Στη δημοσιότητα φωτογραφίες από την προσεδάφιση του Philae στον κομήτη

Το μοντάζ των ειδικών δείχνει την αναπήδηση του Philae στην επιφάνεια του κομήτη

Στη δημοσιότητα έδωσε τη Δευτέρα η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία τις πρώτες φωτογραφίες που δείχνουν το ρομποτικό όχημα Philae να αναπηδά στην επιφάνεια του κομήτη 67P πριν καταφέρει να αγγιστρωθεί στο έδαφός του.

Οπως αναφέρει το BBC, τις φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης τράβηξε μία από τις κάμερες του οχήματος Rosetta, από όπου έπεσε το ρομπότ.

Το μοντάζ των φωτογραφιών που έδωσε στη δημοσιότητα η ESA, καλύπτει χρονική διάρκεια μισής ώρας, κατά την οποία το Philae πάλευε να προσεδαφιστεί στον αφιλόξενο κομήτη.

Το όχημα έμεινε από μπαταρία την Παρασκευή και από τότε, έχει διακοπεί κάθε επικοινωνία του με τη Γη.

Οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει ακόμα να εντοπίσουν τη θέση του στον κομήτη, αλλά δεν έχουν χάσει την ελπίδα τους ότι μπορεί να καταφέρουν να επικοινωνήσουν ξανά μαζί του. Για να γίνει όμως, αυτό, πρέπει να καταφέρει να στραφεί προς τον ήλιο ώστε να φορτίσει τις μπαταρίες του. 

Για αυτόν τον λόγο, είναι επιτακτική ανάγκη να εντοπιστεί το σημείο προσεδάφισής του.
Οι νέες φωτογραφίες μπορεί να βοηθήσουν σε αυτήν την αποστολή, καθώς δείχνουν καθαρά την κατεύθυνση προς την οποία αναπήδησε το ρομπότ.

Το μωσαϊκό των φωτογραφιών δημιούργησαν οι ειδικοί του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ στη Λειψία, οι οποίοι ευθύνονται για τη λειτουργία της κάμερας.

Το όχημα ακούμπησε στο έδαφος και στη συνέχεια αναπήδησε εκατοντάδες μέτρα από την επιφάνεια του κομήτη, λόγω της απώλειας βαρύτητας. 

Δύο ώρες αργότερα, το Philae έπεσε ξανά στον κομήτη, αναπήδησε μια ακόμα φορά, αλλά σε ύψος πολύ λιγότερων μέτρων και επέστρεψε στο τελικό σημείο προσεδάφισης.
Αυτό όμως, καλύπτεται από σκιά κατά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, κι έτσι δεν μπορεί να φορτίσει τις μπαταρίες του.

Παρόλα αυτά, οι επιστήμονες της ESA δηλώνουν πανευτυχείς με όσα δεδομένα κατάφερε να συγκεντρώσει τις 60 ώρες ζωής του πάνω στον κομήτη.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, το ρομπότ έβγαλε σε πέρας το 80% των προγραμματισμένων εργασιών του.

Λίγο πριν βγει εκτός λειτουργίας, κατάφεραν να αποσπάσουν όλα τα δεδομένα από τα όργανά του, τα οποία ακόμα, δεν έχουν δοθεί στη δημοσιότητα.

Μόνο ένα στοιχείο έχει γίνει γνωστό από γερμανούς επιστήμονες. Με τη βοήθεια ενός θερμομέτρου που έφερε ένα σφυρί στο τέλος του, διαπίστωσαν ότι η παγωμένη επιφάνεια του κομήτη είναι πολύ πιο σκληρή από ό,τι περίμεναν, για αυτό και το ρομπότ δυσκολεύτηκε να αγγιστρωθεί πάνω της.
Τα ΝΕΑ.gr -Εύη Ελευθεριάδου  | ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 17:43 | 17/11/14

ΣΚΙΤΣΑ ΗΜΕΡΑΣ 17 Νοεμβρίου 2014

ΣΚΙΤΣΑ

Σκίτσο του Ηλία Μακρή

Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη

---------------------------------

Koursovitis Apostolos Kourso 

Σκίτσο, περσινό. Η ισχύς του παραμένει αφού τίποτε δεν άλλαξε.

Koursovitis Apostolos Kourso

1985. Ήμουν φοιτητής... Σ' ένα από τα Δ.Σ. της σπουδάζουσας, μέλος του οποίου ήταν και η ταπεινότης μου, συνήλθαμε για να σχεδιάσουμε τις εκδηλώσεις που θα ελά

βαναν χώρα την 17 Νοέμβρη. Μέλος της "Πανσπουδαστικής", είχα δίπλα μου ένα στέλεχος της ανερχόμενης τότε "ΔΑΠ" ο οποίος, μεσούσης της συζήτησης αρνείται με αφοπλιστικό κυνισμό την ύπαρξη θυμάτων στα γεγονότα του πολυτεχνείου. Χωρίς δεύτερη σκέψη γυρίζω και του αστράφτω ένα χαστούκι. Εισπράττω μια μπουνιά και και μια δεύτερη από έναν "δικό τους". Ο Αντώνης...σύντροφος της ΠΣΚ μεγαλόσωμος όπως ήταν αντιδρά λίγα δεύτερα μετά και σηκώνει το τραπέζι στον αέρα για να το πετάξει στη κατεύθυνση που βρίσκονταν οι ΔΑΠίτες ! Αυτό που ακολούθησε μόνον με τις σκηνές από τον "Αστερίξ" με Γαλάτες και Ρωμαίους, μπορεί να συγκριθεί ! Αποτέλεσμα: Το ΔΣ ακυρώθηκε, όχι όμως και οι εκδηλώσεις (απ'όπου και η φωτογραφία με την αφεντιά μου να τραγουδά...) οι υπόλοιπες παρατάξεις προεξάρχουσας της ΔΑΠ μίλησαν για τραμπουκισμό, και γω βρέθηκα μια βδομάδα μετά να εξηγώ την απουσία ψυχραιμίας σε "κρίσιμα ΔΣ". Με τον αποδέκτη της σφαλιάρας αντάμωσα (τυχαία) δέκα χρόνια μετά στη Θεσσαλονίκη. Αγκαλιαστήκαμε, θυμηθήκαμε... γελάσαμε με τη ψυχή μας ! Λέω γελάσαμε γιατί, εκτός από τα σκίτσα μου, η μόνη "επαναστατική" πράξη στη περίοδο της μεταπολίτευσης ήταν εκείνη η σφαλιάρα στο μάγουλο του Σπύρου.

Στην αμερικανική πρεσβεία η πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου

• 6  Σε εξέλιξη βρίσκεται από νωρίς το απόγευμα η πορεία για την 41η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, στην οποία υπολογίζεται ότι παιρνουν μέρος περίπου 8 με 10 χιλιάδες άτομα. Της πορείας ηγείται, όπως κάθε χρόνο, η αιματοβαμμένη σημαία της εξέγερσης.

Λίγο πρίν τις 5 το απόγευμα, η κεφαλή της πορείας έφτασε στο ύψος της αμερικανικής πρεσβείας, ενώ μέχρι τις 6:30 στο σημείο είχε συγκεντρωθεί ο κύριος όγκος της.

Σαράντα λεπτά νωρίτερα στην πρεσβεία έφτασαν και τα μέλη του Συλλόγου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων του 1967-1974, που κρατούσαν πανό με το σύνθημα «Τιμάμε τα 41 χρόνια του Πολυτεχνείου συνεχίζοντας τον αγώνα». Τα μέλη του Συλλόγου τραγούδησαν τον εθνικό ύμνο και στη συνέχεια αποχώρησαν.

Η παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων είναι ισχυρή, με διμοιρίες των ΜΑΤ και κλούβες, ωστόσο μέχρι στιγμής δεν έχουν αναφερθεί επεισόδια.

Κλειστοί είναι οι δρόμοι γύρω από το ΕΜΠ έως την πλατεία Κάνιγγος, καθώς και η περιοχή του κέντρου που περικλείεται από τις λεωφόρους Αλεξάνδρας, Πατησίων, Σταδίου, Βασιλίσσης Σοφίας και τους κάθετους δρόμους αυτών. Επίσης, κλειστοί είναι οι σταθμοί του μετρό Σύνταγμα, Πανεπιστήμιο, Ευαγγελισμός, Μέγαρο Μουσικής και Αμπελόκηποι.

Εκατοντάδες πολίτες προσέρχονται από νωρίς το πρωί στο Πολυτεχνείο για να τιμήσουν τους νεκρούς της εξέγερσης του 1973. Πολλά είναι τα μικρά παιδιά που με τους γονείς ή τους παππούδες τους έρχονται να αφήσουν ένα γαρύφαλλο.

Η πόρτα του Πολυτεχνείου είναι καλυμμένη με κόκκινα γαρύφαλλα. Πάνω της υπάρχουν ζωγραφιές μικρών παιδιών με μηνύματα για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.

Ο Παναγιώτης που είναι μαθητής της Γ' Δημοτικού ήρθε με τον μπαμπά του. «Ήρθα να δω την πόρτα που γκρέμισε το τανκς και να αφήσω ένα λουλούδι για τα παιδιά που τότε αγωνίστηκαν για την ελευθερία» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και ο μπαμπάς του προσθέτει: «τον έφερα να δει από κοντά τι συνέβη στο Πολυτεχνείο. Στο σχολείο κάνουν απλώς μία γιορτή, τίποτα περισσότερο».

Η Σάρα είναι από την Τανζανία και πηγαίνει στην Δ' Δημοτικού. «Μ’ έφερε ο μπαμπάς μου για να τιμήσουμε τα παιδιά που αγωνίστηκαν για την ελευθερία μέσα από το Πολυτεχνείο» είπε. Ο Παναγιώτης πηγαίνει μόλις στην πρώτη τάξη του δημοτικού και βρέθηκε στο Πολυτεχνείο μαζί με τη γιαγιά του, η οποία δήλωσε: «Την εβδομάδα των γεγονότων του Πολυτεχνείου ο μπαμπάς του μικρού ήταν νεογέννητος κι εγώ αντί να είμαι μαζί του ήμουν έξω στους δρόμους. Μέσα στο Πολυτεχνείο βρίσκονταν τα αδέλφια μου και τα ξαδέλφια μου».

Ο Νίκος μαθητής στη Β' Γυμνασίου λέει: «Με συγκινεί πολύ αυτή η επέτειος. Ήρθα να τιμήσω τα παιδιά που σκοτώθηκαν εδώ για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι». ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.gr

ΣΚΙΤΣΑ

Σκίτσο του Ηλία Μακρή

Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη

Στον χώρο του Πολυτεχνείου φτάνουν συνεχώς σχολεία, φορείς, κόμματα και εκπρόσωποι εργαζομένων για να καταθέσουν στεφάνια ή ένα λουλούδι προς τιμής όλων εκείνων που αγωνίστηκαν για την ελευθερία.

Η παρουσία της αστυνομίας είναι διακριτική στον χώρο του Πολυτεχνείου, αλλά και στη γύρω περιοχή, ενώ η κυκλοφορία των οχημάτων διεξάγεται κανονικά στην οδό Πατησίων και στους γύρω δρόμους.

Οι πύλες του Πολυτεχνείου θα κλείσουν στη μία το μεσημέρι και η πορεία προς το Σύνταγμα και την αμερικανική πρεσβεία θα ξεκινήσει στις 3 το απόγευμα. Κλειστός, από τις 12 το μεσημέρι, είναι ο σταθμός του Πανεπιστημίου, στα Προπύλαια, ενώ από τις 2 μμ θα κλείσουν και οι σταθμοί Σύνταγμα, Ευαγγελισμός, Μέγαρο Μουσικής και Αμπελόκηποι. Κλειστοί θα είναι και πολλοί δρόμοι στο κέντρο της Αθήνας για τη διευκόλυνση διέλευσης της πορείας, ενώ αλλαγές θα γίνουν και στα δρομολόγια των λεωφορείων και των τρόλεϊ.

Κρήτη: Κήρυγμα «φωτιά» του παπα-Ανδρέα για το Πολυτεχνείο: «Ποιο Ψωμί; Ποια Παιδεία; Ποια Ελευθερία;

Κρήτη: Κήρυγμα «φωτιά» του παπα-Ανδρέα για το Πολυτεχνείο: «Ποιο Ψωμί; Ποια Παιδεία; Ποια Ελευθερία;

"Ζούμε την εποχή της Ισοπέδωσης και του Δ' Ραϊχ"

Σε ένα ακόμα κήρυγμα «φωτιά» προχώρησε ο παπα-Ανδρέας από τα Ανώγεια της Κρήτης. Είπε:

“Αγαπητοί εν Χριστό αδελφοί,

Μέσα σε πρωτοφανείς συνθήκες κρίσης, για τον ελληνικό λαό, συνθήκες που προσομοιάζουν με αυτές της Κατοχής 1941- 1944, με τη διαφορά ότι…. σήμερα έχουμε κινητά και tablets… διασκεδάζοντας με αυτόν τον τρόπο την πείνα και την εξαθλίωση, γιορτάζουμε  τα 41 χρόνια από το ματωμένο Νοέμβρη του 1973.

Τότε που μια χούφτα, στην αρχή φοιτητές, τα έβαλαν με την Χούντα, με τα τάνκς, με τους φασίστες, με την εφτάχρονη τυραννία.

Σιγά- σιγά οι λίγοι που κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο έγιναν πολλοί,  η εργατιά, οι μαθητές, οι αγρότες όλοι μα όλοι στήριξαν τον αγώνα τους μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο.

Στήριξαν τον αγώνα τους για «ΞΑΣΤΕΡΙΑ» ΚΑΙ Δημοκρατία, για ανθρώπινη αξιοπρέπεια, για κοινωνική δικαιοσύνη.

Και σε αυτόν τον αγώνα οι Ανωγειανοί έδωσαν βροντερό παρών. Με  τον Νίκο Ξυλούρη ή Ψαρονίκο να τραγουδάει επικεφαλής των φοιτητών την ΞΑΣΤΕΡΙΑ και τους Ανωγειανούς φοιτητές κρεμασμένοι στα κάγκελα, να φωνάζουν για ψωμί – παιδεία – ελευθερία.

Αιτήματα που ειδικά σήμερα, στην εποχή των ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ και της Σύγχρονης Δουλείας βρίσκονται στην ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ των αγώνων.

Σήμερα το ψωμί είναι ανύπαρκτο, έως λιγοστό. Ο κόσμος κυριολεκτικά πεινάει. Παιδιά λιποθυμούν στα σχολεία από ασιτία. Οι άνεργοι είναι κοντά 2 εκατομμύρια. Οι αυτοκτονίες είναι καθημερινό φαινόμενο. Οι ξεσπιτωμένοι αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Οι άστεγοι είναι η ντροπή του σύγχρονου, λεγόμενου, νεοπολιτισμού. Είναι δυνατόν στην λεγόμενη Ευρώπη των λαών, στην λεγόμενη Ευρώπη της αλληλεγγύης να υπάρχουν χιλιάδες άστεγοι; Τόσα κονδύλια σκορπάνε οι Βρυξέλλες σε άχρηστα πράγματα,  γιατί δεν διαθέτουν ένα από αυτά να εξαφανίσουν την ντροπή που οι ίδιοι δημιούργησαν με τις λεγόμενες πολιτικές της διάσωσης και των προγραμμάτων;

Για ποιο ψωμί μιλάμε σήμερα, όταν οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν κοπεί στο μισό, ενώ την ίδια ώρα ούτε λέξη για κούρεμα των δανείων που έχει πάρει ο κόσμος;  Ψάχνουν μέσα από αλχημείες να βρουν λύσεις για τα κόκκινα δάνεια, στην ουσία όμως, καλούν τον κόσμο, είτε τώρα, είτε μετά από 30 χρόνια να τους πληρώσουν τα δανεικά. Μα είναι δυνατόν, τη στιγμή που οι τράπεζες έχουν πάρει τόσα δισεκατομμύρια, από το αίμα μας,  για να σωθούν, όπως λένε, να μην δέχονται να κουρέψουν τα δάνεια του κόσμου; Πως θα πληρώσεις σήμερα ένα δάνειο, όταν ο μισθός έχει πέσει κατά 40%, η φορολογία έχει φτάσει στα ύψη και η τραπεζική δόση εξακολουθεί να είναι η ίδια; Αυτά δεν είναι λογικά πράγματα…

Για ποιο ψωμί μιλάμε σήμερα, όταν οι μανάδες αφήνουν τα παιδιά τους στα ιδρύματα, να τα μεγαλώσουν; Αυτή η εποχή, η εποχή της εξαθλίωσης και της απόλυτης φτώχειας, αναβίωσε τους βρεφοσυλλέκτες μια άλλης εποχής. Τότε που οι μανάδες  τα γεννούσαν και τα άφηναν στα ειδικά  κουτιά, έξω από τα μαιευτήρια.

Για ποιο ψωμί μιλάμε, όταν το μεροκάματο έχει καταντήσει ξεροκόμματο, ζητιανιά, κι αν το βρεις κι αυτό είναι θαύμα…

Για ποιο ψωμί μιλάμε, όταν οι γύπες του ΔΝΤ και του Βερολίνου στέκονται από πάνω μας και δεν μας αφήνουν να πάρουμε ανάσα. Μόλις μας δουν να αναπνεύσουμε, μας βουτάνε ξανά το κεφάλι στο νερό…Ως πότε όμως;

Για ποιο ψωμί μιλάμε όταν το Δ΄ ΡΑΪΧ  έχει βάλει στόχο να στήσει νέα Άουσβιτς, νέα Νταχάου, νέα στρατόπεδα πεινασμένων, στο όνομα της γερμανικής οικονομικής ευημερίας.

Για ποια ελευθερία  ή ελευθερίες μπορούμε να μιλάμε όταν μας έχουν δεμένους χειροπόδαρα; Το ισχυρό δίκτυο των δανειστών μπορεί και ελέγχει  το σύνολο των ΜΜΕ για να περνάνε τις απόψεις τους, για το πόσο καλά είναι τα μνημόνια και πόσο πολλά προσφέρουν στον τόπο. Οι Γκεμπελίσκοι ήταν και είναι πάντα εδώ. Μας  μιλάνε κάθε βράδυ από τα παράθυρα του σκότους και μας λένε ότι οι…Γερμανοί ξανάρθαν για το καλό μας.

Το καλό μας είναι να μας αφήσουν ήσυχους, να ξεκουμπιστούν  και να σηκωθούν να φύγουν από εδώ τα νέα ES- ES, που καθημερινά σκοτώνουν κόσμο, λεηλατούν περιουσίες, φυλακίζουν κόσμο για τα λίγα που χρωστάει, ενώ την ίδια δεν ακουμπάνε τα μεγάλα ψάρια από τις διάφορες λίστες όπως ομολογούν οι ίδιοι οι οικονομικοί εισαγγελείς.Για  ποια ελευθερία μιλάμε, από τη στιγμή που μόλις αποφασίσουν, είτε μαθητές, είτε φοιτητές, είτε εργάτες, είτε αγρότες να διαδηλώσουν για τη φτώχεια τους και τα αιτήματα τους, να τους περιμένουν με τα…βαϊων και κλάδων οι δυνάμεις καταστολής;

Ζούμε, δυστυχώς, την εποχή της απόλυτης αυταρχικότητας. Η κοινωνία, κατά εντολή των ΔΝΤουδων είναι σιδηροδέσμια, είναι φυλακισμένη και θα πρέπει να σπάσει αυτά τα δεσμά και θα τα σπάσει μόνο αν ξεσηκωθεί, μόνο αν σηκωθεί από τον καναπέ, μόνο αν βγει δυναμικά στο δρόμο. Σήμερα και πάλι είναι επίκαιρη η φράση: «Η με τις αλυσίδες ή με τα όπλα». Με τα όπλα της ψυχής, με τα όπλα του αγώνα, με τα όπλα που μπορεί και διαθέτει η εργατιά, η αγροτιά, οι μαθητές, οι φοιτητές  για να σηκώσουμε την ήλιο λίγο ψηλότερα…

Και έρχομαι στο άλλο μεγάλο αίτημα του Νοέμβρη, την ΠΑΙΔΕΙΑ. Την ταλαίπωρη παιδεία… Χιλιάδες οι αγώνες, πολλοί οι νεκροί, κι όμως φτάσαμε σήμερα σε αυτό το κατάντημα. Η Παιδεία είναι ένα πουκάμισο, αδειανό… Παιδεία χωρίς δασκάλους, χωρίς καθηγητές, χωρίς μαθήματα… Παιδιά που χάνουν χρόνο περιμένοντας να έρθουν οι λύσεις, που δεν έρχονται… Φοιτητές με Πανεπιστήμια και ΤΕΙ που υπολειτουργούν.

Και για οικονομική ενίσχυση ούτε λόγος. Ίσα- ίσα κόβουν κι από πάνω κάθε μέρα που περνάει, εξαθλιώνοντας παιδιά, γονείς, καθηγητές και δασκάλους.

Πώς να διδάξει σωστά ένας εκπαιδευτικός όταν ο μισθός δεν το φτάνει να ζήσει ούτε για 15 μέρες;

Πως  να μάθει γράμματα ένα παιδί, όταν ο γονιός δεν έχει πλέον να πληρώσει τα προς τα ζην , πόσο μάλλον για φροντιστήρια;

Πώς να λειτουργήσει σωστά ένα σχολείο όταν δεν υπάρχουν τα βασικά;

Κι όλα αυτά είναι απόρροια των προγραμμάτων διάσωσης, των προγραμμάτων που έφεραν και μας φόρεσαν οι ξένοι και ντόπιοι καλοθελητές, με μερικούς από δαύτους μάλιστα να ζητάνε σήμερα και τα ρέστα… Λίγη ντροπή, λίγη τσίπα…Κανονικά θα έπρεπε να είχαν περάσει από ειδικό δικαστήριο, για να μην πω λαϊκό…

Ένα άλλο μέτωπο που καλείται να αντιπαλέψει σήμερα ο λαός είναι τα φίδια του φασισμού, που βρήκαν πρόσφορο από την οικονομική κρίση έδαφος και βγήκαν πάλι για σεργιάνι, για να σκορπίσουν το μίσος και το θάνατο.

Κι όσοι έχουν παρασυρθεί, και λένε ότι δεν ήξεραν με ποιους είχαν να κάνουν, τώρα πια ξέρουν και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία.

Οι ντόπιοι φασίστες, συνεχιστές των Χιτών, των ταγματασφαλιτών, των γκεσπαμπιτών, των Απριλιανών, βρήκαν την ευκαιρία και έβγαλαν από το ντουλάπι τους τα σύμβολα του θανάτου, τις σβάστικες και όλα τα λάβαρα του Γ’ ΡΑΪΧ, που  έπνιξαν την Ευρώπη στο αίμα.

Τώρα δεν πρέπει να αφήσουμε όλους αυτούς τους αιμοδιψείς να κάνουν και πάλι τα ίδια. Ο λαός πρέπει να τους απομονώσει και να τους στείλει από και που ΄ρθαν. Όχι άλλος Φασισμός, όχι άλλο Ναζισμό, είτε ντόπιος, είτε ξένος.

Ο Νοέμβρης και το Πολυτεχνείο δείχνουν ξεκάθαρα το δρόμο. Μόνο με αγώνα, μόνο αν ματώσουμε θα δούμε άσπρη μέρα, θα δούμε να έρχεται η ΞΑΣΤΕΡΙΑ, θα βάλουμε τέλος στους σύγχρονους τυράννους, θα βάλουμε φραγμό στο νέο οικονομικό ΝΑΖΙΣΜΟ και Φασισμό.

Τιμή και Δόξα στους αγωνιστές του Πολυτεχνείου. Τιμή και δόξα στην αγωνιζόμενη νεολαία. Τιμή και Δόξα σε όσους αντιστάθηκαν στο Φασισμό. Τιμή και Δόξα σε όσους αντιστέκονται στις Χούντες.

Πηγή: anogi.gr

Πόσες αρχαιες λέξεις λέμε καθημερινα; Ελληνικό το DELETE!! κ.α.π.

Ο εκπαιδευτικός
 ΣΤΕΛΙΟΣ 
ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗΣ 
συζητά 
με το 
ΔΗΜΗΤΡΗ 
ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΛΕΞΕΙΣ 
ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ

Ο Στέλιος Σκαμπαρδωνης.. σκάβει στα Ελληνικά

 

Efhmeris Antipodwn

;Ο Στέλιος Σκαμπαρδώνης άριστος και βραβευμένος εκπαιδευτικός ,συζητά με το Δημήτρη Παπαγεωργίου

για τις χαμένες και άγνωστες παραξηγημένες λέξεις της Ελληνικής γλώσσας.  

H TOYAΛΕΤΑ ΜΟΥ- ΒΒC. In pictures: My toilet

According to the United Nations, 2.5 billion people do not have access to proper sanitation, including toilets. To mark World Toilet Day on 19 November, photographers from Panos Pictures have been working with Water & Sanitation for the Urban Poor (WSUP) to produce an exhibition that documents women and girls with their toilets, showing the effect this has on their lives.

Australia

Renee is an artist. She left her former home in the densely populated suburbs of Sydney to live a quieter life in bush surrounds, a one-hour drive north of the city. She has built a shed on 10 acres of land and has an outside toilet. Renee has no concerns about privacy as she is not overlooked by neighbours.

Bangladesh

Sukurbanu, 65, has lived in Rupnagar slum, in Dhaka, since her childhood. She uses a hanging toilet - a platform built over water - from which she recently fell. She says she often suffers from illnesses that she believes are caused by using these toilets. She lives with three daughters, who face long queues to use the toilets before they go to work in the mornings.

Brazil

Isabela, 33, lives alone in a penthouse in Rio de Janeiro. She has an MBA in environmental law and works as a fine artist. "My toilet means comfort to me. But I know what is behind it: water supply, sewerage, pollution of lakes and oceans.

"The fact is that I do like to have a good shower, and for a Brazilian girl like me, it means at least 10 minutes of clean water being wasted. It's a privilege. I have a clean water supply, hot water and a comfortable toilet seat."

Ecuador

Fabiola, 69, lives in Cumbaya, a valley near Quito. Between the ages of seven and 21, she shared a toilet with 20 other people who lived in her condominium. Now she lives in an apartment, which has five bathrooms. Her bathroom is the biggest one and she is very proud of it.

Ethiopia

Meseret, a restaurant manager in Addis Ababa, shares a one-bedroom government house with her two children, two sisters and mother. She was widowed nine years ago when her husband was shot during the aftermath of the 2005 elections. Her shared toilet is a long way away, so for safety the family use the side yard next to their house.

Ghana

Ima, 47, is a toilet attendant in Kumasi. She lives in a rented room with her husband and four children aged 14-22. She is a very dedicated worker and relies on the income from her job to fund her children's education. She does not have a toilet at home. During the day, she uses the public toilet where she works, but at night she uses a plastic bag as it is not safe to go outside.

Haiti

Martine is 27 years old. She lives near a river in Cayimithe. "I don't have an enclosed toilet. My toilet is a hole in the ground by my house, which is now full and has become really dangerous. I only use it at night when I can have some privacy. In the daytime, I use a community toilet which is about 15 minutes away from my house."

India

Sangita, 35, moved to Delhi City 10 years ago. Before that she lived in a village where she used to go to the toilet in the fields, and says she felt ashamed of it. This made her adamant that she would have her own toilet in Delhi.

Japan

Eiko, 61, lives in Tokyo. "Since this department store is close to my home, I often come here for shopping. When I was a child, the public toilets were not clean and smelled bad, but every time I use the bathroom here, I feel so relaxed. I could spend many hours here."

In this department store, the toilet is called a switch room to describe a special place where people can switch their mood and feel relaxed. The toilets have features like surround-sound music and heated seats. In the powder room next to the toilets, Eiko can charge her mobile phone, watch TV and have a foot massage.

Kenya

Eunice is the co-founder of Kasarani Academy in Naivasha. Previously, the school had only two toilets for 250 pupils. Tenants living nearby used the toilets as well and left them in a poor condition.

Because of this, Eunice found that the children preferred to go in the open. Eunice and her husband Paul have now invested in child-friendly toilets. These tiny toilets have prevented adults using them as they cannot fit through the doors. "Parents will enrol their children here because of our child-friendly toilets," she said.

Mozambique

Flora, 19, is a high school student. She lives in Chamanculo C in Maputo with her mother, sister and niece. She shares a toilet with several other families living nearby. "I hate using the toilet. Sometimes men peek over the fence. There is no privacy."

Romania

Pana, 49, lives in Buzescu. Like almost half of the Romanian population, she lives in the countryside where there is no running water or sewerage supplied by the municipality. Pana does have a toilet inside her house, but it is used only by her nephews when they visit. She uses the outside toilet, even in the winter.

South Africa

Nombini has two porta-potties, which are used by the 12 people who live in her home. When she first moved to Khayelitsha in 2005, she did not have a toilet so she had to go in the bush, across a main road. "It was terrible in the bush - the cars hit you. When we were given a porta-potty in 2009, it was much better than going in the bush. Flush toilets are first class compared to the porta-potty though. My dream is to have a flush toilet."

United States

Mary is a writer who lives in New York City. "Living with two housemates, it is important to schedule our bathroom time and take turns cleaning it. I used to live in Beijing, where I had to use a public bathroom as my apartment didn't have a private toilet. While it was safe and relatively clean, I used to hate putting my coat on just to go to the bathroom in the middle of night during winter. That experience made me really appreciate the privacy and comfort of having a clean toilet at home."

Zambia

Susan, 46, is the founder of a community school for children with physical and mental disabilities. "It makes me proud and happy to teach disabled children so that in the future they can have a better life and not just stay at home. I was attacked by polio at the age of two. It's not easy being disabled in Lusaka. Using the toilet is a challenge, especially in the rainy season, as I have to crawl to the toilets on my hands."

My Toilet: Global Stories from Women and Girls can be seen at the Royal Opera Arcade Gallery, London, from 17 to 22 November 2014.

Απίστευτο! Βάζουν διόδια στην Αμφίπολη

Στα σκουπίδια πετάει η τρόικα τη λύση της αναλογικής χρέωσης και

 ήδη προωθείται υπουργική απόφαση για 18 σταθμούς διοδίων στην

 Εγνατία Οδό, ένας εκ των οποίων θα κατασκευαστεί στην Αμφίπολη.

Διόδια θα πληρώνει όποιος θέλει να δει από κοντά τις ανασκαφές στην Αμφίπολη, όπως αποκαλύπτει το Βήμα.
Τα διόδια θα χωροθετηθούν στην Εγνατία Οδό, περίπου στα 3 χιλιόμετρα από τον τύμβο Καστά.

Το χειρότερο όμως είναι πως εγκαταλείπεται η ιδέα περί αναλογικής χρέωσης στην Εγνατία Οδό, μετά από απαίτηση της τρόικας, ενώ ταυτόχρονα προωθείται υπουργική απόφαση για τη χωροθέτηση 18 σταθμών διοδίων.

Οι σταθμοί διοδίων στον κύριο άξονα της Εγνατίας έχουν χωροθετηθεί και είναι:

 

- Τύρια Θεσπρωτίας (εν λειτουργία)

- Παμβώτιδα Ιωαννίων (προς λειτουργία)

- Μαλακάσι Τρικάλων (εν λειτουργία)

- Βενέτικος Γρεβενών (προς λειτουργία)

- Πολύμυλος Κοζάνης (εν λειτουργία)

- Μάλγαρα (εν λειτουργία)

- Εξωτερική περιφερειακή Θεσσαλονίκης (προς λειτουργία)

- Ανάληψη Λαγκαδά (εν λειτουργία)

- Αμφίπολη Σερρών (προς λειτουργία)

- Μουσθένη Καβάλας (εν λειτουργία)

- Περιμετρική Καβάλας (προς λειτουργία)

- Ίασμος Ροδόπης (εν λειτουργία)

- Μεστή Έβρου (προς λειτουργία)

Πηγή: Το Βήμα

Το Σωφεράκι ,1953. Για μια βραδιά χαράς και περισυλλογής

Το Σωφεράκι
 (1953) με τους
Μίμη Φωτόπουλο,
 Σμαρούλα Γιούλη,
 Σπεράντζα Βρανά,
 Νίκο Ρίζο, 
Τζένη Σταυροπούλου,
 Λέλα Πατρίκιου, 
Λόλα Φιλιππίδου, 
Έλσα Ρίζου, 
Νίκο Φέρμα,
 Γιάννη Ιωαννίδη, 
Γιώργο Βλαχόπουλο, 
Θάνο Τζενεράλη, 


Μια ταινία της "Φίνος Φίλμ"που άφησε εποχή, και ακόμα διασκεδάζει τους Έλληνες. ΄
,