από τον ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΣΥΜΕΩΝΙΔΗΣ, Τρίτη, 14 Ιουνίου 2011 στις 4:52 π.μ.
Το καταναλωτικό μοντέλο που μέχρι σήμερα κυριάρχησε στη ελληνική κοινωνία τα τελευταία 35 χρόνια αποτελεί πλέον παρελθόν. Είναι η ώρα να απαγκιστρωθούμε από τις καταναλωτικές εμμονές μας για την απόκτηση όλο και περισσότερων υλικών «αγαθών» και να πορευθούμε σε ένα δρόμο που μπορεί να μας εξασφαλίσει αειφορία και αληθινή ποιότητα ζωής.
Ο ορισμός του πολιτισμού σαν έννοιας, αφορά το σύνολο όλων των προτύπων, των συμβόλων, των αξιών και των παραδόσεων, με τις οποίες μεγαλώνει ένας άνθρωπος και θεωρούνται «φυσικές». Όσα διδαχθήκαμε στο σχολείο, όσα μας δίδαξαν οι γονείς μας, όσα καθημερινά προσλαμβάνουμε από τον έντυπο και τον ηλεκτρονικό τύπο, τα ΜΜΕ και τελευταία από το διαδίκτυο, όλα αυτά λειτουργούν συνολικά ώστε να διαμορφώσουμε την αντίληψη για την πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε. Ο καταναλωτισμός σαν κυρίαρχο πολιτισμικό μοντέλο, εγκαθιδρύθηκε για να μη πούμε εμφυτεύθηκε στη χώρα μας με στρεβλό τρόπο μετά την πτώση της χούντας και κυρίως μετά το 1981, υποστηρίχθηκε δε πολιτικά στις πιο ακραίες του εκφάνσεις από τις πολιτικές δυνάμεις που κυβέρνησαν από τότε την χώρα, με το ΠΑΣΟΚ να φέρει την πρώτιστη και την βασική ευθύνη για άκριτη εξάπλωση του. Η εμφάνιση του ήταν προιόν μιας στρεβλής οικονομικής ανάπτυξης που ξεκίνησε από την εποχή αυτή και συνεχίσθηκε μέχρι το 2004, μία ανάπτυξη που βασιζόταν στον υπέρμετρο εσωτερικό και κυρίως εξωτερικό δανεισμό και όχι στις πραγματικές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας. Αν όμως κάποιος θελήσει να εμβαθύνει και να αναλύσει το μοντέλο αυτό, θα συμπεράνει εύκολα ότι είναι ένα φαινόμενο με βαθειά πολιτικά χαρακτηριστικά, που διαλύει την συλλογικότητα και την ανθρώπινη συνεργασία, που προωθεί την πλέον ανεξέλεγκτη ατομικότητα, αφού γίνεται αυτοσκοπός η κτήση των υλικών αγαθών, το τίμημα των οποίων υπερβαίνει πάντοτε σχεδόν τις ατομικές οικονομικές δυνατότητες ενός μέσου πολίτη, με μόνο δέλεαρ την προσωπική του «ευχαρίστηση» ήτοι το «πως θα περνάει αυτός και μόνον καλά». Όσο για τους άλλους ..Γαία πυρί μοιχθήτω..!
Η κατάληξη όμως της αποδοχής του μοντέλου αυτού οδηγεί κατ’ αρχή στη προσωπική αποξένωση, στη προσωπική αδιαφορία του καθενός για τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα, που συνοψίζεται τελικά [με την συνδρομή και άλλων παραμέτρων]ΚΑΙ στην αποχή από τις εκλογικές διαδικασίες του πολιτεύματος, για την εκλογή των αιρετών εκπροσώπων της λαικής βάσης, γεγονός που υποκρύπτει κινδύνους για την αντιπροσωπευτικότητα των αιρετών οργάνων, λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι μπορεί σε μια δεδομένη στιγμή να αναδείξει στη εξουσία κοινοβουλευτικές ή άλλου είδους μειοψηφίες. Περαιτέρω όμως έχει σαν αποτέλεσμα μαθηματικά να οδηγούνται μαζικά χιλιάδες νοικοκυριά, δεκάδες χιλιάδες πολίτες, στην υποθήκευση του παρόντος και του μέλλοντος τους, στη δέσμευση και στην απώλεια των παγίων περιουσιακών τους στοιχείων και όχι μόνον από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, γιατί η υλοποίηση και η πραγμάτωση αυτού του μοντέλου απαιτεί συνεχή χρηματοδότηση για την οποία δεν επαρκούν οι εργασιακές απολαβές..
Ας αλλάξουμε καταναλωτικά πρότυπα λοιπόν, ας μάθουμε να δουλεύουμε για να ζούμε και όχι να ζούμε για να δουλεύουμε, αν χρειαστεί ας δουλέψουμε λιγότερες ώρες, για να δώσουμε και στους υπόλοιπους που τυχόν είναι άνεργοι την δυνατότητα να εργαστούν για να κερδίσουν την ζωή τους και την αξιοπρέπεια τους, ας περιορίσουμε τις βασικές καταναλωτικές «ανάγκες» μας, ας προσφέρουμε στη γειτονιά μας, στο δήμο μας περισσότερη εθελοντική εργασία για να καλύψουμε την έλλειψη των οικονομικών πόρων που σήμερα αποδεδειγμένα έχουν οι πολιτειακοί φορείς.
Ας γίνουμε λοιπόν ξανά αληθινά πολιτισμένοι ας αλλάξουμε τις αντιλήψεις μας, το σύστημα αξιών και συμπεριφορών μας, ας επιστρέψουμε σε έναν τρόπο ζωής που είναι πολύ πιο κοντά στην ανθρώπινη φύση μας, που θα αναδείξει και πάλι τις μεταξύ μας σχέσεις και τη σχέση μας με το περιβάλλον. Γνωρίζουμε άλλωστε ότι το καταναλωτικό μοντέλο που ακολουθούμε καταστρέφει το φυσικό μας περιβάλλον στο οποίο βασίζεται η επιβίωσή μας. Το κλειδί θεωρώ ότι βρίσκεται στη αλλαγή του καθενός μας σε σχέση με την αντίληψη που έχουμε για το γίγνεσθαι αλλά και για το φαίνεσθαι. Με λίγα λόγια η αλλαγή των προσωπικών καταναλωτικών μας συμπεριφορών, βρίσκεται στη δύναμη που διαθέτει ο καθένας από εμάς για να διαμορφώσει συνήθειες απλές και καθημερινές, προκειμένου να σχηματίσει ένα νέο πολιτισμικό μοντέλο Τούτο σε μια μεσομακροπρόθεσμη βάση θα ευνοήσει την συνολικότερη αλλαγή των σχετικών αντιλήψεων και θέσεων που ταλανίζουν σήμερα την ελληνική κοινωνία και την θεσμοθέτηση νομικών κανόνων που θα υπηρετήσουν το νέο αυτό πολιτισμικό μοντέλο.
Είναι δηλαδή πλέον αυτονόητο ότι δεν πρέπει να σπαταλάμε το νερό σαν να μη πρόκειται να τελειώσει ποτέ. Είναι επίσης καθοριστικό να καταναλώνουμε όση ενέργεια χρειαζόμαστε, κλείνοντας τις ηλεκτρικές και τις ηλεκτρονικές συσκευές όταν δεν τις χρησιμοποιούμε ή να επενδύουμε στη αγορά ακινήτων που πρωταρχικό τους συστατικό στοιχείο είναι οι κατάλληλες ενεργειακές θερμομονώσεις και όχι άλλα «πολυτελή» συστατικά εν πολλοίς άχρηστα. Διαφορετικά βάζουμε και εμείς το λιθαράκι μας στη απώλεια της ήδη διαταραγμένης προστασίας του Πλανήτη από τις ηλιακές υπεριώδεις ακτίνες. Και βέβαια είναι σαφές ότι ισοβίως πλέον, πρέπει να ανακυκλώνουμε με επιμέλεια και με την διαδικασία που απαιτείται, όλα τα άχρηστα ανακυκλώσιμα υλικά από την κατοικία μας, ότι δεν νοείται να πετάμε όπου βρεθούμε τα σκουπίδια μικρά και μεγάλα είτε στο δρόμο είτε στα πάρκα είτε στη παραλία είτε οπουδήποτε αλλού. Δεν χρειάζεται δε να επισημειώσουμε καν ότι τις αντιλήψεις αυτές με τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία τις περνάμε στις νεότερες γενιές, στα ίδια μας τα παιδιά, από την αρχή του συνειδητού και του ελλόγου βίου τους....ΑΠΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ...!
No comments:
Post a Comment