Όπως αναφέρει μεταξύ άλλων ο Νίκος Μπογιόπουλος στο σχετικό του άρθρο με τίτλο «Λάθος πορεία» στο σημερινό «Ριζοσπάστη», υπάρχουν ήδη δείγματα ότι η πολιτική γραμμή των Θέσεων του ΚΚΕ δεν «περπατάει». Ως παραδείγματα αναφέρει την οργανωτική στασιμότητα, την πτώση της κυκλοφορίας του «Ριζοσπάστη», το επίπεδο του ταξικού κινήματος και το οδυνηρό για το ΚΚΕ εκλογικό αποτέλεσμα. «Όποτε έρχεται η κουβέντα στο εκλογικό αποτέλεσμα επαναλαμβάνουμε τα περί “κοινοβουλευτικών αυταπατών”. Οχι. Αυταπάτες δημιουργούνται όταν αρνούμαστε να ερμηνεύσουμε απροκατάληπτα την ζωντανή εμπειρία από κάθε πολιτική μάχη. Τέτοια μάχη είναι και οι εκλογές» σημειώνει ο Νίκος Μπογιόπουλος ο οποίος ασκεί κριτική και προς την Αλέκα Παπαρήγα.
«Η σ. Παπαρήγα («Ρ», 22/3/2012) έλεγε: “Αντικειμενικά λοιπόν στην εκλογική μάχη το κριτήριο ψήφου προς το ΚΚΕ μπορεί και πρέπει να είναι πάνω στη συνολική του στρατηγική”. Δεν συνιστά απολυτότητα να λέμε ότι “επιβεβαιώθηκε” (Θέση 48) μια στρατηγική που την αναδείξαμε ως κριτήριο ψήφου, αλλά αντί να συγκεντρώσει δυνάμεις τις μείωσε στο μισό;» διερωτάται.
«Όταν έρχονταν άλλοι εμείς φεύγαμε»
Ο Νικος Μπογιόπουλος επίσης υποστηρίζει ότι το ΚΚΕ θέτοντας ως προαπαιτούμενο κάθε λαϊκής συσπείρωσης τη συμφωνία με τη θέση του κόμματος για λαϊκή εξουσία, άφησε αναξιοποίητους σειρά πολιτικούς «κρίκους» όπως είναι για παράδειγμα το κίνημα «Δεν πληρώνω».
«Εμείς είπαμε: Δεν πληρώνω, αλλά πρώτα λαϊκή εξουσία. Χρέος. Εμείς είπαμε: Οχι στο χρέος, αλλά στη λαϊκή εξουσία. Ευρώ – ΕΕ. Εμείς είπαμε: Δεν αρκεί το όχι στην ΕΕ, χωρίς το «ναι» στη λαϊκή εξουσία. Μνημόνιο. Εμείς είπαμε: Δεν φταίει το μνημόνιο, αλλά ο καπιταλισμός, η κρίση και ότι δεν έχουμε λαϊκή εξουσία. Σωστά. Ομως υπηρετείται ο στόχος της λαϊκής εξουσίας, όταν, στη μαζική πάλη για την ανακούφιση του λαού από τα βάσανά του, τίθεται σαν (διαχωριστική) προϋπόθεση; Πανομοιότυπα απουσιάσαμε από το καθήκον να παρέμβουμε στο αυθόρμητο που εκδηλώθηκε. Δεν δηλώσαμε “παρών” για τον προσανατολισμό και τη συνειδητοποίησή του. Αφήσαμε άλλους να το κατευθύνουν, να το αξιοποιούν. Από τις πλατείες που τις καταγγείλαμε από την Ισπανία κιόλας, πριν ακόμα εμφανιστούν στην Ελλάδα, μέχρι τις πατάτες. Από τις διαδηλώσεις για το μνημόνιο μέχρι τα διόδια – όταν έρχονταν άλλοι εμείς φεύγαμε.» σημειώνει.
Ο Νίκος Μπογιόπουλος με άρθρο του βάλει και κατά της εφημερίδας «Ριζοσπάστης». Όπως τονίζει «δημοσιεύματα όπως το διήγημα για το δολοφόνο του 15χρονου, τα “πέρασε για λίγο από τον ΔΣΕ” για τον Μίσσιο, ανιστόρητες αναφορές ότι “το ΚΚΕ καμία σχέση δεν έχει με την αριστερά”, κείμενα όπου αντί επιχειρημάτων βρίθουν ασυνταξιών και αφορισμών, πρωτοσέλιδα όπου απουσιάζει ή υποβαθμίζεται το σημαντικό της επικαιρότητας (π.χ. θάνατος Τσάβες), δεν συνηγορούν στην εκτίμηση περί “βελτίωσής του”.»
Έντονη είναι και η κριτική του αρθρογράφου για την πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ, το οποίο έχει καταλήξει να συμμαχεί μόνο με τον εαυτό του.
Ο Νίκος Μπογιόπουλος ξεκινάει το άρθρο του παραθέτοντας απόσπασμα από την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στο 16ο Συνέδριο του κόμματος. Όπως είχε δηλώσει τότε η γ.γ. του ΚΚΕ «Στο 15ο Συνέδριο ξεκαθαρίσαμε το εξής πράγμα: Οτι η συγκέντρωση δυνάμεων, η πολιτική συμμαχιών του Κόμματος χτίζεται πάνω στην αντίθεση μονοπώλια – ιμπεριαλισμός. (…). Τι είναι ο ιμπεριαλισμός; Το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού. Ομως, δεν μπορούμε να χτίσουμε συμμαχία στην αντίθεση καπιταλισμός – σοσιαλισμός, γιατί σημαίνει συμμαχία για τη σοσιαλιστική επανάσταση και συμμαχία για τη δικτατορία του προλεταριάτου. Αυτό δεν μπορούμε να το βάλουμε. Και δεν μπορούμε να το βάλουμε, γιατί είναι και λυμένο θεωρητικά, αλλά και η πείρα αυτό δείχνει».
Επί των λεγόμενων της Αλέκας Παπαρήγα ο Νίκος Μπογιόπουλος σχολιάζει «Κανένα νέο δεδομένο δεν επιτρέπει αναθεώρηση όσων θεωρητικά και εμπειρικά, κατά το 16ο Συνέδριο, είναι λυμένα. Εντούτοις στις Θέσεις γίνεται ακριβώς αυτό το λάθος: Προτείνεται οικοδόμηση πολιτικής συμμαχιών στην αντίθεση καπιταλισμός – σοσιαλισμός. Αλλά πάνω σε αυτή την αντίθεση, όπως σωστά διαπιστώναμε στο 16ο Συνέδριο, δεν χτίζεται η – στρατηγικής σημασίας για την Επανάσταση – πολιτική συμμαχιών.»
«Συμμαχούμε μόνο με τον εαυτό μας»
Συνεχίζει υπογραμμίζοντας ότι «Με αυτήν την (μη) πολιτική συμμαχιών «πλησιάζουμε» το σοσιαλισμό μόνο ως αντικατοπτρισμό. Η Λαϊκή Συμμαχία, που δεν είναι πολιτική, δεν συμμετέχει σε εκλογικές μάχες, που απορρίπτει όσους διαφοροποιούνται από το ΚΚΕ (Θέση 67), που «έχει μια ορισμένη μορφή διαμόρφωσης με τη δράση σε κοινό πλαίσιο των ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ», είναι «συμμαχία» μόνο με τον εαυτό μας.».
Το άρθρο κλείνει με την πρόταση του Νίκου Μπογιόπουλο η οποία περιλαμβάνει τα εξής: «Επαναφορά – επικαιροποίηση του Προγράμματος του 15ου Συνεδρίου, συγκρότηση Αντιιμπεριαλιστικού – Αντιμονοπωλιακού – Δημοκρατικού Μετώπου, με κατεύθυνση την ανατροπή του καπιταλισμού. Ενα Πρόγραμμα πιο αναγκαίο κι από την πρώτη φορά που το εμπνευστήκαμε επειδή ακριβώς τα προβλήματα που επιφέρουν ο ιμπεριαλισμός, τα μονοπώλια, οι αντιδημοκρατικές εκτροπές, η αναβίωση του φασισμού, η καπιταλιστική κρίση, έχουν οξυνθεί στο έπακρο».
Aπο matrix24.gr
