Είμαι βέβαιος ότι τα επιτελεία μας παρακολουθούν συστηματικά την κλιμακούμενη προκλητικότητα της Τουρκίας. Αν δεν το κάνουν, που δεν το πιστεύω, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Όσοι έχουν λοιπόν λίγη μνήμη θα έχουν παρατηρήσει την κλιμακούμενη προκλητικότητα της Τουρκίας και όχι «της γείτονος» που έλεγαν, κάμποσα χρόνια πριν, αρκετοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι για να την καλοπιάσουν. Ειδικά τους τελευταίους μήνες η προκλητικότητα έχει φτάσει στο απροχώρητο και η Τουρκία βήμα-βήμα εγγράφει οφέλη από αυτήν σε βάρος της Ελλάδας. Για να συνειδητοποιήσουμε που οδηγούμαστε, θα κάνω λίγο ιστορία αρχίζοντας από την εποχή πριν την χούντα. Τότε το Αιγαίο ήταν Ελληνική θάλασσα και κάθε άδεια έρευνας επιστημονικής ή όχι, εκτός χωρικών υδάτων Τουρκίας, δινόταν από την Ελλάδα. Μετά την εκμετάλλευση του πετρελαϊκού κοιτάσματος του Πρίνου, η Τουρκία άρχισε τις διεκδικήσεις χωρίς όμως να υπάρξει από Ελληνικής πλευράς σαφής και αποφασιστική αντίδραση. Δεν έγινε γιατί η χούντα είχε έναν ξεγυμνωμένο στρατό που ενδιαφερόταν μόνο να συλλαμβάνει και βασανίζει τους αντίθετους με το καθεστώς πολίτες. Το πραξικόπημα στην Κύπρο ήταν το κατώφλι να μπει η Τουρκία, μέσω της Κύπρου, στο Αιγαίο και να αρχίσει με συστηματικό και συνεπή τρόπο να παραβιάζει κάθε Ελληνικό δίκαιο χωρίς καμιά αποφασιστική Ελληνική αντίδραση. Με το πραξικόπημα θάφτηκε οριστικά και το όνειρο πολλών Ελλήνων και Κυπρίων να γίνει η Κύπρος το μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας. Λάθη έγιναν από όλες τις πλευρές του Μακαρίου μη εξαιρουμένου. Μήπως αναρωτιέστε γιατί η Τουρκία έκανε τον ψόφιο κοριό πριν την χούντα; Γιατί ήταν καθαρή η υπεροχή του Ελληνικού στρατού και αυτή η χώρα ζούσε στον μεσαίωνα συγκριτικά με την Ελλάδα. Τότε για παράδειγμα, γιατί δεν έπαιζε ρόλο η πληθυσμιακή δύναμη της Τουρκίας και παίζει σήμερα; Ήταν γιατί είχαμε την υπεροπλία σε εκπαιδευμένο και αποφασισμένο στρατό, αλλά και σε μέσα εναέρια, χερσαία και θαλάσσια. Μετά την χούντα επικράτησε το δόγμα της Αμερικάνικης βοήθειας 7 προς 10, αλλά και το κλίμα του ψυχρού πολέμου που δεν επέτρεψε μεν στην Τουρκία να κάνει επιθετικές κινήσεις εναντίον της Ελλάδας, αλλά δεν της απαγόρεψε όμως να εξοπλίζει και οργανώνει αξιόμαχο στρατό. Το δικό μας πρόβλημα εκείνη την εποχή ήταν η μείωση της στρατιωτικής θητείας, αλλά ποτέ δεν άκουσα ότι υπάρχουν σχέδια για αναδιοργάνωση σε σύγχρονες βάσεις του Ελληνικού στρατού. Το Ελληνικό δόγμα ήταν και είναι ότι «δεν ζητάμε τίποτα και δεν θα επιτρέψουμε παραβίαση των Ελληνικών δικαίων». Εδώ η αλήθεια είναι η μισή. Ναι μεν δεν ζητάμε τίποτα, αλλά είναι συζητήσιμο αν παραβιάζονται τα Ελληνικά δίκαια. Δεν είμαι πολεμοχαρής ούτε πολεμοκάπηλος, αλλά όταν είσαι συνεχώς υποχωρητικός θα συμβεί ένα από τα δύο τινά. Είτε σε κολλάνε στον τοίχο και τότε αντιδράς, αλλά χωρίς ζωτικό χώρο που είναι εις βάρος σου, είτε κάνεις την κότα. Με αυτό θέλω να πω ότι οι συνεχείς υποχωρήσεις δεν θα σε βοηθήσουν να αποφύγεις τα χειρότερα. Ζούμε εδώ και δεκαετίες με το καθημερινό καθεστώς των παραβιάσεων εναέριων ή θαλάσσιων. Αυτές οι ενέργειες γινόταν και στην προ - Ερντογάν εποχή και πολλοί Έλληνες, πολιτικοί και μη, ακολούθησαν την πολιτική που διαμορφώθηκε από τον Γ. Α. Παπανδρέου ή ΓΑΠ, ότι αν βοηθούσαμε να μπει η Τουρκία στην ΕΟΚ θα ηρεμούσε και θα σταμάταγε τις παραβιάσεις. Το δόγμα Παπανδρέου εν πολλοίς ακολουθήθηκε από την Ελληνική εξωτερική πολιτική, αλλά δυστυχώς η Τουρκία συστηματικά προκαλεί στο Αιγαίο. Δεν προκαλεί μόνο, αλλά και συστηματικά παραβιάζει τον Ελληνικό εναέριο χώρο χωρίς ουσιαστική αντίδραση από την Ελλάδα. Μη ξεχνάτε ότι έχουμε δεχτεί το «casus belli » στην περίπτωση επέκτασης των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο. Το ερώτημα είναι; Αν ένα ελληνικό αεροπλάνο πέταγε πάνω από την Σμύρνη θα δεχόταν ή όχι επίθεση για κατάρριψη; Τι κάνει η Ελλάδα για Τούρκικα αεροπλάνα που πετάνε πάνω από ελληνικά νησιά; Θα μπορούσαμε να το καταρρίψουμε, δεν αμφιβάλλω. Τι θα γινόταν όμως μετά; Κλιμάκωση; Επίθεση της Τουρκίας σε όλα τα μέτωπα; Μπορεί. Θα μπορούσαμε να τους αντιμετωπίσουμε με δεδομένη την κατάστασή μας πριν και σήμερα; Σίγουρα όχι. Γιατί όχι; Γιατί φίλοι μου, από δική μας αβελτηρία, ανατράπηκε η ισορροπία 7 προς 10. Αυτή τη στιγμή η υπεροπλία γέρνει αποφασιστικά προς την Τουρκία όχι μόνο σε μέσα, αλλά και σε εκπαιδευμένο στην μάχη στρατό. Εμείς αντίθετα όχι μόνο δεν κάναμε επενδύσεις στον στρατό, αλλά μειώσαμε την θητεία, απαξιώσαμε την ιδέα του στρατού και του ρόλου του εκμαυλισμένοι από την ιδεολογία της αριστεράς ότι οι πόλεμοι είναι ιμπεριαλιστικοί και ότι οι δύο λαοί τίποτα δεν έχουν να μοιράσουν. Βέβαια. Έχω γνωρίσει τούρκους και στην Αυστραλία και στο Βέλγιο. Όλοι ήταν καλοκάγαθα παιδιά, αλλά πόσο καλοκάγαθοι ήταν αυτοί που με την επιθετική τους ενέργεια κόντεψαν να βουλιάξουν το σκάφος του λιμενικού στα Ίμια; Κάποτε τα Ίμια ήταν στην δικαιοδοσία της Ελλάδας και σήμερα η Τουρκία έβγαλε ΝΑΦΤΑ περικλείοντας το Καστελόριζο. Πώς θα περάσει ένα καράβι για το Καστελόριζο αν δεν πάρει άδεια από την Τουρκία; Καταλαβαίνουμε τι έχει γίνει αυτές τις μέρες; Και η Ελλάδα αντέδρασε και έβγαλε ΝΑΦΤΕΣ, αλλά δεν περιλαμβάνουν Τουρκικό έδαφος και ο νοών νοήτω. Στην Κύπρο η Τουρκία με το ψευδές επιχείρημα ότι τα φυσικά αέρια ανήκουν και στον Τούρκικο λαό της Κύπρου εμπόδισε και έδιωξε το Ιταλικό πλοίο από τις έρευνες. Βέβαια το φυσικό αέριο ανήκει και στον Τουρκοκυπριακό λαό, αλλά όχι στους Τούρκους. Ας φύγουν οι Τούρκοι από την Κύπρο και τότε το μοίρασμα θα γίνει κανονικά, αλλά τα απώτερα σχέδια της Τουρκίας είναι η προσάρτηση όλης της Μεγαλονήσου και σε καμιά περίπτωση, όσο και να υποχωρήσουμε, δεν θα κάνει ούτε βήμα πίσω. Και τα κάνει αυτά γιατί έχει, όπως έγραψα πριν, μια συνεπή και συνεκτική πολιτική, αλλά και ταυτόχρονα είχε την πρόνοια να εξοπλίζεται με την δικαιολογία να αντιμετωπίσει τους Κούρους, αλλά οι πραγματικές βλέψεις της είναι προς την Ελλάδα. Δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι υποχωρήσαμε απέναντι στην Τουρκία μέχρι βλακείας. Ο Καραμανλής κουμπάριασε με τον Ερντογάν. Γιατί δεν παίρνει τον κουμπάρο του να αφήσει τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς; Ο Τσίπρας έφερε πριν λίγο καιρό τον Ερντογάν για συμφιλίωση. Αμέσως μετά είχαμε αυτά τα σοβαρά επεισόδια στην Κύπρο με ΑΟΖ, Ίμια και Έβρο. Οι τούρκοι είναι όπως το κακό σκυλί που δαγκώνει το χέρι αυτού που το ταΐζει και δυστυχώς σήμερα έχουμε φτάσει σε ένα σημείο καμπής πολύ επικίνδυνο και σιγά-σιγά οπισθοχωρούμε μέχρι να μας κολλήσουν στον τοίχο. Βρήκα στην http://www.mnec.gr/images/Steel-Import-Licences-Simple-Surveillance.xls έναν πίνακα με τις εισαγωγές χαλυβουργικών προϊόντων από χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έφτιαξα και σας παραθέτω ένα διάγραμμα που έβγαλα από τον πίνακα και βλέπετε ότι οι περισσότερες εισαγωγές χαλυβουργικών προέρχονται από την Τουρκία. Δαγκώνει το χέρι που την ταΐζει ή όχι; Θα ρωτήσει ίσως κάποιος φίλος: Και τι πρέπει να κάνουμε; Απαντώ: Να μην περιμένουμε πάλι από τον θεό της Ελλάδας, αλλά να γίνουμε Ισραήλ, αν μας αφήσουν βέβαια οι αντιεξουσιαστές……
Ο Γιώργος Πένταρης είναι καθηγητής Μαθηματικών,υπολογιστών
No comments:
Post a Comment