Βρέθηκε βωμός του ναού της θεάς Αθηνάς στην πόλη Κάστρο στην Μ. Ελλάδα

Μια ομάδα αρχαιολόγων με επικεφαλής τον Francesco D ‘Andria ανακάλυψε το βωμό του ναού της Αθηνάς στην πόλη Κάστρο της επαρχίας Lecce στην περιοχή της Απουλίας της νοτιοανατολικής Ιταλίας.

Θα πρέπει να συνδέεται η εμφύτευση του ιερού της Αθηνάς στο Κάστρο σε μια πολύ αρχαία παράδοση, που έχουν ήδη προαναγγελθεί στο μύθο της ίδρυσης από τον Ιδομενέα, και ότι το υλικό του έκτου αιώνα π.Χ. που βρέθηκε εδώ αναφέρεται σε άλλη μια πολιτιστική παρουσία ήδη σε αρχαϊκές εποχές.

Η ανακάλυψη είναι πρωτοφανής και είναι το μοναδικό παράδειγμα ενός μνημειώδους ελληνικού βωμού που βρίσκεται στην Απουλία.

Σύμφωνα με τον μελετητή, η συμμετοχή των κατοίκων εντάθηκε στο τέταρτο και τρίτο αιώνα π.Χ. και πηγαίνει να επανασυνδεθεί η περιοχή με τον κόσμο της αρχαίας Ελλάδα, όπως αποδεικνύεται από διάφορα ίχνη των θρησκευτικών πρακτικών (θυσίες ζώων και σπονδές, αλλά και αναθηματικά αντικείμενα όπως βέλη και λόγχες και τα όπλα που αναφέρονται στη λατρεία της Αθηνάς, ομοίως με τα ευρήματα σε άλλες περιοχές της Αρχαίας Ελλάδα αφιερωμένα στη θεά.

Ο βωμός της Αθηνάς στο Κάστρο είναι παρόμοιος με αυτούς που βρέθηκαν στο Ελληνικό Μετάποντο, μια πόλη της Λουκανίας που αποτέλεσε αντικείμενο συστηματικών ανασκαφικών εκστρατειών και που αποκάλυψαν τους διάσημους ελληνικούς ναούς και τους βωμούς τους μπροστά τους.

Ωστόσο, οι βωμοί του Μεσαπικού ήταν απλές κοιλότητες που εκσκαφίστηκαν στη γη, όπου οι προσφορές κάηκαν στην γη, ενώ στο Κάστρο είναι χτισμένος βωμός που δεν έρχεται σε αντίθεση με εκείνους των Ελληνιστικών χρόνων (π.χ της Περγάμου) και της Ρωμαϊκής εποχής (π.χ Ara Pacis).

Η δομή αποτελείται από καλά τεμαχισμένα τετράγωνα εκ λίθων μήκους τουλάχιστον 6 μέτρων και πλάτους 2,5 μ. Και έχει αποδώσει μια εντυπωσιακή σειρά ευρημάτων που συνδέονται με τις τελετουργικές θυσίες που έγιναν στη θεά: οστά ζώων και άλλα αντικείμενα που μαρτυρούν την καθημερινή ζωή στο ιερό.

«Λένε ότι οι Σαλεντίνοι είναι Κρητικοί άποικοι. κοντά τους είναι το ιερό της Αθηνάς, που κάποτε ήταν γνωστή για τον πλούτο της…»

Strabone, Geography , L. VI

Το Κάστρο της Αδριατικής είναι το επίκεντρο διαδοχικών εκστρατειών ανασκαφής από το 2000, οι οποίες, εκτός από τα οχυρωματικά κτίσματα του Μεσαπικού τύπου που χρονολογούνται από τον 4ο αιώνα, έχουν επίσης αναγνωρίσει το ιερό της Μινέρβας (Αθηνάς) από το οποίο η αρχαία πόλη έλαβε το όνομά της, (Castrum Minervae).Το κάστρο της θεάς Αθηνάς

Βωμός Της θεάς Αθηνάς που Βρέθηκε Στη Πόλη Κάστρο της Μ.Ελλάδας

Ο ναός λέγεται ότι ιδρύθηκε από τον Ιδομενέα (Idomeneus), ο οποίος σχημάτισε τη φυλή του αυτή των Σαλεντίνων (Sallentini) από ένα μείγμα Κρητών, Ιλλυρίων και Λοκρίδων της ιταλικής . Είναι γνωστό ότι αυτός είναι ο ίδιος ναός αφιερωμένος στην Αθηνά της Τροίας , τον Τρωική Αθηνά, την οποία ο Βιργίλιος αναφέρει στο 3ο Βιβλίο του Αινεία όταν μιλά για την άφιξη του Αινεία και των πλοίων του στις ακτές της Ιταλίας.

Η Αινειάδα (Αινειάς, Aeneis στα λατινικά) είναι ένα επικό ποίημα (έπος) γραμμένο από τον Ρωμαίο ποιητή Βιργίλιο στα τέλη του 1ου αιώνα π.Χ. (29 π.Χ. ως 19 π.Χ.). Το έργο εξιστορεί τις μυθικές περιπέτειες του Αινεία, ενός Τρωαδίτη που ταξίδεψε με λίγους συντρόφους του στην Ιταλία μετά την άλωση της Τροίας και εκεί έγινε ο πρόγονος των Ρωμαίων. Το έπος είναι γραμμένο σε δακτυλικό εξάμετρο στίχο και χωρίζεται σε 12 βιβλία. Τα πρώτα 6 βιβλία αφηγούνται τις περιπλανήσεις του Αινεία από την Τροία μέχρι την άφιξή του στην Ιταλία, ενώ το δεύτερο μισό του έργου εξιστορεί τον πόλεμο μεταξύ των Τρώων και των Λατίνων.

Η ανακάλυψη του μήκους τεσσάρων μέτρων αγάλματος της θεάς Αθηνάς στο Αθήναιον της πόλεως, πιστεύεται ότι και τα άλλα χρονολογούνται από τον τρίτο αιώνα. Π.Χ. , ή ακόμα και πριν.

Για να ανακτηθεί μέχρι στιγμής είναι η προτομή του αγάλματος της Αθηνάς με το χιτώνα ριγμένο πάνω από το στήθος πάνω στην οποία στέκονται σπάνια ίχνη κόκκινου και μώβ χρώματος, ένας βραχίονας, και μέρος της φάλαγγας του δακτύλου ενός χεριού… θραύσματα που βρέθηκαν σε μια δομή σε μεγάλες μονολιθικές πέτρες από πέτρα της περιοχής (Lecce). Προς το παρόν, το κεφάλι και τα πόδια του σώματος λείπουν, αλλά οι αρχαιολόγοι είναι σίγουροι για την επόμενη έλευση τους από ανασκαφές . Πιστεύεται ότι σε πλήρες μέγεθος και συμπεριλαμβανομένου του βάθρου, φτάνει τα τέσσερα μέτρα σε ύψος. Η περίεργη στάση στην οποία βρέθηκε το άγαλμα, όπως ορίζεται από την πλευρά της, έχει οδηγήσει στην υπόθεση ότι η ταφή του δεν έγινε τυχαία, αλλά με τη σαφή επιθυμία να ακολουθεί την θεότητα μετά από μια πιθανή παλιά κατεδάφιση του ναού στον οποίο λατρευόταν. Έχουν σαφώς αναγνώσιμο υφολογικά χαρακτηριστικά και την λεπτή εργασία συνάγεται το συμπέρασμα ότι φιλοτεχνήθηκε από εργαστήριο του Τάραντα , ανάμεσα στα πολλά παραδείγματα που λειτουργούν στο Salento Messapico

Η θεά Αθηνά Τρωάδα

Ο βωμός χρονολογείται από το δεύτερο μισό του 4ου αιώνα π.Χ. και είναι ταυτόχρονα με το λατρευτικό άγαλμα της θεάς που βρέθηκε το 2015 και με ένα άλλο μικρό χάλκινο άγαλμα που βρέθηκαν πριν από λίγα χρόνια, και τα δύο απεικονίζουν την Τρωάδα Αθηνά, η οποία φορά Φρυγικό σκούφο στο μικρό χαλκό αγαλματίδιο, , ως περαιτέρω απόδειξη των συνδέσεων του του Κάστρου της Αθηνάς (Castrum Minervae )με το μύθο του Αινεία .

Ελληνικές επιγραφές σκαλισμένες στα τοιχία του βωμού

Η συλλογή των ευρημάτων, που σώζονται στο Μουσείο που εγκαινιάστηκε το 2016 και στεγάζεται μέσα στο Κάστρο, εμπλουτίζεται πλέον με άλλα σημαντικά στοιχεία που βρέθηκαν στις ανασκαφές αυτής της σεζόν, συμπεριλαμβανομένης μιας όμορφης χάλκινη μάσκας, τύπου Tarentine,(Τάραντα) επίσης από τον 4ο αιώνα π.Χ. ίσως μια γυναικεία φιγούρα με κάποιο κόμπο στα μαλλιά της.

Ήταν μάλλον μια αναθηματική προσφορά προς τη θεότητα, όπως και δύο κεραμίδια, πιθανώς ανήκοντα σε δύο θηλυκές θεότητες, που βρέθηκαν μόλις χθες.

Η ανακάλυψη μιας μετόπης (Εδώ σε αναπαράσταση) με τρίγλυφο αποδίδεται σε ένα ναό που πιθανότατα βρισκόταν στην ακρόπολη της πόλεως της Μεσσαπικής όπου τυχαία βρέθηκε ένα χάλκινο αγαλματίδιο της Αθηνάς με λαγόνια και με φρυγικό σκούφο, διαπιστώνοντας ότι για πρώτη φορά μπορεί κάποιος να προσδιορίσει την περιοχή λατρείας εδώ ως το Αθήναιον με θέα στη θάλασσα και το λιμάνι. Η υπόθεση συνέχισε να εδραιώνεται περαιτέρω τους τελευταίους μήνες με την εύρεση κομματιών της βάσης του αγάλματος που φέρει ένα ελληνικό σχέδιο λουλουδιών.

Οι ανασκαφείς αντιμετωπίζουν τώρα την πρόκληση να συγκεντρώσουν κεφάλαια για την απαλλοτρίωση ή την αγορά αυτών των 300 τετραγωνικών μέτρων ιδιωτικής ιδιοκτησίας, ώστε να μπορεί να πραγματοποιηθεί μια άλλη εκστρατεία ανασκαφής για να εξευρεθούν τα θεμέλια, η περίμετρος και άλλα στοιχεία του ιερού.

Η πόλη και η περιοχή των ανασκαφών

Έχουν ανασκαφεί μόνο δύο από τα 6 μέτρα βωμό, επειδή το μεγαλύτερο μέρος βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του δρόμου και σε ένα παρακείμενο οικόπεδο, όπου οι ανασκαφείς θεωρούν ότι είναι σίγουρο – βρίσκεται ο ίδιος ο ναός, ο οποίος, στην ελληνική λατρεία, τοποθετείται πίσω από το βωμό όπου τελούνταν θυσίες…

Πηγήhttp://ellinondiktyo.blogspot.gr/

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ Α.ΤΣΙΠΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ (VIDEO)

«Ελευθερία ή θάνατος» ήταν το σύνθημα της Ελληνικής Επανάστασης το 1821. Patria o muerte (Πατρίδα ή θάνατος), το σύνθημα της κουβανικής Επανάστασης το 1959.

Στα χνάρια του Σιμόν Μπολίβαρ και του Χοσέ Μαρτί, παρέα με τον Τσε, ο Φιντέλ μετέτρεψε την Κούβα από μια ακόμα δικτατορία σε ένα παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης και αξιοπρέπειας. Και αφήνει πίσω πολύτιμη κληρονομιά στον κουβανικό λαό: στην παιδεία, στη εξάλειψη του αναλφαβητισμού, στην υγεία, στο επίπεδο των επιστημών και του πολιτισμού. Απο τον επικήδειο του Έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα  για το Φιντέλ Κάστρο

Aκολουθεί το πλήρες κείμενο της επικήδειας ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα προς τιμήν του Φιντέλ Κάστρο:

«Hermanos y hermanas, (σσ: αδέρφια και αδερφές), γενναίε λαέ της Κούβας,
Αποχαιρετούμε σήμερα τον Κομαντάντε Φιντέλ, εδώ από την πλατεία της Επανάστασης, όπως αρμόζει σε αυτόν τον μεγάλο επαναστάτη του 20ου αιώνα. Αποχαιρετούμε ένα παγκόσμιο σύμβολο αγώνα και αντίστασης που με το παράδειγμά του ενέπνευσε τους αγώνες των λαών σε ολόκληρο το κόσμο. Τους αγώνες για ανεξαρτησία, ελευθερία, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια.




Αποχαιρετούμε τον Φιντέλ των φτωχών, των καταπιεσμένων, των ανυπότακτων.
Τον δικό σας Φιντέλ, τον δικό μας Φιντέλ, τον Φιντέλ που ανήκει σε κάθε γωνιά του πλανήτη, τον Φιντέλ που ανήκει στην ιστορία. Είναι μεγάλη τιμή να συμμετέχω σε μια τόσο ιστορική στιγμή, εκπροσωπώντας τον ελληνικό λαό. Έναν λαό που ζει σε μια μακρινή σε εσάς γωνιά του πλανήτη, μα βρίσκεται ταυτόχρονα τόσο κοντά στις αξίες και στα ιδανικά για τα οποία κι εσείς παλέψατε και παλεύετε.

Γιατί όπως ο κουβανικός, έτσι και ο ελληνικός λαός δεν δίστασε σε κρίσιμες στιγμές της ιστορίας να σηκώσει το ανάστημά του και να παλέψει κόντρα σε ισχυρούς και παντοδύναμους αντίπαλους, για να διεκδικήσει την ελευθερία και την ανεξαρτησία του.
Την αξιοπρέπειά του και το δίκιο του.

«Ελευθερία ή θάνατος» ήταν το σύνθημα της Ελληνικής Επανάστασης το 1821. Patria o muerte (Πατρίδα ή θάνατος), το σύνθημα της κουβανικής Επανάστασης το 1959.
Στα χνάρια του Σιμόν Μπολίβαρ και του Χοσέ Μαρτί, παρέα με τον Τσε, ο Φιντέλ μετέτρεψε την Κούβα από μια ακόμα δικτατορία σε ένα παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης και αξιοπρέπειας. Και αφήνει πίσω πολύτιμη κληρονομιά στον κουβανικό λαό: στην παιδεία, στη εξάλειψη του αναλφαβητισμού, στην υγεία, στο επίπεδο των επιστημών και του πολιτισμού.

Αλλά αφήνει και πολύτιμη κληρονομιά σε όλους τους λαούς: Γιατί ενέπνευσε πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές στη Λατινική Αμερική και έθεσε τις βάσεις για μια νέα, δυναμική εποχή περιφερειακής ολοκλήρωσης. Και για την ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία της Κούβας με τη Δύση.

Η Κούβα του Φιντέλ, όμως, μάς έμαθε και ότι ο δρόμος προς τον σοσιαλισμό δεν είναι ανθόσπαρτος. Έχει δυσκολίες, έχει υποχωρήσεις, έχει σκαμπανεβάσματα. Μάθαμε και από τα κατορθώματα αλλά και από τις αδυναμίες του. Μας έμαθε ότι η μάχη για τον κοινωνικό μετασχηματισμό είναι μια μάχη διαρκής και απαιτεί μεγάλες θυσίες, όπως αυτές που με ηρωισμό καταβάλατε, τα δύσκολα χρόνια του εμπάργκο, που επιβλήθηκε στη χώρα σας ως διαρκής εκβιασμός και ως τιμωρία.




Και μπορεί εμείς στην Ευρώπη να μη μπορούμε να φανταστούμε τις δυσκολίες που εσείς περάσατε, έχουμε όμως κι εμείς του δικούς μας δυνάστες: Την απάνθρωπη λογική των νόμων της αγοράς και του νεοφιλελευθερισμού. Και δίνουμε και εμείς από τη μακρινή Ελλάδα, τον δικό μας αγώνα για τη δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια. Και σε αυτόν τον αγώνα, το παράδειγμα του Φιντέλ, μάς συντροφεύει και θα μας συντροφεύει πάντα. Στις νίκες και στις ήττες μας. Στις ανατροπές και στους συμβιβασμούς μας.

Ο Φιντέλ έφυγε από τη ζωή, αλλά θα βρίσκεται για πάντα: Στους μικρούς και μεγάλους αγώνες των λαών σε όλο τον πλανήτη. Στη φλόγα της αντίστασης των καταπιεσμένων που διεκδικούν την αξιοπρέπειά τους. Στη δύναμη όσων παλεύουν με πάθος για να διεκδικήσουν το αδύνατο, προκειμένου να πάψουν να ζουν το αδιανόητο. Γυρνώντας έτσι τον τροχό της ιστορίας. Αντίο, Κομαντάντε! Hasta la victoria siempre! (σσ: Για πάντα μέχρι τη νίκη)».