Τι πίστευαν για τον αυνανισμό, οι γιατροί στην Ελλάδα, το 1927

 

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποια ήταν η άποψη των ιατρών στις αρχές του προηγούμενου αιώνα τόσο για τις ερωτικές επαφές, όσο πολύ περισσότερο για τον αυνανισμό; Σας παρουσιάζουμε σήμερα το βιβλίο ενός Έλληνα ιατρού που εκδόθηκε το 1927 και το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το “απόλυτο εγχειρίδιο για τον αυνανισμό”. Κρίνοντας εκ των υστέρων η επιστημονική κοινότητα φυσικά θα διαφωνεί με τα γραφόμενα, αλλά έχει ενδιαφέρον να δούμε τι πίστευαν οι γιατροί τότε. Το βιβλίο έχει τίτλο: “ ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΣ- κίνδυνοι- προφύλαξις- θεραπεία. Μελέτη κοινωνική δια γονείς, δασκάλους και νέους”. Διαβάστε το με την ορθογραφία της εποχής...

Διαβάζουμε λοιπόν ότι το βιβλίο έχει ημερομηνία έκδοσης: “Αθήναι 1927, και εκδόθηκε από τα τυπογραφικά καταστήματα των αδελφών Γεράρδων στην οδό Νοταρά 15”. Στην πρώτη σελίδα διαβάζουμε και λίγα λόγια για τον συγγραφέα του που είναι: “Διευθυντής του περιοδικού ΥΓΕΙΑ, ιατρός Μ. Μωυσείδης αντεπιστέλλον μέλος της Μαιευτικής και Γυναικολογικής Εταιρίας Παρισίων και της Γαλλικής εταιρίας της Ευγονικής”

Αντί προλόγου ο ιατρός έχει αντιγράψει τα λόγια του Fournier,περί αυνανισμού: “Από όλα τα πάθη που μαστίζουν και ατιμάζουν την ανθρωπότητα, ο αυνανισμός είνε ίσως το πλέον επίμονον και ασφαλώς το πλέον επονείδιστον”. Και στη συνέχεια ο ίδιος ο ιατρός προλογίζει: “ Κανείς δεν αγνοεί την έπονείδιστον έξιν, η οποία αριθμεί θύματα εις όλας τάς κοινωνικάς τάξεις, και μεταξύ ατόμων τά όποια παρουσιάζουν τά πλέον ευνοϊκά προσόντα διά νά ευδοκιμήσουν και να ώφελήσουν τήν κοινωνίαν.

Την έξιν αυτήν καταδικάζει όχι μόνον ή θρησκεία και ή ηθική αλλά και ή επιστήμη.”

Το βιβλίο του ιατρού συνεχίζει δίνοντας τον ορισμό του Αυνανισμού. Διαβάστε: “ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΣ εΐνε ή βδελυρά και όλεθρία συνήθεια, καθ’ ήν τά εξω γεννητικά όργανα ερεθίζονται τεχνητώς εϊτε διά τής χειρός, είτε δι’ εργαλείων, είτε απλώς διά τής φαντασίας έπι σκοπώ γενετησίου διεγέρσεως ή καί ικανοποιήσεως τής γενετησίου ορμής. Συνώνυμα πάμπολλα έχουν δοθεί κατά καιρούς εις την λέξιν «αυνανισμός». Ελληνιστί είναι γνωσταί αι λέξεις «δέφεσθαι» των αρχαίων, και «μαλακία» των εκκλησιαστικών συγγραφέων.”

Και μετά τον ορισμό του “αυνανίζεσθαι” ο γιατρός εξηγεί τα είδη του αυνανισμού. Τα διαχωρίζει λοιπόν σε: “Τον ύλικόν ή σωματικόν (διά των χειρώ.ν ή δι’ εργαλείων). Τον ήθικον ή ψυχικόν, και τέλος τον μικτόν (σωματικόν καί ψυχικόν).” και συνεχίζει: Τό τρίτον είδος είνε τό συνηθέστερον καί συχνότερον. Ώς επί τό πλεΐστον, ό αυνανισμός είνε ταύτοχρόνως σωματικός καί ψυχικός.

Ό αυνανισμός καλείται ψυχικος όταν ό γενετήσιος ερεθισμός λαμβάνη χώραν μόνον δι’ ΰπερδιε- γέρσεως τής φαντασίας μέ εικόνας αίσχράς, ή αναγνώσματα άνήθικα, ή θεάματα απρεπή, ανευ έπιψαύσεων επι των γεννητικων οργάνων. Έπι τοϋ ψυχικού αυνανισμού, ό όποιος είνε ΐσως ο πλέον επιβλαβής αλλά επίσης και ό σπανιώτερος, λαμβάνει χώραν μία υπέρμετρος έργασια τής φαντασίας. Σπατάλη νευρικής ουσίας και μεγίστη νευρική και ψυχική εξάντλησις συνοδεύουν συχνά την μορφήν αυτήν του αυνανισμού. Ό ψυχικός αυνανισμός παρατηρεϊται συνήθως εις νευρασθενικούς υψίστου βαθμού.”

Και ο γιατρός εξηγεί το πως γίνεται ο αυνανισμός: “Έάν έξετάσωμεν τον αυνανισμόν μερικώς, διακρίνομεν δύο μορφάς: Τον κατά μάνας (ή μονήρη), και τον αμοιβαίον.

Ό αμοιβαίος εινε πιό ολέθριος από τον μονήρη, τόσον ενεκα τής ηθικής διαφθοράς, τήν οποίαν συνεπάγεται, όσον καί ενεκα των προκλήσεων, αι οποΐαι δημιουργούν τεχνητώς επανειλημμένος γενετησίους άνάγκας.”

Μετά εξηγεί ότι τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες μπορούν να αυνανιστούν, με μια μικρή διαφορά: “Γενικώς δυνάμεθα νά παραδεχθώμεν ότι εις τό άρρεν φΰλον ό αυνανισμός είνε πλέον πρώιμος και πλέον διαδεδομένος παρά εις τό θήλυ. Ό λόγος εΐνε ότι ή γενετήσιος αΐσθητικότης αναπτύσσεται πολύ βραδύτερον εις τό γυναΐκεϊον φΰλον.”

Σειρά στο βιβλίο έχουν οι ηλικίες. Ο γιατρός Μωυσείδης χωρίζει τις ηλικίες σε 3 κατηγορίες και γράφει: “ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ (από 0 — 6 ετών). — Κατ’ αρχήν θα ενόμιζέ τις ότι κάποια διανοητική ή τουλάχιστον σωματική ανάπτυξις εινε απολύτως αναγκαία διά την άφυπνισιν του γενετησίου ενστίκτου, καί θά έθεώρει άκατανόητον τήν έμφάνισιν τοΰ αυνανισμου είς τόσον τρυφεράν ηλικίαν.

Δυστυχώς παρατηρήσεις διάσημων παιδιάτρων (Neter και άλλων) βεβαιοΰν κατά τρόπον άδίαμφι- σβήτητον ότι μία ένστικτος ίκανοποίησις τοΰ γενετη­σίου πόθου σύμφωνα με τάς αΰνανιστικάς μεθόδους (αυνανισμός έν σμικρογραφία) μπορεϊ νά παρατηρηθή, ούχι πολΰ σπανίως, κατά τήν πρώτην και δευτέραν παιδικήν ηλικίαν. Ή μικροτέρα ηλικία εις ην παρετηρήθη ό αυνανισμός εινε η τών 5ου, 11ου καί 13ου μηνών. Ό τρόπος τοΰ αυνανισμού κατά την ηλικίαν αυτήν συνίσταται εις κινήσεις καί προστριβάς τών μηρών πρός άλλήλους ή καί έπιψαυσεις τών γεννητικών οργάνων διά τών χειρών.

'Ως πρός τήν αΐτιολογί'αν τής καταστάσεως αυτής διετυπώθησαν διάφοροι γνώμαι. Τινες αποδίδουν αυτήν είς μίαν κληρονομικήν ελαττωματικότητα τοΰ νευρικοϋ συστήματος. ’Άλλοι πάλιν, οί περισσότεροι, θεωρούν ώς υπευθύνους, παθήσεις τής υποφύσεως, τών εσω έκκριτικών αδένων, πρωιμότητα γενετήσιον ανώμαλον, δερματικά; παθήσεις των γεννητικών οργάνων.

ΣΧΟΛΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ (από 6 — 12 ή 14 ετών).— Κατά την περίοδον αυτήν τό πάθος τοΰ αυνανισμού κάμνει τάς μεγαλειτέρας προόδους. ’Εδώ τον κύριον ρόλον παίζουν ή μ ΰ η σ ι ς καί ή μ ί μ η σ ι ς. Άληθιναί έπιδημίαι αυνανισμού παρετηρήθησαν εις λύκεια καί οικοτροφεία. Τά σχολεία, οίασδήποτε φύσεως καί άν ήναι, παρουσιάζουν δυστυχώς τό πλέον κατάλληλόν έδαφος διά την «ανάπτυξιν τοΰ βδελυροΰ πάθους. Ή σχολή διά τοΰ παραδείγματος καί τής ψυχικής μολύνσεως ύποβοηθεϊ τά μέγιστα την διάδοσιν τοΰ αυνανισμοϋ.

Κατά τήν γνώμην ολων τών συγγραφέων ή μεταξύ 12ου καί 14ου έτους περίοδος είνε ή πλέον επικίνδυνος καί αριθμεί τά περισσότερα θύματα.

ΝΕΑΝΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ (από 14—20 ή 24 ετών).— Κατά τήν περίοδον αυτήν ό αριθμός τών αύνανιστών είνε ακόμη αρκετός, δεικνύων κάποιαν έλάττωσιν μετά τό 18αν ετος. Αι συνέπειαι τοΰ πάθους κατά τήν περίοδον αυτήν δεν είνε βεβαίως τόσον όλέθριαι, όπως κατά τήν παιδικήν καί τήν σχολικήν, ουχ’ ήττον παρατηρούνται, βλαβαι ψυχικά! καί σωματικοί αρκετά σοβαραί.

ΩΡΙΜΟΣ ΗΛΙΚΙΑ (από 24 — 50 διά τούς άνδρας, καί 20 — 40 διά τάς γυναίκας). — ‘Επίσης κατά την περίοδον αυτήν ό αυνανισμό; αριθμεί αρκετά θύματα. Δυστυχώς υπάρχουν άνδρες και γυναίκες, οι όποιοι και μετά τον γάμον ετι παραδίδονται εις τον αυνανισμόν. Ή χρήσις οίνοπνενματωδών ποτών ύποβοηθεϊ την κακήν εξιν.

ΓΕΡΟΝΤΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ. — Και κατά την ηλικί­αν αύτήν παρατηρούνται, αν και σπανίως, περιπτώ- σεις αυνανισμού.”

Στη συνέχεια γίνεται ο διαχωρισμός των επιπτώσεων του αυνανισμού. Οι επιπτώσεις χωρίζονται σε σωματικές και σε ψυχικές. Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία που αφορά τα παιδιά των αυνανιστών, τα οποία: “έρχονται εϊς τόν κόσμον μέ νεϋρα άδυνατισμένα καί ως εκ τούτου είναι λίαν επιρρεπή εις τόν αυνανισμόν.”

Και συνεχίζει: “ ’Από τά αισθητήρια όργανα απειλούνται ιδίως οι οφθαλμοί· άλλ’ επίσης έκ μέρους τών ωτων, τής οινός, τής γλώσσας αναφαίνονται ενίοτε διαταραχαί, ώς επί τό πλεϊστον νευρικής φύσεως.

ΟΠΤΪΚΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ. Τάς σχέσεις τοΰ αυνανισμού πρός τάς οφθαλμικά" νόσους έμελέτησεν ιδίως ό Γερμανός όφθαλμολόγος Colm. Βλάβαι ποικίλαι παρετηρήθησαν ώς συνέπειαι τοΰ αυνανισμού.

Έ ρ ε θ ι σ μ ο ί, ξ η ρ ο ι κ α τ ά ρ ρ ο η. καί φλογώσεις του επιπεφυκότος, φωτοφοβίαι όναφερονται ως αποτελέσματα τοΰ αυνανισμού.

Ό ξηρός κατάρρους τοΰ έπιπεφυκότος, ο όποιος συνίσταται είς κάψιμο καί πίεσιν είς τά μάτια μέ έλαφράν έρυθρότητα τοΰ βλενογόνου, άλλα χωρίς εκκρισιν, παρατηρεΐται Ιδίως είς νεάνιδας και δεν υποχωρεί εάν δεν έκλειψη τό πάθος.

Αί διαταραχαι τής ευαισθησίας, προ παντός ή υπερευαισθησία προς τό φως, ή φωτοφοβία, ο βλεφαροσπασμός, συχνά συνοδευόμενα μέ διεύρυνσιν και ακινησίαν τής κόρης, εις μάτια αντικειμενικώς τελείως ακέραια και είς ατομα, ών ή ήλικία μπορεΐ νά δώση ύπονοίας περί αύνανισμοϋ, εΐνε πάντοτε ύποπτα.

ΑΚΟΥΣΤΙΚΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ. Παρατηρούνται υπεραισθησία ακουστική, συριγμοί ώτων, πόνοι χωρίς άνατομικήν βάσιν.

ΠΕΠΤΙΚΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ. Αί διαταραχαι τής πέψεως επί αύνανισμοϋ δεν εΐνε σπάνιαι.

Έν αρχή παρατηρεΐται μία υπερβολική όρεξις, ένα είδος βουλιμίας. Οι νεαροί αύνανισταί κατατρΰχονται συνήθως από μίαν πείναν σχεδόν άκόρεστον καί προσλαμβάνουν ποσότητα τροφών ύπερβολικήν. Δυστυχώς ή άνάπτυξίς των δεν συμβαδίζει μέ την ΰπερσίτισιν πού κάμνουν. Μετά πάροδον ολίγου χρόνου αναφαίνονται δυσπεπτικαί διαταραχαι, αί, πέψεις εΐνε δυσχερείς καί βραδεϊαι, παρατηρούνται συσπάσεις τοΰ στομάχου, βάρος, χαύνωσις, μετεωρισμός, εμετοί, δυσκοιλιότης εναλλασσόμενη υπό διαρροϊας.

Εις τό γυναικειον φύλον παρατηρούνται ιδίως έντονοι σπασμοί τού στομάχου καί κολικοί.

ΆΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ. Ό αυνανισμός επιφέρει συχνά αποτελέσματα ολέθρια επί των οργάνων τής φωνής καί τής αναπνοής. Επηρεάζεται ή άνάπτυξις τοΰ φωνητικού οργάνου και ή εντασις καί ποικιλία των ήχων. Εις μερικούς αύνανιστάς παρατηρεΐται άλλοίωσις τοΰ λόγου, διαδοχή ήχων άναρθρων, μία ασυμφωνία. Εις άλλους αδυναμία τής φωνής, βράχνιασμα, ξηρός βήξ. Ένίοτε άναφαίρεται τελεία απώλεια τής φωνής, (αφωνία).

Εις τά ατομα τά οποία παραδίδονται είς αυνα­νισμόν συχνά παρατηρεΐται μία ατελής άνάπτυξις τον θώρακος- ή παραμικρά άσκησις καθιστά τήν αναπνοήν δΰσκολον καί ταχεΐαν, καί κίνησις κάπως βιαία προκαλεΐ λαχάνιασμα.

ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΚΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ

Ό αυνανισμός έπιδρά ολεθρίως επί τοΰ κυκλοφορικού συστήματος. Παρατηρούνται παλιοί, στενοκαρδία, ταχυκαρδία, πόνοι πρσκάρδιοι μέ αίσθημα πιέσεως, άγχος καρδιακόν.”

Το βιβλίο όπως είπαμε απευθυνόταν τόσο σε γονείς όσο και σε δασκάλους και νέους. Απόψεις και πεποιθήσεις μιας άλλης εποχής...

To βρήκαμε εδώ  iatropedia.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

δείτε πως στο παρελθόν έπνιγαν τις ερωτικές τους επιθυμίες- ΦΩΤΟ

διαβάστε για τα οφέλη του αυνανισμού- δεν θα τυφλωθείτε

ο αρχαιότερος οργασμός στον κόσμο

προσέξτε πως περπατάτε, φανερώνει τι είδους οοργασμό έχετε

Γεωπόνος έβγαλε το άχτι του αποκαλώντας τον Πάγκαλο "γαιδούρι"..

Την αντίδραση του Θεόδωρου Πάγκαλου προκάλεσε ο χαρακτηρισμός “γαϊδούρι” που του απηύθυνε ένας πολίτης στη λίμνη της Βουλιαγμένης...

Σύμφωνα με πληροφορίες ο πρώην υπουργός άκουσε τον πολίτη και του ζήτησε να το επαναλάβει, όπως και έγινε.
Τότε ο Θεόδωρος Πάγκαλος ζήτησε τη σύλληψη του πολίτη, κάλεσε την αστυνομία με αποτέλεσμα ο άνδρας να μεταφερθεί στο Α.Τ. Βουλαγμιένης με τον πρώην υπουργό να καταθέτει μήνυση σε βάρος του.

Σημειώνεται ότι λίγη ώρα αργότερα ο πολίτης αφέθηκε ελεύθερος. 

Πρώτο ΘΕΜΑ

Στα Τρίκαλα η σημαια με τη μεγάλη ιστορία..

Η Ιστορική Σημαία του 5ου Συντάγματος που έδωσε την μάχη των νέων Θερμοπύλων στο ύψωμα 731, με την ολοκλήρωση των εργασιών αποκατάστασης της, επιστρέφει στα Τρίκαλα.

Την Τρίτη 9 Απριλίου και ώρα 11:00 ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Στρατηγός κ. Μιχ. Κωσταράκος, συνοδευόμενος από τον Α/ΓΕΣ Αντιστράτηγο κ. Αθ. Τσέλιο θα παραδώσουν την Πολεμική Σημαία του 5ου Συντάγματος στη ΣΜΥ και θα τιμήσουν τους Μαχητές του Υψώματος 731 κατά την μάχη της 9 Μαρτίου του 1941.

Καλούνται άπαντες οι Θεσσαλοί και όχι μόνο, μαχητές εν ζωή, απόγονοι μαχητών, Αξιωματικοί ε.α, Έφεδροι αλλά και οι πολίτες της Θεσσαλίας και της Ηπείρου να τιμήσουν την Σημαία του ηρωικού 5ου Συντάγματος -
του "Συντάγματος των Θεσσαλών" όπως έμεινε στην Ιστορία μιας και συγκροτείτο στην πλειοψηφία του από Θεσσαλούς !

Να θυμηθούμε ότι ο Τρικαλινός Νικόλαος Λεοντάρης με αυταπάρνηση κράτησε για χρόνια φυλαγμένη την σημαία του συντάγματος με κίνδυνο της ζωής του. Την παρέδωσε και ποτέ δεν ζήτησε και δεν πήρε ανταλλάγματα απλά γιατί όπως αναφέρει «έκανα το καθήκον μου προς την πατρίδα».

Η παράδοση της σημαίας "εγένετο εν επισήμω τελετή είς τους Στρατώνες του 5ου Πεζικού Συντάγματος Τρικάλων καθ’ήν παρέστησαν άπασαι οι Στρατιωτικοί και Πολιτικαί Αρχαί της πόλης Τρικάλων ως και Βρεττανοί Αξιωματικοί."

Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το μέλος μας κ. Μαρία-Χριστίνα Μπακλαβά, το διήμερο (24-25/9/2011) με την ιδιότητα της Γεν. Γραμματέως της "Θεσσαλικής Γης", συμμετείχε στην αποστολή της επίσκεψης-απότισης φόρου τιμής της Περιφερειακής Ενότητας Τρικάλων στο ομώνυμο ύψωμα που σήμερα λέγεται 726 μιας και από τη σφοδρότητα των βομβαρδισμών σκάφτηκε πέντε μέτρα – ως γνωστόν το υψόμετρο καθορίζει την ονομασία των υψωμάτων. Επίσης με την ιδιότητα της δημοσιογράφου, συνεργαζόμενη με τον κ. Χρίστο Βασιλόπουλο – δημοσιογράφο, παραγωγό & παρουσιαστή της τηλεοπτικής εκπομπής "ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ" - το καλοκαίρι του 2012 συνέβαλε αποφασιστικά στην καταγραφή των δραματικών γεγονότων της μάχης στο Ύψωμα 731 (η εκπομπή προβλήθηκε από τη ΝΕΤ στις 27/10/2012).

Τέλος ο Νικόλαος Λεοντάρης βραβεύθηκε για την προσφορά του από την Παγκόσμια Συνομοσπονδία Θεσσαλών στη διάρκεια  των εργασιών του 3^ου Παγκόσμιου Συνέδριου-Ανταμώματος Θεσσαλών στην Αγιά Λαρίσης.

Στην αυτούσια μαρτυρία του, ο Νικόλαος Δ. Λεοντάρης αναφέρει χαρακτηριστικά για τα γεγονότα της εποχής :

"Εδώ θα ιστορήσω πως περιήλθε η πολεμική Σημαία του ηρωικού 5ου Πεζικού Συντάγματος σε μένα, ως και τι έκανα εγώ να διασώσω ταύτην από τα στρατεύματα κατοχής. Όταν η Γερμανία κήρυξε τον πόλεμο κατά της Ελλάδος βρέθηκα να υπηρετώ ως υπεύθυνος διαχειριστής την 6η Απριλίου 1941 καυσίμου ύλης του Κέντρου Ανεφοδιασμού Κορυτσάς.

Οπότε την 12ην Απριλίου ημέρα Σάββατο και ώρα 7.00 μ.μ. με αυτοκίνητο του τάγματος να βρεθώ στα Γιάννενα στις 14 Απριλίου 1941 Μεγάλη Δευτέρα και στις 17 Απριλίου 1941 Μεγάλη Πέμπτη ήρθε και η διοίκηση του τάγματος μαζί και ο λόχος που υπηρετούσα εγώ. Εκεί ο διοικητής του λόχου Ανθ/γός Λάμπρου μου λέει όπως ήρθα από την Κορυτσά να πηγαίνω στην Πρέβεζα αυτή είναι διαταγή του τάγματος που πορεία θα' ρθουν και οι λόχοι.

Την επόμενη 18 Απριλίου 1941 ήρθε και η διοίκηση του Συν/τος με διοικητή τον αείμνηστο Συν/ρχη Νικόλαο Γεωργούλα. Εκεί εγώ συνάντησα και το φίλο μου στρατιωτικό γιατρό Βασίλειο Κλιάφα για να μου πει καλά που σε βρήκα, γιατί ο διοικητής μας μου είπε ότι, εν όψει διαλύσεως του Συντ/τος και επειδή είμαι από ορεινή περιοχή να παραλάβω να διαφυλάξω την πολεμική Σημαία του Συν/τος, το αρχείο και τα προσωπικά του αντικείμενα : πιστόλι, κυάλια και ξίφος από τα στρατεύματα κατοχής έως ότου η πατρίδα μας ελευθερωθεί.

Αλλά εγώ Νίκο δυσκολεύομαι να τα διαφυλάξω, γιατί στο χωριό μου δεν είναι κανένας κάτοικος να βοηθηθώ, έτσι θα αναλάβεις εσύ τη φύλαξη των, του λέω και βέβαια, αλλά ο διοικητής και εσύ ποιά πορεία θα ακολουθήσετε, θα πάμε στο Μέτσοβο και από εκεί στο απέναντι χωριό Ανθοχώρι, θα φτάσουμε στον αυχένα του Μαντραχότζα, προχωρώντας θα φτάσουμε στα χωριά μας.

Ναι του λέω, αλλά εγώ πήρα διαταγή να πηγαίνω στην Πρέβεζα. Τότε εσύ εάν περάσεις πρώτος από το χωριό μου θα τα παραδώσεις στον πατέρα μου που καλά γνωρίζεσθε. Εάν πηγαίνω εγώ θα σε περιμένω εκεί, ο γιατρός πήγε τα παρέδωσε στον πατέρα μου και μετά της αυτοδιαλύσεως και του λόχου που υπηρετούσα έφτασα και εγώ στο χωριό μου όπου και βρήκα μετά μαζί με τον πατέρα μου το κασελάκι με το αρχείο, το πιστόλι και τα κυάλια. Τα τοποθετήσαμε σε ένα ξύλινο κιβώτιο στην αποθήκη, το ξίφος κάτω από ένα στρώμα με ροκόφυλα και τη Σημαία σε ένα από τα δυο μπαούλα που είχε το προικιό ρουχισμού η αδερφή μου.

Ο πατέρας μου πέθανε στις 24 Οκτωβρίου 1941 στο χωριό καταγωγής του, τη Μεσοχώρα, γιατί τον είχαμε μεταφέρει εκεί γιατί είχε δυο καλούς γιατρούς. Όταν επιστρέψαμε στο χωριό μας Καλλιρρόη μαζί με την μητέρα μου και επειδή εγώ είχα απουσιάσει από το χωριό, κοίταξα εκεί στο κιβώτιο στην αποθήκη δεν υπήρχε το κασελάκι μα ούτε και το πιστόλι με τα κυάλια. Τότε ρώτησα τη μητέρα μου τι έγιναν, για να μου πη όταν απουσίαζα, πήγαν δυο άνδρες και είπαν στον πατέρα σου ότι ήταν αξιωματικοί και τους έστειλε ο Διοικητής να πάρουν τα πράγματα και τους τα έδωσε.

Από την Άνοιξη του 1942 άρχισαν οι Ιταλοί να με πιέζουν να τους παραδώσω τη Σημαία γιατί δικός σου άνθρωπος τους είχε καταδώσει ότι την είχα σε μπαούλο στο σπίτι, αλλά στις 2 Οκτωβρίου 1942 ευρισκόμενος σε ένα φιλικό σπίτι μακριά από το δικό μου είδα να' ρχονται Ιταλοί, τότε εγώ προσέτρεξα μην τυχόν κάνουν έρευνα, αλλά όταν έφτασα στην αυλόπορτα οι Ιταλοί που είχαν φτάσει γρηγορότερα στα 70 μέτρα είχαν στήσει στο έδαφος ένα οπλοπολυβόλο, στραμμένη την κάνη προς το σπίτι μου και ο λοχαγός με τα κυάλια παρακολουθούσε κάθε κίνηση.

Εγώ τότε δεν προχώρησα να πάω σπίτι, αλλά από εκεί φώναξα τη μητέρα μου να ζώσει τη Σημαία, κάτω από το φαρδύ της φόρεμα μην τυχόν οι Ιταλοί κάνουν έρευνα. Δεν βρήκαν ούτε το ξίφος του Συν/ρχου που ήταν στον πυθμένα του μπαούλου γιατί με σταμάτησαν πριν φτάσω εκεί, μετά με πήγαν στο λοχαγό και του πάνε ότι δεν βρέθηκε τίποτε, ο οποίος προσπάθησε να με ξυλοφορτώσει αλλά με θαρραλέα στάση μου και επεμβαίνοντα ενός άλλου που γνώριζε πολύ ελληνικά, ο οποίος απευθυνόμενος σε μένα μου είπε να τα παραδώσω γιατί μου είναι άχρηστα.

Εγώ συνεχώς προέβαλα άρνηση, ο λοχαγός τότε διέταξε να μου φορέσουν χειροπέδες και να με πάρουν ως όμηρο για την Καλαμπάκα για να με στείλουν στην Ιταλία. Δεν το έπραξα γιατί ο Ελληνομαθής είχε άλλη άποψη για να τους τα φέρω στην Καλαμπάκα σε λίγες μέρες.

Εγώ την άλλη μέρα αναζήτησα κρύπτη έξω από το χωριό και σαν τέτοια βρήκα στη θέση Χαλκιώτη, έτσι περιτύλιξα Σημαία και ξίφος με μια παλιά κουβέρτα και τσιουβάλια πήγα και τα τοποθέτησα κάτω από έναν ογκόλιθο, φρακάρισα την οπή και εκεί παρέμειναν από της 4 Οκτωβρίου 1942 μέχρι αρχές Απριλίου 1945 χωρίς να γνωρίζει κανένας ακόμη και η μάνα μου.

Οπότε τέλος Μαρτίου 1945 κλήθηκε στα όπλα η κλάση μου και πήγα στα Τρίκαλα και αντί να πάω στη μονάδα μου από ακράτητον ενθουσιασμό πήγα στη Διοίκηση Φρουράς Τρικάλων που ήταν το 119 Τάγμα Εθνοφυλακής και διοικητής ήταν ο Ταγματάρχης Αχιλλέας Μακαρίτης και τα γραφεία ήταν στο Πανελλήνιο Ξενοδοχείο, όπου πήγα και το ανέφερα όπου κάπου έξω από το χωριό μου έχω κρύψει την πολεμική Σημαία του 5ου Πεζικού Συντάγματος Τρικάλων και κατά 60% δεν έχει σαπίσει. Εκείνος με χαράς συναισθήματα μου είπε θα σου δώσω μια ομάδα στρατιωτών να πας να τη φέρεις. Του λέω τότε εγώ, ότι πρέπει να πηγαίνω στη μονάδα να καταταγώ. Όχι μου λέει προέχει η μεταφορά της Σημαίας, όσον αφορά για τη μονάδα θα το τακτοποιήσω.

Έτσι και εγώ πεζός 85 χιλιόμετρα που απέχει το χωριό πήγα τα έβγαλα από την κρύπτη και βρήκα τη Σημαία τελείως άθικτη, τα πήγα στο σπίτι άφησα το ξίφος και έβαλα τη Σημαία σε ένα ντροβά και ξανά για τα Τρίκαλα την πήγα στα γραφεία της διοικήσεως όπου ο Ταγματάρχης Μακαρίτης με δέχθηκε με πλήρη αισθήματα και ασπασμούς, αλλά και σήμανε συναγερμό και συγκεντρώθηκαν όλοι οι αξιωματικοί και εγώ να ατενίζω τη Σημαία.

Ο δε μακαρίτης Αχ. Μακαρίτης τους εξήγησε όλα τα συμβαινόμενα, μετά είπε σε μένα να αφήσω εκεί τη Σημαία έως ότου ορισθεί από το Υπουργείο των Στρατιωτικών η επίσημη παράδοση, εγώ το αρνήθηκα για να του πω στην επίσημη παράδοση θα σας την παραδώσω. Και η επίσημη παράδοση ορίσθηκε η 21 Μαΐου 1945 στην οποία αφού μίλησα εγώ δια μικροφώνου την έβγαλα από τη δερμάτινη τσιάντα που κατά την ομιλία μου την κρατούσε η μαθήτρια και συγγενής μου Νίνα Λεων. Μπατόλα εκεί κάπου ίστατο και ο Αστέριος Νταής πρόεδρος του Ελεγκτικού Συμβουλίου με πήρε στην αγκαλιά του και με πήγε στον ιστάμενο εκεί Στρατηγό Αβραμίδη και να του πει "με τέτοια Ελληνόπουλα η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει".

Μετά άρχισε η υποβολή συγχαρητηρίων από αξιωματικούς Ελλήνων και Άγγλων και πολιτικών , μεταξύ αυτών πέρασε και ο εισαγγελέας Τρικάλων Χαρίλαου Σπένδου για να μου πει είμαι ο εισαγγελέας και σε προσκαλώ αύριο πρωινή ώρα να' ρθεις στο γραφείο μου να σε γνωρίσω καλύτερα όπου και πήγα. Στη συζήτηση που έγινε με ρώτησε τι εργασία κάνης, καμία του λέω. Θα πάμε στο Νομάρχη να σε τακτοποιήσει σε κάποια θέση.

Κύριε εισαγγελέα του λέω αυτήν την πράξη που έκανα καθήκον μου προς την πατρίδα. Τελικά πήγαμε στον Νομάρχη ο οποίος μου είπε για την εθνική τράπεζα αρνήθηκα, δεν δέχθηκα τίποτε, επέστρεψα στο χωριό μου και ψωμοζούσα κατά πως λέγεται. Τέλος για την πράξη μου αυτή τιμήθηκα με το Μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων".

Το βρήκαμε ΕΔΩ 

‘’ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΣΟΚ’’. Της Ναόμι Κλάιν, συγκλονίζει

Το βιβλίο της Ναόμι Κλάιν ‘’ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΣΟΚ’’ περιγράφει με συγκλονιστικό τρόπο αυτό που βιώνουμε σήμερα. Μια σύνοψη αυτού του  βιβλίου περιγράφεται πιο κάτω και ο καθένας από εμάς πρέπει να το διαβάσει για να αντιληφθεί τι μαγειρεύεται σε βάρος των λαών.

Όμηρος Αλεξάνδρου

H βραβευμένη Καναδή δημοσιογράφος, συγγραφέας και κινηματογραφίστρια...

που έγινε γνωστή για τις θέσεις της εναντίον των αμερικανικών πολυεθνικών, Ναόμι Κλάιν, αναπτύσσει το επιχείρημα ότι οι σκληρές οικονομικές μεταρρυθμίσεις, που προωθούνται λίγες ημέρες μετά από μια φυσική καταστροφή ή το τέλος ενός πολέμου, δεν είναι τυχαίες, αλλά μέρος ενός καλά οργανωμένου σχεδίου.

Στο βιβλίο της, που έγινε διεθνές μπεστ σέλερ και στην Ελλάδα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη, προσεγγίζει γεγονότα και φυσικές καταστροφές ακραίας βίας –πραξικοπήματα, πολέμους, τυφώνες– και παρέχει τα στοιχεία που λειτουργούν ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο σοκ που υπέστησαν οι πολίτες και στις πολιτικές του ελεύθερου εμπορίου, οι οποίες εφαρμόστηκαν προτού οι άνθρωποι ξεπεράσουν την αμηχανία. Το τρίπτυχο αποκρατικοποιήσεις - ελεύθερο εμπόριο - περικοπή των δημοσίων δαπανών είναι το δόγμα που αποκαλεί «θεραπεία-σοκ» και έχει εφαρμοστεί σε δεκάδες χώρες.

Για την Κλάιν ο πόνος και ο αποπροσανατολισμός που υφίστανται οι άνθρωποι σε τέτοιες καταστάσεις γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης και μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία, προκειμένου να επιβληθεί η θεραπεία-σοκ. Βασική προϋπόθεση είναι ότι τα άτομα, σε ακραίες καταστάσεις, είναι αδύναμα να αντιδράσουν και συναινούν με την αμηχανία τους σε πολιτικές, οι οποίες, λεπτά πριν χτυπήσει η καταστροφή, θα είχαν προκαλέσει την αντίδρασή τους.

«Μόνο μία κρίση –είτε είναι πραγματική είτε απλώς εκλαμβάνεται σαν τέτοια– οδηγεί σε πραγματικές αλλαγές. Όταν ξεσπά μια κρίση, οι δράσεις που αναπτύσσονται εξαρτώνται από τις επικρατούσες ιδέες.

Πιστεύω ότι αυτή πρέπει να είναι η βασική λειτουργία μας: να αναπτύσσουμε εναλλακτικές πολιτικές που θα αντικαταστήσουν τις υπάρχουσες, να τις διατηρήσουμε ζωντανές και διαθέσιμες, έως ότου το πολιτικά αδύνατο καταστεί πολιτικά αναπόφευκτο». Αυτός είναι ο ορισμός που δίνει η Κλάιν για το δόγμα του σοκ, διά στόματος του βραβευμένου με Νόμπελ οικονομολόγου και «πατέρα» της θεωρίας του ελεύθερου εμπορίου Μίλτον Φρίντμαν.

Αυτές ακριβώς τις πολιτικές –«ενορχηστρωμένες επιδρομές» τις ονομάζει η ίδια– εναντίον των πολιτών, των δικαιωμάτων τους και της δημόσιας περιουσίας μετά από καταστροφικά γεγονότα είναι που ονομάζει «καπιταλισμό της καταστροφής».

Βασικός στόχος του βιβλίου είναι να αποκαλύψει την πραγματικότητα πίσω από το «προσωπείο» της θεωρίας του ελεύθερου εμπορίου, που έχει εξυμνηθεί σε ολόκληρο τον κόσμο, και να δείξει ότι τα ακραία οικονομικά μέτρα δεν επιβλήθηκαν με δημοκρατικό τρόπο.

Η συγγραφέας ξεκινά από τη Λατινική Αμερική στη δεκαετία του ’60, ακολουθεί το αιματηρό μονοπάτι της θεωρίας του ελεύθερου εμπορίου για τέσσερις ολόκληρες δεκαετίες, τα πλοκάμια που άπλωσε σε όλο τον κόσμο και φτάνει στις ΗΠΑ του σήμερα και στον πόλεμο στο Ιράκ. Το Δόγμα του Σοκ βλέπει τη θεραπεία του σοκ να εφαρμόζεται στα Νησιά Φόκλαντ το 1982, τη σφαγή στην Πλατεία Τιεν Αν Μεν το 1989, την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, την κρίση στην Ασία το 1997.

Η μαφία των Παιδιών του Σικάγου

Το βιβλίο παρουσιάζει το νομπελίστα οικονομολόγο Μίλτον Φρίντμαν ως το «δόκτορα του σοκ», έναν άνθρωπο που δεν δίστασε να επιβάλει τις ιδέες του για μια αγορά απαλλαγμένη από την κρατική παρέμβαση με κάθε κόστος.

Όπως αναφέρει η Κλάιν στο βιβλίο, που γράφτηκε ένα χρόνο σχεδόν μετά το θάνατο του επιφανούς οικονομολόγου που συνδέθηκε με Αμερικανούς προέδρους, όπως ο Ρίτσαρντ Νίξον και ο Ρόναλντ Ρέιγκαν αλλά και ο δικτάτορας Αουγκούστο Πινοτσέτ, το όραμά του ήταν ένας «καθαρός καπιταλισμός».

Σε αυτό το οικονομικό σύστημα τα πάντα θα βρίσκονταν στα χέρια των εταιρειών και το κράτος δεν θα έκανε καμία απολύτως παρέμβαση στην αγορά. Η «αγία τριάδα» της θεωρίας του Φρίντμαν προέβλεπε ιδιωτικοποιήσεις, δραστικές περικοπές στις δημόσιες δαπάνες και απορρύθμιση - ελεύθερο εμπόριο.

Τα βασανιστήρια και η θεραπεία-σοκ

Το Δόγμα του Σοκ συνδέει τα βασανιστήρια με ηλεκτροσόκ με το σοκ που δέχεται μια κοινωνία από τα σκληρά οικονομικά μέτρα. Η Ναόμι Κλάιν κάνει εκτενή αναφορά στα πειράματα με ηλεκτροσόκ και ψυχότροπες ουσίες που έγιναν στη δεκαετία 1950 στο Ινστιτούτο Άλαν του Πανεπιστημίου Μακγκίλ στον Καναδά υπό την εποπτεία του διευθυντή Γουέιν Κάμερον και τη χρηματοδότηση της CIA.

Ο ψυχίατρος προσπαθούσε με ηλεκτροσόκ και ακραίες μεθόδους να αποκόψει έναν άνθρωπο από την πραγματικότητα και μέσα από το σοκ να τον επαναφέρει σε μια κατάσταση «λευκού χαρτιού», όπου ο καθένας θα μπορούσε να «γράψει» τον ιδανικό άνθρωπο.

Τα πειράματα απέτυχαν όταν οι ασθενείς-πειραματόζωα επέστρεφαν σε νηπιακό στάδιο και έφταναν σε σημείο να ξεχνούν πώς μιλάει κανείς, αλλά προέκυψε κάτι χρήσιμο για την αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών: Ένα εγχειρίδιο «πόνου», μέθοδοι, δηλαδή, προκειμένου οι ανακριτές να μπορούν να προκαλούν σοκ στα θύματα μέχρι να αποσπάσουν τις πληροφορίες που θέλουν. Η υπόθεση αποκαλύφθηκε τη δεκαετία του 1970 και η Κλάιν υποστηρίζει ότι το ίδιο εγχειρίδιο εφαρμόζεται μέχρι σήμερα από τις υπηρεσίες στις αμερικανικές βάσεις στο Γκουαντάναμο και το Αμπού Γκράιμπ.

Το δόγμα του σοκ μιμείται ακριβώς αυτή τη διαδικασία και προσπαθεί να επιτύχει σε μαζική κλίμακα ό,τι επιτυγχάνουν τα βασανιστήρια κατά τη διάρκεια της ανάκρισης ενός ατόμου.

Για την Κλάιν στο επίπεδο της κοινωνίας ο ψυχολόγος που προσπάθησε να κάνει το ίδιο πείραμα ονομαζόταν Μίλτον Φρίντμαν. «Όσοι ασπάζονται το δόγμα του σοκ είναι πεπεισμένοι ότι μόνο μία μεγάλη ρήξη, ένας πόλεμος, μία τρομοκρατική επίθεση μπορεί να τους εξασφαλίσει το είδος του μεγάλου λευκού καμβά που ποθούν. Είναι ακριβώς αυτές οι καθοριστικές στιγμές, όταν ψυχολογικά είμαστε έρμαια και σωματικά ξεριζωμένοι, που αυτοί οι δεξιοτέχνες της χειραγώγησης της πραγματικότητας απλώνουν τα χέρια τους και αρχίζουν να αναπλάθουν τον κόσμο».

Έτσι, το πρώτο αιματηρό πείραμα των Παιδιών του Σικάγου ξεκίνησε στη Λατινική Aμερική. Μετά το πραξικόπημα, που ήταν το πρώτο σοκ για τους πολίτες, ακολουθούσε η θεραπεία-σοκ. Όσα τμήματα της κοινωνίας αντιστέκονταν ή αποτελούσαν μία εν δυνάμει απειλή στη νέα τάξη πραγμάτων δέχτηκαν και ένα τρίτο σοκ: εξολοθρεύονταν με βασανιστήρια σε στρατόπεδα των καθεστώτων, με μεθόδους όμως που να γίνονται γνωστές στους πολίτες και το σοκ να διατηρείται στην κοινωνία.

Η δικτατορία δίνει τη θέση της στον οικονομικό πόλεμο

Σήμερα η Κλάιν χαρακτηρίζει «κοκαΐνη» των χρηματοοικονομικών αγορών τις αυστηρές περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, τις ιδιωτικοποιήσεις και το ελεύθερο εμπόριο. Τα πραξικοπήματα όμως ήταν αιματηρά και στη συνέχεια τα πειράματα έγιναν με πιο «δημοκρατικούς» τρόπους.

Προκειμένου λοιπόν να «γονατίσει» μία χώρα γρήγορα, η επίθεση στο νόμισμά της είναι η καλύτερη λύση. Οι χώρες που αντιμετώπισαν υψηλά ελλείμματα για την Κλάιν βρέθηκαν μπροστά σε ένα αδιέξοδο που είχε μία μόνο λύση: να παραχωρήσουν τα πάντα προκειμένου να σώσουν την οικονομία τους.

Για την Κλάιν αυτή η «δικτατορία του χρέους» σημαίνει ότι το πακέτο διάσωσης περιλαμβάνει, εκτός από τα δάνεια, τις ιδιωτικοποιήσεις και τις πολιτικές του ελεύθερου εμπορίου και οι χώρες δέχονται ολόκληρο το πακέτο χωρίς να έχουν άλλη επιλογή.

Η Κλάιν εξηγεί ότι το οικονομικό σοκ έχει μία βασική υπόθεση: ότι οι άνθρωποι μπορεί να αντιστέκονται σε τμηματικές αλλαγές, όπως την περικοπή ενός προγράμματος υγείας ή μία εμπορική συμφωνία, αλλά αν υπάρξουν δεκάδες ταυτόχρονες αλλαγές προς κάθε κατεύθυνση τότε δημιουργείται ένα αίσθημα ματαιότητας στον πληθυσμό που περιέρχεται σε κατάσταση αδράνειας.

Για την Ελλάδα υποστηρίζει ότι αντιστέκεται στις τεχνικές του σοκ, καθώς έχει βαθιά ιστορική μνήμη και επιμένει ότι η χώρα έχει εναλλακτικές. «Δυστυχώς έχετε πολιτικούς που ευχαρίστως τονίζουν το αίσθημα των πολιτών ότι είναι αβοήθητοι και δεν έχουν άλλη επιλογή».

Ερ : Το δόγμα του σοκ και η άνοδος του καπιταλισμού της καταστροφής. Πώς ξεκίνησε η ιδέα γι’ αυτό το βιβλίο;

Απ : Η ιδέα αυτή ξεκίνησε όταν βρισκόμουν στο Ιράκ το 2004.

Ήμουν δημοσιογράφος και κάλυπτα τα γεγονότα για το αμερικανικό περιοδικό Ηarper’s και παρακολουθούσα τον επικεφαλής των αμερικανικών δυνάμεων στις επαρχίες του Ιράκ, Paul Bremer, που ήταν πολύ τολμηρός και επέβαλε ανοιχτά την οικονομική θεραπεία-σοκ στη χώρα. Ήταν πολύ ξεκάθαρο στο Ιράκ ότι η στρατηγική ήταν –και χρησιμοποιώ τα λόγια των αρμοδίων στο βιβλίο– «να χρησιμοποιηθεί το σοκ του πολέμου» προκειμένου να «μαλακώσει» η χώρα, να δημιουργηθεί το κατάλληλο έδαφος και να μετασχηματιστεί οικονομικά. Αυτό προσπάθησαν να κάνουν, αλλά απέτυχαν από πολλές απόψεις, επειδή υπήρξε τόση πολλή αντίσταση. Και τότε ήταν που ένα άλλο είδος σοκ αναδύθηκε: τα βασανιστήρια, και ήμουν στο Ιράκ όταν ξέσπασε το σκάνδαλο του Αμπού Γκράιμπ.

Έτσι η ιδέα για το βιβλίο προήλθε από τα τρία είδη του σοκ: το σοκ της εισβολής, το οικονομικό σοκ και έπειτα το σοκ των βασανιστηρίων. Όλα ξεδιπλώνονται στον «καμβά» του Ιράκ και έπειτα, όταν αναγνώρισα το σχήμα αυτών των τριών ειδών σοκ, τα είδα να αποτελούν πανομοιότυπο πρότυπο που μεταφερόταν και σε άλλες χώρες.

Ερ : Με τι σχετίζεται Το Δόγμα του Σοκ; Είναι, δηλαδή, ένα βιβλίο για την οικονομία, την πολιτική, τη συνωμοσία ή ένα δημοσιογραφικό ταξίδι σε μεγάλα γεγονότα;

Απ : Σίγουρα δεν αναφέρεται σε θεωρίες συνωμοσίας και όλα όσα γράφω βασίζονται σε πηγές, γεγονότα και απευθείας λεγόμενα αρμόδιων. Δεν είναι, δηλαδή, μία θεωρία που δημιούργησα, μία σκοτεινή συνωμοσία που βρίσκεται εκεί έξω στον κόσμο. Το βιβλίο είναι μία εξήγηση της δύναμης και πώς η δύναμη λειτουργεί στον κόσμο. Το βλέπω ως μια εναλλακτική ιστορία για τον τρόπο που μια εξαιρετικά αντιδημοφιλής θεωρία, ο νεοφιλελευθερισμός, θριάμβευσε σε ολόκληρο τον κόσμο.

Επιπλέον, ο ρόλος που διαδραμάτισε το σοκ και η κρίση δεν είχαν γίνει σοβαρό αντικείμενο μελέτης, καθώς και η συμβολή της βίας. Υπήρχαν μελέτες για ξεχωριστές χώρες αλλά ποτέ μία διήγηση για το νεοφιλελευθερισμό και τις πρακτικές του σε διάφορα μέρη του πλανήτη. Έτσι πιστεύω ότι βλέπω το βιβλίο. Θέλω να ξαναπώ την ιστορία που έχει ειπωθεί μόνο από τους νικητές. Όταν οι νικητές λένε την ιστορία τους, αφήνουν απέξω τη βία, τα πτώματα – κάνουν μια διαφήμιση της νίκης. Ο τρόπος που είδα τη θεραπεία του σοκ ήταν μια νέα πλευρά στην ιστορία των ανθρώπων.

Ερ : Στο βιβλίο σχετίζετε τα βασανιστήρια που έκανε ο ψυχίατρος Γουέιν Κάμερον με χρηματοδότηση της CIA με την οικονομική θεραπεία-σοκ. Πώς φτάσατε στο σημείο να συνδέσετε αυτά τα δύο γεγονότα που μοιάζουν να μην έχουν καμία σχέση;

Aπ : Οι οικονομολόγοι έχουν επιλέξει αυτή τη μεταφορική έννοια για τη θεραπεία του σοκ. Δεν είναι δική μου μεταφορά.

Είναι δική τους και στις στιγμές-κλειδιά για την οικονομική μετατροπή, είτε στη Ρωσία της δεκαετίας του ’80 είτε στη Λατινική Αμερική, οι κορυφαίοι οικονομολόγοι διάλεξαν μία ψυχολογική μεταφορική έννοια γι’ αυτό που έκαναν εκείνο τον καιρό. «Η χώρα χρειάζεται μία θεραπεία-σοκ», «μία δόση του πικρού φαρμάκου», «άρρωστη χώρα που την επαναφέραμε με σοκ». Αυτά έλεγαν. Έτσι σήμερα χρησιμοποιούν αυτή την ιατρική μεταφορά και θα έλεγα ότι δεν τη διάλεξα, απλώς την πήρα στα σοβαρά.

Κι αφού έκρινα ότι είναι μια σοβαρή μεταφορά ξεκίνησα την έρευνα. Τι είναι η θεραπεία-σοκ; Πώς λειτουργεί ως μέρος μιας τεχνικής που χρησιμοποιείται στην ανακριτική και όχι στην ψυχολογία; Αυτά τα ερωτήματα με έφεραν στα πειράματα του Κάμερον, γιατί αυτά τα πειράματα σχημάτισαν τις σύγχρονες ανακριτικές τεχνικές που βλέπει κανείς στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και στο Γκουαντάναμο.

Κι όταν διάβασα το εγχειρίδιο της CIA για τους ανακριτές, που αποχαρακτηρίστηκε και δόθηκε στη δημοσιότητα τη δεκαετία του 1980, όπως λέω και στο βιβλίο, σοκαρίστηκα με τη στρατηγική που χρησιμοποιούσαν για να προκαλέσουν οπισθοδρόμηση του φυλακισμένου στην παιδική του ηλικία και να βλέπει τον ανακριτή σαν μια πατρική φιγούρα.

Τότε ανοίγεται ένα παράθυρο ευκαιρίας, όταν ο αιχμάλωτος βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση της οπισθοδρόμησης και μπορείς να τον οδηγήσεις να κάνει στην κυριολεξία ό,τι του πεις. Όταν διάβασα το εγχειρίδιο, είχα μόλις γυρίσει από το Ιράκ και σκέφτηκα ότι αυτό ακριβώς προσπαθούσαν να κάνουν εκεί. Ήταν κάτι που ήταν οφθαλμοφανές στο Ιράκ και δηλωνόταν από τους Αμερικανούς αξιωματούχους, ότι ήθελαν να χρησιμοποιήσουν όσο περισσότερο σοκ μπορούσαν στην εισβολή, προκειμένου οι Ιρακινοί να μπορούν να διαταχθούν να πάνε από το σημείο Α στο σημείο Β, επειδή θα ήταν τόσο αμήχανοι μετά από όσα θα έχουν περάσει.

Έζησα στην Αργεντινή για δύο χρόνια και στη Λατινική Αμερική έχει ξεκινήσει μια μεγάλη συζήτηση γύρω από τους τρόπους με τους οποίους μία ατομική κατάσταση μπορεί να γίνει συλλογική, για το πώς κάτω από τη δικτατορία οι άνθρωποι τραυματίστηκαν σε συλλογικό βαθμό.

Αυτό με έκανε να ενδιαφερθώ για τον τρόπο που το σοκ γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης σε άλλα μέρη του πλανήτη, όπως στο Ιράκ ή στις ΗΠΑ μετά την 11η Σεπτεμβρίου, όταν ο πληθυσμός ήταν εμφανώς σε κατάσταση σοκ και οπισθοδρόμησης, προκειμένου να προωθήσουν πολύ αντιδημοφιλείς και επικίνδυνες μεταρρυθμίσεις.

Το επιχείρημά μου στο βιβλίο είναι ότι οι χώρες με δυνατή ιστορική μνήμη, ιδίως του φασισμού και της δικτατορίας, καταλαβαίνουν τις επιδράσεις αυτών των τεχνικών του σοκ και αντιστέκονται περισσότερο. Είναι, δηλαδή, πιο ανθεκτικές απέναντι σε αυτές τις πρακτικές. Και πιστεύω ότι η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι αντιστέκεται στο σοκ και το φόβο της οπισθοδρόμησης.

Ερ : Όταν ξέσπασε το 2001 η κρίση στην Αργεντινή εσείς βρισκόσασταν στη χώρα και παρακολουθούσατε τα γεγονότα της κατάρρευσης της οικονομίας. Θα λέγατε ότι υπάρχουν ομοιότητες ανάμεσα στην περίπτωση της Αργεντινής και στη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας;

Απ : Στην πραγματικότητα πιστεύω ότι υπάρχουν τρομερές ομοιότητες, ειδικά στον τρόπο που κάλυψαν το γεγονός τα διεθνή ΜΜΕ, στην εξήγηση, δηλαδή, που δόθηκε για την κρίση στην Αργεντινή και μετέπειτα στην ελληνική κρίση. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε μια κρίση που δημιουργήθηκε με πλήρη συνέργεια του διεθνούς τραπεζικού συστήματος.

Αυτή ακριβώς είναι η κατάσταση στην Ελλάδα και το ίδιο συνέβη και με την Αργεντινή, όπου είχαμε μεγάλες τράπεζες, όπως η City Bank, η Goldman Sachs, να δημιουργούν το οικονομικό πρόγραμμα για τη χώρα πριν από την κρίση. Ακόμη και μετά από το ξέσπασμα της κρίσης υπήρχε η άποψη του «νοσηρού πληθυσμού» και της παθολογίας της ψυχολογίας στο έθνος.

Στην Αργεντινή, μετά την κρίση, δεν υπήρχε αίσθηση της συλλογική ευθύνης γι’ αυτό που συνέβη. Όλα είχαν να κάνουν με το χαρακτήρα των Αργεντινών, με την υποτιθέμενη απληστία τους και τις υπερβολικές δαπάνες που έγιναν στις περιοχές που επηρεάστηκαν από την κρίση. Ήταν σχεδόν όλα τα ρεπορτάζ σε επίπεδο ψυχολογίας και, καθώς έχω διαβάσει πολλά άρθρα για την Ελλάδα, πιστεύω ότι είναι το ίδιο πράγμα. Επίσης, πιστεύω ότι είναι παρόμοιες καταστάσεις, καθώς η Αργεντινή είναι μια χώρα με μεσογειακή κουλτούρα.

Έτσι στην εξήγηση που δόθηκε για τα αίτια της κρίσης υπήρχε αυτή η ίδια στερεοτυπική προσέγγιση του μεσογειακού χαρακτήρα στους πολίτες των δύο χωρών. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει και μία διαφορά με την Αργεντινή: Εκεί υπήρχε μία προθυμία η χώρα να ορθώσει το ανάστημά της στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και στον εκφοβισμό του ΔΝΤ. Θεωρώ ότι, επειδή ο πληθυσμός κινητοποιήθηκε τόσο το 2001 και το 2002, απέρριψε τους πολιτικούς που δεν αντιστέκονταν στο ΔΝΤ. Στο τέλος, όταν οι πολιτικοί απλώς αρνήθηκαν να πληρώσουν το εξωτερικό χρέος, τότε τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν.

Ερ : Πιστεύετε, δηλαδή, ότι οι Έλληνες δεν έχουν αντιδράσει ακόμη στα σκληρά μέτρα που τους επέβαλε η τρόικα; Θα μπορούσατε να πείτε ότι η Ελλάδα δέχεται αυτή τη στιγμή τη θεραπεία-σοκ;

Απ : Αλήθεια, δεν θα έλεγα ότι η Ελλάδα δεν αντιδρά. Πιστεύω ότι η Ελλάδα αντιδρά και συνεχίζει να το κάνει, ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι τα τελευταία δύο χρόνια. Πιστεύω πως το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι έχουν χάσει την πίστη τους στο πώς θα μπορούσαν να επηρεάσουν τις αλλαγές. Ο παράγοντας που περιπλέκει τα πράγματα για την Ελλάδα είναι η συμμετοχή της στην Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αυτό δίνει μια αίσθηση στους πολίτες ότι είναι αβοήθητοι και προσθέτει ένα επιπλέον πολύπλοκο στρώμα, το οποίο δεν θα υπήρχε αν αισθάνονταν ότι είναι δυνατό κάποιος να μπορεί να δημιουργεί ο ίδιος τις πολιτικές του. Η συμμετοχή στην ΕΕ κάνει τους πολίτες να πιστεύουν πως ό,τι και να γίνει δεν έχουν τη δύναμη, η οποία δεν βρίσκεται στα χέρια του έθνους. Δυστυχώς, έχετε πολιτικούς που ευχαρίστως τονίζουν αυτό το αίσθημα των πολιτών ότι είναι αβοήθητοι γιατί δεν υπάρχει άλλη επιλογή.

Αν για όλα φταίνε η ΕΕ και το ΔΝΤ, τότε οι πολιτικοί της χώρας είναι αβοήθητοι και μπορούν να απαλλαγούν από την ευθύνη. Έτσι νομίζω ότι αυτό είναι ένα μοτίβο που βλέπουμε να επαναλαμβάνεται, όπου οι πολιτικοί επιθυμούν να θεωρούνται αβοήθητοι περισσότερο από όσο είναι στην πραγματικότητα προκειμένου να μην κάνουν θαρραλέες κινήσεις. Η Ελλάδα έχει επιλογές και νομίζω ότι είναι οι ίδιες με τις επιλογές που είχαν τα κράτη της Λατινικής Αμερικής εν μέσω της κρίσης χρέους τη δεκαετία του 1980 και για την οποία γράφω και στο βιβλίο. Τα κράτη αυτά συμμάχησαν και σχημάτισαν κάτι που θα έπρεπε να ονομάζεται το «καρτέλ των χρεωμένων».

Με αυτό τον τρόπο ενισχύεις την επιρροή σου με τη συμμαχία με άλλες χώρες που είναι αντιμέτωπες με τον εκφοβισμό και η Ελλάδα δεν είναι μόνη της. Έτσι δημιουργείς μία αντίρροπη δύναμη κόντρα στην πίεση που προέρχεται από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ. Γι’ αυτό νομίζω ότι η Ελλάδα δεν είναι τόσο αβοήθητη όσο πιστεύουν οι πολιτικοί της και πιστεύω ότι είναι μία βολική άποψη γι’ αυτούς, επειδή έτσι έχουν την ευκαιρία να κάνουν πολύ επώδυνες πολιτικές και να λένε ότι δεν είχαν άλλη επιλογή, ότι πιέστηκαν προκειμένου να το κάνουν.

Ερ : Στην ΕΕ αλλά και στην Ελλάδα τα πακέτα διάσωσης που δόθηκαν στις τράπεζες μετρούσαν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. Γι’ αυτό και το ερώτημα παραμένει: ποιος κερδίζει στην πραγματικότητα με τα σκληρά οικονομικά μέτρα και τις περικοπές που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις;

Απ : Πιστεύω πως είναι ξεκάθαρο ότι οι τράπεζες έχουν κερδίσει. Αυτή είναι μια κρίση των κανόνων της ηθικής. Οι άνθρωποι είναι μάρτυρες μιας τεράστιας, οφθαλμοφανούς και χωρίς κανένα προκάλυμμα ληστείας.

Να παίρνεις, δηλαδή, από τους εργαζόμενους προκειμένου να προσφέρεις πόρους στους πολύ πλούσιους που δημιούργησαν την κρίση και όλοι το γνωρίζουν αυτό. Στην πραγματικότητα, δεν υπήρξε ποτέ στιγμή μιας τόσο ξεκάθαρης ληστείας στη σύγχρονη ιστορία, οι άνθρωποι ακούν ότι πρέπει να ζήσουν με αυτή την αδικία κι αυτό διότι αυτά τα συμφέροντα είναι περισσότερο ισχυρά.

Για το λόγο αυτό δεν έχει να κάνει με τους πολιτικούς αλλά με το τι είδους συμμαχίες μπορούν να προέλθουν από τη βάση και να επιβάλουν στους πολιτικούς να κάνουν πιο θαρραλέες κινήσεις. Διότι τώρα κάνουν μια ανάλυση κόστους – κέρδους, αφού είναι πιο εύκολο να αποξενωθείς από την κοινή γνώμη από το να απομακρυνθείς από τους ισχυρούς. Η υποστήριξη των ανθρώπων όμως συνεχίζεται ακόμη κι όταν οι άνθρωποι αντιτίθενται στους ισχυρούς.

Γι’ αυτό πιστεύω ότι εξαρτάται από τα ευρύτερα κινήματα της Αριστεράς, που πρέπει να είναι ξεκάθαρα, ποιες είναι οι εναλλακτικές. Και νομίζω ότι υπάρχουν εναλλακτικές, διαφορετικές πολιτικές. Πιστεύω όμως ότι υπάρχει η ανάγκη να είναι υπερεθνικές.

Για εμάς...η αλήθεια κρύβεται κάπου στη μέση, με βασική συνισταμένη τους Έλληνες πολιτικούς των τελευταίων 30 χρόνων..που λείαναν το έδαφος και "άνοιξαν" την πόρτα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο...

ΠIK NIK, όπως παλιά, σε δάσος της Μελβούρνης

Για να θυμηθουν τα παλια και να απολαύσουν φύση και Μπάρμπεκιου,οι τέσσερις φιλικές οικογένειες ,Ιωάννου, Χαρίτου,Κεχαγιά  και Κυρίτση εξέδραμαν στην περιοχή της Καλλίστας και βοηθούσης της υπέροχης λιακάδας απόλαυσαν τα πάντα..(7/4/13)
Τα σουβλάκια του Παναγιώτη μόνο σε παγκόσμιο διαγωνισμό μπορουσαν να συμμετάσχουν,το ίδιο και η κολοκυθόπιττα της Βαρβάρας,τα λουκάνικα του Αλέξανδρου και τα γαλακτιμπούρικα της Έφης και Μπέτυς.Και για να μειώσιδια..ουν τις θερμίδες,περπάτημα τεσσεράμισυ χιλιομέτρων.. :)
Πάντα τέτια παιδιά..

Τιμή στους Ήρωες.. Λοχίας Δημ. Ίτσιος.το παλληκάρι του Μπέλλες .6 Απριλίου 1941

Ο Δημήτριος Ίτσιος γεννήθηκε το 1906 στην ακόμα σκλαβωμένη τότε Μακεδονία από βλάχους γονείς. 
Παντρεύτηκε την Άννα Κ. Νανοπούλου, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, την Μαρία και τον Αναστάση. Με την κήρυξη του Δεύτερου Παγκόσμιου πολέμου επιστρατεύθηκε ώς έφεδρος λοχίας και υπηρετούσε στο Μπέλες, πάνω από τα Άνω Πορόια.

Κατά την εισβολή των Γερμανών στο Μπέλες, στις 6 Απριλίου 1941, βρέθηκε να είναι επικεφαλής του Πολυβολείου Π8. Η ώρα είναι 5.15΄ όταν ψηλά στην "Ομορφοπλαγιά" του Μπέλες η ποιό τέλεια πολεμική μηχανή της εποχής αρχίζει το καταστροφικό της έργο.

Το πρώιμο γλυκοχάραμα έρχεται συντροφευμένο από ομοβροντίες Γερμανικών πυροβόλων, όλμων και πολυβόλων. Αρχίζει η επίθεση. Ανταπαντούν οι υπερασπιστές της προκάλυψης. Τα μάτια του Ίτσιου και των συντρόφων του κατακόκκινα από την ολονύχτια αγρυπνία ερευνούν πόντο-πόντο το έδαφος μπροστά τους. Με το δάχτυλο στην σκανδάλη είναι έτοιμοι να αντιτάξουν σκληρή αντίσταση στην ιταμή επίθεση. Η προκάλυψη αντιστέκεται ηρωικά. Ο ήλιος, στις πλαγιές του Μπέλες, αρχίζει σιγά-σιγά το καθημερινό του ανηφόρισμα. Κάποια στιγμή ακούγεται βόμβος αεροπλάνων. Τρία ή τέσσερα "στούκας" πλησιάζουν την περιοχή και ξερνούν σίδηρο και φωτιά. 

Στην σφοδρότητα των επίγειων και ουράνιων επιθέσεων δεν αντέχει άλλο η προκάλυψη. 

Αναδιπλώνονται οι υπερασπιστές της πρώτης γραμμής. Έρχεται η σειρά των πολυβολείων. Θερίζουν τα πολυβόλα τους. Ατσάλινοι οι υπερασπιστές τους καθηλώνουν τους Γερμανούς. Τα αεροπλάνα βουτούν και ξαναβουτούν με λύσσα σκορπώντας φωτιά και όλεθρο. Τα οχυρά αντιστέκονται. Πρώτοι νεκροί οι Ανωπορογιώτες υπερασπιστές άλλων πολυβολείων: Αργυρίου Αργύριος, Κορδένης Δημήτριος, Χουρσουτίδης Παναγιώτης, αφήνουν την τελευταία τους πνοή τούτη την ανοιξιάτικη μέρα στις πλαγιές του βουνού των παιδικών τους βιωμάτων. Ποτίζουν με το αίμα τους τα ιερά χώματα του. "Το ένα μετά το άλλο τα πολυβολεία σιγούν" γράφει σε βιβλίο του ο συμπατριώτης μας δικηγόρος και συγραφέας Π.Πέννας.

Ο Ίτσιος όμως στο Π8 αντιστέκεται. Μαζί του και οι συγχωριανοί μας Ζιώγας Θ. και Κοζάρτσης Ι.

Έχουν 38000 φυσίγγια και είναι αποφασισμένοι να τα "ξοδέψουν" με τη "δέουσα τσιγκουνιά". Κάποια στιγμή διατάζει τους άλλους να φύγουν, ο λοχίας Ίτσιος. Θα καλύψει μόνος του την σωτηρία τους. Μερικοί υπακούουν. Οι Ανωπορογιώτες όμως μένουν. Φίλοι και σύντροφοι στις δουλειές και στα γλέντια στο χωριό. Πιστοί συμμαχητές του τώρα στο Π8 στην απόφασή του για αντίσταση μέχρις εσχάτων. Στη θυσία. Μεθυσμένος ο Ίτσιος από τους καπνούς και τη βαριά μυρωδιά της μπαρούτης, αλλά και σε κατάσταση έκστασης, αποκρούει με το πολυβόλο του τις λυσσασμένες απόπειρες των Γερμανών για κατάληψη του οχυρού του. Γυαλίζουν τα κράνη των σκοτωμένων Γερμανών στρατιωτών της Βέρμαχτ στον απριλιάτικο ήλιο. Οι επιθέσεις συνεχίζονται, πληθαίνουν, σκληραίνουν. Μα ο Ίτσιος δε σταματά με το πολυβόλο του να σκορπά τον όλεθρο και το θάνατο στο Γερμανό εισβολέα. Όσο ποιό πολύ κρατήσει στο μετερίζι του, τόσο ποιό ασφαλής θα γίνει η υποχώρηση των άλλων προς τα Κρούσια. Ούτε σκέψη για τη δική του σωτηρία με φυγή.

Η χαρά της θυσίας για την πατρίδα δίνει φτερά στην ψυχή, στα χέρια, στο πολυβόλο του λοχία. Οι άδειοι κάλυκες γεμίζουν τον ελεύθερο χώρο του πολυβολείου. Το τηλέφωνο με τη Διοίκηση από ώρα έχει σιγήσει. Κάποια στιγμή τελειώνουν τα πυρομαχικά. Αμέσως μετά ακολουθεί μια αλλόκοτη σιωπή. Οι Γερμανοί λουφάρουν. Αυτό φαίνεται, περίμεναν. Το τελείωμα των φυσιγγιών. Ο Ίτσιος και οι σύντροφοί του με δυσκολία ανοίγουν τη βαριά σιδερόπορτα του φρουρίου τους. Τα άδεια φυσίγγια την είχαν φρακάρει. Σε λίγο βρίσκονται έξω. Στο γεμάτο από καπνούς και μυρωδιά μπαρούτης και θάνατο αέρα του βουνού. Είναι προχωρημένο απόγευμα. Κράτησαν για καλά. Στην κατάσταση αυτή -μισοζαλισμένοι και ιδρωμένοι από την περίεργη σιωπή- ούτε που κατάλαβαν την περικύκλωσή τους, άοπλοι αυτοί, από ομάδα Γερμανών. Ο επικεφαλής αξιωματικός σε άπταιστα Ελληνικά ζητά τον αρχηγό του φρουρίου Π8. Η σκηνή που ακολουθεί, ζωντανεύει, χωρίς υπερβολή, την Αλαμάνα με το Διάκο της εδώ πάνω στα αθάνατα Μακεδονικά βουνά. Ευθυτενής, με αγέρωχη αξιοπρέπεια χωρίς ίχνος πρόκλησης και κούφιας επίδειξης, κάνει ο Ίτσιος δυό-τρία βήματα μπροστά, χαιρετά στρατιωτικά το Γερμανό Αξιωματικό και με σταθερή φωνή αναφέρει:
- Ίτσιος Δημήτριος, λοχίας πεζικού.

Ξαφνιάζεται ο άλλος. Στα μάτια του εύκολα θα μπορούσε να διακρίνει κανείς το θαυμασμό του για το παλικάρι.

- Συγχαρητήρια λοχία. Με τη γενναιότητά σου ζωντάνεψες εδώ πάνω, σε τούτα τα βουνά, την πανάρχαια ιστορία των προγόνων σου.
Αμέσως μετά του κάνει νεύμα να τον ακολουθήσει. Τον οδηγεί στο ξέφωτο μπροστά από το πολυβολείο, και δείχνοντας του τις δεκάδες των πτωμάτων των στρατιωτών του - πάνω από 200 κατά έγκυρη εκτίμηση- του λέει.
- Αυτό που βλέπεις λοχία είναι έργο δικό σου.
Ο Ίτσιος γαλήνιος σαν όλους τους πραγματικούς ήρωες απαντά λακωνικά:
- Έπραξα το καθήκον μου.
- Εσύ έπραξες το καθήκον σου. Τώρα η σειρά μου να "εκτελέσω" κι εγώ το δικό μου καθήκον.
Και μπροστά στα έκπληκτα μάτια των Ελλήνων και Γερμανών στρατιωτών, βγάζει το πιστόλι του και στυλώνοντάς το στον κρόταφο του παλικαριού τον εκτελεί εν ψυχρώ. Πέφτει άψυχο το παλικάρι στα πόδια του εκτελεστή του. Μια αυλακιά άλικο αίμα πνίγει τα πρώτα αγριολούλουδα της "Ομορφοπλαγιάς" σημαδεύοντας τα όρια της γενναιότητας της πατριδολατρίας και της θυσίας από τη μια και της βαρβαρότητας, του φασισμού και της απανθρωπιάς από την άλλη. Ψυχρή, εγκληματική δολοφονία. Δολοφονήθηκε ο Ίτσιος. Δεν έπεσε.
Μέρες και μήνες πλανιόταν ο "θάνατος" στην ατμόσφαιρα του βουλγαροκρατούμενου πια, όμορφου χωριού μας. Ο θάνατος των Γερμανών επιδρομέων από το εκδικητικό πολυβόλο του Ίτσιου και των συντρόφων του. Ο θάνατος των παλικαριών του χωριού, που βουβά, πνιχτά έκλαψαν οι αγαπημένοι τους στη σκοτεινιά της βουλγαρικής κατοχής.

Ίτσιος Δημήτριος !..
Η θυσία του έχει καταγραφεί σε σχετική πολεμική έκθεση του 111/70 τάγματος Πεζικού, όπου μεταξύ των άλλων, αναφέρονται : ".ο γενναίος Ίτσιος Δημήτριος με το σκληρό θάνατό του θα εισέλθει στο πάνθεον των ηρώων και η ιστορία θα αναγράφει το όνομά του προς παραδειγματισμό των επερχόμενων γενεών....",.
Μεταθανάτια του απονέμεται ο βαθμός του Επιλοχία και το Αργυρό Αριστείο Ανδρείας.

Πολλά χρόνια μετά στήνεται στην "Ομορφοπλαγιά" και κοντά στο θρυλικό πλέον Π8 αναμνηστική στήλη, το δε στρατόπεδο ονομάζεται "Στρατόπεδο Ίτσιου".

Τέλος στις 10 Αυγούστου 1980, σε επίσημη τελετή γίνονται τα αποκαλυπτήρια της γλυπτικής σύνθεσης της Κεντρικής Πλατείας των Άνω Ποροίων.

Εκείνη την ημέρα, η ευγνωμοσύνη των κατοίκων, ο στρατός, η Πατρίδα, τιμούν τον ήρωα Ίτσιο. Λιβανωτό μνήμης και χρέους από επίσημους και ανεπίσημους.

Και σήμερα επίκαιρα όσο ποτέ ο ήρωας Ίτσιος Δημήτριος βροντοφωνάζει με τη χάλκινη σιωπή της προτομής του απο την Κεντρική Πλατεία του Μακεδονίτικου κεφαλοχωριού των Άνω Ποροίων, σε απόσταση αναπνοής από τα συμβατικά σύνορα του ασύνορου Ελληνισμού, οτι τα κόκκαλα των παλαιών και νέων Μακεδόνων ηρώων τσακίζουν αλύπητα τα βέβηλα χέρια φίλων και εχθρών για όποια απόπειρα καπήλευσης της Ελληνικής ιστορίας.

Κούρεψαν Δέλλα και Μαστροκώστα στη Κύπρο: «Μας έκλεψαν όλες μας τις οικονομίες» αναφέρει το ζεύγος

Βαρύ πλήγμα για Δέλλα και Μαστροκώστα από το «κούρεμα» στην Κύπρο. Παρακολουθούν τις εξελίξεις και δεν αποκλείεται να μεταβούν στο νησί.

 Οι οδυνηρές εξελίξεις των τελευταίων ημερών στην Κύπρο, αναμφισβήτητα επηρέασαν πολλούς. Ανάμεσα σε αυτούς βρίσκεται και το λαμπερό ζευγάρι της Γωγώς Μαστροκώστα και του Τραϊανού Δέλλα, οι οποίοι είχαν επενδύσει στην Κύπρο σχεδόν όλα τους τα μετρητά, ενώ είχαν αγοράσει και ακίνητα. 

Σήμερα, προσπαθούν να περισώσουν ό,τι μπορούν, χωρίς να τρέφουν αυταπάτες. «Μας κλέβουν και δεν μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα. 
Όπως γράφει η Real Life, η σχέση του ζευγαριού με την Κύπρο ξεκίνησε το 2008 όταν ο Δέλλας πήρε μεταγραφή στην Ανόρθωση. Τότε η Κύπρος φάνταζε επενδυτικός παράδεισος και ο ποδοσφαιριστής εκμεταλλεύθηκε τις ευκαιρίες. 

Η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου, οδήγησε σε απόγνωση τη Γωγώ Μαστροκώστα και τον Τραϊανό Δέλλα, που από τη μια στιγμή στην άλλη είδαν τους κόπους μιας ζωής να εξανεμίζονται. Σχεδόν το σύνολο των χρημάτων τους βρισκόταν στις δύο μεγάλες τράπεζες -Λαϊκή και Κύπρου- ενώ παράλληλα είχαν επενδύσει και σε ακίνητα

Ωστόσο, με το πρόσφατο «κούρεμα» οι επενδύσεις του, ουσιαστικά κατέρρευσαν. Το ζευγάρι δεν γνωρίζει ακόμη την ακριβή έκταση της ζημιάς, καθώς η κατάσταση είναι ρευστή. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΦανερά ενοχλημένος ο Ρέμος με τον Σφακιανάκη! "Νότη μαζέψου"
Η Νανά Καραγιάννη στην Αννίτα: Είμαι πολύ σίγουρη ότι θα ξαναγίνω όπως ήμουν πριν τη νευρική ανορεξία

Αυτή είναι η Ελληνίδα της Βόρειας Κορέας. Τι λέει για την κατάσταση που επικρατεί

Στην φωτογραφία η κυρία Φραγκίσγκα Μεγαλούδη, η μοναδική Ελληνίδα που ζει στην Βόρεια Κορέα,μέχρι σήμερα.
Η κ. Μεγαλούδη θα αναχωρήσει από την Β.Κορέα με τον τετράχρονο γιο της, Σεμπάστιαν, μαζί με άλλες γυναίκες και παιδιά διπλωματών και στελεχών του ΟΗΕ, που υπηρετούν στη χώρα αυτή.Η ίδια επιβεβαίωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων  (ΑΠΕ) με αφορμή την εσπευσμένη αναχώρηση για το Πεκίνο πως το κλίμα στην πρωτεύουσα της Βόρειας Κορέας είναι ήρεμο, «αν και υπάρχει κάποια ένταση»

«Δεν υπάρχει εδώ ένας κακός που απειλεί τον πλανήτη, αλλά παίζεται ένα πολιτικό, στρατιωτικό παιχνίδι για το οποίο σε μεγάλο βαθμό φταίνε και οι ΗΠΑ που δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για ουσιαστική διπλωματική λύση» τόνισε η κ. Μεγαλούδη.

Η τελευταία της περιπέτεια, πάντως, δεν είναι και η μόνη. Είναι συνηθισμένη να εργάζεται κάτω από αντίξοες συνθήκες και υπό πίεση. Σπούδασε Αρχαιολογία και Ιστορία Τέχνης στη Φιλοσοφική Αθηνών και Μεσαιωνική Ιστορία στη Γαλλία και συνέχισε με ένα μεταπτυχιακό από τη Σορβόννη στην Περιβαλλοντική Αρχαιολογία.

Ολοκλήρωσε το διδακτορικό της στην Αρχαιολογία / Αρχαιοβοτανική από την Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales στο Παρίσι και την Τουλούζη. 

Δίδαξε, ως λέκτορας ευρωπαϊκής προϊστορίας, στο τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του πανεπιστημίου του Αιγαίου και στο ΠανεπιστημΙο Δυτικής Αυστραλίας, στο Περθ. 

Το 2010 εγκαταστάθηκε στην Ουγκάντα, πριν πάει στην Μπανγκόκ, όπου άρχισε τη συνεργασία της με το πρακτορείο ανθρωπιστικών ειδήσεων του ΟΗΕ το Irin News.

Συνεργάζεται με ελλαδικά μέσα ενημέρωσης, τη «Huffington Post» και τον «Νέο Κόσμο» της Αυστραλίας (ελληνικά και αγγλικά), ενώ άρθρα της έχουν δημοσιευθεί και στη βρετανική εφημερίδα «The Guardian». 

http://www.onalert.gr

Οι Τούρκοι κλείνουν το σχολείο που πήγαινε ο Μακάριος

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Λ.ΛΙΓΟΥΡΙΩΤΗΣ

''Πωλητήριο'' βάζουν οι Τούρκοι στην ιστορική σχολή Taş Mektep (''Πέτρινο Σχολείο'' - ''Stone School'') στην βορειοδυτική επαρχία της Προύσας, Tiriliye, ( Τρίγλια -γράφεται και Τρίγλεια, Μουδανιων),το οποίο χρησιμοποιήθηκε για μακρό χρονικό διάστημα, ως ιερατική σχολή όπου είχε σπουδάσει και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου  Μακάριος και στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε μέχρι το 1980 ως δημοτικό σχολείο.Σύμφωνα δε με τον δήμαρχο,που δηλώνει αδυναμία να το συντηρήσει, έχουν βρεθεί υποψήφιοι αγοραστές, ανάμεσά τους το Οικουμενικό  Πατριαρχείο αλλά και Άραβες επιχειρηματίες.

Η  Tiriliye, ( Τρίγλια) είναι η πατρίδα τουλάχιστον 4 επισκόπων, διασημότερος των οποίων ο μετέπειτα Μητροπολίτης Σμύρνης και εθνομάρτυρας Χρυσόστομος, ο οποίος υπήρξε και διευθυντής του ''Πέτρινου Σχολείου''  . Η Τρίγλια και οι Κυδωνίες/Αϊβαλί ήταν οι μόνες σημαντικού μεγέθους πόλεις στην Ελληνική Δίοικηση Σμύρνης με σχεδόν αμιγώς Ελληνικό πληθυσμό, επί πολλούςαιώνες και μέχρι το 1922.

Το θέμα αναδεικνύει σήμερα η εφημερίδα Cumhuriyet με τον τίτλο « Το πέτρινο σχολείο θα πουληθεί και θα γίνει ξενοδοχείο». Το ιστορικό κτίριο, το οποίο είχε κατασκευαστεί το 1905, άνοιξε, από τον Κιαζίμ Καραμπεκίρ Πασά, ως ορφανοτροφείο το 1924 για τα παιδιά πεσόντων και ορφανά.

Ο Δήμαρχος της περιοχής Τρίλις, κ.Αλί Τουράν, ο οποίος τόνισε ότι για την επισκευή χρειάζονται 8 εκατ. λίρες, είπε «Δεν έχουμε την δυνατότητα να  επισκευάσουμε το πέτρινο σχολείο και αν δεν γίνει η επισκευή, το κτίριο θα καταρρεύσει.  Για το Πέτρινο Σχολείο, υποψήφιοι είναι και Άραβες. Όμως θέλει να το αγοράσει και το Πατριαρχείο «Φαναρίου», που είχε αγοράσει πέρυσι, άλλη εκκλησία.

Αυτός που θα αγοράσει το Πέτρινο Σχολείο, αφού κάνει την απαιτούμενη επισκευή, κατά πάσα πιθανότητα, θα το χρησιμοποιήσει ως ξενοδοχείο. Και εμείς, με τα χρήματα που θα πάρουμε, σκεφτόμαστε να κάνουμε στην περιοχή μας άλλα έργα, όπως περιοχή για επαγγελματική σχολή, γήπεδο, γκαράζ, αίθουσα γάμων κλπ. Η απόφαση για την πώληση του κτιρίου έχει εκδοθεί, ωστόσο, το Υπουργείο Πολιτισμού και το Υπουργείο Εσωτερικών θα πρέπει να εκδώσουν τις απαραίτητες άδειες. Αν εγκριθεί, σχεδιάζουμε να το πουλήσουμε για 3 εκατ. λίρες», είπε ο δήμαρχος κ.Αλί Τουράν.

Τέλος, στο δημοσίευμα γράφει ότι, το Πέτρινο Σχολείο δεν συμπεριλαμβάνεται στο πλαίσιο του νόμου που εκδόθηκε για την επιστροφή των ακινήτων των Βακουφίων της Μειονότητας.

APO :http://www.onalert.gr
 

Στο ΒΕΛΟΣ ο "αιώνιος κυβερνήτης" του - Ο Νίκος Παππάς για τελευταία φορά στο πλοίο - θρύλος

Ο κυβερνήτης του ΒΕΛΟΣ Νίκος Παππάς θα χαιρετίσει για τελευταία φορά την γαλανόλευκη που είναι υψωμένη στο πλοίο με το οποίο έγραψε τη δική του ιστορία ,προσθέτοντας μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία του ένδοξου Πολεμικού Ναυτικού.

Ο κυβερνήτης, ο ναύαρχος ,ο Αρχηγός θα αποχαιρετήσει το ΒΕΛΟΣ,τη Τρίτη το μεσημέρι,αφού μετά από την νεκρώσιμη ακολουθία στον ναό των Αγίων Θεοδώρων στο Α’ Νεκροταφείο,η πομπή θα πάει στο Τροκαντερό όπου βρίσκεται το πλοίο θρύλος,δίπλα στον ΑΒΕΡΩΦ.

Διαβάστε περισσότερα στο onalert.gr