Ερώτηση: γιατί το «ντηλ» Μητσοτάκη -Σαμαρά ακυρώθηκε και ο Πρωθυπουργός δεν έστειλε τον Μεσσήνιο πολιτικό στις Βρυξέλλες ως επίτροπο, όπως φέρονται να είχαν συμφωνήσει;
Απάντηση: γιατί μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών κανείς Έλληνας Πρωθυπουργός δεν θα τολμούσε να στείλει στο Κολλέγιο των Επιτρόπων- και προηγουμένως στο Ευρωκοινοβούλιο για ακρόαση- έναν «μακεδονομάχο» που θα τους έλεγε ότι «η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική».
Συνδυάζοντας την ερώτηση και την απάντηση προκύπτει ότι με το Μακεδονικό ο Σαμαράς πέρασε στο λαιμό του τη θηλιά που νόμιζε ότι περνούσε στο λαιμό του Μητσοτάκη. Και ο σημερινός Πρωθυπουργός δεν είχε παρά να κλωτσήσει την καρέκλα.
Δεν ξέρουμε τι διημείφθη μεταξύ τους στην τελευταία – και έσχατη καθώς φαίνεται- συνάντησή τους. Αλλά το σίγουρο είναι ότι ο Μητσοτάκης είπε στον προκάτοχό του ότι τον ευχαριστεί για τις υπηρεσίες που του προσέφερε-νομίζοντας ότι τον χειραγωγεί. Και ότι πλέον «δεν έχει πλοίο, γι’ αυτόν δεν έχει οδό».
Θα πρέπει να είναι τρελός μετά τη λύση του Μακεδονικού, από το Τσίπρα και τον Ζάεφ να προτείνει για επίτροπο κάποιον που νομίζει ότι είναι απόγονος του Παύλου Μελά και μετεμψύχωση του Μεγαλέξανδρου. Χώρια που η εμπλοκή του με τη Νοβάρτις τελεί ακόμη υπό δικαστική έρευνα. Για τους ίδιους λόγους δεν μπορεί να προταθεί για την προεδρία της Δημοκρατίας.
Έτσι η ανάρμοστη σχέση ανάμεσα στον γιο του Κώστα Μητσοτάκη και τον άνθρωπο που τον ανέτρεψε έληξε οριστικά και στη ΝΔ αρχίζει η από-Σαμαροποίηση που ξεκίνησε ο Κωστής Χατζηδάκης πνίγοντας στη σκόνη του τον Άδωνι.
Στο εξής ο -Πρωθυπουργός πλέον – Μητσοτάκης δεν έχει λόγο να υποτάσσεται στις υποδείξεις Σαμαρά. Και ο πρώην Πρωθυπουργός δεν έχει τρόπο να τον εκδικηθεί γι’ αυτό.
Για τον Σαμαρά αυτή η εξέλιξη είναι το τέλος μιας διαδρομής με περίεργα σλάλομ που ξεκινούσαν από τον εθνικισμό, τη μισαλλοδοξία και την ακραία αντιθεσμική συμπεριφορά και κατέληγαν στις εκλεκτικές συγγένειες με διακεκριμένους παράγοντες της διαπλοκής, όπως τουλάχιστον κατήγγειλε ο προηγούμενος Μητσοτάκης.
Παιχνίδια της μοίρας. Ο πατέρας του σημερινού Πρωθυπουργού ανέδειξε τον Σαμαρά, αυτός τον πλήρωσε μια αποστασία -που ήταν πληρωμή για τη δική του αποστασία το 1965- και στη συνέχεια ο γιος του αφού τον χρησιμοποίησε για να πάρει κεφάλι τη ΝΔ τον πετάει στα αζήτητα.
Ποιο μέλλον μπορεί να έχει ο Σαμαράς στην πολιτική λίγο πριν πλησιάσει τα 70 του; Ήταν αρκετή αδιαφορία για την παρουσία του στον κήπο του προεδρικού Μεγάρου το βράδυ της Τετάρτης για να καταλάβει κανείς ότι το άστρο του δύει. Ο Κυριάκος από «προστατευόμενός» του έγινε θύτης του. Μπορεί ο μακαρίτης να χαμογελάει.
Ο πιο επίμονος ιντριγκαδόρος της πολιτικής μένει χωρίς ρόλο, ενώ ο Καραμανλής- που υπήρξε ανέκαθεν πρόσωπο που του γεννούσε αισθήματα κατωτερότητας – στηρίζοντας τον Μητσοτάκη προσέθεσε έναν ακόμη προβολέα που τον φωτίζει στην κομματική πινακοθήκη.
Η φημολογούμενη επιρροή του Σαμαρά σε δυο δεκάδες βουλευτών στη νέα ΚΟ ομάδα της ΝΔ θα αποδειχθεί δώρο άδωρο: κανείς δεν ακολουθεί κάποιον που τα χάνει όλα.Με ένα υφυπουργείο χαλάνε και οι καλύτερες φιλίες.
Είναι η εκδίκηση του Καραμανλή που τον ξαναπήρε στη ΝΔ, τον έκανε ευρωβουλευτή και υπουργό και τον είδε να στρέφεται εναντίον του; Είναι η παρηγοριά της Ντόρας που τα έχασε όλα από τον μόνο άνθρωπο που δεν θα έπρεπε να την απειλεί στο παραμικρό; Είναι η δικαίωση του Μεϊμαράκη για όσα του έκανε; Είναι το «κρύο αίμα» του νεότερου Μητσοτάκη που τον άφησε να περιμένει κάτι που δεν θα του έδινε;
Ίσως. Κυρίως όμως είναι η εκπλήρωση μιας πανάρχαιας προφητείας: στην πολιτική ο καθένας έχει το τέλος που του αξίζει.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Πηγη: anoixtoparathyro.gr
No comments:
Post a Comment