Του Πανίκου Παναγιώτου
Ο Άνταμ ήταν γείτονάς μου, σε μια περιοχή της Νέας Υόρκης, για εννέα χρόνια. Συνήθως, συναντιόμασταν στην είσοδο της πολυκατοικίας. Μιλούσε για το παρελθόν, αγνοώντας επιδεικτικά το παρόν και το μέλλον. Με αταίριαστες λέξεις και εκφράσεις αναφερόταν σε βιώματα και εικόνες από το πολεμικό μέτωπο.
Πριν να σταλεί στο Βιετνάμ, είχε αποκτήσει τον τίτλο του διδάκτορα της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κολούμπια. Ποτέ όμως δεν μίλησε για τα φοιτητικά του χρόνια και για την προπολεμική περίοδο. Έμαθα για τις «άγνωστες» πτυχές της ζωής του από τη μητέρα του, η οποία τον φρόντιζε μέχρι την περασμένη Δευτέρα που ο Άνταμ έφυγε για το μεγάλο ταξίδι.
Δεκάδες χιλιάδες Αμερικανοί που είχαν επιστρέψει ζωντανοί από το Βιετνάμ, έζησαν και ζουν ακόμη σ’ ένα δικό τους κόσμο με κλειστούς δρόμους. Ακολούθησαν οι πόλεμοι σε Κόλπο, Αφγανιστάν, Ιράκ και αλλού δημιουργώντας μια νέα στρατιά ζωντανών–νεκρών.
Σύμφωνα με αρκετές επιστημονικές μελέτες, το μεγαλύτερο ποσοστό στρατιωτών που επιστρέφουν από τις εμπόλεμες ζώνες εμφανίζουν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, υποφέρουν από κατάθλιψη και διαταραχή μετατραυματικού στρες, καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες αλκοόλ, ενώ αρκετοί απ’ αυτούς έχουν έως και πέντε φορές περισσότερες πιθανότητες να αυτοκτονήσουν σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό. Σε πρόσφατη έρευνα της εφημερίδας «Ουάσινγκτον Ποστ» αναφέρθηκε ότι το 51% των βετεράνων του Ιράκ και του Αφγανιστάν γνωρίζουν κάποιον που αυτοκτόνησε ή επιχείρησε να αυτοκτονήσει.
Αν προσθέσουμε όσους ακρωτηριάστηκαν και αυτούς που βρίσκονται σε κέντρα αποκατάστασης βετεράνων πολέμου, τότε ο καθένας μας μπορεί να συνειδητοποιήσει τις τραγικότερες «κρυφές» επιπτώσεις των αμερικανικών πολέμων. Και πρόκειται για πολέμους, ειδικά οι δύο τελευταίοι, που συνέτειναν για να φτάσουμε σήμερα σε άκρως επικίνδυνες καταστάσεις στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, όπως η κτηνώδης βαρβαρότητα των φονιάδων των Αμερικανών δημοσιογράφων, Τζέιμς Φόλεϊ και Στίβεν Σότλοφ.
Δυστυχώς, η «χαμένη γενιά» του αγαπητού γείτονά μου δεν ήταν η τελευταία που της τσαλαπάτησαν τα όνειρα. Με πολιτικά ψέματα, λανθασμένες αποφάσεις, επιπόλαιες επιλογές, κερδοσκοπικά συμφέροντα και αντιβία στη βία διαμορφώθηκαν πρωτοφανείς συνθήκες ανασφάλειας και φόβου σε παγκόσμιο επίπεδο.
