Σε ανασχηματισμό προχωρει σημερα ο πρωθυπουργός Γ.Παπανδρέου και στη συνέχεια θα ζητ΄ησει ψήφο εμπιστοσύνης .Για περισσότερα διαβαστε την είδηση του ΑΝΤ1:
http://news.gr.msn.com/political/article.aspx?cp-documentid=158246718
Wednesday, June 15, 2011
ΓΑΠ:Ανασχηματισμος και ψηφος εμπιστοσυνης, σήμερα
Σε ανασχηματισμό προχωρει σημερα ο πρωθυπουργός Γ.Παπανδρέου και στη συνέχεια θα ζητ΄ησει ψήφο εμπιστοσύνης .Για περισσότερα διαβαστε την είδηση του ΑΝΤ1:
http://news.gr.msn.com/political/article.aspx?cp-documentid=158246718
-Αγανακτω με τους ''αγανακτισμένους" του Μπάμπη Σταυρόπουλου
ΑΓΑΝΑΚΤΩ σκεπτόμενος ότι αν δεν είχαν ξυπνήσει οι δανειστές και δεν έκοβαν τα δάνεια που έδιναν στην πατρίδα μας, δεν θα υπήρχαν αγανακτισμένοι.
ΠΑΡΑΦΡΑΖΟΝΤΑΣ τον στίχο του γνωστού (καψούρικου) άσματος που λέει «για τα λεφτά τα κάνεις όλα, για τα λεφτά με αγαπάς», θα πρόσθετα: για τα λεφτά πάνε πλατεία, για τα λεφτά αγανακτούν...
ΟΠΩΣ γράψαμε και πριν δυο βδομάδες, τα τελευταία 35 χρόνια όλοι οι αγώνες του συνδικαλιστικού κινήματος -και της Αριστεράς (!)- είχαν σχέση με οικονομικές διεκδικήσεις και τίποτα άλλο.
ΟΛΟΙ οι Έλληνες, κάθε ιδεολογικής απόχρωσης και κοινωνικής προσέλευσης, το μόνο που επεδίωκαν (διακαώς) ήταν περισσότερα λεφτά.
ΚΑΝΕΙΣ δεν είχε αγανακτήσει με τη διαφθορά, τα «φακελάκια», την πλήρη διάλυση του κρατικού μηχανισμού, το βόλεμα, τις εκατοντάδες χιλιάδες αυθαίρετων (που φύτρωναν σε παραλίες και βουνοπλαγιές σαν τα αγριόχορτα), την αναξιοκρατία και το γεγονός ότι οι δύο μεγαλουπόλεις της χώρας (Αθήνα και Θεσσαλονίκη, όπου ζουν πάνω από τους μισούς Έλληνες) έχουν μετατραπεί σε παρκινγκ αυτοκινήτων εξωραϊσμένα με σκουπίδια.
«ΠΟΥ πήγαν τα λεφτά» αναρωτιούνται οι «αγανακτισμένοι», χωρίς κανείς να μπει στον κόπο να σκεφτεί πού οφείλεται το άλμα που πραγματοποίησε το βιοτικό επίπεδο ολόκληρου του λαού, σε μια χώρα που ουσιαστικά δεν παρήγαγε τίποτα.
«ΤΟ μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου, μπορεί να μην ισχύει καθολικά, αλλά ισχύει για τους περισσότερους. Όλοι είχαν τις «άκρες» τους.
ΤΟ ελληνικό κράτος, που φτύνουν, βρίζουν και κάνουν σαν να μη γνωρίζουν όλοι, σήμερα ήταν ένα από τα πιο φιλεύσπλαχνα κράτη του πλανήτη.
ΚΑΝΕΝΑ άλλο κράτος, ούτε τα πιο πλούσια (σαν την Αυστραλία), δεν μοίραζε δικαιώματα, διορισμούς, μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, τόσο απλόχερα όσο το δικό μας.
ΒΕΒΑΙΩΣ και γίνονταν σπατάλες, αλλά τα λεφτά που σπαταλούνταν κάπου κατέληγαν, κάποιοι τα καρπώνονταν.
ΤΑ λεφτά, κυρίως των δανείων (και ευρωπαϊκών επιχορηγήσεων), δημιούργησαν τον μεταπολιτευτικό πλούτο της χώρας και έκαναν εκατομμύρια Έλληνες (που πριν το 1970 δεν είχαν να «φάνε»), νοικοκυραίους.
ΓΙΑ τους ίδιους λόγους, το 80% των (κουτοπόνηρων) Ελλήνων ψήφιζαν τα δύο μεγάλα κόμματα. Ήξεραν ποιους ψήφιζαν και γατί τους ψήφιζαν.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ και θεωρώ μέγιστη αχαριστία τη σημερινή συμπεριφορά των πρώην βολεμένων και νυν «αγανακτισμένων» απέναντι στους πολιτικούς.
ΟΙ τελευταίοι δεν έκαναν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο, απ’ ό,τι έκανε και ο υπόλοιπος λαός.
ΝΑ βολευτούν και να πλουτίσουν επεδίωκαν και αυτοί, όπως όλοι οι υπόλοιποι.
ΜΑΛΑΚΑ ανέβαζαν και μαλάκα κατέβαζαν οι σημερινοί «αγανακτισμένοι» όποιον για διάφορους λόγους έμενε έξω από τον εθνικό ρεφενέ της αρπαχτής.
ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ κίνημα είχε γίνει η αρπαχτή, διαποτίζοντας και το τελευταίο κύτταρο του εθνικού κορμού.
ΒΕΒΑΙΩΣ, οι μεγαλοεργολάβοι, οι έχοντες και κατέχοντες, οι κατεργάρηδες και κάθε είδους ευνοούμενοι έφαγαν τα περισσότερα, αλλά και ο λαός δεν πήγε πίσω.
ΑΠΛΟΙ άνθρωποι του λαού (και, μάλιστα, υγιείς!) ήταν όσοι έβγαζαν αναπηρικές συντάξεις, όσοι τσέπωναν αγροτικές αποζημιώσεις που δεν δικαιούνταν, οι καθαριστές που έκλεβαν το υλικό των νοσοκομείων, οι εργαζόμενοι στους σιδηρόδρομους που τσέπωναν τα κόμιστρα, οι δημόσιοι υπάλληλοι που δεν δούλευαν, οι εφοριακοί και πολεοδόμοι που δωροδοκούνταν κα πάει λέγοντας και λεφτά ζητιανεύοντας.
ΚΑΝΕΙΣ από τους σημερινούς «αγανακτισμένους» δεν διαμαρτυρήθηκε που η φοροδιαφυγή είχε γίνει εθνικό σπορ. Όλοι περισσότερα ζητούσαν.
ΟΥΔΕΙΣ από τους ακαδημαϊκούς και διανοούμενους της χώρας δεν είχε αρθρώσει λέξη για τα «δημοκρατικά» πτυχία που έδιναν (απλόχερα) τα ελληνικά πανεπιστήμια, ακόμα και σε φοιτητές δεν πατούσαν το πόδι στις αίθουσες διδασκαλίας.
Η ηθική παρακμή και η ισοπέδωση παραδοσιακών αξιών έφερε, κατά κύριο λόγο, τη χώρα εδώ που είναι σήμερα.
Η οικονομική χρεοκοπία δεν ήταν παρά το σύμπτωμα μιας μακροχρόνιας ασθένειας από την οποία πάσχει η ελληνική κοινωνία και όχι μόνο.
«ΔΕΝ πάει άλλο» φωνάζουν στις πλατείες. Συμφωνώ μαζί τους, με την εξής παρατήρηση: δεν πάει άλλο χωρίς λεφτά (!) από το πλιάτσικο εις βάρος του Δημοσίου.
ΓΙΑΤΙ όσο υπήρχαν λεφτά, πήγαινε και παραπήγαινε και όλοι πήγαιναν στις πλατείες να την αράξουν στον καναπέ και πίνοντας τη φραπεδιά τους να κάνουν πλάκα στους Αλβανούς και Πακιστανούς που δούλευαν για είκοσι ευρώ μεροκάματο.
ΑΓΑΝΑΚΤΩ, σας λέω, όταν τα σκέπτομαι όλα αυτά. Αγανακτώ με όσους, έχοντας λερωμένη τη φωλιά τους ψάχνουν να βρουν λεκέδες σε όλους τους υπόλοιπους.
ΜΕ ενοχλεί, ρε παιδί μου, η υποκρισία, γιατί οι υποκριτές συγκαταλέγονται στο είδος των ανθρώπων που ποτέ δεν μαθαίνουν.
ΝΑ δείτε που όταν θα σφίξουν οι ζέστες, θα αδειάσουν οι πλατείες και θα μεταφερθεί η «αγανάκτηση» στις παραλίες!
ΕΥΧΟΜΑΙ να καταλήξει κάπου το κίνημα των «αγανακτισμένων», αν και φοβάμαι ότι τίποτα δεν μπορεί να ξεφύγει από την ελκτική βαρύτητα του ελληνικού χαβαλέ.
Η περίπτωση του (φραγκοφονιά) Μίκη Θεοδωράκη τα λέει όλα. Με την ίδια ευκολία, ξέχασε και αυτός (όπως και οι «αγανακτισμένοι») ότι υπήρξε υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Της πρώτης ελληνικής κυβέρνησης που προχώρησε σε ιδιωτικοποιήσεις. Στο «ξεπούλημα» της Δημόσιας περιουσίας.
Ο Μπ.Στ. ειναι σχολιογράφος της εφημερίδα ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ,Μελβούρνης
για περισσότερα >http://neoskosmos.com/news/el/node/14855
ΝΙΚΟΥΝ ΟΙ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΜΕΝΟΙ Ή ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ;
Τελικα η κρίση έκανε την Ελλάδα μαλλιά κουβάρια..
Το 1965 βρίσκεται ολοζώντανο μπροστά μας!!!
Βαράτε..βαράτε παιδια.. Οπου ναναι θα φαγωθει ο Γιωργάκης και η ..Ελλάδα!!Ο Μητσοτάκης ξερει καλά το παιχνίδι,...Και ο Μίκης φυσικά..και άλλοι πολλοί.. Καληνύχτα..
ΔΚ
ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ Η ΑΕΙΦΟΡΙΑ ? ΕΝΑ ΔΙΛΗΜΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ...... ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ.
από τον ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΣΥΜΕΩΝΙΔΗΣ, Τρίτη, 14 Ιουνίου 2011 στις 4:52 π.μ.
Το καταναλωτικό μοντέλο που μέχρι σήμερα κυριάρχησε στη ελληνική κοινωνία τα τελευταία 35 χρόνια αποτελεί πλέον παρελθόν. Είναι η ώρα να απαγκιστρωθούμε από τις καταναλωτικές εμμονές μας για την απόκτηση όλο και περισσότερων υλικών «αγαθών» και να πορευθούμε σε ένα δρόμο που μπορεί να μας εξασφαλίσει αειφορία και αληθινή ποιότητα ζωής.
Ο ορισμός του πολιτισμού σαν έννοιας, αφορά το σύνολο όλων των προτύπων, των συμβόλων, των αξιών και των παραδόσεων, με τις οποίες μεγαλώνει ένας άνθρωπος και θεωρούνται «φυσικές». Όσα διδαχθήκαμε στο σχολείο, όσα μας δίδαξαν οι γονείς μας, όσα καθημερινά προσλαμβάνουμε από τον έντυπο και τον ηλεκτρονικό τύπο, τα ΜΜΕ και τελευταία από το διαδίκτυο, όλα αυτά λειτουργούν συνολικά ώστε να διαμορφώσουμε την αντίληψη για την πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε. Ο καταναλωτισμός σαν κυρίαρχο πολιτισμικό μοντέλο, εγκαθιδρύθηκε για να μη πούμε εμφυτεύθηκε στη χώρα μας με στρεβλό τρόπο μετά την πτώση της χούντας και κυρίως μετά το 1981, υποστηρίχθηκε δε πολιτικά στις πιο ακραίες του εκφάνσεις από τις πολιτικές δυνάμεις που κυβέρνησαν από τότε την χώρα, με το ΠΑΣΟΚ να φέρει την πρώτιστη και την βασική ευθύνη για άκριτη εξάπλωση του. Η εμφάνιση του ήταν προιόν μιας στρεβλής οικονομικής ανάπτυξης που ξεκίνησε από την εποχή αυτή και συνεχίσθηκε μέχρι το 2004, μία ανάπτυξη που βασιζόταν στον υπέρμετρο εσωτερικό και κυρίως εξωτερικό δανεισμό και όχι στις πραγματικές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας. Αν όμως κάποιος θελήσει να εμβαθύνει και να αναλύσει το μοντέλο αυτό, θα συμπεράνει εύκολα ότι είναι ένα φαινόμενο με βαθειά πολιτικά χαρακτηριστικά, που διαλύει την συλλογικότητα και την ανθρώπινη συνεργασία, που προωθεί την πλέον ανεξέλεγκτη ατομικότητα, αφού γίνεται αυτοσκοπός η κτήση των υλικών αγαθών, το τίμημα των οποίων υπερβαίνει πάντοτε σχεδόν τις ατομικές οικονομικές δυνατότητες ενός μέσου πολίτη, με μόνο δέλεαρ την προσωπική του «ευχαρίστηση» ήτοι το «πως θα περνάει αυτός και μόνον καλά». Όσο για τους άλλους ..Γαία πυρί μοιχθήτω..!
Η κατάληξη όμως της αποδοχής του μοντέλου αυτού οδηγεί κατ’ αρχή στη προσωπική αποξένωση, στη προσωπική αδιαφορία του καθενός για τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα, που συνοψίζεται τελικά [με την συνδρομή και άλλων παραμέτρων]ΚΑΙ στην αποχή από τις εκλογικές διαδικασίες του πολιτεύματος, για την εκλογή των αιρετών εκπροσώπων της λαικής βάσης, γεγονός που υποκρύπτει κινδύνους για την αντιπροσωπευτικότητα των αιρετών οργάνων, λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι μπορεί σε μια δεδομένη στιγμή να αναδείξει στη εξουσία κοινοβουλευτικές ή άλλου είδους μειοψηφίες. Περαιτέρω όμως έχει σαν αποτέλεσμα μαθηματικά να οδηγούνται μαζικά χιλιάδες νοικοκυριά, δεκάδες χιλιάδες πολίτες, στην υποθήκευση του παρόντος και του μέλλοντος τους, στη δέσμευση και στην απώλεια των παγίων περιουσιακών τους στοιχείων και όχι μόνον από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, γιατί η υλοποίηση και η πραγμάτωση αυτού του μοντέλου απαιτεί συνεχή χρηματοδότηση για την οποία δεν επαρκούν οι εργασιακές απολαβές..
Ας αλλάξουμε καταναλωτικά πρότυπα λοιπόν, ας μάθουμε να δουλεύουμε για να ζούμε και όχι να ζούμε για να δουλεύουμε, αν χρειαστεί ας δουλέψουμε λιγότερες ώρες, για να δώσουμε και στους υπόλοιπους που τυχόν είναι άνεργοι την δυνατότητα να εργαστούν για να κερδίσουν την ζωή τους και την αξιοπρέπεια τους, ας περιορίσουμε τις βασικές καταναλωτικές «ανάγκες» μας, ας προσφέρουμε στη γειτονιά μας, στο δήμο μας περισσότερη εθελοντική εργασία για να καλύψουμε την έλλειψη των οικονομικών πόρων που σήμερα αποδεδειγμένα έχουν οι πολιτειακοί φορείς.
Ας γίνουμε λοιπόν ξανά αληθινά πολιτισμένοι ας αλλάξουμε τις αντιλήψεις μας, το σύστημα αξιών και συμπεριφορών μας, ας επιστρέψουμε σε έναν τρόπο ζωής που είναι πολύ πιο κοντά στην ανθρώπινη φύση μας, που θα αναδείξει και πάλι τις μεταξύ μας σχέσεις και τη σχέση μας με το περιβάλλον. Γνωρίζουμε άλλωστε ότι το καταναλωτικό μοντέλο που ακολουθούμε καταστρέφει το φυσικό μας περιβάλλον στο οποίο βασίζεται η επιβίωσή μας. Το κλειδί θεωρώ ότι βρίσκεται στη αλλαγή του καθενός μας σε σχέση με την αντίληψη που έχουμε για το γίγνεσθαι αλλά και για το φαίνεσθαι. Με λίγα λόγια η αλλαγή των προσωπικών καταναλωτικών μας συμπεριφορών, βρίσκεται στη δύναμη που διαθέτει ο καθένας από εμάς για να διαμορφώσει συνήθειες απλές και καθημερινές, προκειμένου να σχηματίσει ένα νέο πολιτισμικό μοντέλο Τούτο σε μια μεσομακροπρόθεσμη βάση θα ευνοήσει την συνολικότερη αλλαγή των σχετικών αντιλήψεων και θέσεων που ταλανίζουν σήμερα την ελληνική κοινωνία και την θεσμοθέτηση νομικών κανόνων που θα υπηρετήσουν το νέο αυτό πολιτισμικό μοντέλο.
Είναι δηλαδή πλέον αυτονόητο ότι δεν πρέπει να σπαταλάμε το νερό σαν να μη πρόκειται να τελειώσει ποτέ. Είναι επίσης καθοριστικό να καταναλώνουμε όση ενέργεια χρειαζόμαστε, κλείνοντας τις ηλεκτρικές και τις ηλεκτρονικές συσκευές όταν δεν τις χρησιμοποιούμε ή να επενδύουμε στη αγορά ακινήτων που πρωταρχικό τους συστατικό στοιχείο είναι οι κατάλληλες ενεργειακές θερμομονώσεις και όχι άλλα «πολυτελή» συστατικά εν πολλοίς άχρηστα. Διαφορετικά βάζουμε και εμείς το λιθαράκι μας στη απώλεια της ήδη διαταραγμένης προστασίας του Πλανήτη από τις ηλιακές υπεριώδεις ακτίνες. Και βέβαια είναι σαφές ότι ισοβίως πλέον, πρέπει να ανακυκλώνουμε με επιμέλεια και με την διαδικασία που απαιτείται, όλα τα άχρηστα ανακυκλώσιμα υλικά από την κατοικία μας, ότι δεν νοείται να πετάμε όπου βρεθούμε τα σκουπίδια μικρά και μεγάλα είτε στο δρόμο είτε στα πάρκα είτε στη παραλία είτε οπουδήποτε αλλού. Δεν χρειάζεται δε να επισημειώσουμε καν ότι τις αντιλήψεις αυτές με τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία τις περνάμε στις νεότερες γενιές, στα ίδια μας τα παιδιά, από την αρχή του συνειδητού και του ελλόγου βίου τους....ΑΠΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ...!
Tuesday, June 14, 2011
H ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΚΡΙΣΗ..Εκκληση καθηγητων για ΄σύνεση.. Γραικών*
Το κείμενο, μια διακήρυξη που τάσσεται υπέρ του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος, έχει ως εξής:
Κανείς δεν αγνοεί βέβαια πόσο επαχθής είναι η σημερινή πραγματικότητα για όλους σχεδόν τους Ελληνες. Και κανείς δεν αμφισβητεί ότι πολλοί συμπατριώτες μας βρίσκονται σε κατάσταση απελπισίας. Εύλογα δε. Κεκτημένα ανετράπησαν, αυτονόητα κατέρρευσαν, προσδοκίες διαψεύστηκαν, ειδικά δε για τους νέους, τουλάχιστον τους μη προνομιούχους ή υπερπροικισμένους οι διαφαινόμενες προοπτικές προκαλούν δέος.
Εξίσου γνωστό είναι όμως, επίσης, ότι απελπισία και ορθολογισμός σπανίως συμβαδίζουν. Γιατί η απελπισία οδηγεί στον πανικό και αυτός σε κινήσεις σπασμωδικές ή χωρίς προσανατολισμό, οι οποίες όχι σπάνια αντιστρατεύονται τους στόχους και τα συμφέροντα εκείνων που τις αποπειρώνται.
Αν λοιπόν αποφασίσαμε να προσυπογράψουμε το παρόν δεν είναι επειδή, περιχαρακωμένοι στον ακαδημαϊκό μικρόκοσμό μας δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε _ και ακόμη περισσότερο να νιώσουμε _ την αγανάκτηση, την απόγνωση και την ανάγκη για αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας. Αλλά επειδή θεωρούμε χρέος μας να θέσουμε, υπό μορφή ερωτημάτων, ενώπιόν της, κάποια δεδομένα καθώς και προβληματισμούς που εκτιμούμε ότι πηγάζουν από την απλή λογική.
Πρώτον: Με τη δαιμονοποίηση των ξένων κυβερνήσεων _ οι οποίες οφείλουν να φορολογούν τους πολίτες τους για να συνεχίζεται ο χαμηλότοκος δανεισμός μας, εις βάρος ίσως των άμεσων αναπτυξιακών προοπτικών των χωρών τους _ δεν εγκλωβιζόμαστε σε μια συμπεριφορά ομφαλοσκόπησης που αγνοεί τα δεδομένα της πραγματικότητας και τη συνθετότητα του σύγχρονου κόσμου; Πράγματι.
Οι πολιτικοί εντολοδόχοι των δανειστών μας δεν έχουν, και αυτοί, απέναντί τους κοινοβούλια, κοινές γνώμες, υποχρέωση λογοδοσίας σε επίσης αγανακτισμένους ανθρώπους που ενδεχομένως θεωρούν ότι η συνέχιση της χρηματοδότησης της χώρας μας _ εφόσον η ίδια δεν καταβάλλει ένα επώδυνο τίμημα για την ανόρθωσή της _ είναι ασύμφορη, παράλογη, άδικη, ακόμη και επισφαλής;
Δεύτερον: Εάν, κατά το διάχυτο λαϊκό αίτημα, φύγει η Τρόικα, καταγγελθεί το επαχθές και «απεχθές», μνημόνιο, κηρυχθεί χρεοστάσιο κλπ. η κατάσταση του μέσου έλληνα θα βελτιωθεί ή, κατά την κοινή λογική, θα επιδεινωθεί, δραματικά και ραγδαία;
Τρίτον: Το ότι πολλές αποφάσεις των πολιτικών μας ηγεσιών δεν είναι κοινωνικά δίκαιες ή οικονομικά αποτελεσματικές αναιρεί το γεγονός πως καμία εναλλακτική προοπτική δε διαφαίνεται σήμερα πιο «αναίμακτη» ή λιγότερο επώδυνη από τη συνέχιση της χρηματοδότησής μας, έστω και με τους, σκληρούς πράγματι, όρους του Μνημονίου;
Τέταρτον: Εμείς ως λαός δεν έχουμε καμία ευθύνη για την παρούσα δραματική κατάσταση; Δεν καθυστερήσαμε με μαζικές κινητοποιήσεις τον εξορθολογισμό του ασφαλιστικού μας συστήματος; Οι πολιτικές μας επιλογές, η επίμονη απαίτηση ευχάριστων προεκλογικών υποσχέσεων που οδηγούσε τα κόμματα σε πλειοδοσία «δεσμεύσεων» και εξοστράκιζε τις φωνές της πρόνοιας και της λογικής, ο ατομικός υπερδανεισμός και ο ακραίος υπερκαταναλωτισμός την περίοδο της φαινομενικής ευμάρειας δεν συνέβαλαν στη σημερινή κατάσταση; Και υπήρξαν ποτέ λαοί που δεν κατέβαλαν τίμημα για τα λάθη τους;
Μήπως, λοιπόν, αντί της διαρκούς μεμψιμοιρίας, της συνεχούς καταγγελίας των ξένων και των αέναων κλαυθμών, θα αποτελούσε πιο ορθολογική αντίδραση η αποδοχή της νέας πραγματικότητας ως κατάστασης δυσχερώς (και μόνο σε βάθος χρόνου) αναστρέψιμης, καθώς και ο πολλαπλασιασμός των ατομικών και συλλογικών μας προσπαθειών για την έξοδο από την κρίση; Οπως, δηλαδή, έκαναν μεταπολεμικά λαοί που είχαν χάσει τη μάχη στα στρατιωτικά πεδία, κέρδισαν όμως αυτήν της ειρήνης
Σε τελική ανάλυση εμείς, παρά τα κονδύλια που κατά τις τελευταίες δεκαετίες εισέρευσαν πλουσιοπάροχα στη χώρα μας, χάσαμε τη μάχη της ανάπτυξης και προϋπόθεση για να μη χάσουμε τον πόλεμο είναι να ανακτήσουμε την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη πρώτα του εαυτού μας, στη συνέχεια δε και των ξένων, ως λαός που διδάσκεται από τα λάθη του και αγωνίζεται για την αναίρεση ή έστω τον περιορισμό των συνεπειών τους.
Καθηγητής Θάνος Βερέμης, ιστορικός, πρώην πρόεδρος Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας
Καθηγητής Απόστολος Γεωργιάδης, αστικολόγος, πρόεδρος Ακαδημίας Αθηνών
Καθηγητής Θανάσης Διαμαντόπουλος, πολιτικός επιστήμων
Καθηγητής Θόδωρος Κουλουμπής, διεθνολόγος, πρώην πρόεδρος ΕΛΙΑΜΕΠ
Αναπληρωτής καθηγητής Νίκος Μαραντζίδης, πολιτικός επιστήμων
Kαθηγητής Γιώργος Παγουλάτος, πολιτικός επιστήμων
Καθηγητής Χρήστος Ροζάκης, διεθνολόγος, αντιπρόεδρος ευρωπαϊκού δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Καθηγητής Μιχάλης Σταθόπουλος, αστικολόγος, πρώην πρύτανης Πανεπιστημίου Αθηνών
Επίκουρους καθηγητής Πλάτων Τήνιος, οικονομολόγος
Καθηγητής Γρηγόρης Τσάλτας, διεθνολόγος, εκλεγμένος πρύτανης Παντείου Πανεπιστημίου
Καθηγητής Λουκάς Τσούκαλης, πολιτικός επιστήμων
*Ο Κολοκοτρώνης αποκαλουσε γραικούς όσα απο τα παλληκάρια του δεν ειχαν τουφεκίσε.. και μόλις έπαιρναν το βάπτισμα του πυρός τους φώναζε ΕΛΛΗΝΕΣ.
ΕΓΙΝΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑ .Η Μελβούρνη σε ρετρό Φωτογραφίες και σημερινες
 |
| Η εγγονή μου έγινε 4 μηνών..Μη μου πείτε ότι δεν ειναι γλύκα..Καλημέρα Μερσίνα.. |
 |
| Ο Νικος Καζάκος ετοιμάζεται να κλεισει το γραφειο του μετα απο μια ημερα όπου πολλοι συμπατριωτες οργάνωσαν μαζιτου την εγκατάσταση δορυφορυκης κεραίας, όπου θα βλεπουν δωρεάν την ΕΡΤ και με πληρωμή τον Αντεννα. Την εποχη αυτη τα περισσοτερα Ελληνικά καναλια εκπεμπουν "ζωντανά¨στην Αυστραλία και τα περισσοτερα δωρεάν. |
 |
| Οι συμπεθέρες Κτενά,Μπαμπατζιά και Χριστοφή,σε πρωτο πλάνο και έπονται οι σύζυγοί τους,με τα ζευγη Πολύζου και Παπαγεωργίου στο γνωστο ζαχαροπλαστείο ΝΙΚΟΣ..μετα απο ένα ξαφνικό γλέντι στο Ώκλυ.. |
 |
| H Ρενα Φραγκιουδάκη,η Άντζελα Πήρδα,η εκπαιδευτικός σύμβουλος κ. Γκίκα και άλλοι δημοσιογράφοι σε καποια πρες κόνφερανς στο Γραφείο Τυπου της Μελβούρνης αρχες της δεκαετίας του 80 προφανως για να συναντήσουν κάποιον Έλληνα επίσημο.. |
 |
| Γάμος στη Μελβούρνη στα 1964.Το όμορφο ζευγάρι ειναι οι Νικος και Σοφία Κωτσόγλου,γνωστοί επιχειρηματίες αργότερα κτασκευής ρούχων..Πρωτος αριστερά ο επιχειρηματίας Γ.Αβτζόγλου... |
 |
| Πρόσκληση του Βασίλη Ηλιάδη για να δουμε την παράσταση του Θανάση Βέγγου στη Μελβούρνη το 73. |
 |
| Κραυγάζοντας ΝΙΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛΑ..δειτε πως αντέδρασε ο Θανάσης Βέγγος όταν πρωτοσυνάντησε στο γραφείο μου τον κουμπάρο μου,γνωστό οπερατέρ Νίκο Δημόπουλο που είχε μεταναστεύσει στην Αυστραλία,,Τι ωραιος άνθρωπος και που να σας γράψω την ιστορία που πηγα στο Περθ να τον συναντήσω για συνέντευξη ...Χαμόοοος |
 |
| Περδικες κάνουν τη βόλτα τους σε κεντρικό δρόμο της γειτονιάς μου.. |
 |
| Ιερός Ναός Αγίων Αναργύρων Ώκλη. Η τεράστια εκκλησία που δεν έχει αριστερό ψάλτη και στη θέση βρίσκεται ένας καναπές.Πολλοί λένε ότι παπάδες και συμβούλιο ήταν "δεξιοί' όταν κτζονταν η εκκλησια και αρνήθηκαν με πεισμα να βάλουν αριστερό ψαλτήρι...¨Να φαντασθείτε ότι ο μακαρίτης Παπανικόλας ήταν απο το ίδιο χωριό με το Βενιζέλο κι οταν κάποτε του το θυμισα μου είπε: "ααα τον καταραμένο,δεν θα τον συγχωρήσω ποτέ" .. |
 |
| Πανω στη γέφυρα του ποταμού Γυάρρα της Μελβούρνης όπου ύμνησε και ο Νίκος Καββαδίας. |
 |
| Ο γείτονάς μου Αντωνης απο τη Σικελία Δειτε τί ωραια που φτειάχνει την αυλή του!!! |
 |
| Ο Μπαρμπανικόλας Οικονόμου απο τον Αστακό Ευρυτανίας. Οποτε τον βλέπω στη γειτονιά κατ ευθειαν αρχιζει ιστοριες του εμφυλίου και μεταφερει σφαγες μεταξύ αστυνομκων και αριστερων..Εζησε και αρκετα χρόνια στη Νεα Ζηλανδία.. |
 |
Οι δήμοι της Μελβουρνης μοιρασαν κάδους στο κάθε σπιτι και μια μερα της εβδομάδος περνουν και παιρνουν τα σκουπίδια..Τα πράσινα που ειναι για τα σκουπιδια τα εχουν σηκωσει,αυτόματα μηχανήματα και ο άλλος κάδος που παραμένει κλειστός είναι για ανακυκλωσιμα.. |
 |
| Και η νέα μου φίλη στο ΦΒ Ράνια Τραγομάλλου,απο τον Στάρ.. |
Sunday, June 12, 2011
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ:Τοo many Oxbridge graduates at the Guardian?
Θέματα Ανώτατης Εκπαιδευσης της Βρεττανίας
Γράφει η ==================
Ιωάννα Παπαγεωργίου*
================
Γράφει η ==================
Ιωάννα Παπαγεωργίου*
================
Too many Oxbridge graduates at the Guardian?
There is a Guardian article about too many Oxbridge graduates at the Guardian. 600 or so employees or so are questioned on their higher education ‘pedigree’. 167 responded. A majority attended Oxbridge, a fair amount did not attend.
This purportedly thoughtful piece of self examination is a bizarre little report. Oxbridge graduates are asked to comment and ‘the rest’ of the graduates are also asked.
There is a notion set forth quite unproblematically:
Is it even realistic to believe that the ‘best of the best’ are the only ones that apply and get accepted? There are applicants with 11 A grades at A Level who are left without a place. All of those who apply to Oxford and Cambridge (which has a similar number of applications / acceptances) have the grades to get in.
The problem is that there are qualified applicants who wouldn’t apply. There are those who don’t believe they fit in, don’t think they can live that far from home or a myriad other reasons why they don’t apply. Eric Thomas, Vice Chancellor of the University of Bristol, told a host of attendees at a widening participation conference that there are qualified students who refuse to attend the university. That they just can’t get them to accept. They are all qualified, they just don’t want to go to Bristol. The University of Bristol is a selective higher education institution which is one of the Russell Group and one of the Sutton Trust 13.
source
Not impressed.
[I can provide many references for all the points I've mentioned, just ask]
This purportedly thoughtful piece of self examination is a bizarre little report. Oxbridge graduates are asked to comment and ‘the rest’ of the graduates are also asked.
There is a notion set forth quite unproblematically:
Yes, Oxbridge is an elite – but, in theory, it should be an elite selected by ability. To object to Oxbridge graduates having places in government/media/academia should, in theory, be like objecting to the fastest runners getting all the places in the Olympic team: absurd.Out of 2,720,498 applications to full time degree courses in higher education through UCAS, only 16,225 (0.6%) were made to Oxford. Out of those, 3,378 (0.7%) were accepted.
Is it even realistic to believe that the ‘best of the best’ are the only ones that apply and get accepted? There are applicants with 11 A grades at A Level who are left without a place. All of those who apply to Oxford and Cambridge (which has a similar number of applications / acceptances) have the grades to get in.
The problem is that there are qualified applicants who wouldn’t apply. There are those who don’t believe they fit in, don’t think they can live that far from home or a myriad other reasons why they don’t apply. Eric Thomas, Vice Chancellor of the University of Bristol, told a host of attendees at a widening participation conference that there are qualified students who refuse to attend the university. That they just can’t get them to accept. They are all qualified, they just don’t want to go to Bristol. The University of Bristol is a selective higher education institution which is one of the Russell Group and one of the Sutton Trust 13.
source
“I would guess that over 50% of managers at the Guardian attended Oxford or Cambridge, but perhaps this is because the brightest and most ambitious go there, and subsequently succeed in their chosen careers.”The number of applications is quite small at Oxbridge (half of what the University of Bristol receive) because it is a self-selected pool of applicants who already know that selection is difficult. The Guardian doesn’t even acknowledge any of these issues. Instead they briefly address and smugly close the question of whether there is a bias.
Not impressed.
[I can provide many references for all the points I've mentioned, just ask]
Subscribe to:
Posts (Atom)