Αν γνωρίζαμε τον Ελληνισμό σε όλο του το εύρος, αυτό που ξεπερνά και διαπερνά τα συμβατικά σύνορα, θα αντιλαμβανόμασταν την δύναμη και τις δυνατότητες του.
Μπορεί να είναι διασκορπισμένος σε όλα τα σημεία του πλανήτη, μπορεί να μην γνωρίζουμε καν την ύπαρξη ορισμένων τμημάτων του… Υπάρχει όμως κάτι που τον κρατά αδιάσπαστη ενότητα και αυτό είναι η ιστορία του και ό,τι αυτή περιλαμβάνει…
Απόδειξη αποτελεί μία φυλή με την επωνυμία Παστούν, που κατοικεί στα σύνορα μεταξύ Αφγανιστάν και Πακιστάν, και υπολογίζεται στους 42.000.000 κατοίκους!
Ζουν διασκορπισμένοι σε φυλές (Πατάν του Σουάν, Κοχιστάνοι, Κουντζάροι, Αφρίντι, κλπ) και διατρανώνουν την ελληνική κατάγωγή τους, όπως φαίνεται και στο ντοκιμαντέρ «Ταξίδι μέσα στην αρχαία Ελλάδα της Ασίας», το οποίο αφορά την επιρροή της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς και έχει γυριστεί στις δυτικές και βορειοδυτικές επαρχίες του Πακιστάν, που συνορεύουν με το Αφγανιστάν.
Η καταγωγή τους «ήρθε στο προσκήνιο» όταν κατά την διάρκεια του πολέμου που διεξήγαγε το ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, οι Παστούν δήλωναν κατ’ εξακολούθηση σε όλους ότι τα χωριά τους είναι ελληνικά.! Και κάποιοι εκ των ταλιμπάν ανήκουν στους Παστούν.
Όλα όμως ξεκινούν από την αρχαία πόλη του Αφγανιστάν, την Βακτριανή, που επί πολλούς αιώνες διοικούνταν από Έλληνες μετά την κατάκτησή της από τον Μέγα Αλέξανδρο και αποτελούσε αποικία του μακεδονικού βασιλείου (σημειώθηκαν μάλιστα και πολλές επιμειξίες Ελλήνων- Βακτριανών, όπως του Μ. Αλεξάνδρου με την Ρωξάνη), γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα την αποβολή της ιρανικής τους ταυτότητας και την συνακόλουθη αφομοίωση με το ελληνικό στοιχείο.
Αρχικά οι μελετητές που ασχολήθηκαν με το εν λόγω ζήτημα δεν ήταν σίγουροι εάν οι Παστούν είναι η φυλή που αποτελεί συνέχεια των Βακτριανών. Έπειτα όμως από έρευνες που διεξήγαγαν στην γλώσσα, την θρησκεία, την παράδοση κ.α. διαπίστωσαν πως είναι η μοναδική φυλή της περιοχής που παρουσιάζει τόσα κοινά με τους αρχαίους Έλληνες, άρα δεν θα μπορούσε παρά να κατάγεται από τους Βακτριανούς, απογόνους των Ελλήνων.
Άλλωστε οι Παστούν θεωρούν τους Έλληνες, τους Γιουνάν, όπως τους αποκαλούν, ιερά πρόσωπα και καμαρώνουν την θεϊκή 
τους προέλευση!
Αλλά πριν εξετάσουμε κάποια από τα γνωρίσματα που κληρονόμησαν οι Παστούν από τους Έλληνες να σημειωθεί πως, αν και απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου και των στρατιωτών του, δεν επηρεάστηκαν μόνο από αυτούς αλλά από όλους τους Έλληνες! (Σπάρτη, Αθήνα, Μακεδονία, κλπ)
Ορισμένα στοιχεία, τα οποία οι Παστούν έχουν διατηρήσει αναλλοίωτα ως σήμερα είναι η ανδρεία, η φιλοξενία, η τιμή και η υπερηφάνεια, χαρακτηριστικά κατ’ εξοχήν των αρχαίων Ελλήνων.
Αλλά ας τα δούμε πιο αναλυτικά:
- Πολιτική οργάνωση:
Διαθέτουν πολιτική οργάνωση και όποιος δεν ασχολείται με τα κοινά καλείται ιδιώτης, όπως ακριβώς και στους αρχαίους ελληνικούς θεσμούς. Η διακυβέρνηση κάθε φυλής επιτυγχάνεται μέσω της γερουσίας (χαρκά<αρχή σε δωρική διάλεκτο, κατά την οποία το -η- τρέπεται σε -α- και το -χ- στο έτερο ουρανικό σύμφωνο -κ-), βασικό πολιτικό όργανο και στην αρχαία Σπάρτη, που παραπέμπει όμως και στην Μακεδονία, όπου παίρνονταν αποφάσεις από τους βασιλείς με την βοήθεια ενός συμβουλίου γερόντων και στρατηγών.
Στους Παστούν υφίσταται ακόμη ο θεσμός των ενόρκων πιστός στο μοντέλο της αρχαίας Αθήνας πριν 2.500 χρόνια!
- Ιατρική:
Οι Παστούν την ονομάζουν Γιουνάνι Τίμπ (=ελληνική ιατρική) και περιλαμβάνει θεραπευτικές μεθόδους, ανάλογες με αυτές του Ιπποκράτη, όπως βοτανολογικοί συνδυασμοί, λουτροθεραπείες, κ.α.
- Γλώσσα:
Η διάλεκτος των Παστούν διαφέρει από τις υπόλοιπες ιρανικές και παρουσιάζει πολλά κοινά σε επίπεδο ήχου, δομής και λεξιλογίου με την αρχαία ελληνική. Έχουν υιοθετήσει, για παράδειγμα, τους φθόγγους «χι, τζι, στ», που δεν απαντούν στις γειτονικές τους περιοχές.
Ο ερευνητής Αμανουλάχ Γιλζάϊ εντοπίζει κάποιες λέξεις, που έχουν τις ρίζες τους στην ελληνική:
λέγκα< Λίγο
γενεκάι< Γυναίκα
θρο< Θείος
ανγιά< Γιαγιά
αγκάι< Αυγό
κακκαρα< κάρα (=κεφάλι)
στα κάντι< τι κάνεις
ντρόμο< δρόμος
σόκα< σιγά
ιμ ντάκσι< είμαι εν τάξει
- Έθιμα:
Οι Παστούν αναβιώνουν μέχρι σήμερα τα στρατιωτικά καταλύματα (Hojrah), στα οποία εκπαιδεύονταν πριν πολλά χρόνια οι Σπαρτιάτες έφηβοι. Έτσι και οι Παστούν μόλις γίνουν έφηβοι συγκεντρώνονται εκεί και εκπαιδεύονται στην χρήση όπλων, στην μάχη, στην πειθαρχία και στην τήρηση της παράδοσης της φυλής τους.
«Κρατούν ζωντανό», επίσης, με κάθε ακρίβεια, τον πυρρίχιο, αρχαίο ελληνικό χορό αφιερωμένο στην θεά Αθηνά (Άθεν, όπως την αποκαλούν), ο οποίος αποτελεί και τον εθνικό χορό τους. Ο εν λόγω χορός είναι κάτι σαν μίμηση μάχης, γι αυτό και απαρτίζεται από δύο ομάδες, τους επιτιθέμενους και τους αμυνόμενους. Παραπλήσιο είδος χορού έχει διασωθεί στον Ποντιακό Ελληνισμό.
Παίζουν, τέλος, το σιτάρ (κιθάρα), για το οποίο ισχυρίζονται πως είναι αρχαίο ελληνικό και είναι διαδεδομένο σε ολόκληρη την κεντρική Ασία.
Άξιος αναφοράς είναι και ο κώδικας τιμής (Pakhunwali ή Pashtunwali), του οποίου οι απαρχές χρονολογούνται την ελληνιστική περίοδο, την περίοδο δηλαδή που έδρασε ο Μέγας Αλέξανδρος. Οι Παστούν όφειλαν να τηρούν όσα προβλέπονταν στον συγκεκριμένο κώδικα, βασικότερες θεματικές του οποίου ήταν η τιμή, η φιλοξενία, η εκδίκηση και η παράδοση. Οι περισσότερες των «διατάξεων» που εμπεριείχε είναι σχεδόν ταυτόσημες με αντίστοιχες των Ελλήνων και κυρίως των Σπαρτιατών. Λόγου χάριν θεωρούνταν άκρως σημαντική η διατήρηση της τιμής και η απώλειά της επέσυρε σκληρές ποινές.Ατιμωτική πράξη θεωρούνταν η υποχώρηση κατά την διάρκεια της μάχης, αντί του αγώνα μέχρις εσχάτων, γεγονός που παραπέμπει στο περίφημο «ἢ τὰν ἢ ἐπί τὰς» των Σπαρτιατισσών γυναικών. Συχνά μάλιστα έδειχναν τα τραύματα στο στήθος τους για να αποδείξουν ότι δεν τους χτύπησε ο εχθρός πισώπλατα αλλά την ώρα που μάχονταν.
Αξιόμεμπτη ήταν και η ασέβεια προς τον ικέτη (θεσμός ιερός στην αρχαία Ελλάδα) και η ποινή γι αυτό ήταν η απώλεια του προσώπου.
- Απόδοση τιμών:
Τιμούν τον Zeustan ως πατέρα των θεών τους (<Ζευς= Δίας), την Hora (Ήρα) ως θεά του γάμου και της θυσίας, γι αυτό κάθε γάμος ολοκληρώνεται με την θυσία ενός ερίφιου στο κατώφλι των νεονύμφων, τον Shpane (Πάνας) ως προστάτη των βοσκών και των ποιμνίων, την Oris (Ίρις) ως θεά των νεφών και του ουρανίου τόξου, την Demeter (Δήμητρα), από την οποία ονομάζουν “dermend” τον χωρισμό του σιταριού απ’ το στέλεχος του, την Peserley (Περσεφόνη) ως θεά της άνοιξης, την Άθεν (Αθηνά) ως προστάτιδα της φυλής τους αλλά και ως θεά του νερού και του πολέμου (η Αθηνά απεικονίζεται και σε πολλά νομίσματα των Παστούν) και τον Hadirah (Άδης) ως θεό του Κάτω κόσμου, ονομασία που αποδίδουν οι Παστούν και στα κοιμητήριά τους.
Κάθε φορά μάλιστα που θέλουν να βρίσουν, να καταραστούν κάποιον χρησιμοποιούν την λέξη Tartarin\Tartaros <Τάρταρα, τα οποία περιγράφει ο Πλάτων.
Οι Παστούν, όπως και οι Καλάς που αναφέραμε σε προηγούμενο άρθρο μας, αποτελούν ακόμη μία φυλή Ελληνογενών ανθρώπων, που είναι συχνά «πιο Έλληνες και από τους Έλληνες», μιας και αυτοί δεν στρέφοντ
ΠΥΓΜΗ.gr
