ΤΟΥ
ΜΑΚΗ ΒΟΪΤΣΙΔΗ
Δεν είμαστε στη δεκαετία του '60. Στη Γερμανία δεν πηγαίνουν με το «Ακρόπολις Εξπρές» σε σαράντα ώρες. Παίρνουν το αεροπλάνο και φτάνουν μέχρι να διαβάσουν την εφημερίδα. Στο Μόναχο οι μετανάστες δε μαζεύονται στο σιδηροδρομικό σταθμό για να πουν τον καημό τους ο ένας στον άλλο. Βγαίνουν στις παμπ με τις πολυεθνικές παρέες τους. Δεν περιμένουν τον ταχυδρόμο για να μάθουν τι γίνεται στη γειτονιά τους. Τα μαθαίνουν από το διαδίκτυο και μιλούν στο facebook με όλο τον κόσμο. Και όποιος τραγουδιστής δοκιμάσει μια σύγχρονη έκδοση του «κακούργα μετανάστευση, κακούργα ξενιτιά», θα τον στείλουν κατευθείαν στα «Παρατράγουδα».Οι εποχές άλλαξαν, αλλά εμείς επιμένουμε να φτιάχνουμε δράματα από το τίποτε. Το δάκρυ πέφτει κορόμηλο αυτόν τον καιρό για τους νέους και τους λιγότερο νέους ανθρώπους που ξενιτεύονται. Ρωτήστε και τους ίδιους. Οι περισσότεροι, και ειδικά οι επιστήμονες, θα σας απαντήσουν ότι δεν αισθάνονται καθόλου άσχημα. Ζουν σε οργανωμένες χώρες, που σέβονται τους κανόνες και δίνουν ευκαιρίες στους άξιους, ό,τι κι αν γράφει το διαβατήριό τους. Δεν ανησυχούν μήπως κάποιος άλλος μπουκάρει από το παράθυρο και τους πάρει τη θέση και δε χρειάζεται να παρακαλέσουν κανέναν παρατρεχάμενο κανενός περιφερειάρχη για να βρουν δουλειά. Οι μανάδες, ναι! Δεν είναι εύκολο να αποδεχτούν ότι το παιδί τους θα δουλέψει για τα επόμενα χρόνια στη Βρετανία ή στη Σουηδία. Αλλά για τους ίδιους τους «μετανάστες» τα πράγματα είναι απλούστερα. Δεν αισθάνονται μετανάστες. Δεν πηγαίνουν για να κάνουν κομπόδεμα και επιστρέφοντας στην πατρίδα να ανοίξουν καφενείο στο χωριό. Πηγαίνουν για να αξιοποιήσουν όλες τις ευκαιρίες που τους δίνονται στο επαγγελματικό και, κυρίως, στο κοινωνικό πεδίο.Δεν είναι κακό να υπάρχει κινητικότητα στην αγορά εργασίας. Ιδίως κάτω από συνθήκες αξιοπρέπειας. Μακάρι να ήταν η Ελλάδα μια αυθεντική ευρωπαϊκή χώρα, που θα προσέφερε αυτό που οι νέοι άνθρωποι αναζητούν σήμερα στον ευρωπαϊκό βορρά. Οχι μόνο τα χρήματα αλλά επίσης την αξιοκρατία, την ευκαιρία για έρευνα, την οργανωμένη ζωή. Δυστυχώς, δεν είναι. Κι αν μας ενοχλεί που τα παιδιά μας φεύγουν στο εξωτερικό, ας αναλογιστούμε γιατί φτάσαμε ώς εδώ. Τι έκανε η γενιά που διαμόρφωσε την Ελλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια, ας πούμε σχηματικά «η γενιά του Πολυτεχνείου». Σε ποιον άρπα κόλλα πλουτισμό επιδόθηκε και ποιο παπατζιλίκι ανέδειξε σε πρότυπο. Μετά, συζητάμε για τα υπόλοιπα.
Δημοσιεύτηκε: Τετάρτη, 25 Απριλίου 2012 11:33 Στον ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Πλάγιος
