Εχει επικρατήσει η άποψη ότι «ο ελληνικός λαός είναι σοφός», ότι ψηφίζει σωστά και ότι η κρίση του είναι δίκαιη, ότι κάθε φορά αποδίδει τα δέοντα, τόσο στα κόμματα όσο και στα πρόσωπα. Ωστόσο ο κανόνας δεν επιβεβαιώνεται πάντα. Υπάρχουν εκλογικές αναμετρήσεις που δεν έδωσαν τα σοφότερα των αποτελεσμάτων. Είναι ιστορική η φράση «Ανθ' ημών Γουλιμής», που εκστόμισε ο Χαρίλαος Τρικούπης όταν αντ' αυτού εξελέγη ένας άσημος πολιτευτής.
Κατά σύμπτωση μάλιστα οι επιλογές του ελληνικού λαού παρεκκλίνουν του προαναφερόμενου κανόνα σε κρίσιμες εθνικές περιόδους, τότε που το έθνος χρειάζεται να υπερβεί τα μικρά και να οδηγηθεί από τα μεγάλα. Στις εκλογές του 1920, για παράδειγμα, ο ελληνικός λαός καταψήφισε τον Βενιζέλο και αντ' αυτού έφερε στην εξουσία εκείνους που τον οδήγησαν, δύο χρόνια αργότερα, στη Μικρασιατική Καταστροφή.
Στις εκλογές του 1932 επίσης, υπό το βάρος τής τότε οικονομικής κρίσης, ο πάνσοφος ελληνικός λαός αγνόησε τη μεγάλη αστική μεταρρύθμιση που είχε επιτευχθεί στη λεγόμενη «χρυσή τετραετία» Βενιζέλου και επέλεξε μια ασταθή πολυκομματική Βουλή οκτώ κομμάτων, για να οδηγηθεί αργότερα, εν μέσω πολιτικών και κοινωνικών συγκρούσεων, σε ένα αποτυχημένο «δημοκρατικό» πραξικόπημα και από εκεί στη δικτατορία του Μεταξά.
Η αποχή επίσης των κομμουνιστών από τις εκλογές του 1946 έφερε τη χώρα πιο κοντά στον εμφύλιο πόλεμο, με τις γνωστές σε όλους συνέπειες.
Στην παρούσα εκλογική αναμέτρηση τα ως τώρα ευρήματα των δημοσκοπήσεων παραπέμπουν σε μια εκλογική αναμέτρηση στην οποία τείνουν να κυριαρχήσουν ο θυμός, η αγανάκτηση και η ψήφος τιμωρίας.
Αν διατηρηθούν οι σημερινές διαθέσεις η χώρα θα οδηγηθεί με μαθηματική βεβαιότητα σε καταστάσεις ακυβερνησίας ή, στην καλύτερη περίπτωση, θα επικρατήσουν ετερόκλητα θνησιγενή πολυκομματικά σχήματα, τα οποία δεν θα δύνανται όχι μόνο να υπερασπίσουν την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη αλλά ούτε τη στοιχειώδη λειτουργία της να διατηρήσουν ζωντανή δεν θα είναι σε θέση.
Με άλλα λόγια, ο ελληνικός λαός είναι σχεδόν έτοιμος σε μια κρίσιμη καμπή της Ιστορίας να κάνει ξανά το μεγάλο λάθος.
Να ψηφίσει με γνώμονα το άθλιο παρελθόν και το προβληματικό παρόν και όχι με το βλέμμα στο μέλλον. Να ψηφίσει δηλαδή θυμωμένα με μόνο σκοπό να τιμωρήσει, προσπερνώντας συνέπειες και κινδύνους. Εχει άλλωστε το άλλοθι οικοδομημένο: «Οι άλλοι φταίνε, οι ξένοι μάς κυνηγούν». Σαν τα μικρά παιδιά αρνούμαστε τη ζημιά. Λες και δεν χρεωθήκαμε εμείς, χωρίς μέτρο και πρόνοια, 500 δισ. δολάρια. Και το χειρότερο είναι ότι ορισμένοι αυταπατώνται ότι θα επιστρέψουμε στην προηγούμενη ευτυχισμένη ζωή χωρίς προσπάθεια, χωρίς κόπο, χωρίς θυσίες.
Δυστυχώς, κανείς δεν πρόκειται να μας απαλλάξει χωρίς όρους, χωρίς προϋποθέσεις, από το βάρος του χρέους. Γι' αυτό ας προστατεύσουμε πρώτο απ' όλα το εθνικό συμφέρον. Και ας μην ξαναγράψουμε σ' αυτές τις εκλογές μερικές ακόμη σελίδες εθνικής συμφοράς. Το έθνος δεν μπορεί να παραμένει ανήλικο, έπειτα από 190 χρόνια εθνικού βίου. Είναι καιρός να ενηλικιωθεί.
Ο Αντώνης Καρακούσης Αρθρογραφεί στο Αθηναικό "ΒΗΜΑ της Κυριακής"
