Ο Δημήτρης Ρίζος,
η ψυχή της παραδοσιακής
ηπειρώτικης κομπανίας
''Οι Λαλητάδες'',
υποψήφιος ευρωβουλευτής
με το ''Σοσιαλιστικό Κόμμα''
του Στέφανου Τζουμάκα.
Βιογραφικό του Δημήτρη Ρίζου
Ο Δημήτρης Ρίζος γεννήθηκε στις 28 Μαρτίου 1959 και κατάγεται από τα Ρετσιανά της ορεινής Άρτας.
Με τη μουσική ξεκίνησε στα έντεκα χρόνια του περίπου, στη μπάντα "Σκουφάς" του ομώνυμου μουσικοχορευτικού συλλόγου που ίσως είναι και ο παλαιότερος σύλλογος σε όλη την Ήπειρο.
Ευχή αλλά και κατεύθυνση απ τον πατέρα του - που ήταν παππάς -ήταν πέρα απ τη μουσική, να "προχωρήσει" στα γράμματα (ο αδελφός του πατέρα του ήταν μουσικός, έπαιζε βιολί αλλά σκοτώθηκε στον πόλεμο).
Έτσι, τέλειωσε το εξατάξιο τότε γυμνάσιο και στη συνέχεια πέρασε στις εισαγωγικές εξετάσεις στη Βιομηχανική Πειραιά - σήμερα Πανεπιστήμιο Πειραιά- απ όπου και αποφοίτησε.
Συνέχισε σε μεταπτυχιακές σπουδές (master) στα χρηματοοικονομικά στο πανεπιστήμιο V.U.B. των Βρυξελλών και στη συνέχεια δούλεψε στον όμιλο της Εμπορικής Τράπεζας. Δούλεψε για χρόνια ως αναλυτής - μελετητής στη Διεύθυνση Οικονομικών μελετών της Τράπεζας. Αργότερα διετέλεσε γενικός Διευθυντής στην εταιρία Εμπορική Επενδυτική Α.Ε. και στη συνέχεια γενικός διευθυντής στην Εμπορική Χρηματιστηριακή.
Τη μουσική ωστόσο ποτέ δεν την εγκατέλειψε. Ως φοιτητής πήγε στο Εθνικό Ωδείο (οδός Μάγιερ) και σπούδασε κλασσική κιθάρα. Ο νόστος όμως αλλά και η βιωματική σχέση με την παραδοσιακή μουσική επανέφερε τα πράγματα στην "αφετηρία" τους.
Έτσι ξεκίνησε ξανά το κλαρίνο, ένα όργανο που στην Ήπειρο είναι όχι απλά αγαπημένο, είναι κυρίαρχο.
Σημαντικός σταθμός στη μουσική του εξέλιξη ήταν η γνωριμία του με τον σπουδαίο κλαρινίστα Ναπολέοντα Δάμο μια σχέση που κράτησε πολλά χρόνια και συνεχίζεται ως και σήμερα.
Στη συνέχεια η γνωριμία του με τον "πατριάρχη" του στεριανού λαούτου Χρήστο Ζώτο και η επανασύνδεσή του με τον σπουδαίο βιολιστή Γιώργο Φλούδα με τον οποίο ήταν φίλοι από παιδιά, στάθηκε καθοριστική για την μετέπειτα εξέλιξη των πραγμάτων.
Έτσι από κοινού αποφασίζουν στα μέσα της δεκαετίας του ΄90 να ξεκινήσουν παραστάσεις στη μουσική σκηνή "εναλλάξ" στην οδό Μαυρομιχάλη στα Εξάρχεια, μια κίνηση με "ρίσκα" για την εποχή, αφού ήταν ασυνήθιστο κάτι τέτοιο για μουσική σκηνή.
Περί τα τέλη της ίδιας δεκαετίας (΄90) το σχήμα ονομάζεται πλέον "Λαλητάδες" ενώ στη συνέχεια ανανεώθηκε και με νέους μουσικούς.
Η πρώτη δισκογραφική δουλειά πραγματοποιήθηκε το 2005 με τον δίσκο "Τζουμερκιώτικη παραδοση Ηπειρώτικη μουσική"
Το 2008 δισκογραφείται ο δεύτερος δίσκος τους "Τζουμερκιώτικη παράδοση Νο 2"
Το 2010 κυκλοφορεί απ την αδελφότητα "Μελισσουργιωτών Αθήνας" ο δίσκος "μια βραδιά με τους Λαλητάδες στους Μελισσουργούς" που ήταν προϊόν ζωντανής ηχογράφησης την παραμονή του 15 Αύγουστου στο ομώνυμο χωριό.
Το 2011 κυκλοφορεί ένας άλλος δίσκος τους "Ιμαρετ στη σκιά του ρολογιού" επίσης από ζωντανή ηχογράφηση στη μουσική σκηνή "χαμαμ" σε παρουσίαση του βιβλίου του σπουδαίου Ηπειρώτη συγγραφέα Γιάννη Καλπούζου. Τα τραγούδια αυτού του δίσκου συμπεριλαμβάνονται στο βιβλίο του συγγραφέα. Στη συνέχεια ο δίσκος συμπεριελήφθη στο βιβλίο που ήδη κυκλοφόρησε απ τις εκδόσεις "Μαιτέχνιο".
Το 2013 κυκλοφόρησε ο δίσκος τους Τραγούδια απ το Πωγώνι και το Ζαγόρι που διατέθηκαν μέσω του περιοδικού "πιστα δημοτικό τραγούδι" στην Πασχαλιάτικη έκδοσή του.
Σήμερα, ενεργό μέλος του μουσικού σχήματος Λαλητάδες, που επιμένει στα αυθεντικά παραδοσιακά ακούσματα με τη χρήση 'φυσικών' οργάνων δηλαδή κλαρίνου, βιολιού, λαγούτων και κρουστών (ντέφι, νταραμπούκα, νταούλι), με φωνητική "συλλογικότητά" εκεί όπου απαιτείται και σολιστική "εναλλαγή" των οργάνων στα αυτοσχεδιαστικά (και όχι μόνον) μέρη.
Παντρεμένος με δύο παιδιά. Τη Μαριφένια και την Νεφέλη. Η Μαριφένια παίζει λαούτο και ήδη συμμετέχει εδώ και χρόνια στο μουσικό σχήμα, ενώ η Νεφέλη παίζει βιολί.
Η κομπανία είναι εξαμελής και αποτελείται απο τον Δημήτρη Ρίζο στο κλαρίνο, τον Κώστα Κίκιλη στο βιολί, τον Δημήτρη Ρίζο του Κλέωνα στο λαούτο, τη Μαριφένια Ρίζου επίσης στο λαούτο και το τραγούδι, τη Ματίνα Τζήκα στα κρουστά και το τραγούδι και τον Δημήτρη Τσίπρα στο τραγούδι.