Il Messaggero: Ελληνίδες μεταναστεύουν στην Ιταλία για να εκπορνευθούν

 

Αρκετές Ελληνίδες λόγω της οικονομικής τους δυσπραγίας και της αδυναμίας επιβίωσης στηνΕλλάδα  της κρίσης ταξιδέυουν μέχρι την Ιταλία για να... εκπορνευτούν. Αυτό σημειώνει η εφημερίδα της Ιταλίας, Il Messaggero σε εκτενές ρεπορτάζ της για την τραγική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει νεαρά κορίτσια από την Ελλάδα.

Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, δεκάδες κοπέλες φεύγουν από την Πάτρα, την Αθήνα, την Ηγουμενίτσα και την Ήπειρο για να βρεθούν έστω και για λίγες μέρες στο Κολόμπο και την Τιρμπουτίνα της Ιταλίας και να βγάλουν τα προς το ζην από τον αγοραίο έρωτα.


«Η Ελλάδα  των αυστηρών μέτρων που έχει επιβάλλει η Ευρώπη, αρχίζει να κάνει την εμφάνισή της στα πεζοδρόμια της πορνείας, τα οποία εδώ και χρόνια όριζαν συμμορίες που εκμεταλλεύοντανπόρνες από τη Ρουμανία, τη Μολδαβία, την Ουκρανία και τη Νιγηρία» παρατηρεί η εφημερίδα.

Πριν λίγες ημέρες, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας, άνδρες της ιταλικής αστυνομίας εντόπισαν νεαρές Ελληνίδες να «ψάχνουν πελάτες» σε στέκια του αγοραίου έρωτα. Ωστόσο, δεν είναι ακόμα γνωστό, αν οι γυναίκες αυτές δρουν αυτοβούλως ή είναι θύματα εκμετάλλευσης σωματεμπόρων της Ελλάδας ή ακόμα και της Ρουμανίας που κινούν τα νήματα της πορνείας στηνΙταλία.

«Από ό, τι μπορέσαμε να δούμε, λέει ένας δημοτικός αστυνομικός, αυτά τα κορίτσια έχουν την τάση να είναι πολύ απόμακρα. Προσέχουν να μην εισβάλουν στην περιοχή των άλλων ιερόδουλων αλλά προσπαθούν ακόμα κι έτσι να καθιερωθούν στα μονοπάτια της πορνείας στην Ρώμη. Ιερόδουλες από την Ελλάδα έχουν εντοπισθεί και σε άλλες πόλεις, μικρότερες. Μπορούν πολύ εύκολα να πηγαινοέρχονται από την Κέρκυρα στο Μπάρι ή στο Πρίντιζι, αφού η ακτοπλοϊκή σύνδεση είναι συχνή», είπε τοπικός αξιωματούχος στην εφημερίδα.

Αναστασία Γαλάνη 

Πάνω από ένα τρισ. ευρώ τα δανεικά και… αγύριστα στις ευρωπαϊκές τράπεζες

Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια των ευρωπαϊκών τραπεζών άγγιζαν το 2011 το 1,05 τρισεκατομμύριο ευρώ, υποστηρίζει έρευνα που διεξήγαγε η λογιστική εταιρεία PriceWaterhouseCoopers (PWC) και δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα στη Φρανκφούρτη.
Η έρευνα της PWC αποκαλύπτει ότι πολλοί Ευρωπαίοι καταναλωτές, ιδιοκτήτες κατοικιών αλλά και εταιρείες, αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους, ιδίως στις νότιες χώρες- μέλη της ευρωζώνης που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση χρέους.
Το ποσό αυτό είναι αυξημένο κατά περίπου 9% σε σχέση με το 2010, κυρίως λόγω της αύξησης των δανείων που βρίσκονται σε καθυστέρηση στις χώρες που πλήττονται περισσότερο από την κρίση. Οι γερμανικές και οι βρετανικές τράπεζες έχουν περιορίσει τις απώλειές τους, παρουσιάζοντας πολύ μικρές αλλαγές σε σχέση με το 2010, καθώς καταγράφουν 196 δισ. και 172 δισ. ευρώ, αντίστοιχα, σε μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Μάλιστα στη Γερμανία τα τελευταία δύο χρόνια το ποσό των επισφαλών δανείων έχει μειωθεί.
Από την άλλη πλευρά, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια έχουν αυξηθεί σημαντικά σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ιταλία, που "χτυπήθηκαν" από την ύφεση και την ανεργία. Στην Ελλάδα, πάντα σύμφωνα με τη μελέτη της PWC, το ποσό αγγίζει τα 40 δισ. ευρώ (αύξηση 50%), ενώ στην Ισπανία τα δάνεια σε καθυστέρηση αυξήθηκαν κατά 23%, στα 136 δισ. και στην Ιταλία κατά 37%, στα 107 δισ. ευρώ. Μικρότερη ήταν η αύξηση στην Πορτογαλία, 20% ή 12 δισ. ευρώ, ενώ στην Ιρλανδία το 2011 το ποσό έφτασε στα 119 δισ. από 109 δισ. το 2010.
"Η πενιχρή οικονομική ανάπτυξη στη νότια Ευρώπη οδήγησε, όπως ήταν αναμενόμενο, σε μεγαλύτερη αδυναμία πληρωμής από τους οφειλέτες", είπε ο αναλυτής της PWC Μάρκους Μπούργκχαρντ. Σημείωσε πάντως, ότι πρόσφατα παρατηρείται πως ο συνολικός όγκος των μη εξυπηρετούμενων δανείων δεν αυξάνεται τόσο δραστικά όσο τα προηγούμενα χρόνια.

Δημοσιεύτηκε: Τετάρτη, 15 Αυγούστου 2012 21:12 στον ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ .ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

"Να πάνε να γ*μηθούνε όλοι"!! Ισπανίδα βουλευτής προς Ραχόι για ανέργους

Αντρέα Φαμπρα

Tης Μαρίνας Χατζηδημητρίου

 Ιούλιος 14 2012 13:46 απο Νews247

Σάλο έχει προκαλέσει βίντεο που κάνει τον γύρο του διαδικτύου και δείχνει την βουλευτή του ισπανικού Λαϊκού Κόμματος (PP) Αντρέα Φάμπρα, να αναφωνεί "Να πάνε να γ*μηθούνε όλοι", ενώ ο πρόεδρος της κυβέρνησης Μαριάνο Ραχόι ανακοίνωνε τη μείωση του επιδόματος ανεργίας.

Σύμφωνα με το eitb.com, παρότι δεν καταγράφηκε στα πρακτικά, το PSOE (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα) ζήτησε την καθαίρεσή της καθώς προσέβαλλε τους άνεργους πολίτες.

Μάλιστα, οι Σοσιαλιστές ανέφεραν στον λογαριασμό τους στο Twitter ότι η κα Φάμπρα πρέπει να παραιτηθεί καθώς δεν είναι ικανή να αντιπροσωπεύει τον λαό. "Φώναξε την εν λόγω βρισιά, όταν ο Ραχόι ανακοίνωνε τις περικοπές για τους ανέργους', πρόσθεσαν.

Η βουλευτής φαίνεται στο βίντεο να κουνάει το κεφάλι και ενώ χειροκροτεί να φωνάζει "que se jodan".

Από την πλευρά της η βουλευτής παραδέχτηκε ότι ξεστόμισε αυτές τις λέξεις αλλά πως αναφερόταν στα μέλη του PSOE τα οποία διέκοπταν τον λόγο του Ραχόι με αποδοκιμασίες.

Σύγκρουση Βορείων - Νοτίων στις Βρυξέλλες - Λύσεις τώρα ζητούν Ραχόι, Μόντι

Σε απόλυτα συγκρουσιακό κλίμα και με χαμηλά τον πήχη των προσδοκιών ξεκινά στις Βρυξέλλες η Σύνοδος Κορυφής των 27. Το σχέδιο που εξετάζουν οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι για την διάσωση του Ευρώ, δείχνει να είναι φιλόδοξο, μακροχρόνια, μέσα από τις προσπάθειες για ανάπτυξη και την ισχυρή θέληση για ενίσχυση της δημοσιονομικής ένωσης, ωστόσο, ο κίνδυνος να απογοητεύσει είναι υπαρκτός, αν δεν έρθουν άμεσες απαντήσεις για την κρίση. Λύσεις εδώ και τώρα, περιμένουν από τη Σύνοδο, Ισπανία, Ιταλία αλλά και αγορές με τον Μαριάνο Ραχόι, να εκπέμπει χθες σήμα κινδύνου λέγοντας ότι η χώρα του δεν θα μπορεί να χρηματοδοτείται πλέον από τις αγορές με ένα δανειακό κόστος μεγαλύτερο του 6,8%.Την ίδια στιγμή ο Μάριο Μόντι, δήλωσε έτοιμος να εργασθεί μέχρι και την Κυριακή το βράδυ για να προλάβει το άνοιγμα των αγορών τη Δευτέρα. Και η Ιταλία, τελεί υπό την ασφυκτική πίεση των αγορών με τα επιτόκια δανεισμού να εκτοξεύονται και τις αγορές να προεξοφλούν ότι η Σύνοδος δεν θα φέρει λύσεις στην κρίση.

Σχετικές ειδήσεις: ΕΕ: Η Σύνοδος Κορυφής δεν θα «επιλύσει» την κρίση, λένε Μπαρόζο, Σουλτς
Σύνοδος Κορυφής που θα κρίνει τη διάσωση του ευρώ
Συμφωνούν για ανάπτυξη και ευρωπαϊκή ολοκλήρωση Ολάντ-Μέρκελ
Υπουργείο Οικονομικών οι Βρυξέλλες προβλέπει το σχέδιο των «4»

Σήμερα η συζήτηση για τη μακροχρόνια στρατηγική, αύριο τα καυτά θέματα

Δυο είναι ουσιαστικά οι Σύνοδοι που πρόκειται να πραγματοποιηθούν στις Βρυξέλλες.

Το απόγευμα συνέρχεται το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των 27 έχοντας στην ατζέντα του θέματα μακροχρόνιου σχεδιασμού, ενώ την Παρασκευή το μεσημέρι θα ξεκινήσει Σύνοδος των «17» της Ευρωζώνης, έχοντας στην ατζέντα θέματα που χρίζουν πιο άμεσης αντιμετώπισης, στην κορυφή της οποίας είναι φυσικά η Ισπανία αλλά και η Κύπρος.

Στις προθέσεις των Ευρωπαίων σήμερα είναι να προχωρήσουν σε μία συμφωνία για την Ανάπτυξη και την απασχόληση, στο πλαίσιο της κοινής πρότασης Γαλλίας, Γερμανίας, Ιταλίας και Ισπανίας για χρηματοδότηση επενδύσεων ύψους 1% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ (120-130 δισ.Ευρώ)

Θα εξετάσουν επίσης το φιλόδοξο σχέδιο των 4 (Ρομπάι, Μπαρόζο, Γιουνκέρ και Ντράγκι ) που έχει ως κύριο άξονα τη μετατροπή της Ευρωζώνης σε μία στενότερη δημοσιονομική ένωση, με την εκχώρηση στις Βρυξέλλες, περισσότερων εξουσιών, ελέγχου των εθνικών προϋπολογισμών καθώς και τη δημιουργία μίας τραπεζικής ένωσης.

ΠΗΓΗ:ΕΡΤ

Να και ένας σοφός Τραπεζίτης:Λιτότης =Ναζισμός

Υπάρχει πάντα εναλλακτική λύση στη λιτότητα, αναφέρει ο Έβαλντ Νοβότνι   (Φωτογραφία:  Reuters )

Βιέννη, Αυστρία

Κάνοντας ιστορική αναδρομή στη Γερμανία της δεκαετίας του 1930 και την άνοδο του ναζισμού, ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Αυστρίας και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ Έβαλντ Νοβότνι απευθύνει προειδοποίηση για τις συνέπειες της λήψης δρακόντειων μέτρων λιτότητας.

Πληροφορίες σχετικά με τις επίμαχες δηλώσεις του Έβαλντ Νοβότνι τη Δευτέρα είχαν δημοσιευτεί σε διεθνή μέσα ενημέρωσης, και την Τετάρτη ήλθε επίσημη επιβεβαίωση εκ μέρους εκπροσώπου της Κεντρικής Τράπεζας της Αυστρίας (OeNB).

«Η πεισματική εστίαση στη λιτότητα [που είχε ξεκινήσει από τη δεκαετία του 1920] οδήγησε σε μαζική ανεργία, στην κατάρρευση των δημοκρατικών θεσμών και τελικά στην καταστροφή του ναζισμού» δήλωσε ο Νοβότνι σύμφωνα με το πρακτορείο Dow Jones. 

«Το θέμα δεν είναι να τιμωρηθούν τα άτακτα παιδιά» ανέφερε ο Νοβότνι, υπογραμμίζοντας ότι η Γερμανία απομονώνεται ολοένα και περισσότερο όταν εκφράζει την επιθυμία να επιβληθούν μέτρα λιτότητας στους εταίρους της, όπως στην Ελλάδα. «Υπάρχει πάντα εναλλακτική λύση» στη λιτότητα, σημείωσε.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό

Ολα τα μέτρα της τρόικας στην Ελλάδα ήταν λάθος, λέει ο Χάνες Σβόμποντα

 

Την εκτίμηση ότι τα μέτρα που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα δεν ήταν υποβοηθητικά στην επίλυση της κρίσης, εξέφρασε ο πρόεδρος της ομάδας Προοδευτική Συμμαχία Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Χάνες Σβόμποντα.

Σε δηλώσεις στη Λευκωσία, όπου συναντήθηκε με τον πρόεδρο Χριστόφια, τάχθηκε υπέρ της αναπροσαρμογής των μέτρων, διότι, όπως τόνισε, «ήταν όλα λάθος». Πολλά από τα μέτρα για την Ελλάδα συνέβαλαν, είπε, στην επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης. Συνεπώς, αυτό που μπορούμε να μάθουμε από αυτό είναι ότι η τρόικα, όπως την έχουμε αντιληφθεί και όπως λειτουργεί, πολύ συχνά δεν ήταν βοηθητική, σημείωσε. 

Σε ερώτηση, αν το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ελλάδα αποτελεί ισχυρό μήνυμα στην ευρωζώνη, ο κ. Σβόμποντα είπε ότι «οι Έλληνες ψηφοφόροι ψήφισαν με τέτοιο τρόπο ώστε να στείλουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα, ότι επιθυμούν να παραμείνουν στην ευρωζώνη και να έχουν σταθερή κυβέρνηση. Όμως, η ισχυρή ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει, επίσης, ότι πρέπει να υπάρξει αλλαγή σε κοινωνικά θέματα. Πρέπει να συνδυαστεί η ψήφος επίσης σε σχέση και με τη Δημοκρατική Αριστερά. Ήταν μια καθαρή ευρωπαϊκή ψήφος». Ανέφερε ακόμη ότι ο ίδιος έχει μεταβεί στην Ελλάδα, ενώ ο πρόεδρος της Κομισιόν κ. Μπαρόζο και άλλοι δεν μετέβησαν για να δουν τις συνθήκες φτώχειας του λαού. 

Επίσης, ο κ. Σβόμποντα δήλωσε πλήρη υποστήριξη στη θέση της Κύπρου και του κ. Χριστόφια ότι, αν χρειάζεται βοήθεια για τις τράπεζες, θα πρέπει αυτή η βοήθεια να επικεντρωθεί στις τράπεζες, όπως στην περίπτωση της Ισπανίας. Το «δανείζω και έρχομαι στη χώρα, ως αποικιοκρατική δύναμη είναι απαράδεκτο», δήλωσε. Αυτή η χώρα, είπε, έχει αρκετή πείρα σε αυτό, εννοώντας την αποικιοκρατία. «Πρόκειται για βοήθεια, για μια κοινότητα που συζητά μαζί τα διάφορα θέματα και, αν υπάρχει ανάγκη για τις τράπεζες, τότε θα δοθεί για τις τράπεζες, χωρίς να υπεισέρχονται άλλα θέματα. Η Κύπρος κάνει πολλές από τις μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες για την οικονομία», προσέθεσε ο κ. Σβόμποντα. 

Για την Ελλάδα συμφωνήσαμε, συνέχισε, ότι όποια και αν είναι η κυβέρνηση ή η αντιπολίτευση θα πρέπει να υπάρχει μεταξύ τους συνεχής διάλογος για να υπάρξει σταθερότητα και μεταρρυθμίσεις. «Μετά τις εκλογές την Κυριακή ελπίζουμε ότι όλα θα πάνε καλά στην Ελλάδα και είμαι βέβαιος ότι η κυπριακή προεδρία θα βοηθήσει στην επίλυση των οικονομικών θεμάτων και μαζί με τις προτάσεις της γαλλικής κυβέρνησης θα τροποποιηθεί η οικονομική στρατηγική, όχι μόνο στο θέμα της λιτότητας, αλλά και της οικονομικής ανάπτυξης. Αυτή είναι η άποψη της Κύπρου και της Ομάδας μου στο Ευρωκοινοβούλιο», προσέθεσε.

ΠΗΓΗ:ΟΤΕΝΕΤ.gr

«Δεν έχω δει κανέναν πλούσιο στην Ελλάδα να κλαίει» δήλωσε ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ

Συνέντευξη σε γερμανικό ραδιόφωνο

Βερολίνο, Γερμανία

«Έχω δει ασθενέστερους Έλληνες να κλαίνε, δεν έχω δει κανέναν πλούσιο, κανέναν εφοπλιστή να κλαίει» δήλωσε ο πρόεδρος του Eurogroup και πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ σε συνέντευξή του στο γερμανικό ραδιoφωνικό σταθμό DeutschlandradioKultur.

Ωστόσο, τόνισε ότι «ίσως πιέσαμε την Ελλάδα να επιταχύνει τις προσπάθειές της». Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι «εάν εγώ είχα ανάλογο πρόβλημα στο Λουξεμβούργο, θα είχα στραφεί σε αυτούς που έχουν τη δυνατότητα να δώσουν λύσεις. Στην Ελλάδα αυτό έγινε σε ανεπαρκή βαθμό».

Ο επικεφαλής της Eurogroup απηύθυνε έκκληση για την ταχεία εξεύρεση λύσης στην ισπανική τραπεζική κρίση, εμμένοντας στο ότι η κατάσταση στην Ισπανία δεν συγκρίνεται με αυτήν στην Ελλάδα, η οποία, όπως είπε, έχει ένα γενικότερο πρόβλημα.

Ο ίδιος εξέφρασε την ικανοποίησή του για τις προσπάθειες της Μαδρίτης να αποκαταστήσει την δημοσιονομική κατάσταση της χώρας.

Newsroom ΔΟΛ

Μπερλουσκόνι: Έξοδος της Ιταλίας από το ευρώ εάν η ΕΚΤ δεν τυπώσει χρήματα

Κόσμος

---

Επιμέλεια: Μαράκης Αλέξανδρος
01/06/2012 | 19:12Τελευταία Ενημέρωση:Απο το ΣΚΑΙ 

19:12 01/06/2012

Την  άποψη ότι η Ιταλία θα έπρεπε να εγκαταλείψει την ευρωζώνη εάν 
η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) δεν αποφασίσει να τυπώσει ευρώ
 εξέφρασε ο πρώην ιταλός πρωθυπουργός, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, σε σχόλια που 

αναρτήθηκαν στον ιστότοπο του κόμματός του την Παρασκευή, 1 Ιουνίου.


Προσέθεσε μάλιστα ότι εάν το Βερολίνο αρνηθεί να υποστηρίξει τα επεκτατικά
νομισματικά μέτρα της ΕΚΤ, τότε η Γερμανία θα έπρεπε να εγκαταλείψει το 
κοινό νόμισμα.

«Η οικονομική κρίση δεν μπορεί να λυθεί», γνωμοδότησε ο κ. 
Μπερλουσκόνι, καλώντας τον τεχνοκράτη πρωθυπουργό, Μάριο Μόντι, 
να «αλλάξει την πολιτική του γραμμή» και να ζητήσει από τους Ευρωπαίους
 ηγέτες να στηρίξουν μία εκστρατεία εκτύπωσης χρήματος από               
             την ΕΚΤ.Σε περίπτωση που η Ευρωτράπεζα δεν δεχτεί
 να μετατραπεί σε «δανειστή τελευταίας προσφυγής», η Ρώμη θα έπρεπε
 να πει «τσιάο ευρώ», συμπλήρωσε ο κ. Μπερλουσκόνι.

Εναλλακτικά, «η Τράπεζα της Ιταλίας [θα μπορούσε] να τυπώσει ευρώ ή ένα
 δικό μας νόμισμα», πρότεινε ο πρώην ιταλός πρωθυπουργός, χωρίς όμως να
διευκρινίσει εάν εννοούσε επιστροφή στην ιταλική λίρα.

ΣΠΗΓΚΕΛ εναντίον Ευρωπαίων ηγετων για το πως αντιμετωπίζουν την Ελλάδα

«Σταματήστε με τη διάσωση φάρσα της Ελλάδας».

Με αυτό τον τίτλο το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel φιλοξενεί, στην ηλεκτρονική του έκδοση, άρθρο σχετικά με τις εξελίξεις στην προσπάθεια διάσωσης της ελληνικής οικονομίας.

Ένα άρθρο καταπέλτης κατά των Ευρωπαίων ηγετών που ακόμα προσπαθούν να σώσουν την Ελλάδα αντί να παραδεχθούν την αποτυχία τους και να αφήσουν τη χώρα να χρεοκοπήσει, ή να της χορηγήσουν ένα "σχέδιο Μάρσαλ".

Το γερμανικό περιοδικό αναφέρει χαρακτηριστικά πως είτε με τη δημιουργία ενός ειδικού ταμείου για την Ελλάδα, είτε με την τοποθέτηση ενός υπέρ Επιτρόπου αρμόδιου για τη δημοσιονομική πολιτική της χώρας μας, ο παραλογισμός των Ευρωπαίων για το μέλλον της Ελλάδας έχει αυξηθεί. Και είναι καιρός να τελειώσει αυτή φαρσοκωμωδία εδώ.

«Δυο χρόνια μετά το πρώτο πακέτο στήριξης της Ελλάδας από την ευρωζώνη και το ΔΝΤ, η κατάσταση στη χώρα είναι χειρότερη από πριν. Το χρέος αυξάνει διαρκώς, η οικονομία βρίσκεται σε βαθιά ύφεση και δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι η κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί. Κάτι πρέπει να έχει πάει στραβά με αυτή τη διάσωση» γράφει χαρακτηριστικά το περιοδικό Der Spiegel. 

Η πολιτική του «καρότου και του μαστιγίου» απέτυχε.

Το περιοδικό υποστηρίζει πως μετά από διαρκή τελεσίγραφα εκ μέρους των ηγετών της ευρωζώνης και μετά από συνεχή παράλογα μέτρα λιτότητας και την κωλυσιεργία που παρατηρείται για την επίτευξη συμφωνίας για το PSI, γίνεται περισσότερο κι από φανερό πως τα μέτρα που εφαρμόζονται δεν πρόκειται να σώσουν τη χώρα. Απλώς καθυστερούν την πτώχευση και επιβάλουν στους Έλληνες πολίτες νέα δυσβάσταχτα μέτρα. 

Σύμφωνα πάντα με το περιοδικό η πιο τίμια λύση για όλους θα ήταν μια επίσημη χρεοκοπία, γράφοντας παράλληλα πως η Μέρκελ κατάφερε να μετατρέψει ένα ολόκληρο έθνος σε εχθρό της Γερμανίας χωρίς τελικά να αποκομίσει τίποτα.

«Θα ήταν μια κίνηση εξαιρετικά επικίνδυνη για όλη την Ευρώπη καθώς ουδείς γνωρίζει τις συνέπειες που θα είχε η ελληνική χρεοκοπία για άλλα κράτη όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Ιταλία. Αλλά τουλάχιστον θα είναι μια έντιμη λύση» υπογραμμίζει το Spiegel, προσθέτοντας πως «μόνο ένα σχέδιο Μάρσαλ θα είχε πραγματικό νόημα στη διάσωση της Ελλάδας, κάτι που φυσικά θα επιβεβαιώσει τους χειρότερους φόβους των Γερμανών, να πληρώσουν δηλαδή την Ελλάδα. Αλλά θα ήταν η μόνη λύση με πραγματικό νόημα. Η χρηματοδότηση θα ήταν περιορισμένη και θα βοηθούσε πραγματικά τους Έλληνες».

ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

      Αρθρο Γάλλου Φιλέλληνα στη ΛΕΜΟΝΤ

Του Etienne Roland, στη γαλλική “Le Monde” – Νιώθω βαθιά ταπεινωμένος, ως φιλέλληνας, όταν μια εφημερίδα τολμά να βάλει τίτλο πως η Ελλάδα είναι «μια χώρα ίσως λιγότερο “ευρωπαϊκή” απ’ ό,τι φαίνεται» κι όταν το περιεχόμενο αυτού του άρθρου είναι κακή σύνοψη μιας ιστορίας την οποία οι συντάκτες δεν έχουν ζήσει. Νιώθω ταπεινωμένος, ως Γάλλος, που…. συμπατριώτες μου πληγώνουν με τέτοιο τρόπο την ιστορία και τροφοδοτούν τον μύθο του ψεύτη και πονηρού (poniros στο πρωτότυπο) Ελληνα. Αν λοιπόν δεν είναι η Ελλάδα ευρωπαϊκή χώρα, ποιος αξίζει αυτόν τον τίτλο; Ο γερμανός βάρβαρος ή η ύπουλη Αλβιών, την οποία ο μεγαλύτερος ποιητής της, ο Βύρωνας, κατηγορούσε ήδη για λεηλασία της χώρας του Ομήρου; Περισσότερο ευρωπαϊκή η Αγγλία, που δεν επιθυμεί καμία ευρωπαϊκή αλληλεγγύη – και κυρίως όχι εκείνη που θα της κόστιζε χρήματα; Δεν είναι αυτή η χώρα που επανέφερε στην Ελλάδα τον στρατό και τον βασιλιά στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πυροδοτώντας έναν κατακλυσμό που η Ελλάδα έμελλε να πληρώσει πολύ ακριβά, μια χώρα που μπορεί εντούτοις να υπερηφανεύεται για την αντίσταση την πιο υποδειγματική απέναντι στον Ναζί κατακτητή. Η ιδέα της Ευρώπης δεν έχει και πολλά χρόνια ζωή, αμφιβάλλω αν μπορούμε να διανέμουμε διπλώματα ευρωπαϊκότητας. Τόσο η ιδέα όσο και το γεωγραφικό της περιεχόμενο είναι προς οικοδόμηση και όχι ένα ακέραιο δεδομένο. Ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη διότι, λέει, από αυτή τη χώρα έρχονταν η δημοκρατία και ο πολιτισμός. Εστω, αν και μπορεί κανείς να πει πολλά για αυτή την αθηναϊκή δημοκρατία, την οπαδό της δουλείας, την ιμπεριαλιστική… Αλλά ο τόνος τοποθετείται εσφαλμένα, διότι το πρόβλημα δεν είναι να μάθουμε πού γεννήθηκε η δημοκρατία, το πρόβλημα είναι να αναγνωρίσουμε ότι ο ελληνικός ή, καλύτερα ας πούμε, ο ελληνορωμαϊκός πολιτισμός είναι το μόνο κοινό σκυρόδεμα σε μια ιστορία φτιαγμένη από αντιπαλότητες και παγκόσμιους πολέμους. Αυτός ο περίφημος ελληνικός πολιτισμός έθρεψε την Αναγέννηση, τα γράμματα και τις τέχνες, τους κλασικούς μας του 18ου αιώνα και γονιμοποίησε τις ελίτ του ίδιου αυτού αιώνα που συντάραξαν τον κόσμο. Η θέση της Ελλάδας είναι στο κέντρο της Ευρώπης, πρόκειται άλλωστε για μία από τις πιο ζωντανές και τις πιο λαμπερές εστίες της ευρωπαϊκής κουλτούρας: με πρόσωπα αξιοσημείωτα σε όλους τους τομείς, και όχι μόνο στην ποίηση, με μια πρωτότυπη σχολή ζωγραφικής που αρχίζει από τον Θεόφιλο και οδηγεί στον Τσαρούχη μέσω του Εγγονόπουλου, με φιλόσοφους όπως ο Κορνήλιος Καστοριάδης… Δείτε ποιοι μεταφράζονται στην Ελλάδα: ο Βερνάν, ο Φουκό και ο Ντεριντά• δείτε πού διαπλάθονται οι ελίτ: στον τομέα της ιστορίας, η EHESS (Ανώτατη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών) έχει παίξει μεγάλο ρόλο. Και θα βρείτε στην Ελλάδα μια γενιά αξιόλογων ιστορικών που συμμετέχουν στην ανανέωση του κλάδου. Ολοι λοιπόν ψεύτες και κλέφτες τους οποίους πρέπει να υπερασπιστούμε γιατί εφηύραν κάποτε τη λέξη «δημοκρατία»; Υπάρχουν πολλά ακόμα πράγματα να βάλουμε στη ζυγαριά: η φιλοσοφία (α λα δυτικά), η ιστορία, το θέατρο… Υπάρχουν σήμερα σε αυτή τη χώρα άνδρες και γυναίκες από τους πιο καλλιεργημένους και τους πιο πολιτισμένους που γνωρίζω• δεν δέχομαι να τους βάζουν «βάρβαροι» στον πάγκο της Ευρώπης. Οσο για τους αξιοθρήνητους κομπιναδόρους, σε ποια χώρα δεν υπάρχουν, έχοντας διασπαθίσει δεκάδες δισεκατομμύρια; Το ερώτημα δεν είναι αν η Ελλάδα είναι περισσότερο ή λιγότερο ευρωπαϊκή: τα ίδια τα θεμέλια της Ευρώπης δεν υφίστανται χωρίς τον ελληνισμό. Να θυμίσουμε πως η Ευρώπη ήταν μια πριγκίπισσα από τη Φοινίκη που απήχθη από Κρήτες προκαλώντας μία από τις πρώτες διαμάχες μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Η Ευρώπη έχει λοιπόν και ανατολίτικες ρίζες κι αυτός είναι ένας πολύ χρήσιμος μύθος σε αυτές τις εποχές διασταύρωσης των πληθυσμών. Τσιμέντο της Ευρώπης δεν είναι οι τράπεζες και οι τραπεζίτες αλλά ένας πολιτισμός, και ο ελληνικός πολιτισμός είναι ένα από τα στοιχεία που μας ενώνουν• αλίμονο, υπάρχουν τόσο λίγα! Vive la Grece! Και ας μην αφήσουμε τεχνοκράτες να γονατίσουν φίλους και αδελφούς, πόσω μάλλον να τους ταπεινώσουν και να ταπεινώσουν κι εμάς. * Ο κ. Ετιέν Ρολάν είναι πρώην διευθυντής της Γαλλικής Σχολής Αθηνών (EFA) και επίτιμος καθηγητής Ελληνικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris I – Πάνθεον – Σορβόνη. Το κείμενο αυτό είναι η απάντηση του κ. Ρολάν στο πρόσφατο δισέλιδο δημοσίευμα της «Monde» με τίτλο «Ελλάδα – Ευρώπη: η μεγάλη παρεξήγηση», όπου αμφισβητούνταν η ευρωπαϊκότητα της χώρας μας. TA NEA Ακολουθεί το πρωτότυπο κείμενο από τη συνδρομητική Le Monde: ELLADA, agapi mou, par ETIENNE ROLAND, Ancien directeur de l’Ecole française d’Athènes, professeur émérite d’archéologie grecque, Paris I Panthéon-Sorbonne je me sens profondément humilié dans mon philhellénisme quand un journal ose titrer que la Grèce est un « pays peut-être moins “européen” qu’il n’y paraît » et que le contenu de cet article est un mauvais résumé d’une histoire que les auteurs n’ont pas vécue ; je suis humilié comme Français que des compatriotes fassent si mal de l’histoire et nourrissent le mythe du Grec menteur et poniros. Je ne reviendrai que sur quelques points. Si la Grèce n’est pas un pays européen, qui mérite ce titre ? Le barbare germain ou la perfide Albion à laquelle son plus grand poète, Byron, reprochait déjà de piller le pays d’Homère ? Plus Européenne l’Angleterre qui ne veut d’aucune solidarité européenne et surtout pas de celles qui lui coûteraient de l’argent ? N’est-ce pas elle qui a ramené en Grèce l’armée et le roi, à la fin de la Seconde Guerre mondiale, déclenchant un cataclysme que le pays allait payer très cher, pays qui peut pourtant se targuer de la résistance la plus exemplaire face à l’occupant nazi. Il n’y a pas si longtemps qu’est née l’idée d’Europe et je doute que l’on puisse distribuer des brevets d’européanisme. L’idée comme son contenu géographique est à construire et n’est pas une donnée intangible. V. Giscard d’Estaing a fait rentrer la Grèce en Europe parce que, dit-il, la démocratie et la culture venaient de ce pays. Soit, même s’il y aurait beaucoup à dire sur cette démocratie athénienne, esclavagiste et impérialiste… Mais l’accent est mal mis, car le problème n’est pas de savoir où est née la démocratie, le problème est de reconnaître que la culture grecque, disons gréco-romaine, est le seul ciment commun dans une histoire faite de rivalités et de guerres mondiales. Cette fameuse culture grecque a nourri la Renaissance, les lettres comme les arts, nos classiques du XVIIe s. et a fécondé les élites du XVIIIe s qui ont bouleversé le monde. Le XIXe s. a joué un rôle fondamental dans la diffusion des arts et des lettres grecques engendrant un courant « néo-classique » que l’on retrouve à Edimbourg,- qui en fut l’un des centres et où l’on voulut construire un Parthénon — , mais aussi à Ratisbonne, où le Walhala, célébrant la victoire des Allemands sur les troupes napoléoniennes, est une réplique d’un temple grec. L’art contemporain à partir de 1900 s’est construit en réaction contre le « classicisme » et l’on ne peut que s’en réjouir, car la leçon de l’art grec était celle de la concurrence et de la liberté. La culture de nos élites s’est modernisée et le latin, comme le grec, ne sont plus que marginalement enseignés dans nos écoles. Loin de moi l’idée de vouloir en refaire la culture de l’élite, qui se nourrit aujourd’hui de diversités littéraires ou artistiques dans un contexte mondialisé : cela est fort bien et l’un des acquis essentiels de ce que l’on appelle la « post-modernité ». Mais ces transformations n’affectent nullement la place de la Grèce au centre de l’Europe, car il s’agit d’un des foyers les plus vivants et les plus brillants de la culture européenne : des individualités remarquables dans tous les domaines, et pas seulement en poésie, une école de peinture originale de Théophilos à Tsaroukis en passant par Engonopoulos, des philosophes comme Kastoriadis..Regardez qui est traduit en Grèce : Vernant, Foucault et Derrida ; regardez où sont formées les élites : dans le milieu historien, l’EHESS a joué un grand rôle et vous trouvez en Grèce une génération de remarquables historiens participant au renouvellement de la discipline. Alors tous des menteurs et des voleurs qu’il faut défendre parce que dans le temps ils ont inventé le mot de démocratie ? Il y aurait bien d’autres choses à mettre dans la balance : la philosophie (à l’occidentale), l’histoire, le théâtre… Il y a aujourd’hui dans ce pays des hommes et des femmes parmi les plus cultivés et les plus policés que je connaisse ; je ne supporte pas que des « barbares » les mettent au banc de l’Europe. Quant aux fraudeurs minables, dans quel pays n’en trouve-t-on pas, qui ont dilapidé des dizaines de milliards à date récentes ? Il ne s’agit pas de savoir si la Grèce est plus ou moins européenne, puisque les fondements même de l’Europe ne s’entendent pas sans l’hellénisme ; rappelons qu’Europe est une princesse phénicienne enlevée par des Crétois et engendrant un des premiers conflits entre l’Occident et l’Orient. Europe a donc aussi des racines orientales, un mythe bien utile dans ces temps d’hybridation des populations. L’Europe n’a pas pour ciment des banques et des banquiers, elle a pour ciment une culture, et la culture hellénique est un des éléments qui nous unit ; hélas, il y a en a bien peu ! Vive la Grèce, et ne laissons pas des technocrates mettre à genoux des amis et des frères, encore moins les humilier et nous humilier. Le Monde.fr

ΠΗΓΗ: ΤΑΝΕΑ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΑΠΟΥ ΤΣΗ ΣΕ ΠΑΓΚΑΛΟ

Νέο εσωκομματικό μέτωπο

Αιχμηρή απάντηση Παπουτσή στις βολές του Θ.Πάγκαλου

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011 στα ΝΕΑ

Σκληρή ήταν η απάντηση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Χρήστου Παπουτσή στις αιχμές που διατύπωσε εναντίον του ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ.Πάγκαλος, με αφορμή τις κινητοποιήσεις της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ κατά του ειδικού τέλους ακινήτων.

Σε συνέντευξή του στην Καθημερινή της Κυριακής ο κ. Πάγκαλος καταλογίζει ευθύνες και στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Χρήστο Παπουτσή για το γεγονός ότι μπορεί «ο κάθε Φωτόπουλος να καταλαμβάνει τη ΔΕΗ και να χρειάζονται μέρες για να επέμβει η αστυνομία».

Ο κ. Πάγκαλος κάνει λόγο για «ζούγκλα που δημιούργησαν κοινοβουλευτικά κόμματα και βουλευτές, κινητοποιώντας τραμπούκους, αλήτες, κακοποιούς, να μην πω τρομοκράτες» και σημειώνει:

«Έχοντας επί χρόνια αγωνιστεί για τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών, βρέθηκα εις τας δυσμάς του βίου μου να μην μπορώ να διασχίσω την πλατεία Συντάγματος χωρίς να λοιδορηθώ από τον κάθε τυχόντα».

Άμεση ήταν η απάντηση του Χρ.Παπουτσή, ο οποίος σε ανακοίνωσή του αναφέρει:

«Έχω πλήρη κατανόηση ότι πολλοί στην ηλικία του κ. Πάγκαλου μετά τους αγώνες που είχαν δώσει στο παρελθόν δεν θα περίμεναν να ξαναδούν εκατομμύρια ανθρώπους στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες να υποφέρουν λόγω της οικονομικής κρίσης. Κι όμως συμβαίνει. Και οι πολίτες αντιδρούν. Και στην Αμερική και στην Ευρώπη. Και έχουν δικαίωμα να αντιδρούν. Και οι πολιτικοί δεν μπορούν να μην έχουν συναίσθηση της νέας πραγματικότητας».

Ο κ. Παπουτσής επαναλαμβάνει ότι «επιμένω να ζητώ από την Ελληνική Αστυνομία να επιχειρεί στο πλαίσιο των νόμων και του Συντάγματος για να εγγυηθεί την ασφάλεια, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών» και πως «επιμένω να αρνούμαι τη λογική του αστυνομικού κράτους, του αυταρχισμού, της άμεσης χρήσης της κρατικής βίας χωρίς εισαγγελική εντολή».

«Έχω την εντύπωση ότι ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος συμμερίζεται τις ίδιες αρχές από τη θέση του Αντιπροέδρου της κυβέρνησης» καταλήγει η γραπτή δήλωση του κ. Παπουτσή.

ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ..ΞΥΠΝΗΣΤΕ ..ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ..!

Γράφει ο

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΣΥΜΕΩΝΙΔΗΣ

Η διάλυση της Ευρώπης, θα γεννήσει πολέμους στο εσωτερικό της.Η κατάρρευση ολόκληρης της ευρωζώνης, για την οποία τα τελευταία εικοσιτετράωρα πολλά γράφτηκαν στον διεθνή τύπο, αν ο μη γένοιτο συμβεί, θα εκτοξεύσει στην αθλιότητα δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε όλα τα μήκη και πλάτη των 17 χωρών της Νομισματικής Ενωσης.
Μια επιστροφή στο προ Ε.Ε. και ευρώ μοντέλο, θ...α οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε μία νέα περίοδο ενδοευρωπαϊκών συγκρούσεων.Γιατί δεν μπορεί νομίζω να υπάρξει πλαίσιο κλειστών εθνικών κρατών που εκ των πραγμάτων θα λειτουργούν μεταξύ τους ανταγωνιστικά.
Αν συμβει αυτό η Ακροδεξιά και νεοσταλινική Αριστερά [με τις εγχώριες παραφυάδες της] θα αναζητήσει το πολιτικό της ρόλο στα Ευρωπαικά και Ελληνικά πεπραγμένα, γιατί θάναι οι μόνοι που θα έχουν τελικά δικαιωθεί.
Είναι ώρα με υπομονή και επιμονή, μέσα από τις συγκλίνουσες προς την κατεύθυνση αυτή πολιτικές δυνάμεις με τρόπο συντεταγμένο να μπεί σε αυτή τη κατάσταση ένα οριστικό τέλος...Και αυτή η στιγμή μπορεί να μη είναι πια τόσο μακριά..!

Έλεγχος από το ΔΝΤ στην Ιταλία

Σάββατο, 05 Νοεμβρίου 2011 10:46

 

Στη μέγγενη της ΕΕ και του ΔΝΤ μπαίνει και η Ιταλία καθώς πρόκειται να υποβάλλεται σε ελέγχους ανά τρίμηνο από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) ταυτόχρονα με τους ελέγχους από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε οι προσπάθειες της χώρας για την προώθηση οικονομικών μεταρρυθμίσεων να γίνουν πιο αξιόπιστες. Ο Ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι, όπως παραδέχτηκαν νωρίτερα και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο και ο πρόεδρος της ΕΕ Χέρμαν βαν Ρόμπεϊ, σε συνέντευξη Τύπου στις Κάννες διευκρίνισε ότι πρόκειται για μια πρωτοβουλία που δεν επιβλήθηκε, αλλά ζητήθηκε από την Ρώμη και προσπαθώντας να λειάνει τις εσωτερικές αντιδράσεις σημείωσε ότι «η Ιταλία δεν πρόκειται να τεθεί υπό επιτήρηση» αλλά ΔΝΤ και ΕΕ θα επικυρώνουν την πρόοδο των μεταρρυθμίσεων στη χώρα. Συμπλήρωσε δε ότι η χώρα του δεν θα ενταχθεί στο Ταμείο Διάσωσης.

MΠΑΡΟΖΟ: ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ. ΕΝΩΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΡΑ!!!

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ José Manuel Durão Barroso

Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Στρασβούργο, 28 Σεπτεμβρίου 2011

Κύριε Πρόεδρε

Αξιότιμα μέλη του Κοινοβουλίου,

Κύριε Υπουργέ,

Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και απολύτως σαφείς στην ανάλυση για την κατάσταση της Ένωσης.

Σήμερα βρισκόμαστε, πιστεύω, ενώπιον της μεγαλύτερης πρόκλησης που έχει αντιμετωπίσει η Ένωσή μας στην ιστορία της.

Πρόκειται για μια χρηματοπιστωτική, οικονομική και κοινωνική κρίση, αλλά και για μια κρίση εμπιστοσύνης. Τόσο απέναντι στους ηγέτες μας, εν γένει, όσο και απέναντι στην ίδια την Ευρώπη και στην ικανότητά μας να βρούμε λύσεις.

Τα γενεσιουργά αίτια της κρίσης είναι γνωστά: η Ευρώπη δεν ανταποκρίθηκε στις προκλήσεις της ανταγωνιστικότητας. Ορισμένα από τα κράτη μέλη μας έζησαν υπεράνω των δυνατοτήτων τους. Στις χρηματοπιστωτικές αγορές υπήρξαν ανεύθυνες και απαράδεκτες συμπεριφορές. Αφήσαμε να εδραιωθούν οι ανισορροπίες μεταξύ των κρατών μελών μας, ιδίως στη ζώνη του ευρώ.

Και οι σεισμοί που αναταράσσουν την παγκόσμια τάξη, καθώς και οι πιέσεις της παγκοσμιοποίησης, επιδείνωσαν ακόμη περισσότερο την κατάσταση.

Και ιδού το αποτέλεσμα: βαθιά ανησυχία στις κοινωνίες μας. Πολλοί από τους πολίτες μας φοβούνται το μέλλον. Περισσότερο από ποτέ, υπάρχει κίνδυνος εθνικής εσωστρέφειας, για να μην πω εθνικισμού.

Οι λαϊκιστικές αντιδράσεις θέτουν υπό αμφισβήτηση τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – το ευρώ, την ενιαία αγορά, ακόμη και την ελευθερία της κυκλοφορίας των προσώπων.

Μπορούμε να πούμε, νομίζω, ότι η κρίση του κρατικού χρέους αποτελεί σήμερα πάνω απ’ όλα κρίση πολιτικής εμπιστοσύνης. Οι πολίτες μας, αλλά και ο έξω κόσμος έχουν στραμμένο το βλέμμα τους επάνω μας και διερωτώνται – είμαστε πράγματι μια Ένωση; Έχουμε πράγματι τη βούληση να υποστηρίξουμε το ενιαίο νόμισμα;

Είναι πράγματι αποφασισμένα τα πιο ευάλωτα κράτη μέλη να επιφέρουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις;

Είναι πράγματι διατεθειμένα τα πιο ευημερούντα κράτη μέλη να δείξουν αλληλεγγύη;

Είναι πράγματι σε θέση η Ευρώπη να εξασφαλίσει ανάπτυξη και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας;

Και εγώ σας διαβεβαιώνω, σήμερα, ότι:

Ναι, η κατάσταση είναι σοβαρή, αλλά υπάρχουν λύσεις στην κρίση αυτή.

Η Ευρώπη έχει μέλλον.

Εάν αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη - και για να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη χρειαζόμαστε σταθερότητα, ανάπτυξη αλλά και πολιτική βούληση, και πολιτική ηγεσία.

Από κοινού, πρέπει να προτείνουμε στους πολίτες μας μια ευρωπαϊκή ανανέωση.

Πρέπει να γίνουν πράξεις οι διαπιστώσεις μας στη δήλωση του Βερολίνου, την οποία υπέγραψαν η Επιτροπή, το Κοινοβούλιο και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, επ’ ευκαιρία της 50ής επετείου της υπογραφής των Συνθηκών της Ρώμης – Τότε λέγαμε «Σήμερα ζούμε πια μαζί με τρόπο που ποτέ ως τώρα δεν ήταν δυνατός. Εμείς, οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουμε πια ενωθεί για το καλό όλων μας.» Πρόκειται για διακήρυξη και κάθε λέξη έχει τη βαρύτητά της. Η βούληση αυτή πρέπει να μετουσιωθεί σε σθένος σε καθημερινή βάση.

Μπορούμε να επιτύχουμε σε συνεργασία, και όχι σε σύγκρουση, με τα θεσμικά μας όργανα.

Για ορισμένους, το γνωρίζουμε, πρωταρχικός στόχος είναι η ανάγκη σταθερότητας. Για άλλους, είναι η ανάπτυξη.

Ε, λοιπόν, σας διαβεβαιώνω ότι χρειαζόμαστε και τα δύο.

Ορισμένοι δίνουν έμφαση στη δημοσιονομική πειθαρχία. Άλλοι στην αλληλεγγύη.

Ε, λοιπόν, σας διαβεβαιώνω ότι χρειαζόμαστε και τα δύο.

Έχει παρέλθει ο καιρός των μεμονωμένων, αποσπασματικών, λύσεων. Πρέπει να δείξουμε αποφασιστικότητα για συνολικές λύσεις. Πρέπει να δείξουμε μεγαλύτερη φιλοδοξία για την Ευρώπη.

Πιστεύω πράγματι ότι βρισκόμαστε σήμερα σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας μας. Σε φάση που αν δεν προχωρήσουμε, κινδυνεύουμε με διάσπαση.

Πρόκειται, επομένως, για ζήτημα πολιτικής βούλησης. Ένα βάπτισμα του πυρός για ολόκληρη τη γενιά μας.

Και σας διαβεβαιώνω, ναι, η έξοδος από την κρίση αυτή είναι εφικτή. Όχι μόνον είναι εφικτή, αλλά και αναγκαία. Και αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος της πολιτικής ηγεσίας, το να καθιστά εφικτό αυτό που είναι αναγκαίο.

Αξιότιμα μέλη,

Ας αρχίσω με την Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι, και θα παραμείνει, μέλος της ζώνης του ευρώ. Η Ελλάδα πρέπει να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της στο ακέραιο και εγκαίρως. Με τη σειρά τους, τα υπόλοιπα μέλη της ζώνης του ευρώ έχουν υποσχεθεί, αφενός, να υποστηρίξουν την Ελλάδα και, αφετέρου, να αλληλοϋποστηρίζονται. Σύμφωνα με τη δήλωση της συνόδου κορυφής της ζώνης του ευρώ, στις 21 Ιουλίου: «Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε τις χώρες που υπάγονται σε προγράμματα έως ότου ανακτήσουν πρόσβαση στις αγορές, με την προϋπόθεση ότι θα εφαρμόσουν επιτυχώς τα προγράμματα αυτά.»

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο δημιούργησα την Ειδική Ομάδα για την Ελλάδα.

Μόλις δρομολογήσαμε σχέδιο δράσης βασιζόμενο σε δύο βασικούς άξονες:

• 100 περίπου βιώσιμα και υψηλής ποιότητας έργα, με επενδύσεις σε όλες τις ελληνικές περιοχές, ώστε να αξιοποιηθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι εναπομένουσες χορηγήσεις για την Ελλάδα στο πλαίσιο των διαρθρωτικών ταμείων,
• σοβαρές προσπάθειες για τη μείωση των γραφειοκρατικών διαδικασιών όσον αφορά τα ευρωπαϊκά συγχρηματοδοτούμενα έργα.

15 δισεκατομμύρια ευρώ μένουν ακόμη να δαπανηθούν στην Ελλάδα από τα διαρθρωτικά ταμεία. Τα κεφάλαια αυτά θα στηρίξουν την ελληνική οικονομία με ένα πρόγραμμα επείγουσας δράσης για την παροχή τεχνικής βοήθειας στην ελληνική διοίκηση.

Ένα πρόγραμμα ύψους 500 εκατομμυρίων ευρώ για την εγγύηση των δανείων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων προς τις ελληνικές ΜΜΕ βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη.

Η Επιτροπή μελετά επίσης τη δημιουργία ενός ευρύτερου μηχανισμού εγγυήσεων με σκοπό να βοηθήσει τις τράπεζες να αρχίσουν να δανείζουν εκ νέου στην πραγματική οικονομία.

Όλα αυτά αποτελούν τεράστια στήριξη για την Ελλάδα στον αγώνα που δίνει, και η Ελλάδα θα πρέπει να παράσχει συγκεκριμένα αποτελέσματα. Θα πρέπει να απαλλαγεί από τις αντιπαραγωγικές πρακτικές και να αντισταθεί στα οργανωμένα συμφέροντα.

Αλλά, πρέπει να είμαστε σαφείς. Δεν πρόκειται για σπριντ, αλλά για μαραθώνιο.

Το έργο της οικοδόμησης μιας Ένωσης σταθερότητας και υπευθυνότητας δεν αφορά μόνο την Ελλάδα.

Οι οικονομικές προοπτικές είναι ιδιαίτερα δυσχερείς. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις αρνητικές επιπτώσεις μιας υπό εξέλιξη παγκόσμιας επανεκτίμησης των κινδύνων. Επομένως, είναι δική μας η ευθύνη αποκατάστασης της εμπιστοσύνης απέναντι στο ευρώ και στην Ένωσή μας, στο σύνολό της.

Και μπορούμε να το πράξουμε αποδεικνύοντας ότι είμαστε ικανοί να λάβουμε όλες τις αποφάσεις που είναι αναγκαίες για τη διαχείριση ενός κοινού νομίσματος και μιας ολοκληρωμένης οικονομίας με τρόπο ανταγωνιστικό, αποδοτικό και χωρίς αποκλεισμούς. Προς τον σκοπό αυτόν, πρέπει να ενεργήσουμε σε βραχυπρόθεσμο, μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο ορίζοντα.

Το πρώτο βήμα είναι να διορθώσουμε γρήγορα τον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης του κρατικού χρέους.

Τούτο θα απαιτήσει ισχυρότερους μηχανισμούς για την επίλυση κρίσιμων καταστάσεων. Χρειαζόμαστε αξιόπιστα μέσα δράσης και αποτελεσματικά τείχη ασφαλείας για το ευρώ.

Το EFSF και ο επικείμενος Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ΕΜΣ) πρέπει να αποτελέσουν τα θεμέλια για την προσπάθεια αυτή.

Το EFSF πρέπει να ισχυροποιηθεί άμεσα και να αποκτήσει μεγαλύτερη ευελιξία. Αυτό ακριβώς πρότεινε η Επιτροπή ήδη από τον Ιανουάριο. Αυτό ακριβώς συμφώνησαν οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της ζώνης του ευρώ την 21η Ιουλίου. Μόνο τότε, όταν κυρωθεί από το Κοινοβούλιο, θα είναι σε θέση το EFSF:

• να δράσει προληπτικά
• να παρέμβει για να υποστηρίξει την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών•
• να παρέμβει στις δευτερεύουσες αγορές ώστε να αποφευχθεί η εξάπλωση της κρίσης.

Μόλις κυρωθεί το EFSF, θα πρέπει να αξιοποιήσουμε όσο το δυνατό αποτελεσματικότερα τα χρηματοδοτικά του κονδύλια. Η Επιτροπή εξετάζει τις δυνατότητες προς τον σκοπό αυτόν.

Επιπλέον, θα πρέπει να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να επισπεύσουμε την έναρξη ισχύος του ΕΜΣ.

Και, προφανώς, ευελπιστούμε ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα – στο πλαίσιο του πλήρους σεβασμού της Συνθήκης – θα καταβάλει κάθε αναγκαία προσπάθεια για να διασφαλίσει την ακεραιότητα της ζώνης του ευρώ και την οικονομική της σταθερότητα.

Αλλά δεν μπορούμε να σταματήσουμε εδώ. Πρέπει να βελτιώσουμε τον οικονομικό συντονισμό και την οικονομική ολοκλήρωση, ιδίως στη ζώνη ευρώ.

Αυτό αποτελεί μείζον πολιτικό όσο και οικονομικό καθήκον.

Σήμερα, θα ψηφίσετε για την επονομαζόμενη «εξάδα» προτάσεων που καταθέσαμε ενώπιόν σας και ενώπιον του Συμβουλίου το προηγούμενο έτος. Αυτή η «εξάδα» εισάγει μεταρρυθμίσεις στο σύμφωνο σταθερότητας και ανάπτυξης και επεκτείνει την επιτήρηση στα μακροοικονομικά ισοζύγια. Είμαστε τώρα πολύ κοντά στις αρχικές προτάσεις της Επιτροπής. Παίξατε αποφασιστικό ρόλο για να παραμείνουν φιλόδοξες αυτές οι προτάσεις, και θα ήθελα πραγματικά να σας ευχαριστήσω και να σας συγχαρώ για αυτό.

Η νομοθεσία αυτή θα μας προσφέρει αυστηρότερους μηχανισμούς επιβολής. Θα έχουμε τώρα τη δυνατότητα να συζητήσουμε τα δημοσιονομικά σχέδια των κρατών μελών πριν τη λήψη εθνικών αποφάσεων. Αυτό το μείγμα πειθαρχίας και ολοκλήρωσης είναι το κλειδί για το μέλλον της ζώνης ευρώ. Μόνο με περισσότερη ολοκλήρωση και πειθαρχία μπορούμε να έχουμε μια πραγματικά αξιόπιστη ζώνη ευρώ.

Αξιότιμα μέλη,

Αυτά είναι μεν σημαντικά βήματα προόδου, αλλά πρέπει να προχωρήσουμε περισσότερο. Πρέπει να ολοκληρώσουμε τη νομισματική με μια οικονομική ένωση. Πρέπει να φέρουμε σε πέρας τα καθήκοντα του Μάαστριχτ.

Ήταν αυταπάτη να πιστεύουμε ότι θα μπορούσαμε να έχουμε ένα κοινό νόμισμα και μια ενιαία αγορά με εθνικές προσεγγίσεις για τη δημοσιονομική και οικονομική πολιτική. Ας αποφύγουμε μια νέα αυταπάτη: ότι είναι δυνατό να έχουμε ένα κοινό νόμισμα και μια ενιαία αγορά με μια διακυβερνητική προσέγγιση.

Για να καταστεί αξιόπιστη η ζώνη ευρώ, κι αυτό δεν είναι μόνο το μήνυμα των φεντεραλιστών, είναι και το μήνυμα των αγορών, χρειαζόμαστε μια αληθινά κοινοτική προσέγγιση. Πρέπει πραγματικά να ολοκληρώσουμε τη ζώνη ευρώ, πρέπει να συμπληρώσουμε τη νομισματική ένωση με μία πραγματική οικονομική ένωση.

Αυτή η αληθινά κοινοτική προσέγγιση μπορεί να οικοδομηθεί τώρα; Κατά τις επόμενες εβδομάδες, η Επιτροπή, με βάση την εξάδα, θα υποβάλει πρόταση ενιαίου και συνεκτικού πλαισίου για τη βελτίωση του οικονομικού συντονισμού και της οικονομικής ολοκλήρωσης, ιδίως στη ζώνη ευρώ. Αυτό θα γίνει με τρόπο που να εξασφαλίζεται η συμβατότητα μεταξύ της ζώνης ευρώ και της Ένωσης ως συνόλου. Δεν θέλουμε η ζώνη ευρώ να καταλύσει τα σημαντικά κεκτημένα της ενιαίας αγορά και των τεσσάρων ελευθεριών μας.

Ταυτόχρονα, μπορούμε να συγκεντρώσουμε τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων για να αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητά μας. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί εάν εντάξουμε το Σύμφωνο για το Ευρώ + στο εν λόγω πλαίσιο με πλήρη σεβασμό των εθνικών εκτελεστικών αρμοδιοτήτων.

Για να λειτουργήσουν όλα αυτά χρειαζόμαστε, περισσότερο από ποτέ, την ανεξάρτητη αρχή της Επιτροπής, τις προτάσεις και αξιολογήσεις μέτρων που θα πρέπει να λάβουν τα κράτη μέλη. Ας είμαστε ειλικρινείς, αυτό είναι κάτι που δεν μπορούν να κάνουν μόνες τους οι κυβερνήσεις. Ούτε μπορεί να γίνει με διαπραγματεύσεις μεταξύ κυβερνήσεων.

Όντως, στο πλαίσιο των κοινοτικών αρμοδιοτήτων, η Επιτροπή είναι η οικονομική κυβέρνηση της Ένωσης, σίγουρα δεν χρειαζόμαστε περισσότερα θεσμικά όργανα για τον σκοπό αυτό.

Για κάποιο λόγο, οι Συνθήκες έχουν δημιουργήσει θεσμικά όργανα υπεράνω των εθνικών. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων δημιουργήθηκαν για κάποιο λόγο. Η Επιτροπή εγγυάται την αμεροληψία. Επιπλέον, η Επιτροπή, που φυσικά συνεργάζεται με τα κράτη μέλη, έχει ψηφιστεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο οποίο και λογοδοτεί, και το οποίο είναι το εκλεγμένο Κοινοβούλιο τόσο της ζώνης ευρώ όσο και της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνολικά.

Αξιότιμα μέλη,

Είναι πλέον καιρός να αποκτήσουμε μια ενοποιημένη εξωτερική εκπροσώπηση της ζώνης ευρώ. Βάσει της Συνθήκης, η Επιτροπή θα υποβάλει προτάσεις για τον σκοπό αυτό.

Μια Ένωση Σταθερότητας και Υπευθυνότητας οικοδομημένη στη βάση αυτή και με κοινή προσέγγιση, θα επιτρέψει επιπλέον στα κράτη μέλη να επωφεληθούν πλήρως των πλεονεκτημάτων μιας μεγαλύτερης αγοράς για την έκδοση χρεωστικών τίτλων του δημοσίου.

Μόλις η ζώνη ευρώ εξοπλιστεί πλήρως με τα μέσα που είναι απαραίτητα για την εξασφάλιση ολοκλήρωσης και πειθαρχίας, η έκδοση κοινών χρεωστικών τίτλων θα θεωρηθεί φυσικό και επωφελές βήμα για όλους. Υπό τον όρο ότι αυτά τα ευρωομόλογα θα είναι «ομόλογα σταθερότητας»: ομόλογα που έχουν σχεδιαστεί για να επιβραβεύουν όσους τηρούν τους κανόνες και να αποτρέπουν αυτούς που τους παραβαίνουν. Όπως έχω ήδη ανακοινώσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η Επιτροπή θα προτείνει κατά τις επόμενες εβδομάδες εναλλακτικές δυνατότητες για «ομόλογα σταθερότητας» αυτού του είδους.

Ορισμένες από αυτές τις εναλλακτικές δυνατότητες μπορούν να εφαρμοστούν στο πλαίσιο της παρούσας Συνθήκης, αλλά για την πλήρη ανάπτυξη των «ευρωομολόγων» θα χρειαστεί αλλαγή της Συνθήκης. Και αυτό είναι σημαντικό, διότι, Αξιότιμα μέλη, μπορούμε να επιτύχουμε πολλά στο πλαίσιο της υπάρχουσας Συνθήκης της Λισαβόνας. Και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για να μην τα επιτύχουμε, και μάλιστα τώρα.

Ωστόσο, ενδέχεται να χρειαστεί να εξετάσουμε το ενδεχόμενο να επιφέρουμε περαιτέρω αλλαγές στη Συνθήκη.

Επίσης, έχω ιδιαίτερα κατά νου τον περιορισμό της ομοφωνίας. Ο ρυθμός της κοινής μας προσπάθειας δεν μπορεί να συνεχίσει να υπαγορεύεται από τον βραδύτερο. Και σήμερα έχουμε μια Ένωση, όπου το πλέον βραδυκίνητο μέλος καθορίζει την ταχύτητα όλων των άλλων. Αυτό δεν είναι αξιόπιστο ούτε από την άποψη των αγορών και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να λύσουμε το πρόβλημα της λήψης των αποφάσεων. Τα κράτη μέλη έχουν φυσικά το δικαίωμα να μην αποδέχονται αποφάσεις. Αυτό, όπως δηλώνουν, είναι θέμα εθνικής κυριαρχίας. Τα κράτη μέλη δεν έχουν, όμως, το δικαίωμα να αποτελούν τροχοπέδη για τα άλλα. Τα άλλα κράτη μέλη έχουν επίσης την εθνική τους κυριαρχία και αν επιθυμούν να προχωρήσουν περισσότερο, θα πρέπει να προχωρήσουν περισσότερο.

Η θέλησή μας να αποδεχτούμε το ενδεχόμενο μελλοντικής αλλαγής της Συνθήκης δεν θα πρέπει να αποτελεί τρόπο ή δικαιολογία για να καθυστερήσουμε τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται σήμερα, αλλά πιστεύω ότι αυτή η μακροπρόθεσμη προοπτική θα ενισχύσει την αξιοπιστία των αποφάσεων που λαμβάνουμε τώρα.

Μια Ένωση Σταθερότητας και Υπευθυνότητας σημαίνει τη γρήγορη ολοκλήρωση των εργασιών για ένα νέο σύστημα ρυθμίσεων για τον χρηματοπιστωτικό τομέα. Χρειαζόμαστε επαρκώς κεφαλαιοποιημένες, υπεύθυνες τράπεζες που θα χορηγούν δάνεια στην πραγματική οικονομία.

Πολλά έχουν ειπωθεί για την υποτιθέμενη ευπάθεια ορισμένων τραπεζών μας. Το προηγούμενο έτος, οι ευρωπαϊκές τράπεζες ενίσχυσαν σημαντικά τις κεφαλαιουχικές θέσεις τους. Τώρα συγκεντρώνουν κεφάλαια για να καλύψουν τα υπόλοιπα κενά που εντοπίστηκαν στη διάρκεια του καλοκαιριού βάσει των προσομοιώσεων ακραίων καταστάσεων. Αυτό είναι απαραίτητο για να περιοριστούν οι ζημίες που προκαλεί η αναταραχή της χρηματοπιστωτικής αγοράς στην πραγματική οικονομία και τις θέσεις εργασίας.

Κατά την τελευταία τριετία, δημιουργήσαμε ένα νέο σύστημα χρηματοπιστωτικών ρυθμίσεων.

Σας υπενθυμίζω ότι έχουμε ήδη καταθέσει 29 νομοθετικές πράξεις. Έχετε ήδη εκδώσει πολλές από αυτές, μεταξύ άλλων τη σύσταση νέων, ανεξάρτητων αρχών εποπτείας, που έχουν ήδη τεθεί σε λειτουργία. Τώρα είναι σημαντικό να εγκριθούν οι προτάσεις μας για νέους κανόνες όσον αφορά:

• τα παράγωγα μέσα•
• τις «γυμνές» ακάλυπτες πωλήσεις και τις ανταλλαγές κινδύνου αθέτησης•
• τη δίκαιη αμοιβή των τραπεζιτών.

Οι προτάσεις αυτές έχουν κατατεθεί, θα πρέπει να εγκριθούν από το Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο. Η Επιτροπή θα υποβάλει τις υπόλοιπες προτάσεις μέχρι το τέλος του έτους, συγκεκριμένα, κανόνες όσον αφορά:

• τους οργανισμούς αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας•
• την ομαλή εξυγίανση των τραπεζών•
• την προσωπική ευθύνη των τραπεζιτών.

Καταυτόν τον τρόπο, θα είμαστε οι πρώτοι στην ομάδα των 20 που θα έχουμε εκπληρώσει τη δέσμευση που αναλάβαμε όσον αφορά τις συνολικές προσπάθειες για τη ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού τομέα.

Αξιότιμα μέλη,

Κατά την τελευταία τριετία, τα κράτη μέλη, σωστότερα οι φορολογούμενοι, χορήγησαν στον χρηματοπιστωτικό τομέα ενισχύσεις και εγγυήσεις ύψους 4,6 τρισεκατ. ευρώ. Έφτασε η ώρα ο χρηματοπιστωτικός τομέας να ξεπληρώσει το χρέος του στην κοινωνία. Για αυτό αισθάνομαι πολύ υπερήφανος που σήμερα η Επιτροπή ενέκρινε πρόταση για τον φόρο χρηματοπιστωτικών συναλλαγών. Σήμερα, καταθέτω ενώπιόν σας ένα ιδιαίτερα σημαντικό κείμενο, που εάν εφαρμοστεί θα αποφέρει εισόδημα ύψους περίπου 55 δις ετησίως. Ορισμένοι μπορεί να ρωτήσουν «γιατί;». Γιατί; Είναι θέμα δικαιοσύνης. Εάν οι αγρότες μας, εάν οι εργάτες μας, εάν όλοι οι οικονομικοί τομείς, από τη βιομηχανία έως τη γεωργία και τις υπηρεσίες, εάν όλοι πληρώνουν εισφορά στην κοινωνία, ο τραπεζικός τομέας θα πρέπει να κάνει το ίδιο.

Και αν χρειαζόμαστε – και όντως τη χρειαζόμαστε – δημοσιονομική εξυγίανση, εάν χρειαζόμαστε περισσότερα έσοδα, το ερώτημα είναι από πού θα προέλθουν αυτά τα έσοδα. Θα φορολογήσουμε ακόμη περισσότερο την εργασία; Θα φορολογήσουμε ακόμη περισσότερο την κατανάλωση; Νομίζω ότι είναι δίκαιο να φορολογήσουμε τις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές των οποίων η κοινωνική συμβολή σε ορισμένα κράτη μέλη δεν είναι ανάλογη.

Δεν είναι όμως μόνο οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί που πρέπει να καταβάλουν το δίκαιο μερίδιο που τους αναλογεί. Δεν μπορούμε να αγνοούμε το πρόβλημα της φοροδιαφυγής. Ήρθε λοιπόν η στιγμή να εκδώσουμε τις προτάσεις μας για τη φορολογία των αποταμιεύσεων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Καλώ συνεπώς τα κράτη μέλη να δώσουν τελικά στην Επιτροπή την εντολή που ζητήσαμε προκειμένου να διαπραγματευτούμε φορολογικές συμφωνίες με τρίτες χώρες για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αξιότιμα μέλη,

Η σταθερότητα και η υπευθυνότητα δεν αρκούν από μόνες τους. Χρειαζόμαστε σταθερότητα αλλά και ανάπτυξη. Χρειαζόμαστε υπευθυνότητα αλλά και αλληλεγγύη.

Η οικονομία μπορεί να παραμείνει ισχυρή μόνο εάν επιτυγχάνει ανάπτυξη και απασχόληση. Γι' αυτό πρέπει να απελευθερώσουμε το δυναμικό της οικονομίας μας, ιδίως της πραγματικής οικονομίας.

Οι προβλέψεις σήμερα δείχνουν σοβαρή οικονομική επιβράδυνση.

Όμως, η υψηλή ανάπτυξη στην Ευρώπη δεν αποτελεί άπιαστο όνειρο. Δεν θα εμφανιστεί αύριο ως εκ θαύματος. Μπορούμε όμως να δημιουργήσουμε συνθήκες ανάκαμψης της προόδου. Το πετύχαμε στο παρελθόν. Πρέπει και μπορούμε να το πετύχουμε και πάλι.

Είναι αλήθεια ότι δεν έχουμε πολλά περιθώρια για νέα δημοσιονομικά κίνητρα.

Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να κάνουμε περισσότερα για την προώθηση της ανάπτυξης.

Κατά πρώτο λόγο, όσοι διαθέτουν περιθώρια δημοσιονομικών ελιγμών πρέπει να τα αξιοποιήσουν, αλλά με βιώσιμο τρόπο.

Κατά δεύτερο λόγο, όλα τα κράτη μέλη πρέπει να προωθήσουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις ώστε να μπορέσουμε να βελτιώσουμε την ανταγωνιστικότητά μας παγκοσμίως και να προάγουμε την ανάπτυξη.

Από κοινού μπορούμε και οφείλουμε να αξιοποιήσουμε το δυναμικό της Ενιαίας Αγοράς, να εκμεταλλευτούμε τα οφέλη του εμπορίου και να κινητοποιήσουμε επενδύσεις στο επίπεδο της Ένωσης.

Ας ξεκινήσω από την Ενιαία Αγορά.

Η πλήρης εφαρμογή της οδηγίας για τις υπηρεσίες θα μπορούσε κατά τις εκτιμήσεις μας να αποφέρει από μόνη της οικονομικά κέρδη ύψους 140 δισεκατ. ευρώ.

Όμως σήμερα, δύο έτη μετά τη λήξη της προθεσμίας εφαρμογής της, αρκετά κράτη μέλη δεν έχουν ακόμη θεσπίσει τους απαραίτητους νόμους.

Έτσι δεν απολαμβάνουμε όλα τα πιθανά οφέλη από την πραγματική ελευθέρωση του τομέα των υπηρεσιών στην Ευρώπη.

Μπορούμε όμως να κάνουμε περισσότερα.

Πρέπει να εγκρίνουμε τις υποβληθείσες προτάσεις. Στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεσπίσαμε την Πράξη της Ενιαίας Αγοράς. Μια σειρά από σημαντικές πρωτοβουλίες είναι έτοιμες.

Πλησιάζουμε στην θέσπιση του Ευρωπαϊκού Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας το οποίο θα μπορούσε να περιορίσει το κόστος της κατοχύρωσης στο 20% του σημερινού κόστους. Αναμένω ότι το έργο αυτό θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του έτους.

Εξάλλου, για την Πράξη της Ενιαίας Αγοράς, πρέπει να εξετάσουμε μια ταχεία νομοθετική διαδικασία. Με την ευκαιρία αυτή επισημαίνω ότι πρέπει να εφαρμόσουμε ταχεία νομοθετική διαδικασία σε πολλούς τομείς καθώς ζούμε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Τούτο θα μας επιτρέψει να ανταποκριθούμε στις έκτακτες αυτές περιστάσεις.

Η ανάπτυξη θα εξαρτάται στο μέλλον όλο και περισσότερο από την αξιοποίηση της πληροφορικής. Χρειαζόμαστε μια ενιαία ψηφιακή αγορά που θα αποφέρει σε κάθε ευρωπαίο περίπου 1500 ευρώ ετησίως χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες που παρέχει το ηλεκτρονικό εμπόριο για την εξάλειψη, για παράδειγμα, των τελών περιαγωγής στην κινητή τηλεφωνία.

Μια αύξηση κατά 10 % της ευρυζωνικής διείσδυσης μπορεί να μας αποφέρει από 1 έως 1,5 % επιπλέον ετήσια ανάπτυξη.

Σε έναν ανταγωνιστικό κόσμο πρέπει επίσης να διαθέτουμε καλή μόρφωση και δεξιότητες για την αντιμετώπιση των νέων αυτών προκλήσεων. Πρέπει να καινοτομούμε και να δρούμε με γνώμονα την αειφορία.

Έχουμε ήδη υποβάλει αναλυτικές προτάσεις για την καινοτομία, την αποδοτική χρησιμοποίηση των πόρων και τους τρόπους ενίσχυσης της βιομηχανικής μας βάσης.

Η σύγχρονη βιομηχανική πολιτική εστιάζεται στις επενδύσεις στην έρευνα και την καινοτομία.

Πρέπει να επιταχύνουμε την έγκριση των ενεργειών μας για την προώθηση της χρήσης επιχειρηματικών κεφαλαίων για χρηματοδότηση νέων, καινοτόμων επιχειρήσεων στην Ευρώπη.

Θα επιτύχουμε διατηρήσιμη απασχόληση εάν επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας στην καινοτομία και τις νέες τεχνολογίες, συμπεριλαμβανομένων των «πράσινων» τεχνολογιών. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι «πράσινο» και ανάπτυξη συμβαδίζουν.

Για παράδειγμα, ο τομέας των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας έχει ήδη δημιουργήσει τα τελευταία πέντε έτη 300.000 θέσεις εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η συνολική αγορά της πράσινης τεχνολογίας θα τριπλασιαστεί κατά την προσεχή δεκαετία.

Πρέπει να εστιάσουμε τη δράση μας στους τομείς όπου παράγει πραγματικό αποτέλεσμα. Ανάπτυξη του μέλλοντος σημαίνει ότι πρέπει επίσης να εξακολουθήσουμε να εφαρμόζουμε ενεργά το πρόγραμμα «έξυπνη νομοθεσία» με το οποίο οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, ιδίως οι ΜΜΕ, θα εξοικονομήσουν 38 δισεκατ. ευρώ. Όμως, τα κράτη μέλη πρέπει από την πλευρά τους να μειώσουν τον διοικητικό φόρτο.

Χρειαζόμαστε όμως και επενδύσεις. Οι εν λόγω μεταρρυθμίσεις είναι σημαντικές αλλά χρειαζόμαστε και κάποιες επενδύσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Μια Ένωση ανάπτυξης και αλληλεγγύης χρειάζεται σύγχρονες διασυνδεδεμένες υποδομές.

Για το επόμενο πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο (ΠΔΠ) προτείναμε να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός για τη σύνδεση της Ευρώπης στους τομείς της ενέργειας, των μεταφορών, της ψηφιακής τεχνολογίας.

Το καινοτόμο αυτό μέρος της πρότασης ΠΔΠ πρέπει να εξεταστεί από κοινού με μια άλλη πολύ σημαντική καινοτόμο ιδέα: τα ομόλογα έργου.

Κατά τις προσεχείς εβδομάδες η Επιτροπή θα δημοσιεύσει τις προτάσεις της για τα ομόλογα έργου της ΕΕ. Προτείνουμε επίσης πιλοτικά σχέδια ώστε να χρηματοδοτήσουμε την ανάπτυξη. Αυτό μπορεί να γίνει πριν ακόμη εγκριθεί το ΠΔΠ. Με τον τρόπο αυτό μπορούμε να επισπεύσουμε ορισμένες από τις σημαντικές επενδύσεις σε υποδομές που χρειάζεται η Ευρώπη.

Η Ένωση και τα κράτη μέλη της πρέπει να μελετήσουν επειγόντως τρόπους ώστε η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, η τράπεζά μας που λειτουργεί με γνώμονα την εφαρμογή πολιτικής, να μπορεί να πράξει περισσότερα – και ενδεχομένως πολύ περισσότερα – για τη χρηματοδότηση μακροπρόθεσμων επενδύσεων.

Για το σκοπό αυτό πρέπει να εξετάσουμε τρόπους ενίσχυσης των πόρων και της κεφαλαιακής βάσης της ΕΤΕπ ώστε να μπορεί να δανείσει την πραγματική οικονομία.

Το 2000, τα επιχειρηματικά κεφάλαια στην Ευρώπη ανέρχονταν σε 22 δισεκατ. ευρώ, ενώ το 2010 μόνο σε 3 δισεκατομμύρια. Εάν θέλουμε να προωθήσουμε την επιχειρηματικότητα πρέπει να αναστρέψουμε την πτωτική αυτή πορεία και χρειαζόμαστε την εν λόγω ενίσχυση ιδίως για τις ΜΜΕ.

Μπορούμε επίσης να επιτύχουμε μεγαλύτερη ανάπτυξη μέσω των διαρθρωτικών ταμείων αυξάνοντας την ικανότητα απορρόφησης των κονδυλίων τους, χρησιμοποιώντας τα διαρθρωτικά ταμεία για την ενίσχυση των μακροοικονομικών επιδόσεων. Ο ρόλος τους είναι σημαντικός στους τομείς της καινοτομίας, της κατάρτιση και της απασχόλησης, καθώς και των ΜΜΕ.

Θα ήθελα επίσης να καλέσω το Κοινοβούλιο να εγκρίνει μέχρι το τέλος του έτους τις προτάσεις που υποβάλαμε τον Αύγουστο σχετικά με την αύξηση των ποσοστών συγχρηματοδότησης προς τις χώρες που υπάγονται σε προγράμματα ενίσχυσης. Με τον τρόπο αυτό θα παρασχεθεί σημαντική χρηματοδότηση στις εν λόγω οικονομίες και θα μειωθεί παράλληλα η πίεση στους εθνικούς προϋπολογισμούς.

Αξιότιμα μέλη του Κοινοβουλίου,

Οι μεταρρυθμίσεις στις αγορές εργασίας, στα δημόσια οικονομικά και στα συνταξιοδοτικά συστήματά μας απαιτούν μια τεράστια προσπάθεια από όλα τα μέρη της κοινωνίας.

Όλοι γνωρίζουμε ότι οι αλλαγές αυτές είναι αναγκαίες προκειμένου να μεταρρυθμίσουμε την κοινωνική οικονομία μας της αγοράς. Όμως έχει καθοριστική σημασία να διαφυλάξουμε τις αξίες μας – αξίες δικαιοσύνης, ένταξης και αλληλεγγύης.

Τη στιγμή αυτή οφείλουμε να δώσουμε συγκεκριμένες ελπίδες στον ένα από κάθε πέντε νέους των χωρών μας που δεν μπορεί να βρει εργασία. Σε ορισμένες χώρες, η κατάστασή τους είναι πραγματικά δραματική. Απευθύνω έκκληση στις επιχειρήσεις να καταβάλουν ιδιαίτερη προσπάθεια ώστε να προσφέρουν θέσεις μαθητείας και άσκησης σε νέους. Οι προσπάθειες αυτές μπορούν να στηριχθούν από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο.

Εάν κατορθώσουμε να κάνουμε τις επιχειρήσεις, τους κοινωνικούς εταίρους, τις εθνικές αρχές και τα όργανα της Ένωσης να συνεργαστούν στο πλαίσιο της «Πρωτοβουλίας για Ευκαιρίες στους Νέους», θα μπορέσουμε να κάνουμε τη διαφορά. Πιστεύω ότι αυτό είναι το πιο επείγον κοινωνικό ζήτημα: να ανταποκριθούμε στις ανησυχίες των νέων μας που δεν μπορούν να βρουν δουλειά, και είναι πολύ προτιμότερο να έχουν μια θέση άσκησης, μια θέση μαθητείας, παρά να περιφέρονται με αυτή την ανησυχία στους δρόμους εκφράζοντας έλλειψη εμπιστοσύνης σε ολόκληρη την Ένωση .

Οφείλουμε να επιταχύνουμε τα πλέον επείγοντα μέρη του σχεδίου μας για την ανάπτυξη και την απασχόληση στο πλαίσιο της στρατηγικής «Ευρώπη 2020». Η Επιτροπή θα εστιαστεί στην κατάσταση των νέων ανθρώπων σε κάθε κράτος μέλος με τις ειδικές ανά χώρα συστάσεις που θα υποβάλει του χρόνου.

Πιστεύω ότι πρέπει να δώσουμε στο μέλλον μας μια πραγματική ευκαιρία.

Τη στιγμή αυτή χρειάζεται να βοηθήσουμε 80 εκατομμύρια Ευρωπαίους που αντιμετωπίζουν το φάσμα της φτώχειας. Αυτό σημαίνει ότι το Συμβούλιο πρέπει τελικά να εγκρίνει την πρότασή μας ώστε να διασφαλίσει το πρόγραμμα για την προσφορά τροφίμων στους πλέον απόρους. Ευχαριστώ το Κοινοβούλιο για την πολιτική στήριξη που παρείχε στη λύση που προτείναμε.

Αξιότιμα Μέλη του Κοινοβουλίου,

Πριν από πενήντα χρόνια, 12 χώρες της Ευρώπης έδωσαν τα χέρια για να υπογράψουν τον Κοινωνικό Χάρτη. Σήμερα, ο Χάρτης αυτός έχει υπογραφεί από 47 μέλη, μεταξύ των οποίων το σύνολο των κρατών μελών μας.

Για να εγγυηθούμε αυτές τις θεμελιώδεις αξίες στην Ευρώπη, πιστεύω ότι θα πρέπει να βελτιώσουμε την ποιότητα του κοινωνικού διαλόγου σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η ανανέωση της Ευρώπης μπορεί να επιτύχει μόνο με συμβολή και ανάληψη ευθύνης από όλους τους κοινωνικούς εταίρους - από τα συνδικάτα, τους εργαζομένους, τις επιχειρήσεις, την κοινωνία των πολιτών στο σύνολό της.

Ας μη λησμονούμε ότι η Ευρώπη μας είναι μια Ευρώπη των πολιτών. Ως πολίτες, κερδίζουμε όλοι μας από την Ευρώπη. Κερδίζουμε όλοι μας την ευρωπαϊκή ταυτότητα και ιθαγένεια, οι οποίες εξασφαλίζουν ένα σύνολο δικαιωμάτων και ευκαιριών: τη δυνατότητα να διασχίζουμε σύνορα, να σπουδάζουμε και να εργαζόμαστε στο εξωτερικό ελεύθερα. Και σε αυτήν την περίπτωση πάλι, πρέπει όλοι μας να ορθώσουμε το ανάστημά μας, να διατηρήσουμε και να αναπτύξουμε αυτά τα δικαιώματα και τις ευκαιρίες, όπως ακριβώς κάνει αυτή τη στιγμή η Επιτροπή με το Σένγκεν. Δεν θα ανεχθούμε το ψαλίδισμα των δικαιωμάτων των πολιτών μας. Θα υπερασπισθούμε την ελεύθερη κυκλοφορία, καθώς και όλες τις ελευθερίες στην Ένωσή μας.

Αξιότιμα Μέλη του Κοινοβουλίου,

Όπως γνωρίζετε καλά, οι δραστηριότητες της Επιτροπής καλύπτουν πολλούς άλλους τομείς. Δεν μπορώ να αναφερθώ σε όλους διεξοδικά, όμως τους έχω περιλάβει στην επιστολή που απηύθυνα στον Πρόεδρο του Κοινοβουλίου και την οποία έχετε λάβει όλοι.

Ωστόσο, πριν ολοκληρώσω, επιτρέψτε μου να αναφερθώ στην εξωτερική ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιθυμώ μια Ευρώπη που διαδραματίζει ενεργό ρόλο παγκοσμίως.

Η δράση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο παγκόσμιο προσκήνιο δεν αποτελεί απλώς την καλύτερη εγγύηση για τους πολίτες μας, για την προστασία των συμφερόντων και των αξιών μας, αλλά είναι επίσης μια δράση απαραίτητη στο κόσμο. Σήμερα είναι της μόδας να μιλάμε για τους G2.

Δεν πιστεύω πως ο κόσμος περιμένει την ανάδειξη ενός G2. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν προς το συμφέρον κανενός, ούτε καν των ίδιων των G2. Γνωρίζουμε την ένταση που προκάλεσε η διπολικότητα στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου. Πιστεύω ότι η Ευρώπη είναι σήμερα περισσότερο απαραίτητη από ποτέ εάν επιθυμούμε έναν δίκαιο κόσμο, έναν ανοιχτό κόσμο.

Πιστεύω ότι ο μεταβαλλόμενος κόσμος στον οποίον ζούμε χρειάζεται μια Ευρώπη η οποία θα αναλάβει τις ευθύνες της. Μια Ευρώπη με επιρροή, μια Ευρώπη των 27, και σύντομα των 28, καθώς θα προσχωρήσει η Κροατία. Μια Ευρώπη η οποία θα συνεχίζει να δείχνει τον δρόμο, είτε πρόκειται για το εμπόριο είτε για την κλιματική αλλαγή, ενώπιον των μεγάλων προκλήσεων που μας περιμένουν, από το Ντέρμπαν έως το Ρίο+20, και για όλα αυτά τα ζητήματα η Ευρώπη πρέπει να παραμείνει πρωτοπόρος.

Ας στρέψουμε το βλέμμα και την προσοχή μας στους νότιους γείτονές μας. Η Αραβική Άνοιξη αποτελεί έναν βαθύ μετασχηματισμό και θα έχει μακροχρόνιες συνέπειες, όχι μόνο για τις χώρες της περιοχής, αλλά και για εμάς, για την Ευρώπη μας. Για αυτό ακριβώς, η Ευρώπη πρέπει να είναι υπερήφανη. Ήμασταν οι πρώτοι που στάθηκαν στο πλευρό των Τυνησίων, των Αιγυπτίων, των Λίβυων που αγωνίζονταν για δημοκρατία και ελευθερία. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, η Ευρώπη στηρίζει αυτές τις θεμιτές προσδοκίες, ιδίως μέσω της εταιρικής μας σχέσης για τη δημοκρατία και την κοινή ευημερία.

Η Αραβική Άνοιξη ανοίγει επίσης, ελπίζω, την πόρτα στην ελπίδα για ειρήνη σε ολόκληρη την περιοχή, στην ιδέα ενός παλαιστινιακού κράτους το οποίο θα ζει εν ειρήνη με το κράτος του Ισραήλ, όπως επιθυμεί η Ευρώπη.

Αλλά ας στρέψουμε επίσης το βλέμμα και την προσοχή μας στους γείτονές μας προς Ανατολάς. Την Παρασκευή θα συμμετάσχω στη σύνοδο κορυφής για την Ανατολική Εταιρική Σχέση που θα διεξαχθεί στη Βαρσοβία. Θα συμμετάσχω ως φορέας της φιλοδοξίας για περαιτέρω ενδυνάμωση των πολιτικών σχέσεων και της ολοκλήρωσης μεταξύ της ΕΕ και των εταίρων μας στην περιοχή. Η Ένωση έχει μια εξαιρετική ικανότητα μετασχηματισμού. Αποτελεί πηγή έμπνευσης για πολλούς ανθρώπους στον κόσμο, και, εάν οι χώρες αυτές πραγματοποιήσουν σε βάθος μεταρρυθμίσεις, μπορούμε να τις στηρίξουμε και μπορούμε να συνδεθούμε μαζί τους ακόμα στενότερα από πολιτικής και από οικονομικής άποψης.

Ας μην λησμονήσουμε και τους πλέον απόρους και ας σταθούμε στο ύψος των δεσμεύσεων που έχουμε αναλάβει για την επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της χιλιετίας.

Ας είμαστε συγχρόνως ρεαλιστές και ας συνειδητοποιήσουμε ότι, προκειμένου να ασκήσει πλήρως η Ευρώπη την επιρροή της στον κόσμο, και εάν η Ευρώπη επιθυμεί πραγματικά να αποτελέσει παγκόσμια δύναμη, χρειάζεται να ενισχύσουμε την εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας. Η πολιτική αυτή θα πρέπει να είναι αξιόπιστη. Θα πρέπει να στηρίζεται σε μια κοινή διάσταση ασφάλειας και άμυνας αν θέλουμε να μας λαμβάνουν σοβαρά υπόψη στο διεθνές προσκήνιο.

Έχουν περάσει ανεπιστρεπτί οι καιροί κατά τους οποίους θα μπορούσαν ορισμένοι να απορρίψουν την ιδέα μιας ευρωπαϊκής άμυνας φοβούμενοι ότι αυτή θα έβλαπτε την Ατλαντική Συμμαχία. Θα το διαπιστώσατε ήδη: σήμερα οι ίδιοι οι Αμερικανοί είναι αυτοί που ζητούν από εμάς να κάνουμε περισσότερα ως Ευρωπαίοι. Θέλουμε πραγματικά να μας λαμβάνουν σοβαρά υπόψη στο διεθνές προσκήνιο;

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον, τώρα που οι αμυντικοί προϋπολογισμοί υφίστανται πιέσεις, είναι η πλέον κατάλληλη στιγμή να επιτύχουμε μαζί περισσότερα με τα μέσα που διαθέτουμε.

Στην προσπάθεια αυτή, η Επιτροπή επωμίζεται τις ευθύνες που της αναλογούν συνεχίζοντας τις προσπάθειές της για τη δημιουργία μιας κοινής αγοράς άμυνας και αξιοποιώντας τις αρμοδιότητες που της έχουν ανατεθεί από τη Συνθήκη με σκοπό να αναπτύξει μια ευρωπαϊκή βιομηχανική βάση άμυνας.

Αξιότιμα Μέλη του Κοινοβουλίου,

Ας μην είμαστε αφελείς, ο κόσμος αλλάζει και εάν η Ευρώπη θέλει να τη λαμβάνουν σοβαρά υπόψη στο διεθνές προσκήνιο και να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των πολιτών της, έχουμε ανάγκη από την πολιτική διάσταση και τη διάσταση της άμυνας, ώστε να ακούγεται η φωνή μας και να συμβάλλουμε στη διαμόρφωση του μέλλοντος του πλανήτη.

Αξιότιμα Μέλη του Κοινοβουλίου,

Καταλήγω.

Στο τέλος της θητείας μας, το 2014, συμπληρώνονται ακριβώς 100 χρόνια από την έναρξη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, μιας ζοφερής περιόδου την οποία ακολούθησε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, μια από τις πιο δραματικές σελίδες στην ευρωπαϊκή και στην παγκόσμια ιστορία. Σήμερα, τέτοιες φρικαλεότητες είναι, πιστεύω, αδιανόητες στην Ευρώπη. Είναι αδιανόητες, σε μεγάλο βαθμό ακριβώς γιατί διαθέτουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί, χάρη στο όραμα της Ευρώπης, έχουμε δημιουργήσει μέσω της οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσης την εγγύηση της ειρήνης στην ήπειρό μας. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, δεν μπορούμε να θέσουμε σε κίνδυνο αυτό το μεγαλεπήβολο έργο. Μας το κληροδότησαν οι προηγούμενες γενεές. Η γενιά μας δεν θα επιτρέψει την υπονόμευσή του. Και ας μην απατώμαστε: αν αρχίσει να διασπάται η Ευρώπη, αν οπισθοχωρήσουν οι μεγάλες κατακτήσεις της Ευρώπης, θα υπάρξει αναμφίβολα ο κίνδυνος κατακερματισμού των προσπαθειών για την επίτευξη του στόχου μας.

Όπως ανέφερα ήδη, η κρίση που διανύουμε είναι κατά βάθος κρίση πολιτική. Θέτει σε δοκιμασία τη βούλησή μας να συμβιώσουμε. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίον έχουμε καθήκον να εμβαθύνουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον οφείλουμε να οικοδομήσουμε κοινούς θεσμούς. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον πρέπει να εγγυηθούμε το ευρωπαϊκό συμφέρον.

Και η αλήθεια είναι ότι η διακυβερνητική συνεργασία δεν αρκεί για την έξοδο της Ευρώπης από αυτήν την κρίση, για την εξασφάλιση του μέλλοντός της. Τουναντίον, ένα συγκεκριμένο είδος διακυβερνητικής προσέγγισης ενέχει τον κίνδυνο της επανεθνικοποίησης και της διάσπασης. Ένα συγκεκριμένο είδος διακυβερνητικής προσέγγισης θα μπορούσε να σημάνει τον θάνατο της ενωμένης Ευρώπης, αυτής της Ευρώπης που ονειρευόμαστε.

Ας μη λησμονούμε ότι από τις αποφάσεις που καλούμαστε να λάβουμε σήμερα θα εξαρτηθεί το μέλλον των επόμενων γενεών.

Σας ομολογώ ότι με πληγώνει όταν ακούω ορισμένους, σε άλλα σημεία του πλανήτη, με μια ορισμένη δόση πατερναλισμού, να υπαγορεύουν σε εμάς τους Ευρωπαίους τι πρέπει να κάνουμε. Ειλικρινά, πιστεύω ότι αντιμετωπίζουμε προβλήματα, και μάλιστα πολύ σοβαρά, όμως πιστεύω ότι δεν έχουμε ανάγκη να απολογούμαστε για τις δημοκρατίες μας. Δεν χρειάζεται να απολογούμαστε σε κανέναν για την κοινωνική μας οικονομία της αγοράς. Πιστεύω λοιπόν ότι πρέπει να ζητήσουμε από τα θεσμικά μας όργανα, αλλά και από τα κράτη μέλη μας, και από το Παρίσι, το Βερολίνο, την Αθήνα, τη Λισαβόνα, το Δουβλίνο, να νιώσουν και πάλι υπερηφάνεια για το γεγονός ότι είμαστε Ευρωπαίοι, να σηκώσουν το κεφάλι ψηλά και να πουν στους εταίρους μας: «Ευχαριστούμε για τις συμβουλές σας, όμως μπορούμε να ξεπεράσουμε μαζί την κρίση αυτή». Εγώ αισθάνομαι αυτή την υπερηφάνεια που είμαι Ευρωπαίος.

Και η υπερηφάνεια μας ως Ευρωπαίων δεν προέρχεται μόνο από τον μεγάλο πολιτισμό μας, από την πλούσια ιστορία μας, απ' όλα όσα προσφέραμε στον κόσμο. Δεν αισθανόμαστε μόνο υπερηφάνεια για το παρελθόν, αλλά και υπερηφάνεια για το μέλλον μας. Αυτήν ακριβώς την αυτοπεποίθηση οφείλουμε να αποκαταστήσουμε μεταξύ μας. Θεωρώ εφικτό τον στόχο αυτόν.

Λένε ορισμένοι ότι είναι δύσκολο, ότι είναι αδύνατον. Επιτρέψτε μου να σας θυμίσω αυτά που είπε ένας μεγάλος άνθρωπος, ένας μεγάλος Αφρικανός, ο Nelson Mandela: «Κάτι πάντοτε φαίνεται αδύνατο, μέχρι να γίνει. Ας το κάνουμε λοιπόν!». Μπορούμε να το κάνουμε με αυτοπεποίθηση, μπορούμε να το επιτύχουμε – να επιτύχουμε την ανανέωση της Ευρώπης μας!

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.

Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Έμβλημα της Επιτροπής
Κάτοχος Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο από 23 Νοεμβρίου 2004
Διοριστής	Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, με το Κοινοβούλιο
Διάρκεια θητείας	5 έτη, μία φορά ανανεώσιμη
Αρχικός κάτοχος	Βάλτερ Χάλσταϊν
Δημιουργία	1 Ιανουαρίου 1958
Αναπληρωτής	Μάργκοτ Βάλστρομ
Μισθός	€266.530
Ιστοσελίδα	ec.europa.eu/president