Τρίκαλα – Το πιο αρχαίο τεχνικό έργο στην Ελλάδα είναι 23.000 ετών, στο σπήλαιο Θεόπετρας

Το αρχαιότερο μέχρι σήμερα γνωστό τεχνικό έργο στον ελλαδικό χώρο έγινε στο προϊστορικό σπήλαιο της Θεόπετρας, τέσσερα χιλιόμετρα από την Καλαμπάκα .

Η χρονολόγηση του λιθοσωρού – τείχους, που περιορίζει την είσοδο του σπηλαίου κατά τα 2/3 και έγινε με τη μέθοδο της οπτικής φωταύγειας, απέδωσε μια μέση ηλικία 23.000 ετών και πιστοποιεί το έργο της κατασκευής του λιθοσωρού ως το αρχαιότερο όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως.
Η ηλικία συμπίπτει απόλυτα με την ψυχρότερη περίοδο της τελευταίας παγετώδους εποχής και υποδηλώνει ότι το έργο κατασκευάστηκε από τους παλαιολιθικούς οικιστές του σπηλαίου για να προστατευθούν από το δριμύ ψύχος της εποχής.

Το σπήλαιο, που εδώ και 25 χρόνια ερευνά η αρχαιολόγος Αικατερίνη Κυπαρίσση-Αποστολίκα (προϊσταμένη της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας Νοτίου Ελλάδος), έχει δώσει πολλές πληροφορίες και ευρήματα. 

Το πρώτο που ανασκάπτεται στη Θεσσαλία και το μόνο μέχρι στιγμής σε όλη την Ελλάδα με συνεχείς ανθρωπογενείς επιχώσεις οι οποίες ξεκινούν από τη Μέση Παλαιολιθική Εποχή και φθάνουν μέχρι το τέλος της Νεολιθικής (3000 π.Χ.).
Οπως μάλιστα σημειώνουν οι επιστήμονες, για πρώτη φορά μπορούμε στον ελλαδικό χώρο να δούμε τη μετάβαση από τον παλαιολιθικό στο νεολιθικό τρόπο ζωής.

Οσο για τα ευρήματα, όλα αυτά τα χρόνια ήρθαν στο φως από λίθινα εργαλεία Παλαιολιθικής – Μεσολιθικής και Νεολιθικής Εποχής, κεραμικά νεολιθικά, κοσμήματα από όστρεο, ένα μοναδικό για τον ελλαδικό χώρο χρυσό κόσμημα της Παλαιολιθικής, της Μεσολιθικής και της Νεολιθικής Περιόδου, καθώς και τα περίφημα ανθρώπινα αποτυπώματα της Θεόπετρας που χρονολογούνται στα 130.000 χρόνια.

Τώρα οι μετρήσεις στα εργαστήρια του Δημόκριτου χρονολόγησαν τον τεχνικό λιθοσωρό στην είσοδο ως το αρχαιότερο τεχνικό έργο. Η χρονολόγηση πραγματοποιήθηκε από την ερευνητική ομάδα των Ν. Ζαχαριά, επίκουρου καθηγητή του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, και δρος Ι. Μπασιάκου, διευθυντή ερευνών του ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος».

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Το σχόλιο του Χρήστου Ξανθάκη για την “απόδραση” του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Τήνο και ο σαρκασμός Πολάκη!

Christos Xanthakis

@ChristosXanthak 

Ο Παύλος Πολάκης σαρκάζει την απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να μεταβεί για σαββατοκύριακο στην Τήνο, λίγες μέρες μετά την καταστροφική καταιγίδα στην Χαλκιδική που άφησε πίσω της 7 νεκρούς και πάνω από 100 τραυματίες, αναρτώντας στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook ένα εύστοχο tweet του γνωστού δημοσιογράφου Χρήστου Ξανθάκη, με αφορμή την επιλογή αυτή του πρωθυπουργού.

Γράφει στην ανάρτησή του ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ:

“δικαίωμά του είναι του Μητσοτάκη να πάει βόλτα στην Τήνο, λίγο μετά απ’ την τραγωδία στη Χαλκιδική,

όπως δικαίωμα του Τσίπρα ήταν να πάει στη θάλασσα λίγο μετά απ’ την τραγωδία στο Μάτι.

ανθρώπινο είναι, μην διυλίζουμε τον κώνωπα τώρα.

ΑΛΛΑ ΑΝ ΥΠΟΨΙΑΣΤΩ ΟΤΙ ΠΗΓΕ ΓΙΑ ΤΑΜΑ…”

Με ένα εύστοχο tweet ο δημοσιογράφος Χρήστος Ξανθάκης σχολίασε την απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να μεταβεί για το σαββατοκύριακο στην Τήνο, λίγες μέρες μετά την καταστροφική καταιγίδα στην Χαλκιδική που άφησε πίσω της νεκρούς, στηλιτεύοντας εμμέσως και τη στάση που κράτησαν πολλά μέσα ενημέρωσης, που σήμερα μιλούν για “απόδραση του Πρωθυπουργού για να φορτίσει τις μπαταρίες του”, με την στάση που κράτησαν αντίστοιχα απέναντι στον Αέξη Τσίπρα και το ταξίδι του μετά την τραγωδία στο Μάτι πέρυσι το καλοκαίρι.

«Αδέρφια μου ομογενείς»: Συγκινητική επιστολή του νέου υπουργού Απόδημου Ελληνισμού

Ο εκδότης της εφημερίδας «Εθνικός Κήρυκας» της ελληνικής ομογένειας στη Νέα Υόρκη, Αντώνης Διαματάρης, αναλαμβάνει τη θέση του Υφυπουργού Εξωτερικών για τα θέματα Απόδημου Ελληνισμού.

Ο κ. Διαματάρης θέλησε να απευθυνθεί στην ομογένεια στις ΗΠΑ, προκειμένου να τους ενημέρωσε για την απόφασή του να κάνει αποδεκτή την πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη:

Αδέλφια ομογενείς,

Ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κυριάκος Μητσοτάκης, μου έκανε την τιμή να μου προτείνει να υπηρετήσω τον Απόδημο Ελληνισμό από μια νέα θέση: Τη θέση του Υφυπουργού Εξωτερικών αρμόδιου για θέματα Απόδημου Ελληνισμού.

«Λίγοι γνωρίζουν τα θέματα αυτά, όπως εσύ», μου είπε.

Μετά από αυτό η οικογένειά μου κι εγώ καλούμασταν να πάρουμε μια εξαιρετικά δύσκολη απόφαση.

Κατόπιν μεγάλης σκέψης αποδέχτηκα την τιμητική αυτή πρόταση του Πρωθυπουργού, την πρώτη παρόμοια πρόταση που γίνεται ποτέ σε Ελληνα του εξωτερικού.

Και το έκανα αυτό γιατί πιστεύω στον Πρωθυπουργό, τον οποίο γνωρίζω από παλιά, καθώς και στο ειλικρινές ενδιαφέρον του για εμάς τους απόδημους.

Και, επιπλέον, γιατί μου προσφέρεται μια πιθανόν μοναδική ευκαιρία, να υπηρετήσω εσάς, τα αδέλφια μου, την Ομογένεια Αμερικής και την αποδημία γενικότερα, από ένα άλλο μετερίζι.

Να είμαι ο εκπρόσωπός σας στην κυβέρνηση της Ελλάδας.

Αλλάζω δηλαδή το ένα μετερίζι από το οποίο υπηρετώ την Ομογένεια, από το ιστορικό βήμα ευθύνης του «Εθνικού Κήρυκα», σε ένα άλλο, στον θώκο του υφυπουργού Εξωτερικών για τον Απόδημο Ελληνισμό.

Και όταν κάποτε τελειώσει αυτή η αποστολή μου εδώ, στον «Ε.Κ.», δίπλα σε εσάς, σκοπεύω να επιστρέψω.

Και ας μην έχει κανείς καμιά αμφιβολία ότι, όπως έχω δώσει την ψυχή μου, ότι όπως έχω εργαστεί νύχτα και μέρα, εφτά ημέρες την εβδομάδα για 40 χρόνια ως εκδότης/διευθυντής του «Εθνικού Κήρυκα», το ίδιο θα κάνω και στο νέο μου πόστο.

Θα εξαντλήσω τα όρια στα οποία μπορούν να φτάσουν οι σχέσεις μας, ως Απόδημος Ελληνισμός και ως Ελλάδα.

Αδέλφια ομογενείς,

Στις 14 Σεπτεμβρίου, συμπληρώνονται 40 χρόνια από τότε που, νεαρός ακόμα, αναλάμβανα την βαριά ευθύνη της συνέχισης της έκδοσης του «Εθνικού Κήρυκα».

Ηταν η μεγάλη τιμή στην ζωή μου.

Δεν είχα σκεφτεί ποτέ, ούτε για ένα λεπτό, να σταματήσω να κάνω αυτό που αγαπώ, εφόσον η υγεία μου φυσικά μου το επέτρεπε, και μου το επιτρέπει. Αυτό στο οποίο αφιέρωσα σχεδόν όλη μου τη ζωή αυτά τα 40 χρόνια.

Δεν είχα σκεφτεί ποτέ να σταματήσω να αγωνίζομαι, παρά τις δύσκολες συνθήκες, μαζί με τους πιστούς, παλιούς και νέους συνεργάτες μου, να σας ενημερώνουμε με τον καλύτερο τρόπο που γνωρίζουμε και μπορούμε:

Με θάρρος, με ειλικρίνεια, με αντικειμενικότητα. Με αγάπη. Με βαθιά συναίσθηση του χρέους απέναντί σας.

Είμαι απόλυτα ήσυχος με την συνείδησή μου ότι αγωνίστηκα, μαζί με τους συνεργάτες μου, με όλη την δύναμη της ψυχής μας, για την έγκυρη ενημέρωσή σας.

Αγωνίστηκα με το πάθος που πηγάζει από την συναίσθηση μιας αποστολής άξια μιας ζωής.

Υπηρέτησα, εγώ και οι συνεργάτες μου, την αλήθεια. Το δίκαιο. Αγωνιστήκαμε κυρίως για τον απλό ομογενή.

Το γνωρίζω καλά ότι δεν ήμασταν αλάνθαστοι.

Τα λάθη που κάναμε όμως δεν ήταν ποτέ σκόπιμα. Ποτέ.

Πήραμε το 1979 μια εφημερίδα πολύ διαφορετική από αυτήν που κρατάτε σήμερα στα χέρια σας.

Από κάθε άποψη.

Προσθέσαμε -πριν 21 χρόνια- και την αγγλική της έκδοση.

Ακολουθήσαμε από πολύ κοντά τις εξελίξεις της τεχνολογίας. Αποκτήσαμε και μια πολύ σεβαστή, κυρίαρχη θέση, με τις ιστοσελίδες μας

Αγαπήσαμε και αγαπάμε βαθιά, ειλικρινά την Ομογένεια. Την θαυμάσαμε και την θαυμάζουμε. Πιστέψαμε και πιστεύουμε σε αυτήν.

Γνωρίζουμε το μεγαλείο της.

Την καλοσύνη της. Την γενναιοδωρία της.

Τις δυνατότητές της.

Και γνωρίζουμε πολύ καλά τους αγώνες της να παραμείνει πιστή στον εαυτό της, στις ρίζες της.

Γνωρίζουμε επίσης πολύ καλά ότι οι πολιτικοί της Αθήνας μέχρι τώρα δεν ενδιαφέρθηκαν πραγματικά για την Ομογένεια και γενικά τον Απόδημο Ελληνισμό.

Τώρα μου δίνεται η ευκαιρία να σας υπηρετήσω μέσα από την κυβέρνηση. Ως υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για τον Απόδημο Ελληνισμό.

Για 40 χρόνια παρατηρούσα από έξω, από την θέση του εκδότη/διευθυντή της ιστορικής τούτης εφημερίδας, να έρχονται πολιτικοί, να μας κολακεύουν στα λόγια και να μας ξεχνούν μπαίνοντας στο αεροπλάνο της επιστροφής.

Γνώριζα ότι δεν είναι δυνατόν να λύσουν όλα μας τα προβλήματα. Με εξόργιζε όμως η αδιαφορία τους που έφτανε στα όρια της κοροϊδίας.

Δεν μας πονούσαν.

Και δεν μας υπολόγιζαν γιατί δεν είχαμε ψήφο.

Να είστε βέβαιοι πως θα κάνω ό,τι είναι δυνατόν για να αλλάξω αυτή την κατάσταση. Θα κάνω από την θέση αυτή ό,τι έκανα ως εκδότης/διευθυντής της σπουδαίας και ιστορικής αυτής εφημερίδας, του «Εθνικού Κήρυκα»: Θα εργαστώ μέρα και νύχτα για εσάς, για τον Απόδημο Ελληνισμό, κομμάτι του οποίου βέβαια είμαι κι εγώ.

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Πιστεύω, όπως τόσες φορές έχω γράψει, ότι η Ελλάδα χωρίς την συμπαράσταση του Απόδημου Ελληνισμού δεν θα μπορέσει ποτέ να φτάσει στο ύψος των δυνατοτήτων της.

Και επίσης πιστεύω ότι επειδή η Ελλάδα είναι το σημείο αναφοράς μας, το μέλλον του Απόδημου Ελληνισμού είναι απόλυτα συνδεδεμένο με αυτήν.

Αδέλφια αναγνώστες μας,

Δεν κόβω τους δεσμούς μου με εσάς, τους αγαπημένους φίλους ομογενείς, τους ανθρώπους με τους οποίους έζησα μια ολόκληρη ζωή. Δεν πρόκειται ποτέ να απομακρυνθώ από εσάς.
Απλά θα δώσω την μάχη από ένα άλλο μετερίζι.

Εν τω μεταξύ, σας αφήνω τα δυο μου παιδιά, που εντελώς συμπτωματικά παίζουν εδώ και καιρό σημαντικό ρόλο στις εκδόσεις μας.

Σας αφήνω την αδελφή μου, που την γνωρίζετε από την αυτοθυσία και την αγάπη με την οποία υπηρετεί εσάς και την εφημερίδα.

Σας αφήνω και τους πολύτιμους συνεργάτες μου να συνεχίσουν το έργο μου, μέχρι, κάποτε, να επιστρέψω στη θέση μου.

Αφήνω στο πόδι μου όλους τους πιστούς, ταλαντούχους συνεργάτες, άνδρες και γυναίκες με τους οποίους μας δένουν αδελφικές σχέσεις συνεργασίας, συχνά δεκαετιών, στα γραφεία μας σε Νέα Υόρκη, Βοστώνη, Αθήνα, Τρίπολη και Λευκωσία, να σας υπηρετούν με βάση τις ίδιες αρχές, με βάση την ίδια εκδοτική φιλοσοφία που ακολουθήσαμε αυτά τα 40 χρόνια, όσο εγώ θα απουσιάζω από την εφημερίδα.

Θα σας επισκέπτομαι όμως όσο πιο συχνά το επιτρέπει η νέα μου θέση.

Θα σας συμβουλεύομαι. Και θα σας περιμένω στο νέο μου γραφείο στην Αθήνα που θα είναι πάντα ανοιχτό για εσάς.

Δεν σας αποχαιρετώ λοιπόν.

Απλά κάνω ένα διάλειμμα από τον «Εθνικό Κήρυκα».

Θα συνεχίζω να σας υπηρετώ από ένα άλλο σημαντικό πόστο, ως εκπρόσωπός σας στην κυβέρνηση ενός ανθρώπου που μας γνωρίζει καλά, που μας αγαπά πραγματικά, την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Θα συνεχίζω να σας υπηρετώ πάντα με αυταπάρνηση, με εντιμότητα, και με αγάπη.

Με τις ευχές, αλλά και τις προσευχές σας.

Εθνικός Κήρυξ

ΦΩΤΟ eurokinissi

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.Ο Αθανάσιος της "μπόϊγκ "και ερευνητής ξενων πανεπιστημίων ξεσπά ..ελληνικώς

Από τυχαια ελληνικη πινακιδα

11 Ιουλίου, Πέμπτη. Πενηντολόγιο, απο βορρά μεριά, Θεσσαλονίκη, τσιμπιτά . ΘΕΣ/ΝΙΚΗ.

Σκέψεις του ποδαριού, με τυχόν γραμματικά & συντακτικά, αλλά...κάποια ουσία.

Αν θές καλά κείμενα στην τρίχα, αποτάσου, ..στους ντεμέκ πανεπιστημιακούς...για φανφάρες και ..ανουσία.
Τα πτυχία μου τα παρκάρησα, γιατί είναι μαλακία. Χρησιμοποιώ  μόνο, μυαλό, μπόλικη σκέψη και ζω με τους συνεργάτες μου, μαζί με αυτά και  λίγη συγκριτική , πατριδογνωσία.

1. Ελληνα  άνθρωπε, Ελληνα Πολίτη. Δεν έχεις ουτε επιλογή, ουτε εχεις ελευθερία.

2. Την ιδέα οτι τα έχεις,.., έχεις.

3. Οι ιδιοκτήτες αυτού του Κρατους, οι μέτοχοι της ιδιωτικής εταιρείας που λεγεται ενωμένη Ευρώπη, θέλουν να έχεις, ΤΙΠΟΤΑ.

4. Οι πραγματικοί ιδιοκτήτες της εταιρείας, δεν ειναι τα ευρωπαικα κρατη, αλλα τα μεγάλα πλούσια επιχειρηματικά συμφέροντα, που ελέγχουν τα πράγματα και παιρνουν όλες τις σημαντικές αποφάσεις.

5. Οι πραγματικοί μέτοχοι, είναι, το Βατικανό, οι Βασιλείς, και οι έμποροι-τραπεζίτες-τοκογλύφοι, της εμπορικής εταιρείας, «πόλη του Λονδίνου’.

6. Ξέχασε τους πολιτικούς. Οι πολιτικοί θέλουν να σου δώσουν την ιδέα ότι έχεις την ελευθερία επιλογής. Δεν έχεις καμια επιλογή, όπως δεν έχεις και καμία ελευθερία.

7. Εχεις να διαλέξεις,  ένα απο όλα,..ένα απο τα ίδια, τα  κακά. Ολα τα σκατά, είναι, πάντα, σκατά.

8. Έχεις  ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ. Ανήκεις, σε αυτούς.

9. Οι μέτοχοι κατέχουν τα πάντα. Ολα ειναι ιδιοκτησία τους.

10. Είναι ιδιοκτήτες όλων των σημαντικών γαιών, κατέχουν και ελέγχουν ολες τις εταιρείες

11.  Από καιρό αγόρασαν και πλήρωσαν για την κυβέρνησή σου , τη βουλή σου, τα κρατικά ιδρύματά σου , τις αίθουσες των πόλεών σου.

12. Εχουν τους δικαστές σου, στις κωλοτσέπες τους, κατέχουν όλες τις μεγάλες εταιρείες των μέσων ενημέρωσης, και ετσι μπορουν και να ελέγχουν ακριβώς όλα τα νέα και τις πληροφορίες που θελουνε να ακούσεις, εσυ.

13. Σε εχουν πιάσει απο τα αρχιδια και τα κρατάνε, διπλοκλειδωμένα. Πετάξαν το κλειδί που ανοίγει την κλειδαριά τους.

14. Ξοδεύουν δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο για να ασκούν πιέσεις, για να πάρουν αυτό που θέλουν, απο σένα.

15. Ολοι οι Ελληνες, ξέρουμε, τι θέλουν να πάρουνε απο , εσένα.

16. Θέλουν ολο και  περισσότερα για τους εαυτούς τους… και ολο πιο λιγότερα για όλους τους άλλους, ολο πιο λιγότερα να υπάρχουνε, για σένα.

17. Αυτό που δεν θέλουν ειναι να υπάρχει ένας Ελληνικός πληθυσμός, Ελλήνων πολιτών, καλά πληροφορημένος.

16. Δεν θελουν καλά μορφωμένους ανθρώπους ικανούς για κριτική σκέψη. Δεν θελουν ενημερους πολιτες.

18. Αυτος ειναι ένας λόγος που η εκπαίδευση βρωμάει. Και αυτός είναι ο ίδιος λόγος, που  ποτέ μα  ποτέ,..,  ποτέ των ποτών, ..η εκπαίδευση θα φτιαχτεί.

19. Ποτέ η εκπαίδευση, δεν πρόκειται να γίνει καλύτερη, μην το ψάχνεις. Να είσαι ευχαριστημένος με αυτό που έχεις.

20. Δεν το θέλουν, αυτό, είναι ενάντια στο ενδιαφέρον τους.

21. Δεν θέλουν οι άνθρωποι να είναι έξυπνοι ωστε να σκεφτούν πόσο ασχημα την πατήσαν από ένα σύστημα που τους  έριξε στη θάλασσα, 30 χρόνια πριν,

22. Θέλουν υπάκουους εργάτες.

23. Θελουν οι άνθρωποι να είναι αρκετα έξυπνοι ωστε να λειτουργουν τα μηχανήματα και αρκετα ωστε να κάνουν τις δουλειες του γραφειου, μηχανικά.

24. Θελουν ανθρωπους που ν αμοίβονται  αρκετά λιγο  οσο –οσο να την βγαζουν και πολιτες που  να δέχονται παθητικά όλες αυτές τις ολοένα και πιο φορτωμενες εργασίες.

25. Με χαμηλότερες αμοιβές, μεγαλύτερες ώρες απασχόλησης, και με  μειωμένα οφέλη.

26. Θελουν τέλος των υπερωριών, θελουν να εξαφάνισουν την σύνταξη, η οποια ετσι & αλλιως εξαφανίζεται σε μερικές μέρες,  μετα που την παίρνεις .

27. Οι μετοχοι της ιδιωτικης εταιρειας ΕΕ, εχουν βαλει στο ματι και  τα χρήματα της Κοινωνικής Ασφάλισης, σου.

28. Θέλουν και τα χρήματα συνταξής  σου. Θελουν τα λεφτα της συνταξεως σου,  πίσω.

29. Έτσι, θα μπορούν να παιξουν  τα λεφτα της συνταξης σου, με  τους εγκληματίες φίλους τους στα χρηματηστηρια και στις διεθνεις αγορες.

30. Αργα η γρηγορα, θα σου τα παρουν ολα.


31. Θα γινει ετσι, γιατι κατέχουν οικονομικα, εχουν υποθηκευψη,  αυτό το γαμημένο μέρος που λεγεται, Ελλαδα.

32. Είναι μια μεγάλη λέσχη. Και εσύ, δεν είναι μέσα σε αυτό.το παιχνιδι της λεσχης.

33. Εσυ και εγώ, δεν είμαστε μεσα στο μεγάλο κλαμπ. Δεν ειμαστε μέλη.

34. Είναι το ίδιο μεγάλο κλαμπ, που χρησιμοποιούν για να σε χτυπάνε  κατακέφαλα όλη την ημέρα, όταν σου λένε, τι να πιστέψεις, τι να σκεφτείς και τι να αγοράσεις.

35. Τα πόδια του τραπεζιού που κρατούσε το κράτος, έσπασαν. Ο λαός, είναι εξαντλημένος

36. Το πόδια του τραπεζιού, έχουν σπάσει. Το τραπέζι, έγειρε απο το βάρος του λαού που είναι επάνω του.

37. Το λαός είναι εξαντλημένος να κάνει παιχνίδι. Δεν μπορεί να παίξει μπάλα, το παιχνίδι, είναι στο τέλος του.

38. Και, ....κανείς δεν φαίνεται να παρατηρεί. Κανείς δεν φαίνεται να νοιάζεται, ελάχιστοι.

39. Ούτε ο καλός, ειλικρινά σκληρά εργαζόμενος, που φοράει μπλε γιακά, άσπρο γιακά, η..οτι άλλο χρώμα γιακά πουκάμισο φοράει. Δεν έχει πλέον σημασία τι χρώμα πουκάμισο, η ο γιακάς που φοράει ο κάθε Ελληνας πολίτης.

40. Οι άνθρωποι, οι Ελληνες Πολίτες, συνεχίζουν να ταίζουνε τις πλούσιες  εταιρείες και τα υποχείρια κόμματά τους, σαν κορόιδα χωρίς να τους καίγεται καρφί, όπως και εκείνοι  δεν χαλάνε τον ύπνο τους για τα , το κοροιδο, ...για σένα , που τους καλοταίζεις σαν μαλάκας.

41. Χέζονται για σένα. Δεν σε νοιάζονται καθόλου και ούτε θα χαλάσουνε ποτέ, την ζαχαρένια τους, για σένα

42. Ποτέ των ..ποτών ...δεν θα τους καεί καρφί για σένα, αλλά εσύ , πάντα θα τους προσκυνάς.

43. Εσυ πάντα χρειάζεσαι, αφεντικό  να προσκυνάς,  όταν έχεις κόκκαλο να γλύφεις, θεσούλα να παρκάρεις την κορμάρα σου,... και έχεις και σανό να μασουλάς.

44. Τα αφεντικά σου, ξέρουν, είναι γνωστή πραγματικότητα, ότι εσύ, σαν  άνθρωπος, κατά πολύ μεγάλη  πιθανότατα,... θα παραμείνεις  εσκεμμένα να γαμιέσαι από το  μεγάλο κόκκινο, ...το μικρό λευκό,... η το μη σηκωμένο μπλε πουλί, ... που έχει καθήσει μέσα στον  κώλο σου  βαθιά,.... όλα τα που πουλιά μαζί,  που σου τον μπαίνουνε καθημερινά , ..την κάθε μέρα και την κάθε νύχτα που περνά.

45. Οι ΜΕΤΟΧΟΙ-ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ σου  γνωρίζουν την αλήθεια,  οτι...η ελεύθερη Ελλάδα, η...Μακεδονία, και ο...  Ελληνισμός, είναι το χάπι που οσο το παίρνει ο  Ελληνας,..τόσο θα συνεχίζει να κοιμάται με ανοιχτά τα μάτια,.., καταμεσήμερο, και τόσο ,...θα συνεχίζει μονο να μιλάει και μόνο να  πιστευει, οτι καποτε,... θα υπάρξει,...θα γίνει απο μονο του, ....το θαύμα.

46. Οι ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ-Μέτοχοι της Ελλαδας και τα κομματά τους, ξέρουν πολυ καλά, οτι σε τελική ανάλυση, οι άνθρωποι, οι Ελληνες πιθανότατα θα παραμείνουν στο να γαυγίζουν μονο, γιατι  φοβουνται και τον ίσκιο τους.

47. Θα συνεχίζουν να βογγάνε και παραλληλα Θα συνεχίσουν να δέχονται.... το μεγάλο, το κόκκινο, το λευκό και το μπλε πουλί, ... ολα τα πουλιά μαζι που τους εχουν χωθεί βαθια μεσα στο κώλο τους και που συνεχίζουν να τους χώνονται , 24 ώρες, 7 μέρες την βδομάδα.

48. Ξέρουν οτι οι Ελληνες αποβλακωμένοι ονειροβάτες, δεν θα δεχτούν την πραγματικότητα που ζουν, για να την αλλάξουν.
Α.Τ.Ταιηλορ

49. Ξέρουν οτι  Ελληνες  θελουν μονο να ονειρεύονται ελεύθερη Ελλάδα, Ελληνισμό, και Μακεδονία , αλλα και ξέρουν οτι οι Ελληνες ,...πάντα θα περιμένουν τον κάποιος άλλο, να κάνει κάτι για τους ίδιους.

50. Οι Ελληνες το 2019,  δεν σκοπεύουν να  κάνουν οι ίδιοι, ...ένας-ένας ξεχωριστά και όλοι μαζί το ίδιο,... αυτό που χρειάζεται να κάνουν για αυτούς και  για την Ελλάδα.

ΧΑΛΚΙΔΙΚΉ. 5.000 κεραυνοί λέει ο ΜετεωρολόγοΣ Θ. Κολυδάς

Κακοκαιρία: Πάνω από 5.000 κεραυνοί "χτύπησαν" την βόρεια Ελλάδα

ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΛΥΔΑΣ

11 ΙΟΥΛ 2019  01:21

Γράφει ο μετεωρολόγος μας Θοδωρής Κολυδάς. Μεγάλο όγκο καταιγιδοφόρων νεφών πάνω από το βόρειο Αιγαίο δείχνουν οι δορυφορικές εικόνες από την κακοκαιρία που πλήττει τις τελευταίες ώρες τη βόρεια Ελλάδα.

Ιδιαίτερα ισχυρές καταιγίδες εκδηλώθηκαν σήμερα στη βόρεια Ελλάδα και ο αριθμών των ηλεκτρικών εκκενώσεων ξεπέρασε τις 5000 για το βόρειο Αιγαίο, την περιοχή της Θεσσαλονίκης –Χαλκιδικής όπου μέχρι στιγμής υπάρχουν έξι νεκροί και δεκάδες τραυματίες, εκ των οποίων οι δύο σοβαρά. Ανάλογα αριθμητικά μεγέθη είχαμε και στη δυτική Ελλάδα με πάνω από 6000 κεραυνούς.

ΤΩΡΑ.Στο χαος η Χαλκιδική .6 νεκροί και 32 τραυματίες από κακοκαιρία.

Στο σκοτάδι και στον τρομο ζει αυτη τη στιγμη Πέμπτη  χάραματα 2 πμ η Χαλκιδικη καθώς μια θύελλα προκάλεσε 6 νεκρούς και 32 καταμετρημενους τραυματιές.
Εικόνες που θυμίζουν ελαφρώς μέχρι στιγμής πρόσφατη τραγωδία στην Αθήνα μετέφεραν οι έλειπείς πληροφορίες της πυροσβεστικής υπηρεσίας λόγω  της διακοπης  ρεύματος  στα Πλάγια και και των γύρω περιοχών .

ΤραγωδίΑ.  Οι αρχές δεν φαίνεται να είχαν ενημερώσει γι αυτά τα έκτακτα φυσικά φαινόμενα.
Περισσότερα σε λίγο.

η το πρωί με το φως του ήλιου λέει η πυροσβεστική..

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΆΣ. . . Η ΚΑΦΡΊΛΑ στους δρόμους πανηγυρίζει την αυτοχειρία μας

Στην προεκλογική περίοδο που τερματίζεται σήμερα, το κυρίως αποκαρδιωτικό φαινόμενο ήταν η ολοκληρωτική μετάθεση της πολιτικής στο πεδίο των εντυπώσεων. Ούτε αντιπαράθεση προγραμμάτων, ούτε αντιμαχία επιχειρημάτων, ούτε αντιπαραβολή ηγετικών προσωπικοτήτων στα κομματικά επιτελεία. Μοναδική αρένα ανταγωνισμού, τα «ευρήματα» και τεχνάσματα των διαφημιστών. Οι πολιτικοί δέσμιοι των μαστόρων της ευφραντικής παραπλάνησης, του δελεασμού και της εξαπάτησης.

Να υποτάσσεις τη διαχείριση της ζωής εννέα εκατομμυρίων ανθρώπων στη λογική της μεθοδευμένης εξαπάτησής τους, να την καθιστάς συνάρτηση μιας μάχης εντυπώσεων, δεν είναι απλώς αμοραλισμός, είναι «ύβρις». Ηγεσίες κομμάτων και υποψήφιοι διαχειριστές των συμφερόντων του λαού να υιοθετούν «υβριστική» αδιαφορία για το παρελθόν του κόμματος που εκπροσωπούν και λανσάρουν. Ωσάν το κόμμα τους να μην υπέγραψε ποτέ «μνημόνια» αυτεξευτελισμού, να μην πρόδωσε την ετυμηγορία των πολιτών ή να μην κακούργησε τον εξωφρενικό δανεισμό του κράτους, την υποτέλεια, τον διεθνή διασυρμό, τη φτώχεια την προγραμματισμένη για δεκάδες χρόνια.

Προεκλογικά, οι κομματικές ηγεσίες και οι εκλεκτοί των ψηφοδελτίων τους συμπεριφέρονταν και ρητόρευαν με τον «τουπέ» του άσπιλου και αμόλυντου πολιτευτή. Καμία σκιά ενοχής και ντροπής, τουλάχιστον για τα ιλιγγιώδη ποσά που άρμεξε το κόμμα τους από τις Τράπεζες, κανένας δισταγμός να καμαρώνουν για ονόματα αρχηγών, που το «ανάστημά» τους έχει μετρηθεί και κριθεί – θα συντρόφευαν τώρα Τσοχατζόπουλο και Παπαντωνίου, αν δεν είχαν αυτο-αμνηστευθεί με καταγέλαστα νομοθετήματα «περί ευθύνης»!

«Υβρις», στην κυριολεξία. Γιατί όμως η ελληνική κοινωνία να πάσχει τόσην αμνησία, τέτοιαν απώλεια αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού; Ακριβώς επειδή κάθε έρμα παιδείας έχει (σκόπιμα, μεθοδικά και εγκληματικά) αποσαθρωθεί, πολλά χρόνια τώρα. Η περίπου πια ελληνόφωνη συλλογικότητα (όχι κοινωνία) έχει μεταθέσει τη γνώση-αντίληψη από την εμπειρική πιστοποίηση και την ορθή κατανόηση στην παθητική κατάποση τηλεοπτικών εντυπώσεων.

Η παραίτηση από τη μνήμη, τη σκέψη και την κρίση, στην προεκλογική ειδικά περίοδο, έμοιαζε νόσημα επιδημικό: Σαν να έχει εκλείψει ο κοινός νους, τα στοιχειώδη αντανακλαστικά αυτοάμυνας. Εξωφρενική, σκέτη παράνοια η κοινωνική ανοχή για τον κομματάρχη που, με τη λεοντή της «ριζοσπαστικής» Αριστεράς, χωρίς μετονομασίες, μεταπήδησε στους πειθήνιους λακέδες των «Αγορών» ατιμάζοντας τη λαϊκή δημοψηφισματική ετυμηγορία.

Αλλά εξίσου νόσημα συλλογικής αμνησίας προδίδει και η παραμονή στο προσκήνιο του θλιβερά ολίγιστου πρώην πρωθυπουργού, που σημάδεψε κωμικοτραγικά την Ιστορία παραδίνοντας τη χώρα και τον λαό της σε πολυώδυνο εξανδραποδισμό – με «γραφικότητα»: από το Καστελόριζο, μέσα σε κομψή βαρκούλα! Ποια λογική και ποια ευπρέπεια έχει απομείνει σε αυτό τον περιώνυμο λαό, που επιτρέπει να του απευθύνονται, με διαγγέλματα ή με αρθρογραφία, πρώην πρωθυπουργοί, φυσικοί αυτουργοί του εγκληματικού και παρανοϊκού υπερδανεισμού της χώρας;

Η απόλυτη προτεραιότητα του εντυπωσιασμού γεννάει έναν καινούργιο ανθρωπολογικό τύπο «πολιτικού», μια διαφορετική «ηγέτιδα τάξη»: Στα εκλογικά ψηφοδέλτια, μετρήστε τον αριθμό των τηλεοπτικών αστέρων (δημοσιογράφων, τηλεπαρουσιαστριών, εκφωνητών, σταθερών «μαϊντανών» σε τηλεοπτικές συζητήσεις) – είναι καταιγιστικός ο αριθμητικός πλεονασμός τους. Κάποτε στη Βουλή μάλλον υπερτερούσαν οι νομικοί, γνώστες (κατά τεκμήριο) των αρχών Δικαίου στον δημόσιο βίο. Σήμερα τα κόμματα αναζητούν και έμπειρους τζογαδόρους του διεθνούς χρηματιστηριακού παιγνίου (τουπίκλην «οικονομολόγους»). Αλλά το προβάδισμα έχουν οι φυσιογνωμίες, που με την παρουσία τους στη μικρή οθόνη, φαντάζουν στη μάζα οικείοι, φιλαράκια της καθημερινής αναστροφής στο «καθιστικό» ή στην κουζίνα μας.

Αναμφισβήτητα, «νέα» ηγέτιδα τάξη, καινούργιο πολιτικό προσωπικό της χώρας, είναι οι αστέρες (ή και κομπάρσοι) του τηλεοπτικού θεάματος: Περισσότερο ηθοποιοί και λιγότερο ή καθόλου δημοσιογράφοι, εκτοπίζουν προοδευτικά και υποκαθιστούν τους πολιτικούς. Θηλυκές τηλεπερσόνες, επιλεγμένες κάποτε για το sex-appeal τους και καθόλου για τα διανοητικά τους χαρίσματα. Ή αρσενικές, με προσόν τον «αέρα» (αυθάδεια) του ημιεγγράμματου, τη μαγκιά της «στυλάτης» ανδροπρέπειας, την τόλμη της αναίδειας. Αυτά τα προσόντα κερδίζουν τηλεθέαση, «κι ας πάει και το παλιάμπελο»!

Ποιο ποσοστό του πληθυσμού έχει τις προϋποθέσεις να συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα; Μια Ελλάδα, μακάβριο απολειφάδι κοινωνίας, χωρίς χωριά, χωρίς γειτονιά, χωρίς ενορία, με βάναυσα στρεβλωμένη ιστορική συνείδηση, εξευτελιστικά άγλωσση, αισθητικά εκβαρβαρισμένη, πνιγμένη στο σκουπίδι και στο ψυχανώμαλο γκράφιτι. Οι οικισμοί, ασφυκτική μονοκρατορία σταθμευμένων οχημάτων, η τροφοδοσία από «ντελίβερι», η εκκλησία παιδαριωδώς θρησκειοποιημένη, το σχολειό βαριεστημένα χρηστικό, η αναξιοπρέπεια πιο βασανιστική και από την ανεργία, η αδικία πιο σαδιστική και από την πείνα.

Αύριο το βράδυ η καφρίλα θα ξεχυθεί στους δρόμους πανηγυρίζοντας την αυτοχειρία μας.

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ 

της Κυριακης των εκλογών 7.7.2019

ΕΛΛΑΣ. Αχιλλέας - Πρίαμος. 2 βασιλιάδες στην πιο συγκινητική στιγμή μιας σκληρής πολεμικής περιπέτειας.

Δύο αξιοσέβαστοι βασιλιάδες στην πιο συγκινητική στιγμή μιας σκληρής πολεμικής περιπέτειας.

Ο ένας είναι ο Αχιλλέας. Νέος, πεισματάρης και υπόδειγμα γενναιότητας. Πατέρας του είναι ο βασιλιάς της Φθίας, Πηλέας και μητέρα του η θεά Θέτις. Το επικό ποίημα «Ιλιάς», έχει ως κεντρικό θέμα την «μῆνιν τοῦ Αχιλλέως» και τα γεγονότα που αυτή προκάλεσε. Στη σκηνή που θα διαβάσετε παρακάτω, η μῆνις υποχωρεί μπροστά στο μεγαλείο του αντιπάλου και αποκαλύπτεται μία άλλη πτυχή της προσωπικότητας του ήρωα. Ο Αχιλλέας ανήκει στον συνασπισμένο στρατό των ελληνικών πόλεων που πολιορκούν την Τροία.

Ο άλλος είναι ο Πρίαμος, ο ηλικιωμένος πια βασιλιάς της Τροίας, της ένδοξης πόλης που τώρα πολιορκούν οι Αχαιοί. Ο γιος του ο Πάρης – Αλέξανδρος ερωτεύτηκε την πανέμορφη Ελένη, τη σύζυγο του βασιλιά της Σπάρτης, και την έφερε μαζί του στην Τροία. Οι Αχαιοί έχουν έρθει να την πάρουν πίσω. Ο άλλος γιος του Πριάμου, ο Έκτωρ, σκότωσε σε μία μάχη τον Πάτροκλο, ο οποίος φορούσε την πανοπλία του Αχιλλέα. Ο Πάτροκλος ήταν παιδικός φίλος του Αχιλλέα, ο οποίος εκδικήθηκε τον θάνατό του σκοτώνοντας τον Έκτορα σε μονομαχία. Ύστερα, θολωμένος από θυμό και θλίψη ατίμασε το σώμα του σκοτωμένου πρίγκιπα σέρνοντάς το στο στρατόπεδο πίσω από το άρμα του. Αυτή η ασέβεια σε νεκρό, και μάλιστα σε πολεμιστή και πρίγκιπα, εξέπληξε όχι μόνο τους Τρώες, αλλά και τους Αχαιούς. Αλλά ποιος μπορούσε να τα βάλει με τον Αχιλλέα; Όλοι έτρεμαν μπροστά στον οξύθυμο και πεισματάρη ημίθεο. Όλοι, εκτός από εκείνον που δεν είχε πια τίποτα να χάσει!

Ο Πρίαμος είχε ήδη ζήσει μια φορά την καταστροφή της πατρίδας του, όταν ήταν ακόμα παιδί, από τον στρατό του Ηρακλή. Εξελίχθηκε σ’ έναν ικανό και δίκαιο βασιλιά, τον οποίο ο λαός του αγαπούσε πολύ. Τώρα στα γεράματά του έμελλε να ζήσει και πάλι τον ίδιο όλεθρο. Αλλά πριν δει την πόλη του να καίγεται είδε τους γιους του να σκοτώνονται ο ένας μετά τον άλλον. Στην περίπτωση του Έκτορα δεν είχε ν’ αντιμετωπίσει μόνο τη θλίψη για τον χαμό του διαδόχου του, αλλά και τον πόνο που του προκαλούσε η ατίμωση του νεκρού του σώματος. Ο Έκτωρ παρέμενε άταφος έξω από τη σκηνή του Αχιλλέα και ο Πρίαμος αποφάσισε να πάει ο ίδιος στον Αχιλλέα και να ζητήσει τον νεκρό του γιο προσφέροντας λύτρα. Ξεκίνησε μία νύχτα και τρύπωσε στο στρατόπεδο των Αχαιών. Με τη βοήθεια του θεού Ερμή, εκείνου που είχε αναλάβει να συνοδεύει τους νεκρούς στον Κάτω Κόσμο, έφτασε στη σκηνή του Αχιλλέα και χωρίς δισταγμό μπήκε στη σκηνή του βασιλιά των Μυρμιδόνων. Η σκηνή που εκτυλίσσεται ανάμεσα στους δύο άνδρες και περιγράφει ο Όμηρος στην Ιλιάδα (Ω 485 – 676) είναι εντυπωσιακή!

Η συνάντηση

Ο ηλικιωμένος και βασανισμένος Πρίαμος γονατίζει μπροστά στον φονιά του παιδιού του, ακουμπά τα γόνατά του και του φιλά τα χέρια. Αυτό ήταν το εθιμοτυπικό της ικεσίας εκείνη την εποχή. Ο Αχιλλέας τα’ χασε! Οι υπόλοιποι που βρίσκονταν εκεί κοιτούσαν ο ένας τον άλλον με έκπληξη. Ο Πρίαμος παραμένει προσηλωμένος στον σκοπό του. Κοιτάζει τον Αχιλλέα και του λέει:

«Θυμήσου τον πατέρα σου, θεϊκέ Αχιλλέα, που είναι συνομήλικός μου, στο ολέθριο κατώφλι των γηρατειών. Ίσως κι εκείνον οι γύρω του να τον θλίβουν και κανείς να μην βρίσκεται κοντά του να τον υπερασπιστεί. Εκείνος όμως, ακούγοντας πως είσαι ζωντανός, να έχει χαρά μες στην καρδιά του. Διότι ελπίζει μια μέρα να δει τον αγαπημένο του γιο να επιστρέφει από την Τροία. Εγώ όμως, απ’ όλους πιο δυστυχής, αφού άριστους γέννησα γιους στην Τροία, ούτε ένας πια δεν μου έχει απομείνει…»

Εξηγεί τον σκοπό της απρόσμενης επίσκεψης και ικετεύει: «Δείξε σεβασμό στους θεούς, Αχιλλέα, και έλεος σε μένα, καθώς θυμάσαι τον πατέρα σου. Σε μένα, τον πιο αξιοθρήνητο των ανθρώπων της γης, που φέρνω στο στόμα μου το χέρι εκείνου που σκότωσε το παιδί μου.»

Κι ενώ εκείνος γονατιστός σπαράζει με λυγμούς θρηνώντας το παιδί του, ο Αχιλλέας απομακρύνει απαλά το χέρι του γέροντα από τα γόνατά του και αφήνεται στον δικό του θρήνο. Και δεν θρηνεί μονάχα τον Πάτροκλο.

Ο Αχιλλέας γνώριζε πως αν πήγαινε στην Τροία να πολεμήσει, δεν θα επέστρεφε ποτέ. Η μητέρα του τον είχε προειδοποιήσει γι’ αυτό και προσπάθησε να τον κρύψει. Ο Αχιλλέας όμως προτιμούσε να πεθάνει νέος, αλλά δοξασμένος παρά να ζήσει άσημος ως τα βαθειά του γεράματα. Έτσι, γνωρίζει καλά πως δεν πρόκειται να ξαναδεί τον πατέρα του και η ιδέα του Πρίαμου να ξεκινήσει τη συζήτηση αναφερόμενος στον Πηλέα βρήκε στόχο! Ο Αχιλλέας κλαίει μαζί με τον εχθρό του, σε μία τρομερή στιγμή που και οι δύο αντικρίζουν την κοινή μοίρα των ανθρώπων. Η φοβερή του οργή που τον οδήγησε να ξεπεράσει κάθε όριο, παγώνει μπροστά στον οίκτο και τον σεβασμό για τον ευγενή γέροντα με άσπρα μαλλιά. Απλώνει το χέρι του και σηκώνει τον Πρίαμο, που μετά βίας στέκεται στα πόδια του:

Ο πάγος σπάει

«Στ’ αλήθεια δύσμοιρε, πόσες συμφορές δεν σε βρήκαν. Πώς βρήκες δύναμη στ’ αλήθεια να έρθεις μόνος και να σταθείς μπροστά στα μάτια εκείνου που τόσους γιους σου έχω σκοτώσει; Σίδερο η καρδιά σου! Έλα όμως, κάτσε εδώ στον θρόνο, ν’ αφήσουμε τους πόνους μας να καταλαγιάσουν κι ας είμαστε πικραμένοι. Τίποτα με τον θρήνο δεν γίνεται!

Διότι έτσι κανόνισαν οι θεοί για τους ταλαίπωρους θνητούς, να ζούνε μες στις πίκρες. Ανέμελοι μόνο εκείνοι ζούνε. Διότι στο κατώφλι του Διός δύο πιθάρια με δώρα υπάρχουν. Ένα γεμάτο βάσανα κι ένα με τα καλά. Σε όποιον δώσει και από τα δύο, άλλοτε του συμβαίνουν πράγματα καλά κι άλλοτε βασανίζεται. Σε όποιον όμως δώσει μονάχα από τις λύπες, καταραμένος ζει πάνω στη γη τη θεϊκή, από θεούς κι ανθρώπους κυνηγημένος.»

Ανακαλώντας τις αναμνήσεις του, ο Αχιλλέας, σε μία νοητική διεργασία που θυμίζει ψυχανάλυση, συνειδητοποιεί πως ο πατέρας του, ο Πηλέας, ήταν από τους πιο τυχερούς ανθρώπους. Από εκείνους που ο Δίας μοίρασε δώρα και από τα δύο πιθάρια. Ήταν βασιλιάς, παντρεύτηκε μία θεά, απέκτησε γιο που έγινε ο μέγιστος ήρωας των Ελλήνων. Τώρα όμως ήρθε η ώρα για τα βάσανα. Δεν πρόκειται να έχει τον γιο του κοντά του, να τον φροντίσει στα γεράματα και η βασιλεία του θα μείνει χωρίς διάδοχο. Στην ίδια κατηγορία ανήκει και ο Πρίαμος, που έζησε μία δοξασμένη βασιλική ζωή και όλοι τον θαύμαζαν. Έλεγαν πως είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου, ώσπου τον βρήκε η δυστυχία, ο πόλεμος, ο χαμός των παιδιών του και σύντομα, η καταστροφή της πόλης του. Δεν μας το λέει ο Αχιλλέας, αλλά καθώς περιγράφει την τύχη των δύο γερόντων, ίσως να μην του διέφυγε η σύμπτωση πως και οι δύο πέρασαν από την ευτυχία στη δυστυχία εξαιτίας μίας απόφασης των παιδιών τους. Ο Πηλέας θα μείνει ολομόναχος επειδή ο Αχιλλέας περιφρόνησε τον θάνατο προτιμώντας τη δόξα, και ο Πρίαμος υφίσταται τις συνέπειες του φλογερού έρωτα του Πάρη για την Ελένη.

Ο Αχιλλέας και ο Πρίαμος, ο κατακτητής και ο κατακτημένος συνάπτουν μία σιωπηλή συμμαχία, που όπως κάθε συμμαχία εξυπηρετεί το κοινό συμφέρον. Και οι δύο έχουν την ανάγκη να κλείσουν τους λογαριασμούς τους με το παρελθόν, γνωρίζοντας πως δεν έχουν μέλλον.

Ο ΟΜΗΡΟΣ

Οι λογαριασμοί κλείνουν

«Βάστα γερά όμως και μην σπαράζεις στην καρδιά σου, πριν πάθεις άλλο κακό. Διότι σε τίποτα δεν θα σε ωφελήσει η λύπη για τον γιο σου. Δεν πρόκειται να τον αναστήσεις», παρηγορεί ο Αχιλλέας τον νέο του φίλο δίνει εντολή στους υπηρέτες του να πλύνουν το σώμα του Έκτορα και να το φροντίσουν όπως πρέπει. Υπόσχεται ανακωχή έντεκα ημερών, ώστε να κηδευτεί ο νεκρός όπως πρέπει. Ύστερα ολοκληρώνεται η συναλλαγή σύμφωνα με το εθιμοτυπικό της εποχής, δηλαδή με την καταβολή λύτρων. Με τον τρόπο αυτό, ο ικέτης διατηρεί την αξιοπρέπειά του, καθώς εξαγοράζει τον γιο του και δεν του δίνεται ως ελεημοσύνη. Από την άλλη, ο Αχιλλέας μπορεί να πει στον νεκρό Πάτροκλο «μην μου θυμώσεις Πάτροκλε, αν μάθεις εκεί στον Άδη πως ελευθέρωσα τον Έκτορα για χάρη του πατέρα του, γιατί τα λύτρα δεν ήταν ταπεινά. Και από αυτά εγώ σε σένα θα δώσω όσα σου αναλογούν»

Το χάος μπήκε σε τάξη και τώρα πια οι δύο άντρες, που αύριο θα είναι και πάλι εχθροί, απολαμβάνουν την γαλήνη που αναζητούσαν. Ο Αχιλλέας προσκαλεί τον Πρίαμο να δειπνήσουν μαζί. Έτσι, όπως κάποτε δειπνούσε με τον Πάτροκλο. Και καθώς δειπνούν, ο Όμηρος ανοίγει ένα παράθυρο στις γαληνεμένες ψυχές δύο εχθρών, που απολαμβάνουν μία ιερή στιγμή φιλίας.

Φως στο σκοτάδι

«… και ο Πρίαμος θαύμαζε τον Αχιλλέα. Πόσο σπουδαίος και όμορφος, ίδιος θεός! Αλλά και ο Αχιλλέας κοιτούσε με θαυμασμό τον Πρίαμο, που είχε όψη ευγενική και μιλούσε τόσο όμορφα!»

Η Ιλιάδα τελειώνει και πάλι με γεύμα. Αυτή τη φορά το παραθέτει ο Πρίαμος μετά την ολοκλήρωση της κηδείας του Έκτορα. Τι έγινε μετά, όταν ο πόλεμος συνεχίστηκε, το μαθαίνουμε από άλλα κείμενα. Ο Όμηρος άρχισε το ποίημά του με το περίφημο «Τραγούδησε θεά την οργή του Πηλείδη Αχιλλέα, την ολέθρια, που μύρια βάσανα φόρτωσε τους Αχαιούς» και το τελειώνει με τον στίχο «Έτσι φρόντιζαν αυτοί του Έκτορα ταφή, του δαμαστή των αλόγων».

Έτσι τίμησε και ο Όμηρος τον γενναίο Έκτορα. Γύρω από το νεκρό του σώμα δύο γενναίοι άντρες του πολέμου απόλαυσαν για λίγο την ευλογία της ειρήνης. Δύο εχθροί είδαν ο ένας στα μάτια του άλλου τις αρετές πίσω από τις φρικαλεότητες του πολέμου. Είδαν τον άνθρωπο της ειρήνης που είχε χαθεί μέσα στο σκοτάδι του πολέμου. Και τον σεβάστηκαν.

ΠΗΓΗ : http://www.grethexis.com/el/achilles-stunning-encounter-priam-king-troy/

Ίσχύρός και Άδύνάτός- Ο διάλογος Αθηναίων - Μηλίων, ανατριχιαστικά επίκαιρος