Μας γράφουν. ΚΥΠΡΟΣ- 1η Απριλίου 1955 ΕΟΚΑ Α.

1^η  Απριλίου 1955

Την 1^η Απριλίου 1955 χρυσή σελίδα γράφτηκε στήν ιστορία τής Κύπρου, της Ελλάδας και του Έθνους ανεξαρτήτως τού αποτελέσματος, τα παιδιά της ΕΟΚΑ αγωνίστηκαν, θυσιάστηκαν, πότισαν με το αίμα τους το δένδρο της ελευθερίας που οι εχθροί μας σύμμαχοι όπως πάντα δεν άφησαν το δένδρο να δώσει τους καρπούς, τη σκιά και τη δροσιά του πρός την ορθή κατεύθυνση. Από αρχαιοτάτων χρόνων ο διακαής πόθος την Κυπρίων ήταν η ένωση της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα. Υπήρξαν ευκαιρίες αλλά πάντοτε ξένοι δάκτυλοι έφερναν εμπόδια.

Με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, η Αγγλία κάλεσε τους Κύπριους να πάρουν μέρος στον πόλεμο στο πλευρό της Ελλάδας και αν κερδηθεί ο πόλεμος να τους αφήσει ελεύθερους να ενωθούν με την Ελλάδα.

Τριάντα χιλιάδες έτρεξαν εθελοντές στην Ελλάδα και αγωνίστηκαν σε όλα τα μέτωπα. Αρκετοί δεν γύρισαν πίσω. Σε όλες τις εκλησίες της Κύπρου έγιναν εράνοι με σεντόνια όπου όλοι έριχναν τα χρυσαφικά τους για βοήθεια, όταν ακούστηκε ότι κινδυνεύει η Ελλάδα. Ο αγώνας τελικά κερδίθηκε αλλά η πονηρή  Αγγλία, αθέτησε την υπόσχεση της.

Το 1948 καλείται ο Μακάριος ο Γ’ να αφήσει τις σπουδές του στη Βοστώνη και να μεταβεί στη Κύπρο να συμπληρώσει τον χηρεύοντα επισκοπικό θρόνο Κιτίου. Μετα από πιέσεις ήρθε και ανέλαβε, το πρώτο του μέλημα ήταν η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Πρωτοστάτησε στο δημοψήφισμα 15 και 22 Ιανουαρίου 1950 όπου το 97% των Κυπρίων ψήφισαν για την ένωση. Στο δημοψήφισμα ψήφισαν και οι Τουρκοκύπριοι. Πολλοί από αυτούς παρακινήθηκαν από τους αριστερούς και το ΑΚΕΛ. Το 2 έως 3% ήταν μάλλον αποχές από δημόσιους υπαλλήλους που δεν ψήφισαν γιατί απειλήθηκαν από την Αγγλία με απόλυση.

Με τον θάνατο του Μακαρίου του Β’ το 1950 εκλέγεται παμψηφεί ως αρχιεπίσκοπος ο Μακάριος ο Γ’.

Το 1951 και 1952 πιέζει την Ελληνική Κυβέρνηση τού Σοφοκλή Βενιζέλου να κάνει προσφυγή στα Ηνωμένα Έθνη για την ελευθερία και ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Η προσφυγή δεν έγινε, ο ίδιος ο Σοφοκλής Βενιζέλος αποκάλυψε αργότερα το 1956 και 1958 ότι πιεζόταν από τους Αμερικανούς. Οι Αμερικανοί ήταν οι άσπονδοι εχθροί μας από τότε.

Το 1954 ο Μακάριος αφού ξεσήκωσε τον Ελληνικό Λαό με τους πύρινους λόγους του ανάγκασε την κυβέρνηση του Παπάγου να κάνει προσφυγή στα Ηνωμένα Έθνη. Και εδώ πάλι θα δούμε ότι η Αμερική δευτέρωσε πρόταση τής Νέας Ζηλανδίας παρακινώντας και άλλα μικρά κρατίδια να ψηφίσουν εναντίον  στην πρόταση για συζήτηση του Κυπριακού. Έτσι φθάσαμε στον ένοπλο αγώνα την 1^η Απριλίου 1955. Ο Μακάριος πιέζει και πάλι τον Παπάγο να κάνη προσφυγή στην Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Η Αγγλία η πονηρή και πάλι για να αποφύγει την προσφυγή στα Ηνωμένα Έθνη κάλεσε τριμερή διάσκεψη στο Λονδίνο για συζήτηση του Κυπριακού. Τα τρία μέλη που καλέστηκαν ήταν η ίδια η Αγγλία, η Ελλάδα και Τουρκία η οποία Τουρκία ήταν αποκλεισμένη και απαγορευμένη κάθε δικαιώματος επί της Κύπρου από την συνθήκη της Λοζάνης που συμπληρώθηκε το 1923 βάσει των άρθρων 16, 20 και 21.  Όταν ο Μακάριος άκουσε ότι  εκαλέστη και η Τουρκία πήγε στην Αθηνά στις 11 Ιουλίου το 1955 με την συνθήκη της Λοζάνης στα χέρια του. Τους είπε επί λέξει. «Μην πάτε στη διάσκεψη του Λονδίνου μαζί με την Τουρκία η οποία έχει αποκλεισθεί κάθε δικαιώματος επι της Κύπρου από την συνθήκη της Λοζάνης. Εάν πάτε και εμπλακεί η Τουρκία στο Κυπριακό  αν δεν υποφέρομε επι των ημέρων μας θα υποφέρουν τα παιδιά μας η τα εγγόνια μας». Αυτά τους είπε τότε ο Μακάριος και επαληθεύθηκε.

Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν άκουσε δυστυχώς τον Μακάριο δέχθηκε την Τουρκία στη διάσκεψη 29/8/1955 – 7/9/1955 που έλαβε χώρα στην Αγγλία και έτσι αναγνωρίσθηκε η Τουρκία, ήρθε στο προσκήνιο και έκτοτε υποφέρει η Κύπρος. Αντί της ένωσης η Τουρκία υποστηριζόμενη από τους Άγγλους – Αμερικανούς δημιουργεί εμπόδια. Οι Τουρκοκύπριοι που ψήφισαν για την ένωση το 1950 τώρα εξοπλίζονται από την Αγγλία εναντίον της ΕΟΚΑ και της ένωσης για να καταλήξουν στις συμφωνίες της Ζυρίχης που υπογράφτηκαν στης 11/2/1959 από τον Έλληνα πρωθυπουργό Κωσταντίνο Καραμαλή και τον Τούρκο ομόλογο του Ατνάν Μεντερέ αφού προηγήθη συμφωνία Αγγλίας, Τουρκίας και Ελλάδας στις 28/12/1958 στη διάσκεψη κορυφής του ΝΑΤΟ στο Παρίσι για ανεξαρτησία της Κύπρου αντί της ένωσης. Το ΝΑΤΟ και η Αμερική είναι ολοφάνερο ότι αυτοί ήταν δημιουργοί και αρχιτέκτονες αυτών των συμφωνιών τής Ζυρίχης. Αντέδρασε ο Μακάριος όταν του δόθηκε το κείμενο των συμφωνιών τις 17/2/1959 στο Λονδίνο αλλά ο Καραμαλής δεν μπορούσε να αλλάξει τίποτε γιατί ήδη ήταν δεσμευμένος με την υπογραφή του στη Ζυρίχη στις 11/2/1959. Τα υπόλοιπα για να φθάσουμε στην εισβολή είναι γνωστά. Εχθροί μας πάντα πρώτοι οι Αγγλοαμερικάνοι μαζί με την Τουρκία.

Ο αγώνας των παιδιών της ΕΟΚΑ ήταν τίμιος αλλά οι σύμμαχοι είναι πρώτοι υπεύθυνοι που αλλάξαν την πορεία του αγώνα. Το ίδιο προσπαθούν και σήμερα να μας διχοτομήσουν με νέο σχέδιο τύπου Ανάν και να εντάξουν την παράνομη Τουρκία για χωροφύλακα τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι νέοι μας πρέπει να μάθουν την αλήθεια. Εκείνο που απομένει σε μας σήμερα για να τιμήσουμε και τους Ήρωες της ΕΟΚΑ να μείνουμε ενωμένοι και με ένα στόμα να πούμε όχι στη Τουρκία όχι στην διχοτόμηση. Θέλομε τα πάτρια εδάφη μας μέχρι και την Κερύνια.

Ζήτω οι αθάνατοι ήρωες της ΕΟΚΑ 1955 – 59.

Ζήτω η αδούλωτη Κύπρος.

Πρώην μέλη της ΕΟΚΑ

Δημήτρης Κομοδρόμος

Κυριάκος Αγγελή

Χρίστος Βιολάρης

Ζωή.Πώς χτίζουμε την αυτοπεποίθηση στα παιδιά

Artist: Gioia Albano

Σε πόσα θέματα έχεις ακόμα την εντύπωση ότι ακούς μέσα στο μυαλό σου τη φωνή της μητέρας ή του πατέρα σου, από την εποχή των παιδικών χρόνων, να μιλά και να σου δίνει "οδηγίες";

Ε, λοιπόν αυτό είναι ένα πολύ ισχυρό εργαλείο για να βοηθήσουμε τα παιδιά να ενστερνιστούν "κανόνες" που θα τους ανοίξουν το δρόμο προς μια ζωή με περισσότερη αυτοπεποίθηση! Έχω καταγράψει τους "κανόνες" που θεωρώ πιο σημαντικούς και, με την πρώτη ευκαιρία, τους υπενθυμίζω στα παιδιά μου.

Είμαι σίγουρη πως την κατάλληλη στιγμή θα τους ανακαλέσουν:

1. Συμπεριφέρομαι στους άλλους με τον τρόπο που θα ήθελα να μου συμπεριφέρονται. Αν θέλω οι άνθρωποι να είναι ευγενικοί μαζί μου, μαθαίνω να είμαι ευγενικός. Αν μ΄αρέσει να με ενθαρρύνουν, μαθαίνω να ενθαρρύνω κι εγώ.

2. Γελάω με τις γκάφες και τις αστείες καταστάσεις, χωρίς ποτέ να γελάω εις βάρος κάποιου παιδιού. Η αξιοπρέπεια είναι πάνω απ΄όλα.

3. Το κουτσομπολιό είναι ανόητο και ανώφελο. Οταν κάποιος δεν είναι μπροστά, θα πω γι’ αυτόν μόνο κάτι καλό.

4. Οταν νιώθω θλίψη, μπορώ να κάνω κάτι για να νιώσω καλύτερα. Στρέφομαι σε μια δημιουργική απασχόληση, πάω για τρέξιμο, μιλάω με τους γονείς μου, γράφω τις σκέψεις μου, απαριθμώ τις όμορφες στιγμές και καταστάσεις που έχω στη ζωή μου.

5. Στο παιχνίδι ακολουθώ τους κανόνες και παίζω έντιμα. Αποδέχομαι την ήττα, χαίρομαι με τη νίκη, γνωρίζοντας πως και οι δυο καταστάσεις είναι φυσιολογικές.

6. Δεν είμαι μόνο ό,τι φαίνεται εξωτερικά. Η εμφάνιση είναι μόνο μια πτυχή αυτού που είμαι. Ο,τι σκέφτομαι και νιώθω είναι ακόμα πιο σημαντικό. Οταν είμαι μέσα μου καλά, δείχνω καλά κι "απ΄έξω".

7. Φροντίζω τον εαυτό μου με σεβασμό και προσέχω την υγεία μου. Δίνω σημασία στα μηνύματα που μου δίνει το σώμα μου. Του προσφέρω ξεκούραση, ύπνο, καλό φαγητό, κίνηση, ενέργεια!

8. Λέω κατηγορηματικά "όχι" σε ό,τι μπορεί να βλάψει το σώμα μου, να απειλήσει την ασφάλειά μου ή μου ζητούν άλλοι να ακολουθήσω παρά τη θέλησή μου. Εμπιστεύομαι την εσωτερική μου φωνή όταν με προειδοποιεί για κάποιο κίνδυνο.

9. Λέω την αλήθεια. Το ψέμα φέρνει κι άλλο ψέμα και κάνει τη ζωή μου δύσκολη. Δεν το χρειάζομαι.

10. Η δημιουργικότητα φέρνει χαρά και ομορφιά στη ζωή μου. Γίνομαι δημιουργικός όταν ζωγραφίζω, χορεύω, κατασκευάζω, παίζω μουσική ή ασχολούμαι με κάποια μορφή τέχνης.

11. Αποδέχομαι τα παιδιά που είναι διαφορετικά από μένα. Μπορώ να μάθω πολλά απ' αυτά. Μπορώ να έχω φίλους που είναι διαφορετικοί από μένα και μας ενώνουν τα κοινά μας ενδιαφέροντα.

12. Τα λάθη επιτρέπονται. Ολοι κάνουν λάθη. Αντί να θυμώνω με τον εαυτό μου, δοκιμάζω ξανά. Δεν εγκαταλείπω την προσπάθεια όταν συναντώ τις πρώτες δυσκολίες.

13. Οταν σχεδιάζω να κάνω κάτι που φαίνεται μεγάλο και δύσκολο, μαθαίνω να το "σπάζω" σε μικρότερα κομμάτια που μου είναι πιο εύκολο να ολοκληρώσω.

14. Οταν θέλω να αγοράσω κάτι, ρωτάω τον εαυτό μου: "Είναι στ΄αλήθεια κάτι που χρειάζομαι;".

15. Οταν κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη πάντα του λέω μια καλή κουβέντα και του χαμογελάω!

16. Κάθε μέρα μαθαίνω κάτι καινούργιο. Η μάθηση μού ανοίγει κανούργιους δρόμους και πλουτίζει κάθε στιγμή τη ζωή μου.

17. Είμαι υπεύθυνος και επιμελής με ό,τι αναλαμβάνω. Διαβάζω τα μαθήματά μου και κάνω τις εργασίες μου πρώτα για μένα κι όχι για να αποσπάσω το "μπράβο" από δασκάλους και γονείς.

18. Προσέχω τον εαυτό μου. Δίνω σημασία στις σκέψεις και στα συναισθήματά μου. Πριν επιλέξω, μαθαίνω να αναρωτιέμαι “είναι καλό για μένα να….. ;" ή "θα νιώθω καλά αν……. ;". Αφουγκράζομαι την απάντηση που δίνει η καρδιά και το σώμα μου. Αναγνωρίζω και σέβομαι τα μηνύματα αυτά και δεν τα υποτιμώ.

19. Το μοίρασμα με ανθρώπους που εμπιστεύομαι και αγαπώ κάνει τη χαρά μου μεγαλύτερη και τη λύπη μικρότερη. Αναγνωρίζω πως μέσα από τη συνεργασία ακόμα και τα πιο δύσκολα έργα γίνονται ευκολότερα.

20. Υπάρχει πάντα λύση σε κάθε πρόβλημα. Τη λύση αυτή μπορώ να τη βρω και να την ακολουθήσω!

Αυτοί οι 20 κανόνες μού φαίνονται πολύ σημαντικοί για να τους υπενθυμίζουμε στα παιδιά (και στους εαυτού μας), έχοντας την επίγνωση ότι δεν αρκούν μόνο τα λόγια. Χρειάζεται και οι πράξεις μας να συμβαδίζουν με ό,τι λέμε!  

Πηγή : Newagemama

Η ΜΗΝΥΣΗ ΤΟΥ ΑΡΤΕΜΗ ΣΩΡΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΓΙΑ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Γνώση σημαίνει δύ ναμη. Δυστυχώς  σε μια χώρα που έχει 10.000 παπάδες και 8000 γιατρούς σίγουρα η προβατοποίηση είναι μεγάλη μιας και ο σανός δεν φτάνει πια.  Για όσους πιστεύουν ότι ο Αρτέμης Σώρρας ήρθε απλά να δώσει κι άλλο σανό στο ποίμνιο είναι μακριά νυχτωμένοι .

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΙ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΔΙΩΚΕΤΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΑΥΤΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ. ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΟΥΚ

Η ΜΗΝΥΣΗ ΤΟΥ ΑΡΤΕΜΗ ΣΩΡΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΓΙΑ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΠΟΥ ΤΕΛΕΣΕ ΜΕ ΔΟΛΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΣΥΡΡΟΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ, ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ

Αθανασία Γεωργοσοπούλου ( Δικηγόρος ) ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ…..

ΠΡΟΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗ.
ΔΙΑ-ΒΑΣΤΕ ΜΕΤΑ ΝΟΗΣΕΩΣ ΚΙ ΕΥΘΥΚΡΙΣΙΑΣ.
Η ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΑΝΑΜΕΝΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΦΩΤΕΙΝΑ ΜΥΑΛΑ, ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥΣ ΤΗΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ.
ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ, ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
ΑΠΟΔΟΜΟΥΜΕ ΤΟ ΣΑΠΙΟ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΔΟΜΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ..
ΕΛΑΤΕ Ν’ΑΠΟΛΑΥΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ…

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ:

 Συνέντευξη Τύπου ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ για Σώρρα 

DEITE ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΤΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ  ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

ΑΛΦΕΙΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ

Σαν Σημερα. ΘΕΌΦΙΛΟΣ κ.α

Ιωάννης Π. Μαυρομιχάλης Posted: 21 Mar 2017 05:32 PM PDT Αγωνιστής του ’21, γόνος της μανιάτικης φαμίλιας των Μαυρομιχαλαίων. Τραυματίστηκε υπερασπιζόμενος το φρούριο του Νεοκάστρου στην Πύλο και πέθανε στις 22 Μαρτίου του 1825...

Το σκάνδαλο Προφιούμο Posted: 21 Mar 2017 05:32 PM PDT Ξέσπασε στις 22 Μαρτίου του 1963, με πρωταγωνιστές τον υπουργό Πολέμου Τζον Προφιούμο και τη λαμπερή χορεύτρια σε καμπαρέ Κριστίν Κίλερ...

Please, Please Me Posted: 21 Mar 2017 05:32 PM PDT Το πρώτο άλμπουμ των Beatles, που κυκλοφόρησε πριν από την ώρα του, στις 22 Μαρτίου του 1963, για να κεφαλαιοποιήσει τη μεγάλη επιτυχία των σινγκλ «Please Please Me» και «Love me do»...

Η καθιέρωση του Πολιτικού Γάμου Posted: 21 Mar 2017 05:32 PM PDT Ήταν 22 Μαρτίου του 1982, όταν ψηφίστηκε στη Βουλή των Ελλήνων ο νόμος για τον πολιτικό γάμο, 200 χρόνια μετά την καθιέρωσή του από τη Γαλλική Επανάσταση...

Οδυσσεύς Αγγελής Posted: 21 Mar 2017 05:32 PM PDT Ανώτατος αξιωματικός του Στρατού, εκ των πρωταιτίων του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967. Αυτοκτόνησε στο κελλί του στις 22 Μαρτίου 1987...

Ο Θεόφιλος (Χατζημιχαήλ) είναι ο πιο γνωστός έλληνας λαϊκός ζωγράφος. Γεννήθηκε μεταξύ 1868 και 1871 στη Βαρειά Μυτιλήνης. Ήταν το μεγαλύτερο από τα οκτώ παιδιά του Γαβριήλ και της Πηνελόπης Χατζημιχαήλ. Ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης και η μητέρα του κόρη αγιογράφου.

Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα, λόγω της ισχνής του κράσης, αλλά και της αριστεροχειρίας του. Ο αριστερόχειρας εκείνη την εποχή εθεωρείτο μειονεκτικό άτομο και προκαλούσε αρνητικά σχόλια στον περίγυρό του. Οι γονείς, αλλά και οι δάσκαλοί του προσπάθησαν με καταπιεστικό και συχνά βίαιο τρόπο να του αλλάξουν χέρι γραφής και να τον κάνουν δεξιόχειρα. Ο μικρός Θεόφιλος κλείστηκε στον κόσμο του και βρήκε αποκούμπι στη ζωγραφική.Πολύ νέος, ακόμη, δραπετεύει από τη Μυτιλήνη και φεύγει για τη Σμύρνη, την πόλη με τους χιλιάδες Έλληνες, που είναι το οικονομικό κέντρο της Μικράς Ασίας. Δουλεύει θυροφύλακας στο ελληνικό προξενείο και παράλληλα ζωγραφίζει. Στη Σμύρνη, ο Θεόφιλος θα διαμορφώσει την εικαστική του γλώσσα και το βασικό του θεματολόγιο, από τον κόσμο της αρχαιότητας, του Βυζαντίου και της νεώτερης Ελλάδας. Τότε κάνει τη ζωγραφική επάγγελμά του.

Με το ξέσπασμα του Ελληνοτουρκικού πολέμου το 1897 φεύγει για την Ελλάδα, με την πρόθεση να καταταγεί εθελοντής. Πριν προλάβει να γνωρίσει τα πεδία των μαχών, ο πόλεμος τερματίζεται. Αποφασίζει να μείνει στον Βόλο, πλούσιο αγροτικό και βιομηχανικό κέντρο στις αρχές του 20ου αιώνα. Ζει μέσα στη φτώχεια και ζωγραφίζει για ψίχουλα στους τοίχους μαγαζιών του Βόλου και του Πηλίου. Παράλληλα, διασκεδάζει τους κατοίκους και γίνεται αντικείμενο αστεϊσμών με το παράξενο φέρσιμο, αλλά και τις φορεσιές του. Από νέος ακόμη, ο Θεόφιλος υιοθετεί τη φουστανέλα ως καθημερινό ένδυμα, ενώ τις Απόκριες του αρέσει να ντύνεται Μέγας Αλέξανδρος, με στολή δικής του επινοήσεως.

Τα οικονομικά του καλυτερεύουν κάπως, όταν ένας πλούσιος γαιοκτήμονας της Μαγνησίας, ο Γιάννης Κοντός, του αναθέτει το 1912 την τοιχογράφηση του σπιτιού του στην Ανακασιά. Ο Θεόφιλος ζωγραφίζει σκηνές από την Επανάσταση του '21, αρχαίους θεούς και τοπία. Σήμερα, η οικία Κοντού είναι το Μουσείο Θεόφιλου στον Βόλο.

Το 1927, μη μπορώντας να αντέξει ένα χοντρό αστείο που έγινε εις βάρος του, εγκαταλείπει τον Βόλο και επιστρέφει στη γενέτειρά του Μυτιλήνη. Λέγεται ότι κάποιος, για να διασκεδάσει τους θαμώνες ενός καφενείου, έριξε τον Θεόφιλο από μια σκάλα, όπου ήταν ανεβασμένος και ζωγράφιζε.

Εν τω μεταξύ, ο ζωγράφος Γιώργος Γουναρόπουλος μιλά με ενθουσιασμό για το έργο του Θεόφιλου στον μυτιληνιό Στρατή Ελευθεριάδη σημαίνοντα τεχνοκριτικό στο Παρίσι με το γαλλικό όνομα Τεριάν. Ο Ελευθεριάδης είναι ο άνθρωπος που επιβάλλει τον Θεόφιλο και θα τον κάνει γνωστό, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Του αγοράζει χρώματα, πινέλα και πανιά και αναθέτει στον πατέρα του να του στέλνει στο Παρίσι όσα έργα ζωγραφίζει. Τότε παρατηρείται και μία στροφή στη θεματολογία του Θεόφιλου. Τα ιστορικά και ηρωικά θέματα δίνουν τη θέση τους στα πιο οικεία, τα καθημερινά, τα κοντινά.

Μόλις άρχισε να του χαμογελά η τύχη, ο Θεόφιλος βρέθηκε νεκρός στο άθλιο καμαράκι του, στις 24 Μαρτίου 1934. Η νεκροψία έδειξε ανακοπή καρδιάς.

Στις 20 Σεπτεμβρίου 1935 δημοσιεύεται συνέντευξη του/biographies/697Τεριάντ στην εφημερίδα «Αθηναϊκά Νέα», στην οποία χαρακτηρίζει τον Θόφιλο «μεγάλο έλληνα ζωγράφο». Ένα χρόνο αργότερα οργανώνεται έκθεσή του στο Παρίσι. Ο μεγάλος αρχιτέκτονας Λε Κορμπιζιέ γράφει σε άρθρο του για τον Θεόφιλο «...Είναι ζωγράφος γεννημένος από το ελληνικό τοπίο. Μέσω του Θεόφιλου, ιδού το τοπίο και οι άνθρωποι της Ελλάδας: κοκκινόχωμα, πευκότοπος και ελαιώνας, θάλασσα και βουνά των θεών, άνθρωποι που λούονται σε μια τολμηρά επικίνδυνη ηρεμία….». Ο Γιώργος Σεφέρης και ο Γιάννης Τσαρούχης εκφράζονται εγκωμιαστικά για την τέχνη του.

Στις 3 Ιουνίου 1961 ο Θεόφιλος περνά τις πύλες του Λούβρου για μία μεγάλη αναδρομική έκθεση. Σήμερα, έργα του υπάρχουν διάσπαρτα σε πολλά μουσεία (Βαρειάς στη Μυτιλήνη και Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης στην Αθήνα), καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

ΦΩΤΟΘΗΚΗ

• 
• 

Άριστα. Μαθητής εντόπισε λάθη σε δεδομένα της NASA

Ο Μάιλς Σόλομον γνωρίζει ότι δεν υπάρχει αρνητική ενέργεια

Κάποιος στη NASA θα πρέπει να κοκκινίσει από ντροπή: ένας 17χρονος μαθητής στη Βρετανία εντόπισε σφάλματα σε μετρήσεις της ακτινοβολίας από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS).

Ο παρατηρητικός Μάιλς Σόλομαν, αναφέρει το BBC, συμμετείχε σε πρόγραμμα του βρετανικού Ινστιτούτου Έρευνας στα Σχολεία (IRIS) το οποίο δίνει την ευκαιρία σε μαθητές να επεξεργάζονται δεδομένα από το πολυεθνικό τροχιακό εργαστήριο.

«Αυτό που μας δόθηκε ήταν μπόλικα λογιστικά φύλλα» είπε ο ίδιος στο Radio 4 του BBC. Τα αρχεία περιείχαν μετρήσεις της ενέργειας των σωματιδίων που δέχεται ο διαστημικός σταθμός.

«Πήγα κατευθείαν στο τέλος της λίστας και βρήκα τα χαμηλότερα επίπεδα ενέργειας που υπήρχαν» εξήγησε ο μαθητής του σχολείου Τάπτον στο Σέφιλντ.

Τότε ήταν που παρατήρησε ότι ορισμένες μετρήσεις είχαν αρνητική τιμή. Στη φυσική, όμως, αρνητική ενέργεια δεν υπάρχει.

Ο έξυπνος Μάιλς και ο καθηγητής του έστειλαν email στη NASA, η οποία τους προσκάλεσε να συμμετάσχουν στη διερεύνηση της υπόθεσης.

Οι υπεύθυνοι της υπηρεσίας συνειδητοποίησαν τελικά ότι ο ανιχνευτής του σταθμού συχνά κατέγραφε αρνητικές τιμές ενέργειας όταν δεν δεχόταν σωματίδια. Το λάθος ήταν μεν γνωστό, όμως η NASA πίστευε ότι συνέβαινε μόνο μία ή δύο φορές το χρόνο. Ο Μάιλς, όμως, έδειξε ότι συνέβαινε πολλές φορές την ημέρα.

Πέρα από ό,τι βοήθησε τη NASA να διορθώσει τα δεδομένα της, ο 17χρονος δηλώνει πως έχει έναν ακόμα λόγο να χαίρεται: «Είναι κουλ. Μπορείς να λες στους φίλους σου ότι έστειλες μήνυμα στη NASA και τους έβαλες να κοιτάξουν τις γραφικές παραστάσεις σου».  In.gr

«Η Χίος μετά την καταστροφή της». Tης Γιώτας Ιωακειμίδου

 Η Χίος μετά την καταστροφή της

ΓΙΩΤΑ ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΟΥ*

Η Χίος μετά την καταστροφή της το 1822, γνώρισε την απίστευτη τουρκική ωμότητα και αγριότητα. Μόνον τα προξενεία σωθήκαν και μερικά σπίτια Ευρωπαίων. Όλα τα υπόλοιπα κτίσματα καταστράφηκαν ολοσχερώς. Από τους άντρες του νησιού ελάχιστοι σώθηκαν, ενώ τα γυναικόπαιδα αιχμαλωτίστηκαν.

Σύμφωνα με τον επιτετραμμένο της Ολλανδίας Gaspar, η Κωνσταντινούπολη είχε μεταβληθεί σ’ ένα απέραντο σκλαβοπάζαρο. Οι Χιώτισσες πωλούντο μαζί με άλλα κλεμμένα πολύτιμα αντικείμενα. Γράφει λοιπόν ο Gaspar στον υπουργό εξωτερικών A.W.C.de Nagel Tot Ampsen «Το πιο σπαρακτικό θέαμα είναι τα σκλαβωμένα γυναικόπαιδα που έφεραν από τη Χίο εδώ και λίγες μέρες. Μερικά ανήκουν στις πιο αξιοσέβαστες οικογένειες του νησιού. Αγόρια και κορίτσια σέρνονται στους δρόμους δεμένα το ένα με το άλλο και οδηγούνται στα σκλαβοπάζαρα. Κοπέλες κρατούσαν στο χέρι ένα χαρτί με το όνομα των τούρκων κυρίων τους που έμειναν στη Χίο. Μη μπορώντας να τις συνοδέψουν οι ίδιοι τις έστελναν στη διεύθυνση των σπιτιών τους σην Πόλη».

Ο Άγγλος πρόξενος της Σμύρνης F. Werry γράφει σε μια αναφορά του προς την Levant Company: «Στον δρόμο των φράγκων οδηγούνται πάνω-κάτω κοπάδια από παιδιά της Χίου για πούλημα. Τα παιδιά αυτά έβγαιναν για ζητιανιά στους δρόμους με την άδεια των αφεντικών τους, για να μαζέψουν τα λύτρα και να εξαγοράσουν την ελευθερία τους».

Στο φύλλο της εφημερίδας «courrier Francais» στις 10 Ιουλίου 1822 υπάρχει η εξής δημοσίευση: «βλέπεις φανατικούς μουσουλμάνους να τρέχουν ομαδικά, να αγοράζουν 30 γρόσια το θύμα τους και να το σφάζουν αμέσως για να κερδίσουν σπουδαία θέση στους ουρανούς…..χιλιάδες γυναίκες, κορίτσια και αγόρια πουλιόνταν κάθε μέρα στο παζάρι. Πολλά από αυτά τα δυστυχισμένα πλάσματα αυτοκτόνησαν κατά την μεταφορά. Βλέπεις γυναίκες να μην δέχονται τροφή για να πεθάνουν από την πείνα». Μια άλλη εφημερίδα γερμανική, η Allgemeine Zeitung γράφει : «όσα παιδιά είναι κάτω των επτά ετών,ακατάλληλα για το παζάρι, δένονταν μαζί και ρίχνονταν στην θάλασσα.»

Ο Άγγλος ιερέας της αγγλικής πρεσβείας στην Κωνσταντινούπολη R.Walsh, κατέγραψε συστηματικά όσα είδε εκείνες τις μέρες στα σκλαβοπάζαρα της Πόλης. Αυτός μας περιέγραψε τη γενναία στάση πολλών γυναικών από τη Χίο. Η αρπαγή και το εμπόριο σκλάβων γινόταν από τούρκους χαμηλής υποστάθμης: καϊξήδες, χαμάληδες, κακοποιά στοιχεία κάθε είδους που πήγαιναν στην εκστρατεία σαν εθελοντές με σκοπό τη λαφυραγωγία. Η μέθοδος που ακολουθούσαν ήταν πάντα ίδια: σκότωναν τα αρσενικά μέλη της οικογένειας, αιχμαλώτιζαν γυναίκες και παιδιά και έπαιρναν τα πολύτιμα αντικείμενα. Στη συνέχεια πήγαιναν τη λεία τους στο κοντινό τελωνείο και έπαιρναν το λεγόμενο «τεσκερέ» δηλαδή ειδικό πιστοποιητικό του σκλάβου. Από εκείνη τη στιγμή οι σκλάβοι ήταν ιδιοκτησία τους καθώς και των απόγονων τους. Ο Άγγλος κληρικός μας πληροφορεί ότι εκδόθηκαν από την Χίο 41.000 τεσκερέδες μέχρι 1η Μαΐου 1822. Από αυτούς τους σκλάβους οι 5000 πουλήθηκαν στην Πόλη. Η τιμή κάθε σκλάβου ήταν 300 γρόσια και οι αγοραπωλησίες γίνονταν στο Αουρούτ Μπαζάρ, το γυναικοπάζαρο. Ήταν μια μεγάλη αυλή ενός κτηρίου, γύρω-γύρω με εξέδρες. Εκεί υπήρχαν γυναίκες λευκές και Αφρικανές. Οι λευκές και οι γυναίκες μεγαλύτερης αξίας ήταν κλεισμένες μέσα σε κάμαρες με καφασωτά παράθυρα. Όμως οι Χιώτισσες ήταν τόσες πολλές που τις πουλούσαν στους δρόμους και στις πλατείες. Οι πιο πολλές πουλήθηκαν στην ψαραγορά, στο Μπαλουκ-Παζάρ. Ο Άγγλος ιερέας Walsh είδε εκεί στις 15 Ιουνίου 1822, κορίτσια 12 έως 15 ετών να πωλούνται «όπως τα ζώα στις αγγλικές αγορές». Πολλά ήταν μισόγυμνα, τρόμος και αγωνία ήταν ζωγραφισμένα στα πρόσωπά τους, το πιο σπαρακτικό θέαμα που είδε ποτέ στη ζωή του. Οι Τούρκοι, κατά την περιγραφή πάντα του ιερέα, τις μεταχειρίζονταν με την έσχατη περιφρόνηση: τις εξέταζαν, τις πασπάτευαν, όπως οι χασάπηδες τα αρνιά, και τις αγόραζαν 100 γρόσια το κεφάλι, τιμή πολύ κατώτερη από αυτή που ίσχυε . Περίπου 500 Χιώτισσες πουλήθηκαν στην ψαραγορά, μαζί με τα ψώνια της μέρας γύριζαν σπίτι τους και με μια σκλάβα από τη Χίο.

Πολλές όμορφες Χιώτισσες στάλθηκαν πεσκέσια σε ισχυρούς, όπως έκανε ο καπουδάν πασάς, ο οποίος έστειλε σε τούρκο μεγιστάνα μια νεαρή Χιώτισσα. Η αιχμάλωτη θηρίο ανήμερο αρνιόταν να υποταχτεί, ώσπου μια μέρα προκάλεσε τη μοίρα της. Άρπαξε το τσιμπούκι του αφέντη της, έσπασε ένα καθρέφτη και επί τόπου της πήρε το κεφάλι ο τούρκος. Τέτοιου είδους περιστατικά αφηγούνται πολλά.

Φριχτή ήταν και η μοίρα των παιδιών. Κάποια τα έκλεισαν σε χαρέμια, άλλα κρατήθηκαν σε κακόφημους χώρους του Γαλατά και άλλα κατέληξαν σε καφενέδες, στη διάθεση κάθε Οθωμανού. Πολλά από αυτά τα παιδιά εξισλαμίστηκαν ομαδικά.

Οι γυναίκες αποτελούσαν σπάνιο είδος στη Χίο μετά την καταστροφή, έμειναν πίσω μόνον οι άσχημες και οι μεγάλες σε ηλικία. Γράφει ο Φωτεινός: «όθεν ούτως αγαθή τύχη ανέτειλε και δ΄αυτάς και άμα πάσαι παρήλικες και δυσειδεις υπανδρεύθησαν αμειφθείσαι υπό της θείας Προνοίας ….» 

Γιώτα Ιωακειμίδου*
Φιλόλογος / schooltime.gr

Συνέντευξη Τύπου ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ για Σώρρα και εκλογές στο Κάραβελ. Μιλούν δικηγόρος και μέλη

Με διαδηλώσεις και διάφορες εκδηλώσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα τα μέλη των Ελλήνων Συνέλευσης (Ε.ΣΥ) συνεχίζουν τον αγώνα τους για ελευθερία και δημοκρατία των Ελλήνων .
Δείτε τα παρακάτω VIDEO καθώς και την αίτηση αναστολής της μη εκτέλεσης της καταδικαστικής απόφασης του δικαστηρίου όπου κατέθεσε ο κ. Σώρρας




ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΣΤΗΝ Ε.ΣΥ ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ
 ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΛΕΓΑΝ ΨΕΜΑΤΑ

Ο Αρτέμης Σώρρας έκανε αίτηση για αναστολή

 εκτέλεσης της ποινής φυλάκισής του

O Γιώργος Σκαμπαρδώνης μιλά για το νέο του βιβλίο 'Τα δεδουλευμένα'

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗΣ

Το βιβλίο του Τα δεδουλευμένα (εκδόσεις Πατάκη), μια ανθολόγηση διηγημάτων από την αρχή της συγγραφικής του πορείας, είναι η αφορμή της συζήτησής μας με τον Γιώργο Σκαμπαρδώνη. Στα Δεδουλευμένα καταγράφεται η αρχική διαδρομή, οι διακυμάνσεις, οι σταθερές και οι μεταβλητές μιας πεζογραφικής πορείας-χελώνα όπως ο ίδιος τη χαρακτηρίζει – που πασχίζει διαρκώς να επιταχύνει και να εκπτερωθεί.

Συνέντευξη στη Χαριτίνη Μαλισσόβα /diastixo.gr

Ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1953 και σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε σε εφημερίδες, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση, έγραψε σενάρια για τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ και το σενάριο για την ταινία του Παντελή Βούλγαρη Όλα είναι δρόμος σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη. Διεύθυνε την εφημερίδα Θεσσαλονίκη και τα περιοδικά Θ-97 (Βραβείο Ιπεκτσί), Τάμαριξ και Χίλια δέντρα. Διετέλεσε διευθυντής του καλλιτεχνικού περιοδικού Πανσέληνος της Κυριακάτικης Mακεδoνίας, που τιμήθηκε με το European Newspaper design Awards 2000. Η συλλογή διηγημάτων του Η Στενωπός των υφασμάτων τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο διηγήματος το 1993. Συνεργάστηκε επί δύο χρόνια με την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία. Το 2010 τιμήθηκε με το βραβείο του Ιδρύματος Μπότση. Το 2012 έλαβε το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών «Πέτρος Χάρης» για το βιβλίο του Περιπολών περί πολλών τυρβάζω (Εκδόσεις Πατάκη).

Το πρόσφατο βιβλίο σας με τίτλο Τα δεδουλευμένα είναι μια ανθολόγηση διηγημάτων σας από την αρχή της συγγραφικής σας πορείας. Πρόκειται και για μια εκ νέου γνωριμία σας με το (νεότερο) αναγνωστικό κοινό;

Αυτές οι πέντε πρώτες συλλογές διηγημάτων είχαν εξαντληθεί από καιρό. Οι αναγνώστες που τις αναζητούσαν μπορούν τώρα να τις βρούνε όλες μαζί σε αυτό τον τόμο, στα Δεδουλευμένα. Κι όσοι νέοι ενδιαφέρονται έχουν πια αυτή τη δυνατότητα. Αλλά μπορεί και να δει κανείς, έχοντάς τες όλες σε ένα βιβλίο, να διακρίνει την πορεία, τις αναζητήσεις, την εσωτερική ανέλιξη αυτών των κειμένων που στεγάζονται πια σε αυτό τον τόμο.

Ποια είναι τα συναισθήματά σας για τα πρώτα σας διηγήματα;

Αν έχω κάποια αίσθηση για τα βιβλία μου είναι κυρίως η μνήμη της κόπωσης, του μόχθου, αλλά και της απόλαυσης των χρόνων που τα έγραφα. Συχνά, ξαναδιαβάζοντάς τα, αναρωτιέμαι αν είμαι εγώ που τα έγραψα, εφόσον μεταβάλλεται κανείς μέσα στον χρόνο αενάως και κάθε τι δεν μπορεί να γραφεί παρά μόνο σε μια ορισμένη φάση. Ποτέ νωρίτερα, ή αργότερα.

Σας γνωρίσαμε ευρύτερα μέσα από τα μυθιστορήματά σας που μεταφέρθηκαν στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Εσείς ποιο από τα βιβλία σας θεωρείτε αρτιότερο;

Κατ’ εμέ όλα είναι εξίσου επεξεργασμένα σε απώτατο βαθμό. Αλλιώς δεν θα τα εξέδιδα. Έπειτα, η λέξη «άρτιο» είναι αόριστη. Τα κριτήρια είναι πολλά, υποκειμενικά, και ρευστά. Απλώς νιώθεις κάποια στιγμή πως ένα βιβλίο, ύστερα από πολλή δουλειά, ότι τελείωσε. Ότι δεν υπάρχει περιθώριο περαιτέρω βελτίωσης. Αν και υπάρχει η άποψη πως στην Τέχνη τίποτε δεν τελειώνει, απλώς εγκαταλείπεται.

Δεν τελειώνει αυτή η θητεία. Πάντα γράφει κανείς, όταν γράφει, ακόμα και όταν είναι σε φάση που δεν γράφει. Το γράψιμο είναι μια στάση όρασης και ζωής.

Τελευταία γίνεται πολύς λόγος για την πορεία του μυθιστορήματος στη χώρα μας. Υπάρχουν άξιοι μυθιστοριογράφοι; Ποια είναι η άποψή σας;

Φυσικά και υπάρχουν πολύ καλοί μυθιστοριογράφοι. Απ’ την άλλη δεν υπάρχει καμιά ιδέα του αντικειμενικά τέλειου-ιδανικού μυθιστορήματος. Τι θα πει «τέλειο»; Ποιος βάζει τα όρια και τα κριτήρια; Αν θες να βρεις αδυναμίες τις βρίσκεις και στον Ντοστογιέφκσι, και στον Μπαλζάκ. Είναι υποκειμενικό θέμα. Και κάθε μυθιστοριογράφος ανοίγει νέους δρόμους, φτιάχνει νέα κλειδιά – δεν υπάρχουν θεϊκά σταθμά. Ούτε σταθερά μέτρα στα οποία να συμφωνούμε όλοι, εφόσον και ο καθένας μας είναι σε διαρκή αλλαγή.

Συγγραφή, θεατρική απόδοση και μουσική επένδυση. «Ολοκληρώνεται» ένα βιβλίο όταν πλαισιωθεί με τις άλλες τέχνες;

Ένα βιβλίο είναι ή όχι ολοκληρωμένο καθεαυτό και εν εαυτώ. Έχει απόλυτη αυτονομία. Όταν μεταφέρεται σε μια άλλη τέχνη, τότε έχουμε ένα άλλο έργο, εμπνευσμένο από το πρώτο. Μπορεί να έγιναν εκατό διαφορετικές σκηνοθεσίες της Οδύσσειας στο σινεμά ή στο θέατρο, αλλά η Οδύσσεια είναι η Οδύσσεια.

Πόσο βοήθησε η τεχνολογία και η χρήση του διαδικτύου και της κοινωνικής δικτύωσης τους συγγραφείς;

Από τεχνική άποψη, και από άποψη επεξεργασίας κειμένου, πάρα πολύ. Επίσης όσον αφορά κάποια θέματα πληροφόρησης. Αλλά μεγάλη λογοτεχνία γίνονταν και πριν το διαδίκτυο. Αυτή υπάρχει στα μυαλά των δημιουργών κι όχι στην τεχνολογία, που είναι απλώς ένα μέσο γραφής.

Χρησιμοποιείτε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Ποια η άποψή σας γι’ αυτά;

Στοιχειωδώς. Δεν είμαι στο facebook και στα λοιπά, γιατί αφενός δεν προλαβαίνω, και αφετέρου μ’ αρέσει πολύ η προστατευμένη ιδιωτικότητα. Δεν νιώθω κάποιον λόγο να επικοινωνώ συνέχεια και για ασήμαντους λόγους με διάφορους ανθρώπους. Ήδη το πολύ χρήσιμο e-mail νομίζω ότι μου είναι υπεραρκετό, έως και καταχρηστικό, μερικές φορές. Όλα, βέβαια, έχουν καλές και κακές πλευρές – είναι θέμα χρήσης.

Στην εποχή μας τα δεδουλευμένα δεν αποδίδονται όσο στο παρελθόν και σίγουρα λιγότερο από όσο αξίζουν. Πόσο αδικεί τη νέα γενιά η κατάσταση αυτή;

Όλες οι γενιές είναι αδικημένες και μη αδικημένες. Υπάρχουν χειρότερα και καλύτερα. Υπάρχει μια τυφλή ροή των πραγμάτων. Σίγουρα τώρα περνάμε μια πολύ δύσκολή φάση. Αλλά, σκεφτείτε, τώρα είναι χειρότερα, διότι πριν ήταν καλύτερα. Δεν υπάρχει ευθύγραμμη ιστορία. Και υπάρχουν μεν οι γενιές, όντως, αλλά υπάρχει και η προσωπική ευθύνη του καθενός. Κανείς δεν οφείλει τίποτε σε κανέναν.

Τι θα πει «τέλειο»; Ποιος βάζει τα όρια και τα κριτήρια; Αν θες να βρεις αδυναμίες τις βρίσκεις και στον Ντοστογιέφκσι, και στον Μπαλζάκ. Είναι υποκειμενικό θέμα. Και κάθε μυθιστοριογράφος ανοίγει νέους δρόμους, φτιάχνει νέα κλειδιά – δεν υπάρχουν θεϊκά σταθμά.

Ποια αξία θεωρείτε αδιαπραγμάτευτη;

Δεν υπάρχει τέτοια αξία, εφόσον όλα τα καθορίζει ο άνθρωπος μέσα στη συγκυρία. Είναι θέμα λέξεων και εννοιών, ή ανάγκης. Υπάρχει σχετικότητα μέσα στην Ιστορία. Όλα μεταβάλλονται. Και όλα διαμεσολαβούνται από τη γλώσσα.

Θέλετε να αναφερθείτε και στο εντυπωσιακό εξώφυλλο με τη χελώνα που έχει εκπτερωθεί;

Είναι μια ανάγκη όλων μας η απογείωση, η υπέρβαση, η εκπτέρωση. Η συνομιλία με τα υψηλά. Η απαγκίστρωση απ’ όσα μας καθηλώνουν. Νομίζω ότι είναι ένα επιτυχημένο, κάπως ειρωνικό εξώφυλλο.

Ετοιμάζετε κάποιο νέο βιβλίο;

Δεν τελειώνει αυτή η θητεία. Πάντα γράφει κανείς, όταν γράφει, ακόμα και όταν είναι σε φάση που δεν γράφει. Το γράψιμο είναι μια στάση όρασης και ζωής.