-Να πας στο δάσος να φέρ(ει)ς κουτσουρέλια (ρίζες)και θα σας φκιασω μετά καλαμπούκ(ι) με ζάχαρη.. Είναι τ Αντριά σήμερα. "
Aυτα μας έλεγαν πριν 55 και παραπάνω χρόνια στη Χαϊδεμένη Τρικάλων κι εμείς πιτσιρικάδες άλλο που δεν θέλαμε..
Παίρναμε το τσουβάλι ή τον "τρουβά"που μας έδιναν και βουρ για τον Αη Θανάση με το μεγάλο δάσος, το Γαύρο, το Μεσιακό εκεί που είχε στεγνά ξύλα και τα κούτσουρα φαίνονταν με γυμνό οφθαλμό ή είχαν ήδη βγειαπό καιρό εκτός των δέντρων.
Και μόλις γυρίζαμε στα πλή(ν)θυνα μαγειριά άρχιζε η.. ιεροτελεστία.
Το καλαμπούκ(ι) κατάλληλα προετοιμασμένο , πλυμένο και καθαρισμενο το έριχναν σε μεγάλο "λακασά" και εμεις περιμέναμε με ιερή αφοσίωση μέχρι να βράσει καλά και να στραγγιξει να βάλει η μάνα στα καλα "μσουρακια" και να το πασπαλισει με ζάχαρη.
Τύφλα ναχουν οι σημερινές πουτίγκες του ΒΛΑΧΑΒΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΙΤΣΑ.
Για θαύματα Αγίων και εκκλησία δεν δίναν σημασία οι παλιοί γιατί και οι παπάδες καταλάβαιναν ότι το χρήμα ήταν εκτός διπλωματικών σχέσεων με τους χωριανούς και δεν έτρεχαν συνέχεια στις εκκλησίες όπως κάνουν τώρα οι δεσποταδες που καλούν το λαό σε ορθρους και αγρυπνιες για να αρπάζουν τα λίγα χρήματα των γυναικών και να μένουν χωρίς ένα δωράκι τα εγγόνια.
Τότε και οι Άγιοι καταλάβαιναν!
Και ο νοών νοείτο.
Δημήτρης Παπαγεωργιου
30 Νοεμβρίου 2015
No comments:
Post a Comment