Δεν βρήκα ακομα άνθρωπο στη Μελβούρνη , που να μην του άρεσε η προχθεσινή ομιλία του πρωθυπουργου προς την Κ.Ο.του ΠΑΣΟΚ. Όσοι ειδαν -και την είδαν πολλοι-την ομιλία του απο την τηλεόραση την επικροτουν ανεξάρτητα απο κομματική τους τοποθέτηση.. Αξίζει λοιπόν να αφιερωσετε λίγο χρόνο για να διαβάσετε τα όσα ειπε ο Έλληνας πρωθυπουργός..σχετικα με τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα ..
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΕ ΟΛΑ ΒΑΣΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
Από την ομιλία του πρωθυπουργού στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ
«Ζούμε μια σκληρή πραγματικότητα. Σκληρή για πολλούς. Πληρώνουμε μαζεμένα τα σπασμένα από λάθη δεκαετιών. Ταυτόχρονα, βομβαρδίζεται ο πολίτης, από πολλές μεριές, και για διάφορους λόγους, με ατελείωτους τόνους απαισιοδοξίας. Είναι λογικό οι απορίες, οι προβληματισμοί του να πολλαπλασιάζονται.
- Θα απαντήσω μία-μία τις ερωτήσεις. Όσο πιο απλά μπορώ και με κάθε ειλικρίνεια».
Ποια είναι η αλήθεια;
1. «Πρώτα απ' όλα, η αλήθεια δεν κρύβεται. Κανένας πλέον δεν μπορεί και δεν θέλει να την κρύψει. Και πρώτοι εμείς.
- Η αλήθεια είναι ότι είμαστε στην εντατική, σωθήκαμε πέρυσι την τελευταία στιγμή.
2. Αλλά το ζήτημα, όταν κρατάς στα χέρια σου τις τύχες ενός ολόκληρου λαού, δεν είναι μόνο να περιγράψεις την αλήθεια, είναι και να την αντιμετωπίσεις. Και εμείς δεν φοβηθήκαμε, δεν φυγομαχήσαμε, αναλάβαμε όλοι τις ευθύνες μας, συλλογικά, αλλά και ο καθένας μας ατομικά.
- Η αλήθεια, λοιπόν, έκανε τους προηγούμενους να το βάλουν στα πόδια. Εμάς, μας πείσμωσε αυτή η αλήθεια, μας πείσμωσε να την αλλάξουμε. Και δικαίωσε, δυστυχώς, όλα όσα αναλύαμε ως προβλήματα της χώρας μας. Όμως, όσα δύσκολα αποκαλύπτονται, τόσο περισσότερο εμείς πεισμώνουμε για την ανάγκη των αλλαγών
3. Γιατί η αλήθεια είναι, ότι η σημερινή αλήθεια που ζει ο τόπος με εξοργίζει, μας εξοργίζει, πρώτα εμάς. Και θα παλέψω, θα παλέψουμε, είμαι σίγουρος, όλοι μας, με όλες μας τις δυνάμεις, για να απαλλάξουμε την κοινωνία, τα παιδιά μας, τις επόμενες γενιές, από αυτές τις παθογένειες».
Φτάσαμε στον πάτο; Ή ακόμα βουλιάζουμε;
1. «Απαντώ: πέρσι γλυτώσαμε τα χειρότερα. Είμαστε ακόμα ζωντανοί - για αυτό και έχουν χάσει όλοι αυτοί που έχουν από πέρσι επενδύσει στην κατάρρευσή μας.
- Είναι πολλά τα λεφτά. Για αυτό και πάλι πολλοί κινδυνολογούν. Και πάλι θα πέσουν έξω. Δεν θα μας κάνουν ποτέ να παραδώσουμε τα όπλα.
2. «Μία είναι η απάντησή μας σε όλους αυτούς: ψυχραιμία, αποφασιστικότητα και ακόμη περισσότερη δουλειά.
- Εμείς αντέξαμε, η Ευρώπη αφυπνίζεται - αφυπνίζεται ακόμα, για να το πούμε πιο σωστά. , η διαχείριση του δημόσιου χρέους μπαίνει όλο και περισσότερο σε μία ρότα».
Πότε θα βγούμε από την κρίση; Μήπως αυτά είναι τα τελευταία μέτρα μέχρι τα επόμενα;
1. «Απαντώ με το χέρι στην καρδιά: συγκεκριμένη ημερομηνία εξόδου από την κρίση δεν υπάρχει. Όμως, είναι στο χέρι μας, αν θα είναι νωρίτερα ή αργότερα. Στο δικό μας χέρι. Κι όταν λέω «στο δικό μας», δεν εννοώ μόνο της Κυβέρνησης ή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κινήματός μας, αλλά όλων μας, ολόκληρης της Ελλάδας.
2. Να είμαι σαφής. Αν οι δυσκολίες μάς πάρουν από κάτω, αν το ρίξουμε στα μοιρολόγια, φως δεν πρόκειται να δούμε ποτέ. Αν σταματήσουμε στη μέση του δρόμου, τότε είναι που χαθήκαμε.
- Αν από την άλλη όμως κάνουμε τη δουλειά μας, κλείνοντας τα αυτιά μας στις σειρήνες της καταστροφής και της μιζέριας, τότε το 2012 μπορεί να διαφανεί και η έξοδος. Και αυτό, όπως είπα, δεν αφορά εμάς, αφορά όλους τους Έλληνες.
3. Έχουμε μια μοναδική ευκαιρία μέχρι το 2013 να κάνουμε ό,τι πρέπει, για να μην έχουμε κανέναν ανάγκη μετά - να έχουμε βάλει το σπίτι μας σε στοιχειώδη τάξη. Είναι ένας δρόμος μαραθώνιος. Και λάθη θα γίνουν και αποκλίσεις θα υπάρξουν. Γι΄ αυτό και όποτε χρειαστεί, θα κάνουμε όποιες διορθωτικές κινήσεις είναι απαραίτητες, για να παραμείνουμε στην πορεία μας».
Μήπως δεν έπρεπε να μπούμε στο μνημόνιο; Μήπως μπορούσαμε να το αποφύγουμε;
1. Απαντώ: το πόσο αναγκαία και αναπόδραστη για τον τόπο ήταν η προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης, αποδεικνύεται τελικά από την ίδια τη ζωή. Από τις περιπτώσεις της Ιρλανδίας ή της Πορτογαλίας - χώρες με λιγότερα προβλήματα από την Ελλάδα και με αλλεπάλληλα πακέτα μέτρων εδώ και χρόνια.
2. Και εμείς και η Ιρλανδία και η Πορτογαλία κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να αποφύγουμε τον μηχανισμό, αλλά ήταν «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα». Εμείς καταφέραμε να μείνουμε όρθιοι, ούτε στον γκρεμό, ούτε στο ρέμα να πέσουμε. Το έλεγα και τότε, όμως. Δεν ήταν θέμα μέτρων, ήταν θέμα ψυχολογίας της αγέλης των αγορών απέναντι στο ευρώ.
3. Δυστυχώς, βρεθήκαμε πρώτοι στο μάτι του κυκλώνα. Πάλι καλά όμως που φτιάξαμε το μηχανισμό από το μηδέν, σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που ξέρετε πόσο αργά αντιδρά. Δεν βυθιστήκαμε στην άβυσσο, ούτε οι Ιρλανδοί, ούτε εμείς, ούτε οι Πορτογάλοι, ούτε το ευρώ.
- Σήμερα, μπορούμε και συζητάμε για την Ελλάδα τού αύριο, επειδή πέρυσι μείναμε ζωντανοί - και μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό».
Μήπως δεν βγαίνει ο λογαριασμός;
1. «Απαντώ: το μόνο σίγουρο είναι ότι ο λογαριασμός πριν από 18 μήνες δεν έβγαινε με τίποτα. Τώρα είναι στο χέρι μας να βγει.
- Αν συνεχίζαμε όπως η προηγούμενη κυβέρνηση, θα είχαμε ήδη καταστραφεί.
- Αν δεν θέλαμε να πάρουμε εμείς το πολιτικό κόστος, θα μπορούσαμε να πούμε ότι «οι άλλοι, οι προηγούμενοι φταίνε». Και έτσι, να έχει καταστραφεί η Ελλάδα, να μην πληρώνονται μισθοί και συντάξεις, χιλιάδες επιχειρήσεις να έχουν κλείσει και περιουσίες να έχουν χαθεί.
2. Δεν επιλέξαμε αυτό τον εύκολο πολιτικά δρόμο, αλλά επιλέξαμε το δύσκολο δρόμο, τον υπεύθυνο, τον πατριωτικό, τον κοινωνικά και πολιτικά σωστό δρόμο για τον Έλληνα πολίτη».
Η ερώτηση της εποχής: Γιατί δεν κάνουμε μια αναδιάρθρωση;
«Πολλά λέγονται και εκτοξεύονται με ανευθυνότητα, ο καθένας έχει τη θεωρία του. Ας το καταλάβουν όλοι, ότι δεν μιλάμε για ένα πειραματόζωο, μιλάμε για μια χώρα, για ένα λαό που έχει προοπτική και θέλει σταθερότητα.
- Επιτέλους, να τελειώσει αυτή η φιλολογία. Εμείς ξέρουμε πώς θα διαχειριστούμε το χρέος μας με τον πιο ορθό τρόπο».
Πότε θα αλλάξει το κράτος; Πότε θα νιώσω εγώ ο πολίτης την αλλαγή στην καθημερινότητα μου;
1. «Η πραγματική αλλαγή, απαντώ, θέλει χρόνο. Δεν κάνουμε μερεμέτια, αλλάζουμε νοοτροπίες, δομές και πρακτικές δεκαετιών. Και έχουμε αλλάξει πολλά περισσότερα από ό,τι κυβερνήσεις προηγούμενων δεκαετιών.
2. Η πραγματική αλλαγή είναι ένας μακρύς δρόμος. Και για να φτάσουν τα αποτελέσματα σε κάθε πολίτη, χρειάζεται πολλή δουλειά και συμμετοχή όλων. Απαιτείται διαρκής, πολύχρονη και επίπονη προσπάθεια, βήμα - βήμα, για να φτάσουμε το αποτέλεσμα της πραγματικής αλλαγής στον πολίτη. Αυτός είναι και ο στόχος μας».
Τι θα γίνει με την ανάπτυξη;
1. «Πρώτον, για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, η ύφεση δεν είναι αποτέλεσμα του μνημονίου. Προϋπήρχε η ύφεση του μνημονίου. Και εδώ πληρώνουμε τα σπασμένα των προηγούμενων, που παρέδωσαν την Ελλάδα - χωρίς μνημόνιο - με περισσότερο από -2% αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης.
2. Δεύτερον, αναγκαστήκαμε για να μειώσουμε τα ελλείμματα που κληρονομήσαμε να περιορίσουμε την κρατική σπατάλη και δαπάνη. Είχαμε φτάσει στο σημείο, πάνω από ένα στα δύο ευρώ, που κυκλοφορούσαν στην αγορά, να προέρχεται από τα Ταμεία του κράτους. Λογικό ήταν η ύφεση να μεγαλώσει. Λογικό ήταν αυτό το μοντέλο να μην έχει μέλλον.
3. Τρίτον, οι επενδύσεις είναι δύσκολες σε μια χώρα που κινδυνεύει, που είναι σε δύσκολη κατάσταση, που συζητείται διεθνώς τι θα κάνουμε. Όσο πατάμε καλύτερα στα πόδια μας, όμως, και πατάμε καλύτερα στα πόδια μας, οι συνθήκες βελτιώνονται.
4. Τέταρτον, φαίνεται ότι μειώνεται ο ρυθμός της ύφεσης. Και το 2012, ναι, είναι στο χέρι μας, αν κάνουμε αυτά που πρέπει, να περάσουμε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
- Τότε θα έχουμε περάσει τον κρισιμότερο κάβο από πλευράς ψυχολογίας, και του Ελληνικού λαού, αλλά και της αγοράς.
5. Πέμπτον, το σημαντικότερο είναι τι είδους ανάπτυξη θέλουμε. Η κρατικοδίαιτη, παρασιτική ανάπτυξη τελείωσε. Αυτή δεν ήταν ανάπτυξη. Παρήγαγε ελλείμματα. Ήταν υπανάπτυξη. Τώρα, το στοίχημα είναι η υγιής ανάπτυξη, εκείνη που αξιοποιεί τη δημιουργικότητα, τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, το περιβάλλον και τις υποδομές μας, με βιώσιμο τρόπο και, βεβαίως, αυτή που μας κάνει και ανταγωνιστικούς.».
Και τελευταία ερώτηση που ακούω: «υπάρχει ελπίδα;»
«Απαντώ χωρίς περιστροφές: φυσικά και υπάρχει.
1. Πρώτον, γιατί έχουμε αποδείξει ιστορικά, ότι βρίσκουμε πάντα τον τρόπο να υπερβαίνουμε κάθε δυσκολία.
- Και αυτό, δεν είναι ένας γενικόλογος κανόνας. Εμείς καταφέραμε, όχι μόνο να αποφύγουμε τη χρεοκοπία, αλλά αποδείξαμε ότι μπορούν να γίνουν και μεγάλες αλλαγές, αυτές που ποτέ κανείς δεν περίμενε να γίνουν στη χώρα μας, μέσα σε 10, 15 και 18 μήνες.
2. Δεύτερον, πείσαμε όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μας δανείσουν δισεκατομμύρια, να θελήσουν δηλαδή να επενδύσουν στην Ελλάδα, να επενδύσουν στη σταθερότητα και στο μέλλον της.
- Και έχουν, όπως εμείς, κάθε λόγο να στεφθεί η προσπάθειά μας με επιτυχία. Η δική μας επιτυχία είναι και δική τους επιτυχία.
3. Τρίτον, υπάρχει ελπίδα, γιατί κρατάμε γερά το τιμόνι της χώρας στα χέρια μας. Πορευόμαστε και με όραμα και με σχέδιο και με βούληση να δώσουμε τη μάχη μέχρι τέλους. Ξέρουμε πού πάμε. Είμαστε σίγουροι για τον προορισμό μας και, βέβαια, προσαρμόζουμε τις κινήσεις μας σε μία διεθνή κατάσταση, με ταχύτατα μεταβαλλόμενες συνθήκες. Είναι πολλοί οι παράγοντες διεθνώς, που είναι έξω από τον έλεγχό μας».
