Ως έφηβος, η Natalie Switala χρησιμοποίησε τις ονειροπολήσεις για να υποχωρήσει στον εαυτό της, αποκλείοντας έναν τραυματικό χρόνο.
ABC NEWS: Ο ΤΖΈΙΚ ΈΒΑΝΣ
Όλοι χάνουμε μερικές μέρες, αλλά η Natalie χάνεται πραγματικά σε αυτά.
Είναι μια νεαρή γυναίκα που ζει στην Καμπέρα με μια ευάερη φωνή και βαριά μάτια.
Λέγεται από τους φίλους ότι τους θυμίζει την απουσιάζουσα Luna Lovegood από τα μυθιστορήματα του Χάρι Πότερ.
Και όταν ήταν 13 ετών, η Natalie άρχισε να έχει παράξενες φαντασιώσεις.
"Τότε αγαπούσα τον Καλό Σαρλόττα", είπε.
"Έτσι θα ήθελα να ακούω τα άλμπουμ τους για επανάληψη και να έχουν αυτά τα πραγματικά έντονα ονειροπόληση - αντί να κάνουν τίποτα άλλο, ή να επικοινωνούν με άλλους ανθρώπους."
Έτσι επιβίωσε η Natalie την παιδική της ηλικία.
"Οι γονείς μου διαζευγμένοι και το σπίτι μου ήταν πολύ κακοποιό μετά," είπε.
"Είχα κακοποιηθεί σεξουαλικά και είχα έναν αρκετά τραυματικό χρόνο, σίγουρα απλώς υποχώρησα στο κεφάλι μου και περνούσα πολύ χρόνο στο δωμάτιό μου".
Έγινε εκτός ελέγχου.
Κάθε φορά που πολέμησαν οι γονείς της, η Natalie θα κρύβεται στο δωμάτιό της σε ένα είδος ψύχωσης, γελώντας μαζί με τα όνειρά της, ή ψιθυρίζοντας τα λόγια, για ώρες κάθε φορά.
Είχε όνειρα φήμης, όνειρα φίλων, όνειρα μόδας.
Ήξερε ότι τα όνειρα δεν ήταν πραγματικά, αλλά η Natalie ήταν εντελώς βυθισμένη.
"Μπορεί να έχετε μια σκέψη, αλλά θα εξακολουθείτε να είστε σε θέση να επιστρέψετε. Μόλις ξεκινήσω την ονειροπόληση δεν μπορώ να το κάνω αυτό", είπε.
Διαταραχή ελονοσκόπησης
Πριν από λίγα χρόνια, η Natalie διαγνώστηκε με κακή προσαρμογή της ονειροπόλης, ένα πρόσφατα αναγνωρισμένο στέλεχος διαταραχής διαταραχής.
Αν και δεν έχει ακόμη αναγνωριστεί επισήμως από την ιατρική κοινότητα, η κακοδιατηρητική ονειροπόληση εντοπίστηκε πριν από 15 χρόνια από τον ψυχολόγο καθηγητή Eli Somer.
Ο καθηγητής Somer είναι ο πρώην επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Εταιρείας για το Τραύμα και την Απομόνωση και περιγράφει την κακή προσαρμογή της ονειροπόλησης ως συμπεριφορική συμπεριφορά.
"Μιλάμε για την ικανότητα να ονειροπόληση τόσο ζωηρά, μια ικανότητα για παράδειγμα που δεν έχω, ότι οι άνθρωποι αισθάνονται εντελώς βυθισμένοι", είπε ο καθηγητής Somer.
"Και σε αντίθεση με άλλες ψυχικές διαταραχές όπως η σχιζοφρένεια - όπου οι άνθρωποι έχουν οράματα, εμφανίσεις, ψευδαισθήσεις - σε περίπτωση κακής προσαρμογής ονειροπόληση, οι άνθρωποι έχουν πλήρη έλεγχο των σεναρίων".
ΒΊΝΤΕΟ Natalie ταινίες ονειροπόληση και να χαθεί στις φαντασιώσεις της
ABC NEWS
Η Natalie την περιγράφει ως αφήνοντας τον εγκέφαλό της "από το λουρί" της ή "να πάει κενό".
"Η ονειροπόληση είναι φυσικά μια πολύ συνηθισμένη και διαδεδομένη δραστηριότητα", δήλωσε ο καθηγητής Somer.
"Αλλά όταν η ονειροπόληση γίνεται ψυχαναγκαστική, όταν καταλαμβάνει πολλές ώρες την ημέρα, όταν αυτό δημιουργεί αγωνία επειδή δεν έχει τον έλεγχο και όταν αυτό παρεμβαίνει στη δουλειά τους ή στην κοινωνική τους ζωή, μιλάμε για ένα πρόβλημα".
Η ονειροπόληση είναι μια καταναγκαστική συμπεριφορά για τη Natalie.
Και καθιστά δύσκολο για την εργασία της, να κρατά φίλους και μερικές φορές τρώνε και ντους.
"Δεν έχω αρκετό έλεγχο πάνω του ... συμβαίνει πολύ, όλη την ώρα", είπε.
Το περιγράφει σαν εθισμό.
"Είναι σαν να παίρνεις ναρκωτικά και είμαι ο δικός μου αντιπρόσωπος και πάντα θα δώσω στον εαυτό μου ένα μικρό χτύπημα", είπε.
Όπως και το make-believe για τους ενήλικες
Η Natalie ήταν ακόμα παιδί όταν συνειδητοποίησε για πρώτη φορά ότι οι ονειροπολήσεις της είχαν σβήσει έξω από τον έλεγχο.
Η μητέρα της είχε περπατήσει στο δωμάτιό της μια μέρα και είδε την ονειροπόλησή της.
"Μοιάζει σαν να πιστεύω ως ενήλικας ή ως έφηβος και αυτό είναι αποδεκτό μόνο για τα μικρά παιδιά και ήταν σαν« με ποιον μιλάς στο δωμάτιό σου », είπε η Natalie.
Αλλά ακόμα και αφού άρχισε να βλέπει έναν θεραπευτή, η Natalie έκρυψε την κατάστασή της.
Ήταν ντροπιασμένη, και για μια στιγμή αυτοκαταστροφική.
Και καθώς προσπάθησε να σταματήσει να ονειρεύεται όλοι μαζί, η Natalie θα την αντικατέστησε με άλλες επιβλαβείς συνήθειες.
Έχει χρόνια εντατικής θεραπείας, αλλά η Natalie λέει ότι βρίσκει ως επί το πλείστον τρόπους να την αντιμετωπίζει ο ίδιος, καθώς ακόμη και οι επαγγελματίες δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν.
Για να αντιμετωπίσει, η Natalie άρχισε να γράφει και να διοχετεύει δημιουργικά τα όνειρά της.
Το επόμενο έτος, θα ξεκινήσει ένα πειραματικό πρόγραμμα με τον καθηγητή Somer, "σαν ένα πρόγραμμα 12 βημάτων".
Ακόμα ονειρεύεται όλη την ώρα. Λέει ότι είναι ακόμα εκτός ελέγχου.
Αλλά η Natalie έχει καταλάβει την ντροπή της και θέλει να φέρει την προσοχή σε μια κατάσταση που είναι ελάχιστα γνωστή και κακώς κατανοητή.
No comments:
Post a Comment