Σαν Σήμερα. Τζιμ Λόντος 1897 – 1975. Βιογραφία

Ο 13χρονος από το Κουτσοπόδι του Άργους, το μικρότερο από τα 13 παιδιά, έφυγε μόνος του για την Αμερική κι έγινε Θρύλος. .

Σούπερ σταρ της επαγγελματικής πάλης (κατς), που πρόσφερε ώρες χαράς και ξεγνοιασιάς στους δοκιμαζόμενους από το οικονομικό κραχ Αμερικανούς. Ο Τζιμ Λόντος (Jim Londos) γεννήθηκε στις 2 Ιανουαρίου1897 στο Κουτσοπόδι του Άργους ως Χριστόφορος Θεοφίλου και ήταν το μικρότερο από τα 13 παιδιά της οικογένειάς του.

Η μητέρα του ήθελε να γίνει ιερέας, ενώ ο πατέρας του τον ονειρευόταν στρατιωτικό. Ο ίδιος προτίμησε να γίνει μετανάστης και σε ηλικία μόλις 13 ετών εγκατέλειψε το σπίτι του, ταξίδεψε στην Αμερική κι έπιασε δουλειά ως λαντζέρης σ' ένα εστιατόριο της Νέας Υόρκης.

Η ιδέα να ασχοληθεί με την πάλη τού δημιουργήθηκε όταν βρέθηκε τυχαία σ' έναν αγώνα, καθώς «εξερευνούσε» τους δρόμους του Μανχάταν, λίγες ημέρες μετά την άφιξή του. Με τα πρώτα χρήματα που κέρδισε από τη δουλειά του, γράφτηκε σ' ένα προπονητήριο και άρχισε να μαθαίνει τα μυστικά του αθλήματος.

Πολύ σύντομα, προσέλκυσε το ενδιαφέρον των οργανωτών αγώνων, καθώς διέφερε απ' όλους τους άλλους παλαιστές. Ήταν μικρόσωμος και χωρίς κανένα ψεγάδι τερατομορφίας, ενώ διέθετε δύναμη, ευκινησία, ευστροφία και πονηριά. Αυτή η διαφορετικότητά του ταύτιζε τους θεατές μαζί του, στο ρόλο του «καλού» που μάχεται και τελικά νικάει τον γιγαντόσωμο «κακό» αντίπαλό του. Δεκάδες χιλιάδες κόσμου συνέρεαν σε κάθε αγώνα του για να παρακολουθήσουν τα κατορθώματά του και να απολαύσουν τις θεαματικές λαβές και τα «αεροπλανικά» του.

Ο Τζιμ Λόντος -προσωνύμιο που του δόθηκε από τον αθλητικογράφο Ρόσκο Φόσετ, έπειτα από μία νίκη του στην ομιχλώδη αρένα «Λονδίνο» (London) του Πόρτλαντ- υπήρξε από τους πρωτεργάτες τους είδους της πάλης που αργότερα έγινε γνωστό διεθνώς ως «κατς». Στις 8 Ιουνίου του 1930 ανακηρύχθηκε από την Ομοσπονδία Πάλης της Πολιτείας της Νέας Υόρκης παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών, τίτλο που κράτησε έως το 1946, οπότε και αποσύρθηκε. Σε αυτά τα 16 χρόνια έδωσε περισσότερους από 2.500 αγώνες και ηττήθηκε σε λιγότερους από δέκα!

Οι Έλληνες τον απολάμβαναν κατά καιρούς στο Παναθηναϊκό Στάδιο, όταν ερχόταν για να κατατροπώσει τον Κβαριάνι, τον Μεμέτ Αλή, τον Βάντερβαλντ και το 1959 (στα 64 χρόνια του!) κάποιον άγγλο παλαιστή τριάντα χρόνια νεότερό του...

Η λαμπρή πορεία του στα ρινγκ υπήρξε ιδιαίτερα προσοδοφόρα για τον Λόντο. Αλλά και ο ίδιος υπήρξε γενναιόδωρος, προσφέροντας σημαντικά χρηματικά ποσά για τα ελληνόπουλα που έμειναν ορφανά κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πέθανε στην Καλιφόρνια στις 19 Αυγούστου 1975, από ανακοπή καρδιάς.

,

https://youtu.be/C_gLHRvPnbs

Η ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΤΙΜΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΣΤΗ ΜΑΧΗ LONG TAN ΤΟΥ ΒΙΕΤΝΑΜ

Η 18 Αυγούστου είναι η μέρα μνήμης της μάχης του Long Tan, μια μάχη που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του Πολέμου στο Βιετνάμ. Η Αυστραλία κάθε χρόνο ‘’θυμάται’’ αυτή τη μέρα, πραγματοποιώντας καταθέσεις στεφάνων, εκδηλώσεις και τελετές μνήμης για τους Αυστραλούς στρατιώτες και αξιωματικούς που συμμετείχαν και έπεσαν στον πόλεμο του Βιετνάμ. 
Οι Αυστραλοί μνημονεύουν και τιμούν τη αυτούς που χάθηκαν στη μεγάλη μάχη του Long Tan ως ένα από τα πιο φονικά επεισόδια του λεγόμενου “βρώμικου πολέμου”.  Η εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών από το 1964 ως το 1973 κόστισε τη ζωή σε 47.000 αμερικανούς στρατιώτες, 225.000 στρατιώτες του Δημοκρατικού Στρατού του Νοτίου Βιετνάμ, 900.000 Βίετ Κονγκ και στρατιώτες του Βορείου Βιετνάμ. Ο αριθμός των τραυματιών ανυπολόγιστος. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι στον πόλεμο του Βιετνάμ πολέμησαν υποχρεωτικά με τις αυστραλιανές δυνάμεις περίπου 150 Ελληνοαυστραλοί, πολλοί εκ των οποίων δεν είχαν την τύχη να επιστρέψουν πίσω στις οικογένειές τους.  

Διαβάστε επίσης ΕΔΩ για τους Έλληνες που αγωνίστηκαν με τις αυσταλιανές ένοπλες δυνάμεις στην Παπούα Νέα Γουινέα.


Φωτογραφία: Οι Έλληνες που πολέμησαν στην Παππούα Νέα Γουινέα


Ο βετεράνος του πολέμου του Βιετνάμ και πρόεδρος του Ελληνικού Παραρτήματος RSL Βικτώριας, Αναστάσιος (Steve) Κυρίτσης, ήταν παρών στη μάχη του Long Tan και όπως περιγράφει: 

«Τη νύχτα της 17ης Αυγούστου 1966, η βροχή έπεφτε καταρρακτωδώς Η ορατότητα δεν ξεπερνούσε τα τρία μέτρα. Τα δύο αυστραλιανά τάγματα άρχισαν να δέχονται σποραδικά πυρά που δεν προοιωνίζονταν ήσυχη νύχτα. Η πρώτη περίπολος 12 Αυστραλών συνεπλάκη με μαυροφορεμένους αντάρτες και, πριν καλά-καλά προλάβουν να ενημερώσουν το τάγμα τους, βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον κανονικό στρατό του Βορείου Βιετνάμ.

Γύρω στους 2.500 Βορειοβιετναμέζους στρατιώτες, άριστοι γνώστες του τόπου και των καιρικών συνθηκών, ήρθαν σε συμπλοκή με ένα τάγμα Αυστραλών. Το άλλο τάγμα είχε μείνει στη βάση για να μην πέσει στα χέρια των Βιετκόγκ. Ο διοικητής του τάγματος προσπάθησε να δείξει ότι το κέντρο της δύναμης των Αυστραλών μαχητών είχε αδυνατίσει πιστεύοντας ότι ο εχθρός θα επιτεθεί στο κέντρο και θα μπορούσε με τους άνδρες που είχε να διασκορπιστεί στα πλάγια να τους κυκλώσει. Δυστυχώς, το κόλπο δεν έπιασε.

Οι Βιετναμέζοι βρέθηκαν πάνω από τους Αυστραλούς που είχαν ακροβολιστεί. Δεκατρείς νεκροί από τους Αυστραλούς στην πρώτη επίθεση. Η βάση όπου βρισκόταν το ένα τάγμα ήταν στο Nui Dat, 40 χιλιόμετρα έξω από τη Σαϊγκόν. Στην κρίσιμη εκείνη στιγμή, έστειλαν βοήθεια από τη βάση μόνο κάποια μικρά τανκς, χωρητικότητας τεσσάρων ατόμων, και ζήτησαν την επέμβαση σμήνους αεροπλάνων των Νεοζηλανδών. Οι επιτυχημένες αεροπορικές επιδρομές έσωσαν τους Αυστραλούς. Το τελικό κτύπημα στους Βιετναμέζους έδωσαν τα αμερικανικά ελικόπτερα. Η μάχη κράτησε όλη τη νύχτα. Μόλις χάραξε η μέρα και σίγησαν τα όπλα, όσοι Αυστραλοί κρατούσαν ακόμη τα όπλα ήταν οι σκοτωμένοι. Τα θύματα ήταν πολλά και από τις δύο μεριές. Πολλοί περισσότεροι οι νεκροί των τότε εχθρικών δυνάμεων, λόγω των αεροπορικών επιδρομών». 

Φωτογραφία: Ο Αναστάσιος Κυρίτσης λίγο πριν την αναχώρηση  του για το Βιετνάμ




Ο συγγραφέας Στιβ (Αναστάσιος) Κυρίτσης έχει συγγράψει δυο βιβλία σχετικά με τον πόλεμο του Βιετνάμ. Το ένα πρόκειται για τους Έλληνες που πολέμησαν στο Βιετνάμ με τις αυστραλιανές δυνάμεις και ένα για όλους τους Έλληνες που υπηρέτησαν στον αυστραλιανό στρατό.

Το ‘’σκηνικό’’ πριν την πρώτη  μάχη

Αρχικά, το 1962, έφτασαν στο Βιετνάμ 30 Αυστραλοί ως στρατιωτικοί σύμβουλοι για το στρατό του Νότιου Βιετνάμ, στο πλαίσιο της υποστήριξης που ζήτησε η αμερικανική από την αυστραλιανή κυβέρνηση. Ο τότε πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Sir Robert Menzies, πίστευε ότι ο κομμουνισμός στην Ασία, όπως και στο Βιετνάμ, είχε προχωρήσει αρκετά και ανησυχητικά. Το Εργατικό Κόμμα Αυστραλίας, από την άλλη, με ηγέτη τον Gough Whitlam, δεν υιοθετούσε τη στάση της κυβέρνησης.

Οι ΗΠΑ αύξησαν το στρατό τους στη χώρα και ζήτησαν περαιτέρω βοήθεια από την Αυστραλία, που έστειλε άλλους 30 στρατιωτικούς συμβούλους και λίγο αργότερα άλλους 23. Ταυτόχρονα, άρχισαν και οι εχθροπραξίες. ΟΙ ΗΠΑ ζήτησαν και άλλη βοήθεια από την Αυστραλία. Έτσι, ο Menzies ανακοίνωσε ότι ο αυστραλιανός στρατός έπρεπε να αυξηθεί από 24.000 σε 37.500 άνδρες σε 3 χρόνια και αυτό θα γινόταν με κλήση κληρωτών.

Το Μάιο του 1965, η Αυστραλία έστειλε στο Βιετνάμ το πολεμικό πλοίο HMAS Sydney, με δύναμη 1.000 περίπου στρατιωτών, οι οποίοι θα επιχειρούσαν από κοινού με τον αμερικανικό. Το 1966 η Αυστραλία έστειλε και δεύτερο τάγμα, καθώς και τανκς, πυροβολικό και αεροπορία. Αποφασίστηκε το αυστραλιανό σώμα να δημιουργήσει μια δική του βάση και να δρα αυτόνομα. Η βάση αυτή δημιουργήθηκε στην επαρχία Phuoc Tuy, 60 χιλιόμετρα περίπου από την πόλη της Σαϊγκόν. Ο αυστραλιανός στρατός πάντοτε έκανε έρευνες γύρω από τη βάση του, ψάχνοντας για τον εχθρό που κρυβόταν στις γύρω ζούγκλες και τα χωριά.

Στις αρχές του Αυγούστου 1966, ειπώθηκε ότι μεγάλος αριθμός κομμουνιστών και Βιετκόνγκ είχε αναπτυχθεί στην περιοχή κοντά στην αυστραλιανή βάση, λίγο έξω το μικρό χωριό Long Tan. Ο αυστραλιανός στρατός καθημερινά έστελνε μικρές ομάδες ανιχνευτών γύρω από την περιφέρεια του εχθρούς, με πενιχρά, όμως, αποτελέσματα. 

Φωτογραφία: Αναστάσιος Κυρίτσης 



Η πρώτη μεγάλη μάχη 

Στις 18 Αυγούστου 1966, διεξήχθη η πρώτη μεγάλη μάχη μεταξύ Αυστραλών και κομμουνιστών και Βιετκόνγκ στο Long Tan.
Κοντά στο χωριό αυτό ήταν ένα δάσος από δέντρα που έβγαζαν ένα άσπρο υγρό από το οποίο παρήγαγαν το λάστιχο (rubber plantation), δέντρα που είχαν φυτευτεί από τους Γάλλους. Ομάδα 108 Αυστραλών στρατιωτών αντιμετώπισε τον εχθρό, η δύναμη του οποίου ανερχόταν σε 2.500 άνδρες που σχεδίαζαν να επιτεθούν στην αυστραλιανή βάση. Η μάχη ήταν άγρια και φοβερή. Άρχισε το απόγευμα και τελείωσε το βράδυ. Με τη βοήθεια των αυστραλιανών μικρών τανκς και με την απότομη βροχή που έπεφτε συνεχώς, ο εχθρός αποτραβήχτηκε τη νύχτα και η μάχη σταμάτησε. Το πρωί βρέθηκαν νεκροί 18 Αυστραλοί και 245 Βιετκόνγκ.

Στα τέλη του 1967, η Αυστραλία έστειλε και τρίτο τάγμα στο Βιετνάμ, ασφαλίζοντας έτσι τη βάση του Nui Dat. Τα τρία αυστραλιανά σώματα, Πεζικό, Ναυτικό και Αεροπορία, επιχειρούσαν από κοινού.

Όπως γράφει ο Αναστάσιος Κυρίτσης στο βιβλίο του, στα τέλη του Ιανουαρίου του 1968, οι κομμουνιστές και οι Βιετκόνγκ χτύπησαν πάνω από 100 χωριά καθώς και την Σαϊγκόν. Ο αυστραλιανός στρατός πολέμησε τον εχθρό σε δρόμους και σπίτια και οι καταστροφές ήταν τεράστιες… 

Φωτογραφία: Μια μέρα τη μάχη στο Long Tan



Το Μάιο οι Βιετκόνγκ και οι κομμουνιστές εξόρμησαν σε μια μικρή αυστραλιανή βάση που λεγόταν Coral και σκότωσαν 9 Αυστραλούς και τραυμάτισαν 28. Πανομοιότυπη επίθεση έγινε, επίσης, στις αρχές Μαΐου και σε μια άλλη μικρή βάση της Αυστραλίας, τη Balmoral. Ο εχθρός έχασε 276 στρατιώτες και είχε αρκετούς τραυματίες. Η Αυστραλία είχε 25 νεκρούς.

Η επιστροφή του Αυστραλιανού στρατού

Από το 1971, οι Βιετκόνγκ στην περιφέρεια όπου επιχειρούσε ο αυστραλιανός στρατός, είχαν σχεδόν εξαφανιστεί. Ο τότε πρωθυπουργός της Αυστραλίας, William McMahon, δήλωσε στη Βουλή ότι ο αυστραλιανός στρατός θα επέστρεφε σταδιακά στην Αυστραλία, αλλά στα τέλη του 1972, με τον τότε νέο πρωθυπουργό Gough Whitlam, ολόκληρος ο αυστραλιανός στρατός είχε πλέον επιστρέψει.

Φωτογραφία: Οι στρατιώτες περιμένουν εντολή για να επιστρέψουν στη βάση


Καθ' όλο το διάστημα του πολέμου (10 χρόνια), 60.000 Αυστραλοί στρατιώτες υπηρέτησαν στο Βιετνάμ. Η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη που διατήρησε η Αυστραλία στο Βιετνάμ ήταν στο τέλος του 1967 και ανερχόταν σε 8.400 άνδρες. Συνολικά, η Αυστραλία είχε 520 νεκρούς και 2.400 τραυματίες.


Δείτε Βίντεο με στιγμιότυπα από τη μάχη του Long Tan: 



ΟΝALERT.gr /neoskosmos
 Φωτογραφίες  vietnam-war.commemoration.gov.au

TI  Γραφει  TO ABC 

THE VIETNAM WAR

1. 

   The Battle of Long Tan: How 100 Australian soldiers held off 2,000 Viet Cong

Ο καθρέφτης του Έρωτα βρέθηκε στη Βεργίνα

O μαγευτικός καθρέφτης του ΄Ερωτα είναι το πιο εντυπωσιακό από την πλειάδα των ευρημάτων που έφερε στο φως στη νεκρόπολη των Αιγών η αρχαιολογική σκαπάνη το 2014. Σε δύο τύμβους βρέθηκαν συνολικά 21 τάφοι, από τους οποίους οι έξι ήταν ασύλητοι.
Την παρουσίαση των ευρημάτων έκανε η προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ημαθίας και υπεύθυνη της ανασκαφής, Αγγελική Κοτταρίδη, κατά τη διάρκεια των εργασιών της 28ης Επιστημονικής Συνάντησης για το Αρχαιολογικό Εργο στη Μακεδονία και στη Θράκη.
Σύμφωνα με την κ. Κοτταρίδη, το πιο πολύτιμο και σπάνιο εύρημα από τον πρώτο τύμβο ήταν στον τάφο μιας κοπέλας (4ος π.Χ. αιώνας), πολυαγαπημένης των γονιών της, που της χάρισαν στο ταξίδι χωρίς γυρισμό, πολύτιμα χρυσά στολίδια, σκουλαρίκια και χάντρες, αλλά και τον μοναδικό καθρέφτη που βρέθηκε έως τώρα στις Αιγές, ένα μικρό, χάλκινο κομψοτέχνημα, έργο -όπως σημειώνει η ίδια- ενός πολύ επιδέξιου τορευτή.
Στο καπάκι του καθρέφτη ο Ερωτας, στο σχήμα τρυφερού παιδιού, έρχεται πετώντας να αγκαλιάσει τον θεό του πόθου και του πάθους, τον Διόνυσο, που με μορφή θαλερού νέου κάθεται πάνω στα βράχια όπου είναι στρωμένη η δορά του πάνθηρα.
Στον πιο πλούσιο τάφο της ομάδας, που ήταν όμως συλημένος, βρέθηκαν υπολείμματα νεκρικής κλίνης η οποία ήταν διακοσμημένη με πήλινες ανάγλυφες πλάκες, στις οποίες η Αθηνά τυλιγμένη στο ιμάτιό της παρακολουθεί μια μάχη Ελλήνων με βαρβάρους.
Σε έναν δεύτερο τύμβο η ανασκαφή επιφύλασσε μια ευχάριστη έκπληξη. Σε ένα μεγάλο κιβωτιόσχημο, ασύλητο τάφο, που χρονολογείται στα χρόνια που βασίλευε ο Μέγας Αλέξανδρος (336-323 π.Χ.), βρέθηκε ερυθρόμορφη οινοχόη με παράσταση συμποσίου.
Η οινοχόη ήταν επάνω στην κλίνη, στην οποία ήταν ξαπλωμένος ο νεκρός, στεφανωμένος με πλούσιο χάλκινο επίχρυσο στεφάνι κισσού. Η προκαταρκτική μελέτη των οστών δείχνει άντρα ηλικίας γύρω στα 50, ενώ προς τα βόρεια υπήρχε χώρος για ένα στενό ξύλινο τραπεζάκι με τα σκεύη του συμποσίου. Ανάμεσά τους και ένας χάλκινος κάδος, άριστης ποιότητας που χρησίμευε για το ανακάτεμα του οίνου με το νερό, με εξαιρετική διακόσμηση που αναδεικνύει το επίπεδο της μακεδονικής μεταλλουργίας.
Ο κάδος βρέθηκε πεσμένος στο δάπεδο του τάφου και γύρω του εντοπίστηκαν υπολείμματα από οργανικά υλικά, ξύλα κ.ά. που σχετίζονται με το ανάκλιντρο του νεκρού. Υπάρχουν κατάλοιπα υφασμάτων από τα στρωσίδια της κλίνης και τα ενδύματα του νεκρού, όπου μάλιστα διατηρήθηκαν ίχνη πορφύρας, δέρματα και κυρίως τα υπολείμματα της ίδιας της ξύλινης κλίνης. Ηδη σε πρώτη ματιά αναγνωρίζεται η επίχρυση διακόσμηση της μπροστινής πλευράς του ανάκλιντρου, του οποίου η μορφή του αντιστοιχούσε με εκείνη των χρυσελεφάντινων κλινών από τον τάφο του Φιλίππου.
Ποιος όμως μπορεί να ήταν ο νεκρός;
Στο ερώτημα αυτό απαντά κ. Κοτταρίδη. «Αφού δεν βρέθηκε επιτύμβιο με επιγραφή και αφού προφανώς δεν είναι μέλος της βασιλικής οικογένειας για να τον αναζητήσουμε στην παράδοση των πηγών, δεν μπορούμε να πούμε το όνομα του νεκρού, μπορούμε όμως, συνδυάζοντας τα δεδομένα να κάνουμε μερικές σκέψεις γι' αυτόν» σημειώνει η κ. Κοτταρίδη και προσθέτει: «Το γεγονός ότι ένας ενήλικος άντρας και μάλιστα τόσο εύπορος που να μπορεί να φορά ρούχα βαμμένα με την πανάκριβη πορφύρα, δεν συνοδεύεται από τα όπλα του, είναι προφανώς μια όχι τυχαία εξαίρεση...
Αν αυτό συνδυαστεί με το σπάνιο στεφάνι κισσού, μας επιτρέπει να σκεφτούμε ότι ίσως ο σεβάσμιος, πορφυροντυμένος αστός των Αιγών είναι ένας ιερέας του Διόνυσου ή ένα εξέχον μέλος του θιάσου της Μητέρας των Θεών που η ύπαρξή του στις Αιγές μαρτυρείται με επιγραφή της εποχής της ταφής», αναφέρει.
Ευχαριστούμε για αυτό το πολύ ενδιαφέρον άρθρο και την φωτογραφία
των οποίων τα πνευματικά δικαιώματα ανοίκουν στην ιστοσελίδα:
www.ethnos.gr

Στο βάθρο του Ρίο. Συγχαρητήρια στους χάλκινους Μάντη και Καγιαλή

Συγχαρητήρια μηνύματα στους χάλκινους ολυμπιονίκες Παναγιώτη Μάντη και Παύλο Καγιαλή, που χάρισαν στην Ελλάδα ένα ακόμη ολυμπιακό μετάλιο απέστειλαν η πολιτειακή και η πολιτική ηγεσία της χώρας.
«Η κορυφαία ολυμπιακή διάκριση και επιτυχία σας, πανάξιος καρπός του συνδυασμού των επίπονων προσωπικών προσπαθειών σας και του υψηλού ήθους σας, ας είναι διαρκής ούριος άνεμος 'στα πανιά σας' τόσο για την περαιτέρω αθλητική σας πορεία όσο και κατά την μετέπειτα εν γένει σταδιοδρομία σας. Θερμά συγχαρητήρια» αναφέρει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος.
«Συγχαρητήρια στο ελληνικό πλήρωμα για την κατάκτηση του Χάλκινου! Συγχαρητήρια Π. Μάντη και Π. Καγιαλή» αναφέρει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με ανάρτηση στο twitter.
Μετά την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου από τους Παναγιώτη Μάντη και Παύλο Καγιαλή, ο υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Σταύρος Κοντονής δήλωσε:
«Το 5ο μετάλλιο χάρισαν απόψε στην Ελλάδα οι Παναγιώτης Μάντης – Παύλος Καγιαλής στην κατηγορία των 470 της ιστιοπλοΐας των ανδρών, γράφοντας με τη σειρά τους τη δική τους χρυσή σελίδα στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων.
» Το ελληνικό πλήρωμα συνέχισε τη μεγάλη παράδοση που έχει η χώρα μας στο απαιτητικό και επίπονο άθλημα της ιστιοπλοΐας, που διαχρονικά μας χαρίζει μεγάλες συγκινήσεις, επιβεβαιώνοντας την αγάπη του λαού μας για τη θάλασσα και τα θαλάσσια αθλήματα.
» Οι Έλληνες αθλητές της ιστιοπλοΐας διακρίθηκαν στο Ρίο δίνοντας ηχηρό μήνυμα σε ολόκληρο τον κόσμο πως η Ελλάδα ανθίσταται στις δυσκολίες με επιμονή, αφοσίωση και σκληρή δουλειά.
» Είμαστε περήφανοι για τις επιτυχίες τους αλλά και για τις απλές συμμετοχές τους, καθώς όλα τα μέλη της ελληνικής αποστολής μας εκπροσωπούν επάξια.
» Θερμά συγχαρητήρια στους ιστιοπλόους μας, τους προπονητές τους και την ιστιοπλοϊκή Ομοσπονδία για την τεράστια επιτυχία τους».

Ολόθερμα συγχαρητήρια στον Παναγιώτη Μάντη και τον Παύλο Καγιαλή που κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο στην ιστιοπλοΐα στα 470 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο, αναφέρεται στο συγχαρητήριο μήνυμα του γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ.
«Οι δύο κορυφαίοι αθλητές ένωσαν τις δυνάμεις τους και κατέδειξαν πως, με συνεργασία και επίμονη προσπάθεια, μπορεί κανείς να καταφέρει το καλύτερο και να εμπνεύσει με το παράδειγμά του» αναφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ.
«Αλλο ένα μετάλλιο για την Ελλάδα! Συγχαρητήρια Τάκη Μάντη και Παύλο Καγιαλή, μας κάνατε περήφανους» αναφέρει ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης με ανάρτηση στο twitter για τη κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στην ιστιοπλοΐα στη medal race των 470 ανδρών.
«Τ. Μάντης και Π. Καγιαλής ανέβασαν την ελληνική ιστιοπλοΐα ξανά στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων. Τους αξίζει ένα μεγάλο μπράβο» αναφέρει η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά με ανάρτηση στο twitter.
«Οι επιτυχίες στους Ολυμπιακούς Αγώνες συνεχίζονται με το πέμπτο μετάλλιο. Αυτή την φορά την σκυτάλη πήραν οι Παναγιώτης Μάντης και Παύλος Καγιαλής, με την ελληνική ιστιοπλοΐα να συνεχίζει την παράδοση στις επιτυχίες με το όγδοο μετάλλιο του αθλήματος σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Θερμά συγχαρητήρια στους δύο αθλητές και σε όσους συνέβαλαν στην επιτυχία» αναφέρει ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Θανάσης Θεοχαρόπουλος
In.gr

Παρουσίαση στο Δίστομο του βιβλίου »Διστομίτες στην Αμερική» της Καίτης Μανωλοπούλου

«Διστομίτες στην Αμερική»: ένα βιβλίο με τις «προσωπικές» ιστορίες Διστομιτών που σε διάφορες χρονικές στιγμές, από τις αρχές του περασμένου αιώνα μέχρι πιο πρόσφατα, μετανάστευσαν στην Νέα Ήπειρο – ένα ταξίδι και μια ζωή «Δαμάζοντας την Κίρκη». Το έγραψε, ανιχνεύοντας μέσα σε μνήμες, χαρτιά-ντοκουμέντα, μαρτυρίες, παλιές φωτογραφίες, η Διστομίτισα διαπρεπής συγγραφέας και ποιήτρια Καίτη Μανωλοπούλου, ολοκληρώνοντας έναν κύκλο που ξεκίνησε με το βιβλίο «Να ζεστάνουμε τις πέτρες στις πλαγιές του Διστόμου» που παρουσιάζει τη ζωή των ανθρώπων του Διστόμου στον 20ό αιώνα και τον «Αθέριστο Ιούνη» με μαρτυρίες και ντοκουμέντα για την Σφαγή του Διστόμου από τους Γερμανούς τον Ιούνη του 1944.
Στο βιβλίο αναφέρονται οι βιογραφικές ιστορίες 38 Διστομιτών, ενώ γίνονται ονομαστικές αναφορές σε άλλους 47 χωρίς βιογραφικά, παρουσιάζονται Πιστοποιητικά Άφιξης άλλων 28 Διστομιτών στο Ellis Island, «το νησί των δακρύων και του φόβου» στην Νέα Υόρκη… Επίσης τα ονόματα άλλων 51, της Λίστας του Πατριωτικού Συλλόγου Διστόμου, στο Σικάγο…
Ένα βιβλίο που αφορά κάθε Διστομίτη Ελληνοαμερικανό που είναι στο χωριό ή στις ΗΠΑ, κάθε οικογένεια του Διστόμου που έχει ή είχε συγγενή στις ΗΠΑ, κάθε Διστομίτη και γενικότερα κάθε Έλληνα πολίτη που θέλει να μάθει μια άλλη, ανθρώπινη διάσταση της σύγχρονης κοινωνικής ιστορίας του τόπου.

«Όταν άρχισα να ασχολούμαι με τους ξενιτεμένους του Διστόμου δεν φανταζόμουν την έκταση του θέματος, αργότερα μου έγινε αντιληπτή. Ούτε ότι η ιστορία του καθενός θα ήταν ένα παζλ που έπρεπε να συνταιριαστεί κομματάκι κομματάκι. Η προσπάθεια να περιγράψεις, να ζωγραφίσεις, να συνοψίσεις τη ζωή ενός ατόμου επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις, ενώ πάντα ελλοχεύει και ο κίνδυνος της παρερμηνείας», επισημαίνει η κ. Μανωλοπούλου- Και συνεχίζει: «Για όποιον πάντως αγαπάει τις ιστορίες των ανθρώπων είναι μια ωραία περιπλάνηση, σαν να γίνεσαι ένας μικρός  Κολόμβος που ανακαλύπτει σιγά σιγά όχι τη μεγάλη ήπειρο αλλά τον μέσα κόσμο ενός ανθρώπου, άλλοτε πλούσιο, άλλοτε πιο φτωχό, σαν μια μουσική με μικρές ή μεγάλες παραλλαγές». 

Το βιβλίο «Δαμάζοντας την Κίρκη – Διστομίτες στην Αμερική» εκδόθηκε από τις εκδόσεις Βεργίνα (Βιβλιοπωλείο – Εκδόσεις Διεύθυνση: Φειδίου 14-16 Αθήνα Αττική 10678, Ελλάδα, Τηλέφωνο: 2103833725, 2103830663 Φαξ: 2103847090, σάιτ http://www.vergbooks.gr) και στο ΔΙΣΤΟΜΟ θα το βρείτε στο Βιβλιοπωλείο ΡΟΥΣΑΚΗ,Τηλ. 2267022055.

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΤΙΣ 7 μμ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΗΣ ΤΑΒΕΡΝΑΣ ΣΤΑΥΡΟΥ (»ΣΤΑΥΡΟΓΙΑΝΝΟΥ»)

Οι ιστορίες αφορούν
Α΄ Μεταναστευτικό Ρεύμα

Κωνσταντίνος Μπούρας 
Λεωνίδας Λουκά Πανουργιάς 
Ιωάννης Γεωργίου Καστρίτης 
Λουκάς Ι. Δημάκας 
Γεώργιος Δημάκας
Ματθαίος ή Μάνθος Δημάκας
Δημητράκης Νικολάου Μορόγιαννος (James N. Morris)
Λεωνίδας Νικολάου Μορόγιαννος (Louis N. Morris)
Δανιήλ Γαμβρίλης 
Δημήτριος Κωνσταντίνου Κωσταγιάννης
Νικόλαος Κωνσταντίνου Κωσταγιάννης 
Γιώργος Κίνιας (Ceneas)
Αλέξανδρος Γεωργίου Κίνιας
Πλάτων Κίνιας (γιος τού Μήτσου) 
Δήμος Ιωάννου Πράππας
Παρασκευή Καΐλη

Β΄ Μεταναστευτικό Ρεύμα 
Αναστάσιος-Τάσος Δημητρίου Κοτρόγιαννος 
Ιωάννης Ιωάννου Σφουντούρης
Αρετή Σφουντούρη 
Φρόσω Σφουντούρη
Γκίκας Σφουντούρης 
Νίκος Σφουντούρης 
Γεώργιος Ιωάννου Καστρίτης 
Κωνσταντίνος Νικολάου Λίτσος – Ασημίνα Λίτσου 
Ιωάννης Γεωργίου Λούκας 
Γεώργιος Δημητρίου Δημάκας 
Ιωάννης Νικολάου Μπαλαγούρας
Λεονάρδος Πέτρου Καλέγκας 
Γεώργιος Νικολάου Περγαντάς (Περγαντίνας)
Δήμητρα (Τούλα) Λιάσκου – Περγαντίνα

Γ΄ Μεταναστευτικό Ρεύμα

Γιώργος Αθανασίου Κίνιας
Σεραφείμ Αθανασίου Καστρίτης
Δημήτριος Θεοδοσίου Καΐλης – Ασημίνα Σταύρου
Δημήτριος Ιωάννου Καστρίτης-Ζήλιας 
Δημήτριος Ευσταθίου Πίτσος
Ιωάννης Θεμιστοκλή Σφουντούρης
Αθανάσιος Καΐλης.

Να σημειωθεί ότι η φωτογραφία-ντοκουμέντο του εξωφύλλου είναι από την άφιξη στις ΗΠΑ το 1952 μιας ομάδας νέων 

μεταναστών από το Δίστομο, ορφανών της Σφαγής, που προσκλήθηκαν στην Αμερική από τον Συλλόγου Διστομιτών!

Δοκιμάστηκε επιτυχώς σε ποντίκια νέο οπιούχο φάρμακο κατά του πόνου με λιγότερες παρενέργειες από τη μορφίνη

Ένα νέο ισχυρό οπιούχο φάρμακο, το μπλοκάρει τον πόνο εξίσου αποτελεσματικά με την μορφίνη, αλλά έχει λιγότερες παρενέργειες από αυτή, δημιούργησε ομάδα αμερικανών και γερμανών επιστημόνων.

 

Η ουσία ανακαλύφθηκε εκ του μηδενός με τη βοήθεια ηλεκτρονικών υπολογιστών και αφού οι ερευνητές δοκίμασαν (προσομοίωσαν) πάνω από τέσσερα τρισεκατομμύρια διαφορετικές χημικές αλληλεπιδράσεις. Προς το παρόν το νέο φάρμακο έχει δοκιμαστεί με επιτυχία σε ποντίκια.

 

Οι επιστήμονες, μεταξύ των οποίων ο νομπελίστας Μπράιαν Κομπίλκα, καθηγητής φυσιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια, που έκαναν τη δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», τόνισαν ότι η νέα αναλγητική ουσία δεν παρεμβάλλεται στην αναπνοή (βασική αιτία θανάτου από τα υπάρχοντα οπιούχα αναλγητικά σε περίπτωση υπερδοσολογίας), ούτε προκαλεί εθισμό ή δυσκοιλιότητα.

 

Το νέο φαρμακευτικό μόριο με την προσωρινή ονομασία ΡΖΜ21 είναι άσχετο με τα υπάρχοντα οπιούχα φάρμακα από χημική άποψη, πράγμα που, όπως έδειξαν τα φαρμακολογικά τεστ, του επιτρέπουν να δρα μέσω διαφορετικών βιολογικών μηχανισμών σε σχέση με την μορφίνη.

 

Θα χρειαστούν περισσότερες μελέτες σε βάθος χρόνου για να επιβεβαιωθεί ότι το φάρμακο δεν γίνεται εθιστικό και είναι ασφαλές στους ανθρώπους, όπως στα τρωκτικά. Αν αυτό όντως συμβεί τότε οι γιατροί θα έχουν στα χέρια τους ένα νέο «όπλο» κατά του πόνου, με το οποίο παράλληλα θα αντιμετωπίσουν τον ολοένα αυξανόμενο εθισμό στα αναλγητικά.

 

Οι θάνατοι από υπερβολική δόση οπιούχων φαρμάκων (μορφίνης, κωδεΐνης, οξυκωδόνης, υδροκωδόνης κ.α.) εμφανίζει συνεχή αύξηση εδώ και δεκαετίες. Όμως η σύγχρονη ιατρική βασίζεται σε αυτά, καθώς δεν διαθέτει άλλο πιο αποτελεσματικό τρόπο να μπλοκάρει τον πόνο.

 

«Η μορφίνη έχει μεταμορφώσει την ιατρική. Υπάρχουν τόσες ιατρικές διαδικασίες που μπορούμε σήμερα να κάνουμε, ακριβώς επειδή ξέρουμε ότι είμαστε σε θέση να ελέγξουμε τον πόνο στη συνέχεια. Όμως η μορφίνη είναι επίσης επικίνδυνη, γι' αυτό εδώ και χρόνια αναζητούμε ένα ασφαλέστερο αντικαταστάτη της», δήλωσε ένας από τους ερευνητές, ο καθηγητής φαρμακευτικής χημείας Μπράιαν Σόσετ της Φαρμακευτικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σαν Φρανσίσκο.

Πώς είναι σήμερα το κοριτσάκι που έσβησε την Ολυμπιακή Φλόγα το 2004; [photos]

Ποιος δεν θυμάται τέτοια εποχή πριν από έντεκα ακριβώς χρόνια τη μικρή Φωτεινή, το κορίτσι με το έντονο βλέμμα που έσβησε την Ολυμπιακή Φλόγα μέσα στο κατάμεστο Ολυμπιακό Στάδιο κατά την Τελετή Λήξης των Αγώνων.

Η μικρή αυτή δεν ήταν ένα τυχαίο κοριτσάκι, ήταν ένα από τα παιδιά, που μεγάλωσαν υπό την φροντίδα των Παιδικών Χωριών SOS και με τον τρόπο της έστελνε το δικό της μήνυμα σ όλο τον κόσμο.

Πού βρίσκεται όμως και πώς είναι η Φωτεινή; Είναι 22 ετών, φοιτήτρια του τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου των Πατρών, μιλά άπταιστα Αγγλικά και Γερμανικά και ασχολείται με τον αθλητισμό.  msn.com

Η τραγική περίπτωση μαζικής δολοφονίας στην αρχαία Ελλάδα και το ηθικό δίδαγμα των προγόνων μας

Όταν ο Ηρακλής έκοψε και το τελευταίο αθάνατο κεφάλι της Λερναίας Ύδρας, το πήρε και το έθαψε βαθιά στη γη, τοποθετώντας πάνω του έναν βράχο. Ύστερα βούτηξε τα βέλη του στη δηλητηριώδη χολή του τέρατος κάνοντάς τα θανατηφόρα.

Κι αν οι μύθοι έχουν πάντα μια δόση ιστορικής αλήθειας, τότε ο άθλος του Ηρακλή είναι η παλιότερη γνωστή αναφορά σε βιολογικό πόλεμο! Ιστορικά εξάλλου η λέξη «τοξικός» προέρχεται από τα εμβαπτισμένα στο δηλητήριο βέλη του τόξου του Ηρακλή: τοξικός ίσον θανατηφόρος, μας λέει ο αρχαίος μύθος (όπως μας παραδίδει την ετυμολογία ο Διοσκουρίδης)!

Η ανθρωπότητα έχει δυστυχώς αιματοκυλιστεί πολλάκις στην παγκόσμια ιστορία της και τα μαζικά εγκλήματα δεν λείπουν από την οικουμένη: γενοκτονίες, εθνοκαθάρσεις και λοιπά ξεκληρίσματα πληθυσμών στέκουν ζοφερά ορόσημα της ανθρώπινης αχρειότητας.

Η Ιστορία δεν φαίνεται βέβαια να παίρνει το μάθημά της, αφήνοντας λες τους αρχαίους προγόνους μας μόνους στην οδύσσεια για σοφία και σωφροσύνη. Γιατί η δική τους μαζική δολοφονία λειτούργησε ως πολύτιμο μάθημα που θα διέπνεε έκτοτε τον Ελληνικό πολιτισμό, αποτρέποντάς τον από μαζικές εξοντώσεις πληθυσμών.

Το σκηνικό της φρίκης στήθηκε κατά το 590 π.X. στην πόλη Κίρρα, επίνειο των Δελφών, όταν τα κράτη μέλη της Δελφικής Αμφικτιονίας αποφάσισαν να απαλλαγούν από τα καμώματά της δηλητηριάζοντας μαζικά τον πληθυσμό της ώστε να μη μείνει κανένας, μήτε γέρος, μήτε νέος, μήτε βρέφος.

Το ζοφερό περιστατικό της δηλητηρίασης του πόσιμου νερού της Κίρρας με ελλέβορο από την αντίπαλη ομοσπονδία μετατράπηκε στην πιο μαύρη στιγμή του Πρώτου Ιερού Πολέμου, αν και το μάθημα που αποκόμισε ένας ολόκληρος πολιτισμός που είπανε «Κοινό των Ελλήνων» ήταν αποφασιστικής σημασίας τόσο για τη δική του ιστορία όσο και τις τύχες λίγο-πολύ του τότε γνωστού κόσμου.

Η τραγική κατάληξη της πολιορκίας της Κίρρας κατά τον Πρώτο Ιερό Πόλεμο (595-585 π.X.) είναι μάλιστα η αρχαιότερη καταγεγραμμένη περίπτωση μαζικής εξολόθρευσης, αν και η «καινοτομία» των αρχαίων Ελλήνων, για κείνους τουλάχιστον, θα έληγε εκεί…

Η «πέτρα του σκανδάλου» Κίρρα

Η αρχαία Κίρρα βρισκόταν στα σύνορα των Φωκίδας με την Οζολία Λοκρίδα και για μια μακρά περίοδο υπήρξε προσδεμένη στο άρμα των Φωκέων. Χτισμένη σε νευραλγικό σημείο του Κρισαίου Κόλπου, σε μια στρατηγική θέση όπου διασταυρώνονταν οι δρόμοι από τη Θεσσαλία, τη Βοιωτία και την Αιτωλία με τα θαλάσσια περάσματα από την Πελοπόννησο και τα νησιά, ήταν το κοντινότερο λιμάνι στους Δελφούς.

Η πόλη αναφέρεται από τον Όμηρο στην «Ιλιάδα» ως Κρίσα και από τον ποιητή Αλκαίο ως Κίρσα, ενώ ο Παυσανίας και ο Στράβωνας την αποκαλούν Κίρρα. Η Κίρρα φαίνεται να κατοικήθηκε κατά την πρωτοελλαδική εποχή και εξελίχθηκε σταδιακά σε σημαντικό εμπορικό κέντρο (στους μεσοελλαδικούς χρόνους), αφού στο λιμάνι της κατέφθαναν οι προσκυνητές των Δελφών και διακινούνταν αγαθά προς όλη την ευρύτερη περιοχή.

Η μεγάλη ακμή που απέκτησε γέννησε όμως στους κατοίκους της μεγάλες φιλοδοξίες, όταν μπλέχτηκαν στην προσπάθεια για τον έλεγχο της κοιλάδας του Πλειστού αλλά και του Μαντείου των Δελφών. Η Δελφική Αμφικτιονία την κατηγόρησε ότι εκμεταλλευόταν οικονομικά τους προσκυνητές του μαντείου, δίνοντας έτσι το έναυσμα να ξεσπάσει ο δεκαετής Πρώτος Ιερός Πόλεμος που έμελλε να οδηγήσει στην καταστροφή της το 590 π.Χ.

Το στυγερό έγκλημα

Η φωκική πόλη Κίρρα σύρθηκε λοιπόν σε πόλεμο με τα στρατεύματα της Δελφικής Αμφικτιονίας, μιας θρησκευτικο-πολιτικής ομοσπονδίας που αποτελούνταν από Θεσσαλούς, Σικυώνιους και Αθηναίους κυρίως, παρά το γεγονός ότι εκπροσωπούνταν δώδεκα φυλές της Στερεάς Ελλάδας και της Θεσσαλίας.

Οι πολίτες της Κίρρας μπορεί μεν να παρενοχλούσαν όσους ανέβαιναν στο ιερό των Δελφών αποσπώντας χρήματα (και καταπατώντας κάποιες εκτάσεις που ανήκαν στο ιερό), τα βαθύτερα αίτια του πολέμου βρίσκονταν ωστόσο στις υπέρμετρες φιλοδοξίες των Θεσσαλών να επικρατήσουν οριστικά στη Φωκίδα και να ελέγξουν το Μαντείο των Δελφών, την ίδια ώρα που και οι Σικυώνιοι είχαν τα δικά τους συμφέροντα, να απαλλαγούν οριστικά από τους κιρραίους πειρατές δηλαδή που δρούσαν ανεξέλεγκτα στον Κορινθιακό Κόλπο και είχαν εξελιχθεί σε μεγάλο βραχνά.

Οι παντοδύναμοι Θεσσαλοί είχαν εξασφαλίσει άλλωστε τον πλήρη έλεγχο της δελφικής συμμαχίας, την οποία είχαν μετατρέψει σε όργανό τους στην απόπειρα να πάρουν τα σκήπτρα του Μαντείου των Δελφών. Ο μόνος αντίπαλός τους ήταν οι Φωκείς και οι ανεξάρτητες ακόμα πόλεις Κρίσα και Κίρρα (το επίνειό της).

Το σκηνικό του πολέμου είχε στηθεί, αν και τα πράγματα δεν πήγαιναν ακριβώς όπως τα είχαν σχεδιάσει οι εισβολείς. Παρά τη μακροχρόνια πολιορκία από στεριά και θάλασσα, η πόλη δεν έλεγε να πέσει και η αντίσταση των κατοίκων της είχε κάτι από την παροιμιώδη γενναιότητα των αρχαίων Ελλήνων. Κάτι έπρεπε να γίνει για να καμφθεί η αντίσταση και οι προτάσεις έπεφταν βροχή. Μέχρι να στραφεί τουλάχιστον η συζήτηση στο νερό.

Ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά του πλανήτη δηλαδή τη σπουδαιότητα του οποίου γνώριζαν οι άνθρωποι από την αρχαιότητα και ακόμα πιο παλιά. Αν και τώρα ήταν η πρώτη φορά που το πόσιμο νερό θα μετατρεπόταν σε όπλο και μάλιστα μαζικής καταστροφής! Το σκεπτικό ήταν απλό: όλοι χρειάζονταν νερό και αν αυτό δηλητηριαζόταν, τότε θα προέκυπτε σοβαρό πρόβλημα.

Το Αμφικτιονικό Συνέδριο, με επι­κεφαλής την Αθήνα και τη Σικυώνα, κήρυξε τον ιερό πόλεμο στους ιερόσυλους Κιρραίους δίνοντας όρκο φοβερό στο δελφικό ιερατείο να εξαφανίσουν την πόλη από προσώπου γης, να καταστρέψουν τους αγρούς και τα καρποφόρα δέντρα της και τίποτα να μη θυμίζει ότι κάποτε ζούσε κάποιος εκεί. Είχαν εξάλλου τη σύμφωνη γνώμη του ίδιου του Απόλλωνα, καθώς διά στόματος Πυθίας πήραν τη διαβεβαίωση ότι ο ολύμπιος θεός είχε καταραστεί την ιερόσυλη πόλη. Αν ο Απόλλωνας δεν θα έδειχνε κανένα έλεος στα γυναικόπαιδα, έτσι αμείλικτα έπρεπε να φανούν και τα συμμαχικά στρατεύματα!

Και πράγματι φάνηκαν. Οι σύμμαχοι πολιόρ­κησαν την καλά οχυρωμένη Κίρρα και παρά τις διαφορετικές εκδοχές που παραθέτουν οι αρχαίοι συγγραφείς, όλοι συμφωνούν πως οι πολιορκητές διέκοψαν την παροχή νερού προς την πόλη (είτε εκτρέποντας τον ποταμό είτε καταστρέφοντας τον υπόγειο αγωγό ύδρευσης) και μόλυναν το νερό με ελλέβορο, ο οποίος ήταν γνωστό για τις ισχυρές καθαρτικές του ιδιότητες. Kατόπιν επανέφεραν την παροχή νερού στην πόλη και το δηλητηριώδες φυτό έκανε τη δουλειά του.

Συναίνεση και πάλι δεν υπάρχει για το τι συνέβη τελικά στην Κίρρα, αν και η μοίρα της είχε σφραγιστεί. Άλλοι αναφέρουν πως ο πληθυσμός αποδεκατίστηκε από το τοξικό νερό και, κατ’ άλλους, η διάρροια αποδυνάμωσε τόσο πολύ τους κατοίκους που οποιαδήποτε αντίσταση ήταν πια αδύνατη. Κι έτσι εξολοθρεύτηκαν από τα στρατεύματα της Αμφικτιονίας που δεν έδειξαν κανένα έλεος, όπως είχαν υποσχεθεί.

Κανένα όμως! Μετά τη νίκη τους, ο δελφικός συνασπισμός πότισε τα χωράφια της Κίρρας με το δηλητηριασμένο νερό για να μην ξαναφυτρώσει ποτέ και τίποτα στα εύφορα μέχρι πρότινος εδάφη. Όταν ο περιηγητής Παυσανίας επισκέφθηκε τον τόπο μπόλικους αιώνες αργότερα, το έδαφος ήταν ακόμα στέρφο. «Ο κάμπος γύρω από την Κίρρα είναι ακαλλιέργητος γιατί η γη είναι ακόμα καταραμένη και οι κάτοικοι δεν μπορούν να φυτέψουν δέντρα», γράφει ο Παυσανίας, ο οποίος αποδίδει μάλιστα το σχέδιο της μαζικής δολοφονίας στον αθηναίο νομοθέτη Σόλων τον Σοφό! Η σοφία του οποίου δεν πήγαζε βέβαια από τη ζοφερή πράξη, αλλά το ηθικό δίδαγμα όταν αντίκρισε τον αποδεκατισμένο πληθυσμό και τα άμοιρα παιδιά, δίνοντας όρκο ιερό να μην ξανασυμβεί ποτέ τέτοιο έγκλημα σε ελληνικό έδαφος.

Ιστορική συναίνεση δεν υπάρχει ούτε για τον εμπνευστή του ξεκληρίσματος της Κίρρας. Σύμφωνα με τον Φροντίνο, ειδικό στα στρατηγήματα, που έγραψε τον 1ο αιώνα μ.X., ήταν ο τύραννος της Σικυώνος και επικεφαλής της πολιορκίας, Kλεισθένης, αυτός που εφάρμοσε τον τακτικισμό. Στη σχετική αναφορά του Πολύαινου (2ος αιώνας μ.X.) επισημαίνεται ότι οι πολιορκητές ανακάλυψαν έναν κρυμμένο αγωγό που μετέφερε το νερό μέσα στην πόλη και κατά τον ιστορικό, ήταν ο στρατηγός των Θεσσαλών, Eυρύλοχος, αυτός που συμβούλευσε τους συμμάχους να συλλέξουν μεγάλες ποσότητες ελλέβορου από τη γειτονική Aντίκυρα και να τις ρίξουν στο νερό.

O Παυσανίας απέδωσε όμως το δολοφονικό σχέδιο στον ίδιο τον Σόλωνα, ο οποίος όχι μόνο σκέφτηκε το μοιραίο σχέδιο αλλά πειραματίστηκε κιόλας με τα δηλητήρια για να βρει το αποτελεσματικότερο για το τρεχούμενο νερό! Σύμφωνα με τον περιηγητή, ο Σόλων ο Αθηναίος εξέτρεψε τη ροή του ποταμού Πλείστου ώστε να μην περνάει μέσα από την Kίρρα. Οι πολιορκημένοι άντεξαν όμως τη δοκιμασία αντλώντας ύδωρ από τα πηγάδια και συλλέγοντας το βρόχινο νερό.

Τότε ήταν που ο αθηναίος νομομαθής και επικεφαλής των αθηναϊκών δυνάμεων (κατ’ άλλους, στρατηγός των Αθηναίων στη συγκεκριμένη περιπέτεια ήταν ο Αλκμαίων) έβαλε τους άντρες του να συλλέξουν ρίζες ελλέβορου και να τις ρίξουν στο ποτάμι. Όταν έκρινε δε ότι το νερό ήταν αρκούντως μολυσμένο, άλλαξε και πάλι τη ροή του ποταμού ώστε να διατρέξει ξανά την πόλη. Οι διψασμένοι κάτοικοι της Kίρρας ήπιαν αχόρταγα από το τοξικό νερό και ασθένησαν βαριά.

O τέταρτος άνθρωπος στον οποίο αποδίδεται το μαύρο πλάνο ήταν ένας γιατρός ονόματι Nεβρός, ένας από τους Aσκληπιάδες (οπαδός του θεραπευτή Aσκληπιού, γιου του Aπόλλωνα). Σύμφωνα με αρχαίες ιατρικές πηγές, ο Nεβρός ήταν πρόγονος του μεγάλου γιατρού Iπποκράτη. H αναφορά που εμπλέκει τον Nεβρό είναι η αρχαιότερη που μας παραδίδεται, γραμμένη μόλις έναν αιώνα μετά την καταστροφή της Kίρρας. Η πηγή της είναι ο συγγραφέας Θεσσαλός, που αναφέρεται ως γιος του Iπποκράτη.

O Θεσσαλός επισκέφθηκε την Aθήνα στα τέλη του 5ου αιώνα π.X. ως απεσταλμένος της Kω και έγραψε ότι αφότου η οπλή ενός αλόγου έσπασε τον μυστικό αγωγό που μετέφερε το νερό στην Kίρρα κατά τη διάρκεια μιας πολιορκίας, ο γιατρός Nεβρός βοήθησε τους πολιορκητές ρίχνοντας στο νερό μια φαρμακευτική ουσία που επέφερε εντερικές δυσλειτουργίες στους κατοίκους της Kίρρας, χαρίζοντας έτσι τη νίκη στη Δελφική Αμφικτιονία.

Η κατάληξη της ιστορίας μας, όπως κι αν έγινε τελικά, ήταν ολότελα τραγική, καθώς ο πληθυσμός της Κίρρας εξολοθρεύτηκε ολοσχερώς με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. H αφήγηση μάλιστα του αποτρόπαιου περιστατικού εθεωρείτο παλιότερα ότι ανήκε στη σφαίρα του μύθου, καθώς δεν μπορούσαν να δεχτούν οι αρχαίοι μας πρόγονοι ότι κάποιος δικός τους θα έκανε ένα τέτοιο ανήκουστο έγκλημα!

Οι ιστορικοί πείστηκαν όμως ότι η ιστορία ήταν αληθινή όταν την ανακάλυψαν σε κείμενα του ρήτορα Αισχίνη (4ος αιώνας π.X.) και ορισμένων ακόμα αξιόπιστων ελλήνων συγγραφέων (Στράβωνας και Διόδωρος ο Σικελιώτης).

Ευτυχώς, αυτή η μορφή ολοκληρωτικού πολέμου δεν φαίνεται να ξαναχρησιμοποιήθηκε από Έλληνες κατά Ελλήνων ποτέ στον αρχαίο κόσμο, καθώς η αμφικτιονική συμμαχία αποτροπιάστηκε από την κατάληξη του σχεδίου της και έδωσε όρκο ιερό να μην ξαναπροβεί σε μαζική εξολόθρευση πληθυσμού.

Οι πόλεμοι θα δίνονταν πια στο πεδίο της μάχης μεταξύ στρατών, αφήνοντας τον άμαχο πληθυσμό κατά μέρος. Η μόλυνση του νερού κρίθηκε απαράδεκτη και στο εξής απαγορευόταν διά ροπάλου από τους κανόνες του πολέμου.

Αν το αρχαιότερο καταγεγραμμένο γεγονός δηλητηρίασης πόσιμου νερού και μαζικής δολοφονίας συνέβη στην Ελλάδα, εκεί έλαβε επίσης χώρα και ένα ιερό συμβόλαιο τιμής που δυστυχώς δεν θα ακολουθούσε η οικουμένη με τον ίδιο ευλαβικό τρόπο που μαγεύτηκε από τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό και τα ιδανικά του. Αυτή η κληρονομιά των προγόνων μας θα περνούσε στα «ψιλά» της Ιστορίας, καθώς έκτοτε ο σκοπός θα αγίαζε όλα τα μέσα…

- See more at: http://apocalypsejohn.com/tragiki-periptosi-mazikis-dolofonias-archea-ellada-ithiko-didagma-progonon-mas/#sthash.AjScpMHP.dpuf

ΥΓΕΙΑ.Ο απίθανος χυμός που καίει το λίπος από την περιοχή της κοιλιάς!

Αυτός είναι ένας από τους πιο απλούς χυμούς που δίνει εξαιρετικά αποτελέσματα! Το μόνο που χρειάζεστε είναι μερικά αγνά υλικά και καλή θέληση!

Το λίπος στην κοιλιά δεν είναι μόνο το πιο επιβλαβές λίπος στο σώμα σας, που συνδέεται με πολλές ασθένειες, αλλά είναι ταυτόχρονα και το πιο αντιαισθητικό και εκείνο που άντρες και γυναίκες πασχίζουν να εξαφανίσουν. Απο πλευράς υγείας, το υπερβολικό λίπος στην κοιλιά  μπορεί να οδηγήσει σε ανάπτυξη της καρδιακής νόσου, της υπέρτασης, σε μεταβολικές δυσλειτουργίες, άσθμα, τη νόσο Alzheimer, ακόμη και σε προβλήματα γονιμότητας.

Υπάρχει ένα συγκεκριμένο ρόφημα, φτιαγμένο 100% από φυσικά υλικά, το οποίο συνδυάζει σπανάκι, τζίντζερ και λεμόνι και το οποίο, σύμφωνα με τους ειδικούς, μπορεί να σας βοηθήσει να απαλλαγείτε από τα περιττά κιλά στην κοιλιά πιο εύκολα. Έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε βιταμίνη C, η οποία έχει τη δυνατότητα να επιταχύνει τη διαδικασία καύσης λίπους.

Είναι προτιμότερο να το πιείτε το πρωί, με άδειο στομάχι, 30 λεπτά πριν το πρωινό, ώστε να επιταχύνετε τον μεταβολισμό σας.

Συστατικά:
1 λεμόνι
μια χούφτα σπανάκι
1 ποτήρι νερό
ένα κομμάτι τζίντζερ (2-3 εκατοστά)

Στραγγίζετε και ανακατεύετε όλα τα υλικά και καταναλώνετε το ρόφημα αμέσως.

Το πραγματικό Ολυμπιακό πνεύμα – Η φοβερή ιστορία ανάμεσα σε δύο αθλήτριες

Η δεύτερη προκριματική σειρά, στα 5000 μέτρα γυναικών βρισκόταν στους 4 1/2 γύρους πριν το τέλος της, όταν η Nikki Hamblin από τη Νέα Ζηλανδία σκόνταψε, η Αμερικανίδα Abbey D’ Agostino δεν πρόλαβε να σταματήσει, έπεσε πάνω της και τραυματίστηκε και τότε συνέβη αυτό. Που το λες και μια από τις μεγαλύτερες στιγμές των φετινών Ολυμπιακών Αγώνων.

Γιατί όταν δουλεύεις έναν ολυμπιακό κύκλο (ή Ολυμπιάδα ή εν πάση περιπτώσει για τέσσερα συναπτά έτη), νυχθημερόν, ώστε να μπορείς να αγωνιστείς στο κορυφαίο αθλητικό ραντεβού του πλανήτη και παρ’ όλα αυτά σταματάς να βοηθήσεις, προφανώς και είσαι κάτι πολύ μεγαλύτερο από καλός αθλητής. Είσαι άνθρωπος. Με την… κανονική, την πλήρη σημασία της λέξεως.

Τι συνέβη; Όπως είπε η Hamblin, η οποία φάνηκε να “ρίχνει” ταχύτητα για να αποφύγει σύγκρουση “έτρεχα και υπήρχε κινητικότητα μπροστά μου σε ένα γκρουπ αθλητριών, ώσπου ξαφνικά ένα κορίτσι μπροστά μου έκοψε ταχύτητα, προφανώς για να αποφύγει σύγκρουση με προπορευόμενη. Δεν είχα χρόνο να αντιδράσω. Ξαφνικά βρέθηκα στο έδαφος. Έπαθα σοκ. Σκέφτηκα “τι έγινε τώρα; Γιατί είμαι κάτω; Σκατά, αυτό δεν είναι κάτι που περιμένεις να συμβεί. Δεν μπορεί να συμβεί”. Δεν είναι από αυτά που σου προκύπτουν στις προπονήσεις και στις συζητήσεις που έχω κάνει, επί του τι μπορεί να πάει λάθος, αυτό το ενδεχόμενο δεν αναφέρθηκε ποτέ”.

Ομολόγησε πως “έμεινα για λίγο πεσμένη, σκεφτόμουν ότι είχα άλλους 5-6 γύρους, για να τερματίσω. Θα ήταν μοναχικοί αυτοί οι 5-6 γύροι” όταν αισθάνθηκε ένα χέρι στην πλάτη της και άκουσε μια φωνή να της λέει “έλα σήκω, πρέπει να τελειώσουμε τη δουλειά μας”. Ήταν η D’ Agostino, η οποία δεν μπορούσε καλά καλά να σταθεί όρθια. Είχε τραυματιστεί σοβαρά στο γόνατο. “Σκέφτηκα πως είχε δίκιο. Είμαστε στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Θα αργούσα λίγο, αλλά θα έφτανα στο τέρμα. Δεν φεύγεις από την πίσω πόρτα στους Ολυμπιακούς, για κανένα λόγο.

Είμαι ευγνώμων στην Abby, για την προτροπή της. Αυτό το κορίτσι είναι η ενσάρκωση του Ολυμπιακού πνεύματος. Ήταν η πρώτη φορά που τη συναντούσα. Δεν είναι απίστευτο; Ανεξάρτητα από την κούρσα και το αποτέλεσμα, αυτή είναι μια στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Αυτό το άγγιγμα στην πλάτη και το “έλα σήκω,”. Αν καταφέρω να της δώσει πίσω το 1% αυτού που μου πρόσφερε, θα είναι εκπληκτικό. Μου έλεγε “δεν ξέρω αν μπορώ να τρέξω, δεν μπορώ να βάλω βάρος στο γόνατο, αλλά εσύ συνέχισε”.

Δεν το έκανε. Έμεινε δίπλα της και τερμάτισαν μαζί. Αγκαλιάστηκαν και μετά η D’ Agostino αποχώρησε με αμαξίδιο. “Όλοι θέλουν να κατακτήσουν ένα μετάλλιο, αλλά όσο απογοητευτικό και αν είναι, οι Αγώνες είναι πολλά περισσότερα. Για παράδειγμα, είναι η κατανόηση που έχουμε μεταξύ μας για όλη την προσπάθεια που έχουμε κάνει. Ναι, μπορώ να πω ότι σήμερα απέκτησα μια φίλη. Όταν σε 20 χρόνια με ρωτήσουν για το Ρίο, αυτή την ιστορία θα πω. Η Abby είναι η ιστορία μου”.

Η Νεοζηλανδή δήλωσε και απογοητευμένη “με το γεγονός ότι δεν εμφανίστηκε άνθρωπος να βοηθήσει, μετά τη σύγκρουση. Ούτε ένας εθελοντής. Ένα κορίτσι ήταν στο έδαφος, χτυπημένο και δεν ήλθε άνθρωπος να βοηθήσει. Δηλαδή, σοβαρά; Έλα, βοήθα, δώστης λίγο νερό”. Τι της είπε η Αμερικανίδα στο τέλος; “Δεν θέλω να μιλήσω εκ μέρους της. Δεν την είχα συναντήσει ξανά, μολονότι έχουμε τους ίδιους εκπροσώπους μάνατζμεντ. Δείχνει τόσο αγαπητό, φανταστικό κορίτσι. Όλοι όσοι είναι εδώ ξέρουν τι χρειάζεται να κάνεις, για να βρεθείς εδώ. Όταν λοιπόν, τα καταφέρνεις και στον αγώνα σκοντάφτεις και χτυπάς σοβαρά, είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί. Ελπίζω να είναι καλά”.

Λίγα λεπτά μετά τον τερματισμό τους, οι κοπέλες έμαθαν πως έχουν προκριθεί -αμφότερες- στον τελικό του αγωνίσματος, μετά τη σχετική διαμαρτυρία των ομάδων τους και τη σύμφωνη γνώμη της διοργανώτριας αρχής

cyprustimes.com/