Αρχαία Υπερόπλα κατά την εκστρατεία του Διονύσου και του Ηρακλή στην Ινδική

Ο Απολλώνιος ο Τυανέας (15 - 98) ήταν Έλληνας νεοπυθαγόρειος φιλόσοφος από τα Τύανα της ρωμαϊκής επαρχίας της Καππαδοκίας στη Μικρά Ασία.

Ήταν ρήτορας και φιλόσοφος περίπου την εποχή του Ιησού Χριστού και συγκρίθηκε με τον Ιησού από τους χριστιανούς τον 4ο αιώνα και από άλλους συγγραφείς στη σύγχρονη εποχή. Ότι πληροφορία έχουμε για τον Απολλώνιο προέρχεται από τον Φιλόστρατο. Τη φήμη του οφείλει κυρίως ο Φιλόστρατος στα οκτώ βιβλία που αποτελούσαν: Τα εις τον Τυανέα Απολλώνιον. Κατά το ταξίδι του Τυανέα στην Ινδία συνάντησε του ξακουστούς Βραχμάνους όπου και άντλησε πολλές πληροφορίες σχετικά με το απώτατο παρελθον.

Μέσα στα έργα του Φιλόστρατου διαβάζουμε:

Σχετικά με τον Διόνυσο οι απόψεις Ινδών και Ελλήνων διαφέρουν, αλλά και των Ινδών μεταξύ τους. Εμείς λέμε ότι ο Θηβαίος Διόνυσος εκστράτευσε κατά των Ινδών μαζί με τον βακχικό θίασότου και χρησιμοποιούμε ως απόδειξη ανάμεσα στα άλλα και ένα αφιέρωμα στους Δελφούς, που φυλάσσεται ασφαλές στους εκεί θησαυρούς. Πρόκειται για Ινδικό ασημένιο δίσκο που έχει την επιγραφή: «Διόνυσος, ο γιος της Σεμέλης και του Δία, από τους Ινδούς για τον Δελφικό Απόλλωνα». Οι Ινδοί που κατοικούν γύρω από τον Καύκασο και τον πο­ταμό Κωφήνα λένε πως ήρθε ως ξένος Ασσύριος και γνώριζε καλά τα σχετικά με το Θηβαίο Διόνυσο, ενώ αυτοί 
που κατοικούν ανάμεσα στον Ινδό και τον Τδραώτη και την περιοχή που φτάνει μέχρι τον Γάγγη, λένε πως ο Διόνυσος ήταν παιδί του ποταμού Ινδού που κοντά του σύχναζε ο Θηβαίος Διόνυσος και πήρε απ' αυτόν τον θύρσο, διδάχτη­κε τις ιερές τελετές και δήλωσε πως είναι γιος του Δία, πως εξαιτίας του τοκετού είχε εμβιώσει μέσα στον μηρό του πατέρα του και πως πήρε απ' αυτόν ως δώρο το βουνό Μηρός, που βρίσκεται κοντά στη Νύσα, και ότι η Νύσα φυτεύτηκε για τον Διόνυσο με σπόρο αμπελιού που μεταφέρθηκε από τη Θήβα. Εκεί λένε πως και ο Αλέξανδρος έκανε οργιαστικές τελετές. Όσοι κατοικούν στη Νύσα αρνούνται πως πήγε εκεί ο Αλέξανδρος.

 Οι αληθινοί σοφοί κατοικούν μεταξύ του 'Τφασι και του Γάγγη. Στην περιοχή αυτή ποτέ δεν πάτησε ο Αλέξανδρος, όχι επειδή κάτι φοβόταν, αλλά νομίζω, οι οιωνοί τον απέτρε­ψαν. Ακόμη κι αν περνούσε τον 'Τφαση και μπορούσε να κυριεύσει την περιοχή γύρω απ' αυτούς, όμως την οχυρωμένη περιοχή που κατοικούσαν εκείνοι δεν θα μπορούσε ποτέ να την κατακτήσει ακόμα κι αν είχε μαζί του μύριους σαν τον Αχιλλέα και τρισμύριους σαν τον Αίαντα. Γιατί δεν συνάπτουν μάχη με τους επιτιθέμενους, αλλά ρίχνουν κακούς οιωνούς και κεραυνούς και τους αποκρούουν, γιατί είναι άνθρωποι ιεροί και αγαπητοί στους θεούς. Λένε πως, όταν ο Ηρακλής ο Αιγύπτιος και ο Διόνυσος τους επιτέ­θηκαν με όπλα και επινόησαν πανούργα τεχνάσματα, προ­σπαθώντας να κυριεύσουν την περιοχή, αυτοί δεν έκαναν 
κάτι ανάλογο, αλλά ήταν ατάραχοι —έτσι τουλάχιστον φαίνονταν σε κείνους— κι όταν τους πλησίασαν, τους απώθησαν καταιγίδες και βροντές που στρέφονταν προς τα κάτω και έπεφταν στα όπλα. Υπάρχει η φήμη ότι ο Ηρακλής παράτησε εκεί την ασπίδα του, που ήταν χρυσή.
Οι σοφοί την έκαναν αφιέρωμα εξαιτίας της δόξας του Ηρακλή αλλά και για το ανάγλυφο σχέδιο της. Απεικονί­ζεται ο ίδιος ο Ηρακλής να σημειώνει τα όρια του κόσμου στα Γάδειρα και να χρησιμοποιεί τα όρη για στήλες και να έλκει τον Ωκεανό προς τα μέσα. Απ' αυτό γίνεται φανερό ότι στα Γάδειρα ήρθε όχι ο Θηβαίος Ηρακλής αλλά ο Αιγύπτιος και αυτός όρισε τα σύνορα της γης.

Ορφικά