Σκηνές βγαλμένες από ταινία ψυχολογικού θρίλερ, με το προφίλ χου πρωταγωνιστή να σκιαγραφείται μέσα από σκληρές καταθέσεις μαρτύρων, εκτυλίχθηκαν στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Λάρισας.
Στο εδώλιο του κατηγορουμένου βρέθηκε ένας άνδρας από χωριό του νότιου Πηλίου που κατηγορείτο πως βίαζε επί σειρά ετών τη σύζυγό του και χτυπούσε τόσο την ίδια όσο και την κόρη τους με πιρούνι, βέργες και ότι άλλο έβρισκε μπροστά του.
Εν τέλει καταδικάστηκε σε κάθειρξη 8 ετών, απόφαση που τον οδηγεί εκ νέου στη φυλακή για να συνεχίσει να εκτίει την ποινή του.
Η μεγαλύτερη τιμωρία του όμως είναι το γεγονός πως πλέον αρνούνται να τον αντικρίσουν τα ίδια του τα παιδιά.
Τόσο η κόρη του όσο και ο γιος του σύμφωνα με την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» όπως μεταδίδει το onlarissa.gr.
Το ζευγάρι παντρεύεται με προξενιό πριν πολλά χρόνια, σύμφωνα με όσα ακούστηκαν στο δικαστήριο της Λάρισας.
Εκείνη γύρω στα 20, εκείνος δέκα χρόνια μεγαλύτερος.
Στα πρώτα χρόνια του γάμου όλα κυλάνε ομαλά.
Το 2002 έρχεται το πρώτο παιδί, η κόρη και εν συνεχεία ο γιος.
Από το ξεκίνημα όμως ο άντρας θέλει να αποκλείσει τη γυναίκα από τα συγγενικά της πρόσωπα και το καταφέρνει.
Εκείνη, χρόνο με τον χρόνο αρχίζει να βιώνει έναν διαφορετικό σύντροφο.
«Με υποχρέωνε συνεχώς για σεξ. Ήθελε καθημερινά και με βίαιο τρόπο» με την ίδια να ισχυρίζεται πως εκείνη όχι μόνο δεν το ήθελε αλλά δεν μπορούσε να το αποφύγει καθώς τη χτυπούσε και την απειλούσε.
«Δεν ήξερα πως υπήρχε βιασμός εντός γάμου» είπε συγκεκριμένα.
Από το 2010 ο άνδρας μένει άνεργος και τα προβλήματα γίνονται ακόμα πιο έντονα στο σπίτι.
«Έπινε πολύ και όταν έπινε γινόταν ακόμα πιο βίαιος.
»Υπήρχαν στιγμές που πήγαινε να με πνίξει».
Δέχεται διαρκώς χτυπήματα και οι μώλωπες αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή tous σε διάφορα σημεία του σώματός της.
Κάποια στιγμή γνωρίζει μια άλλη γυναίκα από την περιοχή η οποία την παροτρύνει να μιλήσει.
«Ήταν πολύ ταραγμένη και την έστειλα σε ψυχολόγο» κατέθεσε η φίλη από την πλευρά της, προσθέτοντας ότι ο κατηγορούμενος παρακολουθούσε τη σύζυγό του ακόμα και με κιάλια όταν πήγαινε να ψωνίσει.
Το θύμα δεν είχε δρόμο διαφυγής καθώς δεν είχε πια την επαφή που θα ήθελε με τα συγγενικά της πρόσωπα, όπως αναφέρθηκε.
Εμμονή με την καθαριότητα
Το ίδιο επιθετικός και επικριτικός όμως ήταν και με την κόρη του.
Επειδή ο ίδιος είχε μια εμμονή με την καθαριότητα, όπως παραδέχθηκε, του έβγαινε μια ανεξήγητη συμπεριφορά προς το πρόσωπό της.
Την χτυπούσε όταν δεν του έδινε σωστά τα μανταλάκια, την απειλούσε με μαχαίρι όταν δεν έκοβε σωστά το ψωμί, τη χτυπούσε με το βιβλίο όταν την έβλεπε να διαβάζει και την κλείδωνε στην αποθήκη όταν ήθελε να την τιμωρήσει βάζοντας για φύλακα τον ίδιο της τον αδερφό, σύμφωνα με όσα ειπώθηκαν κατά τη διάρκεια της χθεσινής ακροαματικής διαδικασίας.
Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα της κατάθεσής της ενώπιον ανακρίτριας που ανάγνωσε η εισαγγελέας της έδρας.
Σύμφωνα με αυτό, τη χτυπούσε από την Ε’ τάξη του Δημοτικού με βέργα, με τα πόδια, με πιρούνι στην κοιλιά όπου και της άφησε σημάδι.
«Ήθελα να φύγω» έλεγε συγκεκριμένα. Από την πλευρά του πάντως ο κατηγορούμενος αρνήθηκε τις πράξεις για τις οποίες κατηγορείτο.
Τόνισε πως η σύζυγός του «καλοπερνούσε μαζί μου αλλά κάποια στιγμή φαίνεται πως βρήκε άλλον».
Ισχυρίστηκε πως έκαναν συνεχώς έρωτα διότι «την αγαπούσα και μ’ αγαπούσε» όμως ήρθε η στιγμή που «γνώρισε αυτή τη φίλη της και της έβαλε λόγια».
Για το γεγονός πως χτυπούσε την κόρη του τόνισε πως «μάλωνα όπως μαλώνουν όλοι οι γονείς τα παιδιά τους» αρνούμενος όλα τα υπόλοιπα.
Ο κατηγορούμενος δεν μπόρεσε να πείσει τους τέσσερις ενόρκους (τρεις άντρες και μια γυναίκα) ούτε τους τρεις τακτικούς δικαστές με αποτέλεσμα να κριθεί ένοχος τόσο για τον βιασμό όσο και για την ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη.
Απόφαση που συντάχθηκε με την εισαγγελική πρόταση.
Τιμωρήθηκε με έξι χρόνια κάθειρξης για την πρώτη πράξη, ενώ του επιβλήθηκαν άλλα δύο χρόνια φυλάκισης για τη δεύτερη.
Δεν του αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά. Η ποινή που του είχε επιβληθεί στο περσινό ΜΟΔ που έγινε στα Τρίκαλα ήταν δώδεκα ετών.
Η Μελίνα Μερκούρη ήταν μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες του 20ού αιώνα. Υπήρξε μία από τις πιο φημισμένες, λαμπρές και αναγνωρισμένες προσωπικότητες της Ελλάδας. Ήταν ηθοποιός του κινηματογράφου και πολιτικός, ενώ ίδια έγινε σύμβολο του πολιτισμού και του αγώνα για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα.
Τη χαρακτήρισαν «τελευταία Ελληνίδα θεά» και «γυναίκα – φλόγα». Όλη της η ζωή ήταν γεμάτη όνειρα, ελπίδες, αγωνίες και αγώνες. Υπήρξε πολύμορφη προσωπικότητα, με μεγάλη ευαισθησία αλλά και εκρηκτικό ταμπεραμέντο. Όσοι την είχαν γνωρίσει θυμούνται τη λάμψη της και έχουν να διηγηθούν μια μοναδική ιστορία που να την αφορά.
Ήταν η Μελίνα όλων των Ελλήνων, αλλά και η Μελίνα των ξένων. Με αφορμή την επέτειο της γέννησής της, καταγράφουμε πέντε σημαντικά πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε για εκείνην.
1. Η παθιασμένη και ερωτεύσιμη Μελίνα
«Εμένα όποιος άνδρας με γνωρίσει, με το “καλημέρα” χωρίζει τη γυναίκα του», συνήθιζε να λέει, καθώς οι τέσσερις δεσμοί που είχε κάνει, ήταν με παντρεμένους (τον Πάνο Χαροκόπο, τον Φειδία Γιαδικιάρογλου, τον Πύρρο Σπυρομήλιο και τον Ζυλ Ντασέν). «Οι έρωτές μου με σημάδεψαν πάρα πολύ. Οι έρωτες μου, τα ερωτάκια μου να πούμε! Και ήταν δύο οι μεγάλοι. Και ο ένας εξακολουθεί ακόμα. Είναι ακόμα έρωτας…», δήλωνε λίγο πριν φύγει απ’ τη ζωή. Η Μελίνα είχε μιλήσει ανοιχτά για τον έρωτα, τους δεσμούς της και τους άντρες της ζωής της.
Η Μελίνα Μερκούρη
EUROKINISSI
Η Μελίνα Μερκούρη παντρεύτηκε για πρώτη φορά σε πολύ νεαρή ηλικία τον πλούσιο κτηματία Παναγή Χαροκόπο. Πριν από την επίσημη λύση του γάμου τους η Μελίνα ερωτεύτηκε έναν άντρα, με καλή φήμη μόνο στον υπόκοσμο. Τον μεγαλομαυραγορίτη και συνεργάτη των Γερμανών, Φειδία (Αλέξη) Γιαδικιάρογλου. Οπως ήταν φυσικό, αυτή η σχέση δεν κράτησε πολύ. Ο δεύτερος γάμος της ήταν με τον Ζυλ Ντασέν το 1966, στο δημαρχείο της Λωζάνης. «Η μοιραία συνάντηση που αλλάζει τη ζωή μου τελεσίδικα. Η μοιραία στροφή στη ζωή μου, στην καριέρα μου, στην ψυχή μου είναι ο Ζυλ Ντασέν», κατέληγε η Μελίνα σε μία από τις συνεντεύξεις της.
2. Όταν αναστάτωσε τις Κάννες με το συρτάκι
Το 1960 η Μελίνα Μερκούρη πρωταγωνίτησε στη θρυλική ταινία "Ποτέ την Κυριακή" σε σκηνοθεσία και σενάριο Ζυλ Ντασέν. Πρόκειται για μία από τις διασημότερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου, κυρίως λόγω της βραβευμένης με Όσκαρ μουσικής που έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις. Η ταινία ταξίδεψε στο Φεστιβάλ των Καννών, καθώς το "Ποτέ την Κυριακή" ήταν υποψήφιο για τον Χρυσό Φοίνικα, αλλά τελικά κέρδισε μόνο το βραβείο πρώτου Γυναικείου Ρόλου που απονεμήθηκε στην Μελίνα Μερκούρη, η οποία μοιράστηκε το βραβείο με τη Ζαν Μορό του Μοντεράτο Καντάμπιλε.
Στην ιστορία, όμως, δεν έμεινε τόσο το βραβείο, όσο το γλέντι που ακολούθησε! Πολλά ειπώθηκαν για εκείνη τη βραδιά και άλλα τόσα μετέφεραν οι δημοσιογράφοι της εποχής: τον Ντασέν να χορεύει χασάπικο πάνω σε τραπέζι, τον Γιώργο Φούντα να μαθαίνει ζεϊμπέκικο στη Χάγια Χαραρίτ, τη Μπέτσι Μπλερ να ακολουθεί στο τσα-τσα το Μάνο Χατζιδάκι, τον Γιώργο Ζαμπέτα να παίζει και τον κόσμο να κινείται σε ρυθμούς "συρτάκι". Η Μελίνα Μερκούρη έκανε "χαμό", μαθαίνοντας στους ξένους πώς να σπάνε πιάτα και ποτήρια αλά ελληνικά και αφήνοντάς τους όλους αποσβολωμένους από το κέφι, το μπρίο και την ενέργειά της.
Η Μελίνα Μερκούρη μαζί με την Έλεν Μπέρστιν, τον Ζυλ Ντασέν και τον Ανδρέα Βουτσινά στο Φεστιβάλ των Καννών
AP
3. "Γεννήθηκα Ελληνίδα και θα πεθάνω Ελληνίδα"
Η Μελίνα είχε γίνει ήδη γνωστή διεθνώς, όταν το 1967 έφυγε για το Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης, για να παίξει στο «Ίλια Ντάρλινγκ» με τον Ζυλ Ντασσέν, με τον οποίον είχαν παντρευτεί την προηγούμενη χρονιά. Τα μεσάνυχτα της 21ης Απριλίου, ο Μάνος Χατζιδάκις τηλεφώνησε σε εκείνην και στον Ζυλ για να τους πει ότι στην Ελλάδα έγινε στρατιωτικό πραξικόπημα. Η Μελίνα έκανε δηλώσεις στις τηλεοπτικές κάμερες των αμερικανικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, κλαίγοντας και εκλιπαρώντας για την χώρα της. Έλεγε χαρακτηριστικά, με δάκρυα στα μάτια: «Σας παρακαλώ μην πάτε στη χώρα μου». Για τις δηλώσεις αυτές, η χούντα θα της αφαιρέσει την ελληνική ιθαγένεια στις 12 Ιουλίου του ίδιου χρόνου. Εκείνη θα απαντήσει με το ιστορικό πλέον: «Γεννήθηκα Ελληνίδα και θα πεθάνω Ελληνίδα. Ο Παττακός γεννήθηκε φασίστας και θα πεθάνει φασίστας». Από τον Νοέμβριο του 1967 και επί τρεις μήνες, το FBI την παρακολουθούσες παντού, ενώ υπήρχε προειδοποίηση ότι θα γίνει δολοφονική απόπειρα εναντίον της.
Η Μελίνα Μερκούρη μαζί με τον Ζυλ Ντασέν και τον Μάνο Χατζιδάκι
AP
Με τον Ζυλ Ντασσέν, με τον Μίκη Θεοδωράκη, με άλλους φίλους, η Μελίνα έγινε ο εφιάλτης της χούντας. Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς γνώρισε και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ξεκίνησε πολιτική περιοδεία στις ευρωπαϊκές χώρες, ενώ συμμετείχε σε διαδηλώσεις, απεργίες πείνας, συναυλίες και πολιτικές εκδηλώσεις. Η Μελίνα έδινε συνεντεύξεις, έκανε ομιλίες, τραγουδούσε ενάντια στους συνταγματάρχες και η χούντα αντέδρασε, απαγορεύοντας στην Ελλάδα τα τραγούδια της και δεσμεύοντας την περιουσία της. Στις 7 Μαρτίου του 1969, στο θέατρο της Γένοβας έγινε βομβιστική επίθεση εναντίον της με βόμβα πέντε κιλών, ευτυχώς θύματα. Στο πλαίσιο της ίδιας περιοδείας, έγινε επίθεση εναντίον της από φασιστική οργάνωση στο Βέλγιο. Ο θάνατος του πατέρα της την βρήκε στη ξενιτιά, χωρίς ιθαγένεια και χωρίς διαβατήριο, ενώ στον θάνατο της μητέρας της το 1972, της επέτρεψαν την είσοδο στη χώρα για λίγες ώρες.
Στις 26 Ιουλίου του 1974, δύο μόλις μέρες μετά την πτώση της χούντας, επιστρέφει στην Ελλάδα. Στο αεροδρόμιο γίνεται διαδήλωση, θα κατέβει από το αεροπλάνο κάνοντας το σήμα της νίκης και θα χαθεί στις αγκαλιές των αγαπημένων της.
4. Ο αγώνας για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα
Οραματιζόταν μέχρι τον θάνατό της την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο. Η ίδια ξεκίνησε την εκστρατεία θίγοντας το θέμα επίσημα στη Διεθνή Διάσκεψη Υπουργών Πολιτισμού της UNESCO τον Ιούλιο του 1982 στο Μεξικό. «Πρέπει να καταλάβετε τι σημαίνουν τα Γλυπτά του Παρθενώνα για μας», δήλωνε. «Είναι το καμάρι μας. Είναι οι θυσίες μας. Είναι το υπέρτατο σύμβολο ευγένειας. Είναι φόρος τιμής στη δημοκρατική φιλοσοφία. Είναι η φιλοδοξία και το όνομά μας. Είναι η ουσία της ελληνικότητάς μας». Και τόνιζε: «Αν με ρωτήσετε εάν θα ζω όταν τα Γλυπτά του Παρθενώνα επιστρέψουν στην Ελλάδα, σας λέω πως ναι, θα ζω. Αλλά κι αν ακόμη δεν ζω πια, θα ξαναγεννηθώ».
Προκειμένου να υποβοηθηθεί το αίτημα της επιστροφής των Γλυπτών, το 1989 προκήρυξε διαγωνισμό για την κατασκευή ενός νέου Μουσείου της Ακρόπολης, δίνοντας παράλληλα έμφαση στις εργασίες αναστήλωσης της Ακρόπολης αλλά και στη διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Μελίνα Μερκούρη
APE-MPE
Το 1983 έθεσε το ερώτημα «Πώς είναι δυνατόν μια κοινότητα που στερείται την πολιτιστική της διάσταση να μπορεί να αναπτυχθεί;» ενώπιον των υπουργών Πολιτισμού της τότε ΕΟΚ, σημειώνοντας πως ο πολιτισμός «είναι η ψυχή της κοινωνίας» και πως η ευρωπαϊκή ταυτότητα «βρίσκεται ακριβώς στο σεβασμό της ιδιαιτερότητας και στο να δημιουργήσουμε ένα παράδειγμα ζωντανό μέσα από ένα διάλογο των πολιτισμών της Ευρώπης. Η φωνή μας είναι καιρός να ακουστεί με την ίδια δύναμη όπως αυτή των τεχνοκρατών. Ο πολιτισμός, η τέχνη και η δημιουργία, δεν είναι λιγότερο σημαντικά από το εμπόριο, την οικονομία, την τεχνολογία». Έτσι ξεκίνησε ο θεσμός της «Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης», που υλοποιήθηκε το 1985 με πρώτη Πολιτιστική Πρωτεύουσα την Αθήνα.
5. Ο "μεγάλος έρωτας" με το τσιγάρο... μέχρι το τέλος
Η Μελίνα Μερκούρη είχε μία σχέση πάθους με το τσιγάρο, κάτι που μαρτυρούν και οι φωτογραφίες της, στις οποίες εμφανίζεται σχεδόν παντού να καπνίζει. Η ίδια συνήθιζε να λέει ότι το τσιγάρο της χάρισε χιλιάδες ευχάριστες στιγμές, ωστόσο, πολλοί ήταν εκείνοι που θεωρούσαν πως δεν άρμοζε σε μία γυναίκα να καπνίζει ή πως το τσιγάρο της αφαιρούσε ποιότητα και κομψότητα. «Παραλίγο να με λιντσάρουν επειδή κάπνιζα», είχε πει σε συνέντευξή της και λίγο αργότερα ζήτησε συγγνώμη και άναψε τσιγάρο μπροστά στην κάμερα, λέγοντας πως δεν μπορούσε να κρατηθεί.
Η Μελίνα Μερκούρη
EUROKINISSI
Το τσιγάρο, όμως, της επιφύλασσε και μία δυσάρεστη έκπληξη, αφού η Μελίνα Μερκούρη χτυπήθηκε από τον καρκίνο. Όταν αρρώστησε, λίγο πριν φύγει στο εξωτερικό για επέμβαση βρέθηκε στο Υπουργείο και έγραψε σε ένα πακέτο τσιγάρα, «θα ξαναγυρίσω». Δυστυχώς, δεν επέστρεψε. Καταβεβλημένη από τη μάχη με τον καρκίνο άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Memorial της Νέας Υόρκης, την Κυριακή 6 Μαρτίου του 1994. Στην κηδεία της ο κόσμος άφηνε «συμβολικά» στο μνήμα της, πακέτα από τσιγάρα.
Αφού πρώτα άφησε έκθετο το γενικό γραμματέα του κόμματος ως προς τη δολοφονία του Π. Φύσσα, ο πρώην βουλευτής τώρα τον έθεσε ως τον «πρώτο» στην ιεραρχία, ξεκαθαρίζοντας πως όχι μόνο υπήρχαν εγγεγραμμένα μέλη, αλλά οι λίστες τους ήταν καταχωρημένες στα κεντρικά της Μεσογείων.
Ο Νικ. Μίχος μάλιστα, έδωσε την ακριβή ιεραρχία που υπήρχε στη Χρυσή Αυγή, λέγοντας ότι πρώτος ήταν ο αρχηγός, μετά το πολιτικό Συμβούλιο, τρίτη η κεντρική επιτροπή και τελευταία τα μέλη. Έκθετο άφησε και τον Ιω. Λαγό, αφού όπως είπε, μπορεί ο ίδιος να «αναφερόμουν μόνο στο Μιχαλολιάκο, επειδή γνώριζα τον πολλά χρόνια» ωστόσο «όταν έφυγα ο υπεύθυνος έστελνε αναφορά στο Γ. Λαγό στα κεντρικά».
Ο κατηγορούμενος "άδειασε" και τον Ηλ. Κασιδιάρη, ως προς την ύπαρξη μελών, επισημαίνοντας πως στην Τ.Ο. Εύβοιας που ο Νικ. Μίχος ήταν υπεύθυνος, λειτουργούσαν διαφορετικά σε σχέση με όσα περιέγραψε το "νούμερο 2" του Νικ. Μιχαλολιάκου.
Κατηγορούμενος: Υπήρχαν και μέλη και καταστάσεις. Κάθε τοπική λειτουργούσε αυτόνομα και έδινε αναφορά στα κεντρικά. Σε όλη την Ελλάδα ίσχυε αυτό
Εισαγγελέας: Εσείς το λετε...
Κατηγορούμενος: Δεν ξέρω τι λένε οι άλλοι. Αυτοί που ήταν ενεργοί, που πήγαιναν δηλαδή στις αφiσσοκολήσεις, σε συσσίτια, σε διανομές τροφίμων, ήταν όλοι μέλη.
Εισαγγελέας: Ο Κασιδιάρης είπε ότι για να είναι κανείς μέλος έπρεπε να είναι εγγεγραμμένος πριν το 2009 και ενεργός. Πχ ο Πανταζής, ο Πατέλης στην ΤΟ Νίκαιας, θα μπορούσε να διαγραφεί;
Κατηγορούμενος: Δεν ξέρω. Εγώ από την τοπική μου, έστειλα λίστα στα κεντρικά ποια άτομα ήταν μέλη και ποια υποστηρικτές.
Εισαγγελέας: Είπατε ότι το κόμμα είναι οικογενειακό. Τί εννοείτε;
Κατηγορούμενος: Το κόμμα ήταν αρχηγικό. Όπως σε όλα τα κόμματα, είχαν μπει συγγενείς του και είχαν σημαντικές θέσεις.
Παράλληλα, απαντώντας σε ερωτήσεις της έδρας, ο Νικ. Μίχος ανέφερε για τα εξής θέματα:
- Για στρατιωτική εκπαίδευση: «Είναι ένα νόμιμο κόμμα η Χρυσή Αυγή. Δεν θα βγάζαμε το μάτια μας μόνοι μας. Άλλωστε η εκπαίδευση στις ειδικές δυνάμεις είναι πάρα πολύ σκληρή και χρονοβόρα».
- Για το ναζιστικό χαιρετισμό: «Δεν υπήρχε τέτοιος χαιρετισμό. Αν είχαν γίνει, ήταν από μεμονωμένα άτομα. Μπροστά μου ποτέ δεν έγινε κάτι τέτοιο. Σε ανοιχτές συγκεντρώσεις που πήγαινα, δεν υπήρχαν ποτέ».
- Για τη σφαγή αμνοεριφίων, που του έχει αποδώσει προστατευόμενη μάρτυρας ως τρόπο εκπαίδευσης: «Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται. Δεν ξέρω καν να σφάζω. Εγώ κρεοπωλείο είχα, δεν έσφαζα. Άλλη δουλειά η μία, άλλη η άλλη» είπε και απέδωσε τις καταγγελίες σε προσωπική αντιδικία με τον προστατευόμενο μάρτυρα. NEWS 7/24- Αντωνία Ξυνού
Διακριβώθηκε, μετά από πολύμηνη και εμπεριστατωμένη έρευνα του Τμήματος Ασφάλειας Τρικάλων, η δράση εγκληματικής ομάδας, τα μέλη της οποίας ενέχονται στη συστηματική διάπραξη κλοπών τόσο σε περιοχές των Τρικάλων, όσο και σε περιοχές της Θεσσαλίας και της Βορείου Ελλάδας.
Από την αστυνομική έρευνα εξακριβώθηκαν τα στοιχεία ταυτότητας (7) ημεδαπών, μέλη της ομάδας, ηλικίας από 22 έως 44 ετών, δύο από τους οποίους είναι έγκλειστοι σε Κατάστημα Κράτησης της χώρας.
Πιο συγκεκριμένα, εξακριβώθηκε ότι τα μέλη της ομάδας, το χρονικό διάστημα από το Σεπτέμβριο του 2016 έως και τον Απρίλιο του 2018, διέπραξαν συνολικά (166) περιπτώσεις κλοπών, από τις οποίες (146) σε οικίες, (2) σε καταστήματα και (18) κλοπές πινακίδων κυκλοφορίας οχημάτων.
Ειδικότερα, από τη συνδυαστική αξιολόγηση και αξιοποίηση όλων των στοιχείων και δεδομένων που συλλέχθηκαν, διαπιστώθηκε ότι οι δράστες, είχαν συγκροτήσει εγκληματική ομάδα, με διακριτούς και εναλλασσόμενους ρόλους, διαρκή δράση και συγκεκριμένη μεθοδολογία, με σκοπό τη διάπραξη κλοπών – διαρρήξεων σε οικίες και την αποκόμιση παράνομου περιουσιακού οφέλους.
Ως προς τον τρόπο δράσης τους (modus operan d i), τα μέλη της σπείρας μετέβαιναν από περιοχή της Θεσσαλονίκης στις προαναφερόμενες περιοχές, επιβιβαζόμενοι σε αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού, κατά τις απογευματινές ή βραδινές ώρες.
Πριν από τη διάπραξη των κλοπών, τοποθετούσαν στα οχήματά τους είτε πλαστές πινακίδες κυκλοφορίας είτε κλεμμένες πινακίδες από οχήματα της εκάστοτε περιοχής.
Οι δράστες, αφού βεβαιώνονταν για την απουσία των ιδιοκτητών, παραβίαζαν κύριες εισόδους ή μπαλκονόπορτες οικιών, με τη χρήση διαρρηκτικών εργαλείων και αφού ερευνούσαν τους χώρους τους, αφαιρούσαν κυρίως χρήματα και κοσμήματα, αλλά και ηλεκτρονικές και ηλεκτρικές συσκευές και κυνηγετικά όπλα.
Κατά τη διάπραξη των κλοπών, φορούσαν πάντα γάντια και σε ορισμένες περιπτώσεις κάλυπταν τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους, ώστε να μην αφήνουν ίχνη στον τόπο του εγκλήματος και να δυσχεραίνουν την ταυτοποίηση τους από τις διωκτικές Αρχές.
Για τις μεταξύ τους επικοινωνίες χρησιμοποιούσαν τηλεφωνικές συνδέσεις καταχωρημένες σε στοιχεία ανύπαρκτων αλλοδαπών («αχυράνθρωπων»), τις οποίες ενάλλασσαν σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Όπως προέκυψε από την αστυνομική έρευνα, τα μέλη της σπείρας διέπραξαν συνολικά (166) κλοπές, από τις οποίες (83) στην ευρύτερη περιοχή των Τρικάλων και (83) σε περιοχές των νόμων Λάρισας, Καρδίτσας, Μαγνησίας, Φθιώτιδας, Ημαθίας, Πέλλας, Κιλκίς, Σερρών, Δράμας και Καβάλας.
Το παράνομο περιουσιακό όφελος που αποκόμισαν οι δράστες ανέρχεται περίπου στα (495.485) ευρώ.
Σε βάρος των δραστών σχηματίστηκε δικογραφία κακουργηματικού χαρακτήρα για αδικήματα της ένταξης σε εγκληματική ομάδα και των διακεκριμένων περιπτώσεων κλοπής.
Σε νομότυπες έρευνες που πραγματοποιήθηκαν στις οικίες των δραστών, από αστυνομικούς του Τμήματος Ασφάλειας Τρικάλων με τη συνδρομή αστυνομικών της Υποδιεύθυνσης Δίωξης Εγκλημάτων κατά Ζωής και Ιδιοκτησίας (Υ.Δ.Ε.Ζ.Ι.) της Διεύθυνσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, βρέθηκαν και κατασχέθηκαν αντικείμενα που συσχετίζονται με τις κλοπές (κινητά τηλέφωνα, φορητές συσκευές αποθήκευσης και κάρτες μνήμης).
Η δικογραφία που σχηματίστηκε θα υποβληθεί στον κ. Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Τρικάλων.
