Ορτσα τα πανιά. Άρθρο του κ.Θεοδώρου Πάγκαλου

28 Jan 2014 12:12 pm

Η ελληνική προεδρία του Συμβουλίου Υπουργών της Ευρωπαϊκής Ενωσης άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς πανηγυρικά πριν από δύο εβδομάδες.

Είχαμε την ευκαιρία, σε προηγούμενο κείμενό μας, να θυμίσουμε πόσο σημαντικές υπήρξαν προηγούμενες ελληνικές προεδρίες και ποια ήταν τα ιστορικά επιτεύγματα της καθεμιάς από αυτές.

Οι δυνατότητες έμπνευσης και κατεύθυνσης των κοινοτικών υποθέσεων, που μας παρέχονται, δεν είναι ευθέως ανάλογες με το μέγεθος της χώρας και την οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Εξάλλου η περίοδος αυτή των έξι μηνών είναι πολύ σύντομη για να επιτρέψει μια ολοκληρωμένη προώθηση πολιτικής με σαφείς στόχους.

Πρέπει να αποφύγουμε πάση θυσία τον πειρασμό της απαισιόδοξης διαχείρισης των δυνατοτήτων που μας παρέχονται. Η προεδρία δεν είναι και δεν μπορεί να γίνει ευκαιρία για να πετύχουμε καθαρά εθνικούς στόχους, όπως είναι η εξυγίανση της οικονομίας ή η διευθέτηση του δημόσιου χρέους μας. Θα επιτύχουμε στον βαθμό που θα μπορέσουμε να συγκεράσουμε μεγάλες κοινοτικές δράσεις με επιμέρους στόχους, που μας είναι άμεσα ωφέλιμοι ή μπορεί να γίνουν κάτι τέτοιο στο μέλλον.

Υπάρχουν τέσσερις διαχειριστικοί στόχοι που έχουν προσδιοριστεί και ελπίζω έχουν κινητοποιήσει τις ελληνικές υπηρεσίες και ομάδες μελέτης. Κανένας από αυτούς δεν είναι ασήμαντος και κανένας από αυτούς δεν αντιμετωπίζει επί της αρχής αντιρρήσεις των εταίρων.

Αυτός είναι και ο κίνδυνος. Η προεδρία μας αυτή τη φορά, σε αντίθεση με όλες τις προηγούμενες που αποτόλμησαν και επέτυχαν τομές και μεταρρυθμίσεις σε βάθος, είναι δυνατό να χαρακτηριστεί απλώς διαχειριστική. Οσοι δεν έχουν ιδιαίτερο λόγο να μας συμπαθούν, οι ίδιοι που πρότειναν και τώρα και στο παρελθόν να μας αφαιρεθεί το προνόμιο της άσκησης τέτοιων καθηκόντων, γιατί ονειρεύονται η Ελλάδα να φύγει από την Ευρωπαϊκή Ενωση ή να γίνει μέλος διαφορετικής ταχύτητας, τώρα που είναι προφανές ότι ένας τέτοιος στόχος ανήκει στον χώρο της γραφικότητας, μας συμπαθούν με παρηγορητικά σχόλια για την έλλειψη εμπνεύσεων και πρωτοτυπίας. Το επόμενο βήμα είναι σχετικά εύκολο: οι Ελληνες δεν τόλμησαν τη ρηξικέλευθη πολιτική πρόταση γιατί ήταν βυθισμένοι στο τέλμα της ολοκλήρωσης του Μνημονίου και της διαπραγμάτευσης για την αναδιάρθρωση του χρέους.

Ισως πρέπει να κοιτάξουμε για πρώτη φορά πέρα από τον Ατλαντικό. Εκεί συζητείται σοβαρά μια αλλαγή στην πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών που αφορά ένα καίριο θέμα για την ανθρωπότητα, δηλαδή την κλιματική αλλαγή. Τα πράγματα διευκολύνονται από το γεγονός ότι ο πρωτοπόρος αυτής της εξέλιξης φαίνεται να είναι ο επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ κ. Κέρι. Ενώ δηλαδή οι ΗΠΑ είναι ένας βασικός δημιουργός ρύπανσης που επηρεάζει αρνητικά την παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας και τα εκτός ελέγχου καιρικά φαινόμενα που γίνονται όλο και συχνότερα, τώρα με την επισημότερη δυνατή σφραγίδα του ίδιου του υπουργού Εξωτερικών αναδεικνύονται σε πρωταθλητή μιας πολιτικής συστηματικού περιορισμού των ορυκτών καυσίμων.

Οι Αμερικανοί διακρίνονται για την οργανωτικότητα και τη συστηματικότητά τους. Οι προτάσεις για μια νέα σύμβαση που θα περιορίζει με νομικές δεσμεύσεις τους παράγοντες επιδείνωσης της κλιματικής αταξίας είναι ήδη στο τραπέζι. Επιστημονικά και πολιτικά επιτελεία δουλεύουν πάνω σε αυτές. Ο κ. Κέρι, που επί δύο δεκαετίες σχεδόν έχει πρωταγωνιστήσει στο Κογκρέσο στην προώθηση τέτοιων προτάσεων, είναι δυνατόν τώρα από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών και κάτω από την επίδραση των όλων και πιο δραματικών εξελίξεων στο παγκόσμιο κλίμα να εισπράξει τις πρώτες επιτυχίες του.

Η Ευρώπη δεν θα πρέπει να λείπει από αυτόν τον διάλογο που θα κατακτήσει μια θέση στην Ιστορία. Η ελληνική προεδρία δεν έχει τίποτα να χάσει αν διακριθεί έστω και τώρα με προτάσεις ενεργού συμμετοχής για την επιβολή το 2015 ή το πολύ το 2016 νέων περιορισμών στην κατανάλωση ορυκτών καυσίμων. Και η ελληνική προεδρία θα μπορούσε να βρει σε μια τέτοια πολιτική την ιδεολογική σημαία που της λείπει.

Εξάλλου η χώρα του γαλανού ουρανού και της ασύγκριτης θάλασσας δεν μπορεί να ασχολείται μονάχα με τις βάρκες, τα ψάρια, τα ιστιοφόρα και άλλα πλεούμενα.