-Σκότωσα για εσάς,μ αυτά τα χέρια. Λέτε ,"οι τρομοκράτες με τα ματωμένα χέρια".. Εγώ σκότωσα παραπάνω απο 40 άτομα για εσας ! Εγκλημάτισα!"
“I killed for you, with these hands! You say, ‘Terrorists with blood on their hands?’ I killed more than 40 people for you! I murdered!”
"Σκότωσα για εσάς, με αυτά τα χέρια! Λέτε, «Τρομοκράτες με αίμα στα χέρια τους;» Έχω σκότωσε περισσότερους από 40 ανθρώπους για εσάς! Έχω δολοφονήθηκε! "
Αυτή η έντονη αποδοχή έγινε από Ido Gal Razon, πρώην Ισραηλινός στρατιώτης, φαίνεται στο παραπάνω βίντεο μιλώντας σε επιτροπή του Ισραηλινού Κοινοβουλίου, της Κνεσέτ, στις 11Νοεμβρίου.
Razon δεν εκφράζει τύψεις για τις δολοφονίες, αλλά διαμαρτύρεται ότι δεν έχει προσφερθεί θεραπεία για την σοβαρή ψυχιατρική αντίκτυπο η σφαγή που διέπραξε στην υπηρεσία του Ισραήλ είχε πάνω του.
"Κανείς δεν μου δίνει θεραπεία, και μπορώ να παραπονεθώ! Φωνάζω, "λέει. "Κατουράω το βράδυ μετά από τραύμα. Έρχεται και μου λέει: «Γιατί σκοτώσεις εμένα; Γιατί σκοτώσεις εμένα; "
Δεν είναι σαφές ποιος είναι στοιχειώνει Razon τη νύχτα, αλλά θα μπορούσε να αναφέρεται σε οποιοδήποτε από τους ανθρώπους λέει ότι σκότωσε.
Razon λέει ότι τραυματίστηκε, ενώ ένα μέλος του 51ου τάγματος του ισραηλινού στρατού Golani Ταξιαρχίας όταν πήρε μέρος σε λειτουργία Clear ως κρασί - μια επίθεση κατά των Παλαιστινίων στην κεντρική Λωρίδα της Γάζας στις 20 Δεκεμβρίου 2007.
Γενικό βομβαρδισμό
Σύμφωνα με το Παλαιστινιακό Κέντρο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (PCHR), οι ισραηλινές δυνάμεις πραγματοποίησαν μεγάλη επίθεση στο χωριό αλ-Musaddar και το γειτονικό στρατόπεδο προσφύγων Maghazi στην κεντρική Λωρίδα της Γάζας εκείνη την ημέρα.
Η επίθεση άφησε οκτώ μαχητών της παλαιστινιακής αντίστασης νεκρούς και τους τραυματίες 21 Παλαιστινίων, ως επί το πλείστον άμαχοι, μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά.
Εν μέσω αδιάκριτη βομβαρδισμό της περιοχής, οι Ισραηλινοί κατέστρεψαν τουλάχιστον 10 σπίτια και κατέστρεψαν δεκάδες στρέμματα γεωργικής γης.
Παλαιστινιακή συγγενείς θρηνούν πάνω από το σώμα της Τζιχάντ Jaber, 18, στο νοσοκομείο Αλ Ακσά στην Maghazi προσφυγικό καταυλισμό της κεντρικής Λωρίδας της Γάζας στις 20 Δεκεμβρίου 2007.
Ismael Mohamad UPI Φωτογραφία
Η εισβολή άρχισε, σύμφωνα με την Αλ Μεζάν Κέντρο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, γύρω στο μεσημέρι, όταν ένας ισραηλινός "ειδική μονάδα κρυφά στη μέση περιοχή της Γάζας από το συνοριακό φράκτη ανατολική και κατευθύνθηκε προς τα δυτικά."
Η μονάδα, της οποίας Razon ήταν προφανώς ένα μέλος, "εισήλθε για ένα-και-α-μισό χιλιόμετρα και φτάσαμε στο χωριό αλ-Musaddar στην κεντρική Γάζα.Στρατιώτες εισέβαλαν έξι ψηλά κτίρια και τους κατοίκους τους που πραγματοποιήθηκε [σε] ένα δωμάτιο σε κάθε κτίριο. "
Σύμφωνα με PCHR, 23 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν από τις ισραηλινές επιθέσεις στη Γάζα αυτή την εβδομάδα, 10 από αυτούς σε εξωδικαστικές εκτελέσεις. Ήταν επίσης η εβδομάδα που οι Παλαιστίνιοι γιόρταζαν Eid al-Adha, τις διακοπές που σηματοδοτεί την ετήσια μουσουλμανικό προσκύνημα στη Μέκκα.
Αυτές οι Ισραηλινές επιθέσεις εναντίον, με υψηλά διόδια του θανάτου, τραυματισμού και την καταστροφή, ήταν ρουτίνα γεγονότα στη Γάζα πολύ πριν τις ακόμα πιο μαζικές επιθέσεις το Δεκέμβριο του 2008, Νοέμβριος του 2012 και κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 2014, η οποία μαζί ισχυρίστηκε 4.000 ζωές.
"Σκοτώστε και να σκοτώσει και να σκοτώσει"
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία από βλέποντας το βίντεο που Razon είχε πληγεί από τη βία πήρε μέρος ως μέλος μιας εισβολής, κατοχής δύναμη.
Αλλά υπάρχει επίσης καμία αμφιβολία ότι τα θύματα των εγκλημάτων πολέμου του Ισραήλ που έχουν πολύ χειρότερη.
Βλέποντας Razon θυμωμένα μιλήσει για ψυχολογικό τραύμα του, θυμάται τα λόγια του Αρνων Soffer, την ισραηλινή κυβέρνηση και ακαδημαϊκό σύμβουλο ο οποίος βοήθησε σχέδιο για την απομόνωση της Γάζας στις αρχές του 2000.
Soffer είπε ανήθικα το 2004 ότι για να διατηρηθεί σε χαμηλά επίπεδα Παλαιστίνιους και εγκλωβίστηκαν στη Γάζα, και συμβάλλουν στη διαφύλαξη του Ισραήλ ως σιωνιστικού «εβραϊκό κράτος», θα πρέπει να "σκοτώσει και να σκοτώσει και να σκοτώσει. Όλη μέρα κάθε μέρα."
"Το μόνο πράγμα που με απασχολεί είναι το πώς θα διασφαλιστεί ότι τα αγόρια και τους άνδρες που θα πρέπει να κάνουμε τη δολοφονία θα είναι σε θέση να επιστρέψουν στην πατρίδα τους με τις οικογένειές τους και να είναι κανονικό άνθρωπο," Soffer πρόσθεσε.
Ido Gal Razon είναι ζωντανή απόδειξη ότι ο Σιωνισμός καταστρέφει όχι μόνο τους Παλαιστίνιους, αλλά και εκείνους που υποτίθεται ότι είναι οι δικαιούχοι του.
Το βίντεο με υπότιτλους στα αγγλικά από τον Ronnie Barkan, και Dena Shunra παρέχεται πρόσθετη έρευνα.
Σημείωση: μια παλαιότερη έκδοση αυτού του post συγχέονταν τη μουσουλμανική γιορτή που σημειώθηκε τον Δεκέμβριο του 2007.
This stark admission was made by Ido Gal Razon, a former Israeli soldier, seen in the video above speaking to a committee of the Israeli parliament, the Knesset, on 11 November.
Razon wasn’t expressing remorse for the killings, but complaining that he has not been offered treatment for the severe psychiatric impact the butchery he committed in service of Israel has had on him.
“No one gives me therapy, and I complain! I shout,” he says. “I pee at night from post trauma. He comes to me and says: ‘Why did you kill me? Why did you kill me?’”
It’s not clear who is haunting Razon at night, but he could be referring to any of the people he says he killed.
Razon says he was injured while a member of the 51st battalion of the Israeli army’sGolani Brigade when he took part in Operation Clear as Wine – an attack on Palestinians in the central Gaza Strip on 20 December 2007.
Indiscriminate shelling
According to the Palestinian Centre for Human Rights (PCHR), Israeli forces carried out a major assault on al-Musaddar village and the adjacent Maghazi refugee camp in the central Gaza Strip on that day.
The attack left eight Palestinian resistance fighters dead and injured 21 Palestinians, mostly civilians, including several children.
Amid indiscriminate shelling of the area, the Israelis destroyed at least 10 homes and razed dozens of acres of agricultural land.
Palestinian relatives mourn over the body of Jihad Jaber, 18, at the al-Aqsa hospital in the central Gaza Strip’s Maghazi refugee camp on 20 December 2007.
Ismael MohamadUPI Photo
The incursion began, according to Al Mezan Center For Human Rights, around noon, when an Israeli “special unit sneaked into middle Gaza area from the eastern border fence and headed to the west.”
The unit, of which Razon was presumably a member, “entered for one-and-a-half kilometers and reached the village of al-Musaddar in central Gaza. Soldiers stormed six tall buildings and held their inhabitants [in] one room in each building.”
According to PCHR, 23 Palestinians were killed by Israeli attacks in Gaza that week, 10 of them in extrajudicial executions. It was also the week that Palestinians were celebrating Eid al-Adha, the holiday marking the annual Muslim pilgrimage to Mecca.
Such Israeli assaults, with high tolls of death, injury and destruction, were routine events in Gaza well before the even more massive assaults in December 2008, November 2012 and during the summer of 2014, which together claimed 4,000 lives.
“Kill and kill and kill”
There is no doubt from watching the video that Razon was traumatized by the violence he took part in as a member of an invading, occupying force.
But there’s also no doubt that the victims of Israel’s war crimes have it much worse.
Watching Razon angrily talk about his psychological trauma recalls the words of Arnon Soffer, the Israeli academic and government advisor who helped plan for Gaza’s isolation in the early 2000s.
Soffer infamously said in 2004 that to keep Palestinians subdued and caged in Gaza, and thus preserve Israel as a Zionist “Jewish state,” it would have to “kill and kill and kill. All day, every day.”
“The only thing that concerns me is how to ensure that the boys and men who are going to have to do the killing will be able to return home to their families and be normal human beings,” Soffer added.
Ido Gal Razon is living proof that Zionism not only destroys Palestinians, but also those who are supposed to be its beneficiaries.
The video was subtitled in English by Ronnie Barkan, and Dena Shunra provided additional research.
Note: an earlier version of this post misidentified the Muslim holiday that occurred in December 2007.
Χέρι στις τσέπες χιλιάδων αγροτών βάζει τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή με την οποία θα κληθούν 725.000 αγρότες να επιστρέψουν τις επιδοτήσεις ύψους 320 εκατ. ευρώ από το «πακέτο Χατζηγάκη» που καταβλήθηκε τη διετία 2008-2009. Οι αγρότες μετά από κινητοποιήσεις πολλών ημερών από τον ΕΛΓΑ τα έτη 2008 και 2009 κοινοτικές επιδοτήσεις και τώρα θα κληθούν να επιστρέψουν μέσα στο 2016 τα πρώτα 45 εκατ. ευρώ. Ωστόσο, αντιδράσεις έχει προκαλέσει η δήλωση του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Β. Αποστόλου που εμμέσως εννοισε ότι η τροπολογία ψηφίζεται για να ξεγελαστούν οι «έξω» και να μην επιβληθούν τα πρόστιμα από την ΕΕ Χαρακτηριστικά ανέφερε «Εάν δεν κάνουμε κάτι θα έχουμε ημερήσιο πρόστιμο από την Ε.Ε. και θα μας πάει στο Ευρωδικαστήριο. Αλλά όσο υπάρχει κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και εγώ είμαι υπουργός δεν θα εισπραχθούν αυτές οι ανακτήσεις» και συμπλήρωσε: «Καταλαβαίνετε τι σας λέω...». Ο υπουργός, δηλαδή παραδέχεται ότι φέρνει την τροπολογία για να κοροϊδέψει τις κοινοτικές υπηρεσίες που ζητούν εδώ και χρόνια να επιστραφούν οι επιδοτήσεις «κλείνοντας το μάτι» στους αγρότες ώστε να μην ξεσηκωθούν. Στη τροπολογία αναφέρεται όμως ότι «οι διαδικασίες ανάκτησης μπορούν να γίνονται και ηλεκτρονικά σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 5 του ν. 4174/2013. Με την ίδια απόφαση καθορίζονται όλες οι λεπτομέρειες για την ανάκτηση των ποσών μέσω συμψηφισμού τους στο ΟΣΔΕ του ΟΠΕΚΕΠΕ». Με βάση δε την προωθούμενη διάταξη, η είσπραξη των ποσών μπορεί να γίνει αυτόματα με παρακράτηση των νέων ενισχύσεων. Όπως αναφέρει η αιτιολογική έκθεση της τροπολογίας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μετά από προκαταρκτική έρευνα που πραγματοποίησε για όλες τις αντισταθμιστικές εισφορές που κατέβαλε ο ΕΛΓΑ στους αγρότες τα έτη 2008 και 2009, έκρινε ότι για το 2009 το ποσόν ενισχύσεων των 387.404.547 ευρώ και για το 2008 το ποσόν ενισχύσεων των 37.320.395,97 ευρώ αποτελούν παράνομες κρατικές ενισχύσεις, ασυμβίβαστες με την εσωτερική αγορά. Με την ίδια απόφαση, η Επιτροπή έταξε προθεσμία τεσσάρων μηνών από την κοινοποίηση της απόφασης για τη λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων για την έντοκη ανάκτηση από τους παραγωγούς των σχετικών χρηματικών ποσών. Τόσο η ίδια η Επιτροπή, όσο και το Γενικό Δικαστήριο, έχουν δεχθεί ότι από το συνολικό ποσό των ενισχύσεων που κρίθηκαν ως παράνομες μπορεί να εξαιρεθεί η ανάκτηση των ενισχύσεων ήσσονος σημασίας. Επίσης η Επιτροπή έχει κάνει δεκτή την εξαίρεση από την ανάκτηση των ποσών που χορηγήθηκαν σε ήδη αποβιώσαντες.
Ο Μπουρχάν Κουζού αποκάλυψε το «μυστικό όπλο» της Τουρκίας, που έπεισε τους Ευρωπαίους να της παραδώσουν «γη και ύδωρ»
Στον απόηχο της συμφωνίας που επετεύχθη την περασμένη Κυριακή κατά τη Σύσκεψη Κορυφής ΕΕ-Τουρκίας, η οποία εξασφάλισε στην γείτονα χώρα επιπλέον οικονομική βοήθεια ύψους 3 δισ. ευρώ αλλά και πολιτική στήριξη σε μία δύσκολη για αυτή συγκυρία (λόγω των τεταμένων σχέσεων με τη Ρωσία) ένας από τους πιο έμπιστους συμβούλους του Ερντογάν αποκάλυψε σήμερα το «μυστικό όπλο» της Τουρκίας, που έπεισε τους Ευρωπαίους να της παραδώσουν «γη και ύδωρ». Σύμφωνα με μία ανάρτηση του Μπουρχάν Κουζού, έμπιστου συνεργάτη του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η Ευρώπη υποχώρησε την περασμένη Κυριακή μπροστά στην ανοιχτή απειλή της Τουρκίας να «πλημμυρίσει» την Ευρώπη με Σύρους πρόσφυγες.
«Η ΕΕ "έπιασε" επιτέλους το μήνυμα της Τουρκίας και έβαλε το χέρι στην τσέπη. Τι τους είπαμε; Ότι θα ανοίξουμε τα σύνορά μας, αφήνοντας του Σύρους πρόσφυγες να ξεχυθούν στις δικές τους χώρες», έγραφε ο Κουζού σε ένα tweet που προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων.
Αρκετοί χρήστες των social media κατέκριναν τον Σύμβουλο του Τούρκου προέδρου, λέγοντας πως είναι ανήθικο να μιλάει κανείς για τα πλήθη των προσφύγων λες και είναι κοπάδι με «μαντρωμένα ζώα», που «ξεχύνονται» προκαλώντας καταστροφές στο πέρασμά τους.
1941: Η πείνα θερίζει στην κατοχική Ελλάδα και σε συνδυασμό με τις πολύ άσχημες καιρικές συνθήκες προκαλεί χιλιάδες θύματα ανάμεσα στον αστικό, κυρίως, πληθυσμό της χώρας. Μέχρι τα μέσα του 1942 οι νεκροί θα φτάσουν τις 200.000.
1947: Ταραχές ξεσπούν στην Ιερουσαλήμ, μετά την απόφαση του ΟΗΕ να διαχωρίσει την Παλαιστίνη σε δύο κράτη (Εβραϊκό και Παλαιστινιακό).
1979: Ο Νίκος Γκάλης κάνει το ντεμπούτο του στο ελληνικό μπάσκετ με την ομάδα του Άρη και σημειώνει 30 πόντους σε αγώνα της ομάδας του με τον Ηρακλή.
- Οι ληστές έσπασαν το τζάμι του σπιτιού και εισέβαλαν στο σπίτι. - Όταν ο 45χρονος και η θεία του προσπάθησαν να τους αντισταθούν τους έδεσαν. - Έβαλαν φωτιά στους δυο ανθρώπους και εξαφανίστηκαν - Φρικτό το θέαμα που αντίκρισαν οι πυροσβέστες - Συναγερμός στην Ασφάλεια του Πειραιά που αναζητά τους αδίστακτους δράστες
Δεν χωράει ο νους του ανθρώπου το φρικτό έγκλημα στην περιοχή 'Αγιοι Ασώματοι της Αίγινας. Άγνωστοι δράστες κατάφεραν χθες τη νύχτα, κοντά στα μεσάνυχτα, να μπουν στο σπίτι μιας ηλικιωμένης που μένει με τον 45χρονο ανιψιό της σπάζοντας ένα παράθυρο. Προφανώς από τον θόρυβο ο 45χρονος και η 71χρονη θεία του ξύπνησαν. Προσπάθησαν να ενημερώσουν την αστυνομία. Οι δράστες όμως ήταν αδίστακτοι. Όχι μόνο δεν τράπηκαν σε φυγή αλλά τους επιτέθηκαν. Τους ακινητοποίησαν σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, τους έδεσαν και τους κλείδωσαν σε ένα δωμάτιο. Όλα δείχνουν ότι αποφάσισαν να δολοφονήσουν τους δυο ανθρώπους. Επέλεξαν τον πιο φρικτό τρόπο. Έβαλαν φωτιά στον 45χρονο και την 71χρονη και τους έκαψαν ζωντανούς. Οι δράστες παραμένει άγνωστο εάν κατάφεραν να κλέψουν κάτι. Οι πυροσβέστες που ενημερώθηκαν αρχικά από τους περίοικους για φωτιά έπεσαν πάνω σε ένα αποτρόπαιο θέαμα. Αμέσως με την εμπειρία τους κατάλαβαν ότι δεν πρόκειται για μια απλή πυρκαγιά σε ένα σπίτι. Ήταν εμφανές ότι επρόκειτο για εγκληματική ενέργεια και έτσι άμεσα ενημέρωσαν την αστυνομία. Στο νησί της Αίγινας έχει σημάνει συναγερμός, οι αστυνομικοί αναζητούν τους αδίστακτους δράστες ενώ στο σημείο σπεύδει και κλιμάκιο της Ασφάλειας από τον Πειραιά.
Σαν να σταμάτησε η καρδιά του θεάτρου στο άκουσμα της είδησης του φευγιού του. Ξαφνικά έγιναν όλα. Σε μια στιγμή. Κι όσο κι αν πάλεψε μετά, αυτή η στιγμή υπήρξε καθοριστική.
Ο Μηνάς Χατζησάββας έφυγε, χθες, από τη ζωή, ύστερα από βαρύ εγκεφαλικό αιμορραγικό επεισόδιο που υπέστη την περασμένη Δευτέρα, ενώ βρισκόταν στο σπίτι του. Εφυγε στην ωριμότητά του, σε μια στιγμή που είχε κατακτήσει πολλά και μπορούσε να δώσει ακόμη περισσότερα.
Γιατί για τον Μηνά Χατζησάββα η σχέση με την τέχνη του ήταν σχέση ζωής, σχέση ζωντανή και αλληλοτροφοδοτούμενη. Καθόλου κατ' ανάγκην, μόνο από ανάγκη για δημιουργία. Γι' αυτό και ποτέ στις ερμηνείες του δεν υπήρξε διεκπεραιωτικός. Αντίθετα. Γι' αυτό και στις επιλογές του αναζητούσε, μέσα από την ποιότητα, το διαφορετικό. Δεν είχε στεγανά. Δεν έκανε διαχωρισμούς σε μικρούς και μεγάλους ρόλους κι εμπιστευόταν το ίδιο καταξιωμένους αλλά και νεότερους σκηνοθέτες.
Ο δημοφιλής πρωταγωνιστής μεταφέρθηκε σε κωματώδη κατάσταση στην εντατική μονάδα του Ευαγγελισμού, όπου και εξέπνευσε, σε ηλικία 67 ετών, μετά από οκτώ ημέρες νοσηλείας. Στο πλευρό του εξ' αρχής βρίσκονταν φίλοι, συγγενείς και άνθρωποι του καλλιτεχνικού χώρου.
Η τελευταία του εμφάνιση στο θέατρο ήταν το καλοκαίρι στο έργο «Οι Τυφλοί ή ο ήχος των μικρών πραγμάτων σε μεγάλο σκοτεινό τοπίο» του Μέτερλινκ, στο Φεστιβάλ Αθηνών
Από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς της γενιάς του, ο Μηνάς Χατζησάββας ήταν ανοιχτός σε νέα ρεύματα και ιδέες. Με οξυμμένα αντανακλαστικά απέναντι στο καινούργιο βρισκόταν στις επάλξεις, πάντοτε έτοιμος να πειραματιστεί με πρωτοπόρες αναγνώσεις, που δεν ακολουθούσαν την πεπατημένη.
Καλλιτέχνης ανήσυχος για την τέχνη του, χωρίς παρωπίδες, συνεπής στην πορεία του, με ενθουσιασμό και με ματιά νεανική. Αυτήν τη ματιά και τον ενθουσιασμό δεν έχασε με τα χρόνια, τις εκατοντάδες παραστάσεις και τους ρόλους. Σαν να αναζητούσε τη «γεύση» και τη στιλπνότητα του φρέσκου.
Ο Μηνάς Χατζησάββας ως δικαστής Αζντάκ στον «Κύκλο με την κιμωλία» του «Ανοιχτού Θεάτρου»
Ανθρωπος τρυφερός, με γλυκύτητα στο βλέμμα, ιδιαίτερα αγαπητός, ενεργός θεατής και παρών στα καλλιτεχνικά δρώμενα της πόλης, συμπαραστάτης των νέων, σταθερός στις συνεργασίες του, έδινε την ψυχή του σε ό,τι αγαπούσε.
Και το θέατρο το αγαπούσε πολύ. Αλλά και στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση η παρουσία του υπήρξε σημαντική και αξιόλογη, αφού πάντοτε κρατούσε τον πήχη ψηλά.
Ως θεός Διόνυσος στις «Βάκχες» στην Επίδαυρο σε σκηνοθεσία Μ. Λάνγκοφ
Αυτή την εποχή έκανε πρόβες για την παράσταση «Ταξίδι στο Σταυρό του Νότου» σε σκηνοθεσία Θ. Μουμουλίδη και μουσική Θ. Μικρούτσικου (η πρεμιέρα είχε προγραμματιστεί για τις 21 Ιανουαρίου 2016), ενώ η τελευταία ταινία στην οποία συμμετείχε, το «Ενας άλλος κόσμος» του Χρ. Παπακαλιάτη, θα βγει στις 17 Δεκεμβρίου στις αίθουσες.
Μισό αιώνα θέατρο κι άλλα 45 χρόνια κινηματογράφο μετρούσε ο Μηνάς Χατζησάββας. Στη σκηνή είχε ενσαρκώσει εκατοντάδες ρόλους από όλο το φάσμα του ρεπερτορίου (αρχαίο δράμα, κλασικό, σύγχρονο, ελληνικό έργο), είχε συνεργαστεί με κρατικούς οργανισμούς, επιχορηγούμενους θιάσους και είχε παίξει και στο ελεύθερο θέατρο.
Στον ρόλο του Μαρκήσιου ντε Σαντ στο «Μαρά/Σαντ» στο Εθνικό
Γεννημένος το 1948, σπούδασε στο «Cours Simon» στο Παρίσι και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1969). Στην πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση ως απόφοιτος της σχολής υποδύθηκε τον Πάρη στον «Ρήσο» του Ευριπίδη, στο Αρχαίο Θέατρο της Δωδώνης (παραγωγή Ε.Θ.).
Στη συνέχεια συμμετείχε στους θιάσους των «Κατερίνας» Ανδρεάδη, Αντιγόνης Βαλάκου, Γ. Φέρτη-Ξ. Καλογεροπούλου. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του πρωτοποριακού θιάσου «Ελεύθερο Θέατρο» (1970-71), ενώ από το 1978 ως το 1983 ανήκε στο δυναμικό του Εθνικού Θεάτρου («Παπαφλέσσας», «Δεν είμαι εγώ», «Ευτυχισμένες μέρες», «Ενυδρείο», «Στο βυθό», «Σίβυλλα», «Μάκβεθ»).
Με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη στα γυρίσματα της τελευταίας του ταινίας, «Ενας άλλος κόσμος»
Σπουδαίο κεφάλαιο της θεατρικής ζωής του Μηνά Χατζησάββα αποτέλεσε η συνεργασία του ως βασικού στελέχους του «Ανοιχτού Θεάτρου» του Γιώργου Μιχαηλίδη (1984-1998). Στη σκηνή της οδού Κάλβου, στου Γκύζη, καθιερώθηκε ως ο βασικός πρωταγωνιστής του θιάσου, διακρίθηκε για τις εξαιρετικές ερμηνείες του σε ένα αξιοσημείωτο ρεπερτόριο και το κοινό τον αγάπησε μέσα από σημαντικούς ρόλους: παθιασμένο Τζοβάνι («Κρίμα που είναι πόρνη»), περήφανο Βενέδικτο («Πολύ κακό γα το τίποτα»), ημιάγριο και δύσμορφο Κάλιμπαν («Τρικυμία»), κουρέα Φίγκαρο («Ο γάμος του Φίγκαρο» και «Ο Κουρέας της Σεβίλλης»), αντισυνταγματάρχη Βερσίνιν («Τρεις αδελφές»), Φεντόρ Ιβάνοβιτς Κοστομάρωφ («Ανθή»), Αγαμένων («Ορέστεια»), Θησέα και Ομπερον («Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας»), δικαστή Αζντάκ («Ο κύκλος με την κιμωλία»), καταπιεσμένο Μόριτς Στίφελ («Το ξύπνημα της Ανοιξης»), κ.ά.
Στο Λονδίνο Το διάστημα 2000-2003 συνεργάστηκε με το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας στα έργα «Κ.Π. Καβάφης», «Φάουστ», «Αγαμέμνων», «Βυσσινόκηπος», «Συρανό ντε Μπερζεράκ» και στη συνέχεια τον απολαύσαμε στο ελεύθερο θέατρο στις παραστάσεις «Χίτσκοκ Μπλοντ», «Ονορ», «Σκηνές από ένα γάμο», «Εγκλήματα κι εγκλήματα» (2003-2008).
Ακολούθησε το Εθνικό Θέατρο (2010-2014) όπου υποδύθηκε τον «Τίτο Ανδρόνικο» στην ομώνυμη τραγωδία του Σαίξπηρ (2010) και τον Μαρκήσιο ντε Σαντ στο «Μαρά/Σαντ» του Π. Βάις (2010). Επίσης, πρωταγωνίστησε στην «Εμίλια Γκαλότι» του Λέσινγκ (2010) και στον «Περικλή» του Σαίξπηρ που ταξίδεψε στο Λονδίνο (2011-12) σε σκηνοθεσία Γ. Χουβαρδά. Ως Νομάρχης στο «Ετσι είναι (αν έτσι νομίζετε)» του Πιραντέλο (2014), ως Τόμας Μπρίκνερ στο «Μεφίστο» των Μνουσκίν/Μαν και ως Γέροντας στο «Κρίμα που είναι πόρνη» του Φορντ (2014) έδωσε μεστές ερμηνείες σε χαρακτηριστικούς ρόλους.
Η τελευταία του εμφάνιση στο θέατρο ήταν το καλοκαίρι του 2015 στο έργο «Οι Τυφλοί ή ο ήχος των μικρών πραγμάτων σε μεγάλο σκοτεινό τοπίο» του Μ. Μέτερλινκ, σε σκηνοθεσία Ζ. Χατζηαντωνίου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
Η σχέση του Μηνά Χατζησάββα με το αρχαίο δράμα υπήρξε στενή. Είχε παίξει σε τραγωδίες και κωμωδίες στην Επίδαυρο: Mε το Εθνικό Θέατρο στο ξεκίνημα της καριέρας του, ήταν ο «Ιππόλυτος» στο ομώνυμο έργο του Ευριπίδη (1989), ο Βλέπυρος στις «Εκκλησιάζουσες» (1992) και ο Ιεροκλής στην αριστοφανική «Ειρήνη» (1996). Ο Διόνυσός του στις «Βάκχες» σε σκηνοθεσία Μ. Λάνγκοφ αμφισβητήθηκε, σε μια παράσταση που ξεσήκωσε αντιδράσεις, δίχασε το κοινό της Επιδαύρου και σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως (1997). Υποδύθηκε τον Δαρείο στους «Πέρσες» σε σκηνοθεσία Ντ. Γκότσεφ (2009) και συμμετείχε στον «Ηρακλή μαινόμενο» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Μ. Μαρμαρινού (2011) στο αργολικό θέατρο.
Τέλος, δύο φορές φόρεσε το κοστούμι του Αγαμέμνονα στην ομώνυμη τραγωδία του Αισχύλου: μία φορά το 2008 στην Επίδαυρο και το 2013 σε περιοδεία, ρόλος που έμελλε να είναι ο τελευταίος του στο αρχαίο δράμα.
Η πολιτική κηδεία του Μηνά Χατζησάββα θα γίνει την Τετάρτη στο Α' Νεκροταφείο.
«Ομορφες μέρες» στο πανί, «Αγρίμι» στην TV
Η κινηματογραφική παρουσία του Μηνά Χατζησάββα είναι σημαντική. Η τελευταία ταινία στην οποία έπαιξε είναι το «Ενας άλλος κόσμος» του Χρ. Παπακαλιάτη (πρεμιέρα 17/12). Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη στις «Ομορφες Μέρες», σε σκηνοθεσία Κ. Ασημακόπουλου (1969) και έπαιξε σπουδαίους ρόλους σε πάνω από 30 ταινίες, ανάμεσά τους: «Ιωάννης ο βίαιος» της Τ. Μαρκετάκη, «Ανατολική περιφέρεια» του Β. Βαφέα, «Τα παιδιά του Κρόνου» του Γ. Κόρρα ( Βραβείο Β' Ανδρικού ρόλου, 1985), «Δεξιότερα της δεξιάς» του Ν. Αντωνάκου (1989), «Κλειστή στροφή» του Ν. Γραμματικού (Βραβείο Α' Ανδρικού ρόλου, 1991), «Ονειρεύομαι τους φίλους μου» του Ν. Παναγιωτόπουλου (1993), «Οι ακροβάτες του κήπου» του Χρ. Δήμα (2001), «Lilly' s story» (Βραβείο Β΄Ανδρικού ρόλου, 2002), «Ομηρος» του Κ. Γιάνναρη (2004), «Τη νύχτα που ο Φερνάντο Πεσσόα συνάντησε τον Κωνσταντίνο Καβάφη» (2008), «Απ' τα κόκαλα βγαλμένα» του Σ. Γκορίτσα (2011), «Αδικος κόσμος» του Φ. Τσίτου (2011), «J.A.C.E.» του Μ. Καραμαγγιώλη (2011), «Miss violence» του Αλ. Αβρανά (2011).
Η τηλεοπτική του παρουσία υπήρξε πλούσια, με εμβληματική στιγμή την «Αναστασία» του Γ. Κορδέλα (1993-1994), τη σειρά που τον έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό. Από «Τ' αγρίμια» (1973) έως τη φετινή «10η Εντολή» ο Μηνάς Χατζησάββας έχει πρωταγωνιστήσει σε δεκάδες σειρές. Συμμετείχε με σημαντικούς ρόλους στα: «Κλειστοί δρόμοι» σε σκηνοθεσία Γ. Μιχαηλίδη, «Ανατομία ενός εγκλήματος» και «Νυχτερινό δελτίο» του Π. Κοκκινόπουλου, «Δέκατο τρίτο κιβώτιο» του Τ. Ψαρρά, «Η αγάπη άργησε μια μέρα» του Κ. Κουτσομύτη, «Μωβ ροζ» και «Ονειρο ήταν» του Λ. Ζαρουτιάδη, «Αντίστροφη μέτρηση» του Κ. Κωστόπουλου, «Αμυνα ζώνης» των Φ. Τσίτου και Λ. Χαρίτου κ.ά.
Εργάστηκε επίσης στο ραδιόφωνο σε πολλές εκπομπές λόγου και ποίησης, καθώς και σε θεατρικά έργα. Είχε εκδώσει τρεις συλλογές διηγημάτων «Σπέρμα», «Η Χαμένη», «Δύο Σταγόνες Βροχή», με το ψευδώνυμο Πρόδρομος Σαββίδης. Εκτοτε συνεργάστηκε σε σενάρια με το ίδιο ψευδώνυμο και το 1995 τιμήθηκε με το βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ταινία «Η Ζωή Ενάμισυ χιλιάρικο» της Φ. Σισκοπούλου.
Είναι μύθος η παιδική αθωότητα; Αυτό δείχνουν τα έως τώρα δεδομένα. Το περιστατικό με την κακοποίηση επτάχρονου μαθητή σε σχολείο του Βόλου αλλά και η πρόσφατη επίθεση σε μαθητή Λυκείου από συνομηλίκους του στα Τρίκαλα δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για αυταπάτες. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Στη θλιβερή διαπίστωση είχαμε οδηγηθεί χρόνια πριν, όταν παρακολουθούσαμε συγκλονισμένοι την υπόθεση του μικρού Άλεξ. Πρόσφατα ήρθε και πάλι να ταράξει τη σκέψη μας ο άδικος χαμός του σπουδαστή Βαγγέλη Γιακουμάκη. Αύριο;
Η βία είναι κοινός τόπος στα σχολεία. Οφείλουμε να το παραδεχθούμε παρά την όποια αμηχανία μας προκαλεί η διαπίστωση αυτή. Τα παιδιά μας, μικρά παιδιά δημοτικού, γυμνασίου ή λυκείου, συστήνουν συμμορίες που απειλούν ή κακοποιούν συμμαθητές τους. Τους ληστεύουν, τους αποκλείουν από τις σχολικές δραστηριότητες, τους αναγκάζουν να κάνουν πράγματα που δεν θέλουν ή τους ταπεινώνουν. Παράλληλα, διαδίδουν ψευδείς ειδήσεις για εκείνους ή διακινούν ψευδώνυμα που τους προσβάλλουν. Εκφοβίζουν και μέσω διαδικτύου ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, αλλά και μέσω μηνυμάτων στο κινητό τηλέφωνο.
Και τα δύο φύλα ασκούν εκφοβισμό, λένε οι ειδικοί. Τα αγόρια χρησιμοποιούν κυρίως τη σωματική βία και τα κορίτσια τη διασπορά ανυπόστατων πληροφοριών ή την περιθωριοποίηση άλλων παιδιών. Η συμπεριφορά είναι παραβατική. Συνιστά πράξη τιμωρητέα από το νόμο. Τα αδικήματα είναι εξύβριση, συκοφαντική δυσφήμιση, απειλή, παράνομη βία, ασέλγεια, προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας, κλοπή, ληστεία, φθορά ξένης περιουσίας, σωματική βλάβη ή ανθρωποκτονία, από δόλο ή από αμέλεια. Οι πράξεις τιμωρούνται με ποινές φυλάκισης ή κάθειρξης. Για να διωχθεί ωστόσο ποινικά ο δράστης πρέπει να υπάρχει παραδοχή ύπαρξης της εκφοβιστικής συμπεριφοράς στο σχολείο.
Σίγουρα το φαινόμενο είναι πολύπλοκο και πολυπαραγοντικό και δεν αναλύεται σε λίγες γραμμές. Σύμφωνα όμως με τον παιδοψυχίατρο Θ. Αλεξανδρίδη, τα παιδιά με επικίνδυνη συμπεριφορά έχουν προβλήματα ψυχοπαθολογικής φύσεως που δημιουργούνται μέσα στην οικογένεια. Παθολογική μπορεί να είναι μια υπεροργανωμένη οικογένεια με αυστηρό, αυταρχικό πατέρα(και μητέρα, υποθέτω) που δημιουργεί απέχθεια για το νόμο. Παθολογικές όμως είναι και οι αποδιοργανωμένες οικογένειες, στις οποίες απουσιάζουν οι νόμοι, τα πρότυπα ήθους, υπάρχει άγνοια ή ημιμάθεια. Στις περισσότερες περιπτώσεις τα παιδιά αυτά έχουν υποστεί σωματική κακοποίηση και βαριές τιμωρίες ή είναι παραμελημένα, αφρόντιστα από βρέφη, με τρομερές ελλείψεις, συναισθηματικές και άλλες. Όσον αφορά τη σύσταση επιθετικών συμμοριών, οι ειδικοί υποστηρίζουν πως τα παιδιά βρίσκουν σε αυτές στήριξη και αναγνώριση. Οι συμμορίες λειτουργούν ως υποκατάστατο της οικογένειας. Υπάρχουν μέλη, αρχηγός, ακριβώς όπως και στην οικογένεια.
Οπωσδήποτε στους κύριους παράγοντες δημιουργίας του φαινομένου πρέπει να προσμετρήσουμε τα μοντέλα βίας που προβάλλουν τα ΜΜΕ και τα βίαια ηλεκτρονικά παιχνίδια, όπως και όλο το αξιακό σύστημα της κοινωνίας μας, που έχει ως κορωνίδα του το δίκαιο του ισχυρού και τον ατομικισμό, το ρατσισμό και το μίσος προς καθετί διαφορετικό. « Όταν τα παιδιά ποτίζονται καθημερινά με σκηνές ωμής και παράλογης βίας, απάνθρωπης συμπεριφοράς, σεξουαλικής βαρβαρότητας και ανωμαλίας, ανταγωνισμού και ασυνεννοησίας, ίντριγκας, ψευτιάς και δολιότητας», είναι τουλάχιστον υποκριτικό να ψάχνουμε τους ενόχους για το έγκλημα της παιδικής παραβατικότητας και του σχολικού εκφοβισμού. Ήρθε ο καιρός να πληρώσουμε το λογαριασμό ως κοινωνία, όταν τροφοδοτούμε καθημερινά τα παιδιά με παθολογική βία ή ειδήσεις και εκπομπές που χαϊδεύουν τα κατώτερα ένστικτα του ανθρώπου. Τα παιδιά μιμούνται και επηρεάζονται, καθώς δεν έχουν χτίσει ακόμη την προσωπικότητά τους.
Βέβαια, παρόλο που οι θύτες δείχνουν δυνατοί και σκληροί, συχνά ακριβώς επειδή υστερούν σε δεξιότητες και νιώθουν ανασφάλεια, φέρονται επιθετικά. Είναι άτομα που προσπαθούν να καλύψουν τις προσωπικές τους ανεπάρκειες, να τονώσουν το άτονο «εγώ» τους, κάνοντας άλλα παιδιά να αισθάνονται μειονεκτικά. Γι’ αυτό συνήθως εκφοβίζουν καλούς και ήσυχους μαθητές, διακριτικά και ευγενικά παιδιά, που δίνουν την εντύπωση ότι είναι ανυπεράσπιστα. Επίσης στρέφονται εναντίον παιδιών διαφορετικών ως προς την εμφάνιση, το όνομα, τη θρησκεία, την καταγωγή. Στις περιπτώσεις αυτές αναπτύσσεται ένας «υπερφίαλος ναρκισσιστικός λόγος» που κάνει τον ανεπαρκή μαθητή να αισθάνεται σπουδαίος.
Μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει και το σχολείο μας, ένας θεσμός με τεράστιο κύρος και αξία. Όμως εμείς το κάναμε να χάσει τη γοητεία του. Το οικοδομήσαμε με τα υλικά της συνεχούς εξέτασης και του άγχους, της ψυχικής φθοράς και του ανταγωνισμού. Έτσι η μάθηση από μαγική διαδικασία κατάντησε αγγαρεία. Ξεχάσαμε τις ανάγκες του παιδιού μας σ’ αυτό το σχολείο. Δώσαμε ελάχιστα περιθώρια στη βιωματική μάθηση. Την πρωτοβουλία και τη συνθετική δημιουργία, την απορία και τις δραστηριότητες, που θα αναδείκνυαν τα ταλέντα και τις δεξιότητες των μαθητών, τα εξορίσαμε. Τα παιδιά λοιπόν που υστερούν, που δεν καταφέρνουν να προσαρμοστούν στους ρυθμούς αυτούς ή που δημιουργούν κενά μάθησης, ακριβώς επειδή αισθάνονται μειονεκτικά, νιώθουν αντιζηλία και φθόνο για τους επιτυχημένους μαθητές, τους οποίους και στοχοποιούν.
Η βαθιά κρίση που περνά η κοινωνία μας ήταν επόμενο να χτυπήσει τη νέα γενιά. Δεν είναι όμως εύκολη η λύση. Απαιτεί ριζικές αλλαγές στο αξιακό σύστημα, στην παιδεία, στα πρότυπα που προβάλλουμε στα παιδιά μας. Μέχρι να συμβεί όμως αυτό, οι γονείς οφείλουν να είναι άγρυπνοι, έτοιμοι να διακρίνουν κάθε αλλαγή συμπεριφοράς στο παιδί τους, όπως εσωστρέφεια, μείωση σχολικής επίδοσης, κατάθλιψη, άσχημη διάθεση, πονοκέφαλο, νυχτερινούς εφιάλτες, διούρηση στον ύπνο και να το ενθαρρύνουν ψυχολογικά. Τα παιδιά θύτες χρειάζονται την αγάπη που τόσο τους έλειψε από τους γονείς τους, οι οποίοι όμως οφείλουν να αποδεχθούν το πρόβλημα, να συνεργαστούν με το σχολείο και να θέσουν όρια στο παιδί τους. Όλοι ωστόσο, γονείς και εκπαιδευτικοί, πρέπει να ζητήσουν τη συνδρομή των αρμοδίων υπηρεσιών, της κοινωνικής πρόνοιας και των ψυχολόγων, ώστε να καταρτιστεί σχέδιο αντιμετώπισης του φαινομένου.
Το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό. Τα παιδιά-θύματα, ακριβώς την περίοδο κατά την οποία διαμορφώνουν την προσωπικότητά τους, ζουν έναν εφιάλτη ο οποίος μπορεί να στιγματίσει την όλη εξέλιξη της προσωπικότητάς τους. Μπορεί να οδηγήσει σε χρόνιο άγχος, κατάθλιψη, αυτοκτονία, αβουλία και παθητική συμπεριφορά ή να τα μετατρέψει σε θύτες, που δυστυχώς αναπαράγουν τη βία που έζησαν. Όμως και η εξέλιξη του θύτη είναι αρνητική. Τα παιδιά-νταήδες αποκτούν από μικρή ηλικία μια στάση σαδιστικής απόλαυσης με το βασανισμό του άλλου. Τις περισσότερες φορές καταλήγουν στο κελί μιας φυλακής, με αξιόποινες πράξεις στο ενεργητικό τους ή χρησιμοποιούν συζυγική βία και κακοποιούν αργότερα τα δικά τους παιδιά. Όταν μάλιστα λειτουργούν ως ομάδα, εξαχρειώνονται εντελώς. Οδηγούνται σε συλλογική υστερία, σε μια τρομακτική μιμητική προσπάθεια να ξεπεράσουν το ένα το άλλο στην αγριότητα και στο βασανισμό του θύματος. Η κοινωνία έτσι όμως αποθηριώνεται.
Αναμφίβολα η χώρα μας διέρχεται περίοδο βαθιάς κρίσης σε όλα τα επίπεδα. Ας μην επιτρέψουμε όμως τα όνειρα των παιδιών μας να πνιγούν μέσα στη βιαιότητα. Ας μην τους κρύψουμε τον «ήλιο του μέλλοντός» τους. Οι καιροί ου μενετοί. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για εφησυχασμούς και εθελοτυφλίες. Είναι καθήκον όλης της κοινωνίας να μεριμνήσει για το ανησυχητικό φαινόμενο της παιδικής και εφηβικής βίας.
Λίλια Τσούβα -φιλόλογος
To διαβάσαμε στον ΕΝΕΡΓΟ ΠΟΛΙΤΗ (Εβδομαδιαία Τρικάλων)
Ο Ρώσος πρόεδρος επιβεβαίωσε πως δεν συναντήθηκε με τον Τούρκο ομόλογό του - Νέα στοιχεία για συναλλαγές Άγκυρας με Ισλαμικό Κράτος
Από το Παρίσι που διεξάγεται η Διάσκεψη για το Κλίμα, ο Ρώσος πρόεδρος, Βλάντιμιρ Πούτιν, πραγματοποίησε συνέντευξη Τύπου επιβεβαιώνοντας όσα είχαν διαρρεύσει σχετικά με την απροθυμία του να συναντήσει τον Τούρκο πρόεδρο. O Πούτιν είπε, λοιπόν, πως δεν συναντήθηκε με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, έπειτα από το περιστατικό με την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού από τουρκικά F-16.
Όπως είπε, δεν υπήρχε λόγος η τουρκική αεροπορία να εξαπολύσει επίθεση ενάντια στο μαχητικό της Ρωσίας καθώς δεν απειλούσε την Τουρκία, ενώ δήλωσε: «Ακούσαμε ότι δεν ήταν ο Ερντογάν που έλαβε αυτή την απόφαση, αλλά άλλοι άνθρωποι».
Ο Ρώσος πρόεδρος επανήλθε στις καταγγελίες ότι η Τουρκία συνεργάζεται με τους τζιχαντιστές για την διακίνηση πετρελαίου, υποστηρίζοντας πως έχει στην κατοχή του νέα στοιχεία που επιβεβαιώνουν τις αρχικές πληροφορίες για συναλλαγές μεταξύ Άγκυρας και Ισλαμικού Κράτους.
Τόνισε, μάλιστα, πως η κατάρριψη του αεροσκάφους από την Τουρκία έγινε για να προστατευθούν οι περιοχές από όπου παραλαμβάνουν πετρέλαιο από τους τζιχαντιστές.
Από την άλλη, τόνισε πως η πρόφαση ότι οι Τούρκοι θέλουν να προστατεύσουν τους Τουρκμένους καλύπτει την προσπάθεια να προστατεύσουν τους τζιχαντιστές στην περιοχή της Συρίας ώστε να προχωρήσουν στην παράνομη συναλλαγή για το πετρέλαιο.
Όσο για τη συνομιλία του με τον Αμερικανό πρόεδρο, Μπαράκ Ομπάμα, δήλωσε πως συζήτησαν για την κρίση στη Συρία και συμφώνησαν πως πρέπει να εστιάσουν στη λίστα των οργανώσεων που εκτιμάται ότι είναι τρομοκρατικές και εκείνες που ανήκουν στην «υγιή» αντιπολίτευση.
Σχετικά με την αντιμετώπιση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης ο Ρώσος πρόεδρος δήλωσε πως η Ρωσία έχει καθυστερήσει την υπερθέρμανση του πλανήτη αυτό το έτος χάρη στις προσπάθειες που έχουν καταβληθεί.
«Τα δάση είναι ο πνεύμονας του πλανήτη μας και χρειαζόμαστε κατάλληλα φάρμακα για να τον διατηρήσουμε υγιή», τόνισε ο Πούτιν. Πρώτο ΘΈΜΑ. Gr. Δανάη Δασοπούλου
1941: Η πείνα θερίζει στην κατοχική Ελλάδα και σε συνδυασμό με τις πολύ άσχημες καιρικές συνθήκες προκαλεί χιλιάδες θύματα ανάμεσα στον αστικό, κυρίως, πληθυσμό της χώρας. Μέχρι τα μέσα του 1942 οι νεκροί θα φτάσουν τις 200.000.
1947: Ταραχές ξεσπούν στην Ιερουσαλήμ, μετά την απόφαση του ΟΗΕ να διαχωρίσει την Παλαιστίνη σε δύο κράτη (Εβραϊκό και Παλαιστινιακό).
1979: Ο Νίκος Γκάλης κάνει το ντεμπούτο του στο ελληνικό μπάσκετ με την ομάδα του Άρη και σημειώνει 30 πόντους σε αγώνα της ομάδας του με τον Ηρακλή.
