ΑΦΙΕΡΩΜΑ.«Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;» Γιώργος Σουρής, ο ποιητής που προτάθηκε για Νόμπελ λογοτεχνίας...

Ο Γιώργος Σουρής έχει γράψει, ίσως, το πιο εύστοχο και διαχρονικό ποίημα για την κακοδαιμονία της ελληνικής πολιτικής σκηνής, που αντικατοπτρίζει όλα τα ελαττώματα της φυλής με απαράμιλλο σαρκασμό, αυτογνωσία και γλυκόπικρο χιούμορ. 

Συγκαταλέγεται στην ανθολογία της οικονομίας και έχει μείνει γνωστό ως «Δυστυχία σου Ελλάς».

Ποιος είδε κράτος λιγοστό σ’ όλη τη γη μοναδικό, 
εκατό να εξοδεύει και πενήντα να μαζεύει; 
Να τρέφει όλους τους αργούς, νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς, 
ταμείο δίχως χρήματα και δόξης τόσα μνήματα; 
Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά και να σε κλέβουν φανερά,
 κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε τον κλέφτη να γυρεύουνε;
 Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν ονείρατα, ελπίδες και σκοποί, 
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή. 
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι, κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει. 
Κι από προσπάππου κι από παππού συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
 Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο- να παριστάνει τον ευρωπαίο. 

Ο Σουρής ήταν

 γνωστός για τον 

αυτοσαρκασμό του

Στα δυό φορώντας τα πόδια που ‘χει, στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι. Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο, ύφος του γόη, ψευτομοιραίο. Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης, λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης. Και ψωμοτύρι και για καφέ το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ». Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς. Δυστυχία σου, Ελλάς, με τα τέκνα που γεννάς! Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα; 



Ο Σουρής ήταν πολυγραφότατος χρονικογράφος, εξαιρετικά ταλαντούχος και ευφυής. Δεν είναι τυχαίο ότι το 1906 είχε προταθεί για Νόμπελ Λογοτεχνίας με πρωτοβουλία της Βουλής. Ο θάνατός του στις 26 Αυγούστου 1919 προκάλεσε πανελλήνια συγκίνηση και η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη.

Διαβάστε όλο το άρθρο:Πατώντας ΕΔΩ στη Μixanitouxronou.gr