Showing posts with label Ιθάκη. Show all posts
Showing posts with label Ιθάκη. Show all posts

Wednesday, August 22, 2018

Στέλεχος της ΝΔ η δήθεν αγανακτισμένη πολίτης που αποδοκίμαζε τον Τσίπρα (video - εικόνες)


Η επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στην Ιθάκη απ' όπου απηύθυνε διάγγελμα για την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια, ενεργοποίησε τον μηχανισμό της προπαγάνδας που θέλει δήθεν αγανακτισμένους πολίτες να τον αποδοκίμασαν έντονα.
Είναι -θα αναρωτηθείτε- παράλογο να θέλει κάποιος πολίτης να αποδοκιμάσει έναν πρωθυπουργό ή οποιονδήποτε πολιτικό; Κάθε άλλο. Τούτου συμβαίνει συχνά και όχι μόνο στη χώρα μας. Στην προκειμένη περίπτωση ωστόσο, εμφανίστηκε σε συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης ένα βίντεο στο οποίο μια πολίτης ακούγεται να φωνάζει στον Αλέξη Τσίπρα πως είναι ανεπιθύμητος.
Σύμφωνα με τα «ρεπορτάζ» επρόκειτο για κάποια αγανακτισμένη πολίτη. Ποια είναι όμως η αλήθεια; Όπως προκύπτει από μια σύντομη ματιά την οποία καθένας μπορεί να ρίξει σε συγκεκριμένους λογαριασμούς στο facebook, η συγκεκριμένη γυναίκα είναι στέλεχος της ΝΔ. Πρόκειται για την κυρία Σμαράγδα Σαρδελή, η οποία ανήρτησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το συγκεκριμένο βίντεο και είναι πρώην αντιπεριφερειάρχης και μέλος της Διοικούσας Επιτροπής Κεφαλληνίας - Ιθάκης της ΝΔ.
Το συγκεκριμένο βίντεο, όπως και άλλα τα οποία αφορούν την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στην Ιθάκη, αναρτήθηκε συγκεκριμένα στο facebook, σε σελίδα επιχείρησης η οποία ανήκει στην κυρία Σαρδελή. Από εκεί το αλίευσαν διάφορα μέσα ενημέρωσης και το παρουσίασαν ως απόδειξη των αποδοκιμασιών τις οποίες κάτοικοι της Ιθάκης επεφύλασσαν στον πρωθυπουργό.
Το πρόβλημα δεν είναι προφανώς στις αποδοκιμασίες της Σμαράγδας Σαρδελή στον Αλέξη Τσίπρα. Άλλωστε η ίδια ουδέποτε έκρυψε τις πολιτικές προτιμήσεις της και προφανώς κανένας δεν μπορεί να της στερήσει το δικαίωμα στη διαμαρτυρία. Προκαλεί αντιθέτως ερωτηματικά η στάση συγκεκριμένων μέσων τα οποία ενώ πολύ εύκολα μπορούσαν να διαπιστώσουν ποιος ή ποιοι γιούχαραν τον Αλέξη Τσίπρα, επέλεξαν να τους παρουσιάσουν ως απλούς, αγανακτισμένους πολίτες.  Από ¨Το Κουτί της Πανδώρας¨
 

Tuesday, August 21, 2018

Hμέρας /Σα βγεις στον πηγαιμό για... το Μητσοτάκη. Του Κ.Ταχτσίδη


Ξεπέρασαν και πάλι τον εαυτό τους στο επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μετά το Ρουσσώ, το Μοντεσκιέ και τον Αινστάιν... θύμα τους αυτή τη φορά, ο Κώστας Καβάφης.
Γράφει ο ΚωνσταντίνοςΤαχτσίδης
Κάποια στιγμή θα συνέβαινε και αυτό. Το μόνο πράγμα που δεν είχαν παραχαράξει και διαστρεβλώσει ακόμα στη ΝΔ, ήταν οι στίχοι των μεγάλων ποιητών μας.
Εν ολίγοις, το γραφείο Τύπου της ΝΔ, χθες και με αφορμή την είδηση για το διάγγελμα του πρωθυπουργού στην Ιθάκη, εξέδωσε ανακοίνωση, της οποίας το υστερόγραφο αναφέρει:
«Καθώς φημολογείται ότι ο κ. Τσίπρας επέλεξε την Ιθάκη για τη νέα επικοινωνιακή φιέστα του, η Νέα Δημοκρατία του αφιερώνει προκαταβολικά τους στίχους του Καβάφη:
«Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θα βγαινες στον δρόμο.
Αλλά δεν έχει να σε δώσει τίποτα πια».
Όλα θα ήταν μέσα στα πλαίσια των εξυπνακίστικών ανακοινώσεων που βγάζουν συχνά όλα τα κόμματα. Έλα όμως που το ποίημα του Καβάφη είναι ελαφρώς… διαφορετικό:
Γράφει ο ποιητής:
«Η Ιθάκη σ' έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θά βγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια».
Όπως βλέπουμε, το επικοινωνιακό επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη άλλαξε τόνο σε μία λέξη και το "Άλλα" έγινε "Αλλά". 
Δεν έμειναν όμως εκεί. Πήραν την πρωτοβουλία και προσέθεσαν, έτσι γιατί μπορούν, και τη λέξη «τίποτα» στο τέλος του ποιήματος, ώστε να βολεύει το αντιπολιτευτικό αφήγημα.
Εντελώς τυχαία, λίγη ώρα πριν εκδώσει την ανακοίνωση της η ΝΔ, ο Δ/ντης του Γραφείου Τύπου της ΝΔ, ο Κωνσταντίνος Ζούλας, είχε δημοσιεύσει την επίμαχη, παραχαραγμένη εκδοχή της «Ιθάκης», στο λογαριασμό του στο Twitter.

Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε μια κάποια εγγενή αντίληψη, θα του ήταν πολύ χρήσιμη η ουσιαστική ανάλυση του ποιήματος του Καβάφη. Θα μπορούσε να αντιληφθεί πως σημασία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίδι. 
Όταν βέβαια κάνεις το Χανιά - Πόρτο Χέλι και πίσω, με ελικόπτερο καναλάρχη προδίδει μια βιασύνη.
Βεβαια, ας μην είμαστε άδικοι. Ο Καβάφης πέθανε το 1933, ο Κυριάκος Μητσοτάκης γεννήθηκε το 1968
Άλλωστε η μόνη σχέση που μπορεί να αναπτύξει ένας νεοφιλελεύθερος με την τέχνη, είναι να την "αμπαλάρει" ως προϊόν.
Όπως έλεγε και ο Γιάννης Τσαρούχης: «Τόσα πολλά αγράμματα τσογλάνια, τι φρίκη Θεέ μου!»
ΥΓ. Η "πλαστο-ποίηση" της ΝΔ ανοίγει όπως καταλαβαίνετε, νέους δρόμους «δημιουργίας». 
Γι' αυτό και θα δοκιμάσω και εγώ μια παραποίηση της "Ιθάκης". Η διαφορά βέβαια είναι... ότι εγώ ντρέπομαι.
(Οι λέξεις που προσέθεσα βιαίως και ετσιθελικά, είναι μπολνταρισμένες)
Σα βγεις στον πηγαιμό για τον Μητσοτάκη,
να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος διαπλοκή, γεμάτος χρέη.
Τους Πoρτοσάλτε και τους Πρετεντέρηδες,
τον θυμωμένο εξωγήινο μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου συνέχεια θα βρεις,
αν μέν’ η πίεσή σου υψηλή, αν εκλεκτή
η Siemens το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Πορτοσάλτε και τους Πρετεντέρηδες ,
τον άγριο Άδωνη δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ΤV σου,
αν ο ΣΚΑΙ δεν τους στήνει εμπρός σου.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Tuesday, July 11, 2017

ΔΙΑΣΠΟΡΑ. Η επιστροφή που μας συνθλίβει. Οδυσσέας και Ιθάκη


«Νομίζεις ότι επιστρέφεις σε αυτό που η μνήμη σου έχει διασώσε και το έχει διαφυλάξει τέλειο. Γι’ αυτό συντρίβεσαι», λέει η Ιώ Βουλγαράκη.
Είχε πολλά χρόνια να πιάσει την «Οδύσσεια» στα χέρια της. Από το σχολείο, μου λέει, όπως σχεδόν όλοι. Η ανάμνηση που είχε από τότε ήταν του καλού Οδυσσέα ο οποίος έπειτα από βάσανα και περιπέτειες επιστρέφει στην Ιθάκη και σκοτώνει τους κακούς μνηστήρες για την αποκατάσταση της τιμής του. «Και μετά πήγαμε όλοι μαζί στην ακρογιαλιά», μας λέει γελώντας η Ιώ Βουλγαράκη, που παρουσιάζει σήμερα και αύριο την «Αφιξιν» του Οδυσσέα στη Μικρή Επίδαυρο. Τα πράγματα όμως δεν είναι όπως φαίνονται. «Αν ξαναδιαβάσεις το έπος καταλαβαίνεις ότι υπάρχει ένα διαφορετικό τέλος, πολύ σκοτεινό και σύνθετο, όπου δεν υπάρχει καμία κάθαρση», προσθέτει.
Ο Οδυσσέας επιστρέφει στην Ιθάκη ύστερα από 20 χρόνια, αλλά γυρίζει σε έναν τόπο διαφορετικό. Η ζωή έχει προχωρήσει, νιώθει ξένος στον τόπο του, μας λέει, και πριν ακόμη στεγνώσει το αίμα από τις μάχες που έδωσε, δεν διστάζει να ξεκινήσει ένα νέο μακελειό, τη μνηστηροφονία. Γιατί; «Είναι μια απόπειρα να ξαναφτιάξει τα πάντα όπως ήταν πριν. Αυτοί οι άντρες, αν μαρτυρούν κάτι, είναι ότι εκείνος λείπει εδώ και χρόνια και προσπαθεί να “καθαρίσει” το σπίτι και τον τόπο από την απουσία του και να ξαναφτιάξει μια ζωή που δεν υπήρξε ποτέ και να βρει τη ταυτότητά του», σημειώνει η κ. Βουλγαράκη. Είναι όμως μια «παρέκκλιση», προσθέτει, αφού μπορεί να το αποφύγει μέχρι την τελευταία στιγμή. «Είναι σαν να γυρίζεις στον δρόμο όπου γεννήθηκες, αλλά να μην υπάρχει ούτε ένα δέντρο παρά μόνο ουρανοξύστες και να θέλεις να τα ισοπεδώσεις όλα. Αυτό όμως είναι τελείως μάταιο. Και εκεί ξεκινά η αλληγορία του θέματος της επιστροφής. Αφού δεν μπορείς να επιστρέψεις σε έναν τόπο και να είναι όλα ίδια, έτσι δεν μπορείς να επιστρέψεις σε καμία εποχή της ζωής. Η κίνηση του χρόνου είναι μόνο προς τα εμπρός», τονίζει.
Κάπως έτσι ένιωσε και η ίδια την αμείλικτη κίνηση του χρόνου όταν επέστρεψε στην δική της «Ιθάκη», την Αθήνα, μετά έξι χρόνια στο εξωτερικό. «Δεν έχω βρει τον εδώ εαυτό μου. Μου πήρε πολύ καιρό να βρω τον εαυτό που είχα πριν φύγω, αλλά αυτό δεν μπορώ να το κάνω. Σε αφήνει σε ένα μετεωρισμό για πολύ καιρό», μας λέει και προσθέτει ότι η «Αφιξις» δεν είναι μόνο η ιστορία του Οδυσσέα. «Σε μεγάλο βαθμό είναι για μένα η ιστορία της γενιάς μου, που έφυγε στο εξωτερικό και έρχεται αντιμέτωπη με το δίλημμα “επιστρέφω ή όχι” και τι βιώνει όταν επιστρέφει», σημειώνει. Ωστόσο, δεν είμαστε όλοι σαν τον Οδυσσέα. «Εμείς δεν είμαστε ήρωες. Πρέπει να βρούμε τα γράδα και τον τρόπο της προσαρμογής. Ο Οδυσσέας έχει μιαν ανδρεία σχεδόν με μια παράτολμη επιμονή. Στη ραψωδία Χ φτάνει να στάζει το αίμα στα χέρια, στο στήθος του, “σαν το λιοντάρι που σπαράζει ένα γελάδι και μετά είναι αιμόφυρτο”, όπως λένε οι στίχοι. Αυτό είναι μια σπείρα, μια δίνη που μπαίνει και δεν βγαίνει. Εχει κάτι αδιαπραγμάτευτο, σχεδόν θρησκευτικό», σημειώνει η κ. Βουλγαράκη.
Η μνήμη κινεί τα νήματα
Και αν η επιστροφή είναι το αποτέλεσμα, η μνήμη είναι αυτή που κινεί τα βαθύτερα νήματα και βρίσκεται στον πυρήνα της παράστασης. Ο Οδυσσέας προσπαθεί να θυμηθεί την Ιθάκη του, η Πηνελόπη να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη του, ο Τηλέμαχος δεν έχει μνήμες από εκείνον. «Αυτό στο οποίο νομίζεις ότι επιστρέφεις είναι αυτό που η μνήμη σου έχει διασώσει και το έχει διαφυλάξει τέλειο. Γι’ αυτό συντρίβεσαι και αυτό νοσταλγείς», επισημαίνει η κ. Βουλγαράκη είτε επιστρέφεις σε έναν τόπο ή σε έναν άνθρωπο. Είναι μια ανθρώπινη λαχτάρα, μας λέει, μια τάση να επιστρέφεις σε κάτι που συνδέεται με την ταυτότητά σου, εκεί που νιώθεις ασφαλής, κάτι που όμως είναι ανέφικτο. «Εχει κάτι το τραγικό αυτό για την ανθρώπινη ύπαρξη. Σαν να μαθητεύουμε διαρκώς στο αδύνατο. Και αυτό μας κινεί. Αυτό είναι αδύνατο, εμείς το κυνηγάμε και κάπως έτσι περνάει η ζωή».
ΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ/ Καθημερινή.gr 
​​«Αφιξις», Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου, οι παραστάσεις ήταν στις 7-8 Ιουλίου, 9.30 μ.μ.

wibiya widget