"Χαίρε,( NIKOΛΑΕ)ο εκτεφρώσας τους βωμούς των ειδώλων" ψάλλουν στους χαιρετισμούς προς τιμή του αγίου (6 Δεκ.) οι ορθόδοξοι ιερείς.

Σήμερα,(6 Δεκεμβρίου) για όσους επιμένουν να αυτοπροσδιορίζονται ως χριστιανοί, είναι ημέρα εορτασμού του "Αγίου" Νικολάου. Ας δούμε με εικόνες ποιά ήταν η σχέση του "Αγίου" με τα έργα του Ελληνικού πολιτισμού:

Εικόνα πρώτη, φωτοτυπία από έντυπο των Εκδόσεων ΛΥΔΙΑ (Χριστιανικός Εκδοτικός Οίκος):


Εικόνα δεύτερη, από τον γνωστό δικτυακό τόπο "απολογητής" και ο νοών νοείτω:


Ο "Άγιος" γκρεμίζει τον ναό της Αρτέμιδος με την προσευχή του!

Εικόνα τρίτη, από το ιστολόγιο Αφαία:


Αυτή η τρίτη εικόνα, η οποία αποτέλεσε την εικόνα εξωφύλλου του τεύχους 291 του περιοδικού Δαυλός, με το επίγραμμα "Ο Άγιοc Cηντρίβη τα ίδολα", δείχνει με ποιόν τρόπο οι κάθε λογής χριστιανοί "άγιοι" κατέστρεφαν τους Ναούς και τα Αγάλματα εκείνων των ανθρώπων, των οποίων τα εναπομείναντα έργα θαυμάζει σήμερα η ανθρωπότητα, ως έργα του Ελληνικού πολιτισμού.

Ας δούμε κάποια αποσπάσματα από το άρθρο του τεύχους του περιοδικού Δαυλός, με τίτλο "ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ CΗΝΤΡΙΒΗ ΤΑ ΙΔΟΛΑ ΣΤΗΝ ΠΕΝΤΕΛΗ - Οι βανδαλισμοί στο αρχαίο λατομείο", που αναφέρεται στην εικόνα παραπάνω:

Κατά την Βυζαντινή περίοδο η Πεντέλη κατακλύστηκε από μοναχούς, οι οποίοι κατεδάφισαν τα αρχαία Ελληνικά ιερά και στη θέση τους – χρησιμοποιώντας τα υλικά τους – κατασκεύασαν χριστιανικούς ναούς και μοναστήρια. Έτσι το ιερό της Αθηνάς μετατράπηκε σε Μονή Πεντέλης, ενώ η Πεντέλη μετωνομάστηκε σε "Όρος των Αμώμων", δηλαδή των αμόλυντων, από τους πολλούς μοναχούς, που είχαν συγκεντρωθεί εκεί.
...
Η εξορυκτική δραστηριότητα στο αρχαίο λατομείο ξεκίνησε τον ε΄ αι. π.Χ., όταν άρχισε να κατασκευάζεται ο Παρθενώνας και σταμάτησε την Ρωμαϊκή εποχή. Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους λειτούργησε ως ασκηταριό των "αμώμων", που έκτισαν στην είσοδο – για "εξαγιασμό" του χώρου – δύο ναΐδρια. Αξιοσημείωτη είναι η επιλογή των αγίων, στους οποίους τα αφιέρωσαν. Ο ένας είναι ο άγιος Σπυρίδων κι ο άλλος ο άγιος Νικόλαος.
Οι δύο αυτοί άγιοι έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Και οι δυο φημίζονται, γιατί γκρέμιζαν αρχαίους Ελληνικούς Ναούς κι έσπαγαν αγάλματα. Στο βίο του αγίου Σπυρίδωνα (12 Δεκ.) διαβάζουμε: "Ζούσε ακόμη ο άγιος στην επισκοπή του, όταν ο πατριάρχης Αλεξανδρείας κινούμενος από θείο ζήλο και επιποθώντας να ιδή την επαρχία του απαλλαγμένη από τα διάφορα Ελληνικά είδωλα και ξόανα, με τα οποία ήταν γεμάτος ο τόπος, κάλεσε στην επισκοπή του όλους τους αρχιερείς για μια κοινή δέηση. Ήταν συνηθισμένος τρόπος η συντριβή των ειδώλων με την προσευχή των πιστών. Στην πρόσκληση του πατριάρχη έσπευσαν όλοι οι επίσκοποι κι ένας μεγάλος αριθμός πιστών να ανταποκριθούν. Στη μέρα που ωρίστηκε, άρχισε από όλους θερμή η κοινή προσευχή κι οι παρακλήσεις. Το αποτέλεσμα ευλογημένο. Ένα ένα τα διάφορα ειδωλολατρικά σύμβολα με την προσευχή των αγίων πατέρων κατά παραχώρηση θεού άρχισαν να γκρεμίζονται και να γίνονται συντρίμματα."
"Χαίρε, ο εκτεφρώσας τους βωμούς των ειδώλων" ψάλλουν στους χαιρετισμούς προς τιμή του αγίου Νικολάου (6 Δεκ.) οι ορθόδοξοι ιερείς.
Η επιλογή των αγίων για την αφιέρωση των ναϊδρίων δεν έγινε τυχαία. Από το λατομείο της Πεντέλης προέρχονταν τα μάρμαρα, με τα οποία κατασκευάστηκαν ο Παρθενώνας, πολλοί άλλοι αρχαίοι Ελληνικοί ναοί και περικαλλή αγάλματα ("είδωλα"), πράγματα τα οποία "θείω ζήλω" κατέστρεφαν οι τιμώμενοι αυτοί άγιοι της Ορθοδοξίας. Ούτε η επιλογή τους ήταν βέβαια δύσκολη, καθ΄ οτι στο ορθόδοξο εορτολόγιο τιμώνται πολλοί άγιοι, που έχουν καταστρέψει αρχαίους Ελληνικούς ναούς.