Η Ελληνική Μελβούρνη θρηνεί τον απρόοπτο χαμό ενός απο τα πλέον αξιαγάπητα παιδιά της,της Ερασμίας Τσίγκα-Κόκκοβα.
Σε ηλικία 56 ετων και πανω που έπλαθε πολλα ακόμα όνειρα αποχαιρέτησε τα εγκόσμια ,αφήνοντας απαρηγόρητο το σύζυγό της Γιωργο Κόκκοβα,γνωστό φυσιοθεραπευτή της Μελβούρνης και τα παιδιάτης Παυλο και Βασίλη τη νύφη της Σύλβια Σαλτσίδη και την μνηστή του Βασίλη,Νασρέτ..
Κυριολεκτικά άφωνοι μένουν στο άκουσμα της είδησης και οι πολλοί φίλοι και φίλες του ζευγους που δεν θέλουν να πιστεψουν ότι αυτο το χαμογελαστό και δραστηριο άτομο που μονάχα καλό λόγο είχε να πει για όλους έφυγε μέσα στη νύχτα χωρίς να προλαβουν να τη χαιρετίσουν..!!!
Η Ερασμία γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 24 Σπτεμβρίου 1954 και ήταν το μοναχοπαίδι του Αποστόλη και Κούλας Τσίγκα απο το Αρδάνι,οι οποίοι στην εποχη της μεγάλης φυγής απο την Ελλάδα,δεκαετία του 70 ήρθαν μετανάστες στηνΑυστραλία . Καλοί άνθρωποι,έδωσαν όλη τους την αγάπη και τις καλύτερες ανθρωπινες αρχες στην κόρη τους αλλα έφυγαν και αυτοί αρκετά νωρίς .
Την προσεχή Τρίτη ,μεσημέρι, οι φίλοι και οι πολλοι γνωστοί θα την αποχαιρετήσουν για πάντα, απο την εκκλησία των Αγίων Αναργύρων Ώκλυ . Στο σύζυγο και τα παιδιατης ευχόμαστε πολύ κουράγιο και να ζήσουν να τη θυμούνται..το ίδιο και σε όσους κλαίνε απο τη στιγμή που άκουσαν τον απροσδόκητο χαμό τους..
ΔΠ
ΠΩΣ... γνώρισα το «Νέο Κόσμο» όταν η εφημερίδα ηταν δώδεκα χρόνων... Του Δημήτρη Παπαγεωργίου ------------------------------------------------- Το 2007 ο" Νέος Κόσμος" της Μελβούρνης γιόρτασε τα 50 χρόνια της ιστορίας του. Η δική μου ιστορία που φιλοξενήθηκε σε ειδικό,πολυσέλιδο πανηγυρικό αφιέρωμα ήταν η παρακάτω.... ============================================================
Τα 50χρονα του Νεου Κόσμου, πέρα απο την ιστορική τους σημασία,για ένα μεγάλο αριθμό "πιτσιρικάδων" των 50,60 ,70 και παραπάνω χρόνων,είναι μια καλη ευκαιρία να ξαναγίνουν νέοι...εστω και νοερά...!
Το ταξίδι
Αν και στεριανός...το ταξίδι με το υπερωκεάνειο "Αυστραλίς" με μάγεψε!
Φορτωμένος με μια καρω βαλιτσούλα ,που χωρούσε το καινούριο μου κοστούμι και τα λίγα ακομα ρούχα και εσώρουχα..με τα 22 μου χρόνια και με ένα πεντακοσάδραχμο που μου έδωσε ο "μπάρμπας" μου ο Αχιλλέας (πολλά λεφτά για το τέλος του 1968),δεν χόρταινα να απολαμβάνω τις πισίνες του,τα μπαρ, τα "μπωλ ρούμς" και τα πεντανόστιμα φαγητά τους...
-Βρε παιδί μου ...πρώτη φορα βλέπω επιβάτη να ζητάει διαρκως "περίσσευμα" έλεγε καθημερινά ο Γιαννάκης ο σερβιτόρος...
Ήμουν όμως τόσο αδύνατος που συχνα αναρωτιόμουν και ο ίδιος αν "βοσκούσα" στα κεραμίδια τα προηγούμενα χρόνια...
28 μέρες κράτησε το γλεντοκόπι στο "Αυστραλίς" και χαρι, παλι, στη συμβουλή του θείου μου. .
"την ημερα φόρα μαγιω, φορα σορτς, βγες λετσιος στο κατάστρωμα ! αλλα το βράδυ θα κανεις ντουζ και θα φορας κοστούμι, όταν πας στην αίθουσα χορού"..πέρασα καλά...
Και πραγματι οι χαιρετούρες άρχιζαν απο τον καπετάνιο και εφθαναν μεχρι την υπεύθυνη χορού τη Τζούλια που μ έντυσε τσολιά και χόρεψα συρτάκι και τραγούδησα τα "Παιδιάτου Πειραιά" (δε μπόυς οφ Πειραίας- μετέφραζα εγω και δεν καταλάβαινε κανένας) και τους πολλους τουρίστες και τουρίστριες που γύριζαν απο διακοπές στην Ευρωπη.
-Μα τι έχει αυτος ο μπάσταρδος και μαζεύονται όλοι δίπλα του άκουσα να λέει ένας της ηλικίας μου που δεν μπορουσε να καταλάβει γιατι καμμια δεν ήθελε να χορεύει μαζί του!!
Αντε τωρα να του εξηγήσεις ότι δεν έφταιγε η φάτσα του αλλα το καρω το πουκάμισο που φορούσε και τα σηκωμένα σα χαμάλης μανίκια!!!
<Στις φάρμες του Σέππαρτον κατέφυγαν αρκετοί νεοφερμένοι το πρώτο διάστημα του ερχομού τους στην Αυστραλία τον περασμένο αιώνα. Ανάμεσά τους, και ο Δημήτρης Παπαγεωργίου (Φωτο Φεβρουάριος 1969)
------------------------------------------
Το ταξίδι στο "Αυστραλίς" θα το θυμαμαι όσο ο εγκέφαλός μου ειναι σε θεση να κρατα αρχεία...
Δεν ηταν απλά το πρωτο ταξίδι εκτος Ελλάδας,αλλα το διαισθανόμουν ότι στην κυριολεξία άλλαζε η ζωή μου. Τιποτα πια σε λιγο δεν θα έμοιαζε με αυτο που άφηνα πίσω:χωριό,στερήσεις απο τα 6 χρόνια που έζησα μόνος μου πηγαίνοντας στο Γυμνάσιο Τρικάλων..στρατός και τα ελάχιστα χρήματα που είχα μέχρι τότε βγάλει μόνος μου κι όχι απο το ξάφρισμα που συχνά έκανα στο ταμείο του μικρου μαγαζιου που ο πατερας μου διατηρούσε στο χωριο...
Η τοποθετησή μου στο χώρο του εστιατορίου, στο ίδιο τραπέζι με τα μέλη της Αγγλικής ορχήστρας και με ζόριζε και μου άρεσε...
Καλλιεργούσα τα αγγλικα μου αλλα καταλάβαινα με δυσκολία τα λόγια τους.. Δεν θα ξεχασω τον κιθαρίστα τον Αλλαν που προσπαθούσε να καλύψει την καράφλα του κουβαλωντας απο πίσω τα κατσαρά του γκριζα μαλλια μπροστα και παντα του έλεγα "γκουτ αφτερνούν μιστερ Αλλαν...".
Αλλα δεν ήξερα τι εννοει.. οταν παντα μου έλεγε "Just Allan". Μια μερα μιλησε αργα να τον καταλάβω:Ρlease Jim..dont call me mr Allan...Just...Allan.. OK"?
OK..mr Just Allan...του απάντησα πολυ σοβαρα και κόντεψαν να του πεταχτουν έξω τα μάτια του φουκαρά..
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΆΒΩ ΕΓΩ ΌΤΙ ΜΕ ΖΗΤΟΎΣΕ ΝΑ ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΩ ΑΠΛΑ ΑΛΛΑΝ πλησιαζε και το ταξιδι στο τέλος του...
Αρκετές οι γνωριμίες στο καράβι αλλα μια απ αυτες που κρατα ακόμα ήταν και η συνάντηση με τον Βασίλη Κεραμά,τον άνθρωπο που η μοιρα του τον είχε ταγμενο να πρωταγωνιστήσει για ένα μεγάλο διάστημα στην πολιτικη ζωή της Ελλάδας σαν υπευθυνος ασφαλείας του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου...
Με το Βασίλη γνωριστήκαμε λίγες ώρες μετα που το καράβι σήκωσε άγκυρα κι αφησε τον Πειραιά.
Πιάσαμε κουβέντα και εν ψυχρω μου είπε ότι ειναι Παπανδρεικός, η χουντα τον έδιωξε απο το σωμα κι ετσι πηρε το δρόμο για την Αυστραλία...
Του είπα ότι κι εγω είμαι κατα της χούντας κι ότι ήμουν σε όλες τις διαδηλωσεις υπερ του «Γέρου της Δημοκρατίας»και ως εκ θαυματος ήμουν ζωντανός αφου έφαγα τα ίδια γκλόμπς που έστειλαν στον άλλο κόσμο το Σωτήρη Πέτρουλα.. ΄Ημουν δίπλα του όταν άρχισε το μακελειό...
Ουτε μια στιγμη δεν έπληξα στο καράβι γιατι ηταν απο τα καλύτερα του Χανδρή και οι μη έχοντες σχεση με τη ΔΕΜΕ,πληρωναν ακριβα για να ταξιδεψουν με αυτο.
Εκεί άκουσα για πρωτη φορα ότι η "Μακεδονία" είναι κρατος(!!!)και ματαια προσπαθούσα να μου εξηγήσει η συνομιλητρια αν ηταν απο Φλώρινα, Νάουσσα Καστοριά...
Εκει γνώρισα για πρώτη φορα και τη διαφορετική νοοτροπία Ελληνίδων Αγγλίδων...
Δεν θα ξεχασω σε ένα ημερολόγιο που κρατουσα έγραφα:
Δεν μπορω να το πιστεψω να λεω σε άγνωστη κοπέλλα "είσαι όμορφη" και να μου απαντα"Θενκσ βέρυ μάτς..",ενω ο φίλος μου ο Λευτέρης Ταξηρόπουλος απο την Ξεχασμένη Βεροίας δε σταματούσε να μου λέει,λίγους μήνες πριν , όταν είμαστε φαντάροι στην Κύπρο, ότι είπε σε μια πως είναι ωραια και του απάντησε "να φας σκατά"!!!
Ενω η πρωτη συμβουλή της μάνας μου για τις γυναίκες ήταν "πρόσεξε μη πεις καλημέρα κανένα κορίτσι και το μαγαρίσεις.."!!! Αχ βρε μάνα ....
Αυστραλία...και μυίγες
Τα δύσκολα αρχίσαν με το πάτημα στη στερια...του Φρήμαντλ.. Μια παρεούλα νεαρων βγηκαμε να δουμε πως ειναι η Αυστραλία στις λίγες ώρες που θα σταματουσε το καράβι για ανεφοδιασμό στο πρωτο λιμάνι..
Ο ήλιος έκαιγε και είδα το φίλο μου το Θανάση απο τα Τρικαλα να κάνει σαν παλαβος και να φωνάζει
-Τι έπαθες ; τον ρωτω..και στην απάντηση του "μια μυιγα μπηκε στο μάτι μου" το έβαλα στα γέλια, αλλα πριν προλάβω να ανοίξω το στόμα μου κατευθείαν μια αγενέστατη όρμησε μέσα και ξερνοβολούσα κανένα δεκάλεπτο και δεν κατάλαβα τελικά αν την έβγαλα ή την έφαγα.
Πρωτη διαπίστωση λοιπον στη χωρα που έμελλε να περασω την υπόλοιπη ζωή μου: ΟΙ ΜΥΙΓΕΣ είναι θρασύτατες...
Δεκατρεις Δεκεμβρίου 1968. το Αυστραλίς άραξε επιβλητικό στο Πόρτ Μέλμπουρν.
Κόσμος πολυς στο λιμάνι και οι αποχαιρετισμοι έδιναν και έπαιρναν.
Η Αννα Ρόσμαρυ απο το Ασκοτ Βεηλ, φίλη ενος φίλου μου απ τα Τρικαλα που συχνα τους εκανα το διερμηνέα για τις συναντησεις τους με ρώτησε αν είχα καθόλου χρήματα και στην αρνητική μου απάντηση μοιράστικε μαζι μου τα 6 τελευταια δολλάριά της!!
Τι ωραιος άνθρωπος και να φαντασθείτε δεν τη χώνευα γιατι μιλουσε με τις μυτες.
Αν ζει και την ξερει καποιος θα ήθελα να την ευχαριστησω έστω και καθυστερημένα και να της επιστρεψω στο πολλαπλασιο τα χρηματα της...
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ..ΟΑΚΛΕΗ;
Ο Νικολάκης ο συμμαθητης μου που υποσχεθηκε ότι θα με παραλάμβανε στη Μελβούρνη και έτσι εγκατελειψα την ιδέα να παω στο Συδνευ που με περίμεναν οι χωριανοί μου, δεν φαινονταν πουθενα Κινητα δεν υπηρχαν τότε και η ανησυχία μου ήταν μεγάλη Κρατουσα το γραμμα με τη διεύθυνση του και όλο ρωτουσα αν τα τρία δολλάρια ήταν αρκετα για ταξί να παω στο Οάκλευ (όπως το διαβαζα)..Κι ολοι μου έλεγαν ΝΟ
Μου φαινονταν αδιανόητο ¨ελληνες να μιλανε μεταξύ τους και να λενε ΝΟ και ΥΕS
Μονο μπουνιες δεν έπαιξα με κάποιον που κάθονταν σε ένα πεζούλι και «κοβοντας» τον για ΄Ελληνα τον πλησίασα έχοντας μαζι του την παρακάτω στιχομυθία:
-Γιου Γκρηκ;
-Γες..
-Έλληνας είσαι;
-Γες...
-Την ξερεις αυτη τη διευθυνση;
-Γες ..
-Ειναι μακρυα;
-Γες...
-...δεν πας στο διαολο ρε φίλε που είσαι Έλληνας εσυ...»
Ευτυχως που δεν νευριασε κι εκεινος...
O Νίκος Καράς σε μια εκδρομή Τρικαλινων το 1969.,Πίσω του ο Βασίλης Νταλούκας
και ο συμμαθητης μας Θυμιος Κουτσάγιας που δυστυχως δεν ζεί πια.
- Εισαι ο φίλος του Νίκ; ακουσα τρεις νεαρους να ρωτουνε όταν τους έδειξα τη διευθυνση
-Ναι ..ξέρετε το Νικο τον Καρα;
-Ω γιε... Ο Νικ είναι φίλος μας αλλα θα αργησει λίγο να ρθει γιατι έχει όβερτάιμ.. Αλλα ντοντ γουωρη θα ρθει μπορούμε όμως να σε πάρουμε κι εμεις.Και πριν τελειωσουμε τις συστάσεις άκουσα μια γνωριμη φωνη να μου λέει αγκαλιαζοντας με: -Γουέλ καμ του Αουστράλια Τζιμάκο.
Πάντα ο ίδιος..αυθόρμητος,γελαστός ..και με το διαρκές σλογκαν "εγώ ειμαι...οράιτ"
Ξεκινωντας για τ勤Ωκλυ ο Νικ που ήταν κι ο Γκολτζης της ομάδας «Αθηνα» του Ώκλυ μουδωσε την πρωτη συμβουλη:
-Τζιμάκο στην Αυστραλια 2 λέξεις πρεπει να μάθεις καλα "το γκουτ λάκ και το Μπετ λακ*" .
-.Μπαντ πηγα να τον διορθωσω αλλα ηταν κάθετος.. --Μπετ λεμε Τζιμάκο...Μπετ...ξεχνα αυτα που σε μαθε ο Φλωρίου στα τρικαλα
ΝΕΑ ΖΩΗ
Τα ξύλινα σπιτια και οι τσιγγινες στεγες με εντυπωσίαζαν καθολη τη διαδρομη.
Σ ενα ξύλινο με τσίγγινη σκεπη κατοικούσε και ο Νικόλας με άλλες 3 οικογενειες(η κάθε μια στο δωματιό της)
-Τζιμάκο εχεις γκουτ λάκ και θα φαμε μια ντοματα σαλάτα που μας "προσφερε" ενας... κηπος, ειπε με το χιουμορ που παντα διέθετε ο Νικολάκης και αρχισε να την κόβει .. Πεντανόστιμη ηταν...
κι ειχα ήδη ξεχασει τα καλουδια του καραβιού...
Το βραδυ ξεκινησαμε για το καφενείο του Αλάμαρα και του Όμορφου ,δίπλα απο το σινεμά και κατω απο τη γέφυρα του Ωκλυ.
Με συστησε ο Νικόλας και ιδιαιτερα στους συμπατριωτες μας Τρικαλινους και με τη σειρα μου πηγα να τους κερασω τσιγαρα Ελληνικά και μαλιστα τα πιο ακριβα τα "Παλλάς"
Μπα δεν καπνιζονται αυτα εδω μου λέγαν όλοι... Ποσο λυπήθηκα και μου κοστισαν ενα σωρο λεφτα...
Καποιος μάλιστα έβαλε τις φωνες μολις μπηκε στο καφενείο.
Ποιος καπνιζει ελληνικά ρεεεεε..να βγει εξω.!!!
Στο Καφενειο του Αλάμαρα,
μετα απο 42 χρόνια.
Ανακαινισμένο σημερα
βρίσκεται ακόμα κατω απο τη
γέφυρα του Γουωριγκαλ rd.
Φωτογραφία ¨ΝΤΕΒΕ
Στον επανω ΄οροφο τα 10 περιπου τραπέζια ήταν γεμάτα απο τζογαδόρους και παιζανε μανίλα..(χαρακηρι).
Πρωτος και καλυτερος στρωθηκε ο φίλος μου και απο ενα δεκάρικο που είχε στην τσεπη βρέθηκε σε λιγες ώρες να κερδίζει 300 δολλαρια. -Τζιμακο , μεφερες γουρι και για το γκουτ λακ παμε να σε κερασω μια μπριζολα στο καφε" στον κατω όροφο του καφενείου. Φοβερό "στεηκ" και η αγγουροντοματα σαλάτα τελεια.
Τριανταδύο δραχμές ειχε τοτε το αυστραλέζικο και τριαντα το Αμερικάνικο.
Τρελλαθηκα απ τη χαρα μου. Δεκα σχεδον μηνιατικα για την Ελλάδα ελεγα και ξανάλεγα και πιστευα ότι θα κάναμε καλες διακοπες μιας και τα εργοστασια εκλειναν για Χριστούγεννα. ΄Ονειρα θερινης νυχτός.Την άλλη βραδυα στρώθηκε πάλι στην πράσινη τσόχα ο Νικολιος και μεσα σε 2 ώρες έμεινε πανί με πανί.
-Τζιμάκο απόψε εχεις μπετ λακ..δεν θα φας.!!!
Εγω βεβαια που τους γνωρίζω θα φαω βερεσε αλλα για σενα δεν μπορω να κανω τίποτα.
Δευτερη μερα νηστικος, βρηκα το βασίλη το Νταλουκα, απο το Δροσερό, που με τον αδερφό του το Βελισάρη ειμασταν φανταροι στην Κυπρο και τον προσφερα και 1 "παλλάς"
"Δεν καπνιζονται" είπε ευγενικά αλλα για το καλωσόρισμα μου εδωσε ένα τάλληρο.
Ποσο χαρηκα...Την άλλη μερα με πηγε και στον αδελφό του το Βαγγέλη και φαγαμε καλα. Χρυσοχερα η σύζυγος του η Μαρία τα φαγητα της μου θυμιζαν καράβι...
Ο Νικολάκης δουλεια, χαθηκε για μερες και τελικα απελπίστηκα και πηγα να ρωτησω για δουλεια στο Στεργιο τον πατριωτη μου, απο τον Παλιόπυργο, που σερβίριζε μπροστα στο μαγαζι του Αλάμαρα.
-Καμμια δουλεια ρε πατρίδα;
-Τι δουλεια ρε μαιτ..(φίλε) Εγω δουλευω εδω μονο για να τρωω...
- Ε κι εγω να τρωω θελω.
-ποσο καιρο έχεις να φας;
-Καμμια βδομάδα!!!!
Το σκληρο απο τις κακουχιες, πρόσωπο του Στέργιου αρχισε να κανει αλλεπάληλα ΤΙΚ και με εκπληξη ειδα τα ματια του να γεμίζουν δακρυα.
Πισω απο την άγρια μορφη του οπου συχνα οι μαγαζάτορες τον χρησιμοποιουσαν για να τρομοκρατεί τους "μποτζηδες" και τους "κρούκους"και του έδωσαν το παρατσουκλι ΓΙΑΓΚΟΥΛΑΣ βρισκονταν μια παιδικη ψυχη.
- Τραβα πισω απο το μαγαζι,μου λέει ψιθυριστα και περιμενε με.
Σε κανένα δεκάλεπτο τον ειδα να βγαινει απο την πισω πορτα φορωντας ένα μακρυ παλτο μαλλινο,παρα τη μεγάλη ζεστη και με γρηγοραδα ανοιξε το παλτο και μου πασαρε μια ολοκληρη μπαγκετα γεμάτη με αυγα τηγανητα, σαλάμια, ντοματες, πατατες μαρουλια κ α.
-Μη πεις τίποτα σε κανένα ειπε μονο και χάθηκε στη γωνια του δρόμου.
Ηταν το πιο νοστιμο σαντουιτς που εφαγα ποτε...
-Πες μου ηταν κλοπη αυτη; ρωτησα,πριν λίγα χρόνια, τον κουμπάρο μου τον Γιωργο Κεραμα που είναι και διερμηνεας στα δικαστηρια.
-Και βεβαια είναι κλοπή κι αν σε πιανανε θα σε πήγαιναν μέσα για κλεπταποδόχο..."
Μεγαλε Γιαγκουλα.
Πριν καμμια εικοσαρια χρόνια τον βρηκα στη Γεφυρα Τρικάλων με ένα τουρβα και κατι τσαντες και στην προσκληση μου να παμε να τον κεράσω κατι στο Σελεμέκο γιατι του το χρωστάω με κοιταξε παραξενα κι αναρωτηθηκε "απο που κι ως που με χρωστας ρε μαητ εγω ουτε που σε γνωρισα καλα -καλα, Βιαζομαι " είπε και χαθηκε μεσ στο πληθος του Δευτεριατικου παζαριου.
Στο άλλο ταξιδι μου στα Τρικαλα θα παω να τον βρω η να ρωτησω που βρισκεται.
( Σημ.:Πηγα να τον βρω ,Καθαρα Δευτερα 2009..Δυστυχως έφυγε νωρις για εκει που βρισκοταν πριν γεννηθει!! Ποσο λυπηθηκα)..
Η πεινα μου, κρατησε κάμποσο καιρο ακομα αλλα ουτε στιγμη δεν κιοτεψα παροτι στη ζωη μου ελαχιστα ειχα δουλεψει μεχρι τοτε.
Χαρι στις γιορτες των Χριστουγεννων όλο και την πατωναμε καλα με το Νικόλα.
Με τσατιζαν όμως πολυ τα "αλο και τα χαβαγιου" αλλα στην κυριολεξια εβγαινα εκτος εαυτού όταν ευρισκα ανθρωπους να υποστηρίζουν τη δικτατορία,ενω εφυγα απο τη γιορτη καποιου Χρηστου όταν εβαλε ένα τραγουδι που υμνουσε το Γιωργο Παπαδόπουλο..
-Αστον κομμουνιστης ειναι και θα διαβάζει "Νεο Κοσμο"ειπε καποιος...
πράγματι ο Νεος Κοσμος που τον διαβασα μερικες φορες, ηταν αντιχουντικός αλλα η ύλη του ηταν απαραδεκτη για μενα παρ'οτι εκανα ενα φεγγαρι στους Λαμπρακηδες και εφαγα αρκετο ξυλο στα Ιουλιανα του 1965 όταν ο Βασιλεύς αναγκασε σε παραιτηση το Γεωργιο Παπανδρεου και ένα συνθημα ακουγονταν παντου "ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΘΑΡΜΑ".
Αφιέρωνε πολυ χωρο με νεα απο τη Ρωσία και άλλες χωρες του υπαρκτου σοσιαλισμού και συνέδρια του ΚΚΕ χωρίς να ενδιαφέρουν τους αναγνώστες.
Παρ όλα αυτα έγραψα ένα γραμμα στο "Νεο Κοσμο" οτι ηθελα να εργασθω μαζι τους γιατι ήμουν εχθρος της χουντας αλλα σαν καθαρευουσιανος που ημουνα που να μου δώσουν σημασία.
Ευτυχως ο Νικ αλλαξε σπιτι και πηγαμε στον Ανδρεα και τη Φωτεινη στο 25 Μπλέτσλευ ροουντ,κοντα στην εκκλησια του Ωκλυ.
Δημοκρατικων πεποιθησεων ο Ανδρεας ο Ηπειρωτης, του άρεσε που κατηγορουσα τη χούντα και συχνα με καλουσε για παρεα στο τραπέζι τους αλλα κι εγω τις 3 μερες που άντεξα να δουλέψω σε ένα χυτηριο, με τα λιγα χρηματα που πηρα, τους πηγα δωρο γλυκα και κοκα κολα.
Τι ωραιοι άνθρωποι... Κοντα τους γνωρισα το Γιάννη τον Πανουτσο-αδελφό της Φωτεινης- οπου μαζι του και με το Νικολάκη,το Βασίλη Νταλουκα και το Γιωργο τον Παναγιωτου,απο τον Πυργετό Λαρίσσης, φυγαμε για το Σεππαρτον και πηγαμε να μαζέψουμε αχλάδια.
Μας πηρε στη δούλεψη του ένας χαρούμενος αλβανικής καταγωγής φαρμαδόρος ο Τζεφ Ημερ..
Σε μια τσίγγινη καλυβα ειχε 4 κρεββατια και διπλα μια κουζινα για να μαγειρευουμε.
Οταν εξασφαλισαμε το φαγητο ηρεμησα για καλα και παρακαλουσα να βρεχει για να μη παμε για δουλεια.
Μεχρι να μεγαλωσουν τα αχλαδια μας εδινε μεροκάματο 10 δολλαρια για να διαλεγουμε τα χοντρα αχλάδια και οταν ολα θα ηταν ενταξει θα παιρναμε τριαμισυ δολλαρια το κιβωτιο.
Αρκετα μεγαλο, αλλα ενας Αγγλοαυστραλος που δουλευε εκει μερικα χρόνια, μας έλεγε οτι γεμιζε μεχρι 12 μπινς.
Οσο ειχε μεροκάματο αυτος πηγαινε σερνοντας ενω εμεις τρέχαμε...
Αλλα οταν ηρθε η ωρα της εργολαβίας εκεινος πετούσε κι μεις αγκομαχούσαμε...
Με το ζόρι τον φταναμε και συχνα συγκεντρωνε περισσοτερα αχλάδια απο εμας.
Οι τρεις ειμασταν καλλιφωνοι και όλη μερα σχεδον πηγαινε το τραγουδι ..συννεφο.
Ο Βασιλης ο Νταλουκας τραγουδουσε Πανο Ιωαννιδη(πολυ κλαψιαρης) ο Μαλλιας ο Γιωργος ,Αγγελοπουλο..κι εγω Καζαντζιδη!!!
Μια μερα ηρθε ο Τζεφ και πολυ σοβαρα μας μετεφερε την απορια του γειτονα του.
-Τζεφ,με ρώτησε,δεν εχεις καλα αχλάδια φετος...
-Πολυ καλα ,μαητ..γιατι;
-Ε τι γιατί ...αφου έχεις καλη σοδεια γιατι κλαινε όλη μερα στα δεντρα αυτα τα γουωγκσ*(μπακακόψαρα)..!!!!
Δυο πραγματα εκει με πειραζαν πολυ. Ενας Ολλανδος εργατης που ενω τρωγαμε τις αμολούσε λες κι ηταν κανονιες και το "φακ" που έλεγαν σε κάθε λεξη.
Tον Ολλανδό το στριμωξε ο Γιωργης και του είπε να παψει να μας προκαλει και δεν ξανατόλμησε να μας...βομβαρδίσει αλλα το Φακ ακομα δεν το συνηθισα.
Με προκαλει τα ιδια συναισθηματα με το "ψωμοτυρι" των εδω Ελληνων¨: "Μαλάκα"...
Διψα για νεα..
Στην καλυβα,δεν ξερω πως, ειχε ξεμεινει ενα τεραστιο ραδιόφωνο απο τον πόλεμο που ειχε και βραχεα κυματα κι εγω καθε βραδυ,παρα την κουραση προσπαθουσα να πιασω κανενα σταθμο να μιλαει ελληνικα.
Κλειστο με φωναζαν οι αλλοι αλλα ξαφνικα ένα βραδυ ακουσαμε πεντακάθαρα:
-ΕΔΩ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.Δευτερο Προγραμμα.." Πεταχτηκαν όλοι επανω μη πιστευοντας στ αυτια μας.
"Ωρα Ελλάδος δεκαέξη. Θα περάσει μιση ώρα με ξενη ελαφρα μουσικη και τραγουδια..." Το τι ακολούθησε δεν περιγραφεται.." Να βρε αλητες", ουρλιαζαμε όλοι μαζι και μουντζωναμε το ράδιο ,με χερια και ποδια..
Χαρι σαυτο το ραδιο θα "έμπαινα" σε λιγο καιρο στα ελληνικα μεσα ενημέρωσης Μελβούρνης...!!!
Δε θυμαμαι αν ηταν το BBC,η «Ντόυτσε Βέλλε» ή το Παρισι που μιλουσε ελληνικα και ειχα ακουσει ότι σε ομιλία που έκανε η Μελίνα Μερκουρη στη Γαλια οι χουντικοι της ειχαν βαλει βόμβα και σωθηκε ως εκ θαυματος.
Τοτε εκει μεσα στις αχλαδιες και κατω απο ταστερια εγραψα ενα ποιημα που μιλουσα γαι τη Μελινα και τα εσερνα στους δικτατορες.
Ηταν καλογραμμενο και οταν βγηκαμε Σεππαρτον το έστειλα στα ΝΕΑ, την εφημεριδα που εβγαζε ο Στάθης Βλασσόπουλος ο Θιακος.
Δε φανταζεστε τη χαρα μου όταν μετα απο καμμια εβδομαδα που γυρισαμε Μελβούρνη το ειδα δημοσιευμένο...
Πηγα στη διευθυνση που εγραφε η εφημερίδα, στο Λονσταλ στρητ,απεναντι απο την Κοινοτητα και εκει συναντησα εναν υπέροχο ανθρωπο το Δημοσθενη Μηλα,που ειχε φωτογραφειο και ηταν φίλος του Σταθη και χρησιμοποιούσε τη διεύθυνση για αλληλογραφία και πληροφορίες στην πόλη.
Μου ειπε οτι τα τυπογραφεια ειναι στο Πρέστον αλλα πηρε τη διευθυνση μου,και υποσχεθηκε οτι θα ενημερωσει το Βλασσόπουλο. Φτανοντας στο σπιτι βρηκα τηλεγραφημα που ελλεγε" PHONE TA NEA TONIGHT" και έγραφε τον αριθμό.
Καπως ετσι αρχισε η ιστορία μου στον τυπο...
Γρηγορα βρεθηκα στα τυπογραφεια των Νεων,ένα παλιο σπιτι με διάφορα μηχανηματα.Στο Πλέντυ Ρόουντ,Πρέστον.
Για να μην ανεβοκατεβαίνω στο Ωκλυ ο Σταθης με παραχωρησε ένα δωμάτιο με ένα κρεβατι κι ετσι δεν χρειαζοταν να πληρωνω και ενοίκιο.
Κατ ευθειαν άρχισα να επιτιθεμαι στη χουντα σε στυλ καθαρευουσιάνικο.
"Τον γέλωτα και μονον τον γελωτα προκαλουσι αι τελευταιαι δηλωσεις του Στυλιανου Παττακου¨".
Το προξενειο ρωτουσε να μαθει ποιος ειμαι και ως ποτε να μαθω να γραφω πιο λαικα εγινα...φίρμα!!!
Ο Μακαριτης ο Σταθης,γεροπαπανδρεικος,στη δεκαετία του 50 ειχε ενα καφε στο Σουαν στρητ και πηγαινε αρκετα καλα και θελησε να βγαλει εφημερίδα.
Αγορασε οφσετ μηχανες και στις αρχες του 60 με τον ανενδοτο αγωνα επαιρνε τα Νεα των Αθηνων και τα αναδημοσιευε και γινονταν αναρπαστη η εφημερίδα του.
Με τη χουντα όμως δε μπορουσε να αντιγραψει γιατι ακομα και τα ΝΕΑ των Αθηνων,λόγω της λογοκρισίας μιλουσαν για "εθνικη κυβερνηση"
Ετσι τα αντιχουντικα κειμενα μου,που τα λινοτυπούσε ποτε ο Φουσκιετάκης,και πότε ένα άλλο γεροντακι,πολυ ευγενης,Γιαννόπουλος νομίζω ήταν το όνομά του, ειχαν ενδιαφερον...
Ειχε ομως παλια εκτυπωτικα μηχανηματα ο Σταθης και συχνα χαλουσαν. Πολλες φορες αρχίζαμε Δευτερα την εκτύπωση και τελειωναμε Παρασκευη.!
Και συχνα δεν βγαιναμε καθολου στην αγορα...
Ετσι τα οικονομικα του ηταν ανυπαρκτα και δεν μπορουσε να με πληρωσει.
Εμενα δεν με πειραζε πιστευοντας οτι κανω αγωνα κατα της χουντας. Πειραζε όμως εκεινον. «Τι θα γινει με σενα ρε φίλε, πως θα σε πληρωσουμε...»;
Και μια μερα μου πεταξε "δε βγαζεις κι εσυ καμμια δικη σου εφημεριδα κι οτι βγαζεις θα ειναι δικα σου;"
Κι ετσι γεννηθηκαν τα ..."Γαργαλατα" Ο πρωτος που...τρελλαθηκε με τα "Γαργάλατα¨"ήταν ο ίδιος ο Βλασσόπουλος.
Βεβαια εκει δεν έγραφα καθαρεύουσα και συχνά η μαλλιαρη τσακιζε κόκκαλα.
Εγραφα και καλα σατυρικά ποιήματα,χρησιμοποιούσα και κάμποσα γυμνά απο το "Τρούθ" (σκανδαλοθηρική της Μελβούρνης)και με διαφορες ειδησούλες και ανεκδοτα..η εφημερίδα γίνονταν ανάρπαστη...
Εχοντας για προμετωπίδα το ποιηματάκι του ακαδημαικου και πρωθυπουργου των αποστατων Γ.Αθανασιαδη-Νόβα
"..τα στηθεια σου τα άσπρα σαν τα γάλατα, στα χάιδευα και μούλεγες γαργάλατα να κατεβάσουν γάλατα..."
αλλα και μια ποιμενική αλληλογραφία μεταξυ της Τσιβούλας(που εμεινε στο χωριο) και του Κωτσιου που τυρανιουνταν στην Αυστραλία και προπαντος το κατι καινούριο για την τότε παροικία ,τα "Γαργάλατα" γίνονταν ανάρπαστα και συχνά τα χρήματα που εισεπραττα εγω,όταν πηγαίναμε να εισπράξουμε , ηταν περισσότερα απο του Σταθη παρα τις περισσοτερες εκδόσεις του.
Ο Σταθης κλονίζονταν οικονομικα και συχνα μου έλεγε ότι όποτε ήθελα μπορουσα να φύγω. Έτσι ,όταν καποια μέρα ο Νώντας Πεζαρος, που είχαμε γνωριστει σε διάφορες εκδηλωσεις με πρότεινε να εργασθω στο ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ, δεχτηκα με μεγάλη χαρα...
Ενα μου όνειρο γίνονταν πραγματικότητα.
Ουτε που ρώτησα τι χρηματα θα έπαιρνα στο "ΝΚ".
Την πρωτη εβδομάδα πληρωθηκα με ένα πενηνταρικο αλλα σε λιγο καιρό ο μισθός μου ειχε φτασει τα 250 δολλαρια την εβδομάδα.
Αρκετα χρήματα για το 1969-70,αλλα κι εγω πετουσα...
Χαρι στο Βλασσόπουλο είχα γίνει καλος"ψαλιδοκόφτης" ετοιμαζα μερικες σελίδες με ετοιμα κειμενα, απο Αθηναικες και αντιστασιακες εφημερίδες του εξωτερικου,έγραφα τα κοινωνικά, και βοηθούσα στο να διπλωσουμε την εφημερίδα και να βάλουμε τις σελίδες με τη σειρα ...
Καθε Δευτερα πρωί γίνονταν χαμός στον δευτερο όροφο που τυπωνονταν οι τελευταιες 4 σελίδες και συγκεντρωνομασταν εκει αρκετοι για να φυγει γρηγορα η εφημερίδα για διανομή.
Ο Ανδρεας ο Ακαρεπης με τη συζυγο του.
Ο Ηρακλης Καραγκουνης που παντα έκανε πλακιτσες σε μια ηλικωμένη κυρια που έμεινε στα "χαουζιν κομμισιον" φλατσ(εργατικές κατοικίεςμε πολλούς ορόφους) κι ολο της ελεγε ,οτι εγινε σεισμος και θα γίνει μεγαλύτερος,ο Χρήστος ο Μουρίκης,που συγκατοικίσαμε για ένα μεγαλο διάστημα και άλλοι πολλοί..
Στο δευτεριατικο "πανηγύρι" εντυπωσιακη ήταν η παρουσία της κ Ευτυχίας Γκόγκου, μητέρας του εκδότη,η οποία περα απο τις καλες κουβέντες που ειχε για όλους μας και τις ιστοριες για την Αιγυπτο και τη Χιο, ερχονταν φορτωμένη με γλυκισματα και κουλουράκια που ιδιαίτερα για εμας τους εργενηδες ηταν εκεινη την ώρα ότι καλυτερο μπορουσε να προσφερει...
Για να γραφει η ιστορία μου στο Νεο Κοσμο θα χρειαζονταν ολοκληρο βιβλίο, αλλα επειδη αυτο δεν είναι δυνατον θα πω σε αδρες γραμμες τις εντυπωσεις μου των πρωτων ημερων και τα υπόλοιπα στα πενηνταπεντε του...
Τον μονο που γνωριζα στο "ΝΚ", όταν πηγα, ήταν ο Νωντας .
Σε λίγο θα γινόταν και ο δάσκαλος μου γιατι με.. προσγειωσε απο την "απλη καθαρεύουσα" που διδασκομασταν εμεις τοτε στα σχολεια της ελλάδας στην Δημοτικη..
Θαυμαζα όμως κι εγω το γραψιμό του και δεν άργησα να μπω στα νεα καλουπια που απαιτουσε η αρχισυνταξία του.
Συχνα με έπαιρνε μαζι για ρεπορταζ και προσωπικα άρχισα να γραφω θέματα της καθημερινότητας και έρευνες που δεν ήταν αποκλειστικά περιορισμένες στη γραμμη της Αριστερας.
Εν μεσω Σταλιν και Ζαχαριάδη αρχισαν να εμφανίζονται κειμενα για το ποσο κοστιζει να πας σε μια χοροεσπεριδα ,πως διασκεδαζαν οι Ελληνες,ιστορίες γυρω απο την εργασία τους και θεματα Κοιν. Πρόνοιας.
Να μη περιαυτολογω με τον τροπο μου έβαλα ένα λιθαράκι κι εγω στην μετεπειτα αλματωδη αναπτυξη του ΝΚ.
Η γνωριμία μου με τον Τακη Γκογκο εγινε τη Δευτερη μερα,παραμονή της έκδοσης της εφημερίδας.
Ειδα έναν πιτσιρικα με χοντρα γυαλια να μιλάει με αποφασιστικό ύφος στο Νωντα,οτι «..πρεπει να βγει αυτο απο εκει.., καλυτερα να αλλαξει ο τίτλος σε μια είδηση...» και ενω εγω δεν εδινα σημασία ο Νωντας τον άκουγε με προσοχή.
Οταν ο Νωντας μου συστησε και του ειπε "ο Δημητρης θα είναι απο τωρα μαζι μας.." απαντησε .".Α,ναι.. ωραια.."και μου έδωσε το χερι του...
-Ποιος είναι αυτος Νωντα..ρωτησα με έκπληξη ..
-Ο Τακης Γκόγκος...δεν τον ήξερες;
Χρόνια πολλά λοιπον παλιοι και νέοι συνάδελφοι και θα τα πουμε στα 55ά γενεθλια..
Αν σας φαινονται πολλα τα χρόνια, σας πληροφορω ότι μου φαίνεται πως περασαν μονο λίγες ώρες όταν στην Πανηγυρική των 45 χρόνων ρωτησα τον Χατζημανωλη την παραμονη της έκδοσης αν προλαβαινω να γραψω κάτι και ο Τακης Γκογκος απαντησε με σιγουριά "μη στενοχωριεσαι...τα 50 δεν είναι μακρια..."
Μετα απο έξι χρόνια απουσιας,το τελευταιο εξάμηνο ανεβοκατέβηκα στην Αυστραλία 2 φορές και παρα το σκληρό χειμωνα που- όλοι λενε -η Μελβούρνη ειχε φετος και παρα τις 2 απανωτες πουντες που άρπαξα το διάστημα αυτό,αισθανομαι ευτυχης..
Εξι χρόνια …!!Πως πέρασαν …
Πως βλεπει κανεις την πόλη «του» που έζησε τις πιο όμορφες στιγμες τις ζωης του μετα απο 72 μηνες μακρυά;
Η πρωτη εντυπωση ήταν ότι στις γειτονιες της Μελβουρνης ,τίποτα δεν άλλαξε ..
Δρόμοι,σπιτια, πάρκα,σχεδον τα ίδια.
Εκει που χάθηκα αρκετες φορες ήταν στα "φρη γουέης" πηγαινοντας για το σπιτι μου προς την περιοχη του αεροδρομιου και εβλεπα συχνα να παω προς Μπεντικο αντι αεροδρομιο..
Στο Σιτυ ,χανομαι ακομα…Προπαντος έγιναν τοσες αλλαγες κοντα στο Καζινο που μπερδευομαι τελειως..
Εκει υψωθηκαν και τα πολλα κτηρια..
Κατι άλλο που δεν μου άρεσε καθολου,ήταν η αυτοματοποίηση των παντων ¨λογαριασμοι,πρόστιμα,παρκινγκ…
Οι προσωπικη επαφη εχει σχεδον χαθει. Ολα πρεπει να γινονται με πατημα αριθμων…;Μπήκαμε ήδη στην μεταανθρωπινη εποχή!!!Oλοι θέλουν τα χρήματά μας χωρίς να απασχολούν υπαλλήλους..Ως πού θα τραβήξει αυτό;
Οσο για τα προστιμα ,πεφτουν σαν το χαλαζι…Και αρκετες φορες ειδα να με φωτογραφιζουν στα φαναρια που μαλλον σημαινει ότι πηξαμε στις μηχανες..
Μπορει να κανω και λάθος, αλλα έχω την εντυπωση ότι η Αυστραλια ειναι το προτυπο της παγκοσμιοποίησης και οι κατοικοι της χρησιμοποιούνται και γινονται πειραματοζωα για τη λειτουργια των μελλοντικων κοινωνιων…
Δεν μ αρέσει αυτό και πρωτη φορά βλέπω την τεχνολογία να μην έχει σκοπό να βοηθήσει τον άνθρωπο,παρά να τον καταστήσει ..εξάρτημα μηχανημάτων που τον εκμεταλλεύονται...!!!
Mia ευχάριστη έκπληξη,αυξήθηκαν σημαντκά τα ελαιόδεντρα που βλεπει κανεις σε πολλές αυλές και σε όλες σχεδόν τις περιοχές της Μελβούρνης.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΟΙΚΙΑ
Μπερδεμένα συναισθηματα.
Πρωτη μου διαπιστωση ότι αυξηθηκε αρκετα η χρηση της αγγλικης γλωσσας σε Ελληνικες παρεες,ακομα και σε ανθρωπους μεγάλης ηλικιας,πραγμα που δεν συνεβαινε παλαιοτερα..
Ακομα και οι παπουδες και οι γιαγιαδες που πρωτα μιλουσαν Ελληνικα στα εγγονάκια,τωρα τους μιλουν αγγλικα-της κακιάς ώρας- κιαν θυμηθουν ριχνουνκαι κανενα Ελληνικο.. Και μιλαμε για Ελληνογεννημενους που τα αγγλικα τους δεν ειναι η πρωτη τους γλωσσα.. με αποτέλεσμα τα παιδιά να μη γνωρίζουν στο τέλος αν ειναι Ελληνάκια,αυστραλάκια ή ένα καινούριο κράμα που μάλλον δεν αντιπροσωπεύει τίποτα..
Πριν 6 χρόνια, στο συνολο σχεδον οι προσκλησεις για δειπνο΄ή γευμα γινονταν σε σπιτι..
Τωρα αρκετοι σε καλουνε σε ταβερνα ή εστιατόριο ,που με δυσκολια βρισκεις παρκινγκ,αλλα και να βρεις και να πληρωσεις οι διαφορες εταιριες προσπαθουν να βρουν τροπους να σ αρπαξουν κι αλλα ,δηθεν δεν πληρωσες σωστα. (Σε παρκινγ των COLES στο Φιτζρου,,ενω πληρωσα τα 6 δολλαρια που μου ζητουσαν και ενω εβαλα την απόδειξη μπροστα για να τη βλεπουν ,ειπαν ότι δεν φαινονταν καλα και με τιμωρησαν με 66 δολλαρια προστιμο. Αυτο ειναι απατη καραμπινατη…)
Πρωτα σε όλα τα πάρκινγκ υπηρχε ταμείας και πλήρωνες φευγοντας..Τωρα προπληρωνεις κι αν δεν υπολογίσεις σωστα το χρόνο,την... εβαψες.!!!
Κατι άλλο που μου έκανε εντυπωση ειναι το σφιχταγκάλιασμα του "ποιμνίου"της Ελληνικής (;)εκκλησίας με προπαγάνδα απο Ραδιόφωνα και εφημερίδες και με τροπο που συχνά υποτιμα τη νοημοσυνη..
Ολες τις ωρες του 24ωρου παπαδες ή θρησκοληπτοι ψάλλουν,κηρύττουν πραγματα που ο κοινος νους τα απορριπτει,ενω εκεινοι φαινεται να τα πιστευουν!!!
Ακόμα και στην ωρα που ασχολούνται με θέματα της Μακεδονίας μας μπορει να ακούσεις τους άμισθους εκφωνητές να σου τραβήσουν ένα ...φιλιππικό υπέρ Χριστου,Παναγίας,ή και καποιου Αγίου,φυσικά φίρμα..
Αρθρογράφοι περιωπής,αφιερώνουν σελίδες ολόκληρες για να κατηγορήσουν Παλαιοημερολογίτες και να υποστηρίξουν την απο Ισταμπούλ καθοδηγούμενης Ιερά αρχιεπισκοπή Αυστραλίας..
ενω δεν διστάζουν να συκοφαντούν και μεγάλες Ιστορικές Κοινότητες (Σύδνευ,Αδελαίδας,και μικρότερες στη Μελβούρνη),επειδή δεν ...προσκυνουν τον "επίσημο θρησκευτικό μας φορέα"!!!
Βασικα δεν βλέπω μεγαλη διαφορα της παροικιας μας με κλειστες Ισλαμικες χωρες στο θεμα προωθησης της θρησκειας τους..
Και ενώ το ΠΑΣΟΚ επι Ανδρέα και Πάγκαλο ειχε βάλει μια σειρά με τον πολιτικό γάμο και δεν εξευτελιζονταν πλήρως ΄οσοι βαπτιζονταν ή στεφανώνονταν σε μη αρχιεπισκοπική εκκλησία ,εσχάτως διαρρέει έντεχνα στα ΜΜΕ,ότι το σημερινό ΠΑΣΟΚ είναι με "χίλια"υπέρ του κ.Στυλιανού τον οποίο ο μιστερ Δόλλης επισκέφθηκε ήδη σαν υφυπουργός και λέγεται του έταξε..πολλά.!!
Ο Άγιος Αυστραλίας όστις ου μετ αυτού εστί ...είναι εχθρός και μετά χαράς θα έγε τα λόγια του κυριου ημών ...οποιος δεν πιστέψει σε μένα "κατασφαξετέ τον"..
Τεσπά,το εκκλησιαστικό πρόβλημα στην Αυστραλία είναι μια διαρκής πληγή και ενώ ο λαός ζητά να γιατρευτεί δε νομίζω ότι το ίδιο θέλουν και οι εκπρόσωποι της Ισταμπούλ!!!!!
Περι αυτού όμως εν καιρώ..
Η Κοινότητα Μελβούρνης με τη νέα ηγεσία που δεν φαίνεται να συγκινείται απο την ιστορία της λέγεται ότι παραδίνεται με χέρια και πόδια στον Σεβασμιότατο κάτι που δεν συνέβαινε μεχρι πρόσφατα..
Τα επιστημονικα θεματα ή προγράμματα λιγoστευουν επικινδυνα ή ειναι σχεδον ανυπαρκτα..
ΆΝ και η απελευθέρωσης τη Ελλάδας ξεκίνησε απο την Καλαμάτα,στις 23Μαρτίου 1821( http://projectdaimonas.blogspot.com/2011/03/23-1821.html) οι νεοέλληνες επιμένουν να θεωρούν σαν εθνικη εορτή την 25 Μαρτίου..
Το γιατί,ολοφάνερο ...για να "παντρέψουν" οι ιστορικοί και οι ρασοφόροι(προπαντός αυτοί) το "διπλό άγγελμα' της ημέρας..αν και ο Άνθιμος της Θεσσαλονίκης δεν θέλει να ακούσει τίποτα για κομπίνες Παπαρηγόπουλου..κλπ. (http://www.anagrafes.com/diafora-nea/protoselido/1389-mitropolits-thessalonikis-o-paparigopoulos-den-itan-pseftis).
Διπλή χαρά ,λέει, αισθάνονται ο Έλληνες επειδη
Α) την ημέρα αυτη άρχισε η Επανάσταση των Ελλήνων ραγιάδων και των κλεφτων κατά των Τουρκωνκαι
Β) είναι η μερα όπου ο ." δημιουργός των πάντων" και των δισεκατομμυρίων αστέρων ,πόθησε τη Μαρία και πηγε ,σχεδόν σαν παράνομος εραστής και κλέφτης... να συνευρεθει μαζί της...κάπου στην Ιουδαία...έχοντας μαζί του τον Άγγελο που ενημέρωσε την φτωχή γυναίκα και σύζυγο του Ιωσήφ ότι ο Κύριος ήταν Μέσα της"χαιρε κεχαριτωμένη Μαρία ο κυριος μετα Σού...")..
Μπορεί ο Αινστάιν και όλοι οι μεγάλοι της Ιστορίας να λενε ότι όλα αυτα ειναι "ωραία παραμύθια" και άλλα πολλα ( http://www.scribd.com/full/46910473?access_key=key-zs2mczeucyc1eft4ga4 ) αλλά στη χωρα των αμέτρητων θεών οι πολιτικοί μας που εκλέγονται απο τους αντιπροσώπους του θεού κάνουν το κορόιδο κι αν καποιος φωνάξει τον βγάζουν και ...φαιδρό ..
Δεν εχουμε διάθεση τέτοιες μέρες να χαλάσουμε το μπακαλιάρο με τη σκορδαλιά των Γραικοχριστιανων,αλλα αρκετα κράτησε το παραμύθι τους και καιρός οι Καλαματιανοί που έκαναν την αρχη της απελευθέρωσης και οι Τριπολιτσιωτες να αρχισουν να γιορτάζουν τις θυσίες των πατριωτων γιατι ειναι προσβολη στη μνήμη τους να τους λέμε δηθεν ο Θεός αποφάσισε για τη λευτεριά τους...
Ευχαριστω. Θ.Τ. ο αναμάρτητος... Καλαμάτα
-Γιατί ο Πιλάτος σταύρωσε τον Χριστό ;
Γιατί τον είπε Πόντιο !
***
-Γιατί οι Πόντιοι κατουράνε μέ ανοιχτή τήν πόρτα ;
-Για να μην τους βλέπουν άπό τήν κλειδαρότρυπα !!
***
-Συγγνώμη, αλλά ο σκύλος σας με κοιτάει συνέχεια καί γρυλλίζει ! Λέει ανήσυχα ο προσκε- κλημένος στους οικοδεσπότες του .
-Μην του δίνετε σημασία κύριε , αυτός πάντα έτσι Κάνει, όταν κάποιος τρώει άπό το πιάτο του... πετάγεται η Πόντια υπηρέτρια .. !!
***
Ο κωστίκας καί η Σουμέλα παρακολουθούν έντρομοι τις πυρκαγιές του τελευταίου καλοκαιριού .
-Κωστίκα μου , γρήγορα κλείσε την τηλεόραση θα φλομώσουμε άπό τον καπνό εδώ μέσα !!!
***
-Πως πέθανε ο τελευταίος Πόντιος ζαχαροπλάστης ;
-Έκανε μια τούρτα βόμβα, αλλά τόσο επιτυχημένη που μόλις πήγε να τη βάλει στο Ψυγείο έσκασε!! -
***
-Γιατί οι Πόντιοι μπακάληδες όταν πάνε στο μαγαζί τους βάζουν πάντα αντιηλιακό ;
-Για να μην τους κάψουν τα μακαρόνια !!! .. ΗΛΙΟΣ .. !!!
***
-Πώς λέγονται 100 καμμένοι Πόντιοι ;
-Καμμένα βούρλα !
***
Απορίες Ποντίων -
-Ρε κωστίκα, ιδρώνουν τα ψάρια ;
-Εμ, βέβαια ρε Γιωρίκα, δε βλέπεις πόσο αλμυρή είναι η θάλασσα ;
****
-Γιατί περιμένει ο Πόντιος όταν μπαίνει στο ασανσέρ;
-Γιατί το ασανσέρ γράφει Τρία άτομα καί ..περιμένει τους άλλους δύο !!
Μας τα έστειλε ο κ.Louis Anastassiou-------Melbourne Ausrtalia--Αστειο-δρομιον Ποντιακον..
Την εποχή που η Αθήνα καίγονταν ,εξ αιτίας της δολοφονίας του 15 χρονου Αλέξη εστάλη σε πολλους αποδέκτες η παρακάτω ενδιαφέρουσα επιστολή.. Με την ευκαιρία της δολοφονίας των δύο νεαρων αστυνομικών πρόσφατα στου Ρέντη,τις επιθέσεις του Σύριζα σε πολιτικούς κ.α αλλα και την ..αγωνία του Θεοδωράκη να οδηγησει σε απειθαρχία τους Έλληνες το ξαναστέλνω για δημοσίευση.
ΞΑΝΑΖΟΥΜΕ το 1965,τοτε που εμεις πιτσιρικάδες τρωγαμε ξυλο απο τους "μπατσους" και δακρυγονα...ενω το συνθημα ήταν..."ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΘΑΡΜΑ..!!!!
""
Πηγα προχτες στο συνταγμα και ανεπνευσα μοντερνα ...χημικά.. Του 65 μας έκοβαν την αναπνοη...Τουτα προκαλουσαν βηχα πηγαινοντας κατ ευθειαν στα πλεμόνια.. Τοση πιτσιρικαρια δεν πίστευα ότι υπάρχει στην Ελλάδα.. Μια χαρα ΄ηταν τα παιδακια..αλλα κατι κουκουλοφοροι χαλουσαν την πιατσα, ίσως για να λεει ο Καραμανλης ότι δεν δικαιολογει την "τυφλή βία..."!!!
Μεταξυ μας ,εγω που εχω φαει πολυ ξυλο στις διαδηλωσεις του 65,γιατι νόμιζα θα φερουμε τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, αισθανθηκα πικρα για τη συμπεριφορα ορισμενων εναντιον των αστυνομικων...
Καθονταν οι δυστυχοι σαν αρρωστα σπουργιτακια και περα απο τις βρισιες δεχονταν μπουκάλια(ευτυχως πλαστικα), πετρες ,ντομάτες..
Παιδια δικα μας και αδερφια μας ειναι και οι αστυνομικοι αγαπητοι φίλοι..Σαρκα απ τη σάρκα μας... Τι φταινε αυτοι όταν οι εκάστοτε κυβερνωντες εξωθουν στη βια απο τις απατεωνιές τους το λαο και βαζουν τους καθολου καλα εκπαιδευμενους και κακοπληρωμενους να βγαλουν το φιδι απο την τρύπα;Τι φταινε αυτοι που οι νεοέλληνες ιδρυσαμε παρακράτος αντι για κρατος και τους δολοφονους του πρωτου κυβερνητη μας του Καποδιστρια τους ...στησαμε ανδρειαντες;
Ευτυχως ειδα και ενα πιτσιρικι να δινει τριανταφυλλο σε ενα νεαρο παλληκαρι αστυνομικο και νομιζω πως απο τα κοκκινισμενα ματια του κυλισε ένα δάκρυ..
Παιδια μου το 1965 το ξυλο έπεφτε και τα δακρυγόνα με εντολη της εισαγγελιας Αθηνων και Πειραιως..κατι που δεν ειδα προχτες.Θυμαμαι σαν τωρα ότι πριν μας επιτεθουν εκει στη Χρηστου Λαδα και δεχτουμε όλη την αγριότητα στα κορμια μας -ημουν στην πρωτη γραμμη και μπροστα μπροστα στην ίδια παρεα που σκοτωθηκε ο Σωτηρης Πετρουλας-τσιριζαν απο τα μεγαφωνα να διαλυθουμε ησύχως...αλλα που εμεις.. Κατι κουκουλοφοροι(και τότε)έσπασαν και ανετρεψαν το αστυνομικο αυτοκινητο και ετσι άρχισε το πανηγυρι.....
Πυροσβεστικα πετουσαν νερο, αλλο δακρυγονα..και τα γκλομπς άνοιγαν κεφάλια... καθε βραδυ γλεντι ειχαμε.. Αλλα την ωρα που εμεις κυνηγιομασταν καποιοι άλλοι ετριβαν τα χερια και ετοιμαζαν δικατατοριες..και εξανδραποδισμο του Ελληνικου λαου...Να μη σας ζαλιζω..Το αποτελεσμα; Ο Θεοδωρακης που μας καθοδηγουσε (έ ημουνα και Λαμπράκης) και μας... ενθαρρυνε στη δικτατορια..εφτασε να γινει μεχρι και υπουργος τουΜητσοτακη...Ο Γερος πέθανε στη Φυλακη... Ο Τσιριμωκος απο αριστερος ανταρτης στα βουναέγινε πρωθυπουργος του Γλυξμπουργκ και του Μητσοτακη τα παιδια ετοιμαζονται να αναλαβουν τον πρωθυπουργικο θωκο..... ενω των βαρεμενων δουλευουν σκληρα ή βγαζουν το ψωμι τους στα ξενα...
Δυστυχως οι ρουφιανοι,οι κλεφτες και οι εκμαυλιστες του λαου πάντα επιπλεουν των καταστασεων και παλι του αρπαζουν τη μπουκια απο το στομα...εχοντας για συνεργατες,ολες τις εξουσιες...
Τι να κανουμε... Βασικα για όλα τα πραγματα θελουμε το λαο μορφωμενο και οχι εξαγριωμενο..
Οι πρωτομαστορες στις κοινωνικες ταραχες εγγλέζοι εχουν για πρωτο μαθημα στην -ξεχασμενη στην Ελλάδα-κοινωνιολογια το "ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ"...
Το ίδιο κανουν και αλλοι λαοί εμπόλεμοι στη Μεση ανατολη..Προσπαθουν οι αντιπαλοι τους να ειναι διαιρεμενοι και φανατισμενοι για να μπορουν να τους ελεγξουν καλυτερα..
Ειμαστε πια στην Ευρωπη δεν ειμαστε μονοι.. Δεν ειναι τυχαιο ότι οι 15αρηδες της Ελλάδας κοντευουν να βαλουν φωτια σε ολοκληρο τον πλανητη...!!! Ο κοσμος στεναζει σε ολη την υφηλιο..
Καθε βραδυ 300 εκατομμυρια παιδια κοιμουνται νηστικα... και καθε 30 λεπτα ένα παιδι πεθαινει της πεινας..άκουσα χθες να λενε στο Σκάυ..Ο Αλεξης ξεσηκωσε με το αιμα του τη νεολαια ολου του κοσμου... Γιατι ο κοσμος δεν ειναι πια μυστηριο και ερμαιο των θρησκειων είναι μια γειτονια και χωραει σε ενα δωματιακι που υπαρχει το κο μπιουτερ...
Δεν ειναι τυχαιο που ολοι οι πρωθυπουργοι χτες ρωτουσαν τον Κ.Καραμανλή..το δικο μας (;)στις Βρυξέλλες πως τα καταφερε και ..ξεσηκωσε το λαο στο πόδι...!!!
Τα ιδια χαλια εχουν κι αυτοι τις ιδιες αρπαχτες κάνουν -αλλα ευτυχως αυτοι δεν αφηνουν ολοι,να αλωνιζουν Βουλγαρακηδες,Εφραιμηδες, Ρουσσοπουλαιοι, Μητσοτακηδες , Κουβελοι και μύριοι άλλοι, που θεωρουν το λαό ηλιθιο και ικανο μονο να τον αρμεγουν...
Εκει οι δικαστες φαινεται οτι εργαζονται λιγο καλυτερα απο πολλους δικους μας...
Παρ ολα αυτα όμως όπως έλεγε και ο μακαρίτης ο Χατζηδάκις, "το κοπυ ραιτ της βλακειας δεν το εχουν αποκλειστικα οι Ελληνες..το εχουν όλοι οι λαοι.." άρα το ίδιο και της εξυπναδας..
Να τελειωνω... Το 65 έφερε ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ... Σήμερα ; Τι;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π.
κατοικος του πλανητη ΓΗ
Ετων 62
Σύνταγμα και Βουλη όλες οι φωτογραφίες
Ξενοδοχειο Μεγάλη Βρεττανία ..βομβαρδισμένο.
Φωτογραφιες εβγαλα αρκετες όπως και βιντεο την ωρα που σπαζανε τα περιπτερα στο συνταγμα και το περασμα των αστυνομικων απο το μετρο του συνταγματος αλλα ειναι μεγαλα αρχεια και δεν μπορω να σας τα στειλω..
Τι σηματοδοτεί η κατάθλιψη στον άνδρα με στυτική δυσλειτουργία; Έως σήμερα γνωρίζαμε ότι η στυτική δυσλειτουργία είναι συχνά προάγγελος καρδιαγγειακών προβλημάτων. Τα δεδομένα υποστήριζαν πως περίπου ένας στους 4 άνδρες ηλικίας 40 έως 69 ετών με στυτική δυσλειτουργία θα παρουσιάσει καρδιαγγειακά προβλήματα σε διάστημα 12 χρόνων.
Ωστόσο, νέα δεδομένα δείχνουν την κατάθλιψη ως επιπρόσθετο παράγοντα επικινδυνότητας για καρδιαγγειακά προβλήματα. Πρόσφατη μελέτη (Bandini, 2010) έδειξε πως όταν ένας άνδρας με στυτική δυσλειτουργία πάσχει και από κατάθλιψη, τότε αυξάνεται η πιθανότητα να εμφανίσει καρδιαγγειακά προβλήματα και να πεθάνει από αυτά.
Η μελέτη έγινε στην Ιταλία σε δείγμα 1.687 ανδρών που επισκέφτηκαν ιατρείο για τη σεξουαλική υγεία. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως η κατάθλιψη αυξάνει την επικινδυνότητα εμφάνισης καρδιαγγειακών προβλημάτων 4 χρόνια μετά, ανεξάρτητα από την ύπαρξη άλλων παραγόντων επικινδυνότητας.
ΠΟΣΟ ΣΥΧΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΣΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΣΤΥΤΙΚΗ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ;
Η στυτική δυσλειτουργία σχετίζεται με την κατάθλιψη, αφού συχνά συνυπάρχουν. Η στενή σχέση των δύο έχει επιβεβαιωθεί από πολλές μελέτες. Περίπου ένας στους δύο ασθενείς με στυτική δυσλειτουργία έχει συμπτώματα κατάθλιψης (Shabsigh, 1998).
Τα παραπάνω δεδομένα αναδεικνύουν τη σημασία του να αξιολογείται η ψυχική υγεία του ασθενούς με στυτική δυσλειτουργία όχι μόνο για την αποκατάσταση της σεξουαλικής του ζωής, αλλά και για την πρόληψη καρδιαγγειακών παθήσεων.
Φαίνεται για άλλη μια φορά πως τα σεξουαλικά προβλήματα δεν αφορούν μόνο τη σεξουαλική λειτουργία του άνδρα, αλλά συνδέονται και με την ψυχική διάθεση και την καρδιαγγειακή υγεία του. Αυτός είναι ένας σοβαρός λόγος για να αναζητά κανείς εγκαίρως βοήθεια για τη στυτική δυσλειτουργία.
*Η Εύη Κυράνα (www. kirana.gr) είναι ψυχολόγος υγείας, συνεργάτιδα του Κέντρου Σεξουαλικής και Αναπαραγωγικής Υγείας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Σουβλάκι: Οι 20 καλύτερες διευθύνσεις στην Αθήνα
Καλοκαίρι εν όψει και ο ανταποκριτής μας στην Αθήνα και παλιός κάτοικος Αδελαίδας Βασίλης Τσάπελ μας στέλνει τις καλύτερες ΣΟΥΒΛΑΚΕΡΙ που ηρεμούν τα ...αγριεμένα στομάχια... Ιδιαίτερα για τους πρωην πατριώτες του τονίζει:
Και σεις, οι Ελληνοαυστραλοί φίλοι, έχετε υπόψη το “Γορτυνία” (Πατούσα 4, μικρή πάροδος στην Πλατεία Κάνιγγος), ιδιοκτησίας πρώην Ελληνοαυστραλού από τη Μελβούρνη.
Β. Τ.
ΠΡΙΝ απ όλα τα άλλα τα πιο νόστιμα σουβλάκια,απο προσωπική μου εμπειρία θα τα βρήτε στην Πιττόπολις που άνοιξε πρόσφατα και βρισκεται στη γωνία Γ.Γεννηματά και Κ.Αθανάτου,στην Ανω Γλυφάδα, ακριβως απεναντι απο τον Αγιο Τρύφωνα .Διαλεγμενα κρέατα και καλη τροφή θα σας κάνουν παντοτινά πελάτες τους..
Δημοσίευση 1 Μαρτίου 2011 Οι Αθηναίοι, λένε, «δεν ξέρουμε σουβλάκι να ζητάμε». Και λοιπόν; Φτάνει που ο «τυλιχτής» της γειτονιάς μας -ή της γειτονιάς στην οποία φτάσαμε για να βρούμε το σουβλάκι των γαστριμαργικών ονείρων μας- καταλαβαίνει τι εννοούμε όταν λέμε «καλαμάκι» και δεν διαφωνεί μαζί μας πως αυτό είναι εξίσου «σουβλάκι» με το άλλο που περιέχει, ας πούμε, κεμπάπ. «Πίττα» είναι αυτό που σκέφτεται να φτιάξει η μαμά μας όταν ανοίγει φύλλο. Και τώρα που ξεκαθαρίσαμε τις γλωσσολογικές διαφορές στο μείζον γαστριμαργικό ζήτημα που χωρίζει την Ελλάδα στα δύο (Βόρεια και Νότια) μπορούμε να απολαύσουμε ανενόχλητοι τα σουβλάκια μας -ή τα (σκέτα) καλαμάκια μας, ή τις πίττες μας- στα είκοσι καλύτερα σουβλατζίδικα της Αθήνας. * Κάντε κλικ επάνω στις διευθύνσεις και βρείτε τον δρόμο σας με το in2life mapsΔιόνυσος (Ιθάκης 9, Κυψέλη, τηλ.: 210 8211369): Οι fans του γύρου ορκίζονται στο όνομά του και όχι άδικα: τόσο ο χοιρινός όσο και εκείνος από κοτόπουλο, είναι από τους καλύτερους που έχετε δοκιμάσει ποτέ. Τα καλαμάκια και τα μπιφτέκια είναι επίσης καλά, αλλά όχι συγκλονιστικά -δεν μπορείς να αριστεύεις σε όλα. Η πίττα με γύρο χοιρινό κοστίζει 2 ευρώ. Θεσσαλικό (Αχαρνών 203 & Νιόβης, Κάτω Πατήσια, τηλ.: 210 8651101): Το αγαπάμε κυρίως γιατί είναι ένα από τα ελάχιστα που φτιάχνουν κεμπάπ κοτόπουλο -το οποίο είναι εξαιρετικό, και με μια σως βγαλμένη από τον γαστριμαργικό παράδεισο. Στο μενού του, όμως, συγκαταλέγονται και εξαιρετικός γύρος, καλά καλαμάκια και ενδιαφέρον «κλασικό» κεμπάπ. Το κεμπάπ κοτόπουλο σε πίττα κοστίζει 2 ευρώ, ενώ πολύ συχνά γίνονται και προσφορές του τύπου πίττα με κεμπάπ κοτόπουλο, πατάτες και αναψυκτικό 3 ευρώ. Η Γορτυνία (Πατούσα 4 , πλατεία Κάνιγγος, τηλ.: 210 3822023): Πιστό στην παράδοση που ήθελε το μπιφτέκι της πίττας. μπιφτέκι, και όχι κεμπάπ, εξακολουθεί να κρατά τα σκήπτρα στο συγκεκριμένο είδος. Κατά τα άλλα, πολύ καλά καλαμάκια χοιρινό και κοτόπουλο. Η πίττα μπιφτέκι κοστίζει 1,70 ευρώ. Θανάσης (Μητροπόλεως 69, Μοναστηράκι, τηλ.: 210 3244705): Είτε το λατρεύεις είτε το μισείς, δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις πως το κεμπάπ του είναι μοναδικό -μεταφορικά και κυριολεκτικά, αφού δεν φτιάχνει τίποτα άλλο- οι τιμές λογικότατες (στο 1,90 ευρώ) και η παράδοση κρατάει χρόνια. Λευτέρης (Σατωβριάνδου 20, Ομόνοια, τηλ.: 210 5225676): Το υπέρτατο μπιφτέκι πίττα, με κρεμμύδι και ντομάτα. Απλό ή (πολύ) καυτερό, είναι το μοναδικό είδος που πωλεί το μαγαζί, έξω από το οποίο από τις 10.00 το πρωί γίνεται. διαδήλωση μερακλήδων. Η τιμή του δεν ξεπερνά το 1,70 ευρώ. Λόντος (25ης Μαρτίου 130, Πετρούπολη, τηλ.: 210 5022844): Θρύλος για τους κατοίκους των γύρω περιοχών και όχι μόνο, ο Λόντος φτιάχνει εδώ και χρόνια εξαιρετικό γύρο χοιρινό και γύρο κοτόπουλο, πολύ καλά καλαμάκια, καλό μπιφτέκι και μάλλον μέτριο λουκάνικο -αλλά το να έρθεις εδώ και να παραγγείλεις οτιδήποτε άλλο εκτός από γύρο είναι μάλλον ιεροσυλία. Η τσιμπημένη τιμή αγγίζει τα 2,20 ευρώ για την πίττα γύρο. Πάπιγκο (25ης Μαρτίου 9, Χολαργός, τηλ.: 210 6532529): Φημίζεται για το κεμπάπ του, αλλά φτιάχνει και εξαιρετικό καλαμάκι κοτόπουλο. Δεν κάνει delivery, έχει όμως έναν συμπαθέστατο χώρο για να καθίσετε και να απολαύσετε τις δημιουργίες του. Στα συν, το γεγονός πως το μετρό δεν απέχει περισσότερο από 10 λεπτά με τα πόδια. Οι τιμές κυμαίνονται στα 2 ευρώ για την πίττα κεμπάπ.Ζάχος (Βασιλέως Κωνσταντίνου 94, Βάρκιζα, τηλ.: 210 8975652): Θεσπέσιοι και οι δύο γύροι του, χοιρινό και κοτόπουλο, καλά καλαμάκια και μπιφτέκι με. άρωμα από την παρακείμενη θάλασσα. Αν σας βγάλει ο δρόμος προς την Βάρκιζα, κάντε οπωσδήποτε μια στάση. Θα μας θυμηθείτε. Η πίττα με γύρο χοιρινό κάνει 1,90 ευρώ. Βόνιτσα (Ηλία Ηλιού 91, Ν. Κόσμος, τηλ.: 210 9022500): Ίσως το μοναδικό σουβλατζίδικο στην Αθήνα που φτιάχνει τέσσερα διαφορετικά είδη γύρου, χοιρινό, κοτόπουλο και ντονέρ μοσχαρίσιο και αρνίσιο -αυτά τα τελευταία είναι σαφώς από τα καλύτερα που έχουμε δοκιμάσει. Το μπιφτέκι είναι επίσης εξαιρετικό, το λουκάνικο απλά καλό. Όλα μπορούν να. τυλιχτούν σε σάντουιτς, αντί για πίττα, αν το επιθυμείτε. Τα καλαμάκια είναι μάλλον αδιάφορα. Οι τιμές ξεκινούν από 1,30 ευρώ. Το καλαμάκι της Κυρά Σοφίας (Χέυδεν 15Α, Πλ. Βικτωρίας): Ένα από τα καλύτερα χοιρινά καλαμάκια και σαφώς το καλύτερο καλαμάκι κοτόπουλο στην Αθήνα. Οι περγαμηνές της δόξας ανέβασαν τις τιμές στο 1,70 - 1,80 ευρώ για το σκέτο καλαμάκι. Το Βυζαντινό του Στρέφη (Εμμανουήλ Μπενάκη 126, Λόφος Στρέφη, Εξάρχεια, τηλ.: 210 3301742): Αυστηρά και μόνο καλαμάκι χοιρινό και κοτόπουλο, σε γενναίες ποσότητες, και μόλις 1 ευρώ το τεμάχιο. Το σουβλάκι της Χαροκόπου (Χαροκόπου 46, Καλλιθέα, τηλ.: 210 9596569): Περισσότερο ψησταριά παρά σουβλατζίδικο, κερδίζει επάξια μια θέση στη λίστα με τα αγαπημένα μας για τα πεντανόστιμα, τεράστια καλαμάκια χοιρινό και κοτόπουλο, και τα θεϊκά μπιφτεκοειδή του -δοκιμάστε οπωσδήποτε κεμπάπ, σεφταλιά και μπιφτέκι. Ο γύρος είναι επίσης καλός, αν και δεν συναγωνίζεται όλα τα υπόλοιπα. Η πίττα με καλαμάκι κάνει 2 ευρώ. Στρουμφάκια (Ταΰγετου 2, Πλατεία Δαβάκη, Αιγάλεω, τηλ.: 210 5910881): Το κοτόπουλο δεν λέει πολλά πράγματα, ο χοιρινός γύρος, όμως, με την απίστευτη σάλτσα κοκκινιστού, είναι βγαλμένος από τον παράδεισο των καλοφαγάδων. Τελευταία έχει ρίξει τις τιμές στο 1 ευρώ το καλαμάκι και 1,50 ευρώ για την πίττα. Νίκος (Πλατεία Δαβάκη, Αιγάλεω, τηλ.: 210 5903860): Ακριβώς δίπλα στα Στρουμφάκια, ο Νίκος φτιάχνει μόνο κεμπάπ, το οποίο είναι εφάμιλλο του Θανάση -κι αυτό λέει πολλά. Σερβίρει, επίσης, διάφορες μερίδες, αλλά το τυλιχτό σουβλάκι είναι αυστηρά και μόνο κεμπάπ. Κοστίζει 2 ευρώ. Η Λειβαδιά (Γλαδστώνος 7, Πλατεία Κάνιγγος, τηλ..: 210 3832413): Ζωντανή απόδειξη πως η εξειδίκευση είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για το αριστείο, η Λιβαδειά φτιάχνει αυστηρά και μόνο καλαμάκι χοιρινό. Και το κάνει τέλεια.. Η πίττα με το καλαμάκι κοστίζει 2 ευρώ. Το Χάνι του Σταύρου (Αμυκλών 11 & Τραλλέων 70, Γαλάτσι, τηλ.: 210 2224524): Χοιρινός γύρος ξεροψημένος και τραγανός, τεράστιες μερίδες, πολύ καλό καλαμάκι χοιρινό και κοτόπουλο, και τάχιστο delivery: ακόμη και σε ώρες αιχμής, του τύπου αγώνας Champions League, δεν υπάρχει περίπτωση να περιμένεις περισσότερα από 15 λεπτά. Η πίττα με τον γύρο χοιρινό κοστίζει 1,90 ευρώ. Ο Πιπεράκιας (Μεσογείων 78, τηλ.: 210 7489886): Καλαμάκι χοιρινό και κοτόπουλο, μπιφτέκι και λουκάνικο, όλα ψημένα μαζί με πιπεριές που δίνουν στον Πιπεράκια το όνομά του και στα σουβλάκια του την εξαίσια γεύση τους. Οι τιμές τελευταία έχουν πέσει στο 1 ευρώ για το καλαμάκι χοιρινό, αλλά η ποιότητα παραμένει απαράλλαχτη. Γουρουνάκια (Όθωνος 99, Κηφισιά, τηλ.: 210 8011093): Ακριβό -ίσως και λόγω περιοχής- αλλά αξιομνημόνευτο, αν μη τι άλλο για την μοναδική πίττα κοντοσούβλι και το εξαιρετικό μπιφτέκι. Το σκέτο καλαμάκι συνοδεύεται από μισή πίττα αντί για ψωμάκι. Η πίττα με κοντοσούβλι κοστίζει 2,30, ενώ το χοιρινό καλαμάκι 1,90 ευρώ. Τζατζικοκίνηση (Π. Δέλτα 8, Ελληνορώσων, τηλ.: 210 6744801): Γενναίες ποσότητες εξαιρετικού γύρου χοιρινού, πλημμύρα σπιτικού τζατζικιού -εξ ου και το όνομα- και. ρεσιτάλ ευρεσιτεχνίας στο τύλιγμα της πίττας, που έφτασε μέχρι το YouTube. Το καλαμάκι κοστίζει 1 ευρώ, η πίττα 1,50. Κωστής (Αγίας Ειρήνης 2, τηλ.: 210 3232971): Η τιμή του (στα 2 ευρώ) είναι μάλλον υπερβολική για το μέγεθός του, αλλά η γεύση είναι βγαλμένη από άλλη εποχή. Θα βρείτε μόνο τυλιχτό μπιφτέκι (και όχι κεμπάπ) και καλαμάκι. Η κόκκινη καυτερή σάλτσα που προστίθεται είναι απλά μοναδική.
Ο Σταύρος Μαργαρίτης δικαιολογημένα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «φονέας των… καγκουρό». Σύμφωνα με δικές του εκτιμήσεις, θα πρέπει να έχει σκοτώσει έως σήμερα πάνω από ένα εκατομμύριο καγκουρό «για καθαρά βιοποριστικούς λόγους»! Ο κυρ-Σταύρος, που γεννήθηκε το 1937 στην Βουνιχώρα Φωκίδος είναι ένας ζωντανός θρύλος στην Αυστραλία. Και έχει χαρακτηριστεί ως «μοναδικός», όπως θα δούμε παρακάτω.
Η ζωή του έχει καταγραφεί σε βίντεο, έχει γίνει τραγούδι και έχει γραφτεί και βιβλίο γι’ αυτόν, για πολλούς και διαφόρους λόγους, όπως θα δούμε στη συνέχεια. «Έζησα δύσκολα, φτωχά και ταλαίπωρα παιδικά χρόνια, λόγω του πολέμου και του εμφυλίου» λέει στη «Δημοκρατία» και συνεχίζει:
«Στα 16 μου είχε παρθεί η απόφαση να ξενιτευτώ. Είχα να επιλέξω μεταξύ Αμερικής και Αυστραλίας. Ρώτησα πού έχει καγκουρό και όταν μου είπαν «στην Αυστραλία» έφυγα».
Με το πλοίο Fairsea φορτωμένο με 2.500 μετανάστες ταξίδευε πάνω από 30 μέρες για να φτάσει στην Αυστραλία. Αμούστακος με χρέος 350 λιρών (για το εισιτήριό του) έφτασε στο απομακρυσμένο Σεντ Τζορτζ όπου είχε ένα «καφέ» ο θείος του Γιάννης Τσονακάς. «Για οκτώ χρόνια, ο θείος μου, εργένης, δούλευε στο μαγαζί-σπίτι του και δεν πήγε ποτέ ούτε στο απέναντι πεζοδρόμιο. Δεν έζησε ποτέ με γυναίκα. Ήταν όμως καλός Σαμαρίτης» μας λέει.
Μαζί του ξεκίνησε να δουλεύει και ο Σταύρος επτά ημέρες την εβδομάδα με πενιχρή αμοιβή. Από την επαρχία πήγε στο Μπρίσμπαν, όπου έκανε όλες τις δουλειές. Ξυλουργός, γκαρσόν, παίκτης ράγμπι και πυγμάχος! Ως πυγμάχος, έκανε και παγκόσμιο ρεκόρ αφού έριξε τον αντίπαλό του νοκ-άουτ σε οκτώ… δευτερόλεπτα! Μετά την πυγμαχία, έγινε κουρέας και το βράδυ κυνηγός καγκουρό. Εκεί και διέπρεψε αφού φέρεται ότι σκότωσε ένα εκατομμύριο καγκουρό. «Στο σημάδι είμαι ακτύπητος» μας λέει με καμάρι.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα έκανε μονάδα επεξεργασίας κρέατος και δέρματος καγκουρό που λειτουργεί έως σήμερα με το όνομα “KATRAMATOS & CO” που είναι το… παρατσούκλι της οικογένειας Μαργαρίτη.
«Την εποχή της μεγάλης ακμής φτάσαμε να απασχολούμε έως και 250 άτομα» μας λέει συμπληρώνοντας ότι το εργοστάσιο λειτουργεί και τώρα με επιτυχία. Και έτσι ο «Σταυραετός της Βουνιχώρας» έγινε ο αξιοσέβαστος The Greek του Κουίνσλαντ με μοτίβο «να δίνεις στη ζωή, αν θες να παίρνεις». Παντρεύτηκε με την Τζόαν και απόκτησαν δυο υπέροχες κόρες, την Γεωργία και την Πανωραία.
Αλλά ο κυρ-Σταύρος δεν ξέχναγε ποτέ τον Παρνασσό και την Γκιώνα και μόλις οι οικονομίες του το επέτρεψαν άρχισε να κάνει ταξίδια-προσκυνήματα στην πατρίδα. «Το πρώτο μου ταξίδι ήταν ανήμερα των Χριστουγέννων του 1972. Μετά από 17 χρόνια στην ξενιτιά, δεν είχα δει κανέναν δικό μου. Όταν φτάσαμε στο παλιό αεροδρόμιο της Αθήνας, στο Ελληνικό, άκουσα μια φωνή από την ταράτσα να σκίζει τον αέρα «Σταύροοοο». Ήταν η αδελφή μου. Ο κάθε πόρος του κορμιού μου, διεσταλμένος να δεχθεί την αγάπη της οικογένειας, άρπαξε την φωνή της σαν γλυκό χάδι στο αυτί.
Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα καθόλου. Κοιταζόμασταν με γονείς και αδέλφια στα μάτια. Όλα είχαν αλλάξει εκτός από τις αγέραστες βουνοκορφές». Έκτοτε, ο Σταύρος επισκέπτεται συχνά την Ελλάδα και το 1990 μετέφερε ένα λυόμενο σπίτι από την Αυστραλία, το οποίο συναρμολόγησε μαζί με τους Αυστραλούς Ρον και Λυν και το έστησε στη Βουνιχώρα για να ζήσουν άνετα τα τελευταία χρόνια τους οι γονείς του!
Ο Σταύρος δεν έγραψε όμως ιστορία μόνο γι’ αυτά του τα επιτεύγματα. Έχει και ένα χόμπι, να σκαλίζει τα αυγά των αυστραλιανών πτηνών EMU (στα ελληνικά το πτηνό αυτό νομίζω λέγεται δρομέας). Το βαθυπράσινο αυτό αβγό ύψους 15 και περιφέρειας 33 εκατοστών, μεταβάλλεται από τον κυρ-Σταύρο σε έργο τέχνης με το σκάλισμα γεωμετρικών σχημάτων και παραστάσεων.
Όπως μας λέει, «σκαλίζοντας προοδευτικά το αβγό αποκαλύπτονται 8-10 αποχρώσεις». Με την τέχνη του αυτή, έγινε διάσημος και έχει συμμετάσχει σε πολλές εκθέσεις, ακόμα και στην διεθνή έκθεση EXPO 1988 στο Μπρίσμπαν.
Σήμερα στον τόπο του, το Σεντ Τζορτζ του Κουίνσλαντ, λειτουργεί μουσείο με τα δημιουργήματά του που το επισκέπτονται τουρίστες από όλο τον κόσμο. Με πρωτοβουλία των θαυμαστών του, γράφτηκε και το βιβλίο «Stavros - A Unique Man»- Σταύρος- Ένας Μοναδικός Άνθρωπος» (συγγραφέας ο Kevin Hallewell). Και ο κυρ-Σταύρος είναι, όντως, μοναδικός. Όχι μόνο ως καλλιτέχνης, αλλά καιως επιχειρηματίας, πυγμάχος, οικογενειάρχης, Έλληνας, μα πάνω από όλα άνθρωπος.
Στο 
