Πέθανε ο Μπαμπης Πετρολούκας -γιος του γνωστού κλαρινετίστας Πέτρου Λούκα Χαλκιά

Το νεώτερο κλαρίνο της οικογένειας των Χαλκιάδων που τόσο συγκινούσε εντος και εκτός Ελλαδας σίγησε για πάντα. 

«Έφυγε» τα ξημερώματα, χτυπημένος από τον καρκίνο, ο Ηπειρώτης μουσικός Μπάμπης Χαλκιάς, γιος του Πετρολούκα Χαλκιά.

Έπαιζε κλαρίνο και το ρεπερτόριό του περιελάμβανε κυρίως ηπειρώτικους σκοπούς και τραγούδια. Είχε συμμετάσχει σε συναυλίες στο εξωτερικό  μαζί με τον πατέρα του.

Η κηδεία του Ηπειρώτη μουσικού, θα γίνει το πρωί της Πέμπτης, στο Δελβινάκι Ιωαννίνων.

Ο Ηπειρώτης παραδοσιακός κλαρινίστας Μπάμπης Χαλκιάς διήνυσε μια ξεχωριστή πορεία, για πολλά χρόνια δίπλα στους κορυφαίους της Ηπειρώτικης μουσικής παράδοσης και ειδικά δίπλα  στον πατέρα του τον κορυφαίο κλαρινίστα Πέτρο Λούκα Χαλκιά και τα παιδιά του, τον κλαρινίστα Πετράκη Χαλκιά και τον γιό του λαουτιέρη Νίκο Χαλκιά.

Είχε συμμετάσχει  μαζί με τον πατέρα του Πέτρο Λούκα Χαλκιά και άλλους κορυφαίους Ηπειρώτες μουσικούς σε συναυλίες στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (Νέα Υόρκη, Σικάγο, Φλόριντα, Νιού Τζέρσεϊ, Καλιφόρνια, Μασσαχουσέτη, Φιλαδέλφεια, Τέξας και Νέο Μεξικό) και σε άλλες χώρες του κόσμου όπως: Αγγλία, Γερμανία, Σουηδία, Γαλλία, Αλβανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Αυστραλία και Νότια Αφρική. σε πολλές συναυλίες, ηπειρώτικα γλέντια και μουσικές εκδηλώσεις, καθώς και σε διάφορες δισκογραφικές δουλειές.

Την είδηση του θανάτου του γνωστοποίησαν με ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα συνεργάτες του. Η κηδεία και ταφή του, κατόπιν επιθυμίας του, θα γίνει στην ιδιαίτερη πατρίδα του Δελβενάκι Ιωαννίνων, την ερχόμενη Πέμπτη  13 Δεκεμβρίου 2018.

Η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδος συμπορεύεται στο πένθος  για την  απώλεια του Μπάμπη Χαλκιά, ενός γνήσιου και παραδοσιακού μουσικού και καλλιτέχνη που συμμετείχε σε πολλές δράσεις της, τις περισσότερες αφιλοκερδώς και συλλυπείται την μεγάλη ηπειρώτικη μουσική  οικογένεια και τους συνεργάτες του για τη πρόωρη αποδημία του Μπάμπη, τον πατέρα του Πέτρο Λούκα Χαλκιά, την σύζυγο του και τα 3 παιδιά του. Αντιπροσωπεία του Δ.Σ. θα συμμετάσχει στην εξόδια ακολουθία και αντί στεφάνου θα κατατεθεί ποσό σε  φιλανθρωπικό ίδρυμα.

Ο Μπάμπης Χαλκιάς σε παλαιότερη εκδήλωση:

Με πληροφορίες από epirusgate, epirus-tv-news

Έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος δάσκαλος της δημοσιογραφίας, Χρήστος Πασαλάρης.

Γεννήθηκε στα Εξάρχεια το 1925 και σπούδασε Ιατρική και Πολιτικές Επιστήμες στην Αθήνα και Δημοσιογραφία στις ΗΠΑ. Ο πατέρας του έδρασε στο γαλλικό σοσιαλιστικό κίνημα και η μητέρα του, γεννημένη στο Μοναστήρι, ήταν κόρη του Μακεδονομάχου Ναούμ Κωνσταντινίδη, οπλαρχηγού του Παύλου Μελά. Σύζυγός του υπήρξε η σπουδαία ζωγράφος Λούη Σηλυβρίδου-Πασαλάρη.

Στην Κατοχή (1941-1944, ο Χρήστος Πασαλάρης (ως «Αλέξης») έδρασε στον παράνομο τύπο της Αντίστασης. Συνελήφθη από τους Γερμανούς, φυλακίστηκε στο Γουδί και στο Χαϊδάρι και διέφυγε ως εκ θαύματος την εκτέλεση στην Καλλιθέα. Δραπέτευσε λίγο πριν από την απελευθέρωση.

Ξεκίνησε την επαγγελματική καριέρα το 1946 στον «Ριζοσπάστη» ως αθλητικός συντάκτης και, λίγο πριν τον κλείσουν, ως αρχισυντάκτης. Το 1946 κλείστηκε στη Μακρόνησο ως τα τέλη του 1950, παρέα με τους Μίκη Θεοδωράκη, Θανάση Κανελλόπουλο, Κώστα Δεσποτόπουλο, Γρηγόρη Μπιθικώτση, Γιάννη Βούλτεψη και άλλους.

Μετά την απόλυσή του, το 1951 εργάστηκε ως αρχισυντάκτης στις εφημερίδες «Ταχυδρόμος», «Έθνος», «Φιλελεύθερος», «Αθηναϊκή» και «Εμπρός». Συνεργάτες του υπήρξαν τότε οι Αλέκος Φιλιππόπουλος, Γιάννης Καψής, Τάκης Λαμπρίας, Δημήτρης Μαρούδας, Νίκος Φώσκολος, Κώστας Πρετεντέρης, Αλέκος Σακελλάριος, Κωστής Χαιρόπουλος, Νταίζη Μαυράκη και άλλοι.

Από το 1953, εργάστηκε επί 17 χρόνια στο συγκρότημα Λαμπράκη ως Αρχισυντάκτης και Διευθυντής Σύνταξης στα ΝΕΑ που, χάρη στο σπουδαίο επιτελείο τους, έγινε επί πολλά χρόνια η πρώτη ελληνική εφημερίδα. Αποχώρησε το 1970 λόγω πολιτικής διαφωνίας με την ιδιοκτησία, όπως για τον ίδιο λόγο είχε αποχωρήσει και από το «Εμπρός».

Από το 1970 ως το 1974 διηύθυνε το εξαίρετο περιοδικό «Επίκαιρα» του Γιάννη Πουρνάρα με ξεχωριστούς συνεργάτες τον Φρέντυ Γερμανό, τον ΚΥΡ (Γιάννη Κυριακόπουλο), τον Νίκο Μαστοράκη, τον Γιώργο Λιάνη, τον Γιώργο Μπέρτσο και άλλους, χάρη στους οποίους ξεπέρασε τα 70.000 τεύχη. Αποχώρησε και πάλι όμως λόγω πολιτικής διαφωνίας με την ιδιοκτησία.

Λίγο πριν από την πτώση της Χούντας εκλήθη να διευθύνει την τιμωρημένη «Βραδυνή», η οποία τον Ιούλιο του 1974, με την επάνοδο του Κωνσταντίνου Καραμανλή ξεπέρασε τα 300.000 φύλλα, ρεκόρ που ουδέποτε μέχρι σήμερα καταρρίφθηκε. Μετά την αποχώρησή του από τη «Βραδυνή», λόγω και πάλι πολιτικής διαφωνίας με την ιδιοκτησία, εκλήθη το 1975 να διευθύνει την «Απογευματινή» του Νάσου Μπότση που επί πολλά χρόνια διατήρησε την κορυφαία θέση στην κυκλοφορία.

Τον Απρίλιο του 1983, μετά το θάνατο του Νάσου Μπότση και λόγω πολιτικής πάντοτε διαφωνίας με τον εκδότη Νίκο Μομφεράτο, δέχθηκε πρόταση του Άρη Βουδούρη να του «στήσει» και να διευθύνει τον «Ελεύθερο Τύπο», με επιτελείς τον Ανδρέα Μπόμη και τον Γιάννη Βούλτεψη. Η εφημερίδα κατέρριψε αμέσως ρεκόρ κυκλοφορίας με 250.000 φύλλα. Η συνεργασία όμως με την ιδιοκτησία δεν μακροημέρευσε λόγω και πάλι διαφωνίας σε θέματα δεοντολογίας.

Αμέσως μετά ο Χρήστος Πασαλάρης εκλήθη να διευθύνει την έγκυρη «Μεσημβρινή» του ομίλου Βαρδινογιάννη που τετραπλασίασε την κυκλοφορία της, διατηρώντας παράλληλα το υψηλό κύρος της. Αλλά και εκεί υπήρξαν διαφωνίες με το ίδιο αποτέλεσμα.

Από το 1990 ως τον Ιούνιο του 2009, εργάστηκε ως διευθυντής ή σύμβουλος έκδοσης και αρθρογράφος στις ιδρυματικές πλέον εφημερίδες «Απογευματινή» και «Ελεύθερος Τύπος» και από το 2009 ως κύριος αρθρογράφος και σύμβουλος έκδοσης στην εφημερίδα Realnews. Συνεργάστηκε αρθρογραφώντας και στο enikos.gr. Τους τελευταίους μήνες αρθρογραφούσε στην εφημερίδα Ελευθερία του Τύπου.

Από το 1968 έως το 2015, εργάστηκε ως καθηγητής δημοσιογραφικών σπουδών σε σχολές δημοσιογραφίας, πλήθος δε διακεκριμένων σήμερα δημοσιογράφων υπήρξαν μαθητές του.

Ο Χρήστος Πασαλάρης πρωτοπόρησε στον αθηναϊκό τύπο με την προβολή ανθρωπίνων θεμάτων στις πρώτες σελίδες. Με την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας στην ειδησεογραφία. Με την μαχητική αρθρογραφία και στόχο τον έλεγχο της εξουσίας. Με την ακομμάτιστη ειδησεογραφία. Με την εφαρμογή της νέας τεχνολογίας και κυρίως με την αυστηρή τήρηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Για το λόγο αυτό, εκλήθη τον Ιούνιο του 2015 ως επικεφαλής της επιτροπής δεοντολογίας της ΕΡΤ.

Τον Φεβρουάριο του 2016 παρασημοφορήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, με τον Χρυσό Φοίνικα. Επίσης είχει τιμηθεί: Δις από το Ίδρυμα Μπότση (1986 και 1998) για την ευδόκιμη υπηρεσία του. Από το «Ίδρυμα Ιπεκσί» (1989) για το καλύτερο ρεπορτάζ. Από την Ακαδημία Αθηνών (1985) για το βιβλίο του «Μια ζωή τίτλοι». Από το Δήμο Αθηναίων με χρυσό μετάλλιο για την προσφορά του στο λειτούργημα. Από το ελληνικό κράτος με το μετάλλιο αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, όπως επίσης και από την οργάνωση «Μπουμπουλίνα» για τον ίδιο λόγο. Από την Μαριάννα Βαρδινογιάννη για την προσφορά πινάκων της αείμνηστης συζύγου του Λούης για τα καρκινοπαθή παιδιά. Το 1909 η Βουλή καθιέρωσε «Ετήσιο βραβείο πολιτικής αρθρογραφίας» στο όνομα του Χρήστου Πασαλάρη.

Τα βιβλία του είναι:

- Πως να γίνετε δημοσιογράφος (1970) - Έξι εκδόσεις

- Οι άσσοι της αστροναυτικής (1970) - Δύο εκδόσεις

- Καλημέρα νέα τεχνολογία (1983)

- Η πράσινη αλεπού (1987)

- Μια ζωή τίτλοι (1989) - Πέντε εκδόσεις

- Στου κουφού την πόρτα (1992)

- Οι βαρόνοι των media - Τρεις εκδόσεις

- Όρτσα και μη φοβάσαι (1994)

- Την αλήθεια και ας πονάει (2002) - Δύο εκδόσεις

- Η ιστορία του Τύπου 2006 - Δύο εκδόσεις

- Κάθε παλιό να σβηστεί (2015)
enikos.gr

"Έφυγε" στα 73 η θρυλική Μπέμπα Μπλάνς

Σε ηλικία 73 ετών έφυγε από τη ζωή η θρυλική Μπέμπα Μπλανς, κατά κόσμον Αγγελική Κωνσταντοπούλου, καθώς υπέφερε από βαριάς μορφής αναιμία.

Η θρυλική τραγουδίστρια, εδώ και αρκετό καιρό έδινε μάχη για τη ζωή της και νοσηλευόταν σε δημόσιο νοσοκομείο, από τον Νοέμβριο του 2016.

Σύμφωνα με πληροφορίες του Boxnews.gr το τελευταίο διάστημα η κατάσταση της υγείας της επιδεινώθηκε πολύ, με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε καταστολή.

Η Αγγελική Κωνσταντοπούλου, γνωστή με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Μπέμπα Μπλανς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 21 Ιουνίου 1944.

Πρωτοεμφανίστηκε στο τραγούδι το 1964, ερμηνεύοντας το τραγούδι του Ζαμπέτα «Καλώς όρισες βρε Γιώργη».

Δυο χρόνια αργότερα (το 1966), ερμήνευσε τα τραγούδια «Μιας πεντάρας νιάτα» και «Το καράβι» του ίδιου δημιουργού και αυτά τα τραγούδια την καθιέρωσαν ως τραγουδίστρια.

Μελβούρνη.Μας άφησε "γεια" ο ηθοποιός και άνθρωπος ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ

Φωτογραφία ΑΝΤΩΝΗ ΜΠΑΞΕΒΑΝΙΔΗ

Ο ελληνισμός της Αυστραλίας αλλά και ολόκληρος ο  καλλιτεχνικός κόσμος της Ελλάδας έχασε σήμερα ένα υπέροχο καλλιτέχνη, καλο πατριώτη και  άνθρωπο, τον ηθοποιό Δημήτρη Κατσούλη.

Σε ηλικία 92 χρονών και ζώντας τα  περισσότερα απ αυτά  στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, σχεδόν πάντα σε ρόλο πρωταγωνιστή και με στόχο την προώθηση του Ελληνισμού έβαλε τη δική του σφραγίδα ήρεμα και ταπεινά με ότι και αν ασχολήθηκε.
Προσωπικά ε'ιχα την ευκαιρία σαν εκδότης και δημοσιογράφος να γνωρίσω απο κοντά τον καλλιτέχνη και άνθρωπο Δημήτρη αλλά δεν θα πω περισσότερα αφήνοντας τον καλλιτεχνικό κόσμο της παροικίας μας να μιλήσει για εκείνο που τώρα θα βρίσκεται αποκλειστικά στα κύτταρα των παιδιών του και όλων των απογόνων του.
Υπηρξες Μέγας Δημήτρη και θα σε ενθυμούμαστε πάντα. Για την www.efhmeris.blogspot.com
 Dimitris Papageorgiou  Αθήνα

 Ο  ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ και διακεκριμένος φωτογράφος
Αntonios Baxevanidis έγραψε :

We have lost one of the legendary actors from the Greek theater Dimitris Katsoulis , Dimitris has been a friend and a colleague, for many years ,after a long career in Greece migrated to Australia where he offered an immense contribution to the Greek community theater , and developing the theater of the Shadow ( Karagiozis ) for the Greek community. fair well my friend Dimitris, we will always remember you ,as you were an amazing character both in the theater&,films and in real life, we will never forget you .i offer my sincere condolences to his family .

Έχουμε χάσει έναν από τους θρυλικούς  ηθοποιούς από το ελληνικό θέατρο τον Δημήτρη Κατσούλη. 
Ο Δημήτρης υπήρξε φίλος και συνάδελφος, για πολλά χρόνια. Μετά από μακρά καριέρα στην Ελλάδα μετανάστευσε στην Αυστραλία όπου προσέφερε τεράστια συνεισφορά στο ελληνικό θέατρο της κοινότητας μας, και στην ανάπτυξη του θεάτρου σκιων καραγκιοζοπαίκτης (karagiozis) για τον εδώ Ελληνισμό. Πολύ καλά φίλε μου Δημήτρη, θα σε θυμόμαστε πάντα, καθώς ήσουν ένας καταπληκτικός χαρακτήρας και στο θέατρο και στις ταινίες που έπαιξες και στην πραγματική ζωή, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Δίνω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του.

Αμαλία Τραβασάρου 

Πιστός, αληθινός και ταλαντούχος ο Δημήτρης. Μια προσωπικότητα ιδιαίτερη, μοναδική. Ένας άνθρωπος, μια παρουσία που έλεγε τα πράγματα με το όνομά τους και πρόσφερε απλόχερα τις γνώσεις του και την πολύχρονη εμπειρία του. Θα μπορούσε να προσφέρει ακόμα περισσότερα κάτω από άλλες συνθήκες! Τον Δημήτρη τον αγαπήσαμε και δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ. Θερμά Συλλυπητήρια στην αγαπημένη του γυναίκα και τα δυο του παιδιά που είχα την τύχη να γνωρίσω και να ζήσω από πολύ κοντά στην Μελβούρνη αλλά και στην Αθήνα. Αγαπημένε φίλε και συνεργάτη Δημήτρη ώρα σου καλή και καλή αντάμωση... <3 span="">

Sakis Thanasis Fidogiannis Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Μελβούρνης που θα τον σκεπάσει. Η προσφορά του ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και καραγκιοζοπαίκτης ήταν πλούσια. Πρόσφατα είδα ένα αφιέρωμα που έκανε ο Nikos Soulakis το οποίο συνοψίζει την προσφορά του στα πολιτιστικά δρώμενα της παροικίας. Είχα τη χαρά και τιμή να συνεργαστώ μαζί του τη δεκαετία του 70 και 80. Η προσωπικότητα και χαρακτηριστική φωνή του είναι χαραγμένες στη μνήμη μου. Καλό ταξίδι φίλε Δημήτρη.

Varvara Ioannou Indeed well said Antonios Baxevanidis! We had engaged him when working for the Greek Curriculum program to write a book about Karagiozis! I am abroad at the moment and don't have access to the book! If anyone has a copy please post it! Our sincere condolences to the familyxxx

Μετάφραση

Πράγματι καλά τα είπε ο Antonios Baxevanidis! Τον είχαμε υποχρεώσει όταν δούλευε για το ελληνικό πρόγραμμα σπουδών για να γράψει ένα βιβλίο για το karagiozis! Είμαι στο εξωτερικό αυτή τη στιγμή και δεν έχω πρόσβαση στο βιβλίο! Αν κάποιος έχει ένα αντίγραφο παρακαλώ δημοσιεύστε το! Τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά  του

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ ΑΦΙΕΡΩΜΑ

 

nikos soulakis

Published on Aug 18, 2017

Ένα αφιέρωμα στον ηθοποιό και καραγκιοζοπαίχτη

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ

Δημήτρης Κατσούλης
Γεννήθηκε 1925 στην Παραμυθιά Θεσπρωτιας. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας (1967-1974) εγκαταστάθηκε στη Μελβούρνη, όπου ανέπτυξε έντονη θεατρική δραστηριότητα. Ίδρυσε το 1974 το Παιδικό Θέατρο Αυστραλίας και το 1976 το Επαγγελματικό Θέατρο Ελλήνων Αυστραλίας. Το 1978 ίδρυσε το Ελληνικό Θέατρο Σκιών, με το οποίο έως το 1991 έδωσε αλλεπάλληλες παραστάσεις με δικά του κείμενα σε σχολεία της Μελβούρνης και αλλού. Έγραψε και παρουσίασε σατιρικά σκετς Καραγκιόζη στο ραδιοφωνικό σταθμό Αυστραλίας SBS. Έγραψε και ποιήματα. Μέλος του Actors and Annaouncer’s Equity Association της Αυστραλίας.
ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΕΣ: Οι καθώς πρέπει (1964) /ΞΕΝΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ: Summer Holiday (σκηνοθ. Yeats, αγγλική) / ΞΕΝΕΣ ΣΕΙΡΕΣ: Παπούτσι από τον τόπο σου ( SBS ) 
Φιλμογραφία

Ο κύριος με τα γκρι (1997)
Ύποπτος πολίτης (1994)
Αναστενάζουν οι πενιές (1970)
Βαβυλωνία (1970)
Η άγνωστη της νύχτας (1970)
Που πας χωρίς αγάπη (1970)
Οι γενναίοι του Βορρά (1970)
Ένας Κίτσος στα μπουζούκια (1970)
Ένας χίπις με φιλότιμο (1970)
Δάκρυα και διπλοπενιές (1969)
Ελπίδες που ναυάγησαν (1968)
Η θυρωρίνα (1968)
Το κανόνι και τ΄αηδόνι (1968)
Καταραμένη ώρα / Τραγούδησέ μου μανούλα...(1968)
Χάιδω (1967)
Εισπράκτωρ 007 (1966)
Ήρωες (1966)
Η βουλευτίνα (1966)
Με τη λάμψη στα μάτια (1966)
Τα μυστικά της αμαρτωλής Αθήνας (1966) 
Ο μπαμπάς μου ο τεντυμπόυς (1966)
Φτωχό μου σπουργιτάκι (1965)
Ο λαγοπόδαρος (1964)
Με λύγισε η φτώχεια (1964)[Μίμης/γκαραζιέρης]
Αγάπησα και πόνεσα (1963)Η βαλίτσα με το πτώμα (1963)[άνθρωπος του υποκόσμου που προμήθευε κορίτσια τον Βαλέρη]
Ζητείται τίμιος (1963)
Αμαρτωλά χέρια (1963)
Ένας ντελικανής (1963)
Ο Ιππόλυτος και το βιολί του (1963)
Τύφλα νά'χει ο Μάρλον Μπράντο (1963)
Δουλειές του ποδαριού (1962)
Δεν γνώρισα μητέρα (1962)
Πεζοδρόμιο (1962)[Αντώνης Δέλος]
Κατρακύλισμα στο βούρκο (1962)
Μην είδατε τον Παναή; / Καταζητείται ο Βέγγος (1962)
Ο Μιχαληός του 14ου συντάγματος (1962)
Αγάπη και θύελλα (1961)
Λάθος στον έρωτα (1961)
Για σένα την αγάπη μου (1960)
Η αυγή του θριάμβου (1960)
Δυο χιλιάδες ναύτες και ένα κορίτσι (1960)
Για το ψωμί και τον έρωτα (1959)
Δράκουλας και Σία (1959)
Μόνο για μια νύχτα (1958)[ναυτικός, πελάτης περιπτέρου που βλέπει και καταδίδει τον Δημήτρη Σεργίου στην Ασφάλεια]
Μαρία η Πενταγιώτισσα (1957)
Για το ψωμί και τον έρωτα / Συννεφιασμένη Κυριακή (1957)
Η αρπαγή της Περσεφόνης (1956)

Andreas Tziotzis Η κηδεία θα γίνει την Τρίτη 29 Αυγούστου και ώρα 12:30 μ.μ. στον ιερό ναό Των Ταξιάρχων - 65 The Corso, Parkdale. Η ενταφή στο κοιμητήριο Cheltenham Pioneer, είσοδος από το Charman Rd., Cheltenham. Αιωνία Η Μνήμη. 😇
Australian Orthodox Funerals
Ανδρέας Τζιώτζης.03 9568 5959

Για περισσότερα σχόλια στην EFHMERIS .blogspot.com 
γράψτε μας   dimitrispapageorgiou46@gmail.com

Απεβίωσε ο τραγουδιστής Γιάννης Καλατζής

Απεβίωσε ο τραγουδιστής Γιάννης Καλατζής στα 74 του χρόνια, ο οποίος υπήρξε ένας από τους πιο δημοφιλείς τραγουδιστές των δεκαετιών του 1960 και 1970. 

Τη δυσάρεστη είδηση ανακοίνωσε μέσω facebook ο συνεργάτης του τραγουδιστή, Δημήτρης Χιονάς.

«Θλίβομαι βαθύτατα. Μόλις έμαθα ότι έφυγε για το μεγάλο ταξίδι ένας εξαιρετικός φίλος συνεργάτης για χρόνια πολλά κι αδερφός ο Γιάννης Καλατζής! Καλό ταξίδι Γιάννη στην γειτονιά των αγγέλων στην αγκαλίτσα του καλού ΘΕΟΥΛΗ! Τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του ! Κουράγιο ρε παιδιά!»

Ποιος ήταν ο Γιάννης Καλατζής

Ο Γιάννης Καλατζής γεννήθηκε τον Απρίλη του 1943 στη Θεσσαλονίκη, όπου μαζί με δυο φίλους του, στις αρχές της δεκαετίας του ʼ60, έφτιαξαν το Τρίο Μορένο. Με την προτροπή του Τώνη Μαρούδα, το 1965 κατεβαίνουν στην Αθήνα. Λίγο μετά το Τρίο διαλύεται, αλλά σε μια γιορτή κρασιού στο Δαφνί, το 1967, ο Γιώργος Μητσάκης τον ακούει να τραγουδά και του προτείνει συνεργασία. Ξεκινούν μαζί στην Πλάκα και λίγο μετά του δίνει τα πρώτα του τραγούδια σε δίσκους 45 στροφών στην Οdeon - Parlophone, μετέπειτα Minos, εταιρεία που θα στηρίξει με τεράστιες επιτυχίες και θα υπηρετήσει πιστά μέχρι το 1985.

Μετά τον Μητσάκη, θα ακολουθήσουν συνεργασίες με τους λαϊκούς συνθέτες Απόστολο Καλδάρα, Μπάμπη Μπακάλη, Κώστα Καπλάνη και με το Θόδωρο Δερβενιώτη που του δίνει "Τα χρυσά κλειδιά" σε στίχους Κώστα Βίρβου. Από το 1968-69 και μετά και μέχρι το 1976-77 συνεργάζεται δισκογραφικά με το Μάνο Λοΐζο και το Λευτέρη Παπαδόπουλο, το Γιώργο Κατσαρό και τον Πυθαγόρα, το Σταύρο Κουγιουμτζή, με τραγούδια κυρίως σε στίχους της Σώτιας Τσώτου αλλά και το Γιάννη Σπανό και το Βασίλη Δημητρίου. Από το 1976 ως το 1981 τραγουδά συνθέσεις του Νίκου Καρβέλα και του Τόλη Βοσκόπουλου ενώ το 1985 συμμετέχει στη μεγάλη συναυλία αφιέρωμα για το Μάνο Λοΐζο στο Ολυμπιακό Στάδιο.

Από τότε μέχρι το 2003 απέχει συνειδητά από τη δισκογραφία. Εκείνη τη χρονιά επανέρχεται με το διπλό cd "Τα αυθεντικά", ξανατραγουδώντας δικά του τραγούδια, καθώς και κάποια που είχαν περάσει στη δισκογραφία με άλλες φωνές.

Ο Σπύρος Ευαγγελάτος μας "αποχαιρέτησε" στα 77,αφήνοντας σπουδαίο έργο

Ο Σπύρος Ευαγγελάτος υπήρξε μια από τις κορυφαίες μορφές του ελληνικού θεάτρου και ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών. Πέθανε το πρωί της Τρίτης 24 Ιανουαρίου.  

Σκηνοθέτης, μεταφραστής, πανεπιστημιακός και ακαδημαϊκός, ο ιδρυτής του Αμφι-Θεάτρου ήταν ένας βαθύς γνώστης του αρχαίου δράματος, το οποίο και υπηρέτησε με μεγάλη πίστη. Παράλληλα αναζήτησε και φώτισε ένα μεγάλο, άγνωστο εν πολλοίς, κομμάτι της κρητο-επτανησιακής παράδοσης. Τελευταίο του δείγμα, ο "Αμύντας" του Γεωργίου Μόρμορη, που έμελλε να είναι το κύκνειο άσμα του. Παίχθηκε το βράδυ της 8ης Ιουλίου στο κατάμεστο Ηρώδειο με τον ίδιο να υποκλίνεται συγκινημένος.

Γεννημένος στις 20 Οκτωβρίου του 1940 ο Σπύρος Ευαγγελάτος φοίτησε στη    Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Συνέχισε τις σπουδές του στην Αυστρία, τη Γερμανία και τη Γαλλία. Γιος του συνθέτη Αντίοχου Ευαγγελάτου και της αρπίστριας Ξένης Mπουρεξάκη, επηρεάστηκε από την καλλιτεχνική οικογενειακή παράδοση και τράβηξε τον δικό του δρόμο προς το θέατρο. Ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ΄60 με τη  «Νεοελληνική Σκηνή» ενώ από το 1971 ως το 1977 συνεργάστηκε με το Εθνικό. Το 1975 ίδρυσε το «Αμφι-θέατρο» στο οποίο έμεινε πιστός ως το 2011 που για οικονομικούς λόγους αναγκάστηκε να αναστείλει τη λειτουργία του. Εκεί, στην Πλάκα όπου στεγαζόταν, με συνοδοιπόρο τη Λήδα Τασοπούλου (1953-2005) παρουσιάσε μια ευρύτατη γκάμα παραστάσεων: Αρχαίο δράμα και σύγχρονο ευρωπαϊκό ρεπερτόριο ήταν ο βασικός κορμός, και από κοντά τα χαμένα ελληνικά έργα που ο ίδιος έφερνε στην επιφάνεια. Με το Αμφι-Θέατρο ο Σπύρος Ευαγγελάτος ταξίδεψε σε όλα τα πλάτη και τη μήκη της γης, κάνοντας υπερήφανη την Ελλάδα. 

Το 1989 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, ενώ το 1991 ανέλαβε την έδρα Θεατρικών Σπουδών που μόλις είχε δημιουργηθεί. Εγινε διευθυντής του ΚΘΒΕ (1977-1980), της Λυρικής Σκηνής (1984-1987), πρόεδρος του τμήματος θεατρικών Σπουδών (1997-1999), ενώ είχε τιμηθεί με πολλά βραβεία:   «Κάρολος Κουν» (1988), της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων (1994), βραβείο Σκηνοθεσίας της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων (1996) καθώς και με το παράσημο του «Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος» απο τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Στις 12 Ιανουαρίου του 2012 ανακηρύχθηκε αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και ανέλαβε καθθήκοντα προέδρου του 2013. 

Η ζωή στάθηκε γενναιόδωρη για τον Σπύρο Ευαγγελάτο, αλλά και σκληρή, πολύ σκληρή. Οι μεγάλες επιτυχίες και η αναγνώριση που ταυτίστηκαν με τη ζωή του, έκρυβαν και σκοτάδι. Το 2005 έχασε την πολυαγαπημένη του σύζυγο και μούσα του, την ηθοποιό Λήδα Τασοπούλου, μετά από μάχη με τον καρκίνο. Πέντε χρόνια μετά, πέθανε σε ηλικία 24 ετών, ο μοναχογιός του Αντίοχος Ευαγγελάτος.

Ανθρωπος φύσει αισιόδοξος, ο Σπύρος Ευαγγλάτος συνέχιζε να θαυμάζει την κόρη του, τη σκηνοθέτρια Κατερίνα Ευαγγελάτου και να κάνει όνειρα για το μέλλον. Τα τελευταία χρόνια είχε μοιραστεί τη ζωή του με την ηθοποιό Χριστιάνα Ματζουράνη.

Οσοι είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε τον Σπύρο Ευαγγελάτο  δύσκολα να ξεχάσουμε αυτόν τον συνδυασμό που τον χαρακτήριζε: Με το ίδιο πάθος που μοιραζόταν σκέψεις για τον Αισχύλο, τον Κατσαϊτη ή τον Σαίξπηρ, με το ίδιο πάθος μιλούσε για τα τρέχοντα και τα καθημερινά. Ενα σπάνιο σπινθηροβόλο πνεύμα μιας κατ΄εξακολούθηση νεότητας.

Μυρτώ Λοβέρδου / iefimerida.gr

Απεβίωσε ο πρώην υπουργός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Νίκος Αθανασόπουλος

Την τελευταία του πνοή άφησε το Σάββατο, σε ηλικία 93 χρονών, ο πρώην υπουργός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, δικηγόρος και τέως αντιεισαγγελέας εφετών Νικόλαος Αθανασόπουλος.

Γεννήθηκε το 1923 στο Νεοχώρι Μεγαλουπόλεως Αρκαδίας, σπούδασε στη Γεωπονική Σχολή Πατρών και εν συνεχεία στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και υπηρέτησε στο δικαστικό σώμα μέχρι τον βαθμό του αντεισαγγελέα εφετών.

Όπωςμεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ως αντεισαγγελέας πρωτοδικών χειρίστηκε από κοινού με τον Χρήστο Σαρτζετάκη την υπόθεση της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη το 1963.

Ο Νικόλαος Αθανασόπουλος εξελέγη βουλευτής Θεσσαλονίκης με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές 1977, 1981, 1985 και στην περιφέρεια Β’ Αθηνών στις εκλογές 1993. Διετέλεσε αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών (1985-1986). Το 1991 δικάστηκε από το Ειδικό Δικαστήριο για το επονομαζόμενο "σκάνδαλο του καλαμποκιού". Μετά την αποφυλάκιση του από τις φυλακές Κορυδαλλού επανεξελέγη βουλευτής στην Β’ Αθηνών (1993). Συνέχισε τη μάχιμη δικηγορία μέχρι το 2012. Ήταν παντρεμένος με την Αικατερίνη Αγγελάκη. Απέκτησε δύο γιους, τον Ανδρέα και τον Άγγελο.

Η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλεί στο παρεκκλήσιο Παμμεγίστων Ταξιαρχών Κοιμητηρίου Μελισσίων στις 12.00 την Τετάρτη και η οικογένειά του θα επιθυμούσε αντί στεφάνου τα χρήματα να πάνε στα παιδικά χωριά SOS Ελλάδος http://www.sos-villages.gr/content/help/53-kane-kai-esy-mia-dwrea.