Πώς ο Γ.Μόκκας κατέρριψε το γερμανικό Στούκας στα Τρίκαλα 15/4/1941

Επέτειος σήμερα της "Αερομαχίας Τρικάλων (15 Απριλόυ 1941) και εβδομηνταδύο χρόνια μετά, μια διαφορετική προσέγγιση των γεγονότων, έρχεται να προστεθεί στα άρθρα που κατά καιρούς έχουν δημοσιευθεί. Μια προσέγγιση του Πάρι Θεοδωρόπουλου που με τη ματιά του ερευνητή προσπαθεί να ρίξει φως σε άγνωστες πτυχές και να ανατρέψει ενδεχομένως ατεκμηρίωτες αφηγήσεις αυτής της μεγαλειώδους πράγματι αερομαχίας που ήταν και η τελευταία στους ελεύθερους Ελληνικούς ουρανούς λίγο πριν την κατάρρευση του μετώπου και τη Γερμανική κατοχή. Εμείς το αφιερώνουμε στον ηρωικά πεσόντα της αερομαχίας αυτής Επισμηνία Γεώργιο Βασ. Μόκκα ...

του ερευνητή Πάρι Θεοδωρόπουλου

Η "αερομαχία των Τρικάλων ήταν για μένα μια περίεργη υπόθεση. Είχα ακούσει διάφορα, ενώ είχα διαβάσει περισσότερα σε βιβλία, περιοδικά και σε αναφορές της αεροπορίας.

Σύμφωνα με τις γνώσεις μου, πολλά από τα γεγονότα της αερομαχίας ήταν "τραβηγμένα από τα μαλλιά", αλλά πνιγμένα μέσα στην υπερηφάνεια και άλλα δεν έστεκαν λογικά, σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής και της ημέρας εκείνης.

Διάβασα χαρακτηριστικά σε αναφορά, ότι κατά την αερομαχία ένα ελληνικό "PZL" ακολούθησε ένα γερμανικό "Stuka" στην κάθετη εφόρμηση, το πυροβόλησε και το κατέρριψε. Είναι γνωστό ότι το "Stuka" κατά την εφόρμηση δεν το έφτανε σε ταχύτητα κανένα μαχητικό μιας και ήταν κατασκευασμένο ειδικά για αυτό.

Αυτές οι αναφορές είναι για μικρά παιδιά και δεν είναι καθόλου ιστορικές.

Εκείνη την ημέρα 15^η Απριλίου 1941, η Ελληνική Αεροπορία έπνεε τα λοίσθια.

Τραυματισμένη από το Αλβανικό μέτωπο και με μαχητικά αεροπλάνα περασμένων εποχών, δεν είχε καμία τύχη έναντι των σύγχρονων γερμανικών αεροπλάνων που με την ποσοτική υπεροχή και τα έμπειρα πληρώματά τους ήταν ένας πανίσχυρος αντίπαλος.

Από Ελληνικής πλευράς ήταν σαφές ότι δεν έφτανε μόνο το θάρρος και ο ηρωισμός, χρειάζονταν και το κατάλληλο αεροπορικό μέσον.

Όταν το 2001 ξεκίνησα την έρευνα για την αερομαχία, δεν πήγα στην περιοχή προκατειλημμένος. Με ενδιέφερε η ιστορία, και ως γνωστόν η ιστορία είναι γεγονότα και όχι λογοπαίγνιο κατά το δοκούν.

Junkers Ju-87 "Stuka"

Το πρωί της 15^ης Απριλίου, στο μικρό αεροδρόμιο της Βασιλικής Τρικάλων βρίσκονταν υπολείμματα μαχητικών αεροπλάνων διαφόρων Ελληνικών Μοιρών. Κάποια στιγμή, από τα Αντιχάσια όρη εμφανίστηκε ένα σμήνος Junker Ju-87 "Stuka" με κατεύθυνση τα Τρίκαλα ενώ σε μεγαλύτερο ύψος και πάνω απ' αυτά, πετούσαν Messerschmitt "Bf 109".

Στο αεροδρόμιο σήμανε συναγερμός κα σε λίγο ένας αριθμός ελληνικών μαχητικών βρέθηκε στο αέρα για αναχαίτιση των γερμανικών βομβαρδιστικών.

Messerschmitt Bf-109

Ο Επισμηνίας Γ. Μόκκας πετώντας με ένα Bloch "MB 151"  επιτέθηκε πρώτος στα "Stuka" κατορθώνοντας να "τραυματίσει βαριά" ένα από αυτά το οποίο αργότερα έκανε αναγκαστική προσγείωση μέσα στα χωράφια της περιοχής.

Τα γερμανικά μαχητικά "Bf-109" αντεπιτέθηκαν άμεσα στα ελληνικά και ακολούθησε εναέρια μάχη.

Κατά τις μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής, γινόταν κυνηγητό από τα γερμανικά αεροπλάνα με τα ελληνικά να παίζουν "τη γάτα με το ποντίκι". Όμως, τα γερμανικά αεροπλάνα με τη μεγαλύτερη ταχύτητα που είχαν, προσπερνούσαν και κάνοντας στροφή βρίσκονταν πάλι πίσω από την ουρά των ελληνικών αεροπλάνων.

Gloster Gladiator SS.37

Κατά τη διάρκεια της μάχης καταρρίφθηκε το αεροπλάνο του Γ. Μόκκα –  μέσα στο οποίο βρήκε τον θάνατο.

Ο Σμηναγός Γ. Κέλλας αναγκάστηκε να προσγειώσει ανώμαλα το Gloster Gladiator "SS.37" του που είχε υποστεί σημαντικές ζημιές κοντά στο ποτάμι.

Ένα PZL "P24G" απομακρύνθηκε από τη μάχη "τραυματισμένο" και προσγειώθηκε βαριά έξω από το χωριό Μεγάλα Καλύβια.

Τα υπόλοιπα ελληνικά αεροπλάνα απεμπλάκησαν από τη μάχη διότι εξέλειπε κάθε δυνατότητα να πετύχουν οποιαδήποτε νίκη και πετώντας άλλα προς την πλευρά του Πηνειού ποταμού και άλλα προς το όρος Κόζιακα, κατέληξαν στο αεροδρόμιο της Αμφίκλειας (Δαδί) Φθιώτιδας.

PZL P24G

Η απομάκρυνσή τους δεν ήταν δειλία, αντιθέτως η θυσία τους θα ήταν χωρίς νόημα.

Η υπεροχή των γερμανικών μαχητικών ήταν δεδομένη. Τα Messerschmitt δεν είχαν καμιά απώλεια σύμφωνα με την έρευνα που έκανα σε μια μεγάλη περιοχή, όπως δεν εντόπισα και καμία άλλη κατάρριψη ελληνικού αεροπλάνου.

Τα γερμανικά πληρώματα στις αναφορές τους μιλούν για πέντε καταρρίψεις ελληνικών αεροπλάνων, απόρροια ίσως κάποιων τεχνασμάτων των Ελλήνων αεροπόρων προκειμένου να τους δοθεί  η εντύπωση της κατάρριψης.

Bloch MB151

Επίσης, το αεροπλάνο του Γ. Μόκκα ο γερμανός πιλότος το εξέλαβε ως εγγλέζικο "Hurricane" γι' αυτό το κυνήγησε με τόση λύσσα και το κατέρριψε. Έτσι ο Μόκκας ήταν ο μόνος νεκρός Έλληνας πιλότος αλλά και ο μόνος που κατέρριψε γερμανικό "Stuka". Ταυτόχρονα ήταν και ο τελευταίος νεκρός Έλληνας αεροπόρος κατά τις επιχειρήσεις 1940 - 41 της τελευταίας και πιο μεγάλης αερομαχίας στους ελεύθερους ακόμη ελληνικούς ουρανούς.

Γράφτηκαν πολλά κατά καιρούς γι' αυτή την αερομαχία όμως τα γεγονότα και οι εικόνες εκείνης της μάχης έμειναν ανεξίτηλες στις μνήμες των κατοίκων της περιοχής, αδιάψευστων μαρτύρων των πραγματικών γεγονότων.

λίγα λόγια για τον Πάρι Θεοδωρόπουλο …

έναν αγρότη από τη Νίκαια Λάρισας, αλλά συνάμα ένα ανήσυχο και ερευνητικό πνεύμα, ο οποίος εδώ και 25 χρόνια διαθέτει ένα μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου του στο ερευνητικό του χόμπι, την ανεύρεση δηλαδή αεροσκαφών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ταξιδεύει στην ηπειρωτική Ελλάδα αναζητώντας υπολείμματα μαχητικών, βομβαρδιστικών και άλλων τύπων αεροσκαφών, που καταρρίφθηκαν ή έπεσαν στα χρόνια του πολέμου. Αναζητά τις άκρες του νήματος, σε μικρές ή μεγάλες, προσωπικές ή μη ιστορίες, τις οποίες ξαναφέρνει στο φως μαζί με τα οξειδωμένα και "φαγωμένα" από τον καιρό ευρήματά του. Ταυτόχρονα, γνωρίζει τις εσχατιές αυτής της χώρας και τους ανθρώπους της. Γνωρίζει την ιστορία αυτής της πολεμικής μηχανής, δηλαδή του αεροπλάνου, αλλά και των πιλότων τους, πραγματικών ηρώων κατά τον ερευνητή μας, με έναν βιωματικό μάλιστα τρόπο.

Η αρχή έγινε στην παραλία της Βελίκας του Νομού Λάρισας, με την ανέλκυση ενός έλικα από τη θάλασσα. Έκτοτε, απέκτησε πάθος με την έρευνα και το πολεμικό αεροπλάνο. Και μαζί με τις έρευνες και τις ανασκαφές του (ερεύνησε 45 περιπτώσεις και διαθέτει ευρήματα στις 40 εξ αυτών), έμαθε τα πάντα για την πολεμική αυτή μηχανή. Για 10 τουλάχιστον τύπους αεροσκαφών που έδρασαν στον ελλαδικό χώρο, γνωρίζει πού και πώς χρησιμοποιούνταν και η παραμικρή βίδα. Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι με τις έρευνές του φωτίζει μικρές ιστορίες με ήρωες, θύτες και θύματα μιας άλλης εποχής.

"Πρόκειται για άγνωστες ιστορίες που δεν γράφτηκαν ποτέ", μας λέει ο ίδιος, το όνειρο του οποίου τώρα είναι να γράψει ένα βιβλίο για τις εξερευνήσεις του και να εκθέσει τα πειστήρια των "ανασκαφών" του στην ιστορία.

Η μηχανή ενός δικινητήριου γερμανικού βομβαρδιστικού Jinkers "Ju-88", ήταν η πρώτη του επιτυχία. Με κίνδυνο συχνά της ζωής του, κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες, ερευνώντας ακόμη και σε ναρκοθετημένη περιοχή, έχει γυρίσει τα περισσότερα ελληνικά βουνά, από το Μπέλες έως τα Άγραφα και από τον Ελικώνα έως τον Όλυμπο.

"Το δυσκολότερο δεν είναι να βρεις το κομμάτι ενός αεροσκάφους αλλά να "σκάψεις" στις αναμνήσεις των ανθρώπων, ανασύροντας προφορικές μαρτυρίες που για εκείνους ήταν ασήμαντες, αλλά για μένα πολύτιμες πληροφορίες", λέει ο Πάρις. Αυτό απαιτούσε επαφή με τους ανθρώπους της γενιάς εκείνης, όσοι από αυτούς έχουν μείνει. "Τώρα ήρθες; Έπρεπε να 'ρθεις πριν 30 χρόνια", του έλεγαν συχνά.

Μέχρι σήμερα έχει αποδεικτικά στοιχεία από 40 αεροσκάφη. Οι περιπέτειες, οι συγκινήσεις, αλλά και οι απογοητεύσεις, πολύ περισσότερες.

Σε ένα χωράφι της Ράξας Τρικάλων, ξέθαψε το αεροσκάφος του επισμηνία Γ. Μόκκα, του μόνου Έλληνα πιλότου που κατέρριψε γερμανικό βομβαρδιστικό "Stuka". Λίγα χρόνια αργότερα, μέσα σε ένα μοναδικό κλίμα συγκίνησης, παρέδιδε στον αδελφό του, στο Σιδηρόκαστρο Σερρών, πλακέτα με ένα κομμάτι από εκείνο το αεροσκάφος.

--
Ανάρτηση Από τον/την Αερολέσχη Πύλης στο ΑΕΡΟΛΕΣΧΗ ΠΥΛΗΣ - PILI'S AEROCLUB τη 4/15/2013 09:19:00 π.μ.

ΟΙ ΒΩΜΟΛΟΧΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ ..ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ

ΟΙ ΒΩΜΟΛΟΧΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ

του Θωμά Θεολόγη από το ανέκδοτο βιβλίο του:

«Τ’ Άγραφα ανεξίτηλα γραμμένα»

[Το παρόν σημείωμα φιλοξενείται εδώ επειδή ο Γεώργιος Καραϊσκάκης για το διάστημα 1819-1824 κατείχε ολόκληρο το αρματολίκι Αγράφων-Τυμφρηστού, το οποίο όμως στη συνέχεια περιορίστηκε στην περιοχή Ρεντίνας-Φουρνάς-Τυμφρηστού, δίνοντας την ευκαιρία στους παρατυμφρήστιους κλεφτοαρματολούς  να συνταχθούν στο ασκέρι του και να πολεμήσουν ηρωικά μαζί του] 

Έχουν λεχθεί πάρα πολλά για το πλούσιο «γαλλικό» λεξιλόγιο του Καραϊσκάκη, δίδοντας πολλές φορές υπέρογκες διαστάσεις στο θέμα. Σήμερα, σχεδόν όλοι, διαπράττουμε ένα τεράστιο λάθος. Ερμηνεύουμε κάτι πού συνέβη πριν τρεις, δεκατρείς ή εικοσιτρείς αιώνες με σημερινά μέτρα και σταθμά, με αποτέλεσμα τη δια­στρέβλωση του. Τα πτυελοδοχεία στους διαδρόμους των Νοσοκομείων τα θυμάστε; Πόσα φλέγματα εύρισκαν το στόχο τους; Στο Σιδηροδρομικό Σταθμό Λαρίσης, κατά τα Γυμνασιακά μου χρόνια άκουγα συχνά τις μητέρες να λένε, όταν αντίκριζαν το γιόκα τους: «Τί κάνεις, πουτσαρά μου;».Φυσικά και δεν κοκκίνιζε κανένας στο άκουσμα της λέξης, αφού ή σημασία της ήταν άλλη από τη σημερινή^- εσήμαινε «παλληκάρι».

      Αν σήμερα δείτε το σταθμάρχη ενός Κ.Τ.Ε.Λ. με το μι κρόφωνο στο χέρι να φωνάζει: «Κουφάλα - Μαυρομμάτα - Παπαδιά», σίγουρα θα τον περάσετε για τρελό, εκτός από ανάγωγο! Κι όμως πριν από λίγο χρόνο, οι επιβάτες πού περίμεναν το λεωφορείο στο Καρπενήσι, προκειμένου να ταξιδέψουν για τα χωριά τους Κου­φάλα - Μαυρομμάτα - Παπαδιά, άκουγαν τις λέξεις με ανακούφιση. (Το χωριό Κουφάλα μεταγλωττίστηκε επί το άξιοπρεπέστερον και λέγεται Δάφνη).

      Για να ξεκαθαρίσει τελείως το τοπίο, πριν αναλύσουμε το κυρίως θέμα μας, επιτρέψτε μου ακόμα λίγες λέ­ξεις: Ό όρος «βωμολοχία» είναι σύνθετος. Παράγεται από τις λέξεις «βωμός» και «λόχος» (ενέδρα). Εκείνοι πού κατά την αρχαιότητα ελλόχευαν (ενέδρευαν), δη­λαδή παραμόνευαν κοντά στους βωμούς για να κλέ­ψουν ένα κομμάτι από τα κρέατα των θυσιών, ήταν βωμολόχοι και στη συνέχεια ή έννοια επεκτάθηκε στην αισχρολογία- χυδαιολογία.

      Κατά την Επανάσταση του ‘21 και ποιος δεν ήταν αθυρόστομος! Η προσοχή μας στράφηκε περισσότερο στον Καραϊσκάκη για δυο λόγους. Πρώτον για τη με­γαλύτερη συχνότητα έναντι των άλλων και δεύτερον - και κυρίως - για το πικάντικο αγραφιώτικο χιούμορ του. Απολαύστε μερικά παραδείγματα:

α. Ο Ν. Μπότσαρης κι ό Στορνάρης, πριν από την άτυχη εκστρατεία κατά της Άρτας, επισκέφτηκαν τον βαριά ασθενή Καραϊσκάκη. Μετά από ερώτηση του απάντησαν: «Και ημείς δεν ηξεύρομεν. Πηγαίνουμε εις τον Μαχαλάν και όπου μας διορίση η Κυβέρνησις, εκεί θέλει εκστρατεύσωμεν».

Καραϊσκάκης: «Ποια Κυβέρνησις, καπετάν Νότη; Το τζιογλάνι του Ρείζ - έφέντη ό τεσσερομάτης;» ("Έτσι αποκαλούσε τον Μαυροκορδάτο επειδή φορούσε γυα­λιά). «Ποιοι τον έκαμαν Κυβέρνηση; Εγώ κι άλλοι δεν τον γνωρίζομεν!  Ή σύναξεν δέκα ανόητους και τον υπέγραψαν δια τας ιδιοτέλειας των; Ιδού ποιοι τον υπέγραψαν: Πρώτον εσύ, όπου όλα τα πράγ­ματα θέλεις να έρχονται με το ζουρνά, ο Σκαλτζάς, όπου δεν είναι άλλο παρά καμπάνα μπαγκ - μπαγκ, ό Μακρής ό μακρολαίμης όπου μόνον το κεφάλι ηξεύρει να ταράζη, ο Μήτζιος Κοντογιάννης, η που­τάνα, όπου αν ήταν γυναίκα, δεν εχόρταινεν μέ 80.000 φορές την ώραν, ο ξυνόγαλος Γιώργος Τσιόγκας, όπου στραβώνει τα χείλια του με το τζιμπούκι και δεν ηξεύρει τι του γίνεται και ο αδελφός μου ο Στορνάρης, ο ψεύτης. Δεν τον υπέγραψεν ο μπούτζος μου και να ιδώ την εκστρατείαν σας».Πόσο δίκιο είχε ό καημένος! Σ' αυτή την εκστρατεία (μάχη του Πέτα) σφαγιάστηκαν όλοι οι Φιλέλληνες και πάρα πολ­λοί  Έλληνες!

β. Προς τον απεσταλμένο του Σιλιχτάρ Μπόδα, αρχηγό του τουρκικού στρατού στα Τρίκαλα: «Έλα, σκατότουρκε, έλα Εβραίε, απεσταλμένε από τους γύ­φτους, έλα ν’ ακούσεις τα κέρατα σας - γαμώ την πίστιν σας και τον Μουχαμέτη σας. Τι θαρεύσατε, κερατάδες.  Δεν  εντρέπεστε να ζητείτε  από ημάς συνθήκην με έναν κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην - να τον χέσω και αυτόν και τόν Βεζύρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα».

γ. «Ιδού οι Έλληνες! Αυτοί σας χέζουν και τώρα και πάντα».

δ. Αφού ο Ρεσίτ πασά εδάμασε τον Αλή, ζήτησε από τον Καραϊσκάκη να πάει στα Τρίκαλα να τον γνωρίσει. Ο Καραϊσκάκης του απάντησε έμμετρα στα «γαλλικά»:

«Μου γράφεις ένα μπουγιουρντί,

λέγεις να προσκυνήσω.

Κι εγώ πασά μου ρώτησα τον μπούτζον μου

τον ίδιον κι αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω, 
κι αν έλθεις κατ’ επάνω μου,

ευθύς να πολεμήσω».

ε. Ο Καραϊσκάκης, κατ' εξοχήν ειδικός στο να κερδί­ζει μάχες, όταν κατάλαβε ότι το δικαστήριο του Μαυ­ροκορδάτου θα τον καταδίκαζε σε θάνατο, έψαξε και βρήκε τρόπο ν’ αναβληθεί ή δίκη του. Όταν ό Γαλάνης Μεγαπάνος, δημόσιος κατήγορος, σχολιάζοντας την απάντηση του Καραϊσκάκη ότι το είχε χούι να λέει λό­για, του είπε: «Μα γιατί να το έχεις αυτό το χούι ενώ είσαι πενήντα χρόνων;». Ό Καραϊσκάκης, εκμεταλ­λευόμενος την ορθάνοιχτη πόρτα και την πνευματική του ετοιμότητα: «Αμ δέν ημπορώ να το κόψω τώρα, Κύρ Πάνο. Κι εσύ, Κύρ Πάνο, είσαι ογδόντα χρό­νων, μα το χούι δεν τ’ αφήνεις να γαμής - και δέν μ’ ακούς». Τα γέλια προκάλεσαν σεισμό δέκα ρίχτερ, η δίκη αναβλήθηκε κι ό Καραϊσκάκης σώθηκε!..

Λέγεται ότι χτυπήθηκε από φιλικό χέρι (χωρίς ποτέ να διευκρινιστεί) ότι είδε ποιος τον βάρεσε και τα τελευταία του λόγια του αθυρόστομου Καραϊσκάκη ήταν: "Αν γίνω καλά θα τον χαλάσω εγώ αυτόν που με βάρεσε, εάν ψοφήσω κλάστε μου το μπούτζο"

ΠΗΓΗ:http://fthiotikos-tymfristos.blogspot.com