O Tρομπετίστας και ο Γάιδαρος..

Αραγε χαίρεται ή διαμαρτύρεται ο κυρ Μέντιος;

Tο ΡΕΤΣΙΝΑΚΙ.. τρελλαίνει κόσμο!!!

Με τις καυτές μέρες του Μελβουρνιώτικου Καλοκαιριού,ανακάλυψα ένα Ελληνικό προιόν που στην κυριολεξία "τρελλαίνει" κόσμο..


Είναι αυτο που βλέπετε αριστερά και που μου έκανε αυτό τον καιρό να νοιώσω, όταν τα βραδάκια με τη δροσούλα το άνοιγα, ότι ήμουν είτε στη Γλυφάδα είτε στα Τρίκαλα.
Στην κυριολεξία απολάμβανα και την τελευταία γουλιά του περιεχομένου..
Πήρα ένα κιβωτιο για τις γιορτές  και όπου κι αν έκανα δωρο μου ζητουσαν που μπορουν να  το βρουν για να το αγοράσουν .
-Ο μπαμπάς μου τρελλάθηκε..ήπιε τα 2 απο τα 4 μπουκάλια ,και ο κουμπάρος σου τα άλλα 2 και μου ζητουν επειγόντως να φέρω κιβωτιο και να τα βάλω στο ψυγείο,λέει η κουμπάρα μου Σόφη.
-Μα ειναι απόλαυση.εχει ένα πρωτόγνωρο άρωμα σταφυλιού,η λίγη ρετσίνη το κάνει πολύ γλυκόπιοτο και πρωτη φορά συναντησαμε κρασί στην Αυστραλία να ταιριάζει τοσο πολυ με τα φαγητά  μας και το κλίμα!!!
Τα ίδια και ο Γιωργος και ο Χρηστος και ο Άγγελος ,αυτούς δηλαδή που τους το έκανα δωρο στις γιορτές..
Ακούγονται πολύ διαφημιστικά τα όσα σας λέω αλλά ο Αχιλλέας Τσούκρας ,απο την εισαγωγική εταιρία ΤΥΡΝΑΒΟΣ ΙΜΠΟΡΤΣ http://www.tirnavosimports.com.au/ έχει αμέτρητα κρασιά , και ποτα,όλων των ειδων αλλά δεν κάνω καμμιά προσπάθεια να σας μιλήσω για όλα αυτά..
Κόλλησα στο ΡΕΤΣΙΝΑΚΙ ΜΟΥ και δεν
 το κάνω επειδη πωλείται σε χαμηλή τιμή
παρα μόνο γιατί μ αρέσει...!!!
ΔΠ

Η οικονομική ομοιοπαθητική. Tου Πασχου Mανδραβελη*

Σε όλο τον κόσμο ξέρουν ότι για να γίνει βιώσιμο ένα χρέος δεν αρκεί το «κούρεμά» του. Πρέπει να σταματήσει και η τροφοδοσία του. Πρέπει το κράτος να ξοδεύει για τη λειτουργία του λιγότερα απ’ όσα εισπράττει. Να το πούμε αλλιώς. Αν το 2009 «κουρεύαμε» όλο το χρέος και συνεχίζαμε την ίδια πολιτική με 24 δισ. πρωτογενές έλλειμμα, ακόμη κι αν μάς χάριζαν μηδενικά επιτόκια, το 2019 θα είχαμε πάλι χρέος 100% του ΑΕΠ. Ακόμη κι αν η οικονομία δεν ήταν σε ύφεση 2% όπως ήταν το 2009. Στο γεγονός ότι τα ελλείμματα τροφοδοτούν το χρέος συμφωνούν όλοι: αριστεροί και δεξιοί. Οι μόνοι που διαφωνούν είναι οι Ελληνες· αριστεροί και δεξιοί. Στη χώρα μας βρίσκουμε διάφορες έννοιες για να παραμερίζουμε τα προφανή. Ενα από αυτά είναι η «ανάπτυξη», η οποία ως γνωστόν στην Ελλάδα σημαίνει να παράγουν οι άλλοι τα προϊόντα κι εμείς να τα διακινούμε μεταξύ μας. Ας μην ξεχνάμε ότι την περίοδο 1995-2004, παρά τη μεγάλη ονομαστική ανάπτυξη της οικονομίας το χρέος διογκώθηκε από το 101% του ΑΕΠ το 1995, στο 114% του ΑΕΠ το 2004 (OECD Factbook 2009: Economic, Environmental and Social Statistics). Ειρωνική σημείωση: 8,5 δισ. από τα δανεικά που τρέχουμε και δεν προλαβαίνουμε να καλύψουμε φέτος, είναι ομόλογα του 2002, τότε που η ανάπτυξη έτρεχε με 3,8%. (Το μεγαλύτερο μέρος από τα δανεικά που σκάνε τους επόμενους μήνες, δηλαδή 14,5 δισ., είναι ομόλογα του 2009. Είναι αυτά για τα οποία ο κ. Χρυσοχοΐδης κλαίει που δεν πήραμε περισσότερα). Σε όλο τον κόσμο, λοιπόν, συμφωνούν ότι για να εξυγιανθεί μια οικονομία πρέπει το κράτος να συμμαζέψει τις δαπάνες και τα έσοδα. Μόνο στην Ελλάδα διάφοροι διακηρύσσουν την οικονομική ομοιοπαθητική: η πληγή του ελλείμματος, που αιμορραγεί ακατάσχετα, θεραπεύεται ανοίγοντας μια μεγαλύτερη πληγή. Και αυτό το βαφτίζουν κεϊνσιανισμό. Μιλώντας τις προάλλες στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών κ. Φίλιππος Σαχινίδης είπε κάτι σωστό για τους όψιμους Κεϊνσιανούς: «Ο Κέινς... φρόντισε να έχει στο βιβλίο του μονές και ζυγές σελίδες. Υπάρχουν, λοιπόν, οι επιλεκτικοί αναγνώστες του Κέινς, οι οποίοι διαβάζουν μόνο τις ζυγές σελίδες. Συγκεκριμένα διάβασαν εκείνα τα κομμάτια που έλεγαν ότι σε συνθήκες ύφεσης προτείνεται η παρέμβαση του κράτους μέσω μιας δημοσιονομικής επεκτατικής πολιτικής, προκειμένου να καταφέρουμε να ανέβει η ζήτηση σε ικανοποιητικά επίπεδα και με αυτόν τον τρόπο να ξεπεραστεί η ύφεση. Εάν, όμως, κάποιος έμπαινε στον κόπο να διαβάσει και τις μονές σελίδες του έργου, θα έβλεπε ότι ο Κέινς συνέχιζε λέγοντας ότι μετά, όταν αποκαθίστανται οι ισορροπίες και η οικονομία επανέρχεται στην ανάπτυξη, τότε η χώρα έχει την υποχρέωση, καθ’ όλο το διάστημα που έχει θετικούς ρυθμούς, να φροντίζει όχι μόνο να μειώνει τα ελλείμματα, αλλά να δημιουργεί πλεονάσματα μέσα από τα οποία θα απορροφούσε όλο το χρέος που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια των ελλειμμάτων». Η Ελλάδα αμέλησε. Ετσι πληρώνει αυτό δεν έκανε την περίοδο της υψηλής -έστω με πήλινα πόδια- ανάπτυξης, 1996-2007. Δεν μείωσε το χρέος ώστε τώρα να έχει το περιθώριο για επεκτατικές πολιτικές ή έστω να χρηματοδοτήσει ένα ευπρεπές κοινωνικό κράτος για όσους πλήττονται. Αυτό ήταν το «μοιραίο λάθος» της οικονομίας που διέπραξε και ο κ. Σημίτης. Δεν ήταν το Μνημόνιο ή η «ρήτρα ύφεσης», όπως είπε ο ίδιος στο Βερολίνο. Διότι και τα δύο δεν εξαρτώνται μόνο από μας. Εξαρτώνται κυρίως από εκείνους που δίνουν τα λεφτά.

* Ο Πάσχος Μανδραβέλης εναι αρθρογράφος της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ

[Ματιές] Ο Θόδωρος.Του Λευτέρη Π. Παπαδόπουλου

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012 στα ΝΕΑ

Πλημμύρισαν από αφιερώματα για το έργο και τη ζωή του Θόδωρου Αγγελόπουλου όλες τις τελευταίες μέρες τηλεοράσεις, εφημερίδες και περιοδικά! Και αναρωτιέμαι: έπρεπε να φύγει από τη ζωή ο μεγάλος αυτός σκηνοθέτης για να τον... ανακαλύψουμε; Πού ήμασταν όλα αυτά τα χρόνια, που ο Αγγελόπουλος παρουσίαζε τις μεγαλειώδεις ταινίες του στις αίθουσες της Αθήνας και των άλλων μεγάλων πόλεων; Πόσα εισιτήρια έκοβαν αυτές οι ταινίες, που τις εγκωμίαζαν οι πάντες σε όλη την υφήλιο εδώ και δεκαετίες; Γιατί όλοι εμείς, οι θεατές, τον αποφεύγαμε;

Αυτή είναι, δυστυχώς, η Ελλάδα - όπως έλεγε ο Σημίτης. (Ο Σημίτης όμως διοργάνωσε μια γιορτή στο Μαξίμου για να τιμήσει τον σπουδαίο δημιουργό και μιαν άλλη, στον κινηματογράφο Αττικόν, με αρμόδιο υπουργό τον Βενιζέλο. Οι άλλοι, τίποτα! Εκτός από τον Παπούλια και τον Σπηλιωτόπουλο.) Ποτέ καμία κυβέρνηση δεν κατάλαβε ότι σε τούτη τη χώρα ζει και παλεύει για την τέχνη του ένας καλλιτέχνης που τα έργα του γίνονται αντικείμενο διδασκαλίας στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου! Του έβγαινε η ψυχή του Αγγελόπουλου για να βρει λεφτά για κάθε ταινία του!

Η μητέρα του Θόδωρου έλεγε ότι «τους παιδικούς φίλους τούς στέλνει ο Θεός. Τους άλλους τους διαλέγεις». Ημουν από τους παιδικούς φίλους του Αγγελόπουλου. Το ίδιο και ο Χρήστος Γιανναράς, ο Αλέκος Φασιανός, ο Τρύφων Καρατζάς. Επαιζε μπάλα μαζί μας, με πάνινα τόπια, στους χωματόδρομους κάτω από τη Μιχαήλ Βόδα. Και διάβαζε λογοτεχνία. Και έγραφε ποιήματα. Και πήγαινε σκαστός στον κινηματογράφο Αρης της οδού Αχαρνών, για να μην τον πάρει χαμπάρι το παπαδαριό που απαγόρευε βιβλία, θεατρικές και κινηματογραφικές παραστάσεις, και προπαντός ερωτικές σχέσεις με κοριτσόπουλα!

Τα έζησα όλα αυτά γιατί ήμουν από την απέναντι μεριά. Ο Θόδωρος ήταν συμμαθητής μου έξι χρόνια στο Β' Γυμνάσιο και συμφοιτητής μου στη Νομική Αθηνών. Οι παπάδες και οι οργανώσεις τους είχαν χωθεί ώς το μεδούλι του! Γράφει σχετικά ο Χρ. Γιανναράς στο βιβλίο του «Καταφύγιο ιδεών»: «Τελειώναμε την προτελευταία τάξη (1952) όταν ο πιο στενός μου φίλος, ο Αγγελόπουλος, μου ανακοίνωσε εμπιστευτικά την απόφασή του να σπουδάσει Θεολογία. Προσπάθησε να μεταπείσει κι εμένα. "Πρέπει να τα δώσουμε όλα για όλα", έλεγε ο Θόδωρος, "ο δρόμος που ακολουθούμε δεν σηκώνει ημίμετρα"».

Πώς κατάφερε να ξεφύγει ο Αγγελόπουλος από τον σφιχτό μέχρι πνιγμού εναγκαλισμό των παπάδων, των κατηχητών, των ιεροκηρύκων; Δεν θέλησε να μου το εξηγήσει ποτέ. Πήγε στο Παρίσι, σπούδασε και γύρισε τελείως άλλος άνθρωπος! Παθιασμένος με τον κινηματογράφο και με μια ταλεντάρα που άφηνε άφωνους τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της Ευρώπης. Την εποχή του Παρισιού (Απρίλης 1962) έγραψε ένα ποίημα, που δεν το δημοσίευσε. Μου το 'στειλε και το δημοσιεύω εγώ τώρα. «Εχε γεια, φίλε».

«Θυμάμαι ένα καλοκαίρι / βυθισμένο στην άμμο / στην αρμύρα του Σαρωνικού / που κοινώνησα μέρες του Ιουλίου• / και 'κεί στον βυθό, το πρόσωπό της διάφανο / Να 'χει ξεχάσει πια τη μουσική βροχή της Κυριακής / να 'χει ξεχάσει πώς έτρεμε εκεί κάτω / με τη διάθεση φυτεμένη στο νερό / μ' όλες τις λέξεις στο στόμα; / Ξέρω ένα καλοκαίρι / που έγιναν όλα: / το πρόσωπο, η θάλασσα και συ δίψα μου».

EFHMERIS: Melbourne -ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΚΑΤΟΙΚΙΑ- Μοναδική ευκαιρία

EFHMERIS: Melbourne -ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΚΑΤΟΙΚΙΑ- Μοναδική ευκαιρία

Χιουμορ.- Χριστός με αρχαίο Έλληνα

Αληθειες που πονάνε..

ΣΟΚ! 33χρονη ΤΡΙΚΑΛΙΝΗ ΠΕΘΑΝΕ ΜΕΤΑ ΤΗ ΓΕΝΝΑ

  Σοκ προκαλεί στην Τρικαλινή κοινωνία ο θάνατος 33χρονης Τρικαλινής στις 5 σήμερα τα 

ξημερώματα, λίγες ώρες μετά τη γέννηση του δεύτερου παιδιού της. 

Πρόκειται για την Αλέκα Μυλωνά, από τη Ράξα,(φωτογραφία) η οποία γέννησε στην Καρδίτσα ένα υγιέστατο αγόρι και λίγες ώρες αργότερα, το μεσημέρι της Παρασκευής, έπειτα από επιπλοκές που παρουσιάστηκαν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο. Η νεαρή κοπέλα εξέπνευσε τα ξημερώματα, ενώ τα ακριβή αίτια του θανάτου θα γίνουν γνωστά μετά από νεκροψία-νεκροτομή που θα γίνει στη Θεσσαλονίκη. Παντρεμένη με τον Γιώργο Τζάνη, ήταν μητέρα ενός ακόμη παιδιού (κοριτσάκι) και ιδιαίτερα γνωστή στην τοπική κοινωνία, είχε σπουδάσει γυμνάστρια, υπήρξε διαιτητής και γραμματεία σε αγώνες μπάσκετ, ενώ απασχολούνταν σε λογιστικό γραφείο της πόλης. Θερμά συλληπητήρια στους οικείους της....

 ΕΛΕΝΗ ΜΥΛΩΝΑ

 Δημοσίευση: alexiou Στις Σάβ, 28/01/2012 - 11:24   

Αρχαιοι Έλληνες K. Ιταλίας: ΣΩΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

παρασκευή, 27 ιανουαρίου 2012

Συγκινητική έκκληση των Ελληνοφώνων  της Κάτω 

Ιταλίας προς το Ευρωκοινοβούλιο!

ΕΚΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ 

ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

Εμείς, οι Έλληνες της Ιταλικής Καλαβρίας, που 

ήρθαμε εδώ από την Ελλλάδα πριν χιλιάδες

 χρόνια, απευθυνόμαστε σ’ Εσάς Ευρωπαίοι

 και Σας λέμε:

ΣΩΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Αν σήμερα η Ελλάδα είναι στο χείλος της αβύσσου, 

αυτό οφείλεται

στο

 γεγονός πως στα εδάφη και τη θάλασσα ζουν σήμερα μόνον 10

 εκατομμύρια Έλληνες και δεν κατορθώνουν να παράγουν 

τόσα όσα απαιτούν οι κανόνες της πλούσιας Ευρώπης.

Αυτοί είναι απόγονοι ενός πολιτισμού, του πιο πολύτιμου του κόσμου.

Ας βοηθήσουμε τους Έλληνες πριν...

εξαφανιστούν μέσω φυγής στη διασπορά από την υπέροχη πατρίδα τους.

Να τους βοηθήσουμε ΤΩΡΑ!

Για το Circolo Apodiafazzi

Καθηγητής Franco Mosino-Filelleno

Δόκτωρ Carmelo Giuseppe Nucera

Για την Υπεράσπιση και Διάδοση της Γλώσσας και του

 Πολιτισμού Ελλήνων καλαβρίας

Via Vescovado 89033 Bova- Reggio Calabria – Italia

APPELLO DEI GRECI D’ITALIA AL PARLAMENTO EUROPEO

Noi, Greci della Penisola Calabrese dell’Italia, qui da millenni 

venuti dalla Grecia,ci rivolgiamo a Voi. Uomini d’Europa, e Vi diciamo:

SALVATE LA GRECIA!

Se oggi la Grecia è sull’orlo dell’abisso, ciò è dovuto al fatto

 che su di un territorio e su un mare sconfinato vivono oggi soltanto

 dieci milioni di abitanti, e non ce la fanno a produrre tanto da poter 

obbedire alle norme dell’Europa ricca…..

Essi sono gli eredi della civiltà più qualificata e più degna di lode 

del mondo.

Aiutiamo i Greci, prima che essi scompaiano travolti nella fuga 

e nella diaspora dalla loro meravigliosa Patria.

AIUTIAMOLI PRESTO!

Per Il Circolo Apodiafazzi

Prof. Franco Mosino-Filelleno

Dott. Carmelo Giuseppe Nucera

Per la Difesa e la Valorizzazione

della Lingua e Cultura Greco-Calabra

BIBLIOTECA F.MOSINO –FILELLENO-BOVA

Via Vescovado 89033 Bova- Reggio Calabria – Italia

www.apodiafazzi.it apodiafazzi@alice.it 00393452542506 

Fax 0030096545990 carmelogiusnucer

Mέσω "letteradaatene"  kai sibilla - σίβυλλα

«Επαναστατική» αεργία ενόψει.. Του Πασχου Μανδραβέλη*

Πάσχος Μανδραβέλης

Εχουμε γράψει επανειλημμένως πως το βασικό πρόβλημα της Ελλάδος είναι ότι όλοι θέλουν να σώσουν τον κόσμο, τη χώρα -ή ό, τι τέλος πάντων τους βρίσκεται πρόχειρο- αλλά κανένας δεν θέλει να κάνει τη δουλειά του. Η καλύτερη επιβεβαίωση αυτού του αφορισμού είναι η επιστολή που εστάλη από τον «Υπεύθυνο Μηχανοργάνωσης της Επιτροπής Ερευνών» του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Απευθύνεται στον προϊστάμενο της Επιτροπής Ερευνών του ίδιου πανεπιστημίου και κοινοποιείται στον αντιπρύτανη Βασίλειο Μποντόζογλου και στην πανεπιστημιακή κοινότητα του ίδιου πανεπιστημίου.

Στην επιστολή αναφέρεται: «Σήμερα μου ζητήθηκε από τον Προϊστάμενό μου να προετοιμάσω και να παραδώσω 8 φορητούς Η/Υ (4 για Βόλο και 4 για Λάρισα), προκειμένου να χρησιμοποιηθούν στις εκλογές για την ανάδειξη Συμβουλίου στο πλαίσιο προφανώς του νόμου 4009/2011. Εξήγησα στον Προϊστάμενό μου ότι για πολιτικούς λόγους αλλά και για να διαφυλάξω την αξιοπρέπειά μου σαν ενεργός πολίτης κι εργαζόμενος στο Πανεπιστήμιο για πάνω από 16 χρόνια, δηλώνω ότι ΑΡΝΟΥΜΑΙ να συμπράξω με οποιοδήποτε τρόπο στην εφαρμογή αυτού του επαίσχυντου νόμου και μάλιστα θα αγωνιστώ για τη ματαίωσή του... Δεν διεκδικώ το αλάθητο, έχω όμως ήσυχη τη συνείδησή μου ότι αυτή τη στιγμή πράττω το σωστό».
Φυσικά κανείς δεν απαγορεύει σ’ αυτόν τον διοικητικό υπάλληλο του πανεπιστημίου να παλέψει για τη «ματαίωση», όπως ο ίδιος γράφει, όποιου νόμου δεν γουστάρει. Κάθε λίγο και λιγάκι έχουμε νόμιμες πορείες και παράνομες καταλήψεις για τη «ματαίωση» όλων των νόμων. Στην περίπτωση όμως αυτή εγείρονται κάποια ερωτήματα. Εντάξει! Στην Ελλάδα είσαι ό, τι δηλώσεις, αλλά ισχύει και ότι μπορείς να κάνεις ό, τι θες αρκεί να δηλώσεις κάποιον -κατά την άποψή σου- ανώτερο σκοπό; Δεν αμφισβητούμε τις επαναστατικές προθέσεις του υπεύθυνου μηχανοργάνωσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, αλλά πώς μπορούμε να τον ξεχωρίσουμε από ένα κοινό λουφαδόρο, ο οποίος βαριέται τη δουλειά του και βρίσκει μια επαναστατική δικαιολογία για να μην την κάνει; Αρκεί η δήλωση των επαναστατικών προθέσεων; Δηλαδή, υπάρχει πληθώρα εφοριακών που δεν διεκπεραιώνουν τις φορολογικές υποθέσεις, με αποτέλεσμα να φουντώνει η φοροδιαφυγή. Αν ερωτηθούν γιατί δεν κάνουν τη δουλειά τους, μπορούν να επικαλεστούν τη διαφωνία τους με τη φορολογική κλίμακα ή με το ύψος του αφορολόγητου; Κι αν κάποιοι εργαζόμενοι (στον ιδιωτικό τομέα, φυσικά) δηλώσουν ότι είναι κατά του καπιταλισμού εν γένει -τι πιο επαναστατικό από αυτό; - μπορούν να μην πηγαίνουν στη δουλειά τους και να πληρώνονται;
Εχουμε παρεξηγήσει πολλά πράγματα σ’ αυτή τη χώρα, με πρώτο το «δίκιο του αγώνα». Ολοι μπορούν να κάνουν ό, τι θέλουν αρκεί να δηλώσουν ότι αγωνίζονται για κάτι. Προσοχή: ο κανόνας ισχύει μόνο αν αυτό το «κάτι» έχει αριστερές ευλογίες.
Το τελευταίο ερώτημα έχει να κάνει με την πρυτανεία του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Θα κάνουν κάτι για την υπόθεση ή μήπως να γενικεύσουμε τον κανόνα της άρνησης εργασίας σε όλη τη χώρα; Φαντάζομαι ότι σε κάθε κλάδο και σε κάθε επιχείρηση, όλοι με κάτι θα διαφωνούν κι αν δεν διαφωνούν κάτι θα βρουν προκειμένου να μη δουλεύουν.

* Ο Πάσχος Μανδραβέλης ειναι αρθρογράφος της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ των Αθηνών.
Hμερομηνία δημοσίευσης: 27-01-12

Κοντουλα Λεμονια ...Aφιερωμένο