Σαν σήμερα(13/10) το 1904 σκοτώθηκε στην Στάτιστα Καστοριάς ο πιο αγνός ήρωας του Μακεδονικού αγώνα... Ο Παύλος Μελάς
την στιγμή της κορύφωσης του Μακεδονικού αγώνα ,χάθηκε η ψυχή του αγώνα..ήρθε μόνος του εδώ και οργάνωσε τον αγώνα την στιγμή που το επίσημο κράτος κώφευε..Ο Παύλος Μελάς δεν ήταν βέβαια ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος έλληνας νεκρός του Μακεδονικού Αγώνα. Αλλά η απήχηση της αυτοθυσίας του λειτούργησε ως καταλύτης, εμπνέοντας και άλλους εθελοντές, που έσπευσαν από την ελεύθερη Ελλάδα για να σμίξουν με τους μακεδόνες αντάρτες
Ο Παλαμάς έγραψε το ποίημα αφιερωμένο στη μνήμη του
Σε κλαίει λαός
Σε κλαίει λαός πάντα χλωρό
Να σειέται το χορτάρι
Στον τόπο που σε πλάγιασε
Το βόλι, ω παλληκάρι
Ο Ιππικός σύλλογος Τρικάλων ''Βουκεφάλας'' , για μια ακόμη φορά κάλπαζε , στα λιβάδια του Προαστίου Καρδίτσας !!!! Μια υπέροχη διαδρομή που είχε επιμεληθεί και οργανώσει η Ιππική ομάδα Προαστίου με αναχώρηση από τον στάβλο του Αρτέμη Κακα'ί'τσα (αντιπρόεδρος Ι.Σ) ,την Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015 λίγο μετά της 11.30πμ λόγω καιρικών συνθηκών α φού μέχρι και τις 9πμ είχε βροχόπτωση!!!
Όλα εξελίχτηκαν τέλεια και μια Ανοιξιάτικη μέρα βοήθησε τους αναβάτες να πηγαίνουν στο εκκλησάκι της Αναλήψεως Πεδινού Καρδίτσας όπου έγινε στάση για λίγη ξεκούραση αλόγων και καβαλάρηδων !!! Η Ιππική ομάδα προσέφερε ένα μικρό γεύμα και δροσερό νερό και για όλους αυτούς που ακολούθησαν την πορεία. Στο γυρισμό περνώντας από τα Σερβωτά Τρικάλων η τελική στάση έγινε στην ταβέρνα του Άγγελου Βα'ί'τση στο Προάστιο για τα καθιερωμένα τσίπουρα !!!! '' Ο τολμών νικά '' και τον καιρό τελικά !!!
Ευχαριστούμε την Ιππική ομάδα Ελευθεροχωρίου Μαγνησίας για την παρουσία της και για το πλούσιο φωτογραφικό υλικό που διέθεσε στην σελίδα του facebook Ιππικός Τρικάλων Βουκεφάλας !!!
Σκηνικό σπάνιο για τα τελευταία χρόνια βίωσαν απόψε οι λιγοστοί κάτοικοι ορεινού χωριού των Τρικάλων.
Όπως αποκαλύπτει το trikalanews.gr αρκούδα εισέβαλε στο περιβόλι οικίας στο Βάκαρι Πύλης και αφού …ισοπέδωσε τον λαχανόκηπο, άρπαξε και … ξεκοκάλισε μια γίδα…
Έντρομα τα Μέλη 3 κτηνοτροφικών οικογενειών, πήραν τις καραμπίνες και άρχισαν να πυροβολούν στον αέρα, με αποτέλεσμα οι πυροβολισμοί να τρομάξουν την αρκούδα που τράπηκε σε φυγή έχοντας όμως γεμάτο το στομάχι της.
1264 ημέρες: Τόσο διήρκεσε η Κατοχή για την Αθήνα, από την οποία οι γερμανικές δυνάμεις αποχώρησαν στις 12 Οκτωβρίου 1944, ημέρα Πέμπτη. Εκτενές αφιέρωμα στην απελευθέρωση της πόλης φιλοξενείται φέτος στην ιστοσελίδα http://freeathens44.org/, στο ευρυτερο πλαίσιο σειράς εκδηλώσεων για το τέλος της Κατοχής, με πλούσιο φωτογραφικό και οπτικοακουστικό υλικό γύρω από μία επέτειο η οποία, εν αντιθέσει με την 28η Οκτωβρίου, περνούσε γενικότερα σχετικά απαρατήρητη.
Τo χρονικό της απελευθέρωσης εξιστορείται λεπτομερώς στο freeathens44.org: Η γερμανική σημαία υπεστάλη από την Ακρόπολη στις 9:45, ενώ την ίδια στιγμή Γερμανοί στρατιώτες κατέθεταν στεφάνι στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Ο Γερμανός αντιπτέραρχος, στρατιωτικός διοικητής Νοτίου Ελλάδος Χέλμουτ Φέλμυ δηλώνει ότι τα γερμανικά στρατεύματα αποσύρονται από την Αθήνα που έχει κηρυχθεί ανοχύρωτη πόλη. Τα Τάγματα Ασφαλείας τα οποία κλείνονται στο στρατόπεδο στο Γουδί, ενώ μικρό γερμανικό απόσπασμα παραμένει στον Πειραιά για να διενεργήσει καταστροφές.Στο μεταξύ, ενώ οι τελευταίοι Γερμανοί αποχωρούν, οι Αθηναίοι έχουν αρχίσει ήδη τους εορτασμούς.
Οι εκδηλώσεις χαράς κυριαρχούν στην πόλη, ωστόσο επικρατεί τάξη, σε μεγάλο βαθμό χάρη στην ισχυρή παρουσία του Α' Σώματος Στρατού του ΕΛΑΣ, που περιφρουρεί υποδομές σε Αθήνα και Πειραιά, ενώ παράλληλα η ΙΙ Μεραρχία του ΕΛΑΣ Αττικής συγκρούεται με τους υποχωρούντες Γερμανούς στο Κακοσάλεσι. Ο Βρετανός συνταγματάρχης Ρ. Σέπαρντ της Special Operations Executive, σύνδεσμος του Στρατιωτικού Διοικητή με το Βρετανικό Στρατηγείο, ο οποίος επισκέφθηκε το βράδυ τις συνοικίες της πόλης και τις περιοχές που έλεγχε το ΕΑΜ διαπίστωσε απόλυτη ησυχία παντού, ενώ ο ΕΛΑΣ και άλλες οργανώσεις περιπολούσαν στους σχεδόν έρημους δρόμους. Παράλληλα, μονάδα Βρετανών αλεξιπτωτιστών ρίπτεται στα Μέγαρα. Η μονάδα αυτή από κοινού με τη Βρετανική Ταξιαρχία, που θα αφιχθεί στις 14 Οκτωβρίου, θα κινηθεί προς την Αθήνα μαζί με τις άλλες βρετανικές μονάδες της επιχείρησης ΜΑΝΝΑ (άφιξη βρετανικών δυνάμεων για την τήρηση της τάξης και τη διασφάλιση της εδραίωσης του πολιτικού ελέγχου, εν όψει της πιθανής αντιπαράθεσης μεταξύ της Κυβέρνησης του Βουνού και της εξόρισης κυβέρνησης, παρά τη δημιουργία της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας υπό τον Γ. Παπανδρέου) οι οποίες θα αρχίσουν να φτάνουν στις 15 του μηνός.
Οι τελευταίες ημέρες της Κατοχής δεν ήταν αναίμακτες. Με στοχευμένες επιθέσεις δύο μέρες πριν την υποχώρησή τους Γερμανοί και Τάγματα Ασφαλείας εκτέλεσαν 47 άτομα και πυρπόλησαν 400 σπίτια στο Κορωπί, στο δρόμο προς την πρωτεύουσα από τα ανατολικά παράλια της Αττικής. Την παραμονή της Απελευθέρωσης επίσης Γερμανοί επιτέθηκαν στην Καισαριανή, προπύργιο του ΕΑΜ, απαγχονίζοντας τους συλληφθέντες αντιστασιακούς. Παράλληλα, ενώ οι Αθηναίοι γιόρταζαν την Απελευθέρωση, οι Γερμανοί προσπάθησαν να καταστρέψουν βιομηχανικές υποδομές γύρω από την Αθήνα. Η σημαντικότερη απόπειρα έγινε στον Πειραιά στις λιμενικές εγκαταστάσεις της Ηλεκτρικής Εταιρείας. Η «Μάχη της Ηλεκτρικής» από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ έσωσε το εργοστάσιο από την καταστροφή. Το λιμάνι του Πειραιά δε γλίτωσε ωστόσο από τις καταστροφές.
Μετά την αποχώρηση των Γερμανών εγκαταστάθηκε στην Αθήνα τριμελές κλιμάκιο της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας από τους υπουργούς Φ. Μανουηλίδη, Γ. Ζεύγο και Θ. Τσάτσο για να αναλάβει την εξουσία των απελευθερωμένων περιοχών ενώ η Αστυνομία, που τελούσε υπό τις διαταγές του Άγγελου Έβερτ, συνέλαβε τον τελευταίο κατοχικό πρωθυπουργό Ι. Ράλλη ο οποίος είχε παραμείνει στην Μητρόπολη καθ’ όλη τη διάρκεια της 12ης Οκτωβρίου. Την ίδια τύχη είχε και ο Γ. Τσολάκογλου και οι υπουργοί της κυβέρνησής του αλλά και διευθυντές εφημερίδων που είχαν συνεργαστεί ανοιχτά με τους Γερμανούς.
Οι τρεις υπουργοί της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας ύστερα από δοξολογία στη Μητρόπολη της Αθήνας απηύθυναν ομιλία στο πλήθος που είχε κατακλύσει την πλατεία Συντάγματος. Ακολούθησε είσοδος στην πόλη και παρέλαση 700 Βρετανών καταδρομέων και 400 Ιερολοχιτών. Τα τμήματα αυτά κατέληξαν στην πλατεία Συντάγματος όπου τα επιθεώρησε ο διορισμένος από την κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας Στρατιωτικός Διοικητής Αττικής Π. Σπηλιωτόπουλος και κατέθεσαν στεφάνι στον Άγνωστο Στρατιώτη.
Την επόμενη της Απελευθέρωσης έλαβαν χώρα διαδηλώσεις/ παρελάσεις των οργανώσεων με έντονα συμβολικό χαρακτήρα. Στις 13 και τις 14 Οκτωβρίου το ΕΑΜ κατέβασε συντεταγμένα τις δυνάμεις του στο κέντρο της Αθήνας, ενώ στις 15 Οκτωβρίου έγινε η αντίστοιχη διαδήλωση/ παρέλαση των ΕΔΕΣ, ΠΕΑΝ, Εθνικού Κομιτάτου, Ιεράς Ταξιαρχίας, οργάνωσης Χ και άλλων.
Επρόκειτο για μια δημόσια έκφραση της διαφοροποίησης, που προανήγγειλε την σύγκρουση που θα ακολουθούσε. Η επίσημη άφιξη της Ελληνικής Κυβέρνησης υπό τον Γ. Παπανδρέου, στην οποία το ΕΑΜ συμμετείχε με έξι υπουργούς, έγινε το πρωί της Τετάρτης 18 Οκτωβρίου 1944. Την κυβέρνηση συνόδευε ο Βρετανός πρεσβευτής R. Leeper και ο αντιστράτηγος R. Scobie, αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων στην Ελλάδα, υπό τις διαταγές του οποίου έχουν υπαχθεί ο ΕΔΕΣ και ο ΕΛΑΣ με βάση τη Συμφωνία της Καζέρτας.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα της ημέρας, αρχικά ο Παπανδρέου και μέλη της Κυβέρνησης κατευθύνθηκαν στην Ακρόπολη, όπου ύψωσαν την ελληνική σημαία την οποία μετέφεραν κορίτσια του Λυκείου Ελληνίδων με την συνοδεία ευζώνων και αντιστασιακών. Τιμητικά αγήματα του Ιερού Λόχου και του ΕΛΑΣ παρουσίασαν όπλα. Αμέσως μετά τη δοξολογία στη Μητρόπολη, στην οποία χοροστάτησε ο Αρχιεπίσκοπος και μελλοντικός Αντιβασιλέας Δαμασκηνός, ο Παπανδρέου εκφώνησε στην Πλατεία Συντάγματος τον «Λόγο της Απελευθέρωσης».
Στο λόγο του ο πρωθυπουργός επισήμανε την αναγκαιότητα διατήρησης της Εθνικής Ενότητας έως τη διεξαγωγή των εκλογών, την εθνική ολοκλήρωση και την ανασύνταξη των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας. Παράλληλα επιβεβαίωσε με έμφαση την απόφαση να τιμωρηθούν οι προδότες της πατρίδας και οι εκμεταλλευτές της δυστυχίας του λαού διαβεβαιώνοντας ότι «Η Εθνική Νέμεσις θα είναι αδυσώπητος».
«Ένας νέος κόσμος θα υψωθεί από τα ερείπια» υποσχέθηκε ο Παπανδρέου στο Λόγο της Απελευθέρωσης. Ωστόσο, όπως είναι γνωστό, δεν ακολούθησε ένας «νέος κόσμος», αλλά η εμφύλια σύγκρουση: Οι εβδομάδες που ακολούθησαν την Απελευθέρωση κύλησαν μέσα σε μια διαρκή αναζήτηση πολιτικών ισορροπιών και ένα κλίμα πόλωσης που τροφοδοτούνταν από το διχασμό στη βάση της ελληνικής κοινωνίας, φανερό ήδη από το τελευταίο έτος της Κατοχής. Η αποστράτευση των αντάρτικων σωμάτων και η συγκρότηση του νέου ελληνικού στρατού αποτέλεσε το βασικότερο σημείο τριβής ανάμεσα στις πολιτικές παρατάξεις. Η διαφωνία του ΕΑΜ ως προς το ζήτημα του αφοπλισμού του ΕΛΑΣ οδήγησε στην παραίτηση των υπουργών του από την κυβέρνηση. Για 33 ημέρες στην Αθήνα διεξήχθησαν σφοδρές συγκρούσεις, τα Δεκεμβριανά, οι οποίες κατέληξαν σε υποχώρηση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ από την Αττική. Αποκορύφωμα των Δεκεμβριανών αποτέλεσε η Συμφωνία της Βάρκιζας η οποία παρά τις ελπίδες που γέννησε για ομαλοποίηση της πολιτικής ζωής αποτέλεσε εν τέλει το προοίμιο ενός αιματηρού εμφυλίου πολέμου που συγκλόνισε τη χώρα για τρεισήμισι χρόνια.
Ο απολογισμός της Κατοχής
Η Ελλάδα απώλεσε περίπου το 10% του συνολικού πληθυσμού της (που τότε ανέρχονταν σε 7,3 εκατομμύρια) εξαιτίας της πείνας, των κακουχιών, των βομβαρδισμών, των πολεμικών συγκρούσεων και των εκτελέσεων ενώ 880.000 έμειναν ανάπηροι χωρίς να μπορούν να εργαστούν (έκθεση Αθ. Σμπαρούνη). Οι Ισραηλιτικές Κοινότητες της Ελλάδας αποδεκατίστηκαν, καθώς η πλειοψηφία των μελών τους δολοφονήθηκε στα στρατόπεδα θανάτου. Οι απώλειες έφτασαν το 87% του προπολεμικού εβραϊκού πληθυσμού της Ελλάδος, από τα υψηλότερα ποσοστά της Ευρώπης.
Οι κατακτητές έκαψαν 1.170 χωριά, τα περισσότερα στην Ήπειρο. Η αγροτική και η βιομηχανική παραγωγή γνώρισαν δραματική πτώση. Ολική ήταν η καταστροφή του σιδηροδρομικού και οδικού δικτύου, του Ισθμού της Κορίνθου, των εγκαταστάσεων του πλήρως εκσυγχρονισμένου λιμανιού του Πειραιά και των αεροδρομίων. Το 75% του εμπορικού στόλου που προπολεμικά ήταν ο ένατος μεγαλύτερος σε χωρητικότητα, και το ¼ των οικοδομών, περίπου 1.500.000 σπίτια, καταστράφηκαν. Ατελείωτος είναι ο κατάλογος με τις καταστροφές στο τηλεπικοινωνιακό δίκτυο, στις βιομηχανίες, στις επιχειρήσεις, στις υποδομές που εξαρθρώθηκαν (Έκθεση Κ. Α. Δοξιάδη για Υπουργείο Δημοσίων Έργων, 1946).
Μόνο το 1941-42 εκτιμήθηκε ότι τα έξοδα Κατοχής ανέρχονταν στο ισοδύναμο του 113,7% του εθνικού εισοδήματος (Έκθεση Αθ. Σμπαρούνη). Καθώς οι δαπάνες Κατοχής ολοένα αυξάνονταν για να λάβουν εν τέλει τρομακτικές διαστάσεις τα ελλείμματα του προϋπολογισμού αυξήθηκαν σε τρομακτικά επίπεδα : από 4% το 1938-9 σε 71% το 1941-2 και σε 93% το 1943-44 (Εκθέσεις της Τράπεζας της Ελλάδος) .
Άρθρο της Condoleezza Rice και του Robert M. Gates με τίτλο ‘Countering Putin’ ασχολείται με τη Ρωσία και τον Πρόεδρο Πούτιν και υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Πούτιν με την πολεμική εμπλοκή στη Συρία προωθεί τα ρωσικά συμφέροντα στη Μέση Ανατολή.
Δεν ενδιαφέρει τη Ρωσία ούτε ο αγώνας κατά του ISIL, ούτε η σταθεροποίηση της Συρίας, ούτε ο ίδιος ο Άσσαντ. Μόλις τελειώσει αυτή η πολεμική επιχείρηση, η Ρωσία θα προωθήσει πρόταση ειρήνης που θα αντανακλά τα συμφέροντά της, συμπεριλαμβανομένης και της εξασφάλισης της ρωσικής στρατιωτικής βάσης στο Ταρτούς.
Οι συντάκτες του άρθρου υπενθυμίζουν ότι ο ορισμός της επιτυχίας για τη Ρωσία δεν είναι ο ίδιος με των ΗΠΑ. Οι Ρώσοι έχουν αποδεχτεί και ενθαρρύνει τη δημιουργία αποτυχημένων κρατών και παγωμένων συγκρούσεων π.χ. Γεωργία, Μολδαβία, Ουκρανία. Επομένως, γιατί να είναι διαφορετικά για τη Συρία ; Για τους Ρώσους αρκεί να ελέγχουν ένα τμήμα της Συρίας αλλά ταυτοχρόνως να καταστήσουν εξαιρετικά δύσκολο για οποιοδήποτε άλλον να κυβερνήσει την υπόλοιπη χώρα. Επιπλέον, η Ρωσία δεν ενδιαφέρεται για τους προσφυγικούς πληθυσμούς από τη Συρία, αυτό είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα. Η κίνηση του Πούτιν στη Συρία είναι μία παλαιομοδίτικη επίδειξη ισχύος, η οποία φαίνεται ότι έχει απήχηση στο εσωτερικό. Οι συντάκτες προτείνουν την ανάληψη δράσης από τις ΗΠΑ που θα περιλαμβάνει τη δημιουργία ζωνών ασφαλείας και ζωνών απαγόρευσης πτήσεων καθώς έχουν λειτουργήσει στο παρελθόν, καθώς και την υποστήριξη των Κούρδων και Σουνιτών μαχητών και ότι έχει απομείνει από τις ειδικές δυνάμεις του Ιράκ.
Οι ΗΠΑ θα πρέπει να αναζητήσουν καλύτερη στρατιωτική ισορροπία δυνάμεων προκειμένου να πετύχουν μία πολιτική λύση αποδεκτή και από τους συμμάχους για τη Συρία και αυτό προϋποθέτει την εμπέδωση των σχέσεων με την Τουρκία.
Και τέλος θα πρέπει να υπάρξει ιδιαίτερη προσοχή για την αποφυγή τυχόν επεισοδίων από τις παράλληλες στρατιωτικές επιχειρήσεις ΗΠΑ και Ρωσίας στη Συρία, καταλήγουν οι συντάκτες.
“Η Τουρκία θα είναι το επόμενο κράτος που θα καταρρεύσει στη Μέση Ανατολή”. Το άρθρο που υπογράφει ο Ντέϊβιντ Γκόλντμαν για τους Asia Times είναι πολύ σκληρό για το καθεστώς Ερντογάν.
“Δεν γνωρίζουμε ποιος πυροδότησε τις δύο βόμβες στην Άγκυρα ,αλλά η κυβέρνηση του Προέδρου Ερντογάν δεν είναι αθώα”, γράφει και προσθέτει: “Ο βουλευτής Lutfu Turkkan, έγραψε μετά τη βομβιστική επίθεση: “η επίθεση ήταν μια αποτυχία,για την υπηρεσία πληροφοριών, ή έγινε από την υπηρεσία πληροφοριών”. Βαριές κατηγορίες αλλά ο αρθρογράφος έχει επιχειρήματα:
“Προδομένος τόσο από τις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και από τη Ρωσία, αντιμέτωπος με την εμφάνιση ενός κουρδικού κράτους στα σύνορά της Τουρκίας και την αύξηση των κουρδικών κομμάτων στην κοινοβουλευτική αντιπολίτευση, ο Ερντογάν έχει στριμωχθεί. Θεωρεί ότι το κόμμα του το AKP δεν θα μπορεί να κυβερνήσει μετά τις επερχόμενες εκλογές του Νοεμβρίου. Σε κίνδυνο μεσοπρόθεσμα είναι η συνοχή του ίδιου του τουρκικού κράτους.
Δημόσια, δυτικοί ηγέτες έχουν χαρακτηρίσει την Τουρκία ως «μια μεγάλη ισλαμική δημοκρατία».Ο Πρόεδρος Ομπάμα το είπε σε συνέντευξή του το 2010. Αυτή ήταν και η άποψη του Τζορτζ Μπους , ο οποίος κάλεσε τον Ερντογάν στο Λευκό Οίκο πριν από την εκλογή του ως πρωθυπουργός τον Νοέμβριο του 2002. Μια μειοψηφία στρατιωτικών και μυστικών αναλυτών, ωστόσο, προειδοποιούσε ότι η Τουρκία δεν μπορεί να είναι βιώσιμη μέσα στα σημερινά της σύνορα, σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα. Το πρόβλημα είναι ότι η κουρδική μειονότητα, είναι σήμερα το 20% του συνολικού πληθυσμού, έχει διπλάσιο αριθμό παιδιών, τόσα πολλά ώστε το ήμισυ του πληθυσμού της “στρατιωτικής ηλικίας” της Τουρκίας θα μιλήσει κουρδικά ως πρώτη γλώσσα σε λιγότερο από είκοσι χρόνια.
Μια υπαρξιακή κρίση για την Τουρκία ήταν στα σκαριά εδώ και χρόνια, όπως ανέφερα, το 2011 στο βιβλίο μου, “Πεθαίνουν οι Πολιτισμοί” (και γιατί το Ισλάμ πεθαίνει, επίσης). Κατά τη διάρκεια της περασμένης εβδομάδας, μια τέλεια καταιγίδα έχει ξεπεράσει την τουρκική πολιτική, και απειλεί να προκαλέσει βαθιά πολιτική αστάθεια. Η Τουρκία μπορεί να γίνει το επόμενο κράτος της περιοχής που θα καταρρεύσει”.
Ο αρθρογράφος κάνει λόγο για τη δημόσια ταπείνωση που υπέστη ο Ερντογάν από την Ουάσινγκτον και από τη Μόσχα. Η πρώτη ανακοίνωσε μια στροφή 180 μοιρών στη Συρία εγκαταλείποντας τη σουνιτική αντιπολίτευση υπέρ των Κούρδων της Συρίας.
“Μέχρι την περασμένη Παρασκευή, η Αμερική και η Τουρκία υποστήριζαν τη σουνιτική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Άσαντ, με σκοπό την εξάλειψή του και την εγκατάσταση ενός καθεστώτος Σουνιτών. Αυτή η πολιτική επέτρεψε στους Τούρκους για παροχή συγκεκαλυμμένης υποστήριξης προς το ISIS”.
Η ρωσική επέμβαση έκανε τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα για το καθεστώς Ερντογάν. Οι παραβιάσεις του τουρκικού εναέριου χώρου από ρωσικά μαχητικά είναι μόνο ένα στοιχείο που δείχνει την δυσκολία που αντιμετωπίζει η Άγκυρα. Η επέμβαση των Ρωσών αναγκάζει την Ουάσινγκτον να αναθεωρήσει στρατηγικές και αυτό την οδήγησε να στραφεί προς του Κούρδους την μόνη αποτελεσματική δύναμη που δεν συνδέεται με το ISIS η την Αλ Κάϊντα. Έτσι προέκυψε αυτό ακριβώς που η Τουρκία φοβόταν. Η κουρδική στρατιωτική ζώνη στο βόρειο τμήμα της Συρίας “συνδέθηκε” με την περιοχή του βόρειου Ιράκ που βρίσκεται υπό κουρδικό έλεγχο. Κι αυτή η περιοχή αποτελεί τον πυρήνα ενός μελλοντικού κουρδικού κράτους.
Ο αρθρογράφος υποστηρίζει ότι η Τουρκία στην πραγματικότητα δεν έχει άλλη επιλογή από το να έρθει σε συμφωνία με την Ρωσία για τη Συρία. Επισημαίνει ακόμη μία παράμετρο της απολύτως αποτυχημένης εξωτερικής πολιτικής του διδύμου Ερντογάν-Νταβούτογλου. Την επιδείνωση των σχέσεων με την Κίνα λόγω τηςσυγκεκαλυμμένης υποστήριξης της Άγκυρας για το Ανατολικό Τουρκεστάν. Παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις, η Τουρκία συνεχίζει να παρέχει ασφαλή δίοδο προς την Τουρκία για χιλιάδες Κινέζους Ουιγούρους , μερικοί από τους οποίους βρίσκονται στις γραμμές του ISIS στη Συρία.
Τα λάθη μετά από τις εκλογές
Σ΄ αυτό το κλίμα ο Ερντογάν αντί να προχωρήσει σε μία κυβέρνηση συνασπισμού μετά από το εκπληκτικό ποσοστό του 13% που πήρε το κουρδικό κόμμα HDP τον Ιούνιο, οδήγησε τη χώρα σε νέες εκλογές. Κι όχι μόνο αυτό. Έδωσε εντολή για νέες επιχειρήσεις κατά των Κούρδων στοχεύοντας στις ψήφους εθνικιστών.
Ο Ντέϊβιντ Γκόλντμαν στο άρθρο του επισημαίνει ότι οι Κούρδοι δεν “τσίμπησαν” στις προκλήσεις του Ερντογάν και έχουν επικεντρωθεί στις εκλογές του Νοεμβρίου.
Μετά τις βομβιστικές επιθέσεις του Σαββάτου, Τόμας Σέϊμπερτ σημείωσε στο Daily Beast:
“Πολλοί αναλυτές συμφωνούν ότι οι εκρήξεις της Άγκυρας πιθανώς συνδέονται με την απόφαση των ανταρτών του ΡΚΚ να αναστείλουν τις εχθροπραξίες. Το PKK είχε υπαινιχθεί τις τελευταίες ημέρες ότι θα κηρύξει μια νέα κατάπαυση του πυρός, προκειμένου να ενισχύσει τις εκλογικέςπιθανότητες του HDP . Όσοι είναι πίσω από την επίθεση ήθελαν να «αποτρέψουν την κατάπαυση του πυρός" γράφει ο δημοσιογράφος Κάντρι Γκιουρσέλ . Η ανακοίνωση της κατάπαυσης του πυρός του PKK έγινε δημοσίως αμέσως μετά την επίθεση, αλλά η απόφαση από τους αντάρτες πιθανώς είχε ληφθεί πριν”.
Ο επίλογος του άρθρου του Γκόλντμαν είναι πραγματικός …εφιάλτης για το καθεστώς Ερντογάν. Υποστηρίζει ότι ανέξαρτητα από το ποιος πραγματικά έκανε τις επιθέσεις τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό η αίσθηση που κυριαρχεί είναι ότι “τα άθλια γεγονότα στην Άγκυρα το Σάββατο αντικατοπτρίζουν την απελπισία του καθεστώτος Ερντογάν. Καθεστώτα που καταφεύγουν σε αυτού του είδους θηριωδίαες δεν διαρκούν πολύ. Το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να κάνει η Τουρκία υπό αυτές τις περιστάσεις θα ήταν να ζητήσει από τα Ηνωμένα Έθνη να επιβλέψουν ένα δημοψήφισμα για να επιτρέψουν στις περιοχές με κουρδική πλειοψηφία να αποφασίσουν την απόσχιση εάν το επιθυμούν. Τα βουνά της νοτιοανατολική Τουρκίας με την υψηλή συγκέντρωσηΚούρδων είναι μια διαρροή για τον εθνικό προϋπολογισμό και δεν έχουν καμία στρατηγική σημασία. Ούτε ο Ερντογάν, ούτε η εθνικιστική αντιπολίτευσή του, όμως, θα εξετάσει μια τέτοια προοπτική που θα υπονόμευε τόσο τον νεο-οθωμανισμό τουΕρντογάν όσο τους εθνικιστές . Οι πιέσεις κάτω από τις τεκτονικές πλάκες των γεγονότων θα οδηγήσουν μόνο στα χειρότερα.Η βομβιστική επίθεση του Σαββάτου μπορεί να έχει οριοθετήσει το τέλος του τουρκικού κράτους που προέκυψε από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο”.
Σε συνέντευξή του σε κυριάκατικη εφημερίδα, ο Γιάνης Βαρουφάκης μιλά για την πρωτοβουλία – νέο πολιτικό φορέα που ξεκινά και που θα αποτελεί περισσότερο ένα κίνημα ή ένα φόρουμ για την Ευρώπη,ενώ τονίζει ότι η λέξη «Αριστερά» δεν θα περιλαμβάνεται στον τίτλο που θα επιλεγεί.
«Έχει χρεοκοπήσει οριστικά το μοντέλο των εθνικών κομμάτων, τα οποία υπόσχονται κοινωνικά ευαίσθητες και οικονομικά αποτελεσματικές πολιτικές σε εθνικό επίπεδο και κατόπιν συνάπτουν συμμαχίες στο πλαίσιο της Ευρωβουλής» τονίζει ο πρώην υπουργός Οικονομικών δηλώνει στη Real News ξεκαθαρίζοντας ότι δεν ιδρύει κόμμα.
Όπως προσθέτει «η Ευρώπη χρειάζεται κάτι διαφορετικό. Χρειάζεται ένα πραγματικά πανευρωπαϊκό μέτωπο κίνημα ή φόρουμ, στο πλαίσιο του οποίου να συνδιαμορφώσουμε προγράμματα ρεαλιστικά αλλά και οραματικά, ως Ευρωπαίοι που απαιτούμε ευρωπαϊκές λύσεις σε προβλήματα που προκύπτουν από την κακή αρχιτεκτονική της ΕΕ γενικότερα και της ευρωζώνης ειδικότερα».
Ο κ. Βαρουφάκης δεν θέλησε να απαντήσει αν θέλει κάποιον άλλον πολιτικό σε αυτό το φόρουμ και επισημαίνει ότι είναι ανοικτό σε όλους όσους συμφωνούν με τις βασικές αρχές: Εκδημοκρατισμού της διαχείρισης της ευρωζώνης, ανάσχεσης της κρίσης αποπληθωρισμού μέσα από ένα ευρωπαϊκό new deal, δημιουργίας κοινής πολιτικής αντιμετώπισης της φτώχειας και των αναγκών των προσφύγων, προσανατολισμού στο μέλλον με στόχο την εκμετάλλευση των νέων αποκεντρωτικών τεχνολογιών.
Διευκρινίζει πάντως ότι είναι άλλο το πανευρωπαϊκό του κίνημα ή φόρουμ και άλλο η πρωτοβουλία των 1.101, που δίνει αύριο στη δημοσιότητα νέο βίντεο και άλλα ονόματα, εκτός από αυτό του Κλ. Γρηγοριάδη. Ο Γ. Βαρουφάκης διευκρινίζει ότι συμμετέχει ως απλό στέλεχος, όπως παίρνει μέρος στην Πρωτοβουλία για το «Σχέδιο Β στην Ευρώπη», στην οποία συμμετέχει και η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Το Κουτί της Πανδώρας
Η επαρχία Μανιτόμπα του Καναδά ζητάει ελληνικό εργατικό δυναμικό
Η Αυστραλία και η Γερμανία έχουν ήδη οργανώσει καμπάνιες για να προσελκύσουν οικονομικούς μετανάστες. Τώρα και ο Καναδάς, και συγκεκριμένα η επαρχία της Μανιτόμπα, καλεί τους άνεργους της νότιας Ευρώπης για δουλειά, καθώς η συγκεκριμένη επαρχία ανακοίνωσε την πρωτοβουλία της να δώσει θέσεις εργασίας σε Έλληνες, Ιταλούς, Ισπανούς και Πορτογάλους.
Η ανεργία στον ευρωπαϊκό νότο έχει αγγίξει κρίσιμα επίπεδα, ενώ την ίδια στιγμή η συγκεκριμένη περιοχή του Καναδά έχει ποσοστό ανεργίας μικρότερο του 6%. Έτσι, η τοπική κυβέρνηση αποφάσισε να προσκαλέσει εργατικό δυναμικό για να ικανοποιήσει τις ανάγκες της στην αγορά εργασίας.
Συγκεκριμένα, οι εκπρόσωποι της Μανιτόμπα ζητούν άτομα ηλικίας 21-45 ετών που ειδικεύονται στη βιομηχανία, τις επιχειρήσεις, τις υπηρεσίες, το εμπόριο και άλλες ειδικότητες, ενώ αναμένεται να απορροφήσει 250.000 εργαζόμενους μέχρι το 2020.
Σημειωτέον πως η επαρχία της Μανιτόμπα διαθέτει μια εκτεταμένη ελληνική κοινότητα, που αριθμεί περίπου 1.000 Έλληνες. Αν και ο μέσος μισθός στη συγκεκριμένη επαρχία θεωρείται από τους χαμηλότερους στον Καναδά, οι απολαβές των νέων εργαζομένων κινούνται στα 600€ την εβδομάδα περίπου.
Ο κορυφαίος αστροφυσικός Σταμάτης Κριμιζής, πρωτοπόρος των αποστολών στον Άρη, μοναδικός επιστήμονας στον κόσμο που έχει 'ταξιδέψει' με τα επιστημονικά του όργανα και στους 8 πλανήτες, ετοιμάζει την πρώτη αποστολή στον Ήλιο και αποκαλύπτει στο WE τα μυστικά του ηλιακού μας συστήματος
Ο Σταμάτης Κριμιζής δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Ακόμα κι αν χρειαζόταν, δύσκολα θα μπορούσε να βάλει κανείς σε λίγες γραμμές το τεράστιο επιστημονικό έργο του διευθυντή του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins.
Όποιον πλανήτη κι αν "σηκώσεις" θα τον βρεις, καθώς είναι ο μοναδικός επιστήμονας στον κόσμοπου έχει ταξιδέψει με τα όργανα και τα διαστημόπλοιά του και στους 8 πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος.
Γεννημένος και μεγαλωμένος στο Βροντάδο της Χίου, έφυγε για σπουδές στις ΗΠΑ, όπου μεταπτυχιακός φοιτητής ακόμα έλαβε μέρος στην επιστημονική ομάδα που υλοποίησε την πρώτη αποστολή στον Άρη το 1965.
O φασματογράφος που διαπίστωσε την ύπαρξη τρεχούμενου νερού στον κόκκινο πλανήτη 50 χρόνια μετά, κατασκευάστηκε στο εργαστήριό του.
Άσκησε πίεση στην αμερικανική κυβέρνηση να μην σταματήσει λόγω κόστους τις αποστολές στον Πλούτωνα, που εξέπληξε τη NASA και τον κόσμο όλο με τον μπλε του ουρανό και το κόκκινο παγωμένο του νερό την περασμένη εβδομάδα.
Έριξε στο 1/10 σχεδόν το κόστος κατασκευής διαστημοπλοίων, καθιστώντας πιο εφικτή τη διερεύνηση του διαστήματος. Είναι επικεφαλής ερευνητής σε διάφορες διαστημικές αποστολές της NASA, συμπεριλαμβανομένων των Voyagers 1 και 2, βάσει των οποίων ξαναγράφτηκαν τα σχολικά βιβλία.
Στα 77 του, το επόμενο μεγάλο στοίχημα είναι να "αγγίξει" τον Ήλιο, καθώς το εργαστήριό του κατασκευάζει το διαστημόπλοιο Solar Probe Plus, που θα πραγματοποιήσει την πρώτη αποστολή σε άστρο.
Για όλα αυτά και ακόμα περισσότερα, έχει λάβει αμέτρητες διακρίσεις, ο ίδιος όμως νιώθει ιδιαίτερα περήφανος για την φετινή του βράβευση από τοSmithsonian Museum, το Εθνικό Μουσείο Αεροδιαστήματος της Αμερικής, που τον τίμησε για το συνολικό του έργο, ένα βραβείο που έχει λάβει ο Νηλ Άρμστρονγκ, ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στο φεγγάρι, ο Τζον Γκλεν, ο πρώτος Αμερικανός αστροναύτης που έκανε τον γύρο της Γης, και άλλοι πρωτοπόροι της διαστημικής και της αεροπορίας.
Ιωάννα Μπρατσιάκου Διαβάστε την συνέχεια στο: news247.gr
την στιγμή της κορύφωσης του Μακεδονικού αγώνα ,χάθηκε η ψυχή του αγώνα..ήρθε μόνος του εδώ και οργάνωσε τον αγώνα την στιγμή που το επίσημο κράτος κώφευε..Ο Παύλος Μελάς δεν ήταν βέβαια ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος έλληνας νεκρός του Μακεδονικού Αγώνα. Αλλά η απήχηση της αυτοθυσίας του λειτούργησε ως καταλύτης, εμπνέοντας και άλλους εθελοντές, που έσπευσαν από την ελεύθερη Ελλάδα για να σμίξουν με τους μακεδόνες αντάρτες
