ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ ΛΙΠΟΤΑΧΤΗΣΑΝ,
ΕΜΕΙΣ ΚΑΝΑΜΕ ΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΜΑΣ ΚΑΘΗΚΟΝ ΚΑΙ
ΑΠΟΦΥΓΑΜΕ ΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΚΙΝΟΥΝ ΞΑΝΑ ΜΕΡΙΚΟΙ – ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ.
1. Είπαμε από την πρώτη στιγμή ότι η πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου για τον κανόνα της μη πώλησης της ελληνικής γης είναι ιστορική και θα είναι κατάκτηση για την ελληνική πολιτεία.
2. Είναι δεδομένο ότι πολλοί θα αντιδράσουν. Τα συμφέροντα είναι πολλά. Κάποιοι περίμεναν ότι θα έκαναν πάρτι με τη δημόσια γη επειδή έχουμε ως χώρα ανάγκη. Πολλοί από αυτούς έριχναν κροκοδείλια δάκρυα ότι "Η Ελλάς πωλειται", αλλά αυτό ακριβώς επιδιώκουν. Ε, λοιπόν δεν πουλιέται. Αξιοποιείται και θα αξιοποιηθεί με σχέδιο, πρόγραμμα και διαφάνεια. Τέρμα τα Βατοπεδια, τέρμα οι αδιαφανείς συναλλαγές, τέρμα οι εν κρυπτω αποφάσεις.
3. Είναι αναμενόμενο όλοι αυτοί να μας χτυπήσουν. Παρερμηνεύοντας δηλώσεις, διαστρέφοντας γεγονότα, παραποιώντας την ιστορία - με έμφαση στο πώς οδηγηθήκαμε στο Μηχανισμό Στήριξης των 110 δισ.
- Θα ακούσουμε και πάλι ότι «το ΠΑΣΟΚ ήξερε για την οικονομία προεκλογικά». Θα ακούσουμε και πάλι ότι «η κυβέρνηση άργησε να πάρει μέτρα», ότι «θα είχαμε αποφύγει το μνημόνιο», ότι όλα είχαν αποφασιστεί από τις πρώτες εβδομάδες μετά τις εκλογές, ακόμη και ότι επίτηδες δεν λήφθηκαν μέτρα, αλλά έγιναν όλα αυτά για να οδηγηθούμε οπωσδήποτε στο ΔΝΤ. Είναι οι κουβέντες εκείνων που συγκαλύπτουν με το έτσι θέλω τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης Καραμανλή. Είναι οι ίδιοι που τον προσκυνούσαν 5,5 χρόνια αφού τον βάφτισαν «καταλληλότερο». Είναι η λογική εκείνων που ουσιαστικά λένε ότι το πρόβλημα της Ελλάδας ήταν απλά ζήτημα 3-4 μέτρων που έπρεπε να ληφθούν αμέσως μετά τις εκλογές και θα είχαμε «καθαρίσει» - όχι ζήτημα μίας χώρας στα πρόθυρα χρεοκοπίας που ανάγκασε την προηγούμενη κυβέρνηση να λιποταχτήσει.
4. Τα έχουμε επαναλάβει δεκάδες φορές, αλλά κάποιοι, για τους δικούς τους λόγους, επιμένουν στην αθλιότητα. Πάμε πάλι λοιπόν:
- Όλοι ήξεραν, πόσο δύσκολη ήταν η κατάσταση, για αυτό και ζητούσαμε εκλογές από το 2008 - για να σταματήσει ο κατήφορος. Αλλά κανένας δεν ήξερε ότι θα παραλαμβάναμε μία χώρα στα πρόθυρα χρεοκοπίας. Μόνο αυτοί που λιποτάχτησαν το ήξεραν - για αυτό και λιποτάχτησαν.
- Και φυσικά μπορούσαμε να αποφύγουμε τις επιτηρήσεις και τα μνημόνια. Αρκεί η προηγούμενη κυβέρνηση να είχε φύγει από το 2008. Αν είχαν φύγει τότε, μπορεί και η ιστορία να τους έκρινε με επιείκεια. Αλλά έφυγαν μόνο όταν βεβαιώθηκαν ότι δεν υπήρχε σωτηρία για τη χώρα με όσα είχαν κάνει. Για αυτό και θα αποκαλούνται για πάντα λιποτάκτες.
- Από την πρώτη στιγμή, μετά τις εκλογές, πήραμε ιστορικές αποφάσεις για να σταματήσει η πορεία προς το γκρεμό. Κάναμε το παν για να αποφύγουμε τα χειρότερα. Γιατί ποιος επιθυμεί να έχει πάνω από το κεφάλι του επιτηρήσεις και μνημόνια; Κανείς. Παρά τη λυσσαλέα αντίδραση της αντιπολίτευσης, πήραμε την ιστορική απόφαση να παγώσουμε τις προσλήψεις και να τελειώνουμε με τις πελατειακές συμβάσεις έργου και τα stage στο δημόσιο. Χωρίς καν να έχουμε συνολική εικόνα του χάους που παραλάβαμε, παρουσιάσαμε άμεσα τον Οκτώβριο προσχέδιο προϋπολογισμού που προέβλεπε μείωση του ελλείμματος πάνω από 3% και αργότερα τον Ιανουάριο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης με πρόβλεψη για μείωση ελλείμματος 4% για το 2010. Όλες οι ανακοινώσεις μας έγιναν δεκτές με ικανοποίηση από τους ευρωπαίους εταίρους μας.
- Παρά τις προσπάθειές μας, γρήγορα το εθνικό στοίχημά μας έγινε το να αποφύγουμε τη χρεοκοπία. Να μη ζήσει η ελληνική οικογένεια την καταστροφή που συνεπάγεται η χρεοκοπία του ελληνικού κράτους. Το μείγμα εξελίξεων που είχαμε να αντιμετωπίσουμε ήταν πλέον εκρηκτικό: η εγκληματική διαχείριση της προηγούμενης κυβέρνησης, μια Ε.Ε. που έσερνε τα πόδια της και δεν κατανοούσε το πρόβλημα αν και το ήξερε ή όφειλε να το ξέρει, και τέλος, η θυελλώδης διεθνής κερδοσκοπία πάνω στο ευρώ και το ελληνικό πρόβλημα, έφεραν την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού.
- Προετοιμαστήκαμε νωρίς για να μη γίνει ποτέ πραγματικότητα η χρεοκοπία της Ελλάδας. Φέραμε τα πάνω κάτω, μιλήσαμε με τους πάντες, απειλήσαμε με προσφυγή στο ΔΝΤ όποτε χρειάστηκε για να αφυπνίσουμε την Ε.Ε., και ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε δύο φορές το γύρο του κόσμου για να φτάσουμε, από το μηδέν, στο Μηχανισμό Στήριξης των 110 δισ. Τον μόνο Μηχανισμό που θα μπορούσε να μας εξασφαλίσει αυτό το ιλιγγιώδες ποσό για να σταθούμε στα πόδια μας. Ούτε η ΕΕ από μόνη της, ούτε το ΔΝΤ από μόνο του θα μπορούσαν να μας εξασφαλίσουν αυτό το ποσό. Πόσο μάλλον όταν δυνάμεις στην Ε.Ε. δεν θα αποδεχόντουσαν ποτέ μία Συμφωνία Σωτηρίας της Ελλάδας χωρίς την παρουσία του ΔΝΤ.
5. Σήμερα όλοι μπορούν να μιλάνε εκ του ασφαλούς. Με την ασφάλεια των 110 δισ. Να λένε ότι έπρεπε να γίνει το ένα ή το άλλο. Να ερμηνεύουν κατά το δοκούν δηλώσεις ή σχολιασμούς τρίτων. Να λένε όποια αθλιότητα θέλουν, ότι όλα ήταν προαποφασισμένα, ότι όλα μπορούσαν να αποφευχθούν κ.ο.κ.
- Επειδή λοιπόν το Κίνημά μας δίνει ιερό αγώνα 17 μήνες τώρα για να αποφύγει η Ελλάδα την χρεοκοπία και να αλλάξει, σηκώνοντας μαζί με τον ελληνικό λαό τον ασήκωτο σταυρό με τις αμαρτίες της προηγούμενης κυβέρνησης, και επειδή κανένα πάρτι δεν θα γίνει με τη δημόσια γη, ενημερώνουμε όσους διακινούν αυτές τις αθλιότητες ότι δεν θα μείνει καμία αναπάντητη. Καμία.
- Εκεί που οι προηγούμενοι λιποτάχτησαν εμείς κάναμε το πατριωτικό μας καθήκον και σώσαμε την Ελλάδα. Και δεν θα απολογηθούμε σε κανέναν για αυτό.
6. Τώρα δίνουμε τη μάχη για να αλλάξουμε την Ελλάδα τόσο ριζικά ώστε να μην ξαναχρειαστεί ποτέ πια μνημόνια και δάνειες δυνάμεις. Να σταθεί στα δικά της πόδια.
Ο 
Ένα
Ο Κωστής Παλαμάς τελείωσε το Δημοτικό και το Γυμνάσιο στο Μεσολόγγι και το 1875 γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά η δίψα του για τα γράμματα και την ποίηση δεν τον άφησε να τελειώσει τις σπουδές του. Εγκατέλειψε τελικώς τη Θέμιδα, για να υπηρετήσει τις Μούσες. Συνεργάστηκε με εφημερίδες και περιοδικά και από το 1886 άρχισε να εκδίδει τους στίχους του σε βιβλία. Στις 27 Δεκεμβρίου 1887, παντρεύτηκε τη Μαρία Βάλβη, γόνο πολιτικής οικογένειας του Μεσολογγίου, που έχει επίσης να επιδείξει πολλούς αγωνιστές (Γιάννης Βάλβης κ.λπ.). Απέκτησαν τρία παιδιά: τον Λέανδρο, τη Ναυσικά και τον Άλκη. 
Αργότερα, το 1911, η Σύγκλητος, εξαίροντας το έργο του και τις πολύτιμες υπηρεσίες του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αποφάσισε να ανανεώσει τη θητεία του και στο σημείο αυτό σημειώνουμε ότι αναφέρεται πλέον ως γενικός γραμματεύς. Το 1923, προάγεται ομόφωνα από τη Σύγκλητο «εις τον βαθμόν Υπουργικού Διευθυντού Πρώτης Τάξεως»4. Πάμπολλα είναι τα έγγραφα που συνέταξεν ο Παλαμάς κατά την τριαντάχρονη θητεία του στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ορισμένα από αυτά σώζονται στο Ιστορικό Αρχείο του ιδρύματος, σε χειρόγραφη ή δακτυλόγραφη μορφή και αποτελούν δείγμα της υπαλληλικής του ευσυνειδησίας. Το 1926, ο Παλαμάς υποβάλλει αίτηση για αποχώρηση από τη θέση του γενικού γραμματέα του Πανεπιστημίου, χωρίς όμως αυτή να γίνει αποδεκτή από τη Σύγκλητο. Το 1928, ο ποιητής, κουρασμένος από τα χρόνια και το τιτάνιο συγγραφικό έργο του, αλλά και την κοπιώδη επιστασία της διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών, επανέρχεται στο αίτημά του.
Ξεκίνησε με άμετρο θαυμασμό για τους Παράσχους, τους Σούτσους και τους άλλους ρομαντικούς της καθαρεύουσας, για να στραφεί, από τα πρώτα κιόλας βήματα, προς τη δημοτική και τα διδάγματα του Νικολάου Πολίτη, να δεχθεί αργότερα το κήρυγμα του Ψυχάρη και ν’ αναπτυχθεί σε προσωπικότητα πρώτου μεγέθους, συνδυάζοντας τη λόγια φαναριώτικη με τη δημοτική παράδοση κι αντλώντας από τους Αρχαίους και το Βυζάντιο, από το δημοτικό τραγούδι και τον Βαλαωρίτη και ταυτόχρονα από την ξένη λογοτεχνία και τη διανόηση, ιδίως από τη γαλλική ποίηση, από τον παρνασσισμό και τον ρομαντισμό ως τον συμβολισμό της πρώτης περιόδου. Και κατάφερε να τ’ αφομοιώσει όλα και να δημιουργήσει πολύτιμο έργο, με χαρακτήρα έντονα προσωπικό και εθνικό, απ’ όπου περνάει με αρραγή συνοχή και συνέχεια ολόκληρος ο ελληνισμός, ο αρχαίος, ο βυζαντινός και ο νεώτερος, ενώ απ’ την άλλη μεριά ακούγονται να σαλεύουν τα ρεύματα και τα μηνύματα της Ευρώπης5. 
Η ποίηση του Παλαμά είναι ένας ποταμός, που άλλοτε κατεβαίνει ορμητικός κι άλλοτε ήμερος και κουρασμένος, αφήνοντας να διαφανεί η λογοτεχνική και ποιητική του μεγαλοφυΐα. Μέσα σ’ όλη αυτή τη στιχοπλημμύρα θαυμάζει κανείς την παρατακτική απαρίθμηση εννοιών και πραγμάτων, αισθημάτων και εντυπώσεων. Η επιβολή του και στους διεθνείς πνευματικούς κύκλους είχε τέτοια ευρύτητα, ώστε το 1934 υπήρξε σοβαρότατος διεκδικητής του Βραβείου Νόμπελ.
Τον ίδιο χρόνο τυπώνει τη συλλογή του «Η Πολιτεία και η μοναξιά». Την επόμενη συλλογή του, «Βωμοί», δημοσιεύει το 1915? και το 1929 παρουσιάζεται στο κοινό με τη συλλογή του «Δειλοί και σκληροί στίχοι». Ακολουθούν πολλές άλλες συλλογές όπως «Περάσματα και χαιρετισμοί», «Οι νύχτες του Φήμιου» και «Ξανατονισμένη μουσική». Το τελευταίο είναι μετάφραση ποιημάτων Ευρωπαίων ποιητών. 
του, Ασκληπιού 3, να κουβεντιάσωμε. Έτσι, άρχισα να είμαι τακτικός επισκέπτης του “κελλιού”. Ήταν για μένα το μεγάλο σχολείο. Είναι αδύνατο να πω τώρα τι διδάχτηκα από τον Παλαμά. Αλλά είναι βέβαιο πως άντλησα πολλά από τη σοφία του, από τις εκλάμψεις του πνεύματός του. Ήμουνα συνεπαρμένος από αυτόν τον βαθυστόχαστο ποιητή με την πλατειά σκέψη, με την ικανότητα να καταλαβαίνη κάθε είδους μορφές ποιητικού λόγου και να τις κρίνη με μια υπέροχη δικαιοσύνη. »Εκείνο τον καιρό είχε φύγει ο Αλέξανδρος Εμπειρίκος για το εξωτερικό και ο Παλαμάς είχε γίνει το μόνο μου καταφύγιο, το παράθυρό μου προς τον ανοιχτό ορίζοντα.
Περιάνδρου 5 στην Πλάκα, ένα πιο άνετο σπίτι, πιο ευρύχωρο αλλά που δεν απόκτησε ποτέ την υποβλητικότητα και τη ζεστασιά του “κελλιού”, όπου είχε ζήσει γύρω στα 50 χρόνια».
Ο ποιητής, εξαντλημένος ήδη, γερασμένος με άσπρα τα μαλλιά και τα γένια, άσπρα τα δασιά πυκνά φρύδια, που έπεφταν και σκέπαζαν σχεδόν τα μάτια του, δεν άντεξε στον χαμό της στοργικής συντρόφου του, που πέθανε στις 9 Φεβρουαρίου 1943, και δεκαοκτώ ημέρες αργότερα προσευχόμενος και σιγοψέλνοντας έφυγε κι αυτός για την αιώνια ανάπαυση.
