 |
 |
|
 |
 |
|
|
 |
|
Wednesday, March 27, 2013
TΑ ΝΕΑ ΤΗΣΕΥΡΩΠΗΣ με τη ΝΕW EUROPE
Tuesday, March 26, 2013
Νέες Εκδόσεις - Ελλάς : Δύση ή Ανατολή;
Ελλάς: Δύση ή Ανατολή;
Παναγιώτης Γεννηματάς
Επίμετρο: Κώστας Λάβδας
Σελ. 400, 18 €, ISBN: 978-960-283-361-2
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Από τις εκδόσεις ΡΟΕΣ και στη σειρά «Δοκίμια» κυκλοφόρησε του βιβλίο του Παναγιώτη Γεννηματά με τίτλο Ελλάς: Δύση ή Ανατολή; – Ο ακοινώνητος εκσυγχρονισμός στο νεοελληνικό κράτος.
Η σημερινή Ελλάδα παραμένει κατ’ ουσίαν απόλυτα εξωευρωπαϊκή και δυσκολεύεται να ευθυγραμμιστεί με τον σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα. Ο εκδυτικισμός της είναι μιμητικός και προσποιητός. Κατά τον Π. Γεννηματά, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η κληρονομιά του ύστερου Βυζαντίου (θεοκρατική ανατολική παράδοση, αντιδυτισμός, κρατικομονοπωλιακή οικονομία και ιδεολογία της διαμεσολάβησης) εξακολουθεί να υπερκαθορίζει ως σήμερα ασφυκτικά την υποτιθέμενη «εθνική ταυτότητα» και, στην πραγματικότητα, έχει διαμορφώσει τις ιδεολογικές παραστάσεις και τα συμπεριφορικά αντανακλαστικά της νεοελληνικής κοινωνίας. Η μακροχρόνια συμβίωση με τον Οθωμανό κατακτητή ολοκλήρωσε τη μακραίωνη σκοταδιστική βυζαντινοχριστιανική διαπαιδαγώγηση. Και τούτο παρά το ότι η έκρηξη της ευρωπαϊκής Αναγέννησης αποτελεί κοινή ελληνολατινική υπόθεση. Ο ελληνικός λαός καταδικάστηκε, εν ονόματι της διαφύλαξης της ανατολικής ορθοδοξίας, σε αποκλεισμό από την πολιτισμική πρωτοπορία της ιστορίας και σε μακροχρόνια οθωμανική καραντίνα.
Ο συγγραφέας, επίτιμος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, στοιχειοθετεί με εντυπωσιακή ευρυμάθεια την άποψη ότι η ανατολική ορθοδοξία έχει ιστορικά αναδειχθεί ως ιδεολογία της οικονομικής καθυστέρησης, της κοινωνικής υπανάπτυξης και του εσωστρεφούς κοινοτικού βίου. Είναι καιρός –τονίζει– να ξεφύγουμε από τα πρότυπα του Βυζαντίου, το κόστος των οποίων έχει υπάρξει ιλιγγιώδες για τον νεοελληνισμό.
Η πρόκληση της εθνικής υπέρβασης των βυζαντινών καταβολών, όσο κι αν εκ πρώτης όψεως φαίνεται ίσως ανεδαφική και «προδοτική» απέναντι στη διαχρονική «εθνική ταυτότητα», ιστορικά παραμένει επιτακτική. Δεν ζητείται βεβαίως η εκούσια αλλοτρίωση εν ονόματι ενός καινούργιου ευρωπαϊκού προσωπείου. Ζητείται μια σύγχρονη νεοελληνική αλήθεια, μια νέα σύνθεση, ικανή να εξασφαλίσει τη δημιουργικότερη εθνική συμμετοχή στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι – θεμελιωμένη σε μια νέα παραγωγική αντίληψη στην οικονομία και ένα νέο μορφωτικό πρότυπο στην παιδεία. Μόνον έτσι –καταλήγει ο Π. Γεννηματάς– θα μπορέσουμε ως έθνος να ακολουθήσουμε τα παραδείγματα ιστορικής αναγέννησης που προσφέρει σήμερα ο κόσμος.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΡΟΕΣ
Λομβάρδου 27-29, Αθήνα, 11473
τηλ.: 210 6429409, Fax: 210 6411597,
Γνωριστε τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής Μελβούρνης
Μαυρα παπούτσια,μαυρο κοστούμι, μαυρο πουκάμισο γυαλιστερό και...φαλτσέτα(;) στο δεξί χέρι...
Ναι, αυτός είναι ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής στη Μελβούρνη.. ¨η έτσι υποστηρίζει ο ίδιος.
Σε άλλες φωτογραφίες του έχουμε και το γνωστό χαιρετισμό "Χαι Χίτλερ"(στύλ Κατίδη) αλλα μέχρι να ολοκληρώσουμε την έρευνά μας και να έχουμε περισσότερα στοιχεία δεν πρόκειται να δημοσιεύσουμε τίποτα ακόμα.. Γεγονός πάντως είναι ότι η ΧΑ ετοιμάζεται να δώσει το παρόν της στην Αυστραλία και ήδη έχει στρατολογήσει αρκετούς νεαρούς στις τάξεις της αλλά πιστεύουμε πως ακόμα δεν έχει καταλήξει σε συγκεκριμένες θέσεις και προγράμματα.. αν και υπάρχουν αρκετοί γνωστοί δεξιοί στη Μελβούρνη που μετα χαράς θα αναλάμβαναν την ηγεσια της.
Σύντομα διαβάστε και δειτε περισσότερες φωτογραφίες..
Σκυλια, Μελβούρνη,Παραλία και.. Μεγάλη Εβδομάδα
 |
| Ζέστη στη Μελβούρνη και άνθρωποι και ζώα ψάχνουν για λίγη δροσιά.. |
Στη βρύση που μόλις διακρίνεται ο νεαρός με το άσπρο καπέλλο και το κυνηγόσκυλο περιμένει να πιει η κοπελλα για να παρει σειρα και αυτός..
-Πρόσεχε μη σε δαγκώσουν τα σκυλιά",φωνάζει ο κουμπάρος ,που μόλις διακρίνεται στο ακρο αριστερά αλλα ο άγων τον κύνα απαντάει Ελληνικά "μή φοβάσαι δεν δαγκώνει.." Στα πεταχτά μάθαμε ότι το ανοιχτόχρωμο σκυλί εναι καλο για κυνήγι, η τιμή του είναι γυρω στα 1500 δολλάρια (αυτό για τον ανηψιό μου το Βαγγέλη το φιλόζωο) το άλλο ειναι ντόπερμαν και ο πατριωτηςμας είναι Μελβουρνιώτης αλλα γιος του παλιού γνωστου γουναρά κ.Καραλή απο το Άργος Ορεστικό..
Άλλη μια εικόνα απο τη Μελβούρνη που σήμερα εχει 34 βαθμούς και αυριο 21....μεθαύριο έχουμε Μεγάλη Παρασκευή και την Κυριακή ..ΆΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ!!
Χ.Παππάς: Τουρκοκάναλο το MEGA. Άλλα ΝΕΑ
«Τουρκοκάναλο» χαρακτήρισε τον τηλεοπτικό σταθμό Mega ο κ. Χρήστος Παππάς και τα στελέχη του «σφουγγοκωλάριους της Μέρκελ» δίνοντας συνέχεια στις διαμαρτυρίες της Χρυσή Αυγής για την επιλογή του σταθμού να προβάλει τουρκικά σίριαλ την 25η Μαρτίου.
Επιπροσθέτως, ο κ. Παππάς ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να παραστεί στην επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής που τον έχει καλέσει προκειμένου να τον επιπλήξει με το σκεπτικό ότι «δεν συνάδει με τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς να ουρεί ένας βουλευτής την είσοδο τηλεοπτικού σταθμού».
Συγκεκριμένα, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής ανέφερε στην Βουλή ότι «κάποιοι υποκριτές μου ζητούν να δώσω εξηγήσεις στην επιτροπή δεοντολογίας για την διαμαρτυρία στο ΜΕΓΚΑ. Δεν πάω πουθενά, τέρμα ως εδώ. Να σταματήσει η βουλή να κάνει τα χατίρια των σφουγγοκωλάριων της Μέρκελ. Θα δίνουμε λόγο μόνο στη δικαιοσύνη».
Ο βουλευτής μάλιστα κατεύθυνε τα πυρα του και προς την οικογένεια Μόμπολα λέγοντας «δεν προσκυνάμε στο Μπόμπολα. Του τα χαρίσατε όλα και τα μεταλλεία και τον χρυσό και τώρα κάνετε και τον δικηγόρο του. Δεν έχετε εντολέα τον ελληνικό λαό αλλά τον Μπόμπολα. Τον κάθε καναλάρχη που έχει τουρκοκάναλο και τσοντοκάναλο»
DEITE AKOMA
Νέες αποκαλύψεις Ι. Διώτη για την
παράδοση του USB στον Ευάγγελο Βενιζέλο ...
*Σήμερα οι συντάξεις του ΙΚΑ για τον Απρίλιο
*Βόμβα στο σπίτι του εφοπλιστή N. Τσάκου
ΑΛΛΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ "Πρώτο ΘΕΜΑ"
- 27/03/2013 23:30Web only
- 27/03/2013 23:22Web only
- 27/03/2013 23:10Web only
- 27/03/2013 22:58Web only
- 27/03/2013 22:46Web only
- 27/03/2013 22:37Web only
- 27/03/2013 22:26Web only
- 27/03/2013 22:16Web only
- 27/03/2013 22:10Web only
- 27/03/2013 21:56Web only
- 27/03/2013 21:48Web only
- 27/03/2013 21:36Web only
- 27/03/2013 21:29Web only
- 27/03/2013 21:17Web only
- 27/03/2013 21:15Web only
- 27/03/2013 21:05Web only
- 27/03/2013 21:04Web only
- 27/03/2013 20:46Web only
- 27/03/2013 20:44Web only
World cup. Au-Oman - ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΥΠΕΛΛΟ . Αυστραλία -Ομαν 2-2
Getty
 | By JOHN GRECO |
Australia have avoided a huge World Cup qualifying setback, fighting back from two goals down to snatch a 2-2 draw with a spirited Oman at ANZ Stadium on Tuesday. The Socceroos appeared headed for an embarrassing – and potential fatal – home defeat when Oman got out to a 2-0 lead four minutes into the second half.
But a trademark Tim Cahill header and a bullet 85th-minute strike from Brett Holman spared the home side's blushes and ensured their hopes of getting to Brazil are still very much in their own hands.
Despite producing one of their poorest performances on home soil in some time, the Socceroos almost stole all three points in stoppage time.
Cahill, who was a handful from set pieces all night, rose highest to meet Luke Wilkshire's corner but, impressive Oman captain Ali Al Habsi clawed it away to safety to ensure the visitors a commendable point on the road.
The draw keeps the Socceroos in second spot in their group, level with Oman on six points, although Jordan could leap-frog both sides if they defeat Japan when they meet later on Tuesday.
The suspension of captain Lucas Neill meant it was a new-look central defensive pairing of Robbie Cornthwaite and Michael Thwaite for the Socceroos and they were caught cold inside six minutes.
Australia's defence was caught square from a harmless lofted ball over the top, with Abdul Aziz out-pacing Thwaite to the ball.
Socceroos goalkeeper Mark Schwarzer did his best to narrow the angle but Oman's striker poked the ball through his legs to give the visitors a shock lead.
While Australia were enjoying large chunks of possession, their passing was often too sloppy or slow to penetrate the well-organised a deep Oman defence.
Indeed, Australia's best chances of a poor first half came from set pieces.
Mile Jedinak, who struggled to impose himself on the match, leapt highest to meet Wilkshire's free-kick on 25 minutes, but his effort sailed across the face of goal and wide.
The home side did finally force Al Habsi into a save eight minutes before the break.
Cahill timed his jump perfectly to nod back Matt McKay's centre into the path of Holman but his powerful header was well saved by Al Habsi.
Holger Osieck would have demanded an immediate response but the Socceroos gave themselves a mountain to climb when they conceded again three minutes into the second half.
This time it was all their own doing.
A quickly taken Oman free-kick allowed Raed Saleh to get free down the right and his powerful, low cross was turned into his own net by a despairing Jedinak.
But just as it seemed the Socceroos's chances were done, they hit back almost immediately through Cahill.
Wilkshire swung in a pinpoint corner from the right with the former Everton man using his impressive spring to get up high and divert his header into the corner of the net.
All of a sudden, the home side found verve and should have been level five minutes later but for Al Habsi did well to make himself big when Alex Brosque looked like pouncing.
The Socceroos went even closer on the hour mark.
Wilkshire's shot from the corner of the box took a deflection, with the ball looping over Al Habsi but agonisingly for the home side it hit the cross bar then the upright and bounced away.
Oman were struggling to deal with Cahill's threat in the air and he went close to equalising on two occasions from corner's, but each time found Al Habsi too hard to beat.
Just when it looked like Australia were running out of ideas, Holman delivered what could be a priceless goal.
Substitute Tommy Oar did well to keep the ball in on the left, releasing to Holman who unleashed a dipping shot from 25 metres out that slipped under Al Habsi and into the net.
Cahill's late chance almost won it for the Socceroos but they had to be content with a hard-earned point in front of just under 35,000 fans.
Monday, March 25, 2013
Ακρότητες χρυσαυγιτών έξω από το Mega για την προβολή τούρκικων σίριαλ την 25η Μαρτίου
Με σβάστικες, βρισιές και με τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής να ουρεί επιδεικτικά στην είσοδο του Mega, διαμαρτυρήθηκαν περίπου 800 χρυσαυγίτες έξω από τις εγκαταστάσεις του καναλιού, για την «βάναυση προσβολή της μνήμης των ηρώων του 1821» με την προβολή «τουρκοσίριαλ» ανήμερα της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου.
Φωτογραφία τραβηγμένη από το εσωτερικό του καναλιού, δημοσιευμένη στο aixmi.gr
Το τουρκικό σήριαλ Fatmagul, MEGA.Στην διαμαρτυρία συμμετείχαν επίσης έξι βουλευτές της Χρυσής Αυγής (Ν.Μιχος. Ι.Λαγός, Η.Κασιδιάρης, Ε.Ζαρούλια, Η.Παναγιώταρος, Α. Ματθαιόπουλος), οι οποίοι φέρονται να πέταξαν κεσέδες με ταραμά και μπογιές στην εισοδο του καναλιού.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του aixmi.gr, η κορύφωση των πρωτοφανών περιστατικών ήταν η στιγμή που ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Χ.Α.. Νίκος Παπάς, ούρησε επιδεικτικά μπροστά στην είσοδο του καναλιού και μετά πανηγύρισε υπερηφανευόμενος στους συγκεντρωμένους.
Στελέχη της οργάνωσης είχαν προαναγγείλει εδώ και μέρες την συγκεκριμένη διαμαρτυρία σε περίπτωση που το κανάλι "τολμούσε" να προβάλει τούρκικα σίριαλ ανήμερα της εθνικής επετείου. Κάλεσμα έγινε και μέσω της ιστοσελίδας της οργάνωσης προς τους "έλληνες πατριώτες" ώστε να κατέβουν με ελληνικές σημαίες στο Μέγκα απόψε.
Οι διαμαρτυρόμενοι, όντως, κρατούσαν ελληνικές σημαίες αλλά και σημαίες με την σβάστικα, ενώ οι περισσότεροι φορούσαν μαύρα ρούχα. Είχαν στήσει και μια μικροφωνική εγκατάσταση απ' όπου ακούγονται εμβατήρια και τραγούδια για την επανάσταση του 1821.
Δυνάμεις των ΜΑΤ είχαν αποκλείσει πριν από τις 18.00 το απόγευμα την Λεωφόρο Μεσογείων καθώς και την είσοδο του καναλιού, μπροστά από τους συγκεντρωμένους χρυσαυγίτες.
Διερχόμενοι κόρναραν ενώ οι συγκεντρωμένοι φώναζαν συνθήματα όπως "Η Ελλάδα ανήκει στους έλληνες" και "Ελλάδα σε πουλάνε, τους Τούρκους προσκυνάνε".
Απο http://www.enet.gr
Απο http://www.enet.gr
Οι μισθοί των κληρικών που ζητα ο Στυλιανός σοκάρουν..
 |
| Περι αμοιβής ιεροψαλτών δεν αναφέρεται τίποτα |
Αναταραχή έχει προκαλέσει σε Κοινότητες και Ενορίες της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας το δημοσίευμά μας ότι ο Αρχιεπίσκοπος κ. Στυλιανός ,επικαλούμενος απόφαση της πρόσφατης "Κληρικολαικής",ζητά απο τους Κοινοτάρχες και άλους υπεύθυνους να δώσουν $65.000 μισθό στους παπάδες!!... και επιπλέον "σουπερανιουέσιον" και έξοδα μεταφοράς (car allowance)100 δολλάρια την εβδομάδα!! ..
-Μα τόσα λεφτά δεν παίρνουμε εμείς που δουλευουμε 10 και 12 ωρες την ημέρα δήλωσε γνωστός παράγοντας της Μελβούρνης και θα δώσουμε στους παπάδες για δυο ώρες δουλειά την Κυριακή και στις εορτές; Δεν είμαστε καλά!!!
-Ηλίου φαεινότερον ότι στόχος του αρχιεπισκόπου είναι να γονατίσει τις κοινότητες ,γιατί που θα βρούνε τόσα λεφτά να πληρώνουν τους παπάδες,λες κι είναι πρωθυπουργοί, και αναγκαστικά να του παραδώσουν μετα χαράς τις εκκλησίες ,για να γλυττώσουν τις υψηλες μισθοδοσίες τους " ακούστηκε να λεει παλιος πρόεδρος Κοινότητας..
Αρκετά είναι ακόμα τα σχόλια και οι συζητήσεις ,και σύντομα θα παρουσιάσουμε σχετική έρευνα για το όλο θέμα.
Ελεύθεροι κατακτημενοι. Του Αλκίνοου Ιωαννίδη
Ελεύθεροι κατακτημένοι
Του Αλκίνοου Ιωαννίδη
Δεν θα πω για τους άλλους. Λίγο με ενδιαφέρει η ποιότητα και η στάση τους σε τέτοιες στιγμές. Ούτε και περίμενα καλύτερη αντιμετώπιση. Όσο και να τους βρίσω, χαϊδεύω τα αυτιά μας και τίποτα δεν αλλάζει. Θα πω για εμάς, και συγχωρήστε με:
Έρχεται η μέρα που η μάσκα τραβιέται βίαια. Η μέρα που το αληθινό μας πρόσωπο φανερώνεται, θέλουμε-δεν θέλουμε, αφτιασίδωτο και τρομακτικά αληθινό. Πρέπει να το κοιτάξουμε, είναι θέμα ζωής και θανάτου. Πρέπει να το ρωτήσουμε, να μας πει ποιοι είμαστε. Γιατί μόνο αυτό γνωρίζει.
Γυρνάμε απότομα, για να αντικρίσουμε μια τρύπα στον καθρέφτη. Πού απουσιάζει το πρόσωπό μας; Το ξεχάσαμε σε μικρά, ταπεινά, εγκαταλελειμμένα σπίτια, στη σκόνη χαμηλών, πλύνθινων ερειπίων, στους τάφους αγράμματων, ακατέργαστα σοφών παππούδων. Εκεί αφήσαμε θαμμένες τις αληθινές καλημέρες, τη συγκίνηση των στίχων, την αλληλεγγύη των ανθρώπων κι ότι πολύτιμο δεν μετριέται σε χρήμα. Έκτοτε, προχωρήσαμε στον «σύγχρονο κόσμο» απρόσωποι, γυμνοί, παλεύοντας να κρατήσουμε το νήμα της ύπαρξής μας άκοπο, μέσα σε εποχές δύσκολες, μέσα σε ένα τοπίο που δεν μας μοιάζει.
Γίναμε αρχοντοχωριάτες, επενδύοντας στα χειρότερα χαρακτηριστικά των δύο συνθετικών της λέξης. «Έχω γάμο», λέγαμε και στεκόμασταν καλοντυμένοι σε γκαζόν ξενοδοχείων, με φακελάκια στα χέρια, χωρίς αληθινή, από καρδιάς ευχή. «Και οι γάμοι μας, τα δροσερά στεφάνια και τα δάχτυλα, γίνουνται αινίγματα ανεξήγητα για την ψυχή μας». Ούτε αινίγματα, ούτε τίποτε. Όλα απαντημένα, όλα πεζά. Μεγάλα και άδεια. Απομείναμε αναίσθητοι μπροστά στο ιερό, ζώντας ένα γυαλιστερό, αντιαισθητικό, άχαρο, ανέραστο, ανίερο, ξοδεμένο παρόν. Χωρίς μνήμη, χωρίς όνειρο, διαζευγμένοι από το είναι μας.
Τα καλύτερα παιδιά μας τα πουλήσαμε. Τα αφήσαμε να σπαταλούν τη ζωή τους σε λογιστικά βιβλία, σε γραφεία εταιρειών, σε άψυχους λογαριασμούς. Τα κάναμε σκλάβους με τίτλους διευθυντικού στελέχους. Τα ταΐσαμε χρήματα, τα σπουδάσαμε χρήματα, τα μάθαμε να σκέφτονται χρήματα, να υπηρετούν χρήματα, να ονειρεύονται χρήματα, να παντρεύονται χρήματα, να γεννάνε χρήματα, να είναι χρήματα. Μιλούν άπταιστα τα χειρότερα Αγγλικά (αυτά της δουλειάς) και άθλια τα καλύτερα Ελληνικά (τα Κυπριακά). Όταν τα χρήματα λείψουν, από πού θα κρατηθούν;
Αντικαταστήσαμε το γλέντι στην πλατεία του χωριού με το σκυλάδικο. Τον έρωτα με το στριπτιζάδικο. Τα αναγκαία για την επιβίωση, με ένα τζιπ γεμάτο άχρηστα ψώνια. Τον ελεύθερο χρόνο με την υπερωρία. Κάναμε το παιγνίδι των παιδιών υπερπαραγωγή, σε πάρτι γενεθλίων κατά παραγγελία. Ξεχάσαμε ποια είναι τα βασικά συστατικά της ύπαρξής μας, ως ατόμων και ως κοινωνίας, αντικαθιστώντας τα με ότι μάς γυάλισε στη βιτρίνα. Γίναμε ότι μας έπεισε ο διαφημιστής, η τηλεόραση ή το περιοδικό να γίνουμε. Καταντήσαμε οπαδοί ομάδων, φανατικοί, με μαχαίρια και μίσος. Έφηβος, προτού σιχαθώ όλες τις ομάδες εξίσου, ήμουν με την Ομόνοια. Μια μέρα που έπαιζε με το ΑΠΟΕΛ, αρρώστησε ο τυμπανιστής των αντιπάλων. Ήρθαν στην άλλη κερκίδα και μου ζήτησαν να πάω στη δική τους, για να παίξω το τύμπανο. Πήγα ευχαρίστως.
Πέρασε ο καιρός, αλλάξαμε. Ξεχάσαμε. Χωριστήκαμε σε κόμματα και τα ψηφίσαμε τυφλά, διχαστήκαμε με τρόπο αταίριαστο στην ιστορία και την παράδοσή μας. Σε μια σταλιά τόπο, λέγαμε «οι άλλοι». Πήραμε τα χειρότερα χαρακτηριστικά της Ελλάδας και τα κάναμε αξιώματα.
Να πάει στο καλό τέτοιος εαυτός, να μην ξανάρθει. Καθόλου μην τον κλάψουμε, καθόλου μη μας λείψει. Στον αγύριστο!
Πέρασαν χρόνια. Το κορίτσι από τις Φιλιππίνες έκλαιγε κρυφά στο κρεβάτι του για το παιδί και τη μάνα που άφησε για να σερβίρει καφέ τον κύριο Πάμπο, που έγινε σερ, για να σιδερώνει τα ακριβά βρακιά της κυρίας Αντρούλλας, που έγινε μάνταμ. Η κοπέλα θα γυρίσει φτωχή στο Μπάγκιο Σίτι ή στη Μανίλα. Θα αγκαλιάσει τη μάνα της, θα φιλήσει το παιδί της. Εμείς, πού επιστρέφουμε;
Τι μένει όταν ο σερ και η μάνταμ, έκπληκτοι, χάνουν το αυτοκίνητο, την υπηρέτρια, το λούσο και το σπίτι τους; Τι κρατιέται αναλλοίωτο μέσα στον χρόνο, κάτω από την επιφάνεια που βουλιάζει; Πού ακριβώς βρίσκεται ανεξίτηλα χαραγμένος ο βαθύς Χαρακτήρας, που μας επιτρέπει, όταν όλα αλλάζουν, να λέμε ακόμη «Εμείς»;
Μπορούμε σήμερα να αποφασίσουμε ξανά, ο καθένας για τον εαυτό του και όλοι μαζί, ποιοι είμαστε. Τι είναι σημαντικό και τι όχι. Τι αξίζει να προσπαθήσουμε μέχρι τέλους. Ποια λόγια αξίζει να πούμε προτού φύγουμε, πώς αξίζει να σταθούμε και απέναντι σε τι, προτού πεθάνουμε. Κι αυτό, μπορούμε να το κάνουμε, ακόμη και νηστικοί, άνεργοι και άστεγοι. Ήταν όμως αδύνατον να το κάνουμε χορτάτοι και υποταγμένοι, με έναν εαυτό-καταναλωτή, εξαρτημένο και ευχαριστημένο.
Μείναμε σε σκηνές, στο ύπαιθρο, για χρόνια. Χάσαμε για πάντα τα σπίτια, τα χωριά και τις ζωές μας. Περιμέναμε κάθε μέρα, για χρόνια, αγνοούμενους που δεν γύρισαν. Για δεκαετίες, ακούγαμε αεροπλάνο και στρέφαμε έντρομοι τα μάτια στον ουρανό. Χιαστί ταινίες στα παράθυρα, μη σπάσουν από τον βομβαρδισμό που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να ξαναρχίσει. Τα παιδιά που έβγαλαν το σχολείο διαβάζοντας με το κερί στα αντίσκηνα, χειμώνες στη σειρά, βρίζονταν στην Ελλάδα από τους Ελλαδίτες, γιατί τους έτρωγαν τις θέσεις στα πανεπιστήμια. Η Μεγάλη Μαμά τίποτα δεν κατάλαβε. Κι ακόμη δεν καταλαβαίνει. Γιατί, μπορεί η Κύπρος να είναι Ελληνική, όμως, πόσο λίγο Κυπριακή είναι η Ελλάδα! Πόσο λίγο Ελληνική είναι η Ελλάδα!
Επιτρέψαμε στους μικρούς πολιτικούς ενός αδύναμου και απροστάτευτου τόπου, να συμπεριφέρονται σαν άρχοντες αυτοκρατορίας. Να υπηρετούν κόμματα και τσέπες, σαν να μην υπάρχει απειλή, κίνδυνος και γκρεμός, σαν να είναι αδύνατον από τη μια μέρα στην άλλη να γίνουμε μπουκιά στο στόμα κροκοδείλων. Είδαμε τα τρυφερά, αγνά χαμόγελα των παιδιών του Απελευθερωτικού Αγώνα να χρησιμοποιούνται από βάρβαρους, απαίδευτους «πατριώτες» με ξυρισμένα κεφάλια, φαλακρούς «απ’ έξω κι από μέσα». Ζήσαμε την αδικία, την απώλεια, την εγκατάλειψη. Τα ξέρουμε όλα, τα είδαμε όλα, τα ζήσαμε όλα. Τώρα θα φοβηθούμε;
Όταν κλαίγαμε το ’74, κλαίγαμε για τα σπίτια μας. Σήμερα θα κλάψουμε για τις επαύλεις μας; Τότε, κλαίγαμε για το χωριό μας. Θα κλάψουμε σήμερα για την τράπεζα; Τότε, για τους τάφους των γονιών μας. Σήμερα για τα χρέη μας; Τότε, για τις ζωές μας. Σήμερα για τις δουλειές μας; Δεν νομίζω…
Η κοινωνία μας, αυτή η διαλυμένη, πιέζοντας ασταμάτητα την όποια επίσημη πολιτική ηγεσία, αλλά και πέρα απ’ αυτήν, θα αναπτύξει μηχανισμούς στήριξης των ανέργων, θα φροντίσει τα παιδιά της. Όχι από ελεημοσύνη. Από αλληλεγγύη. Και με τη γνώση πως, αν ο διπλανός δε ζει καλά, κανείς δε ζει καλά. Γιατί, ότι ποτέ μας κράτησε σ’ αυτόν τον τόπο, ήταν ένας ιδιόμορφος, ποιητικός, παράλογα ωραίος κοινωνικός ιστός, που αυτοπροστατεύεται και που μας προστατεύει. Αυτός είναι που ανάγκασε τους βουλευτές να πουν, για μια έστω στιγμή, «Όχι».
Το «Όχι» της Κυπριακής Βουλής, είναι σημαντικότερο απ’ ότι κάποιοι χαιρέκακοι μπορούν να υποψιαστούν. Κι ας επιστρέψει η Βουλή εκλιπαρώντας τους Τροϊκανούς, κι ας πέσει στα γόνατα, κι ας τους γλύψει τα πόδια, μετά. Κι ας χάσουμε περισσότερα. Γιατί, για μια στιγμή έστω, έμοιασε η Δημοκρατία να έχει νόημα, ένα νόημα ξεχασμένο εδώ και δεκαετίες. Έμοιασαν, έστω και για μια στιγμή, οι εκπρόσωποι να εκπροσωπούν πράγματι. Η στιγμή καταγράφεται και μένει, δημιουργώντας προηγούμενο, παρά την όποια κατάληξη. Και το γεγονός πως το προηγούμενο δημιουργήθηκε από μισή μερίδα τόπο, αγαπητοί λογικοί λογιστές, το κάνει ακόμη σημαντικότερο. Τίποτα «δικό σας» δεν θα μείνει ποτέ στην Ιστορία, να σηματοδοτεί, να καθορίζει, ή έστω να θυμίζει κάτι υπαρξιακά σημαντικό. Αφήστε μας να το χαρούμε. Δεν μας προσφέρονται συχνά τέτοιες χαρές.
Αυτό το «Όχι», φαίνεται να είχε και χειροπιαστά αποτελέσματα: Εκτός από τη δυνατότητα μη φορολόγησης των μικροκαταθετών, εκτός από το χρονικό περιθώριο που έδωσε για τη νομοθετική ρύθμιση του περιορισμού των συναλλαγών και τη δημιουργία Ταμείου Αλληλεγγύης, που μπορούν να παίξουν σημαντικά θετικό ρόλο στο μέλλον, έδωσε και τη δυνατότητα, έστω σπασμωδικά, έστω την τελευταία στιγμή, έστω με απογοητευτικό αποτέλεσμα, να μετρηθούν οι δυνάμεις και οι «φιλίες», τόσο της Κύπρου, όσο και της Ελλάδας. Βοήθησε να καθαρίσει το τοπίο, να τελειώσουμε με ψευδαισθήσεις, να καταλάβουμε ξανά το πόσο μόνοι είμαστε, το πόση ευθύνη έχουμε. Κι όσοι πιστεύουν πως με ένα «Ναι» θα σώζαμε κάτι, τη Λαϊκή Τράπεζα ή την Κύπρου (αλήθεια, πόσο «δική μας» μπορεί να είναι μια τράπεζα;) και μαζί τις δουλειές, ή τους κόπους μιας ζωής που τους εμπιστευτήκαμε, να μην ξεχνούν πως, όποιο κομμάτι μας έμεινε απροστάτευτο, ούτως ή άλλως, και με τα «Ναι» και με τα «Όχι», θα κατασπαραχθεί.
Δυστυχώς, δεν ήταν δυνατόν να υπάρχει “plan B”. Θα ήταν αδύνατον να έχει εκπονηθεί από ανθρώπους της γενιάς μου και της προηγούμενης, από ανθρώπους βουτηγμένους στην κατανάλωση, στο εφήμερο, στο συμφέρον, στο νεοπλουτισμό και στο τίποτε, μια πολιτική που να έχει βάθος και σοβαρότητα. Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς δικλίδες ασφαλείας, χωρίς λογική, είπαν ενστικτωδώς “Όχι”. Έστω και για μια στιγμή. Ένα “Όχι” καταστροφικό και λυτρωτικό μαζί, που εσείς, αγαπητοί Ελλαδίτες μνημονιακοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, με πρόσχημα το καλό μας, δεν θα πείτε ποτέ. Θα προτιμήσετε να καταστραφούμε εξίσου, λέγοντας “Ναι”.
Οι Κύπριοι προσφυγοποιούμαστε ξανά στην ίδια μας την πατρίδα. Χάνουμε ξανά τη ζωή όπως τη χτίσαμε, όπως νομίζουμε πως τη διαλέξαμε, όπως νομίσαμε πως μας ανήκει. Και φοβόμαστε. Είναι ανθρώπινο. Όμως, τι πραγματικά φοβόμαστε; Ότι θα πεινάσουμε; Πεινάσαμε και παλιότερα. Ότι θα κρυώσουμε; Κρυώσαμε χρόνια. Ότι θα μείνουμε μόνοι; Πάντα μόνοι ήμασταν. Ότι θα πονέσουμε; Από πόνο άλλο τίποτε… Ότι θα μας κατακτήσουν; Πάντα κατακτημένοι υπήρξαμε.
Θα τα καταφέρουμε, το ξέρουμε καλά! Γιατί, τελικά, δεν φοβόμαστε τίποτε. Γιατί, τελικά, το μόνο που φοβόμαστε, είναι το υποχρεωτικό κοίταγμα στον καθρέφτη. Το μόνο που μας φοβίζει, είναι το μόνο που πραγματικά έχουμε: το αληθινό μας πρόσωπο. Ας το ξεθάψουμε, ας το θυμηθούμε, ας το κοιτάξουμε. Ενώ όλοι, φίλοι και εχθροί, μας αγριοκοιτάζουν, ενώ η μάσκα μας πέφτει νεκρή, αυτό θα μας χαμογελάσει.
Το πήραμε στο http://www.koutipandoras.gr/34683/
Subscribe to:
Posts (Atom)