Με το έξυπνο και το θρασύ γκολ του Μπράουν Ιντέγιε ο
Ολυμπιακός είναι πρωτοπόρος στον όμιλό του στο Champions
League με το δεύτερο σερί "διπλό" του, αυτό κόντρα στην
Ντιναμό Ζάγκρεμπ!
"Ήταν ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι για μας, σε έναν δύσκολο αγωνιστικό χώρο. Καταφέραμε να σκοράρουμε την καλύτερη στιγμή και είμαστε πρώτοι με την Μπάγερν Μονάχου. Θέλουμε να συνεχίσουμε τον δρόμο προς την πρόκριση", είπε και συνέχισε αναφερόμενος στο γκολ του: "Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Έχασα το εύκολο και πέτυχα το δύσκολο. Το χάρηκα πολύ όταν είδα τον Πάρντο να τρέχει και να πασάρει, έτρεξα για να προλάβω, αλλά δεν κατάφερα να βάλω το γκολ. Δεν τελείωσε τίποτα ακόμα. Έχουμε ακόμα παιχνίδια να δώσουμε. Κάθε ομάδα μπορεί να χάσει παντού. Πρέπει να βλέπουμε κάθε ματς ξεχωριστά. Τίποτα δεν έχει τελειώσει. Χρειάζεται προσοχή και αυτοπεποίθηση μέχρι το τέλος. Αφιερώνω το γκολ στο Θεό που μ' έχει εδώ και απολαμβάνω το ποδόσφαιρο. Είναι περίπλοκη η ιστορία της ζωής μου και αν μιλάμε, δεν θα φύγουμε μέχρι αύριο. Συγχαρητήρια στην ομάδα και... στον εαυτό μου", είπε μετά τον αγώνα ο "χρυσός" σκόρερ.
Περπατώντας απόψε στα παλιά μονοπάτια της θύμησης ΄"έπεσα" επάνω στην παρακάτω φωτογραφία που με έφερε πίσω σχεδόν 34 χρόνια.
Ήταν Αύγουστος του 1981 όταν επισκέφθηκα τη Θεσσαλονίκη για να καλύψω δημοσιογραφικά το Παγκόσμιο Συνέδριο των Παμμακεδονικών Ενώσεων , για τη 'ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ" και το "ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ" της Μελβούρνης,προσκεκλημένος απο τον πρόεδρο της Παμμακεδονικής Έν. Αυστραλίας τον κ. Σπύρο Κοροσίδη. Ανάμεσα στις πολλές συναντήσεις επισκέφθηκα και τον πρώτο αιρετό δήμαρχο Θεσσαλονίκης μετά τη χούντα, τον δικηγόρο Μιχάλη Παπαδόπουλο. Υπέροχος και ευγενέστατος άνθρωπος ρωτούσε συνέχεια για τους Έλληνες της Μελβούρνης . Συζητήσαμε για μια επίσκεψή του στην Αυστραλία, αλλα δυστυχώς στις 31 Δεκεμβρίου 1982 απεβίωσε,προκαλώντας θλίψη και συγκίνηση στους πολλούς πόντιους συμπατριωτες του, αλλά και στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ που τον είχε προτείνει για δήμαρχο. Αιωνία σου η μνήμη λεβέντη δήμαρχε.. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ (Τρίκαλα)
Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Μιχάλης Παπαδόπουλος με το Δημήτρη Παπαγεωργίου.
Με την ευκαιρία ας ρίξουμε μια ματιά στην ιστορία των δημάρχων Θεσσαλονίκης όπως την παρουσίασε το Αθηναικό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και αναδημοσίευσε η REAL,στις 16/5/14 "Πρωτιές" αλλά και… επαναλήψεις "αυτό"- και "ετερό"- διοικητικής τρέλας έχει να επιδείξει η Θεσσαλονίκη από την εγκαθίδρυση στην πόλη του πρώτου (διορισμένου από την οθωμανική διοίκηση) δημάρχου (το 1869) μέχρι σήμερα.
"Πρωτιές" που αφορούν μια πόλη βρώμικη -έκτοτε- με δυσκολίες ακατανίκητες για τον καθαρισμό της, μια πόλη η αυτο-διοίκηση της οποίας προσδιοριζόταν πάντα από την κεντρική πολιτική σκηνή είτε αυτή αφορούσε την εκπίπτουσα (στο τέλος του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ού) Οθωμανική Αυτοκρατορία, είτε το αενάως πολιτικά σπαρασσόμενο ελληνικό κράτος του τελευταίου αιώνα.
Πόσο εξάλλου θα μπορούσε να "αυτοδιοικηθεί" υγιώς μια πόλη- θέρετρο και κεντρική σκηνή, όπου "ανέβηκαν" όλα τα… έργα μετάλλαξης του κόσμου, τέλους των αυτοκρατοριών, αλλεπάλληλων πολιτικών δολοφονιών, γέννησης και θανάτου κινημάτων και ιδεολογιών.
Η πρώτη δημοτική αρχή εγκαθίσταται στη Θεσσαλονίκη μόλις το 1869- λιγότερο από πενήντα χρόνια πριν από την ένταξή της στον ελληνικό ιστό και περισσότερα από 300 χρόνια μετά την οθωμανική της διοίκηση.
Είναι η εποχή, κατά την οποία η Οθωμανική αυτοκρατορία επιδίδεται σε σειρά εκσυγχρονιστικών μεταρρυθμίσεων, με στόχο την μετατροπή της από θεοκρατικό σε κράτος "δυτικού τύπου".
Ως πρώτος δήμαρχος της πόλης διορίζεται ο Σουλεϊμάν Σουντί μπέης. Το πρώτο δημοτικό συμβούλιο απαρτίζεται "αποκλειστικά από μουσουλμάνους κατοίκους άνω των 25 ετών, ιδιοκτήτες ακινήτων χωρίς φορολογικές εκκρεμότητες".
Πρωταρχικό καθήκον της δημοτικής αρχής είναι η σύσταση της υπηρεσίας καθαριότητας της πόλης, η οποία ανατέθηκε σε καταδίκους των φυλακών υπό επίβλεψη.
Η απουσία, όμως, βασικών υποδομών διοίκησης, καθαριότητας, εκπαίδευσης, και πυρόσβεσης κατέστησε δύσκολη έως αδύνατη την αντιμετώπιση των προβλημάτων της πόλης και η λειτουργία της δημαρχίας κρίθηκε μάλλον υποτυπώδης και αναποτελεσματική.
Ακολουθούν, για την επόμενη πενταετία, οι δημαρχίες των: Αγκιάχ εφέντη (1870-71), Αχμέτ Ρεούφ εφέντη (1871-72) και Μεχμέτ (1874). Από το 1870 αρχίζουν τα πρώτα κατασκευαστικά έργα (προκυμαία, αποθήκες και τελωνείο κοντά στο λιμάνι, το πρώτο νοσοκομείο και το λαζαρέτο εκτός των τειχών, δίκτυο απορροής ομβρίων υδάτων).
Το 1874-'75 αναφέρεται ως δήμαρχος ο Φαΐκ μπέης, με σημαντικά έργα στο ενεργητικό του, όπως η διάνοιξη και κατασκευή της οδού Σαμπρή Μπέη (σημερινή Βενιζέλου) και Μιχδάτ Πασά (Αγ. Δημητρίου), η προμήθεια αντλιών για πυρκαγιές κ.ά, αλλά η καθαριότητα δεν φαίνεται να επιλύεται παρά τις προσπάθειες.
Ακολουθούν οι δημαρχίες των: Μεχμέτ Τεφήκ Πασά (1876-77), Αρίφ Μπέη 1878-1879 (αυτός που απήχθη και αιχμαλωτίστηκε από ληστές στα κτήματά του στο Βελεστίνο, απ' όπου δραπέτευσε δυο βδομάδες αργότερα), Σουκρή Μπέη, ο οποίος, όμως, το 1881 με διαταγή του Βαλή Γκαλίμπ πασά παύθηκε και διορίστηκε προσωρινά ξανά ο Φαΐκ μπέης, Αλή Ορφή εφέντης, που παραιτήθηκε έναν χρόνο αργότερα και οι: Αλή Εφέντης Μουσά Ζαδέ, Αλή εφέντης, (1884), Αρίφ μπέης (1885), Ιμβραήμ μπέης (1886-1892) και Νεμλί Ζαδέ Χαμδή μπέης (1893-1895).
Ο πρώτος Έλληνας δήμαρχος εξελέγη επί… τουρκικής κυριαρχίας αλλά επί … "ελληνικής" παρέμεινε ο μουσουλμάνος Οι μονοετείς θητείες και αλλεπάλληλες παραιτήσεις συνεχίστηκαν ως τον Φεβρουάριο του 1912, αρκετούς μήνες πριν από την ελληνοποίηση της Θεσσαλονίκης.
Τότε οι εκλογές "βγάζουν" απρόσμενα, με 2517 ψήφους -έναντι 1699 του μουσουλμάνου Ισμαήλ μπέη- τον Έλληνα υποψήφιο Κωνσταντίνο Χονδροδήμο.
Ο πρώτος, όμως, Έλληνας δήμαρχος επί τουρκικού εδάφους παραιτήθηκε την επομένη του διορισμού. Αντικαταστάθηκε από τον Ισμαήλ μπέη, οποίος επίσης παραιτήθηκε. Ακολούθησαν άλλοι διορισμοί και παραιτήσεις ανά μήνα και ο Οκτώβριος του 1912 βρήκε δήμαρχο της πόλης τον Οσμάν Σαΐτ Ιμπν Χακή μπέη.
"Παράγοντας" της πόλης- ντονμέ, τέκτονας και έμπορος, ο "λαοπρόβλητος" Οσμάν Σαΐτ συμμετέχει και παρίσταται στην υπογραφή παράδοσης της πόλης (το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου στη θέση Τόψιν - όπου το σημερινό χωριό με τη ονομασία Γέφυρα- στα δυτικά της Θεσσαλονίκης).
"Φίλος" και συνεργάτης με τους μέχρι τότε -αλλά και για αρκετά χρόνια αργότερα- "προύχοντες" της πόλης (τις μεγάλες οικογένειες μουσουλμάνων, ντονμέδων εμπόρων και επιχειρηματιών) ο Οσμάν Σαΐτ μπέης καταφέρνει να διατηρήσει τη θέση για τέσσερα ακόμη χρόνια, παρά την ελληνοποίηση της πόλης. Οι "Νέες χώρες" χρειάζονταν χρόνο για την ουσιαστική προσάρτηση και πλήρη διοικητική και οικονομική ενσωμάτωσή τους στο ελληνικό κράτος.
Η ελληνική Θεσσαλονίκη έχει μουσουλμάνο δήμαρχο έως τις 23 Αυγούστου 1916, οπότε η κυβέρνηση της Εθνικής Άμυνας αντικαθιστά τον Οσμάν Σαΐτ με τον Έλληνα γιατρό Κωνσταντίνο Αγγελάκη, ηλικίας τότε 41 μόλις ετών- γόνο ιστορικής οικογένειας της Θεσσαλονίκης που πρωτοστάτησε σε εθνικούς και κοινοτικούς αγώνες της Μακεδονίας. Η θητεία του Αγγελάκη διαρκεί έως τις 15 Νοεμβρίου του 1920.
Μεσολάβησε η μεγάλη πυρκαγιά του Αυγούστου του 1917, η σύσταση της Διεθνούς επιτροπής του Νέου σχεδίου της πόλεως, με επικεφαλής των Ερνέστ Εμπράρ, αλλά και οι εκλογές του Νοεμβρίου του 1920, κατα τις οποίες χάνει ο Βενιζέλος και οι "νικητές" αντιβενιζελικοί σχηματίζουν κυβέρνηση υπό τον Δημήτριο Ράλλη.
Ο Κωνσταντίνος Ζαβιτσιάνος, ο οποίος αναλαμβάνει γενικός γραμματέας της γενικής διοίκησης Μακεδονίας, παύει τον Έλληνα πολιτικό του αντίπαλο- "βενιζελικό" δήμαρχο Αγγελάκη και επαναφέρει τον μουσουλμάνο Οσμάν Σαΐτ ως… "παρανόμως παυθέντα".
Mετά την επανάσταση του Πλαστήρα, τη μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή των πληθυσμών, εγκαταλείπει τη Θεσσαλονίκη (1923), συνοδευόμενος από τις απαρηγόρητες για την αναγκαστική εξορία στην Τουρκία αδελφές του… Πεθαίνει αρκετά χρόνια αργότερα στην Κωνσταντινούπολη και ενταφιάζεται στο νεκροταφείο των "Θεσσαλονικιών" ντονμέδων, στην περιοχή Μάτσκα της Κωνσταντινούπολης…
Οι πρώτες εκλογές μετά την απελευθέρωση Τα επόμενα δύσκολα χρόνια, κατά τα οποία η Θεσσαλονίκη "γεμίζει" μικρασιάτες πρόσφυγες, ακολουθούν διορισμοί των: Αθανάσιου Καλλιδόπουλου, Κωνσταντίνου Τάττη, του λαοφιλέστατου -ειδικά από τους πρόσφυγες- δικηγόρου Πέτρου Συνδίκα μέχρι και το 1925.
Ήταν τότε που προκηρύχθηκαν, μέσα σε κλίμα σοβαρών πολιτικών γεγονότων (δικτατορία του Θόδωρου Πάγκαλου) και κοινωνικών ανακατατάξεων, οι πρώτες δημοτικές εκλογές- δεκατρία χρόνια μετά την απελευθέρωση της πόλης.
Επί 40.000 εγγεγραμμένων ψηφίζουν μόλις 17.449 πολίτες σε 49 εκλογικά τμήματα και τα αποτελέσματα ανακοινώνονται επτά μέρες αργότερα.
Πρώτος αιρετός δήμαρχος Θεσσαλονίκης αναδεικνύεται ο προσφυγικής καταγωγής, από την Καλλικράτεια της Ανατολικής Θράκης, δικηγόρος Μηνάς Πατρίκιος ("εργατοπρόσφυξ και κομμουνίζων" σύμφωνα με τον τύπο της εποχής) που υποστηρίζεται από την Αριστερά, το εργατικό Κέντρο και τους πρόσφυγες με 4.726 ψήφους.
Στις επαναληπτικές εκλογές της 20ης Δεκεμβρίου 1925, ο Πατρίκιος επανεκλέγεται με 7.333 ψήφους έναντι 4.504 του αντιπάλου του Κωνσταντίνου Αγγελάκη.
Ωστόσο, το καθεστώς Παγκάλου αντιδρά και πάλι, εξορίζοντας τους κομμουνιστές δημοτικούς συμβούλους. Η εντιμότητα του δημάρχου αμφισβητείται, ο δήμαρχος παύεται, η αξιοπιστία του δήμου πλήττεται.
Η πρώτη γυναίκα δήμαρχος για… μια μέρα Η Θεσσαλονίκη είναι, επίσης, η πρώτη πόλη που εκλέγει (1951) γυναίκα δήμαρχο στη χώρα- την παύει, όμως, λίγες μέρες μετά την εκλογή της.
Ο δεύτερος σε ψήφους συνυποψήφιός της από την ίδια παράταξη Παντελής Πετρακάκης- επαγγελματίας ποτοποιός από την Κρήτη προσφεύγει στο εκλογοδικείο, με επιχείρημα τον "ασαφή νόμο", που επιτρέπει στις γυναίκες το εκλέγειν, επιτρέπει και το εκλέγεσθαι- όχι, όμως, στη θέση του δημάρχου, αλλά μόνο σ' αυτή του δημοτικού συμβούλου.
Τελικά… ενάμιση μήνα μετά τις εκλογές (στις 8 Ιουνίου του 1951), ο αρσενικός Παντελής Πετρακάκης ορκίζεται ως δήμαρχος και η 49χρονη φυματιολόγος Αρίστη Παγιατάκη- η πρώτη εκλεγμένη αλλά παυθείσα δήμαρχος της πόλης, ως απλή δημοτική σύμβουλος.
Η Αρίστη Παγιατάκη παραμένει και συμμετέχει κανονικά στις συνεδριάσεις ως το τέλος της θητείας του δημοτικού συμβουλίου και ουδέποτε συμμετέχει έκτοτε σε εκλογές μέχρι και τον θάνατό της, 25 χρόνια αργότερα.
Μεταπολιτευτικής... ετεροδιοίκησης συνέχεια Στη διάρκεια της επταετούς Χούντας ως δήμαρχοι ορίζονται οι: Βύρων Αντωνιάδης, Αλέκος Κωνσταντινίδης και, τέλος, ο Χρήστος Φλωρίδης, απόστρατος στρατιωτικός από τον Σκοπό της Θράκης, ο οποίος παραμένει στη θέση του μέχρι το τέλος της Χούντας.
Μετά την πτώση της Χούντας και την ανάληψη της κυβέρνησης εθνικής ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή, προσωρινά τοποθετούνται ο Δημήτριος Ζάννας και κατόπιν ο εφέτης Στέργιος Βάλλας.
Ο πρώτος αιρετός δήμαρχος Θεσσαλονίκης μετά τη μεταπολίτευση είναι ο δικηγόρος Μιχάλης Παπαδόπουλος, ο οποίος επανεκλέγεται σε δεύτερη θητεία και το 1978. Ο Μιχάλης Παπαδόπουλος πεθαίνει στις 31 Ιανουαρίου του 1982 και καθήκοντα δημάρχου αναλαμβάνει ο Κωστής Μοσκώφ μέχρι και τις 18 Φεβρουαρίου οπότε και εκλέγεται ο Θανάσης Γιαννούσης.
Το 1982 εκλέγεται ο Θεοχάρης Μαναβής και το 1986 ο Σωτήρης Κούβελας, ο οποίος, παρότι δεν συμπλήρωσε καν τετραετία (παραιτήθηκε για να θέσει υποψηφιότητα για βουλευτής της ΝΔ) παραμένει στη μνήμη όλων των Θεσσαλονικέων για την περίφημη "τρύπα του Κούβελα" (προάγγελο του -ανολοκλήρωτου έως και σήμερα- μετρό της πόλης), αλλά και τη δίκη για την παράνομη τότε λειτουργία του πρώτου δημοτικού τηλεοπτικού σταθμού.
Τον παραιτηθέντα Σωτήρη Κούβελα αντικαθιστά το 1990 ο Κωνσταντίνος Κοσμόπουλος, ο οποίος, αφού εκλέγεται σε δύο διαδοχικές αναμετρήσεις, επίσης παραιτείται τον Μάιο του 1998, οπότε και στη θέση του εκλέγεται από τα μέλη της παράταξής του ο Δημήτρης Δημητριάδης.
Στις εκλογές του Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου, νικητής βγαίνει ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, που αναδεικνύεται στον μακροβιότερο δήμαρχο, με τρεις συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις και συνολικά δώδεκα χρόνια θητείας. Τον διαδέχθηκε ο Γιάννης Μπουτάρης.
Οι δήμαρχοι και δημαρχεύοντες Θεσσαλονίκης είναι 31 από το 1912, ξεπερνούν τους 60 από τον πρώτο διορισθέντα Σουλεϊμάν Σουντί μπέη (το 1869). Τα πορτρέτα τους "κοσμούν" τον χώρο έξω από την αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου στο νέο δημαρχείο της σύγχρονης πόλης.
΄Ανω Κλεινές , ένα από τα πιο όμορφα χωριά του νομού Φλώρινας, χτισμένο σε υψόμετρο 630μ. μόλις 8 χλμ. από την πόλη της Φλώρινας, ανάμεσα στις καταπράσινες κορυφές Στόμα και Μοναστηράκι,όπου λέγεται από παλιά πως υπήρχε και Μοναστήρι στη θέση αυτή,μάλλον με το όνομα Προφήτης Ηλίας και λίγο παραπάνω η κορυφή του Καλέ που κι εκεί υποστηρίζεται πως υπήρχε παλιό κάστρο, το χωριό μας το διασχίζει ο Γεροπόταμος ποταμός,το μεγαλύτερο ποτάμι της περιοχής, προσδίδοντάς του μια επιπλέον ομορφιά!!
Τα πολύτιμα στοιχεία που παραθέτω παρακάτω, είναι από τις μαρτυρίες που είχα πάρει από τον Παπαστεργίου Χρήστο, κάτοικο ΄Ανω Κλεινών το 1993, ο οποίος τότε ήταν 95 χρονών και τα είχαμε εκδόσει σε τοπική εφημερίδα του Κοινωνικού Κέντρου του χωριού μας, όπου Διευθύντρια ήταν η Χριστίνα Ανδρεάδου. Το χωριό μας ονομαζόταν Καβακλί,το οποίο όνομα όμως, δεν έχει σχέση με το γνωστό Καβακλί Ανατολικής Ρωμυλίας, το χωριό μας ήταν κάπου απέναντι από το Σουφλί, στην περιοχή Μακρά Γέφυρα(Uzoun Kioprou) περιοχή Ανατολικής Θράκης. Βέβαια κανείς δεν αποκλείει να έχουμε κάποια σχέση με το Καβακλί Ανατολικής Ρωμυλίας,αυτό δεν μπορώ να το πω με βεβαιότητα και ο Χρήστος ο Παπαστεργίου δε μου είχε πει κάτι γι αυτό. Όλα ξεκίνησαν με την υποχώρηση των Ελληνικών στρατευμάτων από την Μ. Ασία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα και τον ξεσηκωμό των Ελλήνων από τις μέχρι τότε φυσικές τους πατρίδες μπροστά στο φόβο της εκδίκησης των Κεμαλικών στρατευμάτων.΄Ετσι και στο χωριό Καβακλί που μέχρι τότε κατοικούσαν 135 οικογένειες Ελλήνων θρακιωτών, ξεκίνησαν για την Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1922 παίρνοντας μαζί τoυς όλο τους το βιος. Περνώντας τον ΄Εβρο ποταμό, 42 οικογένειες χώρισαν και πήγαν στο Διδυμότειχο και οι υπόλοιπες στο Σουφλί της σημερινής Θράκης. Επειδή οι Καβακλιώτες είχαν μαζί τους και τα κοπάδια τους,οι Σουφλιώτες τους έδιωξαν το 1923, γιατί αυτοί καλλιεργούσαν το μετάξι και φοβόταν για τα κουκούλια τους. ΄Ετσι, φεύγουν πάλι και έρχονται στο χωριό Δερβένι Αλεξανδρουπόλεως, στο χωριό αυτό κατοικούσαν Βούλγαροι,τους οποίους όμως το ελληνικό κράτος τους είχε στείλει εξορία σε ελληνικά νησιά. Τον Ιούλιο όμως του 1923 οι Βούλγαροι επιστρέφουν. Αυτό είχε ως συνέπεια τη δημιουργία μίσους μεταξύ των Βουλγάρων και Καβακλιωτών. Οι Βούλγαροι σκοτώνουν πέντε παιδιά Καβακλιωτών που βοσκούσαν τα κοπάδια τους και κλέβουν και τα ζώα τους, αυτό είχε ως αποτέλεσμα τον εκφοβισμό τους κι έτσι αυτοί το 1923 στέλνουν στη Θεσ-νίκη τον παπά του χωριού Τσιλιμπάκη Παπα-Στέργιο και τον Δημήτρη Πολυμέρη ως εκπροσώπους του χωριού τους, να συναντήσουν τον Υπουργό Γεωργίας Σιδέρη, για να τους πει εάν υπάρχει άλλο μέρος να πάνε. Πραγματικά αυτός τους προτείνει τη Φλώρινα,όπου υπήρχαν τρία χωριά για να πάνε,αυτά ήταν : η ΄Ανω Κλεινές,η Μελίτη και ο Τροπαιούχος. Τον Αύγουστο του 1923 ξεκινούν από το Δερβένι με το τρένο για τη Φλώρινα που πραγματικά δεν ξέρουν πού είναι. ΄Ολοι οι κάτοικοι μαζί με το βιος τους ήταν 30 βαγόνια. Μετά από πολύ μεγάλη διαδρομή φτάνουν στο σημερινό Αρμενοχώρι όπου και κατεβαίνουν. Καθώς ερχόταν στο σημερινό μας χωριό, στο δρόμο βρίσκουν το Δεσπότη της περιοχής που ερχόταν από το Μοναστήρι-Μπίτολα και ήταν ο Δεσπότης Πολύκαρπου,ο Δεσπότης θέλοντας να τους εξυπηρετήσει, παίρνει μια αντιπροσωπεία από τους χωριανούς και πηγαίνει στο Νομάρχη, ο οποίος ήταν γνωστός στους χωριανούς μου από το Σουφλί και ήταν ο κύριος Παπάζογλου. Ο Νομάρχης τους συστήνει να πάνε να κατοικήσουν στο σημερινό χωριό μας,το χωριό ΄Ανω Κλεινές, αφού πρώτα τους έδωσε τρόφιμα για τα γυναικόπαιδα.
Ναθαναήλ Βαρσαμάκης και Βαϊανή Βαρσαμάκη, ίσως στο γάμο τους το 1931.
Στο χωριό, οι ΄Ελληνες της Ανατολικής Θράκης βρήκαν Τούρκους, οι οποίοι δεν είχαν φύγει και έζησαν μαζί τους γύρω στις δυο βδομάδες,τις ημέρες αυτές οι τούρκοι πουλούσαν στους συγχωριανούς μου οτιδήποτε δεν μπορούσαν να πάρουν μαζί τους, κυρίως σκεύη που τα χρησιμοποιούσαν για τις καθημερινές τους ανάγκες,σπίτια και χωράφια δεν μπορούσαν να τους πουλήσουν, γιατί υπήρχε το ζήτημα της ανταλλαγής πληθυσμών, όπου αργότερα το ελληνικό κράτος έδωσε στους συγχωριανούς μου τίτλους κυριότητας για τα σπίτια και μοίρασε κλήρο σε κάθε οικογένεια για τα χωράφια τους, πρέπει να πούμε ότι το χωριό μας ήταν αμιγώς Τούρκικο κι εδώ έμεναν Αγάδες της περιοχής, τρεις από τους οποίους είχε σκοτώσει ο Καπετάν Κώττας, επειδή είχαν επιβάλει βαρύτατα πρόστιμα στο χωριό Ακρίτας(Μπούφι),σύμφωνα με το βιβλίο ΄΄Κώττας΄΄του κ. Ανδρέου και ο κάμπος του χωριού μου που συνορεύει με τον κάμπο του χωριού του Παρορίου, ήταν το όριο ανάμεσα στον Καζά Μοναστηρίου και στον Καζά Φλώρινας. Μαζί με τους Καβακλιώτες είχαν έρθει και αρκετές οικογένειες από την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Θράκης και περιοχές κοντά στην Κων-πολη, επίσης στο χωριό μας ήρθαν και μείναν τρεις οικογένειες ποντίων και αυτές ήταν οι οικογένειες Διλαβερίδη , Ματσκαλίδη και Ανδρεάδη. Η πρώτη οικογένεια Ελλήνων που ήρθε και κατοίκησε πέρα από τους Καβακλιώτες, ήταν η οικογένεια Φερμάνη, που είχε κατέβει από το χωριό Ακρίτας(Μπούφι). Αργότερα ήρθαν και άλλοι ΄Ελληνες από τα χωριά Παρόρι και Κρατερό.
Το 1925 πολλές οικογένειες από το χωριό μας έφυγαν πίσω στη Θράκη και κατοικούν ακόμη και σήμερα στο χωριό Πέπλο του Ν.΄Εβρου.
Πρέπει να τονίσουμε ότι το 1926 άρχισε να χτίζεται η εκκλησία του χωριού μας που πανηγυρίζει την Αγία Τριάδα, στο χτίσιμο της οποίας συμμετείχαν όλοι οι χωριανοί και τα εγκαίνιά της έγιναν το 1927,μέχρι τότε οι ΄Ελληνες προσευχόταν στο τζαμί του χωριού που ήταν στο σημερινό παλιό σχολείο.
Μετά λοιπόν από αυτήν την πολύχρονη πορεία προς το άγνωστο,οι ΄Ελληνες της Ανατολικής Θράκης φτάνουν στον τόπο που θα αποτελέσει πλέον τη νέα τους πατρίδα,το νέο τους χωριό,όπου ενωμένοι με τους συμπαγείς εδώ ελληνικούς πληθυσμούς, θα προσπαθήσουν ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί για την τακτοποίηση των οικογενειών τους πρώτα απ΄ όλα και αργότερα με το να συμβάλλει ο καθένας με τον τρόπο του στη δημιουργία και στο χτίσιμο της Νέας Ελλάδας!!
Ευχαριστώ το Δημήτρη Σταύρου κάτοικο του χωριού μας, που φύλαξε την εφημερίδα την οποία είχαμε εκδόσει το Φεβρουάριο του 1993, για να έχουμε σήμερα τα πολύτιμα αυτά στοιχεία!!
Σε θρίλερ εξελίσσεται η υπόθεση θανάτου της Βρετανίδας δημοσιογράφου Ζακλίν ή Τζάκι Σάτον, η οποία βρέθηκε νεκρή στις τουαλέτες του αεροδρομίου Ατατούρκ στην Κωνσταντινούπολη.
Οι πρώτες πληροφορίες έκαναν λόγο για αυτοκτονία, ωστόσο το περιβάλλον της 50χρονης Σάτον απορρίπτουν αυτό το σενάριο υποστηρίζοντας ότι κάποιος τη δολοφόνησε.
Η Σάτον, η οποία εργάστηκε ως δημοσιογράφος στο BBC, ήταν αναπληρώτρια διευθύντρια για το Ινστιτούτο Πολέμου και Ειρήνης για το Ιράκ, ενώ πριν από πέντε μήνες ο προκάτοχός της Αμμάρ αλ Σαμπαντέρ στην οργάνωση, είχε σκοτωθεί σε βομβιστική επίθεση στη Βαγδάτη τον περασμένο Μάιο.
Μπορεί τουρκικά δημοσιεύματα να ανέφεραν πως η 50χρονη απαγχονίστηκε επειδή δεν είχε χρήματα για να αγοράσει νέο εισιτήριο αφού έχασε την πτήση της για το Ιρμπίλ του Ιράκ, ωστόσο οι φίλοι της ισχυρίζονται πως δεν θα σκεφτόταν ποτέ να αφαιρέσει τη ζωή τους, ειδικά για έναν τέτοιο λόγο.
Ένας πρώην συνάδελφός της, μάλιστα, δήλωσε πως μία αυτοκτονία έρχεται κόντρα σε ό,τι ήταν η Σάτον σαν άνθρωπος.
«Όλα όσα γνώριζα για εκείνη και όσα γνώριζαν οι φίλοι της υποδηλώνουν έναν άνθρωπο με δύναμη για τη ζωή και θετική ματιά με πολλή δουλειά μπροστά της, έτσι η ιδέα ότι θα μπορούσε να αφαιρέσει τη ζωή τους ξεπερνά όσα ξέραμε για την Τζάκι», δήλωσε στους IBTimes ο διευθυντής του Ινστιτούτου, Άντονι Μπόρντεν.
Ο Μπόρντεν πρόσθεσε πως πρόκειται να ταξιδέψει στην Κωνσταντινούπολη και να επικοινωνήσει με το βρετανικό προξενείο ώστε να έρθει σε επαφή με τους αρμόδιους που διενεργούν έρευνα για τις συνθήκες του θανάτου της.
Όπως εξήγησε ο διευθυντής του Ινστιτούτου, η Σάτον είχε αναλάβει να «τρέξει» ειδικό πρόγραμμα στο Ιρμπίλ και επέστρεψε στην περιοχή έπειτα από σύντομη επίσκεψη στο Λονδίνο όπου συμμετείχε στο μνημόσυνο του προκατόχου της.
Ο Μπόρντεν εκτιμά πως πίσω από το θάνατο του Σαμπαντέρ βρίσκεται το Ισλαμικό Κράτος, ενώ κι η ίδια η Σάτον προ μηνών είχε εκφράσει φόβους για την ζωή της δηλώνοντας ότι θα μπορούσε να μπει στο στόχαστρο των τζιχαντιστών.
Όπως αναφέρει ο Guardian, η δημοσιογράφος συνέχιζε τις σπουδές της κάνοντας διδακτορικό στο Κέντρο Αραβικών και Ισλαμικών Σπουδών στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Αυστραλίας, ενώ γνώριζε τέσσερις ξένες γλώσσες εκ των οποίων αραβικά.
Σύμφωνα με διεθνή δίκτυα, σε παλαιότερο άρθρο της είχε αναφέρει πως τη δεκαετία του 1980 είχε κρατηθεί στην Ερυθραία με την κατηγορία ότι ήταν κατάσκοπος, ενώ παραλίγο να χάσει τη ζωή της στη Βαγδάτη ενώ εργαζόταν για τον ΟΗΕ.
Ως εργαζόμενη στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, μάλιστα, είχε ταξιδέψει από την Βουλγαρία μέχρι τη Μέση Ανατολή προσφέροντας τις υπηρεσίες της σε κέντρα ειδικά για τα θύματα συρράξεων.
Την ίδια στιγμή, λέγεται πως η γυναίκα ερευνούσε τις υποθέσεις γυναικών που βρίσκονταν στο πλευρό των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους, ενώ στο παρελθόν είχε εργαστεί με δημοσιογράφους και μπλόγκερς σε Ιράκ, Ιράν και Αφγανιστάν για τα δικαιώματα γυναικών.
Οι φίλοι της θέλοντας να τονίσουν πως δεν υπάρχει περίπτωση να έδωσε τέλος στη ζωή της προσθέτουν ότι στις αποσκευές της μετέφερε παιχνίδια για τα παιδιά του προσωπικού του ινστιτούτου στο Ιράκ.
Άρχισαν να αποστέλλονται οι πρώτες επιστολές από τις κυπριακές τράπεζες στους δανειολήπτες που δεν μπορούν να εξυπηρετούν τα δάνεια τους ενημερώνοντας τους ότι έχουν δρομολογηθεί οι διαδικασίες για εκποίηση των περιουσιών τους και εξώση τους από τα σπίτια τους.
Η Τράπεζα Κύπρου έχει 25 περιπτώσεις εκποίησης ακινήτων αξίας85 εκατ.ευρώ. Από την Ελληνική Τράπεζα, από τις 18 Αυγούστου πού άρχισαν οι διαδικασίες έως και σήμερα, έχουν σταλεί επιστολές για εκποίηση 30 ακινήτων πέραν των100.εκατ.ευρώ. Στην περίπτωση του Συνεργατισμού, με το ‘’ανθρώπινο πρόσωπο’’να μην το ξεχνάμε, οι διαδικασίες εκποίησης έχουν ήδη ξεκινήσει με ακίνητα που συνδέονται με 300περιπτώσεις συνολικής αξίας €120 εκατ. Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες έχουν προγραμματιστεί μέχρι τέλος Νοεμβρίου να αποσταλούν άλλες 300 επιστολές.
Από καιρό με διάφορα άρθρα μου κρούω τον κώδωνα του κινδύνου ότι το ξεπούλημα των περιουσιών των κυπρίων, θυμάτων της οικονομικής κρίσης που δημιούργησε το τραπεζικό κατεστημένο σε αγαστή συνεργασία μετους εταίρους του την ελεεινή κομματοκρατία, θα έχει τεράστιες εθνικές, οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες. Ωστόσο η κυβέρνηση Αναστασιάδη παραμένει ακόμη απαθής και θλιβερός παρατηρητής της υπό εξέλιξη αυτής τραγικήςκατάστασης χωρίς να παίρνει οιανδήποτε πρωτοβουλία για επίλυση του σοβαρότατου αυτού προβλήματος.
Όπως ανέφερα και παλαιότερα, μέχρι και το 2010 ο ιδιωτικός δανεισμός στην Κύπρο ήταν 4 με 5 φορές περισσότερος από τον μέσο όρο της Ευρώπης και με διαφορά ο ψηλότερος στον πλανήτη. Το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων στην Κύπρο έχει ξεπεράσει το 65% του συνόλουτων δανείων, που σημαίνει ότι, κάτι περισσότερο από το ένα στα δύο δάνεια είναι μη εξυπηρετούμενα..
Παλαιότερα είχα κάνει κάποιες εισηγήσεις ως προς το πώς θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα αυτό έχοντας υπόψη μου και το πετυχημένο μοντέλο που ακολουθήθηκε από την Ισπανία και Ιρλανδία. Βασικός στόχος των εισηγήσεων μου ήταν να αποφευχθεί η μαζική πώληση των περιουσιών των κυπρίων μέσω πακετοποιημένων δανείων σε εξευτελιστικές τιμές σε ξένα κυρίως επενδυτικά ταμεία, πίσω από τα οποία να είστε σίγουροι ότι θα κρύβονται και Τούρκικα συμφέροντα. Κεντρική ιδέα σε αυτό που έχω προτείνει και με βάσει και τα μοντέλα των πιο πάνω χωρών, είναι η δημιουργία ενός Ειδικού Φορέα Διαχείρισης ενός σημαντικού μέρους των μη εξυπηρετούμενων δανείων.
Σκοπός του Φορέα αυτού στον οποίο θα συμμετέχουν εκτός από το κράτος και ιδιώτες επενδυτές, για να μην επιβαρύνονται τα δημόσια οικονομικά, είναι να αναλάβει ένα σημαντικό μέρος των μη εξυπηρετούμενων δάνειων κυρίως οικιστικών από τις τράπεζες. Με αυτόν τον τρόπο θα φύγει η δικαιοδοσία της διαχείρισης των δανείων αυτών από τις τράπεζες και θα μεταφερθεί στον Φορέα. Οι δανειολήπτες και οι εγγυητές τους, πριν κατακυρωθεί η πώληση της υποθηκευμένης περιουσίας τους στα επενδυτικά ταμεία π.χ με κάποια έκπτωση της τάξης του 40%με 50%, θα έχουν προτεραιότηταγια να πάρουν το ακίνητο τους πληρώνοντας αυτοί την μειωμένη τιμή που θα προσφερθεί στα επενδυτικά ταμεία υπό μορφή πακέτου δανείων.
Με τον τρόπο που γίνονται σήμερα οι αναδιαρθρώσεις δανείων είναι καταδικασμένες να αποτύχουν. Οι τράπεζες χρησιμοποιούν τις αναδιαρθρώσεις για να νομιμοποιήσουν προηγούμενες καταχρηστικές και παράνομες χρεώσεις, χρεώνοντας παράλληλα με την νέα σύμβαση,στην ευνοϊκότερη για τον δανειολήπτη περίπτωση, το ίδιο η καιμεγαλύτερο επιτόκιο.Όσον αφορά τον άλλο για την μείωση των δόσεων της νέας σύμβασης παράγοντα, την επιμήκυνση, θα πρέπει να πω ότι σε ελάχιστες περιπτώσεις μπορεί να εφαρμοσθεί,καθ’ ότι στις πλείστες των περιπτώσεων δεν το επιτρέπει η ηλιακή κατάσταση του δανειολήπτη. Σε πολλές περιπτώσεις, για να υπερπηδηθεί το ηλικιακό πρόβλημα του δανειολήπτη, οι τράπεζες με πονηρό τρόπο προτείνουν σε αυτούς να βάζουν στην νέα σύμβαση συνοφειλέτες τα παιδιά τους, προξενώντας με αυτόν τον τρόπο δειλήμματα και προβλήματα στις σχέσεις γονέων και παιδιών τα οποία θα κληθούν να αναλάβουν το βάρος των δανείων για την υπόλοιπη τους ζωή. Η προσωρινή μείωση της δόσης που προτείνεται από τις τράπεζες στους δανειολήπτες δεν βοηθά πρακτικά τον δανειολήπτη γιατί απλά μετακινεί την εκποίηση στο άμεσο μέλλον και τούτο γιατί οι χρεώσεις των τόκων σε ολόκληρο το κεφάλαιο τρέχουν και ο δανειολήπτης θα τις βρει μπροστά του στο μέλλον, μια που η κρίση με την απραξία της Κυβέρνησης, δεν θα τελειώσει σύντομα για να είναι σε θέση να έχει εισοδήματα για να αποπληρώσει το σύνολο του δανείου του.
Συμπέρασμα. Για να επανεκκινήσει η κυπριακή οικονομία πρέπει να δοθεί μια οριστική και βιώσιμηλύση στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια τα οποία αποτελούν τη μεγαλύτερη τροχοπέδη στην προσπάθεια ανάκαμψης της οικονομίας. Για όσα δάνεια δεν θα καταλήξουν στο Ειδικό Φορέα Διαχείρισης, θα πρέπει να αναδιαρθρωθούν σωστά. Για να καταστούν αυτά τα δάνεια βιώσιμα θα πρέπει οι τράπεζες, αναλογιζόμενες τις τεράστιες ευθύνες που έχουν για την σημερινή κατάντια της κυπριακής οικονομίας, να δείξουν την απαιτούμενη ευελιξία και ευαισθησία. Θα μπορούσαν για παράδειγμα, να αφαιρέσουν όλες τις παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις που έκαναν στο παρελθόν, να προβούν σε μια πιο λογική χρέωση επιτοκίου και σε συνδυασμό με μια διαγραφή μέρους του κεφαλαίου της τάξης του 40% με 50%, που ούτως η άλλως θα την παραχωρούσαν όπως περιγράφω πιο πάνω στα ξένα επενδυτικά ταμεία μέσω της πακετοποίησης, να μπορέσουν να προχωρήσουν τα πράγματα μπροστά.
Το 40% της Κυπριακής Γής το παραχωρήσαμε στον Τούρκικο Αττίλα το 1974 με τις ανοησίες μας. Σήμερα οι ίδιοι αυτοί ανόητοι, πρωταγωνιστές και πάλιν, ετοιμάζονται μαζί με το ΑΚΕΛ, να το κατοχυρώσουν δια της υπογραφής τους στους τούρκους μέσω της σχιζοφρενικής λύσης της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας ΔΔΟ. Τέλος οι ίδιοι δοσίλογοι και θλιβεροί πρωταγωνιστές, μένουν απαθείς στο προδιαγραφόμενο ξεπούλημα των περιουσιών των ελλήνων κυπρίων στις ελεύθερες περιοχές σε επενδυτικά ταμεία πίσω από τα οποία κρύβονται τούρκικα συμφέροντα. Να είναι σίγουροι όμως, ότι αν όλα αυτά τα επιχειρήσουν δεν θα ξεφύγουν αυτή την φορά της οργής του Λαού και ούτε θα καταφέρουν να προλάβουν να δραπετεύσουν στο εξωτερικό για να απολαύσουν τα κλεμμένα.
“Κεραυνοί” από τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο για το “με το ζόρι” καλό κλίμα στο Κυπριακό. «Είπα κάποτε ότι οι Τούρκοι το μόνο που δεν μας ζήτησαν ήταν τα έξοδα της εισβολής, πολύ φοβάμαι ότι ήρθε η ώρα να τα ζητήσουν και εκείνα»,είπε μεταξύ άλλων ο Αρχιεπίσκοπος αποδομώντας τελείως την προσπάθεια που γίνεται για να μας πείσουν ότι όλα πάνε καλά! Η εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ, αναφέρεται σε δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου σχετικά με το Κυπριακό. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος έχει πολύ διαφορετική άποψη από αυτή του Προέδρου Αναστασιαδη στο Κυπριακό. Ειδικότερα: :
«Σε αποδόμηση του λεγόμενου καλού κλίματος στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, προσγειώνοντας ανώμαλα όλους όσοι βλέπουν πραγματική ευκαιρία για λύση του Κυπριακού, προχώρησε, μετά από αρκετό καιρό σιωπής στα εθνικά ζητήματα, ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος. Σημείωσε με έμφαση ότι όσοι πιστεύουν και αυτήν τη φορά σε λύση του Κυπριακού «εθελοτυφλούν», γιατί, όπως είπε, δεν βλέπουν καθαρά ότι η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι οχυρώνονται, όπως κάνουν διαχρονικά, πίσω από τις λεγόμενες πραγματικότητες. «Γι’ αυτό πάντοτε έλεγα ότι ώσπου τις θεωρούν πραγματικότητες, λύση δεν υπάρχει. Και όσοι πιστεύουν σε λύση εθελοτυφλούν», ήταν το χαρακτηριστικό σχόλιό του. «Το έλεγα και όταν άκουγα τους εκπροσώπους της Τουρκίας και των Τ/κ να μιλάνε για πραγματικότητες στην Κύπρο. Αυτές οι πραγματικότητες δεν είναι τίποτε άλλο από τις περιουσίες μας, τα σπίτια μας, τους τάφους των προγόνων μας. Οι Τούρκοι τις θεωρούν δικές τους. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί», σχολίασε δηκτικά ο Μακαριότατος. Από την κριτική του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου δεν γλύτωσε ούτε ο ηγέτης της τουρκοκυπριακής κοινότητας Μουσταφά Ακιντζί. Ο Μακαριότατος, στην ουσία, κατηγόρησε την Κυβέρνηση και όχι μόνον, γιατί επένδυσε πολλά στην παρουσία του κ. Ακιντζί μέσα από συνεχείς δηλώσεις και δημιουργία πλαστών εικόνων. «Να μη μας βγει και αυτό ξινό, γιατί πολλά επενδύσαμε στον Ακιντζί, και πολύ φοβούμαι ότι αύριο η Ευρώπη, τα Ηνωμένα Έθνη και οι ισχυροί της γης θα λένε ότι σας έδωσαν οι Τουρκοκύπριοι έναν διαλλακτικό άνθρωπο και όμως δεν τα βρήκατε. Και το λέω αυτό γιατί υπερβάλαμε γι' αυτά που μπορούσε να κάνει ο Ακιντζί, που στην ουσία δεν μπορούσε να κάνει τίποτε χωρίς την Άγκυρα», σημείωσε με έμφαση.
Και συνέχισε λέγοντας ότι «κατ' αρχάς παρουσιάστηκε ανεξάρτητος από τον Τούρκο Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν, αλλά προϊόντος του χρόνου ταυτίστηκε πέρα για πέρα μαζί του». Ο Αρχιεπίσκοπος πρόσθεσε πως δυστυχώς επιβεβαιώθηκε γιατί από την αρχή πίστευε, όπως είπε, ότι ο κ. Ακιντζί δεν μπορούσε να κάνει οτιδήποτε ερήμην του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν. «Είπα κάποτε ότι οι Τούρκοι το μόνο που δεν μας ζήτησαν ήταν τα έξοδα της εισβολής, πολύ φοβάμαι ότι ήρθε η ώρα να τα ζητήσουν και εκείνα», κατέληξε με έντονα επικριτικό τρόπο ο Μακαριότατος. Ο επικεφαλής της Κυπριακής Εκκλησίας κλήθηκε, όπως αναμενόταν, να σχολιάσει και το λεγόμενο «έργο του αιώνα», τη διασύνδεση δηλαδή της Τουρκίας με τα κατεχόμενα μέσω αγωγού μεταφοράς νερού. Λακωνικός αλλά και αρκούντως δηκτικός, ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος αρκέστηκε να πει ότι «το νερό το χρειάζεται ο άνθρωπος, αλλά το συγκεκριμένο νερό εύχομαι να μη μας γίνει κάποτε φαρμάκι».
Ο κ. Γεωργιάδης συμμετείχε, νωρίτερα, στις εκδηλώσεις για την Ημέρα του Μακεδονικού Αγώνα στο Κιλκίς, παρέστη στη Θεία λειτουργία και στο μνημόσυνο για τους μακεδονομάχους και τον Παύλο Μελά και κατέθεσε στεφάνι.
«Διεκδικώ μια Νέα Δημοκρατία η οποία θα είναι ζωντανή και όχι νωθρή. Η οποία δε θα περιμένει ο κόσμος να πηγαίνει να της πει τα προβλήματα αλλά η ίδια θα σπεύδει πρώτη στα προβλήματα. Η οποία θα δώσει ευκαιρία στα χιλιάδες στελέχη της, που σήμερα μένουν στην ανωνυμία να βγουν μπροστά, να ανοίξουν οι πόρτες να σπάσει η επετηρίδα, να μη βλέπουμε συνέχεια τους ίδιους και τους ίδιους σε όλες τις κομματικές θέσεις και σε όλες τις ευκαιρίες για να γίνει γνωστός, κάποιος, στον ελληνικό λαό. Πρέπει να δείξουμε στους νέους ανθρώπους ότι εάν έρθουν στη ΝΔ θα έχουν μέλλον θα έχουν λόγο θα έχουν ρόλο. Εάν έχουμε πάντα μια επετηρίδα αυτό δε μπορεί να αλλάξει ποτέ» είπε ο κ. Γεωργιάδης και πρόσθεσε :
«Εγώ θέλω ένα κόμμα που η ηγεσία και οι διάφορες οργανώσεις του, οι οργανώσεις και η ηγεσία, θα βρίσκονται σε συνεχή επικοινωνία, σε συνεχή επαφή» πρόσθεσε ο κ. Γεωργιάδης.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης υποστήριξε ότι «ένα από τα σημεία στα οποία κυριαρχεί η αριστερά όλα αυτά τα χρόνια» είναι πώς «ό,τι και λάθη να κάνουν, ο ένας στηρίζει τον άλλο μετά πάθους».
«Μπορεί μεταξύ τους να τσακώνονται, αλλά εάν βρεθούν ενώπιον αντιπάλων, ο ένας στηρίζει τον άλλο. Δείτε τώρα τι γίνεται τις περιπτώσεις Φλαμπουράρη και Σταθάκη. Πιστεύετε εσείς ότι εάν οι υπουργοί της ΝΔ είχανε κάνει τα ίδια, θα υπήρχε η ίδια αντιμετώπιση στην Ελλάδα;» διερωτήθηκε ο κ. Γεωργιάδης.
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, σε ό,τι αφορά την εκλογική διαδικασία στη ΝΔ, ο κ. Γεωργιάδης τόνισε ότι «είναι πολύ κρίσιμο να υπάρξει μαζική συμμετοχή».«Δε θα είναι εύκολη η δουλειά που πρέπει να κάνει ο επόμενος αρχηγός. Θα πρέπει να δοθεί ψυχή τε και σώματι στην προσπάθεια αναδιοργάνωσης της ΝΔ» τόνισε ο κ. Γεωργιάδης και πρόσθεσε : «Κι εάν με επιλέξετε για αρχηγό σας να είστε βέβαιοι δε θα αφήσουμε ούτε μια μέρα να πάει χαμένη. Θα εργαστούμε όλοι μαζί για να κάνουμε τη ΝΔ που ονειρευόμαστε κα με τη ΝΔ που ονειρευόμαστε να φτιάξουμε την Ελλάδα μας, όπως της αξίζει». IN.gr
Το σημερινό Doodle της μεγαλύτερης μηχανής αναζήτησης, είναι αφιερωμένο στην 95η επέτειο από τη γέννηση της Μελίνας Μερκούρη.
Προσωπικότητα παγκόσμιας ακτινοβολίας
Η Μελίνα Μερκούρη (Μαρία Αμαλία Μερκούρη) (Αθήνα, 18 Οκτωβρίου 1920 - Νέα Υόρκη, 6 Μαρτίου 1994) καταγόταν από σπουδαία οικογένεια πολιτικών. Μεγάλη ηθοποιός, βραβευμένη με διεθνή βραβεία και παγκόσμιας ακτινοβολίας προσωπικότητα, διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού όλων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ (όπως τόνισε και ο Ανδρέας Παπανδρέου, «άντεξε» και στους 16 ανασχηματισμούς κυβέρνησης που έκανε).
Αρκετά σημαντική ήταν και η πορεία της στον διεθνή και ελληνικό κινηματογράφο. Της χάρισε αρκετά βραβεία, με κορυφαίο το βραβείο πρώτης γυναικείας ερμηνείας του Φεστιβάλ των Καννών και επίσης μία υποψηφιότητα για Όσκαρ για το «Ποτέ την Κυριακή» (Never on Sunday), το οποίο έχασε από την Ελίζαμπεθ Τέιλορ, το 1960.
«Στέλλα»
Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο έγινε με ένα θεατρικό έργο που είχε γραφτεί από τον Ιάκωβο Καμπανέλλη ειδικά για τη Μελίνα Μερκούρη, το «Στέλλα με τα κόκκινα γάντια», που στην ταινία είχε τον τίτλο «Στέλλα» (1955). Η ταινία αυτή ήταν η μόνη που έκανε η Μελίνα Μερκούρη με ελληνική παραγωγή (Καραγιάννης Καρατζόπουλος).
Βραβείο «Μελίνα Μερκούρη»
H 6η Μαρτίου, ημέρα θανάτου της Μελίνας Μερκούρη, έχει ορισθεί από την Unesco ως παγκόσμια μέρα πολιτισμού κατά την οποία απονέμεται το Βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» ως βραβείο πολιτιστικής προσφοράς. Το βραβείο αυτό δίνεται από το 1997 και κάθε δύο χρόνια σε ανθρώπους ή οργανισμούς για την προσπάθειά τους να διασωθούν μνημεία πολιτισμού της ανθρωπότητας.
Σκηνή από τη «Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη, με την Βούλα Ζουμπουλάκη ανάμεσα στην Μελίνα Μερκούρη και την Σοφία Βέμπο.
Απαντήσεις στην κριτική της αντιπολίτευσης στο νομοσχέδιο για τις τηλεοπτικές άδειες έδωσε ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς, ρωτώντας την ΝΔ αν τολμά να ζητήσει την απόσυρση του νομοσχεδίου.
Ο υπουργός επεσήμανε ότι η ΝΔ θεωρεί πως επειδή πλέον εισήλθαμε στην ψηφιακή εκπομπή, δεν χρειάζεται άδεια για τα τηλεοπτικά δίκτυα που εκπέμπουν με ψηφιακό σήμα: «αυτό ισοδυναμεί με έκκληση προς την κυβέρνηση να αποσύρει το νομοσχέδιο. Ο λαός και η κυβέρνηση δικαιούται να ξέρει αν υπάρχει τέτοια παραίνεση. Αν δεν υπάρχει αυτή θα είμαστε στη διάθεση των κομμάτων και της Βουλής για βελτιώσεις», τόνισε.
Ο Ν. Παππάς υπογράμμισε την βούληση της κυβέρνησης να κάνει αλλαγές στο νομοσχέδιο λέγοντας ότι θα καταθέσει την αλληλογραφία της κυβέρνησης με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ότι «δεσμευόμαστε σε κάθε επισήμανση να έχουμε λεπτομερή και τεκμηριωμένη απάντηση».
Αναφερόμενος στο ρόλο του υπουργού ο Ν. Παππάς επεσήμανε ότι «επειδή ο διαγωνισμός θα γίνει από το ΕΣΡ, η μόνη αρμοδιότητα που μένει είναι ο αριθμός των αδειών και το τίμημα». Και πρόσθεσε ότι πρέπει να σπάσει το τρίγωνο της διαπλοκής ανάμεσα στα μήντια, τις τράπεζες και το πολιτικό σύστημα.
«Λένε ότι ο κυβερνητικός σχεδιασμός έγινε για να αποκτήσει η κυβέρνηση πολιτική στήριξη. Αν αυτός ήταν ο σχεδιασμός, έχει αποτύχει παταγωδώς», σχολίασε ο Ν. Παππάς και υπογράμμισε ότι «κανείς δεν εμπόδιζε τις προηγούμενες κυβερνήσεις να επιβάλλουν τους φόρους και τα τέλη συχνοτήτων».
Αναφερόμενος στο θέμα των εργαζόμενων ο υπουργός Επικρατείας χαιρέτισε το ενδιαφέρον των κομμάτων,. Αλλά επεσήμανε ότι «δεν μπορεί να γίνονται δύο κριτικές. Αν υπάρχει μέριμνα για τις θέσεις εργασίας πρέπει να υπάρχει αναφορά στο νομοσχέδιο και δεν μπορούμε ταυτόχρονα να λέμε ότι πιέζονται οι ιδιοκτήτες και θα υπάρξει πρόβλημα βιωσιμότητας».
Για το θέμα του ΕΣΡ ο Ν. Παππάς τόνισε ότι «πρέπει η ανεξάρτητη αρχή να είναι θωρακισμένη και ο διαγωνισμός να μην είναι ευάλωτος» και με το νομοσχέδιο «αυτά μπορούμε να τα διευθετήσουμε».
Όσον αφορά την DIGEA ο υπουργός ξεκαθάρισε ότι «δεν υπάρχει πρόθεση να καταργηθεί η DIGEA, δικαιούται όμως και το δημόσιο να έχει την δική του πλατφόρμα. Την προηγούμενη περίοδο είχαμε δεχθεί παρατηρήσεις ότι 12 περιοχές, όλως τυχαίως με εθνικό ενδιαφέρον, δεν είχαν σήμα». «Θα διαμορφωθούν οι συνθήκες στοιχειώδους ανταγωνισμού», τόνισε. ΑΥΓΗ.gr
Μέχρι τις 30 Δεκεμβρίου θα έχει σταλεί στους οφειλέτες καθυστερούμενων δανείων ενημερωτική επιστολή που θα τους καλεί να προσέλθουν στην Τράπεζά τους για υποχρεωτική ρύθμιση.
Όπως προβλέπει η τροποποίηση του Κώδικα Δεοντολογίας του νόμου 4224/2013, ακόμη και δάνεια που θα βρεθούν σε καθυστέρηση 90 ημερών και άνω στις 15 Δεκεμβρίου 2015, θα υπαχθούν άμεσα στη διαδικασία της ρύθμισης. Η πρώτη υποχρεωτική ειδοποίηση μπορεί να αποσταλεί μέχρι την 30η Δεκεμβρίου 2015 για τις περιπτώσεις δανείων που συμπληρώνουν οποτεδήποτε μέχρι και την 15η Δεκεμβρίου 2015, καθυστέρηση μεγαλύτερη των τριάντα (30) ημερολογιακών ημερών. Η εν λόγω ειδοποίηση παρέχει προθεσμία δεκαπέντε (15) εργάσιμων ημερών στο δανειολήπτη να ενταχθεί στο δεύτερο στάδιο της διαδικασίας, υποβάλλοντας στην τράπεζα:
εφόσον είναι φυσικό πρόσωπο, την «Τυποποιημένη Κατάσταση Οικονομικής Πληροφόρησης», συμπληρωμένη, σύμφωνα και με τα προβλεπόμενα στην από 5.12.2014 διευκρινιστική εγκύκλιο της Τράπεζας της Ελλάδος
εφόσον πρόκειται για νομικό πρόσωπο, τα στοιχεία τα οποία ζητούνται από το ίδρυμα για την αξιολόγηση της βιωσιμότητας νομικού προσώπου, σύμφωνα με τη μεθοδολογία που το πιστωτικό ίδρυμα ακολουθεί για την αξιολόγηση αυτή
Σε περίπτωση μη ανταπόκρισης του οφειλέτη αποστέλλεται εντός 15 ημερολογιακών ημερών από τη λήξη της προθεσμίας η προειδοποιητική επιστολή της τράπεζας. Ο πιθανός χαρακτηρισμός των δανειοληπτών που δεν θα ανταποκριθούν ως μη συνεργάσιμοι, μπορεί να έχει συνέπεια το εκπλειστηρίασμα της μοναδικής κατοικίας τους με νομικές διαδικασίες που προτίθεται να κινήσει το ίδρυμα. Διαβάστε το ΦΕΚ με τον αναθεωρημένο Κώδικα Δεοντολογίας ert
.jpg)
