Η κυβέρνηση παράγει τη διαφθορά.Του Αντώνη Κοκορίκου*

 Δύο παραδείγματα σεμία εβδομάδα

Με τι ασχολήθηκε χθές η τρικομματική κυβέρνηση; Με τις προαγωγές
 και τις υποβιβάσεις των διευθυντών και υποδιευθυντών Δ.Ο.Υ. και 
ΣΔΟΕ χωρίς αξιοκρατικά αλλά με κομματικά κριτήρια. Ενώ δηλαδή 
σε ότι αφορά τους διορισμούς των διοικητικών συμβουλίων των ΔΕΚΟ,
 έχουν βρεί τα τρία κόμματα την αναλογία 50-30-20 και διθορίζουν
τους δικούς τους με συμφωνία, ο υφυπουργός Οικονομικών αρμόδιος
 για τις οικονομικές υπηρεσίες, ασκώντας τα καθήκοντά του έτσι όπως 
τα ασκούν, όλες οι μονοκομματικές κυβερνήσεις μετά το 1974, διόρισε
 με απόφασή του, εκείνους που του έφεραν τα κομματικά στελέχη και
χωρίς να ρωτήσει κανέναν άλλον, κατάργησε τους παλιούς και έβαλε 
τους καινούργιους ισχυριζόμενος ότι έδρασε με δικά του αξιοκρατικά 
κριτήρια διότι δεν έπιασαν τους στόχους τους.

ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ αντέδρασαν σχεδόν αμέσως, όπως δεν 
το συνηθίζουν
 όταν πρόκειται για αποφάσεις που μειώνουν το εισόδημα των 
ώντας με ευρύτερη κυβερνητική κρίση, ενώ μόλις ένα 24ωρο πριν είχαν
 συνεδριάσει
 οι πολιτικοί αρχηγοί σε κλίμα σύμπνοιας. Κι επειδή, ο Μανι8άτης του 
ΠΑΣΟΚ δεν έβρισκε τον Μαυραγάνη στο τηλέφωνο για να συνεννοηθούν 
βρήκε τον Στουρνάρα κι εκείνος τον Σαμαρά, για να αποφύγουν μια
 ευρύτερων διαστάσεων κρίση στον κυβερνητικό συνασπισμό. Τι μας 
δείχνει από πολιτική άποψη, αυτό το επεισόδιο πέραν όσων έχουν ήδη πεί 
οι πολιτικοί αναλυτές και οι εκπρόσωποι των κομμάτων; Ότι η κυβέρνηση 
παράγει τη διαφθορά της πολιτικής τάξης, παράγει τη διαφθορά του κράτους,
 παράγει τη διαφθορά των υπηρεσιών και είναι υπεύθυνη για την εικόνα
 διεφθαρμένου κράτους την οποία έχουμε όλοι οι πολίτες στο εσωτερικό
 και σχεδόν όλα τα άλλα κράτη στο εξωτερικό.

Γιατί διαφθορά δεν είναι ο ένας εφοριακός που λαδώνεται ενώ έχει
 εντολές να είναι έντιμος. Διαφθορά είναι ότι ο υπουργός και το
 υπουργικό συμβούλιο από κοινού διαφθείρουν όλους τους εφοριακούς 
εφαρμόζοντας αναξιοκρατικά κριτήρια, επομένως όποιος διορίζεται
 με αυτές τις διαδικασίες είναι εξ ορισμού διαφθαρμένος και 
υπηρετεί ένα διεφθαρμένο καθεστώς. Την διαφθορά του ο προϊστάμενος
 της εφορίας την αναπαράγει προς τα κάτω, άλλους ευνοώντας τους
 με τα ίδια διεφθαρμένα κριτήρια και άλλους διώχνοντάς τους ή 
βάζοντάς τους στον πάγο, γιατί δεν είναι αρεστοί στο σημερινό 
καθεστώς. Δεν τους αποβάλει όμως αλλά συνεχίζει να τους μισθοδοτεί
 με χρήματα των φορολογουμένων, για να τους χρησιμοποιήσει το
επόμενο διεφθαρμένο καθεστώς που θα διαδεχθεί τη σημερινή 
κυβέρνηση, το οποίο κυβερνούσε και πριν από τη σημερινή κυβέρνηση. 
Εναλλάσσονται δηλαδή οι διεφθαρμένοι κατά ομάδες στην άσκηση της
 διαφθοράς, όταν δεν έχουν βρεί μια συνεννόηση μεταξύ διεφθαρμένων, 
για να γίνουν δίκτυο της διαφθοράς το οποίο δεν θα αλλάζει ποτέ όσο κι αν
 αλλάζει ο υπουργός ή η κυβέρνηση.

Θα δείτε λοιόξν σήμερα ότι τα μισά μέσα ενημέρωσης δεν αναφέρονται καν
 στο γεγονός αυτό για να μην θίξουν τους κυβερνώντες ως σύνολο, ή
 αναφέρονται λέγοντας ότι είχαμε θερμό επεισόδιο μεταξύ των τριών
 κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού για τις αλλαγές στις εφορίες. 
Τη διάσταση της συστημικής διαφθοράς των διεφθαρμένων δεν τη βάζει
 κανείς, αλλά αυτή είναι η ουσία του πράγματος. Τσακώνονται μεταξύ τους οι διεφθαρμένοι.

Από την ίδια σκοπιά της διαφθοράς που παράγει η κυβέρνηση με τον πιο
 επίσημο τρόπο, πρέπει να δούμε και την απόφαση του Αρείου Πάγου ο 
οποίος υιοθέτησε την επιχειρηματολογία του κ. Στουρνάρα και ακύρωσε 
την απόφαση του δικαστηρίου ότι η ΔΕΗ δεν μπορεί να εισπράττει το
 χαράτσι στα ακίνητα γιατί μεταξύ άλλων είναι και αντισυνταγματική
 ενέργεια. 
Οι ίδιοι οι εισαγγελείς είχαν καταγγείλει ότι είναι εντελώς παράνομη η
 απόφαση του υπουργού να αγνοήσει ο ίδιος και η διοίκηση της ΔΕΗ
 την απόφαση του δικαστηρίου, και είχε προειδοποιήσει για τις ευθύνες 
και του υπουργού και των μελών της διοίκησης της ΔΕΗ.

Και εδώ λοιπόν έχουμε μια απόφαση της εκτελεστικής εξουσίας η
 οποία παράγει διαφθορά δηλαδή διδάσκει τους πολίτες, ότι όταν 
μια απόφαση της Δικαιοσύνης, δεν ικανοποιεί τα συμφέροντά τους ή 
έστω τις προθεσμίες τους ή έστω τις ανικανότητές τους να εισπράξουν
 τους φόρους με νόμιμο τρόπο, πρέπει να αδιαφορούν και να μην
 εφαρμόζουν τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Πέραν τούτου, η εκτελεστική
 εξουσία, η κυβέρνηση, συμπεριφέρεται ως να μην είναι υποχρεωμένη
 η ίδια να τηρεί τη νομιμότητα και να εφαρμόζει αδιαμαρτύρητα τις 
αποφάσεις της Δικαιοσύνης, παραβιάζοντας βασικές αρχές της  
Δημοκρατίας, από καταβολής Δημοκρατίας. Τους νόμους τους 
εφαρμόζει πρώτο το κράτος για να έχει και το ηθικό ανάστημα να 
επιβάλει την εφαρμογή των ίδιων ακριβώς  νόμων, δια της βίας και 
στους πολίτες που δυσφορούν, ή θίγονται από την εφαρμογή των νόμων.
 Αυτή λοιπόν είναι η πιο ειδεχθής μορφή της διαφθοράς γιατί όχι μόνον
 η κυβέρνηση και τα όργανα του κράτους είναι διεφθαρμένα, αλλά
 και διδάσκουν τη διαφθορά σε όλη την κοινωνία.

Την ίδια διαφθορά, θεωρητικά δεν την επιτρέπει η κυβέρνηση σε κανέναν
 άλλον εκτός του εαυτού της. Δηλαδή ένας πολίτης που κρίνει ότι είναι 
άδικη και αντισυνταγματική η απόφαση της κυβέρνησης να εισπράττει 
το χαράτσι στα ακίνητα μέσω της ΔΕΗ, δεν μπορεί να αδιαφορήσει, 
αλλά επιβάλει η κυβέρνηση να του κόβει το ρεύμα. Σε κάποιον που
 είναι άνεργος, ή φτωχός ή απλήρωτος επειδή κάποιος παραβιάζει το
 νόμο και δεν εφαρμόζει τις αποφάσεις της δεν επιτρέπει η κυβέρνηση 
να μην πληρώσει την εφορία ή το δάνειο στην τράπεζα, ή το πρόστιμο 
που του επιβάλει η εφορία επειδή καθυστερεί να εξοφλήσει τις δόσεις
 του, αλλά τον τιμωρεί και του επιβάλει τις ποινές που προβλέπει άλλος νόμος.

Για παράδειγμα υπάρχει απόφαση της Δικαιοσύνης, μην πάμε μακριά που
 επιβάλει στον εργοδότη μου να μου πληρώσει τον μισθό μου Ιουλίου.
 Δεν εφαρμόζει την απόφαση της Δικαιοσύνης ο κ. Πέτρος Κυριακίδης
 όπως και ο Στουρνάρας δεν εφαρμόζει την απόφαση της Δικαιοσύνης για
 το χαράτσι μέσω της ΔΕΗ. Δεν μπορούμε να λέμε ότι ο ένας είναι
 διεφθαρμένος επειδή λέγεται Κυριακίδης και ο άλλος δεν είναι διεφθαρμένος 
επειδή λέγεται Στουρνάρας. Πολύ περισσότερο, ο υπουργός Οικονομικών 
οφείλει να δίνει το καλό παράδειγμα και να συμμορφώνεται για να
 έχει το ηθικό ανάστημα να ζητάει και από τον κ. Κυριακίδη να εφαρμόσει 
τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Διαφορετικά νομιμοποιεί εμμέσως τη διαφθορά 
την οποία υποτίθεται ότι διώκει ως υπουργός. Και ο πολίτης καταλήγει στο 
συμπέρασμα, ότι όλοι είναι το ίδιο διεφθαρμένοι, απλώς ο ένας είναι 
υπουργός και δικαιούται να είναι διεφθαρμένος, ενώ ο άλλος είναι πολίτης ή επιχειρηματίας και επομένως δεν δικαιούται να είναι διεφθαρμένος.

Ο πολίτης όμως, δηλαδή εγώ στην προκειμένη περίπτωση, έχω στα χέρια 
μου αποφάσεις της Δικαιοσύνης που λένε ότι και να πληρωθώ πρέπει και 
να μην πληρώσω το χαράτσι στη ΔΕΗ, αλλά δεν μπορώ να εφαρμόσω 
καμία από τις δύο αποφάσεις. Κι αν πάω να διαμαρτυρηθώ στον έφορο 
που ζητάει να τον πληρώσω, λέγοντάς του το αυτονόητο, ότι πρέπει να 
με απαλλάξει για όσο χρονικό διάστημα δεν εφαρμόζονται οι νόμοι, 
κείνος θα μου πεί ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα γιατί κι εκείνος είναι 
διεφθαρμένος και τον διόρισε ο κ. Μαυραγάνης, χωρίς να ρωτήσει
 μάλιστα τους κυβερνητικούς εταίρους του και χωρίς να τηρήσει την 
αναλογία 50-30-20 στη διαφθορά.

Δηλαδή όλοι οι διεφθαρμένοι είναι πάνω στο κεφάλι μου και απαιτούν
 να πληρώνω και εμμέσως μου ζητούν να γίνω κι εγώ διεφθαρμένος 
σαν κι αυτούς, δηλαδή να βρώ να κλέψω με νομιμοφανή τρόπο, 
αδειάζοντας για παράδειγμα το ταμείο και τις καταθέσεις της 
ΠΡΟΤΟΝ ΜΠΑΝΚ, για να έχω λεφτά να πληρώνω τους εργαζόμενους 
εγκαίρως, να πληρώνω το χαράτσι αδιαμαρτύρητα και να θέτω τα μέσα
 ενημέρωσης που έχω αγοράσει με τα θαλασσοδάνεια στην υπηρεσία
 της διαφθοράς της κυβέρνησης για να εξασφαλίσω τη μακροημέρευσή της,
 και τη δική μου ασυλία ότι δεν θα με διώξει το κράτος εφαρμόζοντας τους
 νόμους σαν να είμαι φτωχός, αλλά σαν να είμαι υπουργός.

Αυτή η διαφθορά έχει βγεί έξω από το καζάνι και ξεχειλίζει από παντού, 
αρκεί να ανοίξετε σήμερα τις εφημερίδες και να ξέρετε ανάγνωση και
 να είστε προσεκτικοί. Γιατί δεν το εμφανίζουν έτσι ακριβώς όπως
εγώ σαν το περιέγραψα, αλλά σαν να είναι κάτι φυσιολογικό ο υπουργός
να μην εφαρμόζει τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης και να μην έχει καν την 
υπομονή να περιμένει να δεί τι θα πεί ο Άρειος Πάγος, αλλά να δηλώνει 
δημοσίως ότι δεν θα εφαρμόσει την απόφαση για λόγους δημοσίου 
συμφέροντος. 
Ενώ έχει ορκιστεί όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του ότι θα τηρεί τους νόμους του κράτους και το Σύνταγμα. Εδώ όμως ο καθένας αναγορεύεται σε κριτή του εαυτού του, και ο ίδιος κρίνει ότι δεν πρέπει να εφαρμόσει μια απόφαση της Δικαιοσύνης ή έναν νόμο. Ο Στουρτνάρας για τον Στουρνάρα και ο Λαυρεντιάδης για τον Λαυρεντιάδη, και ο Άδωνης για τον Γεωργιάδη. Το λέω γιατί τον άκουγα προηγουμένως στην εκπομπή της Κατερίνας Παναγοπούλου να έχει γνώμη για όλα εκτός από τα αυτονόητα.

Αυτά που ανέφερα, είναι απλώς παραδείγματα και μπορείτε στη θέση τους
 να βάλετε άλλα, όπως π.χ. τις αποφάσεις δικαστηρίων ότι μερικοί από τους
 υπαλλήλους του δημοσίου που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα δεν έπρεπε να 
έχουν τεθεί και υποχρεώνεται το δημόσιο να τους δεχθεί πίσω. Το επιχείρημα 
που ακούγεται είναι μα ξέρετε, αν δεν διώξουμε αυτούς πρέπει να διώξουμε
 άλλους, λες και είναι δύσκολο να κυβερνήσεις χωρίς παρανομίες που θα 
ακυρώνει η Δικαιοσύνη.  Το σωστό είναι να παραιτείται ο υπουργός ή και 
ο βουλευτής που νομοθέτησε  παράνομα και κόντρα στο Σύνταγμα και στους
 νόμους του κράτους τους οποίους έχει ορκιστεί ότι θα τηρεί. Ότι ισχύει για κάθε
 επίορκο δημόσιο υπάλληλο, πρέπει να ισχύει και για κάθε επίορκο υπουργό 
ή βουλευτή. Να απολύεται αμέσως και χωρίς άλλη διαδικασία και αν έχει
 αντίρηση να προσφεύγει κι αυτός στη Δικαιοσύνη και να περιμένει να δικαιωθεί
 όπως ο Λαυρεντάδης.  Και ο Λαυρεντιάδης ισχυρίζεται ότι είναι αθώος και είναι
 αθώος μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο πέραν πάσης αμφιβολίας. Το ίδιο επομένως πρέπει να ισχύει και για τον Στουρνάρα, να απολύεται επειδή δημοσίως και με πράξεις όχι μόνον με δηλώσεις δεν εφάρμοσε την απόφαση του δικαστηρίου, άρα είναι αυτονοήτως επίορκος όσο και ένας δημόσιος υπάλληλος που πήρε φακελάκι, ή γρηγορόσημο για να εξυπηρετήσει έναν πολίτη.

Κι εδώ και το φαίνεσθαι έχει σημασία, γιατί ο Καίσαρας και η γυναίκα του
 πρέπει να είναι αλλά και να φαίνονται τίμιοι. Δηλαδή ασχέτως αν ο κ. 
Στουρνάρας είχε την πρόθεση και το δικαίωμα να προσφύγει στον Άρειο
 Πάγο και να ζητήσει την ακύρωση της απόφασης για τυπικό λόγο, γιατί ο
 άρειος πάγος δεν είναι εφετείο, αλλά ακυρωτικό δικαστήριο, δεν θίγεται 
δηλαδή η ουσία της απόφασης του δικαστηρίου από την απόφαση του 
Αρείου Πάγου, απλώς προσωρινά ακυρώνεται η απόφαση, έπρεπε να 
εφαρμόσει την απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και να περιμένει
 την ετυμηγορία του Αρείου Πάγου. Γιατί έτσι όπως το έκανε, κανένας 
πολίτης πλέον δεν έχει εμπιστοσύνη και στη Δικαιοσύνη γιατί οι αποφάσεις 
της φαίνονται υπαγορευμένες από τον υπουργό. Κι αυτό μεγαλώνει τη 
διαφθορά στην πολιτεία βάζοντας και τη Δικαιοσύνη στο ίδιο καζάνι.
 Ακόμα και το φαίνεσθαι δηλαδή στην περίπτωση αυτή έχει ουσιαστική
 σημασία γιατί αποτελεί παράδειγμα προς μίμησιν για τους πολίτες.

Για τον Ιούνιο ετοιμάζουν την επόμενη "ληστεία" οι τράπεζες στην Ευρώπη!

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΚΟΡΙΚΟΣ
antoniskokorikos.blogspot.com

Για δεύτερη μέρα στη σειρά θα προσπαθήσουμε να ενημερώσουμε τους ακροατές μας για τα σχέδια της ΕΕ τα οποία θα συζητηθούν στην επόμενη σύνοδο κορυφής, τα οποία παραμένουν απόρρητα για τους πολίτες της Ευρώπης, άρα και της Ελλάδας ενόψει εκλογών. Δεν είναι τυχαίο, γιατί αλλιώς οι Έλληνες θα μπορούσαν να κάνουν πιο εύκολα και την επιλογή τους στην κάλπη.

Κατ αρχήν είναι δημοκρατικά απαράδεκτο και πέραν πάσης συμφωνίας και ευρωπαϊκής συνήθειας, να διαβουλεύονται για το μέλλον ολόκληρης της Ευρώπης οι Γερμανοί και οι Γάλλοι τραπεζίτες, κι αφού έχουν καταλήξει στο τι θέλουν, το λένε στην Μέρκελ και στον Ολάντ κι αυτοί μιλάνε εμπιστευτικά μόνον στους αρμόδιους κοινοτικούς αξιωματούχους και όχι στα όργανα. Μπαρόζο, Ρομπάϊ και Όλι Ρέν. Η δημοκρατική και νόμιμη διαδικασία είναι η Επιτροπή και η τρόϊκα της εξάμηνης προεδρίας δηλαδή η Δανία μαζί με την Κύπρο και την Πολωνία να φτιάχνουν τα σχέδια, στη συνέχεια με συνεχείς επαφές με όλες τις κυβερνήσεις να λάβουν υπόψιν τους τις ιδιαιτερότητες και τα συμφέροντα του κάθε κράτους μέλους και μετά να αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις μέσα στα όργανα και τελικά στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Είναι εντελώς προκλητικό ότι αυτό το τελευταίο σχέδιο το έφτιαξαν οι τραπεζίτες, οι οποίοι το έδωσαν στον γαλλογερμανικό άξονα ο οποίος αποφάσισε ή θα αποφασίσει γιατί ακόμα διαφωνούν και μόλις συμφωνήσουν θα ενημερώσουν την Επιτροπή του Μπαρόζο και τον Ρομπάϊ κι αυτοί απλώς θα το κοινοποιήσουν στους άλλους ηγέτες της ΕΕ. Για τις τελικές υπογραφές και μόνον θα συγκληθεί το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις Βρυξέλλες γιατί έχουν καταργηθεί και οι παλιές συνήθειες να συνεδριάζουν στο έδαφος της χώρας που ασκεί την εξάμηνη προεδρία πράγμα που υπενθύμιζε την ισοτιμία. Αυτό ξεχάστηκε. 

Στην ουσία οι τράπεζες θέλουν να μην πέφτουν στον έλεγχο των κρατών ή πολύ περισσότερο μιάς ομοσπονδιακής πολιτικής εξουσίας εκλεγμένης από τους πολίτες, ούτε όταν χρεοκοπούν. Δηλαδή ούτε όταν αποδεικνύεται ότι έφαγαν τα λεφτά που τους είχαν καταθέσει οι πολίτες. Η μία ιδέα είναι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που χρεοκοπούν να γίνεται από τον EFSF και τον μόνιμο ESF. Και οι δύο μηχανισμοί δεν είναι όργανα ή οργανισμοί της ΕΕ, αλλά νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, ιδιώτης δηλαδή όπως είναι ο Σόρος, το οποίο δανείζεται από τράπεζες που δεν χρεοκόπησαν ακόμα. Αυτοί οι μη ελεγχόμενοι από την ΕΕ μηχανισμοί, αλλά από τους δανειστές δηλαδή από τις ίδιες τις ιδιωτικές τράπεζες θέλουν να αναδειχθούν με απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου πάνω από την ΕΕ και έξω από την ΕΕ, να εγγυώνται τις καταθέσεις, να ανακεφαλαιοποιούν τις τράπεζες όλης της Ευρώπης και μετά να τις μοιράζονται μεταξύ τους ή να τις εξαγοράζουν πανάκριβα αν το επιθυμούν τα εθνικά κράτη αν έχουν κεφάλαια, που δεν έχουν. 

Πρόκειται περί κανονικής ληστείας δηλαδή η οποία μπορεί να νομιμοποιηθεί εκ των υστέρων με αποφάσεις των εθνικών κρατών τα οποία τώρα αγνοούνται όπως και το ευρωκοινοβούλιο. Αυτή τη στιγμή οι καταθέσεις στις Ιταλικές, ισπανικές Πορτογαλικές και Ιρλανδικές τράπεζες είναι 5,5 τρισεκατομμύρια ευρώ. Ποιος θα εγγυηθεί αυτές τις καταθέσεις; Ποιος είναι σε θέση, (όσο μεγάλη τράπεζα κι αν είναι) να πληρώσει αμέσως, σε πρώτη ζήτηση ένα τέτοιο ποσό; Κανείς! Το μετοχικό κεφάλαιο ακόμα και της ΕΚΤ είναι το μισό από τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου τα οποία έχει αγοράσει από τη δευτερογενή αγορά. Δηλαδή θα χρεοκοπήσει και θα χρειαστεί ανακεφαλαιοποίηση αν η Ελλάδα δεν της τα πληρώσει καταγγέλοντας το μνημόνιο…

Τα εθνικά κράτη εγγυώνται όχι γιατί έχουν περισσότερα χρήματα, αλλά γιατί έχουν την εξουσία και κυριαρχία στο έδαφός τους, άρα αν χρειαστεί επιβάλουν περιορισμούς στις αναλήψεις, ή και κόβουν χρήμα, ή επιβάλουν την τάξη και όταν ομαλοποιηθεί η αγορά, αρκεί το 4% του ΑΕΠ (δηλαδή ένα μικρό ποσοστό των εσόδων τους) για να λειτουργήσουν πάλι κανονικά οι τράπεζες και να παραμένουν εγγυημένες οι καταθέσεις. Οι τραπεζίτες ζητούν δηλαδή την απορύθμιση των απορυθμίσεων, όταν λένε ότι εκείνες θα εγγυηθούν, τις καταθέσεις και θα ανακεφαλαιοποιούν τις χρεοκοπημένες. Με τι λεφτά αφού δεν έχουν τίποτα άλλο εκτός από τη φούσκα του εικονικού χρήματος; 

Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι εμφανίζεται μια τράπεζα και λέει ότι εγώ έχω αυτή τη στιγμή 5,5 τρισεκατομμύρια ευρώ διαθέσιμα σε μετρητά, θα πρέπει να εξηγήσει που τα βρήκε και κατά πάσα πιθανότητα θα πάει στη φυλακή ο τραπεζίτης γιατί δεν είναι δυνατόν από νόμιμη δραστηριότητα να έβγαλε τόσα λεφτά καθώς θα έπρεπε να έχει πληρώσει στην εφορία της χώρας όπου εδρεύει άλλα τόσα στην εφορία. Δεν υπάρχει όμως τέτοιο εθνικό κράτος ούτε η Γερμανία που να εισέπραξε 5,5 τρισεκατομμύρια ευρώ από φόρους τραπεζών. Τι πουλάνε λοιπόν; Αέρα. Και ζητάνε να πάρουν και αμοιβή για τον αέρα τον κοπανιστό. Η ληστεία είναι απλή. Εμείς θα εγγυηθούμε όλα αυτά τα τρισεκατομμύρια που δεν έχουμε έναντι μικρής αμοιβής, όπως 0,1% το χρόνο. Αντί δηλαδή οι χώρες να φορολογήσουν τις τραπεζικές εργασίες, οι τραπεζίτες θα φορολογήσουν και μέσω των εθνικών κρατών θα υποχρεώσουν τους πολίτες να πληρώσουν! Γι αυτό δεν περισσεύουν χρήματα για κοινωνικό κράτος, ή για ευρωπαϊκή άμυνα και εξωτερική πολιτική, για παιδεία και για υγεία, έρευνα και ανάπτυξη, γιατί τους φόρους θέλουν να τους φάνε οι τραπεζίτες με τη δικαιολογία ότι εγγυώνται τις καταθέσεις, τις τράπεζες και μέσω αυτών τη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας με τα λεφτά μας. Δεν έχει καμιά διαφορά από τις ληστείες αν διαβάσετε και την ανάλυση του Νόαμ Τσόμσκι είτε στα βιβλία του, είτε στην συνέντευξη που πρόσθεσα χθες στο μπλόγκ. 

Το μέτωπο δεν είναι αρραγές φυσικά. Η Γερμανία είναι σε συνεχή αντιπαράθεση με μερικές τράπεζες γι αυτό και επέμενε στο ελληνικό PSI για να τις βάλει να πληρώσουν ένα πολύ μικρό ποσοστό. Οι αγγλοσαξωνικές δηλαδή κυρίως οι αμερικανικές τράπεζες (οι μεγαλύτερες φούσκες) δεν θέλουν να επιτρέψουν στη Γερμανία αυτό το παιχνίδι. Η Μέρκελ τους δίνει λοιπόν άλλες αντιπαροχές σε βάρος του ευρωπαϊκού Νότου με αντάλλαγμα να ελέγχει εκείνη το παιχνίδι. Απαγορεύει λοιπόν στον Ραχόϊ και στον Ολάντ να δανειστούν χωρίς μνημόνιο από τις τράπεζες δηλαδή από τον EFSF και τον ESF με τη δικαιολογία ότι αυτά τα λεφτά έχουν την εγγύηση της Γερμανίας, ενώ έχουν την εγγύηση όχι του κράτους αλλά της KfW που είναι κρατική τράπεζα και λειτουργεί ως ιδιωτική. Αν θέλεις τα λεφτά των τραπεζών, να ζητήσεις βοήθεια από εμάς τους δανειστές, να μας παραδώσεις την κυριαρχία της χώρας σου όπως η Ελλάδα για να μην μας φέρεις στο μέλλον εσύ ή ο διάδοχός σου αντιρρήσεις, και τότε μόνον θα σου δώσουμε τα λεφτά. Όταν εμείς θα αποφασίζουμε τις τιμές των ακινήτων στην Ισπανία, τους μισθούς και τις συντάξεις και το ασφαλιστικό σύστημα, δηλαδή και πότε θα παίρνουν σύνταξη οι Ισπανοί πολίτες. Όταν θα έχετε μειώσει το κράτος δηλαδή τις δαπάνες για υγεία, παιδεία, κοινωνική προστασία και πρόνοια, και θα μας πληρώνετε σε τόκους μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο για να κάνουμε εμείς επενδύσεις, δηλαδή να αγοράσουμε και την Ισπανία. 

Τη στιγμή λοιπόν που στην Ελλάδα βγάζουν 4 ανακοινώσεις το κάθε κόμμα για το ντημπέϊτ τσίπρα Σαμαρά, δηλαδή μιλούν περί όνου σκιάς, δεν έχουν καιρό να μας πούν τη γνώμη τους για τη θέση της Ελλάδας. 

Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΚΟΡΙΚΟΣ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΑΠΟ ΑΘΗΝΑ: Η Ευρώπη αλλάζει,αλλά η Ελλάδα μενει στο Μνημόνιο!!

Είναι πραγματικά πολύ ρεαλιστές οι Γερμανοί, όσο και κυνικοί. Εντάξει μωρέ, λέει ο αντιπρόεδρος των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών, αν εκλεγεί ο Ολάντ στη Γαλλία, μπορούμε να βάλουμε μια καλή παράγραφο στο σύμφωνο σταθερότητας ότι υποστηρίζουμε και την ανάπτυξη. Αυτά είναι ρητορικά πράγματα και μπορούμε να τα κάνουμε. Με άλλα λόγια αν είναι για να κοροϊδέψουμε τους ψηφοφόρους, για να μπορεί ο Ολάντ μετά τις συνομιλίες να γυρίσει στους Γάλλους και να πεί πέτυχα αυτό που είχα υποσχεθεί, δεν έχουμε αντίρρηση. Γίνονται αυτά τα πράγματα. Από Γερμανό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια. Συνηθισμένα πράγματα και στην Ελλάδα. Όπως στη Γαλλία έτσι και στην Ελλάδα το γερμανικό μοντέλο δεν είναι καθόλου δημοφιλές. Επομένως οι Γερμανοί δικαιολογούν τις διάφορες προεκλογικές κορώνες των Ελλήνων πελατών τους, περί ανάπτυξης ή ακόμα και περί επαναδιαπραγμάτευσης, γιατί δεν έχουν σημασία. Η Ελλάδα δεν περιμένει καν τις εκλογές για να εγκρίνει το σύμφωνο σταθερότητας. Τήρησε την ημερομηνία και το έχει αποδεχθεί. Επίσης ούτε ο Αντώνης Σαμαράς ούτε ο Βαγγέλης Βενιζέλος έκαναν έστω και μια δήλωση που να υπαινίσσεται ότι δεν θα εγκρίνουν αλλά ότι θα ζητήσουν επαναδιαπραγμάτευση του συμφώνου σταθερότητας ώστε να περιλάβει μια αναπτυξιακή παράγραφο. Ακόμα κι αν το έκαναν όμως δεν σημαίνει ότι μπορούσαν να το επιβάλουν χωρίς σύγκρουση με τη Γερμανία. Ενώ η Γαλλία μπορεί να το κάνει και να διατηρεί φιλικές σχέσεις. Αυτό λέει ο ρεαλισμός. Από την άλλη αν μια μικρή χώρα είναι πολύ αποφασιστική και πεισθούν όλοι ότι θα το γυρίσει στο αντάρτικο και θα μπλοκάρει όπως μπορεί τις αποφάσεις, τότε θα την ακούσουν. Θα δώσουν κάποια ανταλλάγματα. Θα δώσουν τουλάχιστον τα ανταλλάγματα που θα δώσουν στους Ολλανδούς πελάτες τους. Αυτά λέει επίσης η εμπειρία των κοινοτικών διαπραγματεύσεων. Και το κακό παιδί που φωνάζει παίρνει ανταλλάγματα και ο καλός πελάτης αν χρειαστεί μπορεί να εξαιρεθεί αν το διαπραγματευθεί.

antoniskokorikos

 Μας βοηθάει αυτό στις εκλογές; Μάλλον όχι. Γιατί η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που είναι η αυτονόητη επιλογή για συνέχιση της πολιτικής του μνημονίου, δεν δεσμεύονται καθόλου για την ψήφο τους στο συμβούλιο κορυφής του Ιουνίου, την οποία έχουν εκχωρήσει ήδη. Μόνον η λαϊκή ψήφος μπορεί να αλλάξει την ψήφο της Ελλάδας υπέρ της ανάπτυξης, ώστε να περιληφθεί και η Ελλάδα. Αλλιώς είτε ο Σαμαράς μας εκπροσωπεί, είτε ο Βενιζέλος θα γυρίσουν πίσω περιχαρείς και θα μας πούν ότι νικήσαμε και μπήκε η παράγραφος που ζήτησε η Γαλλία ή η Ολλανδία κι εμείς την υποστηρίξαμε. Αυτό δεν έχει καμιά επίπτωση στην Ελλάδα και είναι μόνον λόγια παραπλάνησης όπως η μεγάλη νίκη του Ιουλίου 2011 που χειροκροτούσε το Υπουργικό Συμβούλιο τον Παπανδρέου για τη νίκη. Και μετά από λίγες μέρες χειροκροτούσε την ακύρωση των αποφάσεων. Εδώ εμείς πρέπει να διαπραγματευθούμε σκληρά για να φύγουμε από την ξεχωριστή θέση και αντιμετώπιση και να επιστρέψουμε στο ότι και η Ελλάδα θα εφαρμόζει ότι και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες και δεν θα ακολουθεί πολιτική μνημονίου. Δεν θα εξαιρείται η Ελλάδα ούτε από την παροχή ρευστότητας ούτε από τις αναπτυξιακές πολιτικές. Γιατί η θέση στην οποία βρέθηκε λόγω των λαθεμένων επιλογών των προηγούμενων κυβερνήσεων, επιβλήθηκαν στην Ελλάδα από την ΕΕ και η ελληνική κυβέρνηση απλώς δεν αντιστάθηκε. Κακώς δεν αντιστάθηκε, αλλά και η Ευρώπη δηλαδή η Γερμανία έκανε τις ίδιες κακές επιλογές και επομένως πρέπει να πληρώσει μέρος του κόστους το οποίο τώρα έχει επωμιστεί η Ελλάδα λες και ήταν μονομερείς αποφάσεις. Το μέγεθος που είναι κρίσιμο για χώρες όπως η Ελλάδα και η Ισπανία είναι η ανεργία. Στην Ισπανία έχουμε ανέργους πάνω από 23,5% και στην Ελλάδα πάνω από 21%. Το χειρότερο είναι ότι οι Ισπανοί άνεργοι έχουν συμπληρώσει χρόνο σε μεγάλο ποσοστό και μόλις τα 2/3 αυτών επιδοτούνται. Στην Ελλάδα η ανεργία φούντωσε πολύ πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο από πέρυσι τον Ιούνιο, επομένως λίγο μετά τις εκλογές θα αρχίσει ένας όλο και μεγαλύτερος αριθμός ανέργων να μένει χωρίς επίδομα, αν δικαιούνταν 12 μήνες και δεν είχαν κάνει χρήση στο παρελθόν. Δηλαδή μετά το καλοκαίρι, οι άνεργοι θα αρχίσουν να ψάχνουν στα σκουπίδια για να συμπληρώσουν τη δίαιτά τους, ή θα επιλέξουν παραβατική συμπεριφορά γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή. Η μετανάστευση και η αυτοκτονία επίσης θα παραμένουν επιλογές για τους νέους που έχουν προσόντα η πρώτη και για τους απελπισμένους ηλικιωμένους η δεύτερη. Ασχέτως των άλλων δεικτών είναι θέμα ανθρωπιστικό για την Ισπανία και για την Ελλάδα να εφαρμόσουν πρόγραμμα καταπολέμησης της ανεργίας αν και οι άλλοι δείκτες είναι εντελώς διαφορετικοί. Η Ισπανία έχει δημόσιο χρέος στο 80%, κάτω και από της Γερμανίας, ενώ η Ελλάδα είναι στο 157% μετά το κούρεμα. Παρόλα αυτά και οι δύο χώρες κάνουν τεράστιες μειώσεις δαπανών στις συντάξεις και στους τομείς της υγείας – πρόνοιας και αυξάνουν τους φόρους. Δηλαδή συνεχίζουν την υφεσιακή πολιτική, αυξάνουν τους ανέργους με σκοπό να συμπιέσουν ακόμα περισσότερο τους μισθούς των εργαζομένων. Οι οποίοι απομένουν όλο και λιγότεροι. Το ευρωομόλογο επιβάλλεται στην πράξη από τις αγορές λόγω της απληστίας των τραπεζών που πιέζουν να κερδίσουν περισσότερα γιατί μπορούν. Η Ισπανία δανείστηκε με 5,7%, απαγορευτικό ποσοστό δηλαδή μια μονάδα περισσότερο από τον Ιανουάριο. Κι αυτό ενώ οι ίδιες τράπεζες δανείστηκαν αυτά τα χρήματα από την ΕΚΤ με 1%. Δηλαδή η ίδια η ΕΚΤ με το ασφυκτικό πλαίσιο που έχει δημιουργήσει μεγαλώνει τα κέρδη των τραπεζών πνίγοντας τα κράτη. Είναι η γνωστή λάθος συνταγή που εφαρμόζουμε και στην Ελλάδα. Μέχρι που βγήκαμε εκτός αγορών και εκχωρήσαμε την κυριαρχία μας. Στον ίδιο δρόμο της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας σπρώχνουν και την Ισπανία, λες και το πείραμα της Ελλάδας ήταν πετυχημένο. Γι αυτούς όμως ήταν πετυχημένο, αν σκοπός τους ήταν να αφελληνιστούν οι ελληνικές τράπεζες και να αγοραστούν από γερμανικές ή από αμερικανικές. Ειδικά στην περίπτωση της Ισπανίας δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι έφταιγε η δημοσιονομική χαλάρωση γιατί δεν υπήρξε ποτέ. Και εδώ και 2,5 χρόνια δεν υπάρχει ούτε στην Ελλάδα..