Oλόκληρο το" Άξιον Εστί " με το Σάκη Ρουβά στη Νέα Σμύρνη

SAKIS
 ROUVAS
 ..AXION 
ESTI, 
M.THEODORAKIS

Πως ο Σάκης Ρουβάς εκτέλεσε ΜίκηΘεοδωράκη (Άξιον Εστί)

vnousis

Published on May 3, 2015

Όλες οι στιγμές του Σάκη Ρουβά στην συναυλία που έγινε στην πλατεία της Νέας Σμύρνης (2.5.2015), για τα 90 χρόνια από την γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη.
Πως ο Σάκης Ρουβάς προσπάθησε να τραγουδήσει το Άξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη και του Μίκη Θεοδωράκη.

ΑΓΟΡΑΣΜΕΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ !!!

Ο πρώην αρχισυντάκτης της FAZ αποκαλύπτει πώς πολιτικοί, μυστικές υπηρεσίες και τραπεζίτες καθοδηγούν τα ΜΜΕ στη χώρα του. Βόμβα στα θεμέλια της σύγχρονης γερμανικής δημοσιογραφίας αποτελεί το βιβλίο του πρώην αρχισυντάκτη της Frankfurter Allgemeine Zeitung Ούντο Ούλφκοτε, «Τα δύο τρίτα των δημοσιογράφων στη Γερμανία είναι εξαγοράσιμοι», «Οι πεμπτοφαλαγγίτες των ΗΠΑ», «Το παραμύθι της Μέρκελ -Έτσι ψεύδεται η καγκελαρία στον λαό», «Πώς λαδώθηκα από εταιρεία πετρελαιοειδών», «Δημοσιογραφικά ταξίδια και φοροαπάτες», «Πώς πληρώνονται οι βίλες στην Τοσκάνη», «Πίσω από τη FAZ υπάρχει ένα διεφθαρμένο κεφάλι» και «Αγόρασε κι εσύ έναν δημοσιογράφο, μπορείς!»…

Αυτοί είναι κάποιοι χαρακτηριστικοί τίτλοι από κεφάλαια του βιβλίου, που δείχνουν τη σαπίλα του σημερινού δημοσιογραφικού κατεστημένου στη Γερμανία, των ανθρώπων που μας κουνούν το δάχτυλο και απαξιώνουν καθημερινά τη χώρα μας με πληρωμένα «ρεπορτάζ».

Ο επί δεκαεφτά χρόνια αρχισυντάκτης μιας από τις μεγαλύτερες γερμανικές εφημερίδες αποφάσισε να δώσει στη δημοσιότητα δεκάδες μεγάλα ονόματα (και πρώτα πρώτα το… δικό του) και άλλα μικρότερα εν ενεργεία συναδέλφων του, της τηλεόρασης, εφημερίδων και περιοδικών, που κατέχουν σήμερα σημαντικές θέσεις, ασκώντας όχι μόνο «αγορασμένη δημοσιογραφία», αλλά και φοροδιαφυγή, αφού, όπως αναφέρει, «αρκετοί από αυτούς έχουν πολυτελείς βίλες στην Τοσκάνη, αδήλωτες στη γερμανική εφορία, μια και έχουν σπόνσορες μεγάλες εταιρείες.

Εταιρείες που τους πληρώνουν με 5.000, 70.000 και 15.000 ευρώ για να γράψουν ένα καλό κομμάτι ανάλογο με τα συμφέροντά τους ή ακόμα και να κάνουν ανοιχτά ένα καλό PR (σ.σ.: Public Relations/δημόσιες σχέσεις) μέσω των εντύπων τους ή του τηλεοπτικού φορέα στον οποίο εργάζονται», αναφέροντας στο θέμα αυτό και τον σημερινό παρουσιαστή του κεντρικού δελτίου της ZDF, Κλάους Βέμπερ.
Γιούνκερ: Οι Ευρωπαίοι δεν καταλαβαίνουν τις αποφάσεις της ΕΕ!

Στην αρχή του βιβλίου ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η απάντηση που δίνει ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ όταν ο Ούντο Ούλφκοτε τον ρωτά «πώς γίνεται τα κορυφαία μας ΜΜΕ να δοξάζουν το ευρώ και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ εκατομμύρια πολίτες της ΕΕ στέκονται διατακτικά απέναντι της;». Η απάντηση που παίρνει από τον σημερινό πρόεδρο της Κομισιόν είναι αποκαλυπτική, αλλά και εξωφρενική, καθώς ο κ. Γιούνκερ απαντά ως… άλλος μάγειρας: «Παίρνουμε μια απόφαση και τη βάζουμε σ’ ένα κλειστό δωμάτιο. Την αφήνουμε αρκετές μέρες να ωριμάσει και να δούμε τι θα γίνει. Αν μέχρι τότε δεν υπάρξει καμία κραυγή ή… επανάσταση -άλλωστε, οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν τι αποφασίσαμε-, τότε τη βγάζουμε και τη σερβίρουμε κομμάτι κομμάτι, βήμα βήμα, μέχρι να μην υπάρχει πλέον επιστροφή»…

Εντύπωση προκαλεί επίσης ένα ολιγόλογο σημείωμα, συγγραφέα και εκδότη, στο εσώφυλλο, όπου αναφέρονται τα στοιχεία του βιβλίου (έκδοση, ημερομηνία, εκτύπωση, τιράζ κ,λπ.), όπου αναφέρουν χαρακτηριστικά τα εξής: «…Οι πληροφορίες που δημοσιεύονται είναι επεξεργασμένες και ελεγμένες με ιδιαίτερη προσοχή. Τυχόν ευθύνη του συγγραφέα και του εκδότη για ζημιές σε πρόσωπα και περιουσίες δεν είναι δεκτή». Δηλαδή σε απλά ελληνικά… αγωγές και μηνύσεις δεν εξυπηρετούν σε τίποτα και δεν γίνονται δεκτές, αφού τα κείμενα αυτά είναι στοιχειοθετημένα και προσεκτικά γραμμένα. (Προφανώς, ο συγγραφέας έχει κι άλλους «άσους στο μανίκι» για τα ονόματα που «δίνει»!)

Ο επί δεκαεπτά χρόνια αρχισυντάκτης της Frankfurter Allgemeine Zeitung περιγράφει λεπτομερώς πώς «έρχονταν οι προσκλήσεις για ρεπορτάζ στην εφημερίδα από υπουργούς της κυβέρνησης, από την καγκελαρία, από ξένες κυβερνήσεις, από την ίδια την BND (σ.σ. Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πληροφοριών) ή τη CIA, τραπεζίτες ή μεγάλες εταιρείες, όπως, π.χ., η Shell», και πώς «η ιδιοκτησία της εφημερίδας κανόνιζε μαζί μου ποιος συνάδελφος θα καλύψει το ρεπορτάζ, το οποίο συνήθως ήταν πλουσιοπάροχα καλυμμένο με πεντάστερα ξενοδοχεία, δωρεάν μετακινήσεις με ελικόπτερα, πάντα πρώτη θέση στο αεροπλάνο και φαγητά στα καλύτερα εστιατόρια, συν τα δώρα (χρηματικά ή άλλα, όπως πανάκριβα ρολόγια) στο τέλος της αποστολής»…..«Μετείχα κι εγώ σε πάρα πολλές τέτοιες αποστολές για στημένα ρεπορτάζ, ανταποκριτής σε πολεμικά μέτωπα, μεταφέροντας τις πληροφορίες από εκεί σύμφωνα με τις επιταγές της εργοδοσίας μου. Μετείχα σε «ρεπορτάζ», φτάνοντας μέχρι το Ομάν για να γράψω τα καλύτερα λόγια για τον αιμοσταγή δικτάτορα της χώρας, οι μετακινήσεις μου ήταν πάντα με κλιματιζόμενο ελικόπτερο, η σουίτα μου ήταν υπερπολυτελής, στο εστιατόριο με περίμενε πάντα σπέσιαλ φαγητό και το βράδυ στο κομοδίνο της σουίτας μου υπήρχε ένα πανάκριβο ρολόι δώρο του σουλτάνου. Ντρέπομαι.

Ντρέπομαι σήμερα για όλα αυτά και ζητώ συγγνώμη. Εγώ, ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου, υπήρξα διεφθαρμένος κατηύθυνα και παραπληροφόρησα αναγνώστες. Τα αναφέρω για να μην ασκήσουν τέτοιου είδους δημοσιογραφία οι νεότεροι συντάκτες», σημειώνει χαρακτηριστικά ο Ούντο Ούλφκοτε.

Και συνεχίζει: «Συνάδελφος (σ.α: αναφέρει το όνομά του) «άρρωστος» με τα βαριά δίκυκλα έψαχνε απεγνωσμένα να βρει ανταλλακτικά για τη μηχανή του στη Γερμανία και ήταν πανάκριβα. Σε ταξίδι του με το κυβερνητικό αεροσκάφος στην Αμερική βρήκε ολόκληρη μηχανή, την έκανε μικρά κομμάτια, την πήρε μαζί του στο αεροπλάνο της καγκελαρίας και την έφερε στη Γερμανία. Φυσικά, δεν πλήρωσε τίποτα, διότι δεν περάσαμε από τελωνείο, όπως και μερικοί άλλοι συνάδελφοι εκμεταλλευόμενοι το αεροπλάνο της Luftwaffe» – πρόκειται για το αεροπλάνο που χρησιμοποιεί ως προεδρικό αεροσκάφος η καγκελαρία.
Μυστικές υπηρεσίες με γραφείο στην εφημερίδα!
Αναφερόμενος στη διαπλοκή των δημοσιογράφων με τις μυστικές υπηρεσίες ο Ούλφκοτε γράφει ότι «φτάσαμε στο σημείο να εγκαταστήσει γραφείο απέναντι από την εφημερίδα η BND και οι πράκτορες της να δίνουν κομμάτια για δημοσίευση κατευθείαν, παρακάμπτοντας τους πάντες. Εξάλλου, δημοσιογράφοι συνδεδεμένοι με διάφορες αμερικανικές οργανώσεις, συνδεδεμένες με τη σειρά τους με CIA, Μπίλντερμπεργκ κ.λπ., παίρνουν αμερικανικά βραβεία. Και ποιος τα απονέμει;

Η Σαμπίνε Κρίστιανσεν και ο Στέφαν Κορνέλιους (σ.σ: γνωστοί αρθρογράφοι) από τη Suddeutsche Zeitung. (…)»Γα κάθε «καλό ρεπορτάζ» και ανάλογα με το πόσο αυτό επηρεάζει την κοινή γνώμη, ο Αμερικανός πρέσβης στη Γερμανία πληρώνει από 3.670 μέχρι και 14.700 ευρώ τους δημοσιογράφους», καταγγέλλει ο πρώην αρχισυντάκτης της FAZ και, κλείνοντας, επισημαίνει: «Όταν γυρίζουν οι συντάκτες από το ρεπορτάζ στο εξωτερικό παίρνουν εκτός του μισθού τους και των εκτός έδρας -ενδεικτικά αναφέρω-, π.χ., 57 ευρώ τη μέρα για παραμονή στο Χιούστον, 64 ευρώ στη Νορβηγία, 70 ευρώ στη Σουηδία, 77 ευρώ στην Αγκόλα κ.ο.κ. Αλλά τα έξοδά τους, όπως προανέφερα, είναι ήδη πληρωμένα από σπόνσορες κι αυτά, φυσικά, περνιούνται σαν έξοδα της εφημερίδας. Δηλαδή πληρώνει ο φορολογούμενος πολίτης ως… σπόνσορας άλλη μια φορά το ταξίδι του δημοσιογράφου. Κι αυτός ο έρμος πολίτης εκεί έξω δεν έχει ιδέα για όλα αυτά», καταλήγει ο Ούντο Ούλφκοτε…

Γράφει ο Γιάννης Κριτσαντώνης – περιοδικό «Επίκαιρα»

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

• ΑΝΔΡΕΑΣ 1995: Οι επόμενοι πρωθυπουργοί θα ειναι προκατασκευασμένοι.Τα κέντρα εξουσίας πήραν το πάνω χέρι

Στα 36 και. μέσα σε μια λίγη ώρα αποχαιρέτησε τη ζωή Τρικαλινός επιχειρηματίας

Θρήνος στα Τρίκαλα καθώς έφυγε πρόωρα από την ζωή ο γνωστός Τρικαλινός επιχειρηματίας Γιώργος Καραμουτζογιάννης.

Όπως αποκαλύπτει τοtrikalanews.gr το μοναχοπαίδι του Δημήτρη και της Ρούλας Καραμουτζογιάννη, που είχε αναλάβει την επιχείρηση επί της οδού Βασιλείου Τσιτσάνη, λίγο μετά τις 10 σήμερα το βράδυ, αισθάνθηκε αδιαθεσία και σωριάστηκε στο έδαφος.

Ο πατέρας του ειδοποίησε το ΕΚΑΒ και ασθενοφόρο μετέφερε τον 36χρονο στο Νοσοκομείο Τρικάλων, όπου απλά όμως διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

Αν και όλα δείχνουν καρδιακή προσβολή, η νεκροψία-νεκροτομή, θα προσδιορίσει τα αίτια του αιφνίδιου αυτού θανάτου.

ΜΗΤΈΡΑ, Μάννα.. αφιέρωμα

Φώτο National Geographic: Εργαζόμενη μητέρα μεταφέρει το παιδί της σε ένα καλάθι πηγαίνοντας για την εργασία της με τα πόδια, στην πυκνή ομίχλη ξημερώματα στην Κίνα, στην περιοχή Laocheng, που σημαίνει «παλιά πόλη».

Μητέρα, μητέρα... (αφιέρωμα) 

Σοφία Ντρέκου

Περιεχόμενα
1. Η μάνα μου (Ν. Καζατζάκη)
2. «Προσωπογραφία της μητέρας μου», το κείμενο του Μ. Χατζιδάκι στο «Χαμόγελο της Τζοκόντα». ♪ Βίντεο: Η προσωπογραφία της μητέρας μου.
3. «Μητέρα…» - Γιάννης Ρίτσος

 το 

 1.Νίκου Καζατζάκη - απόσπασμα από το «Αναφορά στο Γκρέκο»)

Η μάνα μου, μια άγια γυναίκα. Με υπομονή, μ’ αντοχή κι όλη τη γλύκα της γης απάνω της. Όλοι από το αίμα της μάνας μου οι πρόγονοι ήταν χωριάτες. Σκυμμένοι στο χώμα, κολλημένοι στο χώμα, τα πόδια τους, τα χέρια τους, τα μυαλά τους γεμάτα χώματα.

Αγαπούσαν τη γης και της εμπιστεύουνταν όλες τις ελπίδες. Είχαν γίνει, πάππου προς πάππου, ένα μαζί της. Στην αβροχιά, κοράκιαζαν κι αυτοί μαζί της, κι όταν ξεσπούσαν τα πρωτοβρόχια, τα κόκαλά τους έτριζαν και φούσκωναν σαν καλάμια. Κι όταν αλέτριζαν και χαράκωναν βαθιά την κοιλιά της με το γενί, ξαναζούσαν στα στήθια και στα μεριά τους την πρώτη νύχτα που κοιμήθηκαν με τη γυναίκα τους….

Ποτέ δεν είχα δει τη μητέρα μου να γελάει, χαμογελούσε μόνο, και τα βαθουλά, μαύρα μάτια της κοίταζαν τους ανθρώπους γεμάτα υπομονή και καλοσύνη. Πηγαινοέρχονταν σαν πνέμα αγαθό μέσα στο σπίτι, κι όλα τα πρόφταινε ανέκοπα κι αθόρυβα, σαν να ‘χαν τα χέρια της μια καλοπροαίρετη μαγική δύναμη, που κυβερνούσε με καλοσύνη την καθημερινή ανάγκη. Μπορεί και να ‘ναι η νεράιδα συλλογιζόμουν κοιτάζοντάς την σιωπηλά….

Οι ώρες που περνούσα με τη μητέρα μου ήταν γεμάτες μυστήριο. Καθόμασταν ο ένας αντίκρα στον άλλο, εκείνη σε καρέκλα πλάι στο παράθυρο, εγώ στο σκαμνάκι μου, κι ένιωθα, μέσα στη σιωπή, το στήθος μου να γεμίζει και να χορταίνει, σαν να ‘ταν ο αγέρας ανάμεσά μας γάλα και βύζαινα.

Από πάνω μας ήταν η γαζία, κι όταν ήταν ανθισμένη, η αυλή μας μοσκομύριζε. Αγαπούσα πού τα ευωδάτα κίτρινα λουλούδια της, τα ‘βαζε η μητέρα μου στις κασέλες και τα σώρουχά μας, τα σεντόνια μας, όλη μου η παιδική ηλικία μύριζε γαζία.

Μιλούσαμε, πολλές ήσυχες κουβέντες, πότε η μητέρα μού διηγόταν για τον πατέρα της, για το χωριό που γεννήθηκε, και πότε ‘γω της στορούσα τους βίους των αγίων που ‘χα διαβάσει, και ξόμπλιαζα τη ζωή τους με τη φαντασία μου.

Δεν έφτανα τα μαρτύριά τους, έβαζα κι από δικού μου, ωσότου έπαιρναν τη μητέρα μου τα κλάματα, τη λυπόμουν, κάθιζα στα γόνατά της, της χάϊδευα τα μαλλιά και την παρηγορούσα: Μπήκαν στον παράδεισο, μητέρα, μη στεναχωριέσαι, σεριανίζουν κάτω από ανθισμένα δέντρα, κουβεντιάζουν με τους αγγέλους και ξέχασαν τα βάσανά τους. Και κάθε Κυριακή βάζουν χρυσά ρούχα, κόκκινα κασκέτα με φούντες και πάνε να κάμουν βίζιτα στο Θεό.

Κι η μητέρα σφούγγιζε τα δάκρυά της, με κοίταζε σαν να μου έλεγε: «Αλήθεια λες;» Και μου χαμογελούσε.

Και το καναρίνι, μέσα στο κλουβί του, μας άκουγε, σήκωνε το λαιμό του και κελαηδούσε μεθυσμένο, ευχαριστημένο, σαν να ‘χε κατέβει από τον παράδεισο, σαν να ‘χε αφήσει μια στιγμή τους αγίους κι ήρθε στη γης να καλοκαρδίσει τους ανθρώπους.

Η μητέρα μου, η γαζία, το καναρίνι, έχουν σμίξει αχώριστα, αθάνατα μέσα στο μυαλό μου, δεν μπορώ πια να μυρίσω γαζία, ν’ ακούσω καναρίνι, χωρίς ν’ ανέβει από το σπλάχνο μου η μητέρα μου και να σμίξει με τη μυρουδιά τούτη και με το κελάηδημα του καναρινιού… (Νίκος Καζαντζάκης, Αναφορά στο Γκρέκο»)

2. Η «Προσωπογραφία της μητέρας μου» Μάνος Χατζιδάκις

«Η μητέρα μου είναι γλυκιά και τρυφερή και μ' αγαπάει», γράφει ο Μάνος Χατζιδάκις στο κείμενο που συνοδεύει το ορχηστρικό του «Προσωπογραφία της μητέρας μου» στο «Χαμόγελο της Τζοκόντα». Και συνεχίζει:

«Θα 'θελε να 'χε σταματήσει ο χρόνος εκείνη τη στιγμή που μ' έχει αντίκρυ της και με κοιτάζει. Γνωρίζω εκείνη τη στιγμή καλά, μα δεν μπορώ ούτε μπορεί να τηνε σταματήσει.

Κι έτσι θα μείνει πάντα στη μνήμη μας, ευγενική και τρυφερή να καρτεράει μια δυο στιγμές που πέρασαν, μια δυο στιγμές που έζησα μοναδικά για εκείνη».

«Η μητέρα μου ήταν από την Αδριανούπολη», -αναφέρει αλλού ο Χατζιδάκις- «κόρη του Κωνσταντίνου Αρβανιτίδη, και ο πατέρας μου απ' την Μύρθιο της Ρεθύμνου, απ' την Κρήτη.

Είμαι ένα γέννημα δύο ανθρώπων που καθώς γνωρίζω δεν συνεργάστηκαν ποτέ, εκτός απ' την στιγμή που αποφάσισαν την κατασκευή μου.

Γι' αυτό και περιέχω μέσα μου χιλιάδες αντιθέσεις κι όλες τις δυσκολίες του Θεού. Όμως η αστική μου συνείδηση, μαζί με τη θητεία μου την λεγόμενη «ευρωπαϊκή», φέραν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα...».!!!!

Προσωπογραφία της μητέρας μου 
Στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Η ματιά σου χρυσή, γλυκό κρασί
ο λαιμός σου νησί, εγώ κι εσύ.
Μια φωτογραφία κάτι σαν αγία
μες στο βάθος μιας πηγής.
Δέξου τη μαγεία που έχει η λειτουργία
και το τέλος μιας φυγής.

Σιωπηλή με κοιτάς και με ζητάς
τη στιγμή σταματάς και με κρατάς
μέσα στο σκοτάδι που είναι σ’ ένα χάδι
κι είναι σημάδι απ’ τον καιρό.
Δε θα σε ξεχάσω κι ούτε θα σε χάσω
κάπου θα σε ξαναβρώ...

♪♫ Βίντεο: Η προσωπογραφία της μητέρας μου - Μάνος Χατζιδάκις

3. «Μητέρα…» - Γιάννης Ρίτσος

…Είχαμε τον κήπο στην άκρη της θάλασσας.
Απ’ τα παράθυρα γλιστρούσε ο ουρανός
κι η μητέρα καθισμένη στο χαμηλό σκαμνί
κεντούσε τους αγρούς της άνοιξης
με τα ανοιχτά κατώφλια των άσπρων σπιτιών
με τα όνειρα των πελαργών στην αχυρένια στέγη
γραμμένη στη λευκή διαφάνεια…
Η μητέρα μού κρατούσε τα χέρια.

Μα εγώ πίσω απ’ τον τρυφερό της ώμο
πίσω απ’ τα μαλλιά της τα χλωμά
στρωτά μ’ ένα άρωμα υπομονής και ευγένειας
κοιτούσα σοβαρός τη θάλασσα…
Μας πήραν το θαλασσινό τραγούδι
Μας δέσαν τα θαλασσινά μας πόδια.

Παιδάκια σιωπηλά κι απορημένα
με τ’ αλατισμένα ματόκλαδα
με τα μεγάλα μάτια τα γαλάζια
περνάμε φοβισμένα στις μεγάλες πολιτείες
κάτω απ’ τα νοσοκομεία που μυρίζουν ύπνο κι ιδρώτα
κάτω απ’ τα σπίτια με τους κόκκινους γλόμπους
κάτω απ’ τα μέγαρα που καπνίζουν αίμα νύχτα κι αρπαγή.

Μητέρα, μητέρα πού αρνηθήκαμε
την τρυφερή σοφία των δακρύων σου
πού ‘ναι το μακρόθυμο χέρι σου
με την έκφραση της καρτερίας
πού ‘ναι το χέρι σου
ν’ ακούσουμε την αυγή και τη θάλασσα
να ζεστάνουμε τη μοναξιά;

ο ουρανός γκρεμίστηκε στα δάκρυα των αθώων…

Πόρτες χάσκουν στη νύχτα. Ξίφη αστράφτουν.
Ένα φεγγάρι αποκεφαλισμένο.
Οι άνθρωποι ετοιμάζουν σκάλες
Με ανθρώπινα κόκαλα Για ν’ ανέβουν.

Κύριε, Κύριε κι εμείς εδώ
στη μέση των μεγάλων δρόμων
λυπημένοι κι αδέξιοι
με το άδειο δισάκι στα χέρια
μ’ ένα κλουβί αηδονιών στη ράχη
με την πλατιά μνήμη της θάλασσας στο μέτωπο
με χέρια αθώα κι απορημένα που δεν επαιτούν.

Μητέρα δε μας μένει τίποτα.
Πού θ’ απαγκιάσουμε;
Πού θα κοιμηθούμε;…

(Γιάννης Ρίτσος, απόσπασμα
απ’ το «Εμβατήριο του ωκεανού»)

9 ΜΑΙΟΥ ΔΙΠΛΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.Φωτο απο Αυστραλία

Απο την εκδήλωση  που οργάνωσε χτες βραδυ η πρεσβεία της  Ευρωπαικής Ένωσης στην Καμπέρρα της Αυστραλίας και η οποία γνώρισε μεγάλη επιτυχία.

Ο Γ.Μαγκριώτης,γράφει για τη σημερινή διπλή  Επέτειο της ΕΕ

-Στις 9 ΜΑΙΟΥ του 1945 τελείωσε ο Β ' Παγκόσμιος στην Ευρώπη, στον χώρο όπου ξεκίνησε. 
-Στις 9 ΜΑΙΟΥ του 1950, στο Παρίσι, σε διάσκεψη Ευρωπαϊκών χωρών με την στήριξη των ΗΠΑ, ο Ρόμπερτ Σούμαν, υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας και πρωτεργάτης της Ευρωπαϊκής συνεργασίας, πρότεινε την ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να μην ξαναζήσει η Ευρώπη πόλεμο. 
-Ο απολογισμός, παρ'οτι υπήρξαν και υπάρχουν γκρίζα σημεία, είναι απολύτως θετικός. 
-Τα τελευταία χρόνια όμως τα προβλήματα μεγαλώνουν.
- Η παγκοσμιοποιηση της οικονομίας, έφερε την κυριαρχία των επιθετικών αγορών και κυρίως των χρηματαγορων. Η εξέλιξη αυτή δημιούργησε πλούτο, αλλά μεγάλωσε και τις ανισότητες σε εκρηκτικό βαθμό. 
-Η χρονική και ιστορική απόσταση, από τους αιματηρους πολέμους, δημιουργεί την αίσθηση του αδυνατου .
-Παλιοί και νέοι εθνικισμοι και λαικιστες πολιτικοί, κάθε απόχρωσης, σπεύδουν να εκμεταλευτουν τα νέα προβλήματα, βάζοντας σε δοκιμασία κεκτημένα και βεβαιότητες δεκαετιών, που χτίστηκαν με αίμα, αγώνες και πολύ δουλειά ,πολλών γενεών. 
-Είναι καιρός για αφύπνιση και νέες πρωτοβουλίες, που θα αναθερμανων και θα ανανεώνουν τις οικουμενικες αξίες της ειρήνης ,της συνεργασίας και της αλληλεγγύης.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ


Οι φωτογραφίες αναρτήθηκαν απο την υπεύθυνη του ΓΤ της ΕΕ στην Καμπέρρα Αγλαία Παπαγεωργίου

- Θέλετε Χάλκη; Δώστε μας τζαμί στη Θεσσαλονίκη, λέει ο ισλαμιστής Ερντογάν:

«Η Τουρκία είναι υπέρ της άμεσης επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής στη Χάλκη, με την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα θα επιτρέψει τη λειτουργία τουλάχιστον ενός τζαμιού στη Θεσσαλονίκη», δήλωσε ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Αυτό δήλωσε Τούρκος συγγραφέας ο οποίος μετείχε χτες σε σύσκεψη του Τούρκου Προέδρου με ακαδημαϊκούς, σχετικά με το θέμα της γενοκτονίας των Αρμενίων.

Ο Τούρκος συγγραφέας Μουσταφά Αρμαγάν σε χτεσινή του δήλωση την οποία επανέλαβε σήμερα με γραπτή ανακοίνωση, ανέφερε ότι η Ελλάδα δεν δείχνει πρόθυμη στο θέμα της λειτουργίας τζαμιού στη Θεσσαλονίκη.

Οι τελωνειακοί δεν πίστευαν στα μάτια τους! Δείτε τι βρήκαν μέσα σε βαλίτσα…

Μία 19χρονη, που επιχείρησε να περάσει από το τελωνείο στη Ceuta, ισπανικό σύνορο στο Μαρόκο, προδόθηκε από την «περίεργη» συμπεριφορά της.

Περνώντας τη βαλίτσα της από το ειδικό μηχάνημα και περιμένοντας να βρουν μέσα ναρκωτικά, οι τελωνειακοί είδαν με μεγάλη έκπληξη πως εκεί κρυβόταν ένας άνθρωπος!

Οι υπάλληλοι άνοιξαν τη βαλίτσα και το αγόρι βγήκε και τους είπε: «Γεια, με λένε Αμπού»!

Εκτιμάται πως το αγόρι είναι το πολύ οκτώ χρονών. Ήδη έχει παραδοθεί στις υπηρεσίες πρόνοιας, ενώ εντοπίστηκε και η μητέρα του, με καταγωγή από την Ακτή Ελεφαντοστού, η οποία είπε ότι περίμενε την άφιξή του.

Η μητέρα του αγοριού ζει, με προσωρινή βίζα, στις Κανάριες Νήσους και συνελήφθη μαζί με τη 19χρονη.

Thks to SIRINA

Χαράματα στο Λιόπρασο Τρικάλων με το βιολίστα Βασίλη Έξαρχο, στο Σκάρο

Ο Βασίλης Έξαρχος ένας απο τους κορυφαίους καλλιτέχνες του βιολιού σε μια χθεσινή φωτογραφία για τους φίλους και αναγνώστες της EFHMERIS,στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων και στο Κιόσκη του κ Ζεκίρη.  Είπαμε πολλά, αλλα προς το παρον χαρείτε τον σε παλαιότερο πανηγυρι στο χωριό  Λιόπρασο..

ΛOYKA ΚΑΤΣΕΛΗ: «Το μνημόνιο ήταν μονόδρομος»

«Το μνημόνιο ήταν μονόδρομος»

Είναι ακατανόητο και άδικο να ασκείται σκληρή κριτική στον Γιώργο Παπανδρέου, καθώς είναι αποτέλεσμα των καταστροφικών επιλογών και πρακτικών της προηγούμενης κυβέρνησης

Δεν υπάρχει καμία ανάγκη ούτε για πρόσθετα μέτρα ούτε για επιμήκυνσή τους

Η υπουργός Εργασίας, Λούκα Κατσέλη, δηλώνει στο «Εθνος της Κυριακής» ότι «το μνημόνιο δεν ήταν επιλογή, ήταν μονόδρομος». Υπερασπίζεται σθεναρά το κυβερνητικό έργο και προαναγγέλλει πρωτοβουλίες για νέες θέσεις εργασίας - ενώ πραγματοποιεί σφοδρότατη επίθεση στον Αντ. Σαμαρά.

Συνέντευξη στη Φώφη Γιωτάκη ΕΘΝΟΣ
«E» 16/10/2010fofig@pegasus.gr

Κυρία υπουργέ, καλλιεργείται τελευταία από διάφορες πηγές η εντύπωση ότι η ζοφερή κατάσταση των δημοσίων οικονομικών της χώρας σάς ήταν γνωστή πριν αναλάβετε την κυβέρνηση. Ησασταν σκιώδης υπουργός Οικονομίας αυτή την περίοδο - πώς σχολιάζετε αυτούς τους ισχυρισμούς;

Ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός ήταν γνωστός, ήδη, από το 2007. Σας καλώ να ανατρέξετε στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2008 στη Βουλή, όπου προσωπικά κατέθεσα στοιχεία για την υπέρβαση του ελλείμματος, αναδεικνύοντας τις λογιστικές αλχημείες της προηγούμενης κυβέρνησης, όπως και τη μαύρη τρύπα των δημοσιονομικών στοιχείων. Γι' αυτό άλλωστε το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ ήταν ένα πρόγραμμα αυστηρής δημοσιονομικής προσαρμογής, θεσμικών μεταρρυθμίσεων και αναπτυξιακών παρεμβάσεων με χρονικό ορίζοντα τετραετίας.

Το πρόγραμμα αυτό αποτυπώθηκε στον προϋπολογισμό του 2010, αλλά η υλοποίησή του ανακόπηκε βίαια τους επόμενους μήνες, καθώς η κερδοσκοπική επίθεση των αγορών οδήγησε τη χώρα μας στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Με την κατακόρυφη άνοδο των spreads η χώρα δεν μπορούσε να δανειστεί με λογικό κόστος από τις διεθνείς αγορές για να καλύψει μισθούς και συντάξεις.

Τελικά, υπήρχε άλλος δρόμος από τον δρόμο του μνημονίου;

Το μνημόνιο είναι το βαρύ τίμημα που πληρώνουμε για να αποκτήσουμε πρόσβαση σε 110 δισ. ευρώ που μας δανείζουν κυρίως οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι. Είναι επομένως ακατανόητο και άδικο να ασκείται σκληρή κριτική στον Γιώργο Παπανδρέου για το μνημόνιο, που είναι αποτέλεσμα των καταστροφικών επιλογών και πρακτικών της προηγούμενης κυβέρνησης, της έλλειψης αξιοπιστίας της χώρας και της κερδοσκοπίας των αγορών.

Το μνημόνιο δεν ήταν επιλογή. Ηταν μονόδρομος και υλοποιείται χωρίς παρεκκλίσεις. Το διακύβευμα σήμερα είναι να βάλουμε στέρεες βάσεις ώστε να μην επανέλθει ποτέ η χώρα μας σε αυτή την κατάσταση. Να μπουν στέρεες βάσεις για μία βιώσιμη οικονομία, για χρηστή διακυβέρνηση και ένα κράτος δικαίου.

Στο τέλος της τετραετίας ο κόσμος θα έχει κάθε λόγο να μας καταψηφίσει και να μας τιμωρήσει σκληρά, εάν δεν έχουμε καταφέρει να ξεριζώσουμε έως τότε την αδιαφάνεια στον δημόσιο βίο, τις πελατειακές λογικές στην οικονομία, τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή και τις μεγάλες ανισότητες στην κοινωνία μας. Αν δεν έχουμε δρομολογήσει τις μεγάλες αλλαγές για παραγωγικές επενδύσεις, για εξωστρέφεια, για στήριξη της απασχόλησης και για ένα δίχτυ ασφάλειας για τους πιο ευάλωτους συμπολίτες μας.

Είναι γνωστό ότι με τη συγκέντρωση εσόδων διαπιστώνεται πρόβλημα...

Ο συνολικός δημοσιονομικός στόχος που έχει τεθεί για το 2010 θα επιτευχθεί. Ακόμα και αν υπάρχει μια μικρή απόκλιση στο σκέλος των εσόδων, αυτή αναμένεται να υπερκαλυφθεί από τη μεγάλη μείωση δαπανών.

Ο κ. Σαμαράς διαβεβαιώνει ότι έχει τη συνταγή για τον μηδενισμό του ελλείμματος. Διαφωνείτε και σε ποια βάση;

Οι πολίτες καταψήφισαν πριν από έναν χρόνο τη ΝΔ, γιατί είχαν πλήρη συναίσθηση του αδιεξόδου στο οποίο οδηγείτο η χώρα. Η Ελλάδα πήγαινε τα τελευταία πέντε χρόνια από το κακό στο χειρότερο. Τα ταμεία άδειαζαν εξαιτίας της κακοδιαχείρισης και της ανομίας. Η χώρα γονάτισε από τα τεράστια σκάνδαλα: Βατοπέδι, ομόλογα, κουμπάροι... Ενώ έγινε μια τεράστια αναδιανομή σε βάρος των εργαζόμενων, οι επενδύσεις βάλτωσαν και η παραγωγική δραστηριότητα συρρικνώθηκε.

Περίμενα από τον κ. Σαμαρά να αποστασιοποιηθεί από αυτές τις πολιτικές και πρακτικές που έφεραν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Τον περίμενα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να στηρίξει τη διάσωση της χώρας από τη χρεοκοπία. Περίμενα να μη λαϊκίζει ανεπίτρεπτα, υποσχόμενος τη μείωση του ελλείμματος σε έναν χρόνο! Τον περίμενα να ασκεί τεκμηριωμένη κριτική με στόχο το δημόσιο συμφέρον.

Είναι εφικτή η επιβίωση της ελληνικής οικονομίας εκτός μνημονίου; Ποιες οι προϋποθέσεις;

Οχι μόνο είναι εφικτή, αλλά αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα. Ηδη σε έναν χρόνο έχουν γίνει πράξη όσα δεν έχουν γίνει για χρόνια. Λίγα παραδείγματα: Μεγάλες τομές με τον Καλλικράτη και τη θέσπιση διαδικασιών διαφάνειας σε όλο τον δημόσιο τομέα. Μεταρρυθμίσεις στο Ασφαλιστικό και το φορολογικό σύστημα. Επιτάχυνση του ΕΣΠΑ, απλούστευση των διαδικασιών ίδρυσης και αδειοδότησης επενδύσεων και ένας νέος αναπτυξιακός νόμος που στηρίζει την παραγωγική αναδιάρθρωση και την καινοτομία.

Και με την επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους; Υπάρχει χρονικός ορίζοντας; Και στα μέτρα... επιμήκυνση;

Εφόσον δεν υπάρχει καμία παρέκκλιση από αυτά που ήδη έχουν προγραμματιστεί, δεν τίθεται σήμερα τέτοιο ζήτημα. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη ούτε για πρόσθετα μέτρα ούτε για επιμήκυνσή τους. Οσον αφορά σε πιθανή επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους, αυτή δεν είναι αναγκαία για την εκτέλεση του προγράμματος, αλλά εάν αυτό αποφασιστεί, θα δώσει μεσοπρόθεσμα μία ανάσα στην αναπτυξιακή πορεία.

Ποιο είναι τώρα το αναγκαίο βήμα για να πάρει στροφή (με θετική φορά) η ανάπτυξη;

Τρεις είναι οι άμεσες προτεραιότητες. Πρώτον, ρευστότητα στην αγορά ώστε να στηριχθούν οι βιώσιμες επιχειρήσεις. Δεύτερον, στήριξη των επενδύσεων και της επιχειρηματικότητας με άμεση απλοποίηση όλων των διαδικασιών ίδρυσης, αδειοδότησης και λειτουργίας των επιχειρήσεων, άμεση προώθηση και υλοποίηση του νέου αναπτυξιακού νόμου και ακόμα μεγαλύτερη επιτάχυνση του ΕΣΠΑ.

Τρίτον, επικράτηση συνθηκών υγιούς ανταγωνισμού στην αγορά με άνοιγμα αγορών και επαγγελμάτων, διαφάνεια στην τιμολόγηση και ισχυρή επιτροπή ανταγωνισμού. Πάνω απ' όλα διάλογος και συνέργειες μεταξύ όλων των κοινωνικών εταίρων, και σταθερότητα στο νέο θεσμικό και φορολογικό πλαίσιο.

Εχετε σχέδιο για τη διατήρηση και τη δημιουργία θέσεων εργασίας εντός της ύφεσης, ώστε να πάρουν ανάσες εργαζόμενοι και άνεργοι; Για πόσες θέσεις;

Οχι μόνο υπάρχει σχέδιο, αλλά το σχέδιο ήδη υλοποιείται. Βασικές κατευθύνσεις του, η διατήρηση θέσεων εργασίας, η ένταξη στην αγορά εργασίας και η απόκτηση εργασιακής εμπειρίας για τους νέους, η επανένταξη ευάλωτων ομάδων στην ενεργό οικονομική ζωή, η στήριξη της κοινωνικής εργασίας και της κοινωνικής επιχειρηματικότητας. Με την αποτελεσματική ενεργοποίηση των κοινωνικών πόρων του ΕΣΠΑ από το επιχειρησιακό πρόγραμμα για τους ανθρώπινους πόρους ύψους 3 δισ. υλοποιούμε προγράμματα προς αυτές τις κατευθύνσεις προς όφελος 600.000 συμπολιτών μας.

Ταυτόχρονα δημιουργείται Ταμείο Κοινωνικής Οικονομίας για χορήγηση μικροπιστώσεων και δανείων με ευνοϊκούς όρους, καθώς και αποκεντρωμένες υπηρεσίες μιας στάσης, κοινωνικά δηλαδή ΚΕΠ για παροχή υποστηρικτικών υπηρεσιών πληροφόρησης, ενημέρωσης και συμβουλευτικής. Προϋπόθεση η στενή συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους, τον ιδιωτικό τομέα, την εκκλησία, αλλά και όλες τις μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.

Γιαγιάκα, το κορμί μου γύρισε από το Αϊβαλί, ο νους μου έμεινε εκεί όπως κι δικός σου...Της ΚΙΚΗΣ ΓΑΒΑΛΑ

-Τζάνουμ ήλθα,
τήρησα την υπόσχεσή μου!!!!!!

Η ΚΙΚΗ ΓΑΒΑΛΑ είχε υποσχεθεί στη γιαγιάτης ότι θα πήγαινε μια μέρα στα μέρη που έζησε και της διηγούνταν όταν ήταν μικρή..
 Και τώρα της "περιγράφει" τί είδε εκει..
Μια συγκλονιστικήπεριγραφή που θα συγκινήσει κάθε ανθρώπινη ψυχή

Η εκκλησία των Ταξιαρχών στο Αϊβαλί είναι ένα κόσμημα, ακόμα και χωρίς τις υπέροχες αλλοτινά αγιογραφίες της, το τέμπλο , τα στασίδια, τους πολυελαίους, τα χρυσά αναθέματα, τα καντηλέρια της και τα μανουάλια της όπου άσπρα αρωματικά κεριά καίγονταν χαρίζοντας απλόχερα το μύρο τους... 

Έγινε τζαμί γιαγιά....Μπαίνοντας ξυπόλυτη μέσα ένας σκουρόδερμος άνδρας πήρε την εσάρπα μου και μου σκέπασε τα μπράτσα...

Εκείνη τη στιγμή αντί να ζεσταθώ, ανατρίχιασα ακούγοντας τη στεντόρεια φωνή του μουεζίνη κι ασυναίσθητα έκανα το σταυρό μου!

Βγαίνοντας από το τζαμί η ματιά μου έπεσε θλιμμένη στο απέναντι από την αλλοτινή εκκλησιά, αρχοντικό μας...

Λέω μας, ενώ εσύ σοφή γιαγιά μου, με έλεγες:

-Μη χολοσκάς για τα ντουβάρια μωρέλιμ. ένα οίκημα χθες ήταν τινός, σήμερα ενός κι αύριο κανενός... 

Στην παραλία στα Μοσχονήσια αγκάλιασα μια τζάρα, από τις εκατοντάδες που είχατε για τους τόνους του λαδιού, την ετήσια παραγωγή της οικογένειας Χατζηκαμπούρη. 

Με αυτήν, ο ομορφάντρας πατέρας σου, που περπατούσε και στέναζε ολάκερο το σοκάκι, έφιαχνε τα αγνά σαπούνια να τα στείλει στη Μασσαλία...
Τον θυμάμαι σαν να τον αντικρίζω αυτήν τη στιγμή... 

Ήταν πάνω από ενενήντα, πάνω επίσης από ένα ενενήντα, με ολόλευκα πλούσια μαλλιά κι αετήσια ματιά, κολλημένη στον ποδόγυρο...

Διάβαζε εφημερίδα χωρίς γυαλιά, λέγοντας για να μην τον ματιάσουν, πως έβλεπε μόνο τα κεφαλαία, πάει να πει τους τίτλους μοναχά! 

Θυμάμαι κάποια φορά, ήμουν δεν ήμουν στα επτά, τον ρώτησα γιατί ήθελε ένα καφάσι μπύρες πάντοτε στην κουζίνα κι άλλο ένα κάτω από το κρεβάτι του! 

Τότε εκείνος έστριψε το μουστάκι του και παίρνοντας πονηρό ύφος, μου τράβηξε τρυφερά την κοτσίδα με τον άσπρο φιόγκο λέγοντας:

-ΜΑ, ΓΙΑ ΠΑΝ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ!

-Αχ, αυτό το Αϊβαλί γιαγιά...Φωτιά άσβεστη για σένα, κάρβουνο μισοσβησμένο για μένα...

Πανσέληνος στην Ιωνία

Η τελευταία νύχτα στον Τσεσμέ
χορεύοντας με σεβνταλή αμανέ
βάλθηκε απόψε ν' αναστατώσει 
την πανσέληνο να ματώσει.
Σαν μυρωμένη ερωμένη
έσμιξε με του Αιγαίου
τ' ασάλευτα νερά
κι ύστερα ενοχικά
έπνιξε την αλήθεια...

Οι λυγμοί
τα βογκητά
ο ανείπωτος πόνος
οι θηριωδίες στη Μικρασία
δεν ήταν φαντασία
δεν ήταν παραμύθι
δεν τους πρέπει λήθη.

Δάκρυ μου κύλησε καυτό
ανακουφιστικό
ακούοντας τ' άδικο
που ακόμα στενάζει
τον άγριο διωγμό που φωνάζει.

Τζάνουμ
στάλαζε πονετική υγρασία
στων ματιών την ικεσία
να μη λησμονήσω
αλλά να θρηνήσω
χαμένα νιάτα χαρές
κι όλες τις ζωές
που δε γύρισαν ποτέ πίσω...

Αφιερωμένο σε όλους τους Μικρασιάτες φίλους που απέκτησα στην εκδρομή στα Βουρλά της Ιωνίας
από την ποιήτρια και συγγραφέα 

ΒΑΣΙΛΙΚΗ Α ΓΑΒΑΛΑ