Αμεση Ανάλυση: Να σε κάψω Νίκο... ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Αφού ο κ. Νίκος Κοτζιάς ζήτησε την δημοσιοποίηση της επιστολής, το «Αυστηρώς Προσωπικόν» παύει να ισχύει και λειτουργεί μόνο ως προφάσεις εν αμαρτίαις.

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ
Αρθρογράφος Καθημερινής

Μάς μπέρδεψε άσχημα ο πρωθυπουργός με όσα είπε σχετικά με την παραίτηση του κ. Νίκου Κοτζιά από την θέση του υπουργού Εξωτερικών. Ειδικά σε ό,τι αφορά την επιστολή παραίτησης του τελευταίου. «Χθες ενημερώθηκα», είπε ο κ. Αλέξης Τσίπρας, «για μια επιστολή που βρίσκεται στο γραφείο μου σε έναν φάκελο με την ένδειξη “αυστηρά προσωπικό”. Θα τη διαβάσω προσεκτικά όταν επιστρέψω (...) ωστόσο δεν συνηθίζω ποτέ να δημοσιοποιώ επιστολές που απευθύνονται σε εμένα ως αυστηρά προσωπικές και δεν πρόκειται να το κάνω ούτε τώρα».

Αυτό αντιβαίνει την κοινή λογική με δύο τρόπους. Πρώτον: το «Αυστηρώς Προσωπικόν» το ορίζει ο αποστολέας και ισχύει όσο το ζητά ο αποστολέας.

Αφού ο κ. Νίκος Κοτζιάς ζήτησε την δημοσιοποίηση της επιστολής, το «Αυστηρώς Προσωπικόν» παύει να ισχύει και λειτουργεί μόνο ως προφάσεις εν αμαρτίαις.

Δεύτερον: είναι δυνατόν να παραιτείται κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης και ο πρωθυπουργός να μην έχει διαβάσει την επιστολή παραίτησής του; Δεν είχε καν την περιέργεια να ρίξει μια ματιά -στο αεροπλάνο, βρε αδελφέ!- τι λέει αυτός που κατά τον κ. Τσίπρα «ήταν και ένα ανοικτό βιβλίο στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και είμαι ευτυχής γιατί θα έχω τη δυνατότητα αυτό το βιβλίο να το συμβουλεύομαι τακτικά στα κρίσιμα θέματα που αφορούν στην εξωτερική πολιτική»; Κι αν η εννιασέλιδη επιστολή είχε ... συμβουλές για την σύνοδο κορυφής της Ε.Ε, που μόλις συμμετείχε, τσάμπα έγραψε το «ανοιχτό βιβλίο» ο αποπεμφθείς υπουργός; Και στο κάτω, κάτω της γραφής τόσο σκορποχώρι είναι το πρωθυπουργικό γραφείο, που λαμβάνει μια επιστολή από τον κ.Κοτζιά και δεν την ενεχειρίζει αμέσως στον πρωθυπουργό, παρά τον κακό χαμό που γίνεται; Πως στην ευχή κυβερνάται αυτή η χώρα;

Τέλος, αν ο πρωθυπουργός δεν διάβασε την επιστολή αλλά τηρεί το «Αυστηρώς Προσωπικόν» και μετά την λήξη της ισχύος του, γιατί δεν κάλεσε τον αποστολέα να την δημοσιοποιήσει ο ίδιος;

Μυρίζει άσχημα αυτή η υπόθεση και μοιάζει μια παρτίδα πόκερ που αντί μπλόφες έχει εκβιασμούς. Ο ένας ποντάρει στα χαρτιά του, ο άλλος λέει «δεν τα βλέπω», ο πρώτος προκαλεί «άνοιξέ τα» κι ο δεύτερος «δεν τα ανοίγω».

Έπειτα υπάρχουν και όλα αυτά που είπε ο πρωθυπουργός για τον άνθρωπο που απέπεμψε και μετά σαν να θρηνούσε στο πολιτικό του πτώμα. Ήταν κάτι πολύ περισσότερο από το «να σε κάψω Νίκο, να σ' αλείψω λάδι». Τι «ανοιχτό βιβλίο!», τι «καλός υπουργός Εξωτερικών!», τι «αρχιτέκτων της εξωτερικής πολιτικής!»· κάθε ακροατής της συνέντευξης θα περίμενε μετά απ' όλα αυτά να ακούσει «καλώ τον κ. Κοτζιά να μην επιμείνει και να γυρίσει στο υπουργικό του γραφείο».

Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά και υποτιμούν την νοημοσύνη των πολιτών. Υπάρχει κάτι που βρωμάει άσχημα σε αυτήν την υπόθεση, και η συνέντευξη του πρωθυπουργού ενίσχυσε τις υποψίες.

Ευελπιστούμε ότι θα δούμε αυτήν την επιστολή -στο κάτω κάτω της γραφής εμείς πληρώνουμε τα μυστικά κονδύλια για τα οποία προφανώς θα γράφει ο κ. Κοτζιάς- αλλά πολύ φοβόμαστε ότι δεν θα υπάρχει ούτε στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, όπου εκ του νόμου υποχρεούται ο πρωθυπουργός να την καταθέσει στο τέλος της θητείας του.