Χρόνια δεκάδιπλα, " Θ.Χ
23 Οκτώβρη
μιας ξεχασμένης ;..
χρονολογίας.
Ημέρα Τρίτη τότε... κι έβρεχε.
Ημέρα Τρίτη σήμερα και βρέχει!...
Πόσο μακρινές, μα, κοντινές
μ΄ακούγονται οι φωνές:
Καλώς ήλθες στη γη ...της επαγγελίας...
Μα εγώ, άκουγα μόνο την πνιγμένη μου κραυγή
από μια παιδική ψυχή γερασμένη...
Πως θα σταθείς όρθιος ως το τέλος
πριν οι ελπίδες σου πέσουν
κόκκινη βροχή στη ξένη γη;...
Πέταξα μακρια, πολύ μακριά
πέρα από ανάγκες κι αθωότητα
και όλα αυτά που αγαπούσα κι άφησα
δεν ξεχάστηκαν στην σφύζουσα Μελβούρνη...
Οι φίλοι και οι γνωστοί το είπανε :
Αξιοσύνη και προκοπή.
Εγώ το λέω :
Απόδραση από μια Πατρίδα φυλακή...
Χρόνια δεκάδιπλα,
το ίδιο στοιχειωμένο ρούχο
τρώει τις σάρκες μου...και το
εξωτικό πουλί που πέτρωσε μέσα μου,
μου κελαηδάει κάθε αυγή
τραγούδια μελαγχολικά του τόπου μου...
........................................................
Σήμερα, είδα ξανά
την κόρη του ήλιου
να λούζεται στην αντικρινή όχθη της λίμνης...
Άκουσα τη φωνή της να με καλεί....
Βάλσαμο ψυχής
ο γυρισμός που φέγγει!...
θ χ
No comments:
Post a Comment