Μέρες με απασχολεί η σκέψη της συμμετοχής μου,
κυρίως λόγω της ιδιότητας του πρώην Γραμματέα του
πάλαι ποτέ Εθνικού Συμβουλίου, στην επέτειο ίδρυσης
του ΠΑΣΟΚ την 3η του Σεπτέμβρη, που οργανώνει
η σημερινή του ηγεσία. Κατέληξα ότι σΣτο δίλημμα
της συμμετοχής ή όχι υπήρχαν πολλά
επιχειρήματα ένθεν κακείθεν. Πολιτικά,
επικοινωνιακά, ιδιοτελή αλλά κυρίως
ανιδιοτελή, ηθικά και συναισθηματικά. Αντιφατικά,
παρορμητικά, ψυχρά υπολογιστικά. Μέχρι που
κατάλαβα ότι σε αυτή την πολυσύνθετη και στενόχωρη
διαδικασία μας έχει βάλει τεχνηέντως η σημερινή ηγεσία.
Πρώτον με το ύφος της που μας έχει κάνει να
σκεφτόμαστε εάν θέλουμε να παρευρεθούμε στην
επέτειο. Και δεύτερον με τα ηθικά διλήμματα που
μας θέτει, κυρίως θέλοντας να επιβάλει μία προς
τα έξω εικόνα «οικειοθελούς μαντρώματος»
χάριν της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης κλπ,κλπ.
Καταλήγω: Πρώτον εσείς, της σημερινής ηγεσίας του
ΠΑΣΟΚ, ευθύνεστε για το ότι δεν μας έχετε αφήσει
καμιά διάθεση να παρευρισκόμαστε στις
αμφίσημες επετειακές εκδηλώσεις. Θα
προσκαλέσετε και τους κυβερνητικούς εταίρους,
υβριστές του Ανδρέα Παπανδρέου, στις προκλήσεις
των οποίων αντιδράσατε ως ΚΟΔΗΣΟ; Θα ανεχθείτε
τις ξεκάθαρα δεξιές, έστω και συγκεκαλυμμένες
με δήθεν διανοουμενίστικο προοδευτικό περιτύλιγμα
, αναλύσεις ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ και
οι φιλολαϊκές και κοινωνικού περιεχομένου πολιτικές
του ευθύνονται για την κατάντια της χώρας; Μας θέτετε
ηθικά διλήμματα για τη συμμετοχή μας στην επέτειο
εσείς που στηρίζετε με άκριτο και επικίνδυνα «αδιάφορο»
τρόπο την παλιννόστηση ενός σκληρού δεξιού αυταρχικού
κράτους και την επαναδόμηση τον παραπαιόντων τριών
κατεστημένων που έφεραν τη χώρα στην καταστροφή:
1) του παλιού αποτυχημένου τραπεζικού
κατεστημένου που επαναδομήθηκε,
επανακεφαλαιοποιήθηκε και παραδόθηκε στους ίδιους
τραπεζίτες χωρίς την παραμικρή συμμετοχή και έλεγχο
του δημοσίου και άρα των πολιτών, που τόσες θυσίες
έκαναν. Στους ίδιους τραπεζίτες που οδήγησαν το
τραπεζικό σύστημα της χώρας στην καταστροφή
τους παραδίδετε άνευ όρων και ελέγχου τα κλειδιά
των ίδιων τραπεζών. Αν όπως λέτε οι τράπεζες
δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν και χρειάζονται
ακόμη και τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας,
γιατί οι ίδιοι τραπεζίτες έδειξαν αυτόν τον ζήλο
στη διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης να κρατήσουν
οι ίδιοι τα κλειδιά; 2)του παλιού αποτυχημένου
μεταπρατικού επιχειρηματικού κατεστημένου,
δηλαδή των επιχειρηματιών χωρίς επιχειρήσεις!
Αυτών που αφού ξεζούμισαν κάθε κρατική
επιχορήγηση, πούλησαν, αγόρασαν, εμφανίστηκαν,
εξαφανίστηκαν, κάθονται στην πρώτη γραμμή
των εκδηλώσεων των Επιμελητηρίων όταν μιλά ο
κ. Σαμαράς και κάνουν βόλτες με τα αεροπλανάκια
τους τα κυβερνητικά στελέχη. Στη σύγκρουση
για τη δημιουργία διαφανούς επιχειρηματικού
περιβάλλοντος και αδιαφανούς επιχειρηματικού
ντόπιου κατεστημένου, το δεύτερο νίκησε καθ'
ολοκληρίαν. Γι’αυτό ούτε μια ξένη επένδυση δεν
γίνεται στην Ελλάδα. Γιατί η σημερινή κυβέρνηση
«έπεισε» ακόμη και τους τροϊκανούς ότι σε αυτή
τη χώρα μόνο τα «ντόπια λαγωνικά» μπορούν να
δράσουν. 3)Του ίδιου αποτυχημένου πολιτικού
κατεστημένου. Των πολιτικών που είναι όμηροι των
καστών που τους ανέδειξαν, των ντόπιων μεταπρατικών
συμφερόντων που τους στηρίζουν, των αλά
κάρτ πολιτικών κατευθύνσεων που αλλάζουν σαν τα
πουκάμισα, των εξαρτήσεων από τα ΜΜΕ που
προβάλουν ή καταστρέφουν την εικόνα οποιουδήποτε με
όρους χυδαίου αγοραίου προϊόντος. Στην καλύτερη
περίπτωση πολιτική αυτονομία μπορούν να
διατηρήσουν μόνον οι προερχόμενοι από τα τζάκια
και από τις μεγάλες πολιτικές οικογένειες. Είτε γιατί
απέκτησαν πολλά είτε γιατί έζησαν όλη τους την ζωή με
την ψύχωση της «προσφοράς στον τόπο».
Λοιπόν διλήμματα δεν μπορώ να έχω μόνον εγώ.
Αφού η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν
παίρνει σαφή και κατηγορηματική θέση και
δεν αντιμάχεται τα παραπάνω για μένα δίλημμα
δεν υπάρχει. Τα διλήμματα ήταν δικά της
