Showing posts with label ΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ. Show all posts
Showing posts with label ΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ. Show all posts

Monday, March 9, 2015

ΕΥΑΝΘΗΣ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ*. Επιχειρήματα του 1920 !!!

Οι εκλογές του Νοεμβρίου 1920 είχαν ήδη γίνει, και οι βενιζελικοί είχαν τσακιστεί. Θριαμβευτές είχαν αναδειχθεί οι αντιβενιζελικοί, προτάσσοντας σαφή επιχειρήματα: απόρριψη της παρέμβασης των «ξένων» που είχαν επιφέρει το 1917 την επικράτηση του «ξενόδουλου» Ελευθερίου Βενιζέλου· την ανάγκη να αποκατασταθεί η πληγείσα εθνική κυριαρχία και η «αξιοπρέπεια» του ελληνικού λαού· την επάνοδο του μάρτυρα βασιλιά Κωνσταντίνου. Στην παρατήρηση των βενιζελικών ότι η χώρα όφειλε να προστατεύσει τη σχέση της με τους Συμμάχους, υπήρχε μια απλή απάντηση: «Εμείς τον θέλουμε και θα τον φέρουμε».


Στις 22 Νοεμβρίου 1920, ημέρα του δημοψηφίσματος για την επάνοδο του βασιλιά Κωνσταντίνου, η κορυφαία αντιβενιζελική εφημερίδα «Σκριπ» δημοσίευε στο πρωτοσέλιδό της φωτογραφία του και ολοσέλιδο άρθρο, χαρακτηριστικό της δύναμης των συναισθημάτων που προκαλούσε το μεγάλο αντιβενιζελικό σύμβολο. «Η Μεγαλειότης ενός ελευθέρου λαού προσκαλεί τον βασιλέα Κωνσταντίνον εις τον Θρόνον», δήλωνε ο τίτλος. Το όνομα του βασιλιά, γραμμένο στο άρθρο πέντε φορές με κεφαλαία πλάγια γράμματα, πλαισίωνε τη φωτογραφία: «Τα βουνά της Ηπείρου, αι Μακεδονικαί πεδιάδες αντήχησαν από τον παιάνα της Νίκης και ο παιάν αυτός ήτο εν όνομα: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ». Η εικόνα του στρατηλάτη που έμπαινε έφιππος στη Θεσσαλονίκη και στα Ιωάννινα μπορούσε να κάνει τον μέσο άνθρωπο του 1920 να αναλυθεί σε δάκρυα.

Κατόπιν ερχόταν η μνήμη των περιπετειών του βασιλιά μετά την αγγλογαλλική παρέμβαση εναντίον του το 1916-17: «Και μίαν ημέραν κατά την οποίαν ετέλει την μνήμην της θυσίας ενός άλλου ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ [η αποχώρηση έγινε στις 30 Μαΐου 1917], ο Βασιλεύς, υποχωρών χάριν της σωτηρίας του λαού Του εις την βίαν την ξένην, άφινεν ορφανήν την Ελλάδα, καμφθείσαν υπό μίαν μακράν τυραννίαν. […] Και μόλις [ο λαός] απέσεισε τα δεσμά του και το φίμωτρον, μία και μόνη φωνή ανεπήδησεν ως ευχαριστία προς τον Μέγαν θεόν της Δικαιοσύνης: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ». Και υψωνόταν τώρα, τόνιζε το «Σκριπ», «κυριαρχική και παντοκράτειρα της Ελλάδος η φωνή. Φωνή απευθυνομένη προς τους ισχυρούς της γης. Προς τους λαούς, οι οποίοι εγνώρισαν πώς οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι. Προς την ηθικήν της Ανθρωπότητος. Προς την Δικαιοσύνην. Προς την Ιστορίαν. Προς τους παρελθόντας Ελληνικούς αιώνας και προς το αγέννητον Μέλλον. Και η φωνή αυτή – φωνή λαού – Κυρίου φωνή – δονείται από εν όνομα».

Την ίδια ώρα, βέβαια, οι βενιζελικοί τόνιζαν ότι λόγω της επίδοσης κοινής διακοίνωσης από τους Συμμάχους, που τάσσονταν εναντίον της επιστροφής του βασιλιά, το δημοψήφισμα έπρεπε να αναβληθεί. Στη δεύτερη σελίδα, το «Σκριπ» δημοσίευε σχετική ανάλυση με την υπογραφή «Ο παλαιός». Δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας, τόνιζε ο αναλυτής. Μία από τις Δυνάμεις δυσανασχετούσε για τη Συνθήκη των Σεβρών: «Η Ελληνική πολιτική μεταβολή ήτο το πρόσχημα διά να θέσουν επί τραπέζης το ψητό, το οποίον ήτο η αναθεώρησις της Συνθήκης». Αλλά μία άλλη Δύναμη διαφωνούσε, και έτσι προέκυψε μια διακοίνωση «στρυφνή», που δεν έλεγε κάτι συγκεκριμένο και επομένως δεν είχε σημασία: «Διότι και ο Βασιλεύς έρχεται και η συνθήκη δεν αναθεωρείται και δάνεια θα κάμουν εις την Ελλάδα διά την εφαρμογήν της Συνθήκης».

Την επομένη, στο κύριο άρθρο του, το «Σκριπ» εξηγούσε πώς σκέφτηκε ο Ελληνας που ψήφισε για την επιστροφή του βασιλιά, αγνοώντας τις πιέσεις των Μεγάλων Δυνάμεων: «Ας υποθέσω προς στιγμήν ότι θα απεφάσιζαν να μετέλθουν μέσα πιεστικά εναντίον μου. Ποία θα είνε αυτά; Αποκλεισμός; Ο πόλεμος έληξε και εις το καταστατικόν της Κοινωνίας των Εθνών υπάρχει διάταξις απαγορευτική. Εμπορικός αποκλεισμός; Είμαι πελάτης των, καταναλωτής δηλαδή. […] Βεβαίως θα εζημιούμην εγώ, αλλά θα εζημιούντο άλλο τόσον και αυτοί. Οικονομικαί πιέσεις; Και αυταί θα ήσαν επιζήμιοι και δι’ αυτούς, εφ’ όσον είναι δανεισταί μου και εγώ οφειλέτης των. Αναθεώρησις της Συνθήκης των Σεβρών εις βάρος μου; Ανεξαρτήτως του ότι κρατώ διά του Στρατού μου την Θράκην και την Σμύρνην, αποφασισμένος να μη τας εγκαταλείψω […] προς ποίον θα έδιδον την Σμύρνην και την Θράκην αν μου τας αφήρουν;».

Τα φύλλα του «Σκριπ» είναι ανηρτημένα στην ιστοσελίδα της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας. Ολοι μπορούν να τα δουν.
* Ο κ. Ευάνθης Χατζηβασιλείου είναι αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας του Μεταπολεμικού Κόσμου στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 

Saturday, April 12, 2014

Ημέρα των Βα'ί'ων.10 Απριλίου 1826: Η ηρωϊκή έξοδος του Μεσολογγίου


Το Μεσολόγγι κήρυξε την Επανάσταση στις 20 Μαΐου 1821. Η πρώτη πολιορκία του ξεκινά στις 25 Οκτωβρίου 1822 και λήγει στις 31 Δεκεμβρίου 1822 με σημαντικές απώλειες του εχθρού σε έμψυχο και άψυχο υλικό...

Saturday, April 20, 2013

Μήνυμα Γεωργίου Παπανδρέου για τη Δικτατορία,έμεινε στην Ιστορία



Το ραδιοφωνικό μήνυμα του Γεωργίου Παπανδρέου για τη Δικτατορία
ΣυγγραφέαςΓεώργιος Παπανδρέου 

Στις 14 Απριλίου 1968 ο Γεώργιος Παπανδρέου μαγνητοφώνησε κρυφά ένα διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό στο σπίτι του στο Καστρί όπου βρισκόταν σε κατ' οίκον περιορισμό. Το μήνυμα μεταδόθηκε απο την ελληνική εκπομπή ραδιοφώνου του BBC στις 21 Απριλίου 1968, ημέρα του Πάσχα η οποία συνέπεσε με την πρώτη επέτειο από την εκδήλωση του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών.


Η ημέρα της αναστάσεως του Κυρίου συμπίπτει εφέτος με την επέτειον της σταυρώσεως του λαού μας. Το στρατιωτικόν πραξικόπημα της 21ης Απριλίου κατήργησεν όλας τας ελευθερίας.

Κατήργησεν την ελευθερίαν του τύπου. Αι εφημερίδες δεν λογοκρίνονται απλώς, αλλά γράφονται από τα όργανα της χούντας. Το περιεχόμενο είναι ομοιόμορφον. Διαφέρουν μόνον οι τίτλοι. Κατήργησε την ελευθερίαν του λόγου. Ουδείς δύναται να ασκήση έλεγχον. Παραπέμπεται αμέσως εις το στρατοδικείον, το οποίον επιβάλλει ποινάς πολυετών φυλακίσεων. Αλλά και χωρίς να ομιλήσουν χιλιάδες πολίται συλλαμβάνονται και εκτοπίζονται εις ερημικάς νήσους υπό αυστηράν αστυνομικήν επιτήρησιν.

Κατελύθη η ελευθερία του συνέρχεσθαι. Απότελεί αδίκημα και υπάγεται εις το στρατοδικείον η συγκέντρωσις και ολίγων ανθρώπων.

Ισχυρίζεται η χούντα ότι απεκατέστησε την τάξιν. Αλλά δεν είναι η τάξις του νόμου, η τάξις των ελεύθερων ανθρώπων. Είναι η τάξις του φόβου, η τάξις των στρατοδικείων και είναι το κοινόν γνώρισμα όλων των ολοκληρωτικών καθεστώτων.

Η χούντα, δια να δικαιολογήση το πραξικόπημα, κατασκεύασεν έναν μύθον ότι κατά τις επικείμενας τότε εκλογάς της 28ης Μαΐου θα επιχειρείτο κομμουνιστική επανάστασις και διά να την προλάβουν επεχείρησαν το πραξικόπημα. «Σωτηρία της πατρίδος», είπον, «είναι ο υπέρτατος νόμος» και επρόλαβαν να γίνουν σωτήρες.

Η σωτηρία της πατρίδος είναι πράγματι ο υπέρτατος νόμος, αλλά όταν υπάρχει κίνδυνος, και κίνδυνος δεν υπήρχε. Από τας εκλογάς της 28ης Μαΐου θα προέκυπτε απλώς, καθώς όλοι εκ των υστέρων αναγνωρίζουν, παντοδύναμος η Ένωσις Κέντρου, το μέγα δημοκρατικόν κόμμα της χώρας. Και η Ένωσις Κέντρου, καθώς επανειλημμένως είχομεν διακηρύξει, ήτο και ιδεολογικώς αυτόνομος και πολιτικώς αυτοδύναμος. Η αλήθεια είναι ότι προς ματαίωσιν της ιδικής μας εκλογικής νίκης κατεσκευάσθη ο μύθος του κομμουνιστικού κινδύνου και επεχειρήθη το πραξικόπημα.

Και την πλήρη απόδειξιν ότι δεν υπήρξεν ο κίνδυνος κομμουνιστικής επαναστάσεως έχει προσκομίσει αυτή η χούντα. Επί έν έτος επιδίδεται εις έρευνας και δεν κατόρθωσε να ανεύρη ούτε έν όπλον, όχι μόνον είς τον ιδικό μας δημοκρατικόν κόσμον αλλά ούτε και εις τους κομμουνιστάς. Ούτε έν. Πώς λοιπόν θα εγίνετο επανάστασις ενός αόπλου λαού εναντίον ενός πανόπλου κράτους; Μόνον ηλίθιοι είναι δυνατόν να πιστεύουν αυτόν τον μύθον.

Η χούντα διακηρύττει τώρα ότι επιδίδεται εις την αναγέννησιν της πατρίδος. Καταγγέλλει το «φαύλον παρελθόν» και όμως ουδέποτε, ούτε εις τας χειροτέρας περιόδους του κοινοβουλευτισμού, είχεν υπάρξει τόση δημαγωγία και τόση ευνοιοκρατία. Απελύθησαν όλοι ανεξαιρέτως όσοι είχαν εκλεγεί από τον λαόν. Δήμαρχοι, δημοτικοί και κοινοτικοί σύμβουλοι, συμβούλια συνεταιρισμών, δικηγορικών και ιατρικών συλλόγων, και εν γένει πάσης αιρετής αρχής, και αντικατεστάθησαν με τους συγγενείς και τους ευνοουμένους, κύριον έργον των οποίων είναι η αποστολή τηλεγραφημάτων ευγνωμοσύνης και η οργάνωσις υποδοχών. Και απελύθησαν αυθαιρέτως χιλιάδες εντίμων αξιωματικών και υπαλλήλων.

Ψεύδος εχρησιμοποίησεν η χούντα προς κατάληψιν της αρχής. Το ψεύδος επικείμενης κομμουνιστικής επαναστάσεως. Και τώρα χρησιμοποιεί νέον ψεύδος προς παραμονήν της. Χρησιμοποιεί την απάτην του επικείμενου δημοψηφίσματος και εν συνεχεία των εκλογών εις το αόριστον μέλλον. Διά την 1ην Σεπτεμβρίου έχει ορισθή η ενέργεια δημοψηφίσματος επί του νέου Συντάγματος. Ποίον θα είναι το νέον Σύνταγμα ουδείς ακόμη γνωρίζει. Η δικτατορία συντάσσει το Σύνταγμα της Δημοκρατίας! Εν τω μεταξύ δημοσιεύει καθημερινώς εις τον τύπον άρθρα του νέου Συντάγματος το οποίον κατήρτισε μία επιτροπή και ζητεί επ’ αυτών την γνώμην των πολιτών. Εις αντάλλαγμα της πλήρους καταλύσεως του Συντάγματος η χούντα προσφέρει εις τον λαόν την μελέτης του Συντάγματος. Εις την τυραννίαν προσθέτει και τον εμπαιγμόν.

Και καλείται ο λαός να μετάσχη εις το δημοψήφισμα ενώ θα γνωρίζη ότι, με οιανδήποτε έκβασίν του, την επομένην η χούντα θα ευρίσκεται και πάλιν εις την αρχήν δια να έχη επισημάνει τους θαρραλέους αντιπάλους της, διότι αντίπαλοι είναι όλοι, και να τους «εξυγιάνη» με φυλακίσεις και εξορίες, και αυτή θα είναι η ελευθέρα έκβασις της θελήσεως του λαού.

Απευθύνομαι προς τας Ενόπλους Δυνάμεις της χώρας. Εννοώ την ηυξημένην εθνικήν των ευαισθησίαν, η οποία εξηγεί ότι κατά την 21ην Απριλίου παρεπλανήθησαν από το μέγα ψεύδος ότι επέκειτο κομμουνιστική επανάστασις. Αλλά τώρα το ψεύδος έχει αποκαλυφθή. Ούτε υπήρξεν, ούτε υπάρχει κίνδυνος κομμουνιστικής επαναστάσεως. Και όμως η χούντα παραμένει εις την αρχήν. Διατί;

Και τώρα απευθύνομαι προς τον ελεύθερον κόσμον. Είχομεν ελπίσει έπειτα από τον δεύτερον παγκόσμιον πόλεμον, ότι ο φασισμός είχεν οριστικώς συντριβή και ότι δεν ηδύνατο πλέον να εμφανισθή τουλάχιστον εις την Ευρώπην. Και όμως συνέβη. Και αποτελεί εντροπήν δι’ ημάς ότι έκαμε την αρχήν από την πατρίδα μας την Ελλάδα, την κοιτίδα της δημοκρατίας. Αλλά η τύχη της χούντας δεν πρόκειται να είναι γεγονός μόνον τοπικόν. Θα αποτελέση παράδειγμα και ή θα ενθαρρύνη ή θα απογοητεύση επιδόξους δικτάτορας και εις άλλας χώρας.

Δια τούτο απευθύνομαι προς τον ελεύθερον κόσμον, τους λαούς και τας κυβερνήσεις του. Ζητούμεν και την ιδικήν των αλληλεγγύην και συμπαράστασιν. Δεν Ζητούμεν επέμβασιν εις την εσωτερικήν μας ζωήν. Αλλά έχουν δικαίωμα να ρυθμίζουν την ιδικήν των πολιτικήν. Και μία διεθνής απομόνωσις και πολιτική και οικονομική της χούντας θα οδηγήση εις την άμεσον κατάρρευσίν της. Και αυτήν επικαλούμεθα εξ ονόματος του υποδούλου Ελληνικού λαού, τον οποίον εκπροσωπούμεν.

Ο ελεύθερος κόσμος, με αυτήν την πρωτοβουλίαν, και θα τιμήση και θα προστατεύση τον εαυτόν του. Θα καταστή άξιος του ονόματός του.



Πηγές
Ανδρέας Παπανδρέου, Η Δημοκρατία Στο Απόσπασμα Επίλογος
Γεώργιος Παπανδρέου - 60 Χρόνια παρουσίας και δράσης στην πολιτική ζωή (Συλλογικό έργο)

wibiya widget