Εμείς δεν ξεχνάμε τα εγκλήματα των ΝΑΖΊ στην Ελλάδα

ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ Η ΜΑΝΙΑ των ναζί εναντίον του Ελληνικού Λαού εκδηλώνεται από τις πρώτες μέρες της κατοχής ως τις τελευταίες.Από το εξωφρενικό «Εδώ υπήρχε κάποτε η Κάνδανος», γραμμένο από τους ίδιους, που μαρτυράει την εσώτερη διάθεση για το πώς θα ’θελαν την Ελλάδα όλη, έως τους 1.460 της περιοχής των Καλαβρύτων, από 13 χρόνων και πάνω, τα γυναικόπαιδα στις Λιγγιάδες της Ηπείρου, τους 174 καμένους του Χορτιάτη, τα όργανα του Χίτλερ δεν ορρωδούν μπροστά σε τίποτα. Κανένας ηθικός φραγμός. Σφάζουν νήπια, έγκυες γυναίκες, μικρά παιδιά, ιερείς, υπερήλικες· απαγχονίζουν, καίουν ζωντανούς, εκτελούν με λιθοβολισμό, με τσεκούρι, με την ξιφολόγχη και με πυροβόλα όπλα. Στο πέρασμα των αιώνων η ανθρωπότητα είναι ζήτημα αν δοκίμασε παρόμοια θηριωδία. Στον κατάλογο του Μαρτυρολογίου που ακολουθεί αναφέρονται μόνο οι ομαδικές εκτελέσεις και τα ολοκαυτώματα, με βάση τα στοιχεία που διαθέτουμε ως σήμερα. Δεν αναφέρονται οι νεκροί από τις μάχες ανάμεσα στις οργανώσεις της Αντίστασης και τις δυνάμεις Κατοχής, ούτε, δυστυχώς, οι ατομικές εκτελέσεις. Στο νεκροταφείο. (Από το βιβλίο Μαρτυρική πόλη Καλαβρύτων) 1941 2 Ιουνίου – Το πρώτο ολοκαύτωμα Κάνδανος Χανίων. Οι ναζί εκτελούν 300 κατοίκους και ξεθεμελιώνουν το χωριό. Φεύγοντας, γράφουν: «Εδώ υπήρχε η Κάνδανος». Στον Αλικιανό Χανίων εκτελούν 42 και άλλους 81 από τα χωριά Περιβόλια, Λουτρά, Παγκαλοχώρι, Παλιοχώρα. • Στο Άδελε Ρεθύμνου 18. • Στο Κοντομάρι 25. 3 Ιουνίου – Στο Ηράκλειο Κρήτης εκτελούν 12. 5 Ιουνίου – Στις Στέρνες Ηρακλείου Κρήτης εκτελούν 19. Στην Αθήνα, στις φυλακές Αβέρωφ, εκτελούν 8. 14 Ιουνίου – Στο Ηράκλειο Κρήτης εκτελούν 50. 20 Ιουνίου – Στα Περιβόλια Χανίων εκτελούν 32. 1 Αυγούστου – Ολοκαύτωμα Αλικιανού. Στον Αλικιανό Χανίων, στις όχθες του ποταμού Κερίτη, εκτελούν 118 από τα χωριά Αλικιανό, Κουφό, Βατόλακκο, Σκινέ, Μεσκλά, Φουρνέ, Πρασέ, Ν. Ρούματα, Θρούνι, Καράνο, Σκαφιδάκια. 3 Αυγούστου – Στο Καρπερό Ελασσόνας (Λάρισα), ομαδικός βασανισμός των κατοίκων (και του ιερέα) στην αυλή της εκκλησίας, όπου τους μαστίγωσαν γυμνούς. 29 Σεπτεμβρίου-6 Οκτωβρίου – Ολοκαύτωμα Δράμας-Δοξάτου και γύρω περιοχής. Εκτέλεση 5.016 πατριωτών στη Δράμα και στα χωριά Δοξάτο, Αγ. Αθανάσιο, Χωριστή, Κύρια, Νικηφόρο, Προσωτσάνη, Κουδούνια, Ν. Σκοπό, Οργαντζί και Ευριπέδου από Βούλγαρους φασίστες. Στην Αλμωπία Πέλλας, στο χωριό Κωνσταντία, εκτελούν 6 επιτόπου. 5 Οκτωβρίου – Ολοκαύτωμα στο Κιλκίς Στα χωριά της περιοχής του Κιλκίς Κλειστό (Μούζγαλι), Κυδωνιά (Κότζολαρ) και Αμπελόφυτο ( Μούρσαλι) συγκεντρώνουν τους κατοίκους από 15 ως 60 χρόνων, συνολικά 96, και τους εκτελούν. 10 Οκτωβρίου – Στη Νιγρίτα Σερρών εκτελούνται 221 κάτοικοι από τα χωριά Κ. Δάφνη, Σιτοχώρι, Ζερβοχώρι, Αηδονοχώρι. 17 Οκτωβρίου – Ολοκαύτωμα Κερδυλίων. Οι ναζί εκτελούν 130 στα Α. Κερδύλια, 80 στα Κ. Κερδύλια και 25 ετεροδημότες (σύνολο 235) και πυρπολούν εξολοκλήρου τα χωριά. 20 Οκτωβρίου – Στο Καλόκαστρο Σερρών απαγχονίζουν 12. Οι απαγχονισμένοι παρέμειναν κρεμασμένοι τρεις μέρες. 23 Οκτωβρίου – Ολοκαύτωμα Μεσόβουνου. Οι χιτλερικοί εκτελούν 165 άνδρες 16-80 χρόνων στο Μεσόβουνο Εορδαίας της Κοζάνης. (Το 1943 250 και το 1944 150 γυναίκες.) Πυρπολούν και αφανίζουν το χωριό. Οι κάτοικοι στο σύνολό τους ήσαν Πόντιοι. 15 Νοεμβρίου – Στο Στρυμονικό Σερρών εκτελούν 30 στρατιώτες με περίστροφο, που μόλις είχαν επιστρέψει από το μέτωπο. 28 Δεκεμβρίου – Στη Θεσσαλονίκη εκτελούν 30 ομήρους στις φυλακές Επταπυργίου. Αθήνα, Μάιος 1944. Απαγχονισμός στο δρόμο. Και οι νεκροί να μένουν εκεί, για παραδειγματισμό. Στο στήθος τους κρεμασμένη πινακίδα: «Προδότης» ή κάτι παρόμοιο. Αλλά ο προδότης, χαμογελαστός, ποζάρει αναίσχυντα δίπλα στο θύμα του. 1942 8 Ιανουαρίου – Εκτέλεση των 12 πρώτων ομήρων στο στρατόπεδο Παύλου Μελά (Θεσσαλονίκη). 17 Ιανουαρίου – Ιταλοί φασίστες κυκλώνουν το λιμάνι της Σκιάθου, συλλαμβάνουν και βασανίζουν πολίτες, τυφλώνουν το γιατρό του νησιού και σκοτώνουν με μαχαίρι τον πρόεδρο. 14 Φεβρουαρίου – Στη Θεσσαλονίκη εκτελούν 20 ομήρους. 26 Μαρτίου – Στη Λακωνία πυρπολούν το χωριό Σαϊδόνα. 28 Μαρτίου – Στην Αθήνα εκτελούν 6 στο εξωτερικό προαύλιο των φυλακών Αβέρωφ. 28 Απριλίου – Στην Αθήνα εκτελούν 5. Στη Λάρισα συλλαμβάνουν 12 και τους στέλνουν ομήρους στην Ιταλία. 8 Μαΐου – Στην Αθήνα εκτελούνται 11. 23 Μαΐου – Στη Λιβαδειά εκτελούν 8. Στη Θεσσαλονίκη εκτελούν 6. Στην Τρίπολη εκτελούν 3. 4 Ιουνίου – Στην Αθήνα εκτελούνται 8 όμηροι στο Σκοπευτήριο Καισαριανής. 5 Ιουνίου – Στην Αθήνα εκτελούν 8 ομήρους (από τις φυλακές Βουλιαγμένης), στο Σκοπευτήριο Καισαριανής. Στο Ηράκλειο Κρήτης εκτελούν 12 στη θέση Ξηρόκαμπος. 10 Ιουνίου – Στη Λιβαδειά – Θήβα θανατώνουν 27 από τα χωριά Ζιρίκι, Καπαρέλι, Κούκουρα. 14 Ιουνίου – Στο Ηράκλειο Κρήτης εκτελούν 50 στη θέση Ξηρόκαμπος. 19 Ιουνίου – Στο αεροδρόμιο Μίκρας (Θεσσαλονίκης) εκτελούν 11 ομήρους. 22 Ιουνίου – Στη Θεσσαλονίκη εκτελούν 23 ομήρους. 15 Ιουλίου – Στο χωριό Ν. Μοναστήρι (Τσόμπρα) Δομοκού Φθιώτιδας εκτελούν 14 και πυρπολούν σπίτια. 30 Οκτωβρίου – Πυρπολούν στο χωριό Καρούτες της Παρνασσίδας. 26 Νοεμβρίου – Εκτέλεση 12 στο βάθρο της γέφυρας του Γοργοπόταμου. 1 Δεκεμβρίου – Στο βάθρο της γέφυρας του Γοργοπόταμου εκτελούνται 22. 5 Δεκεμβρίου – Πυρπολούν τα χωριά Χρυσό και Άγραφα και εκτελούν 6 ομήρους στη θέση Λογγιές. 8 Δεκεμβρίου – Στο χωριό Καστέλια Παρνασσίδας εκτελούν 10. 9-18 Δεκεμβρίου – Στον Έβρο, σε επιδρομή, πυρπολούν τα χωριά Σιταριά, Πύθιο, Πετράδες, Φέρρες. Πυρπολούν σπίτια, θανατώνουν κόσμο και λεηλατούν τα πάντα. 24 Δεκεμβρίου – Στο Μικρό Χωριό Ευρυτανίας εκτελούνται 13, με τον παπά και το δάσκαλο. Με το πλοίο «Citta di Milano» στέλνουν 500 ομήρους στην Ιταλία από τον Πειραιά. 26 Δεκεμβρίου – Στα Τρίκαλα εκτελούν 6. 30 Δεκεμβρίου – Θεσσαλονίκη, στρατόπεδο Παύλου Μελά. Εκτελούν 45 ομήρους από την Ανάφη. 1943 7 Ιανουαρίου – Στην Αθήνα εκτελούν 20 ομήρους και στον Πειραιά 8. 21 Ιανουαρίου – Στην Αδριατική βυθίζεται το πλοίο «Citta di Genova» με 152 ομήρους αξιωματικούς, από τους οποίους σώθηκαν οι 81 και πνίγηκαν οι 71. 30-31 Ιανουαρίου Στο Πήλιο Μαγνησίας πυρπόλησαν την Περαχώρα. 6 Φεβρουαρίου – Στην Αθήνα εκτελούν 5 στις φυλακές Αβέρωφ. 8 Φεβρουαρίου – Επιδρομή στο χωριό Σχίνοβο Γρεβενών. Λεηλατούν σπίτια και βιάζουν γυναίκες. 9 Φεβρουαρίου – Στα Γρεβενά εκτελούν 7 ομήρους στη θέση Ξηρολάκκοι. 10 Φεβρουαρίου – Επιδρομή Ιταλών φασιστών στην Οξύνεια Καλαμπάκας. Λεηλατούν το χωριό, βιάζουν γυναίκες και παίρνουν ομήρους. 13 Φεβρουαρίου – Στα Ανώγεια Κρήτης εκτελούν 12 στον Καρτερό. Στα Τρίκαλα Θεσσαλίας εκτελούν 12 ομήρους από το χωριό Τσιώτι. 14 Φεβρουαρίου – Στα Τρίκαλα, Ιταλοί φασίστες συλλαμβάνουν στο παζάρι της πόλης 16 και εκτελούν τους 15 στο νεκροταφείο. Ο ένας κατόρθωσε να διαφύγει. 16 Φεβρουαρίου – Ολοκαύτωμα Δομένικου. Στη Θεσσαλία οι Ιταλοί φασίστες εκτελούν 118 από το Δομένικο Ελασσόνας και αφανίζουν το χωριό. Επίσης, εκτελούν 15 από το Μεσοχώρι (Μυλογούστα) και 1 από το Αμούρι, συλλαμβάνουν 340 ως ομήρους και πυρπολούν το χωριό. 23 Φεβρουαρίου – Στην Κατερίνη εκτελούν 38 κατοίκους από τον Αγ. Δημήτριο, το Λιβάδι Ολύμπου και την Κατερίνη. Στη Λάρισα εκτελούν 100, ομήρους από το ομώνυμο στρατόπεδο. 24 Φεβρουαρίου – Στην Αθήνα σκοτώνουν 40 σε διαδήλωση για την επιβίωση. 25 Φεβρουαρίου – Στη Λάρισα εκτελούν 40 ομήρους, από το στρατόπεδο. 26 Φεβρουαρίου – Στη Μήλο εκτελούν 14 κατοίκους. 1 Μαρτίου – Στη Μίκρα Θεσσαλονίκης εκτελούν 50 ομήρους (οι 26 από το στρατόπεδο Π. Μελά). 5 Μαρτίου – Στην Αθήνα σκοτώνουν 18 και τραυματίζουν 135 στη διαδήλωση κατά της πολιτικής επιστράτευσης. 6 Μαρτίου – Στα Σέρβια Κοζάνης, Ιταλοί φασίστες πυρπολούν εκκλησίες, καταστήματα και σπίτια και δολοφονούν ή καίουν 57 κατοίκους. 10 Μαρτίου – Στο Άργος Ορεστικό της Καστοριάς εκτελούν 63 ομήρους. 11 Μαρτίου Στο δρόμο Αγιάς – Λάρισας εκτελούν 100 ομήρους. 12 Μαρτίου – Ολοκαύτωμα Τσαριτσάνης. Στην Τσαριτσάνη Λάρισας εκτελούν 45 κατοίκους και πυρπολούν τον οικισμό. Ανάμεσα στα θύματα 2 ιερείς και 2 ανάπηροι πολέμου. Στην Καστοριά εκτελούν 8 στο νεκροταφείο του Άργους Ορεστικού. 15 Μαρτίου – Το Ολοκαύτωμα των Ελλήνων Εβραϊκής καταγωγής. Από τη Θεσσαλονίκη, αρχίζουν οι αποστολές Ελλήνων Εβραίων στη Γερμανία, που θα συνεχιστούν ως τις 10.8.44. Μεταφέρθηκαν συνολικά στα ναζιστικά στρατόπεδα της Γερμανίας 69.151 Έλληνες πολίτες εβραϊκής καταγωγής και επέστρεψαν με τη λήξη του πολέμου 2.000. Εξοντώθηκε, δηλαδή, το 87% των 77.377 Εβραίων που υπήρχαν στην Ελλάδα. Τη σύλληψη κατόρθωσαν να διαφύγουν 8.226 άτομα. 20 Μαρτίου – Στο Άργος Ορεστικό της Καστοριάς εκτελούνται 4. 21 Μαρτίου – Στο Άργος Ορεστικό εκτελούνται 9. 24 Μαρτίου – Στη Θεσσαλία, Ιταλοί φασίστες πυρπολούν τα χωριά Ριζόμυλος, Κόνιαρι και Νταμακλί και σκοτώνουν 10 γέροντες. 25 Μαρτίου – Στην Αθήνα σκοτώνουν 32 διαδηλωτές και τραυματίζουν 180. 26 Μαρτίου – Στο Άργος Ορεστικό εκτελούνται 8. 28 Μαρτίου Στο Άργος Ορεστικό εκτελούνται 7 πρώην στρατιώτες. 29 Μαρτίου – Στη Θεσσαλία σκοτώνουν 120. Στα Φάρσαλα πυροβολούν και σκοτώνουν 27 κατοίκους που βρέθηκαν στην πλατεία, λεηλατούν και πυρπολούν την πόλη. Κανονιοβολούν τα χωριά Δανδρακιά, Βαρακλή, Σέχι, Λαζάμπουγα. Στο χωριό Δανδρακιά πολυβολούν και σκοτώνουν τη 12μελή πρεσβεία με τον παπά. 4 Απριλίου – Στο Βογατσικό Καστοριάς εκτελούν 13. Στα Ίμερα Κοζάνης σκοτώνουν 7. 7 Απριλίου – Εκτελούν 16 ομήρους στη Νίκαια Λάρισας. 12 Απριλίου – Επιδρομή στην Καρδίτσα. Φονεύουν 6 επιτόπου και παίρνουν 40 ομήρους. 14 Απριλίου – Στη Βουνιχώρα Παρνασσίδας εκτελούν 33 (ανάμεσά τους 5 γυναίκες και ένας τυφλός γέροντας 90 ετών) και καίνε το χωριό. 16 Απριλίου – Στο Δαδί Λαμίας εκτελούν 10. Στο Λιτόχωρο Κατερίνης εκτελούν 18 κατοίκους και συλλαμβάνουν 200 ως ομήρους. 24 Απριλίου – Στη Θεσσαλία οι Ιταλοί φασίστες βομβαρδίζουν την Καλαμπάκα με αεροπλάνα. Σκοπευτήριο Καισαριανής. Η αναγνώριση των νεκρών. (Από το βιβλίο Η ματωμένη καρδιά της Ελλάδας) 2 Απριλίου – Στα Τρίκαλα Θεσσαλίας εκτελούν 20 κατοίκους από τα Ζαγόρια. 5 Απριλίου – Στη Βοιωτία πυρπολούν τη Δαύλεια, απαγάγουν ομήρους και εκτελούν δύο γέροντες. Στον Αλμυρό Μαγνησίας εκτελούν 9 ομήρους. 10 Μαΐου – Στην Αθήνα εκτελούν 7 και στον Πειραιά 4 ομήρους. 29 Μαΐου – Στη Φθιώτιδα, σ’ επιδρομή στην Αταλάντη, σκοτώνουν 5 κατοίκους. 31 Μαΐου – Κρήτη. Επιδρομή στα χωριά Σαχτούρια, Μαγαρικάρι, Καμάρες και Λοχρά (Ρεθύμνου και Ηρακλείου). Σύλληψη ομήρων και εκτέλεση άγνωστου αριθμού κατοίκων τους. 6 Ιουνίου – Στη Θεσσαλία εκτελούνται 106 όμηροι (ανάμεσά τους και 54 «Ακροναυπλιώτες») από Ιταλούς φασίστες στο Κούρνοβο, ως αντίποινα για την ανατίναξη αμαξοστοιχίας στην οποία επέβαιναν και 50 Έλληνες κρατούμενοι, που σκοτώθηκαν. 8 Ιουνίου – Στη Θεσσαλία, Ιταλοί φασίστες λεηλατούν και πυρπολούν τα χωριά Πόρτα, Μουζάκι, Ντούσικο, Μπελέτσι, Μεσενικόλα και Βουνέσι. Βιάζουν γυναίκες και σκοτώνουν 60 άτομα. 17 Ιουνίου – Στην Αθήνα εκτελούν 19 ομήρους από τις φυλακές Αβέρωφ, στην Καισαριανή. 19 Ιουνίου – Στην Αθήνα εκτελούν 8 ομήρους στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. 21 Ιουνίου – Στην Κοζάνη πυρπολούν τα χωριά Σαραντάπορο, Βούρμπα, Βουβάλα, Γιαννωτά, Μεταξά, Λιβαδερό, Τρανόβαλτο, Μικρόβαλτο. Σκοτώνουν δεκάδες κατοίκους. Γδέρνουν ζωντανό ένα γέροντα. Κόβουν με μαχαίρι το στήθος μιας γυναίκας. 25 Ιουνίου – Στην Αθήνα σκοτώνουν 40 και τραυματίζουν 250, σε διαδήλωση διαμαρτυρίας για τηνεκατόμβη στο Κούρνοβο. 10 Ιουλίου – Στα Ιωάννινα σκοτώνουν 26 κατοίκους στο Κεφαλόβρυσο Πωγωνίου. 13 Ιουλίου – Αθήνα. Εκτελούν 14 στην Καισαριανή. Στον Πύργο Ηλείας 7. 17 Ιουλίου – Στο Τρίλοφο Πιερίας εκτελούν 13 (ανάμεσά τους 3 παιδιά). 22 Ιουλίου – Στην Αθήνα, σε διαδήλωση για να μην παραδοθεί η Μακεδονία στους Βουλγάρους, σκότωσαν 53 διαδηλωτές, τραυμάτισαν 283 και έκαναν 500 συλλήψεις. 25 Ιουλίου – Ολοκαύτωμα Μουσιωτίτσας Οι ναζί εκτελούν 154 γυναικόπαιδα στη Μουσιωτίτσα της Ηπείρου και την πυρπολούν. 25 Ιουλίου – Στη Φλώρινα κρέμασαν 17 ομήρους. Στα Πέντε Πηγάδια Πρέβεζας εκτέλεσαν 9. 28 Ιουλίου – Στην Αχαϊα πυρπολούν τα χωριά Καλέντζι, Ερυμάνθεια και Χαλανδρίτσα. 29 Ιουλίου – Ηλεία. Πυρπολούν το χωριό Γεράκι 9 Αυγούστου – Στην Κλαδοράχη της Φλώρινας απαγχονίζουν 15. 13 Αυγούστου – Στον Αλμυρό εκτελούν 50 κατοίκους στο νεκροταφείο. Πιάνουν 250 ομήρους. 16 Αυγούστου – Ολοκαύτωμα Κομμένου Οι χιτλερικοί εκτελούν 317 κατοίκους στο χωριό Κομμένο της Άρτας και το πυρπολούν. Ανάμεσα στους εκτελεσμένους είναι 2 ιερείς, 97 παιδιά 1-15 χρόνων και 119 γυναίκες. 18 Αυγούστου – Στα Γρεβενά εκτελούν 30 στο χωριό Πολύλακκο και το πυρπολούν. 20 Αυγούστου – Στην Καστανιά Σάμου εκτελούν 27 κατοίκους. Στην Κοζάνη εκτελούν 12 κατοίκους στο χωριό Βαθύλακκος. 23 Αυγούστου – Στη χώρα Γορτυνίας (Αρκαδία) σκοτώνουν 10 με πολυβολισμό μέσα στην εκκλησία. 28 Αυγούστου – Στο Μαλάθυρο Κισσάμου Χανίων εκτελούν 61 κατοίκους, στη θέση Φαράγγι. Στην Αθήνα εκτελούν 13 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. 1 Σεπτεμβρίου – Στην Ιτιά εκτελούν τους άνδρες,που είχαν συλλάβει στην Τεμένη Αιγίου Αχαΐας. 5 Σεπτεμβρίου – Στην Κρήτη, στη θέση Γουρνόλακκο του Ψηλορείτη, εκτελούν 25 και 1 παπά, ενώ έθαβαν 8 χωρικούς, που είχαν εκτελέσει την προηγουμένη μέρα οι ναζί, στο Λιβαδιώτικο βουνό. 10 Σεπτεμβρίου – Στη Λιβαδειά εξοντώνουν με χειροβομβίδες 5 κατοίκους, αφού τους έκλεισαν σε σπίτι. Στο Πήλιο Μαγνησίας βομβαρδίζουν τη Περαχώρα. 11 Σεπτεμβρίου – Κανονιοβολούν τον Αετό Μεσσηνίας και στη συνέχεια τον πυρπολούν. Εκτελούν και τους 7 γέροντες που βρήκαν στο χωριό. 11 Σεπτεμβρίου – Στη Λάρισα συλλαμβάνουν διαβάτες. Άλλους εκτελούν και άλλους παίρνουν ομήρους. Στη Λιβαδειά συλλαμβάνουν 1.500 και απαγχονίζουν 10 απ’ αυτούς. 13-14 Σεπτεμβρίου – Βομβαρδίζουν την Κέρκυρα και τα γύρω χωριά. Στην πόλη νεκροί και τραυματίες 25, στη Στρογγυλή 25 νεκροί, στον Άγιο Ματθαίο 10 νεκροί, στο Νεοχώρι 15 νεκροί. 13-14 Σεπτεμβρίου – Ολοκαυτώματα Βιάννου και Ιεράπετρας Οι χιτλερικοί εκτελούν 451 στην Επαρχία Βιάννου Λασηθίου Κρήτης, από τα χωριά Κεφαλόβρυση, Άγιος Βασίλειος, Αμιρά, Άνω Βιάννο, Βαχό, Καλάμι, Κάτω Βιάννο, Κρεββατά, Πεύκο, Κάτω Σύμη, Συκολόγο, Χόνδρο? στην Επαρχία Ιεράπετρας, από τα χωριά Γδόχια, Μάλες, Μουρνιές, Μύθοι, Μύρτο, Πάρσα, Ριζά και Χριστό. 13 Σεπτεμβρίου – Στη Λάρισα εκτελούν 17. Ανάμεσά τους και τον 11χρονο Γ. Τοκαρίδη. 14 Σεπτεμβρίου – Στη Λάρισα εκτελούν 6 ομήρους. 19 Σεπτεμβρίου – Στην Ήπειρο εκτελούν στην αυλή του σχολείου Παραμυθιάς 9 κατοίκους από τα χωριά Πλακωτή, Πέντε Εκκλησιές, Ελαταριά και Αγία Κυριακή, ανάμεσά τους και μία γυναίκα. 21 Σεπτεμβρίου – Στη Λάρισα εκτελούν 5 ομήρους (οι 3 γυναίκες). 23 Σεπτεμβρίου – Στη Θεσσαλία εκτελούν 44 στα Λατίνια, από το χωριό Ελευθέριο. 24 Σεπτεμβρίου – Στην Ήπειρο πυρπολούν το χωριό Σελλιανή. Επίθεση συνεργατών των ναζί στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Σκοτώνουν 2 φοιτητές και τραυματίζουν 10. 25 Σεπτεμβρίου – Στη Θεσσαλία πυρπολούν 200 σπίτια και πιάνουν 300 ως ομήρους στον Πλατύκαμπο Λάρισας. 26 Σεπτεμβρίου – Στο Συκούριο Θεσσαλίας σκοτώνουν 25 κατοίκους και πυρπολούν 17 σπίτια. 28 Σεπτεμβρίου – Στη Λάρισα εκτελούν 14 ομήρους. 29 Σεπτεμβρίου – Στην Παραμυθιά Ηπείρου εκτελούν 49 ομήρους.1 Οκτωβρίου Στο Βόλο, σε επιδρομή των S.S., συλλαμβάνονται 700 πολίτες. 3 Οκτωβρίου – Ολοκαύτωμα στους Λιγγιάδες. Στο χωριό Λιγγιάδες του Ν. Ιωαννίνων εκτελούνται από τους ναζί 85 άτομα (15 άνδρες, 30 γυναίκες, 21 κοριτσάκια και 19 παιδιά και μωρά). Το χωριό πυρπολείται και καταστρέφεται. 6 Οκτωβρίου – Στο Ρέθυμνο βασάνισαν, εκτέλεσαν και έκαψαν 12 γυναίκες και 2 γέροντες στο χωριό Καλή Συκιά. 9 Οκτωβρίου – Στην Αθήνα εκτελούν 6 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. 14 Οκτωβρίου – Ολοκαύτωμα στις Μηλιές Στις Μηλιές του Πηλίου εκτελούν 33 και πυρπολούν τον οικισμό και το σιδηροδρομικό σταθμό. 16 Οκτωβρίου – Στην Αθήνα εκτελούν 4 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. 22 Οκτωβρίου – Στη Μεσσηνία συλλαμβάνουν 500 ως ομήρους από την Καλαμάτα. 26 Οκτωβρίου – Στον Βελβενδό της Κοζάνης, επιδρομή των ναζί τη νύχτα. Συλλαμβάνουν 3 νέους, τους οποίους έλιωσαν με τις ρόδες των αυτοκινήτων τους, αφού τους ξάπλωσαν δεμένους στο δρόμο προς την Κοζάνη, λίγο πριν τη γέφυρα του Αλιάκμονα. 28 Οκτωβρίου – Στην Πελοπόννησο συλλαμβάνουν 60 ομήρους και εκτελούν 4 υπαλλήλους των ΣΠΑΠ (Σιδηρόδρομοι Πελοποννήσου) και 2 πολίτες στο Αίγιο. 2 Νοεμβρίου – Στην Αθήνα εκτελούν 7 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. 4 Νοεμβρίου – Στην Τρίπολη εκτελούν 18 κατοίκους από το Διαβολίτσι Μεσσηνίας. 6 Νοεμβρίου – Στην Τρίπολη εκτελούν 18 κατοίκους από το Διαβολίτσι Μεσσηνίας. 6 Νοεμβρίου – Στην Τρίπολη εκτελούν 18 ομήρους από τις φυλακές. Στην Αθήνα εκτελούν 6 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.7 Νοεμβρίου Οι ναζί καταστρέφουν το μεγαλύτερο μέρος του Καρπενησιού. 13 Νοεμβρίου – Στο Νομό Πιερίας, πρώτη λεηλασία και πυρπόληση του χωριού Ελατοχώρι. 15 Νοεμβρίου – Στην Κατερίνη εκτελούν ομήρους. Έγιναν γνωστά τα ονόματα μόνο 3 από αυτούς. 16 Νοεμβρίου – Συλλαμβάνουν 1.000 άτομα στην Πάτρα και εκτελούν επιτόπου 12. 23 Νοεμβρίου – Στην Αθήνα εκτελούν 8 ομήρους στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. 26 Νοεμβρίου – Οι ναζί εκτελούν 118 ομήρους στο Μονοδένδρι Σπάρτης. 27 Νοεμβρίου – Στην Αθήνα εκτελούν 19 ομήρους στο Γουδί, από τις φυλακές Χατζηκώστα. Από αυτούς, οι 7 ανάπηροι. Δύο τους εκτέλεσαν πάνω στις καρέκλες τους. 30 Νοεμβρίου – Στην Αθήνα, συλλαμβάνουν από τα Νοσοκομεία 1.700 αναπήρους και τους φυλακίζουν στου Χατζηκώστα. 2 Δεκεμβρίου – Τρίπολη. Εκτελούν 50 ομήρους. 5 Δεκεμβρίου – Στην Ανδρίτσα Αργολίδας κρέμασαν 50 ομήρους από τις φυλακές της Τρίπολης. 6 Δεκεμβρίου – Στην Αθήνα εκτελούν 7 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. 7 Δεκεμβρίου – Στο Γύθειο Λακωνίας εκτελούν 40 ομήρους. 8 Δεκεμβρίου – Στην Αχαΐα, στο Μέγα Σπήλαιο, εκτελούν 23, ανάμεσά τους και 10 μοναχούς. Επίσης εκτελούν στους Ρωγούς 61, στην Κερπινή 42, στη Ζαχλωρού 18. 9 Δεκεμβρίου – Στα χωριά Βραχνί και Σουβάρδο εκτελούν 9. 11 Δεκεμβρίου – Στη Σύμη Λασηθίου Κρήτης εκτελούν 20. 12 Δεκεμβρίου – Στην Αθήνα εκτελούν 12 ομήρους στο Χαϊδάρι. 13 Δεκεμβρίου – ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ Το μεγαλύτερο ολοκαύτωμα. Οι χιτλερικοί εκτελούν στα Καλάβρυτα 1.104: όλους τους άντρες από 14 χρόνων και πάνω. 14 Δεκεμβρίου – Στο Μοναστήρι των Καλαβρύτων Αγία Λαύρα εκτελούν 8 μοναχούς και έναν πολίτη. Συνολικά εκτέλεσαν στην περιοχή Καλαβρύτων 1.460 άτομα. Στα Χανιά εκτελούν 32 ομήρους. 15 Δεκεμβρίου – Στη Δράμα εκτελούν 115 άτομα. Στην Τρίπολη εκτελούν 30 ομήρους από τις φυλακές, στο λόφο του Αγίου. 16 Δεκεμβρίου – Στην Αθήνα εκτελούν 20 ομήρους. 18 Δεκεμβρίου – Ολοκαύτωμα Δράκειας Στη Δράκεια του Πηλίου (Θεσσαλία), οι χιτλερικοί εκτελούν 133. 23-24 Δεκεμβρίου – Στην Αρκαδία σκοτώνουν 13 γέρους και γυναικόπαιδα στο Αλεποχώρι. 25 Δεκεμβρίου – Στην Πιερία, δεύτερη επιδρομή στο Ελατοχώρι και πυρπόλησή του. 26 Δεκεμβρίου – Στην Τρίπολη και στο δρόμο προς τη Σπάρτη εκτελούν 100 ομήρους. Απαγχονισμός 17 ομήρων στη Φλώρινα (25.7.1943). 1944 1 Ιανουαρίου – Συλλήψεις στις συνοικίες της Αθήνας Νέος Κόσμος, Κατσιπόδι, Βύρωνας. Εκτελούν επιτόπου 7. 3 Ιανουαρίου – Στην Πάτρα εκτελούν 30. 7 Ιανουαρίου – Χιτλερικοί και Βούλγαροι φασίστες εκτελούν 60 στην Επαρχία Αριδαίας. Στην Αθήνα εκτελούν 30 στο Γουδί. 8 Ιανουαρίου – Στην Θεσσαλονίκη εκτελούν 12 στο στρατόπεδο Παύλου Μελά. Στη Βοιωτία εκτελούν 50 ομήρους στο χωριό Βρασταμίδες, από τους 200 που είχαν συλλάβει στις 5 Ιανουαρίου στη Λιβαδειά. 13 Ιανουαρίου – Στην Τρίπολη απαγχονίζουν 10 ομήρους από τις φυλακές. Στη Θεσσαλονίκη εκτελούν 45 ομήρους στο στρατόπεδο Παύλου Μελά. 15 Ιανουαρίου – Στο χωριό Σαραντάπορο Κοζάνης εκτελούν 10. Στην Πελοπόννησο κρεμούν 20 ομήρους – από τις φυλακές της Τρίπολης στην Ψηλή Βρύση Τεγέας και 10 Τριπολιτσιώτες στην πλατεία Αγίου Ταξιάρχη. Στην Αθήνα εκτελούν 6 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. 17 Ιανουαρίου – Το Ολοκαύτωμα στο Ελατοχώρι. Στο Νομό Πιερίας, τρίτη επιδρομή στο Ελατοχώρι, όπου πυρπολούν και τα υπόλοιπα 14 σπίτια, που είχαν μείνει όρθια από τις προηγούμενες επιδρομές (στις 13.11.43 και στις 25.12.43). Σκοτώνουν 30 γυναικόπαιδα και τραυματίζουν 32. Στη Χαλκιδική πυρπολούν τα χωριά Χαμηλό, Δογιάννη, Πλαγιά, Φανό. Στην Ήπειρο πυρπολούν και λεηλατούν το Καταφύγιο Μετσόβου. 18 Ιανουαρίου – Στη Χαλκιδική πυρπολούν τα χωριά Νότια, Σηρά, Κύνοια, Αρχάγγελο, Περικλεία, Λαγκαδά. 19 Ιανουαρίου – Στο Χαϊδάρι εκτελούν 50 ομήρους από το ομώνυμο στρατόπεδο. Στην Αλμωπία Πέλλας εκτελούν 65. 22 Ιανουαρίου – Στην Πάτρα εκτελούν 30 ομήρους. Στον Έβρο εκτελούν 5 στο χωριό Φέρες. 27 Ιανουαρίου – Στην Καλαμάτα συλλαμβάνουν ως ομήρους 170 άνδρες και 18 γυναίκες και σκοτώνουν 2 παιδιά στην πλατεία. 29 Ιανουαρίου – Στην Αθήνα εκτελούν 5 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Στην Αρκαδία καταστρέφουν ολοκληρωτικά το χωριό Κοσμά Κυνουρίας. 1 Φεβρουαρίου – Οι συνεργάτες των κατακτητών σφάζουν 80 πατριώτες αγωνιστές στη Νέα Μάκρη Κιλκίς και πυρπολούν το χωριό. 1-10 Φεβρουαρίου – Στην Καλαμάτα, 10ήμερη επιδρομή με 500 εκτελεσμένους. Στις 5 του μήνα συνέλαβαν 2.000 και εκτέλεσαν επιτόπου 300. 4 Φεβρουαρίου – Στην Αθήνα εκτελούν 8 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. 8 Φεβρουαρίου – Στην Καλαμάτα εκτελούν 12. 10 Φεβρουαρίου – Στην Αθήνα εκτελούν 25 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. 13 Φεβρουαρίου – Στα Ανώγεια της Κρήτης εκτελούν 12 στον Καρτερό. 16 Φεβρουαρίου – Στο Δομένικο Ελασσόνας εκτελούν 117. 17 Φεβρουαρίου – Στη Μυλογούστα και στο Αμούρι Ελασσόνας εκτελούν 50. 23 Φεβρουαρίου – Στην Πάτρα εκτελούν 27. Στην Τρίπολη εκτελούν 50 ομήρους. Στη Λάρισα εκτελούν 100 ομήρους. 24 Φεβρουαρίου – Στη Μεγαλόπολη Αρκαδίας εκτελούν 212 ομήρους στην Παλιόχουνη. 27 Φεβρουαρίου – Στη Λιβαδειά εκτελούν 29 στο χωριό Στενή. Στη Λάρισα εκτελούν 6 ομήρους. 3 Μαρτίου – Στη Θεσσαλονίκη εκτελούν 60. Στα Γρεβενά εκτελούν 34 από τα χωριά Δήμητρα, Μεταμόρφωση, Πλατάνια. Στη Λάρισα συλλαμβάνουν 340 ως ομήρους στ’ Αμπελάκια. Ένα μέρος από αυτούς έστειλαν στη Γερμανία. 7 Μαρτίου – Στην Καισαριανή το πρώτο Μπλόκο. Συλλήψεις και 7 εκτελέσεις επιτόπου. 8 Μαρτίου – Στη Λάρισα εκτελούν 100 ομήρους στο Ασμάκι. Ανάμεσά τους γυναίκες κι ένας μαθητής. Οι 40 Λαρισινοί, οι 40 Μακεδόνες και οι 20 από τα χωριά του Ολύμπου. 9 Μαρτίου – Στο Χαϊδάρι εκτελούν 53 ομήρους. Στην Κοκκινιά το πρώτο Μπλόκο (το 2ο στις 17.8 και το 3ο στις 29.9). Συλλήψεις και εκτελέσεις. 1.500 στέλνονται στη Γερμανία. 11 Μαρτίου – Εκτελούν 52 ομήρους στην Τρίπολη. Εκτελούν 44 στη Σπάρτη. Εκτελούν 45 στην Κόρινθο. 12 Μαρτίου – Στο Χιλιομόδι Κορινθίας εκτελούν 18. 16 Μαρτίου – Στην Καλογρέζα εκτελούν 26 ανθρακωρύχους και συλλαμβάνουν 160 ομήρους. 21 Μαρτίου – Στην Κόρινθο εκτελούν 39. Στην Τρίπολη εκτελούν 52. Στη Σπάρτη εκτελούν 44 ομήρους. Στο Λουτράκι εκτελούν 21 κατοίκους. Έναν τον κρεμούν και έναν τον θάβουν ζωντανό. 23 Μαρτίου –  Ολοκαύτωμα Ελευθεροχωρίου. Ξεθεμελιώνουν και πυρπολούν το Ελευθεροχώρι Γιαννιτσών, εκτελούν όλους τους κατοίκους, ως και μωρά 15 ημερών με τις λεχώνες μητέρες τους. Στην Εύβοια εκτελούνται 20 όμηροι στη Χαλκίδα. 26 Μαρτίου – Στη Λάρισα εκτελούν 9 ομήρους. Στο Συκούριο εκτελούν 17 αντάρτες και 14 πολίτες. 31 Μαρτίου – Στη Λάρισα εκτελούν 65 ομήρους από το ομώνυμο στρατόπεδο. 1 Απριλίου – Στην Εύβοια εκτελούν 22 στην Ιστιαία, 18 στις Γούβες, 24 στη Χαλκίδα και συλλαμβάνουν 935 ως ομήρους. 2 Απριλίου – Στη Λαμία εκτελούν 150 ομήρους: 50 από τη Λαμία, 50 από τη Λιβαδειά και 50 από τη Θήβα. Στη Λάρισα εκτελούν 64 ομήρους στους Αγίους Αναργύρους. 4 Απριλίου – Στο χωριό Ορμάν Μαγούλα της Λάρισας κρεμούν 40 σε δέντρα και στύλους. 5 Απριλίου – Ολοκαύτωμα Κλεισούρας Στην Κλεισούρα Καστοριάς εκτελούνται και καίγονται από τους ναζί και τους συνεργάτες τους 270 γυναικόπαιδα και γέροντες, ανάμεσά τους ο παπάς κι η παπαδιά. Καταστρέφουν εντελώς τον οικισμό πυρπολώντας τον. Στη Λάρισα εκτελούν 65 ομήρους, από το ομώνυμο στρατόπεδο (όλοι Θεσσαλοί). 6 Απριλίου – Από τους χιτλερικούς και τους συνεργάτες τους εκτελούνται 50 κάτοικοι στη Βέροια. 8 Απριλίου – Στην Αθήνα εκτελούνται από τους ναζί 50 όμηροι στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. 9 Απριλίου – Εκτελούνται στην Κόρινθο 50 όμηροι. 10 Απριλίου – Στη Λαμία εκτελούν 6. 11 Απριλίου – Στην Καισαριανή, στην Αθήνα, εκτελούνται 8 όμηροι. 14 Απριλίου – Εκτελούνται στο Αγρίνιο 120 κάτοικοι από ταγματασφαλίτες. 17 Απριλίου – Στα Τρίκαλα κρεμούν 5 νέους στην πλατεία Ρήγα Φεραίου και συλλαμβάνουν 350 ως ομήρους. 18 Απριλίου – Στην Αθήνα εκτελούν 35 ομήρους στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Στη Λάρισα εκτελούν 4 και την επομένη 2 ομήρους. 22 Απριλίου – Στη Θεσσαλία σκοτώνουν στους δρόμους του Βόλου 18 πολίτες. Στην Αθήνα εκτελούν 17 στην αυλή της Σχολής Χωροφυλακής. Στον Μαραθώνα Αττικής εκτελούν 17. Στην Τρίπολη εκτελούν 12. 23 Απριλίου – Ολοκαύτωμα Πύργων Εορδαίας Οι χιτλερικοί εκτελούν 318 γυναικόπαιδα στους Πύργους Εορδαίας (Κατράνιτσα) Κοζάνης. Στη Θεσσαλία σκοτώνουν στους δρόμους της Λάρισας 7. Στην Αθήνα εκτελούν 4 στο Δουργούτι. 24 Απριλίου – Στην Κοζάνη, σε ολοκαύτωμα, πυρπολείται για τρίτη φορά το Μεσόβουνο. Εκτελούν και καίουν ζωντανά 150 γυναικόπαιδα. Όλοι ήσαν Πόντιοι. Ό,τι απόμεινε στην πόλη μετά το πέρασμα των ναζί 2

Διαβάστε περισσότερα: http://www.kar.org.gr/2016/04/13/esy-pou-stirizis-tous-nazi-afta-ta-xeris-emis-pantos-den-ta-xechname/

Φθινοπωρινή ισημερία: Οι αρχαίες γιορτές, τα Μυστήρια και τα έθιμα του Σεπτέμβρη

Ο Σεπτέμβριος είναι ο ένατος μήνας του Γρηγοριανού ημερολογίου και ο πρώτος του φθινοπώρου. Στο αρχαίο ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο έβδομος (septem, εξ ου και το όνομά του), ωστόσο όταν μετακινήθηκε στο ημερολόγιο, δεν άλλαξε όνομα.

Στην Αρχαία Ρώμη τον Σεπτέμβριο εορταζόταν ο Δίας και η 1η Σεπτεμβρίου ήταν κάτι σαν τη δική μας Πρωτοχρονιά. Την ονόμαζαν Indictio (Ινδικτιώνα) που σημαίνει «κατανομή των φόρων». Μήπως και στα χρόνια μας ο Σεπτέμβριος δεν είναι ο μήνας που πληρώνουμε την Εφορία;..

Επίσης, η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει την αρχή του εκκλησιαστικού έτους την 1η Σεπτεμβρίου με τη λειτουργία τηςΑκολουθίας της Ινδίκτου. Ακόμη, σε πολλά μέρη της Ελλάδας η 1η Σεπτεμβρίου θεωρείται Η Μέρα του Χρονικογράφου: είναι η μέρα που ο Χάρος ανοίγει το τεφτέρι του και γράφει μέσα τα ονόματα των ψυχών που θα πάρει στη διάρκεια του έτους -φόρος αίμαστος ετούτος εδώ... Στην Κρήτη εκείνη η μέρα είναι αφιερωμένη στη Μαντική: βάζουν ένα καρύδι στην ταράτσα αποβραδύς «να το δουν τα άστρα» και το πρωί της 1ης Σεπτέμβρη το σπάνε. Αν είναι καθαρό και βγει ολόκληρο, η οικογένεια θα είναι γερή όλο τον χρόνο.

Ο Ιωάννης Ασημακόπουλος γράφει για τον Σεπτέμβριο: «Πρώτος μήνας του Φθινόπωρου ο Σεπτέμβριος, αλλά και Πρωτόμηνας του εκκλησιαστικού χρόνου. Αρχή της Ινδίκτου, ήτοι του νέου εκκλησιαστικού έτους. Είναι ο έβδομος μήνας στο μηνολόγιο των Ρωμαίων και αντίστοιχος προς τον Αττικό Βοηδοδρομιώνα. Εκλαϊκευμένα ονοματίζεται Σεπτέβρης, Σεπτέμπρης ή Θεσέμπρης. Από τις γιορτές που συναντάμε σ’ αυτόν ονοματίζεται Σταυρός, Σταυριάτης ή Αι Νικήτας. Αλλά Τρυγητής και Βεντεμάς (βένδεμα: ο τρύγος και κάθε συγκομιδή) λόγω του τρύγου ή Σποριάρης λόγω της προετοιμασίας για τη σπορά. 

»Στη συνείδηση των ανθρώπων της υπαίθρου είναι ο μήνας του τρύγου, που του δίνει χαρά το ξεφάντωμα στ’ αμπέλια. Που του δίνουν γεύση τα μουστόγλυκα, οι μουσταλευριές, τα μουστοκούλουρα και οι μουστολαμπάδες από μουστόμελο (πετιμέζι) και καρύδια. Που του δίνουν άρωμα τα ώριμα φρούτα, και χρώματα τα φύλα που σιγά - σιγά κιτρινίζουν για να πέσουν.

»Όμως στην ψυχή όλων μας ο Σεπτέμβρης, συνδέεται με το πρώτο καρδιοχτύπι από το πρώτο κουδούνισμα ή τη δασκαλοκαμπάνα παλιότερα, της πρώτης ημέρας μας στο σχολείο…».

Η ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ, Η ΟΡΦΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΑΙΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

Μάρτης και Σεπτέμβρης, ίσα τα μεσάνυχτα, λέει ο λαός μας αφού τον Μάρτιο έχουμε την εαρινή ισημερία και τον Σεπτέμβρη τη φθινοπωρινή. Την Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου ο ήλιος μπαίνει στη μοίρα του Ζυγού και θα έχουμε ίση μέρα και ίση νύχτα.

Φθινοπωρινό Ισημερινό Σημείο ονομάζουμε το σημείο στο οποίο βρίσκεται ο Ήλιος κατά την Φθινοπωρινή Ισημερία. Είναι σημείο τομής Ισημερινού και εκλειπτικής, όπου προβάλλεται ο Ήλιος.

Στις εξελιγμένες πολιτισμικά κοινωνίες, οι τελετές παρουσίαζαν σημάδια έντονου ορθολογισμού σε αντίθεση με τις σεληνιακές – νομαδικές κοινότητες όπου ο μεσσιανισμός επέβαλε τον αυτοκράτορα – δυνάστη γιο Ηλίου, που ενσάρκωνε τη ζωοδόχο Ηλιακή ιδιότητα.

Ενδεικτική είναι η Ορφική Κοσμοθέαση που τιμούσε την έννοια «Ήφαιστος» την 10η Φθίνοντος μηνός Βοηδρομιώνος (21η Σεπτεμβρίου). Γνώριζαν πως η νύχτα μεγάλωνε και ο χειμώνας ερχόταν. Άρα χρειάζονταν το τεχνητό φώς και τη θέρμη της Φωτιάς την οποία συμβόλιζε ο Ήφαιστος. Όλα αυτά επιτυγχάνοντο με την ανάλογη τεχνολογία, ένα από τα χαρακτηριστικά του Θεού. Αξίζει να διαβάσουμε τον Ορφικό ύμνο:

Ηφαίστου, θυμίαμα λιβανομάνναν
Ήφαιστ’ ομβριμόθυμε, μεγασθενές, ακάματον πυρ,
 λαμπόμενε φλογέαις αυγαίς, φαεσίμβροτε δαίμον,
φωσφόρε, καρτερόχειρ, αιώνιε, τεχνοδίαιτε,
εργαστήρ, κόσμοιο μέρος, στοιχείον αμεμφές,
παμφάγε, πανδαμάτωρ, πανυπέρτατε, παντοδίαιτε,
 αιθήρ, ήλιος, άστρα, σελήνη, φως αμίαντον·
ταύτα γαρ Ηφαίστοιο μέλη θνητοίσι προφαίνει.
πάντα δε οίκον έχεις, πάσαν πόλιν, έθνεα πάντα,
σώματά τε θνητών οικείς, πολύολβε, κραταιέ.
κλύθι, μάκαρ, κλήιζω σε προς ευιέρους επιλοιβάς,
 αιεί όπως χαίρουσιν επ’ έργοις ήμερος έλθοις.
παύσον λυσσώσαν μανίαν πυρός ακαμάτοιο
καύσιν έχων φύσεως εν σώμασιν ημετέροισιν.

Και η μετάφραση:

Ηφαίστου θυμίαμα, λιβανομάννναν
Ηφαιοτε ίσχυρόκαρδε, μεγαλοδύναμε, πού είσαι τα άσβεστον πυρ,
και φωτίζεσαι από φλογερές λάμψεις, ω θεέ που παρέχεις το φως εις τους ανθρώπους, εσύ πού φέρεις το φως, με τα ισχυρά χέρια, αιώνιε, πού ζής με την τέχνην, συ ο εργάτης, μέρος του κόσμου και στοιχείον άμεμπτον, πού τρώγεις τα πάντα, πού δαμάζεις τα πάντα (ως εκπρόσωπος της φωτιάς), ο υπεράνω όλων υπέρτατος, πού ευρίσκεσαι παντού. ΕΙσαι ο αιθήρ, ο ήλιος, τα άστρα, ή σελήνη, το φως το αμόλυντον διότι αυτό τα μέλη του Ηφαίστου φέρουν το φως είς τους ανθρώπους.
Και κατοικείς εσύ είς πάντα οίκον, όλες τις πόλεις, όλα τα έθνη·
καί κατοικείς (ως πυρ, ως φωτιά) μέσα είς τα σώματα των ανθρώπων, εσύ με την μεγάλην ευτυχίαν, ο ισχυρός.
Ακουσε με μακάριε, εσέ προσκαλώ είς τάς Ιεράς σπονδάς, δια να προσέλθης πάντοτε ήμερος καί με έργα πού φέρουν χαράν.
Κατάπαυσε την λυσσασμένην μανίαν του ακατάβλητου πυρός
παρέχων είς τα ιδικά μας σώματα την φυσικην καύσιν

Κομμάτια του μηνός Σεπτεμβρίου περιλαμβάνονταν σε δύο Αττικούς (Αθηναϊκούς μήνες). Ειδικότερα το πρώτο του δεκαπενθήμερο στον δεύτερο μήνα τον Mεταγειτνιών και το δεύτερο δεκαπενθήμερο στον τρίτο μήνα τον Bοηδρομιών.

Ας δούμε μερικά στοιχεία των δύο αυτών Αττικών μηνών.

Mεταγειτνιών

Ηταν ο δεύτερος μήνας του αττικού ημερολογίου, που αντιστοιχούσε στην περίοδο από 15 Aυγούστου μέχρι 15 Σεπτεμβρίου του σημερινού Γρηγοριανού ημερολογίου. H ονομασία του, σύμφωνα με τον Πλούταρχο, οφείλεται στα Mεταγείτνια, γιορτή προς ανάμνηση του μετοικισμού του Θησέα από τη Mελίτη (δήμο των Aθηνών, Δ. της αγοράς) στη Διόμεια (δήμο των Aθηνών N.A. της πόλης).

Aυτόν τον μήνα στην Aθήνα γίνονταν οι μετοικήσεις, δηλαδή οι μετακομίσεις και συνεπώς η αλλαγή των γειτόνων (μεταγείτνια). Στη γιορτή αυτή οι Aθηναίοι τιμούσαν τον Mεταγείτνιο Aπόλλωνα.

O Mεταγειτνιών ήταν ο η αρχή του νέου οικονομικού έτους, οπότε άρχιζαν οι προετοιμασίες της τέλεσης των μυστηρίων, και το τέλος του στρατιωτικού έτους, οπότε πανηγυρίζονταν τα γυμνιστικά Eξιτήρια.

O αντίστοιχος προς τον Mεταγειτνιώνα μήνας των Aργείων και των Λακεδαιμονίων ονομαζόταν Kάρνειος. H ονομασία του οφείλεται στον ονομαστό μάντη Kάρνο, γιο του Δία και της Eυρώπης, ο οποίος είχε διδαχθεί τη μαντική τέχνη από τον ίδιο τον θεό Aπόλλωνα.

Σύμφωνα με τον μύθο, ο Kάρνος φονεύθηκε από το αφηνιασμένο άλογό του, όταν οι Δωριείς εισέβαλαν στην Πελοπόννησο. O θεός Aπόλλωνας, επειδή θεώρησε υπεύθυνους για τον φόνο του Kάρνου τους Λάκωνες, έριξε λοιμό στη χώρα. Για να εξιλεωθούν, λοιπόν, αυτοί δημιούργησαν τα Kάρνεια, ειδική γιορτή προς τιμήν του Kάρνου, που γιορταζόταν στον ομώνυμο μήνα (Σχλ. B, 8,3). Kατά τη διάρκεια της γιορτής τιμούσαν τον Aπόλλωνα Kάρνειο, προστάτη των κοπαδιών. O μήνας Kάρνειος αναφέρεται εκτός από τη Σπάρτη και στα μηνολόγια του Αργους, της Eπιδαύρου, της Pόδου και των δωρικών αποικιών της Σικελίας. Στις Συρακούσες ο Kάρνειος ήταν , όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, αντίστοιχος με τον αττικό Mεταγειτνιώνα: «του Καρνείου μηνός, ον Αθηναίοι Μεταγειτνιώνα προσαγορεύουσι» (Πλούταρχος, Nικ. 28). Οπως είναι γνωστό από επιγραφές, ο αντίστοιχος προς τον Mεταγειτνιώνα μήνας των Bοιωτών ονομαζόταν Πάνεμος ή Πάναμος, μια ονομασία μήνα που τη συναντάμε σε πολλά ελληνικά μηνολόγια (Σπάρτη, Eπίδαυρος, Αργος, Pόδος ή ως Πάνημος σε Δήλο, Θεσσαλία και Mακεδονία) αλλά με διαφορετική σειρά στο έτος.

O Mεταγειτνιών ή Mεταγιτνιών αναφέρεται και στα ημερολόγια νησιών του Aιγαίου, όπως της Δήλου, Σάμου, Kω και Kαλύμνου, ενώ στη Pόδο αναφέρεται ως Mεταγείτνιος.

Bοηδρομιών

Oνομασία του τρίτου –και σε παλαιότερες εποχές του πρώτου– μήνα του αττικού ημερολογίου, που ήταν ο μήνας της φθινοπωρινής ισημερίας. Oνομάστηκε έτσι λόγω της γιορτής των Bοηδρομίων, την 6η ή την 7η ημέρα του, που πιθανώς αντιστοιχούσε στην 22α Σεπτεμβρίου.

Tα Bοηδρόμια ήταν γιορτή προς τιμήν του Bοηδρομίου ή Bοηθόου Aπόλλωνα, ο οποίος έτρεχε με βοή σε βοήθεια αυτών που ζητούσαν τη συνδρομή του, ιδιαίτερα ως βοηθός και σύμμαχος στον πόλεμο: «Βοηδρομείν γαρ το βοηθείν ωνομάζετο»

Oι Aθηναίοι την παραμονή της γιορτής έκαναν θυσίες προς τιμήν της αδελφής του Aπόλλωνα, θεάς της άγρας (κυνηγιού), της Aρτέμιδος της Aγροτέρας. Kάθε χρόνο, λοιπόν, στο χωριό Αγρα ή Αγρες πέρα από το Iλισό, οι Aθηναίοι τελούσαν εκεί γιορτή στον ναό της Aγροτέρας Αρτεμης προς τιμήν της θεάς, και ο «άρχων-πολέμαρχος» πρόσφερε ως θυσία 500 κατσίκες. H γιορτή αυτή ξεκίνησε μετά τη μάχη του Mαραθώνα.

H γιορτή των Bοηδρομίων, κατά τον Πλούταρχο (Πλουτ. Θησ. KZ'), ετελείτο στη μνήμη της νίκης του Θησέα εναντίον των Aμαζόνων και προς τιμήν του Bοηθόου Aπόλλωνα που τον βοήθησε. Kατά τον Παυσανία, η γιορτή θεσπίστηκε από τον Ιωνα σε ανάμνηση της βοήθειας που έστειλε στους Aθηναίους στις μάχες τους εναντίον των Eλευσινίων.

Eπίσης, από την 15η του Bοηδρομιώνα και για 9 ημέρες γιορτάζονταν τα Mεγάλα Eλευσίνια Mυστήρια. H πρώτη ημέρα, η 15η Bοηδρομιώνα, κατά την οποία γινόταν η προκήρυξη της γιορτής ονομαζόταν αγυρμός, από τη λέξη άγυρις που σημαίνει συνάθροιση ή συγκέντρωση. O άρχων-βασιλιάς, που είχε την ανώτατη εποπτεία στα μυστήρια, καλούσε τον δήμο στην Aγορά και με την παρουσία του Iεροφάντη και του Δαδούχου, ο Iερός Kήρυκας έκανε την προκύρηξη της γιορτής για να λάβουν μέρος στα μυστήρια οι «έχοντες καθαρήν την καρδίαν και τας χειρας»

Oι Aθηναίοι τον μήνα Bοηδρομιώνα –αν και είχε 30 ημέρες– τον θεωρούσαν κοίλο μήνα με 29 ημέρες. Aυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι δεν υπολόγιζαν στην αρίθμησή του τη 2η ημέρα του, επειδή, κατά την παράδοση, αντιστοιχούσε στην επέτειο της έριδας του Ποσειδώνα και της Aθηνάς για την επικυριαρχία της Aθήνας (Πλουτ. Συμπ. πρβλ. Θ', 6. Π, Φιλαδ. 489).

Eίναι χαρακτηριστικό ότι ο μήνας αυτός συναντάται με την ίδια ονομασία στην Πριήνη και στην Όλβια της Σκυθίας ως Bαδρομιών στη Xίο και στη Λάμψακο και ως Bαδρόμιος στην Pόδο, την Kω, την Kάλυμνο και την Kνίδο. Στον Bοηδρομιώνα αντιστοιχεί ο Bοαθόιος ή Bοαθόος, ο τρίτος μήνας του ημερολογίου των Δελφών. O αντίστοιχος προς τον Bοηδρομιώνα μήνας του ημερολογίου της Σπάρτης ήταν ο Πάναμος, που αποτελούσε και την αρχή του σπαρτιατικού έτους κατά τη φθινοπωρινή ισημερία.

Οι Ορφικοί κατά τη Φθινοπωρινή Ισημερία εκδήλωναν την λατρεία τους προς τη Φύση γιατί έφερνε στο «Είναι» τους τα Όντα. Πρωτίστως όμως ο εορτασμός στρεφόταν στο γεγονός της εμφάνισης της ανθρώπινης ψυχής. Την ψυχή αυτήν την ονόμαζαν Κόρη Πρωτογόνη, σπούδαζαν τις εκδηλώσεις της από τις οποίες έφθασε να διακριθεί ως νοητικό ον της Φύσεως (λογική νόηση). 

Η πρώτη μύηση στα Ορφικά μυστήρια λάμβανε χώραν αμέσως μετά τη Φθινοπωρινή Ισημερία. Κατά τη μύηση αυτή αποκαλύπτονταν τα περί της συστάσεως της μητέρας Γης και της εμφανίσεως τής ανθρώπινης ψυχής. Στα Ελευσίνια μυστήρια κατά τη Φθινοπωρινή Ισημερία γινόταν η εισαγωγή των αμύητων. Κατά την εισαγωγή λάμβανε χώραν μακρά τελετή για την εμφάνιση στο «Είναι» της Κόρης της Πρωτογόνης. 

Έλεγαν ότι η Κόρη η Πρωτογόνη είναι κόρη του Ουρανού και της Γης, δηλαδή αποτέλεσμα της επιμιξίας των δυνάμεων του Ουρανού (που συμβολίζει τον άπειρο χώρο δηλαδή τη Συνεχή ή Αμέριστη ουσία) και της Γης (που συμβολίζει την Ατομική ή Μεριστή ουσία). 

Με την τελετή αυτήν οι Μύστες της Ελευσίνας απέδιδαν ευγνωμοσύνη προς τη θεία Φύση η οποία έφερε στο «Είναι» το ψυχικό «Είναι» κάθε οντότητας. Έτσι οι Μύστες ως πρώτο αντικείμενο είχαν να εξετάσουν ποια ήταν η Κόρη η Πρωτογόνη, δηλαδή πώς εμφανίσθηκε η ψυχή της Φύσεως. 

Η περίοδος από τη Φθινοπωρινή Ισημερία μέχρι την Χειμερινή Τροπή του Ηλίου συμβολίζει την περίοδο κατά την οποία η ψυχή του ανθρώπου θα περάσει το πρώτο στάδιο εξελίξεώς της που είναι η καλλιέργεια των σπερμάτων τών, προς γονιμοποίηση, Ιδεών.

Τα σπέρματα αυτά κυοφορούνται κατά τις διαδοχικές ενσαρκώσεις, με την επενέργεια του νόμου της Ειμαρμένης. Κατά την περίοδο αυτήν η ανθρώπινη ψυχή θα δεχθεί τις επιδράσεις του Ουρανού, θα διαπλάσει τον ηθικό χαρακτήρα της και θα διαμορφώσει τη συνείδησή της κατά τρόπον ώστε να διακανονίζει τη ζωή της σε αρμονία προς τους όμοιούς της. 

Οι Ορφικοί θεωρούσαν την περίοδο από τη Φθινοπωρινή ισημερία μέχρι τη Χειμερινή τροπή του Ηλίου ως αντιστοιχούσα προς την πρώτη περίοδο του ανθρωπίνου γένους κατά την οποία η ανθρώπινη ψυχή κατόρθωσε να εκδηλώσει τις δυναμικότητές της που της επέτρεψαν να χαρακτηρισθεί ως πραγματικό νοητικό Ον.

Έτσι κατόρθωσε να βρει το δρόμο προς σύσταση των ανθρώπινων κοινωνιών οι οποίες θα της εξασφάλιζαν την πρόοδό της. Οι ατμοσφαιρικές μεταβολές αυτήν τη χρονική περίοδο έλεγαν ότι είναι η ζώσα αλληγορική εικόνα της πρώτης ψυχικής ιστορίας του ανθρώπινου γένους. Η πτώση των υδάτων κατά τη χρονική αυτή περίοδο έλεγαν ότι εικονίζει τις κατερχόμενες από τον ουρανό ακτίνες του φωτός. 

Επίσης, έλεγαν, ότι όπως καλλιεργείται η Γη για να εκδηλώσει τη βλάστηση, έτσι πρέπει να καλλιεργούνται και οι ανθρώπινες ψυχές για να εκδηλώσουν τις δυνάμεις τους και να τις μεταβάλουν σε Ιδέες και συναισθήματα. Επίσης όπως τα ύδατα καθιστούν γόνιμη τη Γη προς καλλιέργεια των σπερμάτων από τα οποία θα εμφανισθεί η βλάστηση και από αυτήν τα άνθη και οι καρποί, έτσι και οι ανθρώπινες ψυχές πρέπει να εκδηλωθούν.

Τα Ελευσίνια Μυστήρια εικόνιζαν, επίσης, την περίοδο από τη Φθινοπωρινή Ισημερία μέχρι τη Χειμερινή Τροπή του Ηλίου ως αντιστοιχούσα στην περίοδο που η μητέρα Γη αναπαύεται και αναδιοργανώνει τις δυνάμεις της για να παρασκευασθεί να δεχθεί στους κόλπους της προς γονιμοποίηση τα σπέρματα των καρπών. Επίσης εκτός από τις εσωτερικές τελετές, είχαν και εξωτερικές εκδηλώσεις. Έτσι κατά τις αρχές του Φθινοπώρου έρχονταν και παρέμεναν στον παρακείμενο Ναό του Παρθενώνος, παρθένες της πόλεως των Αθηνών, οι οποίες ύφαιναν τον πέπλο της θεάς της Σοφίας, Αθηνάς. 

Οι παρθένες αυτές, που παρέμεναν εκεί επί έξι μήνες για να φτιάξουν το έργο τους, αλληγορούσαν την αγνότητα τής ψυχής η οποία κατά τους μήνες του Φθινοπώρου και του Χειμώνα θα δεχθεί το σπέρμα της θείας ιδεολογίας, θα καλλιεργήσει και θα εκδηλώσει αυτό με τ' αποτελέσματά του και θα υφάνει πέπλο με τον οποίο περιβαλλόμενη θ' αναγορευθεί θυγατέρα της Σοφίας».

Ωστόσο επειδή δεν υπάρχει πλήρης αντιστοιχία μεταξύ του αρχαίου ημερολογίου και του σημερινού, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την ακριβή ημερομηνία τής διεξαγωγής τους και για τον λόγο αυτόν, έχουν κατά καιρούς προταθεί πολλές και διάφορες εκδοχές.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ: ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Ο Γιώργος Χαραλαμπίδης αναφέρει:

«Γνωρίζουμε ότι οι αρχαίες μυστηριακές τελετές, ήταν πάντοτε άμεσα συνδεδεμένες με κάποια συγκεκριμένα αστρονομικά φαινόμενα. Μέσα στο μήνα Σεπτέμβριο λοιπόν, το μήνα της διεξαγωγής των Ελευσινίων Μυστηρίων, συμβαίνει ένα αστρονομικό γεγονός κορυφαίας σημασίας, το οποίο δεν θα μπορούσε σε καμμία περίπτωση να περάσει απαρατήρητο από το, επίσης κορυφαίο, αυτό θρησκευτικό γεγονός. 

»Πρόκειται βεβαίως για τη Φθινοπωρινή Ισημερία η οποία πραγματοποιείται (σ.σ. 2016) στις 22/9. Από τη στιγμή που γνωρίζουμε ότι τα Ελευσίνια Μυστήρια διαρκούσαν 9 ημέρες, είναι πολύ λογικό να υποθέσει κανείς ότι η Φθινοπωρινή Ισημερία θα έπρεπε να συμπίπτει με την ημέρα της λήξεώς τους! Στην περίπτωση αυτή είναι φυσικά πολύ εύκολο να υπολογίσουμε την ημέρα της έναρξής τους, η οποία θα έπρεπε να ήταν στις 14/9. Η άποψη αυτή ενισχύεται ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι στις 14/9 γιορτάζουμε σήμερα την Ύψωση του Τίμιου Σταυρού. 

»Το γεγονός αυτό δε θα μπορούσε να θεωρηθεί τυχαίο, διότι η σχηματική απεικόνιση των δύο αξόνων ενός Σταυρού, υποκρύπτει ακριβώς την εξισορρόπηση δύο αντίθετων δυνάμεων, της οριζόντιας και της κάθετης, οι οποίες εμφανίζονται πλέον συνδεδεμένες και εναρμονισμένες».

(Από το βιβλίο των Στράτου Θεοδοσίου και Μάνου Δανέζη: «Η Οδύσσεια των Ημερολογίων», Εκδόσεις Δίαυλος – Αθήνα 1995. Μέρος  από το ένθετο αφιέρωμα στην εφημερίδα Βραδυνή της Κυριακής, 31 Δεκεμβρίου 2000, pavripedia.gr, mythagogia.blogspot.com, arcadians.gr)

Επιμέλεια: Γαλανιάδη Εύα
Arcadiaportal.gr

ΣΥΡΙΖΑ: Η παραπομπή του Γκ. Χαρδούβελη εκθέτει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

 «Η παραπομπή σε δίκη του πρώην υπουργού Οικονομικών Γκίκα Χαρδούβελη, για το αδίκημα της παράλειψης υποβολής δήλωσης περιουσιακής κατάστασης, δεν εκθέτει μόνο τον ίδιο, αλλά και την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που τον τοποθέτησαν στη συγκεκριμένη θέση, για να διαχειρίζεται τις τύχες της οικονομίας» αναφέρει σε ανακοίνωσή του το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ.

«Την ίδια στιγμή που ο κ. Χαρδούβελης σχεδίαζε και υλοποιούσε αντιλαϊκά μέτρα και περικοπές στο εισόδημα των πιο αδύναμων, ?αμελούσε? να ασχοληθεί με τέτοια ?δευτερεύοντα? ζητήματα» αναφέρει η ανακοίνωση και καταλήγει.

«Κατά τα άλλα, η ΝΔ,το κόμμα του κ. Παπασταύρου και του κ. Σκλαβούνη, κόπτεται για την πάταξη της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς και της διαπλοκής».

Διακινδυνεύουμε την πρόβλεψη, ότι η συγκεκριμένη είδηση, δεν πρόκειται να προβληθεί από τηλεοπτικούς σταθμούς, αφού δεν αφορά κάποιο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζουμε να διαψευστούμε».

Εντυπωσίασαν οι Απόδημοι και η Γεν. Γραμ. Αποδήμου Ελληνισμού στη ΔΕΘ

Η ενημερωτική εκδήλωση της ΓΓΑΕ έγινε στις 16 Σεπτεμβρίου στο πλαίσιο της συμμετοχής της στην 81η ΔΕΘ, από τις 10 έως τις 18 Σεπτεμβρίου 2016. Είναι η δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, που η ΓΓΑΕ έλαβε μέρος στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και το περίπτερό της, όπως και το 2015, είχε μεγάλη επισκεψιμότητα.

Αρχικά το στέλεχος της ΓΓΑΕ Ιωάννης Δήμου καλωσόρισε τους
προσκεκλημένους και έκανε σύντομη αναφορά στον αφιερωματικό χαρακτήρα του περιπτέρου και στις θεματικές ενότητες, τις οποίες η ΓΓΑΕ εξέθεσε στο φετινό της περίπτερο.

Στη συνέχεια έλαβε τον λόγο ο Υφυπουργός Εξωτερικών Γιάννης Αμανατίδης, που απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό, αναφέρθηκε στη σπουδαιότητα του έργου της ΓΓΑΕ για τριάντα και πλέον χρόνια και εξήρε την προσφορά του προσωπικού της. Ακολούθως ανέγνωσε συγκινητικό απόσπασμα από το βιβλίο του περιπτέρου της ΓΓΑΕ, όπου οι επισκέπτες έγραφαν τις εντυπώσεις τους. Στο συγκεκριμένο ενδεικτικό απόσπασμα, μία ομογενής κατέθεσε τα συναισθήματά της, όταν αναγνώρισε τον εαυτό της σε φωτογραφία του περιπτέρου μας από παλαιότερη δράση της ΓΓΑΕ στη Νέα Υόρκη προ δεκαετιών και περιέγραψε το τι σημαίνει κατά την γνώμη της η Γενική Γραμματεία Αποδήμου Ελληνισμού για την ομογένεια.

Ο Επικεφαλής της ΓΓΑΕ Μιχάλης Κόκκινος έλαβε στη συνέχεια τον λόγο και περιέγραψε τα αποτελέσματα των παρεμβάσεων της ΓΓΑΕ κατά την τελευταία διετία, στο πλαίσιο των στόχων που έχουν θέσει το Υπουργείο Εξωτερικών και η ΓΓΑΕ για την Ελληνική Διασπορά.

Αναφέρθηκε στο Πρόγραμμα «Πρόξeνος» με την ηλεκτρονική διασύνδεση των Ελληνικών ανά τον κόσμο Προξενείων με τους Δήμους στην Ελλάδα και το Ελληνικό Υπουργείο Εσωτερικών. Επεσήμανε την εξυπηρέτηση των απανταχού Ελλήνων διαδικτυακά με το πάτημα ενός κουμπιού και το κέρδος πενήντα χιλιάδων εργατοωρών για την Ελληνική Πολιτεία. Τόνισε ότι επιτέλους τερματίζονται οι πολλαπλές επισκέψεις των ομογενών μας στα Προξενεία και οι ώρες αναμονής στην ουρά.

Αναφέρθηκε επίσης στο αφιερωματικό έτος «Ελλάδα στη Ρωσία 2016», στο πλαίσιο του οποίου η ΓΓΑΕ συνδιοργάνωσε και στήριξε συνέδρια, πολιτιστικές δράσεις και εκπαιδευτικές παρεμβάσεις καθώς και χορήγηση υποτροφιών. Οι δράσεις της ΓΓΑΕ στο πλαίσιο του έτους «Ελλάδα στη Ρωσία 2016», όπως τόνισε ο κ. Κόκκινος, αποτελούν το επιστέγασμα της διαχρονικής πολιτικής της Γενικής Γραμματείας Αποδήμου Ελληνισμού για την ομογένεια στη Ρωσία, η οποία ξεκίνησε το1989 στη Μόσχα με την 1η συνδιάσκεψη των Ελλήνων της τότε Ε.Σ.Σ.Δ.

Έκανε σύντομη αναφορά στις Κοινότητες των Ελλήνων απανταχού της γης και ανέφερε κάποια από τα συμπεράσματα από τις στοχευμένες αποστολές της ΓΓΑΕ στις εστίες των Αποδήμων Ελλήνων, τα οποία σταδιακά ενσωματώνονται στον σχεδιασμό της υπηρεσίας.

Αναφέρθηκε στα στοχευμένα προγράμματα φιλοξενίας που υλοποίησε η Γενική Γραμματεία Αποδήμου Ελληνισμού το θέρος του 2015 και το θέρος του 2016, φέρνοντας παιδιά από τη Ρωσία, από τη Γεωργία και από τις χειμαζόμενες περιοχές της Ουκρανίας. Ευχαρίστησε το Δήμο Ασπροπύργου, που ανέλαβε την υλοποίηση του φετινού προγράμματος στην κατασκήνωση στα Βίλια Αττικής και τον Δήμαρχο Ασπροπύργου, ο οποίος ήταν παρών. Ανακοίνωσε ότι η σχετική τεχνική μελέτη είναι έτοιμη και σε προσεχή χρόνο θα επισκευασθεί η κατασκήνωση της ΓΓΑΕ στην Επανομή Θεσσαλονίκης, δεδομένου ότι η Υπηρεσία προτίθεται να ενεργοποιήσει τα προγράμματα φιλοξενίας Ελληνοπαίδων εξωτερικού, αλλά σε βάση θεματική και σε επίπεδο συνεργασιών με Ελληνικά σχολεία του εξωτερικού.

Αναφέρθηκε στο Συμβούλιο Αποδήμου Ελληνισμού, στην προσεχή κατάθεση προς διαβούλευση του νέου νομοσχεδίου, που θα ρυθμίζει την λειτουργία του και επεσήμανε ότι στο τελικό νομοσχέδιο θα ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη η βούληση της ομογένειας. Αναφέρθηκε ακόμη στις πολιτιστικές και εκπαιδευτικές παρεμβάσεις της ΓΓΑΕ κατά την τελευταία διετία και στo θεσμό Myth and Culture. Μίλησε για τις πρωτοβουλίες προώθησης της Ελληνοφωνίας, για την προώθηση των Δικτύων και τη σημασία της Πα.Δ.Ε.Ε. και του Δικτύου Ελλήνων Αιρετών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Τόνισε επίσης την προσπάθεια στήριξης του ομογενούς επιχειρηματία άπό τη ΓΓΑΕ.

Ενημέρωσε για τις εκδηλώσεις ιστορικής μνήμης για την Ελληνική διασπορά, τις οποίες στήριξε ή συνδιοργάνωσε και συντόνισε η ΓΓΑΕ κατά την περίοδο 2015-2016. Αναφέρθηκε στις εκδηλώσεις μετονομασίας της ιστορικής Οδού των Ελλήνων στη Νάπολη της Ιταλίας, στις εκδηλώσεις μνήμης για τους Έλληνες του Γκαίρλιτς ως πρώτων βιομηχανικών εργατών στη Γερμανία καθώς και στους εορτασμούς για τα 222 χρόνια της «Ελληνικής» Οδησσού, όπου τιμήθηκε η προσφορά των Ελλήνων ευεργετών. Ενημέρωσε επίσης για το σχεδιασμό από τη  ΓΓΑΕ, σε συνεργασία με το Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού, συνεχόμενων και κλιμακούμενων δράσεων με σκοπό να εορτασθεί η επέτειος της επανάστασης του 1821 στην Οδησσό, όπου ξεκίνησε.

Τέλος ο Επικεφαλής της ΓΓΑΕ κ. Μιχάλης Κόκκινος αναφέρθηκε εν συντομία στους κυριότερους στόχους, που έχουν τεθεί από την ΓΓΑΕ στο πλαίσιο της αντίληψης του Ελληνισμού ως τρόπου και όχι ως τόπου. Επεσήμανε ότι όπως τονίζει και ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς «χωρίς τη Διασπορά είμαστε ένα ανάπηρο κράτος, ενώ οι προοπτικές μας είναι ο Ελληνισμός μέσω της Διασποράς να συνδέει τον πατριωτισμό με την οικουμενικότητα».

Σύντομη παρέμβαση έκανε στη συνέχεια ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, ο οποίος ήταν παρών στην εκδήλωση. Ο Μπουτάρης αναφέρθηκε στη μέχρι τώρα συνεργασία της ΓΓΑΕ με το Δήμο Θεσσαλονίκης και τόνισε ότι μετά την συνομιλία που είχε την ίδια ημέρα με τον Υφυπουργό Εξωτερικών Αμανατίδη και τον Επικεφαλής της ΓΓΑΕ κ. Κόκκινο, θεώρησε ότι «νέος αέρας πνέει στον Απόδημο Ελληνισμό», ενώ επεσήμανε ότι έδρα του ΣΑΕ και του Απόδημου Ελληνισμού θα είναι και πάλι η Θεσσαλονίκη.

Ακολούθως οι προσκεκλημένοι ενημερώθηκαν από τα στελέχη της υπηρεσίας για τις δραστηριότητές της και παρέλαβαν ενημερωτικό υλικό (φυλλάδια, βιβλία και DVD).

Παρών στην εκδήλωση, μεταξύ πολλών άλλων, ο προ ετών Υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για τον Απόδημο Ελληνισμό Γιάννης Μαγκριώτης.

Το σύνολο της εκδήλωσης κάλυψε δημοσιογραφικά η ΕΡΤ3, ενώ το οπτικό υλικό θα δοθεί στην δορυφορική ΕΡΤ για την ενημέρωση της ομογένειας. Παράλληλα σύντομη αναφορά έγινε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων της 17ης Σεπτεμβρίου.

Σημειώνεται ότι την ημέρα της εκδήλωσης, αλλά και τις προηγούμενες ημέρες, επισκέφθηκαν το περίπτερο της ΓΓΑΕ και έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για τις δράσεις της, πρόεδροι Ελληνικών κομμάτων, κυβερνητικοί αξιωματούχοι, βουλευτές, μέλη της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής της Βουλής για τον Ελληνισμό της Διασποράς, στρατιωτικοί μεταξύ των οποίων και ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης, ακαδημαϊκοί, καλλιτέχνες, φοιτητές, δημοσιογράφοι, εκπαιδευτικοί και των τριών βαθμίδων εκπαίδευσης, πολίτες με σχετικό ενδιαφέρον κυρίως λόγω της σχέσης τους με νέους που έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό την τελευταία πενταετία, ομογενείς που έχουν παλιννοστήσει, ομογενείς που για επαγγελματικούς λόγους βρίσκονταν στην Ελλάδα και επισκέπτονταν την ΔΕΘ (ενδεικτικά αναφέρεται η παρουσία Έλληνα εστιάτορα από την Κολομβία),  καθώς και πολίτες οι οποίοι είχαν ενδιαφέρον για τον Απόδημο Ελληνισμό.

ΊΣΤΌΡΊΆ ΈΛΛΉΝΏΝ.-Το έπος της Μάχης του Μαραθώνα! (Εικόνες – βίντεο)

Η 12η Σεπτεμβρίου θεωρείται η πιο πιθανή ημερομηνία όπου διεξήχθη η ιστορική Μάχη του Μαραθώνα.

Σύμφωνα με τους ιστορικούς η περίφημη μάχη, έγινε τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο του 490 π.Χ. στην πεδιάδα του Μαραθώνα, μεταξύ των Αθηναίων και των Πλαταιέων με αρχηγό τον Μιλτιάδη και τωνΠερσών με αρχηγούς τον Δάτι και τον Αρταφέρνη. Η κύρια πηγή πληροφόρησης για τη Μάχη του Μαραθώνα, όπως και για το σύνολο των Περσικών Πολέμων, παραμένει ο Ηρόδοτος, ο αποκαλούμενος«πατέρας της ιστορίας». Όσον αφορά την ακριβή ημερομηνία της μάχης, ο Γερμανός φιλόλογος Φίλιπ Άουγκουστ Μπεκ (1785 -1867) πρότεινε το 1855 την 12η Σεπτεμβρίου, η οποία από τότε επικράτησε ως η συμβατική ημερομηνία για τη Μάχη του Μαραθώνα.

Το 490 π.Χ. έγινε η δεύτερη περσική εκστρατεία εναντίον της Ελλάδας, με σκοπό να τιμωρηθούν οι Αθηναίοι και οι Ερετριείς, επειδή είχαν βοηθήσει τους Ίωνες να ξεσηκωθούν κατά των Περσών. Παράλληλα, όμως, ήταν και η αρχή για την πραγματοποίηση του σχεδίου υποταγής ολόκληρης της Ελλάδας από τον Δαρείο. Μαζί τους, οι Πέρσες είχαν ως οδηγό και σύμβουλο τον πρώην τύραννο της Αθήνας Ιππία, γιο του Πεισίστρατου.

Ο Περσικός στόλος με το στρατό ακολούθησε αυτή τη φορά διαφορετικό δρόμο σε σχέση με την πρώτη εκστρατεία του Μαρδόνιου (492 π.Χ). Από την Κιλικία, όπου συγκεντρώθηκε, έπλευσε στη Σάμο, πέρασε από τις Κυκλάδες κι έφθασε στην Ερέτρια. Μετά την κατάληψη της Ερέτριας, οι Πέρσες είχαν στόχο να υποτάξουν την Αθήνα και να επαναφέρουν στην αρχή τον πιστό σ’ αυτούς Ιππία. Με την καθοδήγηση του ηλικιωμένου άνδρα πέρασαν από την Ερέτρια απέναντι στον Μαραθώνα και στην αμμώδη παραλία του σημερινού Σχοινιά.

Την εκλογή του τόπου επέβαλαν από κοινού πολιτικά κριτήρια (οι φτωχοί κάτοικοι της περιοχής, οι Διάκριοι, υποστήριζαν τους Πεισιστρατίδες) και στρατηγικοί λόγοι (η πεδιάδα ήταν κατάλληλη για τη δράση του περσικού ιππικού). Από την πλευρά των Αθηναίων η αποστολή του στρατού τους στον Μαραθώνα αποτελούσε στρατηγική επιλογή, καθώς η Αθήνα δεν περιστοιχιζόταν από ισχυρά τείχη και δεν διέθετε στόλο για να αντιμετωπίσει τον ανεφοδιασμό σε περίπτωση πολιορκίας. Εξάλλου, η πεδιάδα προσφερόταν για τη δράση της αθηναϊκής φάλαγγας.

Οι Αθηναίοι ζήτησαν τη βοήθεια των Σπαρτιατών, με αγγελιοφόρο τον Φειδιππίδη. Οι Σπαρτιάτες, αν και δέχτηκαν, δεν έστειλαν εγκαίρως βοήθεια (οι 2.000 άνδρες που υποσχέθηκαν έφθασαν στο Μαραθώνα την επομένη της μάχης). Ο λόγος που επικαλέστηκαν ήταν θρησκευτικός. Γιόρταζαν τα Κάρνια και δεν μπορούσαν να εκστρατεύσουν πριν από την πανσέληνο. Ο Πλάτωνας, όμως, αναφέρει (Νόμοι 3, 698 Ε) ότι δίσταζαν να υλοποιήσουν τη δέσμευσή τους προς τους Αθηναίους, επειδή βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση με τους Μεσσηνίους και τους είλωτες. Στο κάλεσμα των Αθηναίων ανταποκρίθηκαν μόνο οι Πλαταιείς με 1.000 άνδρες.

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, οι Αθηναίοι στρατοπέδευσαν στο Ηράκλειο του Μαραθώνος, στις βορειοανατολικές υπώρειες του όρους Αγριελίκι, όπου υπήρχε νερό και μπορούσαν να ελέγξουν τον ορεινό όγκο προς την Αθήνα και να υποχωρήσουν σε περίπτωση ήττας. Από το ύψωμα, επίσης, μπορούσαν να παρακολουθούν τις κινήσεις του εχθρού. Ηδύναμη των Αθηναίων, σύμφωνα με την κρατούσα άποψη, ανερχόταν σε 10.000 και των Πλαταιέων σε 1.000 άνδρες, ενώ των Περσών σε44.000 με 55.000 άνδρες. Οι στρατηγοί των Αθηναίων είχαν διχαστεί, καθώς μερικοί δεν ήθελαν να ξεκινήσει η μάχη, προτού έλθει η βοήθεια των Σπαρτιατών. Τελικά, ο Μιλτιάδης τούς έπεισε να επιτεθούν αμέσως κατά των Περσών και του ανατέθηκε η αρχιστρατηγία.

Η έναρξη της επίθεσης ορίστηκε για το πρωί, προκειμένου να επιτευχθεί ο αιφνιδιασμός των αντιπάλων. Η σύγκρουση έγινε στην ομαλή περιοχή κοντά στον τύμβο, όπου βρισκόταν το περσικό στρατόπεδο. Οι Αθηναίοι έπρεπε να διατρέξουν απόσταση 8 σταδίων (περίπου 1,5 χιλιομέτρου) προς τις εχθρικές γραμμές για να αποφευχθούν κατά το δυνατόν οι βολές από τους τοξότες που διέθεταν οι αντίπαλοι. Οι οπλίτες ήταν παρατεταγμένοι σε πλάτος ίσο με αυτό της περσικής δύναμης. Οι πτέρυγες ήταν ενισχυμένες, ενώ το κέντρο, όπου αντιστοιχούσε το ισχυρότερο τμήμα του περσικού στρατού, ήταν ασθενές. Στο αριστερό άκρο, όπως έβλεπαν προς τον εχθρό, βρίσκονταν οι Πλαταιείς. Στο δεξιό άκρο έλαβε τη θέση του, σύμφωνα με την παλιά συνήθεια, ο πολέμαρχος Καλλίμαχος. Το ανίσχυρο κέντρο οδηγούσαν ο Αριστείδης και ο Θεμιστοκλής, που διέθεταν την απαραίτητη στρατιωτική ικανότητα, ώστε να καλύψουν την εύθραυστη αυτή γραμμή και να καθοδηγήσουν την προγραμματισμένη υποχώρηση.

Όπως είχε σχεδιαστεί, το ελληνικό κέντρο εξασθένησε, αλλά οι πτέρυγες αναπτύχθηκαν και περικύκλωσαν τους Πέρσες, που τελικά τράπηκαν σε φυγή. Μέσα στη σύγχυση, πολλοί Πέρσες που δεν γνώριζαν την περιοχή, έπεφταν στο μεγάλο έλος, όπου οι απώλειες ήταν βαριές. Οι περισσότεροι, όμως, έτρεχαν στα πλοία που ήταν αναπτυγμένα στην ακτή του Σχοινιά. Στη συμπλοκή σώμα με σώμα που ακολούθησε, καθώς οι Πέρσες προσπαθούσαν να επιβιβαστούν στα πλοία και οι Αθηναίοι να τους εμποδίσουν και να τα κάψουν, έπεσαν ο πολέμαρχος Καλλίμαχος, ο στρατηγός Στησίλαος και ο Κυναίγειρος, αδελφός του τραγικού ποιητή Αισχύλου.

H ηρωική μορφή του Κυναίγειρου έμεινε μοναδικό παράδειγμα ανδρείας και αυταπάρνησης στην Ιστορία. Όταν οι νικημένοι Πέρσες έτρεξαν πανικόβλητοι στα καράβια τους για να σωθούν, ο Κυναίγειρος άρπαξε με τα στιβαρά χέρια του ένα καράβι και προσπάθησε να το συγκρατήσει για να μην αποπλεύσει και να προφτάσουν έτσι οι συμπολεμιστές του να το καταλάβουν. Τότε, ένας Πέρσης του έκοψε το χέρι, αλλά ο Κυναίγειρος έπιασε το πλοίο με το άλλο του χέρι. Όταν ο Πέρσης του έκοψε και το δεύτερο χέρι, ο Κυναίγειρος γράπωσε το πλοίο με τα δόντια του. Ο γενναίος Αθηναίος εγκατέλειψε την προσπάθεια, όταν ο Πέρσης στρατιώτης του έκοψε το κεφάλι.

Κι ενώ εξακολουθούσε η μάχη γύρω από τα πλοία των Περσών, ο αγγελιοφόρος Φειδιππίδης έφυγε πεζός από τον Μαραθώνα για να φέρει τη χαρμόσυνη είδηση της νίκης στους Αθηναίους. Υπερέβαλε εαυτόν κατά τη διαδρομή και μόλις αναφώνησε«Νενικήκαμεν» ενώπιον των συμπολιτών του, έπεσε νεκρός από την εξάντληση. Ο Ηροδότος δεν αναφέρει κάτι σχετικό, αλλά ο θρύλος αυτός διαδόθηκε μεταγενέστερα από τον ιστορικό Πλούταρχο (ο Φειδιππίδης αναφέρεται ως Θέρσιππος) και στη συνέχεια από τον ρητοροδιδάσκαλο και συγγραφέα Λουκιανό τον Σαμοσατέα, που αναφέρει τον Φειδιππίδη ως Φιλιππίδη.

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, οι Αθηναίοι έχασαν στη μάχη 192 άνδρες και οι Πλαταιείς 11, ενώ οι απώλειες των Περσών ανήλθαν σε 6.400 νεκρούς και 7 βυθισμένα πλοία.

Οι Αθηναίοι, αφού έθαψαν τους νεκρούς τους στον Μαραθώνα, ανήγειραν μνημείο από λευκή πέτρα, πάνω στο οποίο χαράχτηκε το επίγραμμα του λυρικού ποιητή Σιμωνίδη του Κείου:

«Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν.»

Μετά την ήττα τους στο Μαραθώνα, οι Πέρσες έπλευσαν με το στόλο τους προς την Αθήνα, ελπίζοντας να τη βρουν αφρούρητη και να την καταλάβουν. Ο Μιλτιάδης, όμως, πρόλαβε να οδηγήσει έγκαιρα το στρατό στην πόλη κι έτσι οι Πέρσες αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην Ασία.

Οι επιπτώσεις της νίκη των Αθηναίων στο Μαραθώνα:

Διέλυσε τον μύθο του αήττητου των Περσών και αναπτέρωσε το ηθικό των Ελλήνων. Έδειξε την ανωτερότητα της ελληνικής πολεμικής τακτικής και ανέδειξε τη στρατιωτική μεγαλοφυΐα του Μιλτιάδη. Ανέδειξε την πόλη τους σε δεύτερη δύναμη στην Ελλάδα, μετά τη Σπάρτη. Ανέκοψε την προσπάθεια παλινόρθωσης της τυραννίας στην Αθήνα. Εξασφάλισε τον αναγκαίο χρόνο, ώστε οι Έλληνες να προετοιμαστούν για τη συνέχιση του αγώνα τους κατά των Περσών. Διέσωσε τον πολιτισμό τους κι έσωσε την Ευρώπη από το βάρβαρο ασιατισμό της εποχής εκείνης.

Όπως είπε ο σπουδαίος βρετανός φιλόσοφος και οικονομολόγος Τζον Στιούαρτ Μιλ «η μάχη του Μαραθώνα υπήρξε, ακόμα και για τη βρετανική ιστορία, σημαντικότερη κι από τη μάχη του Χέιστινγκς».

Λαϊκές παραδόσεις ή μύθοι περιέβαλαν από πολύ νωρίς τη νίκη των Αθηναίων στον Μαραθώνα, ενώ η πίστη πως οι θεοί παρουσιάστηκαν και βοήθησαν στη μάχη ήταν διάχυτη. Εκτός από την ιστορία με τον Φειδιππίδη, ο Πλούταρχος αναφέρει ότι οι στρατιώτες είδαν το φάντασμα του μυθικού βασιλιά της Αθήνας Θησέα με πλήρη στρατιωτική εξάρτυση να καθοδηγεί και να οδηγεί τον ελληνικό στρατό προς τη νίκη.

Ο Παυσανίας αφηγείται ότι κατά τη διάρκεια της μάχης εμφανίστηκε ένας αγρότης, που κρατούσε ένα άροτρο και «θέρισε» αρκετούς Πέρσες. Μετά τη μάχη, όταν τον αναζήτησαν, δεν το βρήκαν. Ρώτησαν το μαντείο, από το οποίο έλαβαν την απάντηση ότι πρέπει να τιμήσουν τον Εχετλαίο (εχέτλη = λαβή αρότρου). Σύμφωνα με τον ρωμαίο ιστορικό Κλαύδιο Αιλιανό, στη μάχη πήρε μέρος κι ένας σκύλος, που πολέμησε γενναία στο πλευρό του αφεντικού του.

Ο μέγιστος τραγικός ποιητής Αισχύλος θεωρούσε ως μεγαλύτερο επίτευγμά του τη συμμετοχή του στη Μάχη του Μαραθώνα, παρά τα θεατρικά του έργα. Γι’ αυτό στον τάφο του υπήρχε το επίγραμμα:

«Αισχύλον Εοφορίωνος Αθηναίον τόδε κεύθει
μνήμα καταφθίμενον πυροφόροιο Γέλας·
αλκήν δ’ ευδόκιμον Μαραθώνιον άλσος αν είποι
και βαθυχαιτήεις Μήδος επιστάμενος».

Το παρόν τιμά το παρελθόν

Εμπνευσμένος από τη διαδρομή του Φειδιππίδη από τον Μαραθώνα στην Αθήνα για να μεταφέρει το άγγελμα της νίκης είναι ο Μαραθώνιος δρόμος, που ως αγώνισμα δεν υπήρχε στην αρχαιότητα. Η ιδέα γέννησης αυτού του αθλήματος και η ένταξή του στους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες οφείλεται στον Γάλλο γλωσσολόγο και ελληνιστή Μισέλ Μπράλ, φίλο του Πιερ ντε Κουμπερτέν, που πρότεινε κατά την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896 στην Αθήνα «την επανάληψη του διάσημου εκείνου δρόμου που εξετέλεσε ο στρατιώτης του Μαραθώνος».

Το Σπάρταθλον, ο ετήσιος διεθνής αγώνας υπερμαραθωνίου δρόμου 245,3 χιλιομέτρων, που διεξάγεται από το 1983 στη διαδρομή Αθήνα – Σπάρτη, αναβιώνει την πορεία του αγγελιοφόρου Φειδιππίδη, που εστάλη από τους Αθηναίους για να ζητήσει βοήθεια από τη Σπάρτη, λίγες ημέρες πριν από τη Μάχη του Μαραθώνα.

Το 1959 ο Γάλλος σκηνοθέτης Ζακ Τουρνέρ γύρισε την ταινία «Η Μάχη του Μαραθώνα» με πρωταγωνιστή τον Στιβ Ριβς στο ρόλο του Φειδιππίδη.

Στις 8 Δεκεμβρίου 2010, κατά την 2500η επέτειο του γεγονότος, η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ με ψήφισμά της αναγνώρισε ότι η μάχη του Μαραθώνα αποτελεί μία από τις σημαντικότερες μάχες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Salamina.net