ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΤΡΊΚΑΛΑ του περ.αιώνα

Το παλιό ΚΤΕΛ

Η γωνία που σήμερα είναι ο χαλβάς "1 και κάτι""

Λεωφορεία στη Τζούρτζια.

Αγρότες με τρακτέρ στο κέντρο των Τρικάλων

** Τις φωτογραφíσαμε απο τοίχο Τρικαλινού καταστήματος,
Γενάρης 2016

ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ Ο Κορνήλιος Καστοριάδης απομυθοποιεί την Χριστιανική «αγάπη»

Το κείμενο του άρθρου αποτελεί απόσπασμα σεμιναρίου (1983) του Κορνήλιου Καστοριάδη, το οποίο έχει συμπεριληφθεί στην “Ελληνική ιδιαιτερότητα, Τόμος Β΄, Η Πόλις και οι νόμοι” (εκδ. Κριτική, Αθήνα, 2008, μετάφραση: Ζωή Καστοριάδη.)

Από το Ιστολόγιο: Ο Υπνοβάτης

Η ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΕΟΣ

Οι αρχαιοελληνικές έννοιες και η διαστρέβλωσή τους από την υποκριτική χριστιανική ηθική

Θα έβλεπα δύο πολύ σημαντικά στοιχεία, που χαρακτηρίζουν τις διαπροσωπικές σχέσεις στην Ελλάδα και εκφράζονται με τις λέξεις φιλία και έλεος. Ας αρχίσουμε από την πρώτη. Ο Αριστοτέλης, ο οποίος είναι παραδόξως ο κατ’ εξοχήν φιλόσοφος της κλασικής πόλης, θα τη συζητήσει δια μακρών. Έχουμε συνηθίσει, μετά από τους Ρωμαίους, να μεταφράζουμε αυτή τη λέξη ως «amitié» («φιλική σχέση»), καθόλου δόκιμη απόδοση. Η φιλία προέρχεται από το ρήμα φιλώ, που σημαίνει αγαπώ. Όχι αγαπώ ερωτικά, αν και αυτό το νόημα είναι επίσης δυνατό. Η φιλία είναι το γένος, που σαν επιμέρους είδη του έχει τις διάφορες μορφές συναισθημάτων, που μπορούν να συνδέσουν τα άτομα. Και στην ελληνική πόλη, η φιλία έχει πολύ σημαντικές θεσμικές πτυχές. Βεβαίως, πρόκειται κυρίως για τη φιλική σχέση μεταξύ ανδρών, συχνά βάσει άτυπων πολιτικών συνδέσμων που ονομάζονται εταιρείαι, ενώ ο Πλάτων, όπως και ο Αριστοτέλης, θα πουν δικαίως, ότι η φιλία είναι κατ’ εξοχήν ο τύπος σχέσης, που μπορεί να ευδοκιμήσει και να αναπτυχθεί σε μια ελεύθερη κοινότητα και ότι μια τέτοια κοινότητα την προϋποθέτει.

Κατά κανόνα, η τυραννία δεν μπορεί να ανεχθεί τη φιλίαν (Πλάτων, «Πολιτεία», Ι, 576a, Αριστοτέλης, «Ηθικά Νικομάχεια», Θ, 1161a 30-35, 1161b 1-10). O τύραννος έχει κάθε συμφέρον να εμποδίσει την, ανεξάρτητα από αυτό τον ίδιο, δημιουργία ισχυρών δεσμών μεταξύ των ανθρώπων, που θα μπορούσαν να ευνοήσουν τον αγώνα εναντίον της εξουσίας του και, εν πάση περιπτώσει, τη σύσταση μέσα στην κοινωνία ενός κέντρου αναφοράς που διαφεύγει του ελέγχου του. Μπορούμε να δούμε το πράγμα από μια μακιαβέλεια σκοπιά -δεν λέω μακιαβελική-, θέτοντας το ερώτημα του πώς πρέπει να ενεργήσει ο τύραννος για να κυβερνήσει. Απάντηση: πρέπει να καταστρέψει τις φιλικές σχέσεις. Ας μεταθέσουμε το ερώτημα στην εποχή μας: τι χρειάζεται ένα ολοκληρωτικό καθεστώς για να εξασφαλίσει τη θέση του; Να διαρρήξει με κάθε τρόπο όλες τις ανεξάρτητες από αυτό σχέσεις μέσα στην κοινωνία, να καταφέρει να κονιορτοποιήσει το λαό και να καταστήσει μοναδικό κέντρο αναφοράς και ενοποίησης τους την ίδια την εξουσία.

Δεν είναι εξ’ άλλου τυχαίο το γεγονός ότι, πολύ συχνά, οι αφηγήσεις των τυραννοκτόνων φέρνουν στο προσκήνιο φίλους, όπως στο περίφημο παράδειγμα του Αρμόδιου και του Αριστογείτονος στην Αθήνα, οι οποίοι σκότωσαν τον Ίππαρχο, γιο του τυράννου Πεισίστρατου. Θα βρούμε και άλλους στη νότια Ιταλία… Επομένως, η πρώτη διαπροσωπική σχέση, που μετρά στην πολιτική ζωή της κοινότητας είναι η φιλία, θα επανέλθω.

Το δεύτερο στοιχείο, για να χρησιμοποιήσουμε τον όρο του Αριστοτέλη στον ορισμό της τραγωδίας, είναι ο έλεος -θα μπορούσαμε να πούμε επίσης η συμπάθεια-, δεν πρόκειται για οίκτο ή για κάπως δακρύβρεχτη συμπόνια, αλλά για το γεγονός ότι ο ένας μπαίνει στη θέση του άλλου και συμπάσχει, δηλαδή μεταφορικά, υφίσταται αυτό που κάνει τον άλλο να πάσχει, δεν μένει απαθής απέναντι στη δυστυχία του. Βρίσκουμε έτσι σε ένα λόγο του Δημοσθένη («Κατά Τιμοκράτους», 171,1) το απόσπασμα, όπου λέει, ότι κατά γενική ομολογία, πρέπει τους ασθενείς ελεείν, να επιδεικνύεται έλεος απέναντι στους αδύναμους, να λαμβάνεται υπόψη αυτό που τους συμβαίνει…

Η ιδέα, φυσικά, βρίσκεται ήδη στην Ιλιάδα. Σας θυμίζω τη σκηνή, στο τέλος του έπους, μεταξύ Αχιλλέως και Πριάμου. Βρίσκουμε εκεί όλο τον έλεον του κόσμου, ο καθένας μπαίνει στη θέση του άλλου, και μάλιστα με διάφορους τρόπους. Μπορούμε λοιπόν να συγκρατήσουμε από τη μια τη φιλίαν, και από την άλλη τον έλεον, ως τυπικά συναισθήματα, που αφορούν στις σχέσεις μεταξύ ατόμων. Το επαναλαμβάνω, έχουμε να κάνουμε εδώ, φυσικά, με μια άτυπη θέσμιση, κάτι σαν έθιμο, αλλά με την ισχυρή έννοια του όρου, δηλαδή αυτού, που κατά τα ειωθότα εφαρμόζεται στην πόλη.

Εδώ είναι αναγκαία μια παρέκβαση. Όταν μιλάμε για συναισθήματα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα θεμελιώδες γεγονός, που αποτελεί επίσης κοινοτυπία – και τις κοινοτυπίες δεν τις πολυσκεφτόμαστε∙ τα συναισθήματα δεν λειτουργούν κατά παραγγελία. Μπορούμε, μέχρι ενός σημείου, να κατευθύνουμε την εξωτερική μας συμπεριφορά και να κυριαρχήσουμε στα συναισθήματα μας. Δεν είναι όμως δυνατό να τα αλλάξουμε επιβάλλοντας τη θέληση μας ή από απλό ηθικό καθήκον. Το περισσότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τα διαμορφώσουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας, όπως λέει ο Αριστοτέλης στην αρχή του δεύτερου βιβλίου των «Ηθικών Νικομαχείων»: «Ουτ’ άρα φύσει ούτε παρά φύσιν εγγίνονται αι αρεταί, αλλά πεφυκόσι μεν ημίν δέξασβαι αυτάς, τελειουμένοις δε δια του εθους». [Oι αρετές δεν υπάρχουν μέσα μας εκ φύσεως – ούτε όμως και είναι αντίθετη προς τη φύση μας η γένεσή τους μέσα μας; η φύση μας έκανε επιδεκτικούς στις αρετές, τέλειοι όμως σ’ αυτές γινόμαστε με τη διαδικασία του έθους (1103a 25).]

Και ιδού ένα πολύ ωραίο ανέκδοτο: κάποιοι φίλοι του Σωκράτη γνώρισαν ένα διάσημο φυσιογνωμιστή, του έδειξαν από μακριά τον Σωκράτη και του ζήτησαν να περιγράφει το χαρακτήρα του. Εκείνος, αφού τον κοίταξε καλά, απάντησε, ότι είναι ευέξαπτος και ανίκανος για αυτοέλεγχο, φιλήδονος, ψεύτης κ.λπ.. Κατάπληξη και γέλια των φίλων, που τα μετέφεραν όλα στον Σωκράτη. Έτσι ακριβώς ήμουν, τους απαντά· έκτοτε άλλαξα τον εαυτό μου, τα ελαττώματα όμως αυτά παρέμειναν χαραγμένα στο πρόσωπο μου (Κικέρων, Τusculanes, IV, 37).

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε, ότι στην ελληνική αντίληψη -και ο Αριστοτέλης το αναφέρει ρητά- φιλία μόνο μεταξύ ίσων μπορεί να υπάρχει. Αυτό είναι εξάλλου που την ανάγει στο κατεξοχήν δημοκρατικό συναίσθημα, θα ήταν γελοίο, λέει, να φανταστούμε ότι δεσμοί φιλίας μπορούν να συνδέσουν ένα θνητό με τον Δία. Από την άλλη, το συναίσθημα αυτό απευθύνεται σε ό,τι αξιολογούμε θετικά στον άλλο. Αυτό μπορεί να φαίνεται αυτονόητο, αλλά μην ξεχνάτε ότι η χριστιανική θέση είναι εντελώς διαφορετική – θα επανέλθω επ’ αυτού. Βλέπετε λοιπόν, ότι η φιλία εξαρτάται, κατά μία έννοια, από την πολιτική θέσμιση της πόλης, δεδομένου ότι η ίδια η πόλη θέτει τα άτομα ως ίσα, δημιουργώντας ως εκ τούτου τις συνθήκες για αυτό τον τύπο δεσμών. Και ταυτόχρονα η πόλη βεβαίως δίνει σε καθένα από τα μέλη της τη δυνατότητα να εξυψωθεί ώστε να γίνει άξιο φιλίας.

Στην ελληνική αντίληψη φιλία μόνο μεταξύ ίσων μπορεί να υπάρχει.

Υποθέστε τώρα, ότι η θεμελιώδης ηθική προτροπή σε μια κοινότητα είναι η αγάπη, όχι η ανοχή ή η λύπηση, αλλά η αγάπη των πάντων ανεξάρτητα από το τι είναι ο καθένας, επιπλέον δε, ότι πρέπει η αγάπη αυτή να επιδεικνύεται ακόμη περισσότερο, όταν το άτομο δεν αξίζει ηθικά. Σε αυτό ακριβώς έγκειται, όπως ξέρουμε, το περιεχόμενο της χριστιανικής προτροπής σε ό,τι αφορά τις ατομικές σχέσεις. Ο πραγματικός χριστιανικός ήρωας είναι αυτός, που μπορεί να φιλήσει τις πληγές των λεπρών ή ο Χριστός της παραβολής του Dostoevsky, ο οποίος φιλά στο στόμα τον Μέγα Ιεροεξεταστή, που μόλις του εξήγησε τις ορθολογικές φρικαλεότητες, που γνωρίζετε.

Φυσικά, δεν υπάρχει τίποτα παρόμοιο στον ελληνικό κόσμο. Η φιλία απευθύνεται στον άλλο στο βαθμό που ενσαρκώνει μια αξία, στο μέτρο που είναι καλός καγαθός, δηλαδή ένα ον «καλό και ωραίο». Όσο για τον έλεον, απευθύνεται σε όλο τον κόσμο, αλλά δεν πρόκειται για αγάπη. Είναι το γεγονός, ότι ο άλλος λαμβάνεται υπ’ όψη, η δυστυχία του μετρά και υπαγορεύει την ανάλογη δράση. Μπορεί να δείξει κανείς έλεον σε ένα λεπρό και να τον βοηθήσει χωρίς να τον αγαπά ούτε να αισθάνεται υποχρεωμένος να φιλήσει τις πληγές του.

Είναι αλήθεια, ότι βρίσκουμε στον ελληνικό πνευματικό κόσμο κάτι που σηματοδοτεί ταυτόχρονα ένα όριο και μια αλλαγή, και για το οποίο ελέχθη -κακώς- ότι προανήγγειλε το χριστιανισμό. Πρόκειται βεβαίως για τη θέση, που αποδίδει ο Πλάτων στον Σωκράτη, που προέρχεται πιθανότατα από τον Σωκράτη ως ιστορικό πρόσωπο και συνίσταται στην προτροπή του να μην απαντάς στο κακό με το κακό. Είναι προτιμότερο να υφίστασαι την αδικία παρά να τη διαπράττεις. Είναι όμως διαφορετικό να πεις: μην απαντάς στο κακό με το κακό, πράγμα που αφορά στη συμπεριφορά μας και εξαρτάται από εμάς, είναι, όπως λέει ο Αριστοτέλης, «εφ’ ημίν». Και είναι άλλο να λες: να αγαπάς αυτόν που σου κάνει κακό. Αυτή η προτροπή δεν αφορά στη συμπεριφορά, αλλά στο συναίσθημα και είναι καθ’ αυτή παράλογη, διότι κανείς δεν μπορεί να κυριαρχήσει τα συναισθήματα του. Δεν συζητώ καν για το αν πρέπει ή όχι να αγαπάμε αυτούς που κάνουν κακό. Αν θεωρήσουμε όμως τι συνεπάγεται αυτό, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα, ότι όσο περισσότερο ο τάδε έχει βασανίσει στο Άουσβιτς, τόσο περισσότερο θα πρέπει να αγαπηθεί! Πρόταση απολύτως απορριπτέα.

Εδώ έγκειται η διπλοπροσωπία ή η θεμελιώδης υποκρισία του χριστιανισμού. Υποκρισία όχι με την τρέχουσα, αλλά με την οντολογική έννοια. Αυτό που προτείνεται εδώ είναι ένα είδος ψευδούς απολύτου, δεδομένου ότι πρόκειται για απόλυτο απολύτως μη πραγματοποιήσιμο και επομένως ανύπαρκτο. Και ζούμε κάτω ακριβώς από την τερατώδη κυριαρχία αυτής της αδύνατης ηθικής εδώ και σχεδόν δεκαεπτά αιώνες, πράγμα που φέρνει, φυσικά, καταστροφικά αποτελέσματα, όπως ο ουσιώδης διχασμός στον εσωτερικό κόσμο των ατόμων, που ο Ηegel είχε πολύ καθαρά δει. Όταν μιλά για τη δυστυχή συνείδηση, αναφέρεται κατά μία έννοια στο χριστιανισμό, που επιβάλλει στο άτομο έναν κανόνα, στον οποίο δεν μπορεί ποτέ να υπακούσει.

Εν ολίγοις, υπάρχει θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα σε μια ηθική, που λέει, ότι αυτός που κάνει το κακό (αυτό που θεωρώ, αυτό που θεωρούμε κακό) πρέπει παρά ταύτα να αντιμετωπίζεται ως άτομο, που δεν υποβιβάζεται εντελώς στο κακό που διαπράττει, ως άτομο, που μπορεί να αναπτύξει και άλλες δυνατότητες -αυτή η προτροπή έχει περιεχόμενο, δυνατότητα εφαρμογής, και αφορά σε μια συμπεριφορά, όχι σε συναισθήματα- και μια άλλη που λέει, ότι αυτόν που κάνει το κακό πρέπει να τον αγαπάς εξ’ ίσου, και μάλιστα περισσότερο από τους άλλους – πράγμα που καταλήγει σε μια ηθική η οποία, κυριολεκτικά, θα μας προέτρεπε να αγαπάμε τον Χίτλερ και τον Στάλιν. Σχηματοποιώ φυσικά, αλλά αυτή η εναλλακτική λύση είναι σαφώς παρούσα.

Η χριστιανική ηθική καταλήγει να μεταμορφώσει το άτομο σε αιώνιο ένοχο, που παραμένει πάντοτε ανεπαρκές απέναντι στον κανόνα. Είναι ως εκ τούτου καταδικασμένο να συμβιβάζεται διαρκώς με αυτό τον κανόνα, να ζει μέσα στον κομφορμισμό και στη διπλοπροσωπία.

Η δεύτερη ηθική, η χριστιανική, της οποίας εξ’ άλλου θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε τους προδρόμους στην Παλαιά Διαθήκη -η Καινή είναι από αυτή την άποψη λιγότερο ανακαινιστική απ’ όσο θα ήθελε-, καταλήγει επομένως να μεταμορφώσει το άτομο σε αιώνιο ένοχο, που παραμένει πάντοτε ανεπαρκές απέναντι στον κανόνα. Είναι ως εκ τούτου καταδικασμένο να συμβιβάζεται διαρκώς με αυτό τον κανόνα, να ζει μέσα στον κομφορμισμό και στη διπλοπροσωπία, σχετικοποιώντας, ως μη όφειλε, τα πράγματα.

Όσο για το κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, ο χριστιανισμός ξεκινά αγνοώντας το αναφανδόν: δεν μας αφορά, λένε τα ευαγγέλια, πάσα εξουσία εκ θεού, τα του Καίσαρος τω Καίσαρι (είναι η Προς Ρωμαίους Επιστολή) κ.λπ.. Έτσι καταλήγουμε αναγκαστικά σε μια σχάση, σε μια διάσπαση. Από τη μια ένας δημόσιος χώρος, θεσμισμένος, όπου ο Καίσαρ κάνει ό,τι έχει να κάνει και όπου, παρ’ όλες τις συζητήσεις περί αυτού, δεν βλέπουμε με ποιο τρόπο θα μπορούσαν να εφαρμοστούν οι κανόνες της ηθικής: ο εξομολογητής του βασιλιά μπορεί βεβαίως να του επιβάλλει μια μετάνοια επειδή διέταξε τη σφαγή μερικών χιλιάδων υπηκόων του, όμως αυτό δεν αλλάζει σε τίποτα τη νομιμότητα του βασιλιά. Από την άλλη, ένας ιδιωτικός χώρος, όπου ισχύει αυτή η μη πραγματοποιήσιμη προτροπή του να αγαπάς τον πλησίον σου, όποιος κι αν είναι αυτός, περισσότερο από τον εαυτό σου. Ασφαλώς, μετά τη θέσμισή του, ο χριστιανισμός απέκτησε εξαιρετική πνευματική ευρύτητα, οικειοποιούμενος μεγάλο τμήμα της αρχαίας φιλοσοφίας και των μεθόδων της, οπότε τα προβλήματα εμφανίζονται πιο επεξεργασμένα, συμπεριλαμβανομένων και των πολιτικών και ενεργοποιείται μια ολόκληρη σοφιστεία.

Όλα αυτά τα βρίσκουμε, από κάποια στιγμή και μετά, στους Πατέρες της Εκκλησίας και στη συνέχεια στους θεολόγους του Μεσαίωνα. Και τα επιχειρήματα εξακοντίζονται προς όλες τις κατευθύνσεις: για να καταδικάσουν το φόνο του βασιλιά ή για να τον δικαιολογήσουν ή και τα δύο… επειδή έχει επανεισαχθεί στον δημόσιο χώρο κάτι σαν θείο φυσικό δίκαιο, που ο μονάρχης είναι παρά ταύτα υποχρεωμένος να σεβαστεί. Δεν επιτυγχάνεται όμως ποτέ μια συμφωνία, ένα μονοσήμαντο δόγμα. Παραμένει σε τελευταία ανάλυση αυτή η διπλοπροσωπία της θέσμισης, ανάμεσα σε μια πολιτική, που προέρχεται από την απλή πραγματικότητα και σε μια ηθική, που περιορίζεται στον ιδιωτικό βίο των ανθρώπων.

Το κείμενο του άρθρου αποτελεί απόσπασμα σεμιναρίου (1983) του Κορνήλιου Καστοριάδη, το οποίο έχει συμπεριληφθεί στην “Ελληνική ιδιαιτερότητα, Τόμος Β΄, Η Πόλις και οι νόμοι” (εκδ. Κριτική, Αθήνα, 2008, μετάφραση: Ζωή Καστοριάδη.)

Όμως, το σημαντικό -αυτός εξάλλου είναι και ο λόγος, που επέμεινα σε αυτή την παρέκβαση- είναι, ότι δεν υπάρχουν στον αρχαίο ελληνικό κόσμο η διπλοπροσωπία, το ενσωματωμένο ψέμα στην πραγματική λειτουργία της κοινωνίας και στην παράσταση, που φτιάχνει η ίδια για τον εαυτό της και η οποία εξακολουθεί να υφίσταται από το Μεσαίωνα μέχρι τον σύγχρονο κόσμο μας. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε, ότι απουσιάζει από όλες τις ιστορικές κοινωνίες, με εξαίρεση τις μονοθεϊστικές. Οι ασιάτες δεσπότες δεν θα πουν κάτι και θα κάνουν κάτι άλλο. Στην Ελλάδα, στη Ρώμη, δεν θα πουν, ότι όλα τα ανθρώπινα όντα είναι ίσα για να επικυρώσουν στη συνέχεια τις υπάρχουσες ιεραρχίες. Δεν θα ισχυριστούν, ότι η δικαιοσύνη οφείλει, να προέχει στις σχέσεις μεταξύ πόλεων, θα πουν ότι αυτό που υπερισχύει στις σχέσεις μεταξύ πόλεων, αν δεν είναι ίσες, είναι η βία. Δεν θα βρούμε όμως αυτές τις εξωφρενικές καταστάσεις, στις οποίες έχουμε από τη μια μεριά ένα διεθνές δίκαιο, που υποτίθεται ότι εξασφαλίζει τη δικαιοσύνη στις σχέσεις μεταξύ Κρατών και από την άλλη παρεμβάσεις στη Νικαράγουα, στα νησιά Φόκλαντ, στο Αφγανιστάν κ.α., καταστάσεις στις οποίες το δίκαιο δεν παίζει απολύτως κανένα ρόλο. Εφιστώ την προσοχή σας σε αυτό το κεφαλαιώδες γεγονός: μία από τις συνθήκες ύπαρξης αυτού, που αποκαλούμε ιδεολογία -με την πραγματική έννοια του όρου και όχι με την έννοια που κολλά παντού, όπως στους αλθουσερικούς ή σε άλλους, που μιλάνε για ιδεολογία των Ελλήνων ή των Παπούα- είναι ακριβώς αυτός ο διχασμός ανάμεσα στο λέγειν και το πράττειν.

Μια τέτοια απόσταση ανάμεσα σε απατηλό λόγο και πραγματικότητα της κοινωνικής δράσης έχει σημαντικές προεκτάσεις. Μια πραγματική ηθική μόνο στα εφ’ ημίν, σε ό,τι εξαρτάται από εμάς, μπορεί να αναφέρεται. Και είναι ουσιώδες να αναγνωρίσουμε αυτόν ακριβώς το χώρο της ψυχικής ζωής, που ο άνθρωπος δεν ελέγχει – εξ’ άλλου δεν μπορούμε να δούμε στη συγκεκριμένη περίπτωση τί θα σήμαινε ο έλεγχος. Μπορούμε να ελέγξουμε τη συμπεριφορά, που προέρχεται από τα συναισθήματα, όχι όμως τα ίδια τα συναισθήματα. Κατά συνέπεια, κάθε ηθική προτροπή απευθυνόμενη στα συναισθήματα είναι παράλογη. Ακόμη μεγαλύτερος παραλογισμός είναι η προσπάθεια επιβολής αδύνατων ή αντιφατικών συναισθημάτων.

Όποιος αγαπά όλο τον κόσμο φυσικά δεν αγαπά κανένα. Και όποιος αγαπά αυτό που μισεί δεν μισεί τίποτα – αλλά όποιος δεν μισεί τίποτα δεν επενδύει τίποτα συναισθηματικά. Πράγμα, που οριακά είναι δυνατό, αλλά αποτελεί εξ ορισμού αποκλειστικότητα ορισμένων ατόμων, χριστιανών αναχωρητών στην έρημο ή οπαδών του βουδισμού. Και η ύπαρξη αυτών των περιθωριακών ατόμων, ερημιτών ή αγίων επιτρέπει ταυτόχρονα στην κοινωνία να δικαιολογείται και να ενοχοποιείται δίνοντας στον εαυτό της την απατηλή απόδειξη της δυνατότητας να πραγματωθεί το διακηρυσσόμενο ιδεώδες. Ο άγιος τάδε το καταφέρνει, άρα η ηθική μας δεν είναι παράλογη· εμείς όμως δεν έχουμε το απαιτούμενο ανάστημα, πρέπει επομένως να εξιλασθούμε, να γονυπετήσουμε, να συνεισφέρουμε στους εράνους για την ανοικοδόμηση του ιερού ναού κ.λπ. – και ταυτόχρονα, αναμφίβολα, να μάθουμε να εξαπατάμε.

“Ο άγιος τάδε το καταφέρνει, άρα η ηθική μας δεν είναι παράλογη· εμείς όμως δεν έχουμε το απαιτούμενο ανάστημα, πρέπει επομένως να εξιλασθούμε, να γονυπετήσουμε, να συνεισφέρουμε στους εράνους για την ανοικοδόμηση του ιερού ναού κ.λπ. – και ταυτόχρονα, αναμφίβολα, να μάθουμε να εξαπατάμε”.

Ίσως υπήρξε κάποια στιγμή στην ιστορία του χριστιανισμού, που αυτή η διπλοπροσωπία δεν είχε ακόμη εμφανιστεί: Αναφέρομαι στους δύο πρώτους αιώνες της εξάπλωσής του (τον 2ο και τον 3ο μ.Χ. αιώνα) περίοδο, για την οποία έχει κανείς την εντύπωση σε μεγάλο βαθμό, ότι αυτοί οι χριστιανοί είχαν πράγματι παραιτηθεί από την εγκόσμια ζωή και περίμεναν ανά πάσα στιγμή τη Δευτέρα Παρουσία, την επιστροφή του Χριστού επί της γης. Ως εκ τούτου, η επίγεια ζωή -συμπεριλαμβανομένης βεβαίως και της ζωής των πολιτικών θεσμών- έχανε κάθε σημασία, αφού ο Μεσσίας θα εμφανιζόταν από τη μια στιγμή στην άλλη.

Υπό αυτές τις συνθήκες, όταν τα άτομα ζουν μια ζωή, που μόνο κατ’ όνομα είναι, ζωή, σε απόλυτη ετοιμότητα και με τις αποσκευές ανά χείρας για το ταξίδι στον άλλο κόσμο, είναι δυνατό να φανταστούμε εφαρμογή της χριστιανικής ηθικής που να μην αποτελεί διαρκή διπλοπροσωπία. Από τη στιγμή όμως που οι χριστιανοί εγκαθίστανται μόνιμα στη ζωή της κοινωνίας, και επομένως από τη στιγμή, όπου ο χριστιανισμός αναγνωρίζεται (το 313 μ.Χ., επί Κωνσταντίνου) και στη συνέχεια γίνεται η υποχρεωτική θρησκεία για όλους τους κατοίκους της Αυτοκρατορίας επί ποινή διώξεων (384, ψήφισμα του Θεοδόσιου), η διπλοπροσωπία βρίσκεται στην καρδιά της χριστιανικής θέσμισης της κοινωνίας και η κατάσταση αυτή προεκτείνεται μέχρι τις μέρες μας με τη διάσταση ανάμεσα σε ένα δικαιολογητικό λόγο και στην πραγματικότητα.

Συμπεραίνοντας, ας επανέλθουμε σε δύο στοιχεία της άτυπης θέσμισης της κοινωνίας στην αρχαία Ελλάδα, δηλαδή τον έλεον και τη φιλίαν. Διαβάστε σχετικά ή ξαναδιαβάστε αυτό το υπέροχο χωρίο των «Ηθικών Νικομαχείων» (Η, 1155a 23-29), όπου ο Αριστοτέλης λέει, ότι πρόκειται για τη σημαντικότερη αρετή, σημαντικότερη ακόμη και από τη δικαιοσύνη, σε βαθμό που οι νομοθέτες δικαίως ασχολούνται περισσότερο με τη φιλία, παρά με τη δικαιοσύνη. Φράση πολύ περίεργη, που θα έπρεπε να αναλυθεί σε βάθος, τόσο σε σχέση με το ιστορικό ανάφορο, το οποίο έχει κατά νου ο Αριστοτέλης, όσο και για την κατανόηση της σημασίας της.

Όπως και να ‘χει το πράγμα, αντιμετωπίζει αρνητικά το γεγονός, ότι οι τύραννοι δεν συμβιβάζονται με τη φιλία μεταξύ πολιτών και προσθέτει, ότι αν η φιλία βασίλευε παντού στην πόλη, δεν θα υπήρχε ανάγκη δικαιοσύνης, διότι, όπως λέει η παροιμία, «τα πάντα είναι κοινά μεταξύ φίλων» («Ηθικά Νικομάχεια», Η, 1159 b 30). Χαράσσει έτσι ένα είδος προοπτικής – ορίου, ένα ιδεώδες, στο πλαίσιο του οποίου, ιδιαίτερα, το μεγάλο ερώτημα της διανεμητικής δικαιοσύνης (τι πρέπει να δοθεί σε ποιον;) δεν θα ετίθετο καν, δεδομένου, ότι δεν θα υπήρχε κανείς, που θα ήθελε να προστατεύσει τα αγαθά του ούτε θα είχε βλέψεις για τα αγαθά του άλλου, και όπου ακόμη και οι όροι «δικό μου» και «δικό σου» θα είχαν περιπέσει σε αχρησία.

(τα κείμενο αυτό του Καστοριάδη το είχα δημοσιεύσει παλαιότερα στο freeinquiry.gr)

via respublica.gr

Αγρότες: Διατήρηση μπλόκων και συσκέψεις για καθορισμό της τακτικής τους

Σαββατοκύριακο με μπλόκα, αλλά και με οργανωτικές συσκέψεις των αγροτών για τις επόμενες κινήσεις τους, αφού εκτός των τοπικών συσκέψεων για το Σάββατο έχει προγραμματιστεί σύσκεψη στα Τέμπη για τις 14.00 το μεσημέρι.

Η ανοιχτή πρόταση της κυβέρνησης για διάλογο, που όμως οι αγρότες όπως έχουν δηλώσει θέλουν να γίνει με παράλληλη απόσυρση του νομοσχεδίου, αλλά και ο απόηχος των επεισοδίων στην Agrotica, αναμένεται να τεθούν στις συζητήσεις τους. 

ΠΑΤΉΣΤΕ ΤΑ ΒΕΛΆΚΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΒΙΔΕΟ 

More  

NOW PLAYING

Έκκληση για διάλογο από τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης

«Γράφουν» την ατζέντα οι αγρότες των Τεμπών

Ομιλία Κυριάκου Μητσοτάκη στο συνέδριο ECONOMIST

Διαψεύδει τα περί εξόδου της Ελλάδας από τη Σένγκεν ο Δ. Αβραμόπουλος

Στην τελική ευθεία η πρώτη αξιολόγηση του προγράμματος

«Τέλος Μαρτίου αρχές Απριλίου η αξιολόγηση» όχι άλλη καθυστέρηση, λέει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος

Μπλόκα και αποκλεισμοί – Ασφυκτική πίεση από τους αγρότες

    

Στο νομό Πέλλας, η απόφαση που ελήφθη στη 13.00 το μεσημέρι της Παρασκευής, σε επίπεδο νομού αφορά στα εξής: το μπλόκο στη γέφυρα Σερβικιά στα Γιαννιτσά θα κλείνει 11.00-12.00 το πρωί όπως και αυτά σε Έδεσσα, αυτό στο Αμύνταιο θα κλείνει 10.00-12.00 το πρωί και αυτά σε Μελίσσι, Μαυροβούνι και Αλυσίδα “Αρνισσας θα κλείνουν 17.30-20.00 το βράδυ. Αυτές οι ώρες ισχύουν για το Σαββατοκύριακο, ενώ το Σάββατο μετά τη συνάντηση των Τεμπών θα αποφασιστεί το τι μέλλει γενέσθαι από Δευτέρα 1η Φεβρουαρίου.
Σύμφωνα με την ΕΡΑ Τρικάλων, μέσα στο Σαββατοκύριακο, οι αγρότες αναμένεται να σχεδιάσουν τις επόμενες κινήσεις τους, χωρίς να αποκλείουν τον αποκλεισμό δρόμων ή άλλες συμβολικές ενέργειες, αρχής γενομένης από την προσεχή Δευτέρα.

Στο μπλόκο των Χανίων (πηγή ΕΡΑ Χανίων), στην εθνική οδό Χανίων-Ρεθύμνης, στα Μεγάλα Χωράφια, η Ενωτική Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Ν.Χανίων και ο Σύλλογος Κτηνοτρόφων Ν. Χανίων ανακοίνωσαν πως (όπως έγινε και την Παρασκευή), το Σάββατο 30 και την Κυριακή 31, ο δρόμος θα κλείσει για μικρό χρονικό διάστημα στις 12 το μεσημέρι και στις 5 το απόγευμα.

Στο μπλόκο του Κουρτεσίου αναμένεται να βρεθούν σε συμπαράσταση των αγροτών, που αγωνίζονται κατά του νέου φορολογικού και ασφαλιστικού νομοσχεδίου, οι εμπορικοί σύλλογοι της περιοχής και άλλοι τοπικοί φορείς σε μια ένδειξη συμπαράστασης της κοινωνίας στους αγρότες, όπως μετέδωσε η ΕΡΑ Ηλείας.

Στην ανακοίνωση που εξέδωσε η Συντονιστική Επιτροπή Μπλόκου Ασπροχώματος, αναφέρθηκε η ΕΡΑ Καλαμάτας. Στην ανακοίνωση αναφέρονται τα εξής:
1) Καλούμε όλο το λαό, συνδικάτα, μαζικούς φορείς, σωματεία σε έμπρακτη συμπαράσταση στο δίκαιο αγώνα μας, για επιβίωση και αξιοπρέπεια. Συμπαράσταση σημαίνει η ενεργή και πραγματική στήριξη των δίκαιων αιτημάτων μας, όπως έχουν διαμορφωθεί από το Πανελλαδικό Συντονιστικό της Νίκαιας.
2) Καμία συναλλαγή με το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, γιατί είναι εχθροί του λαού και των αγροτών .
3) Τα κόμματα για το αν είναι μαζί μας ή εναντίο μας, κρίνετε στο πλαίσιο των αιτημάτων μας, δεν είναι μαζί μας αυτός που είναι με την ΕΕ και την ΚΑΠ. Τα κόμματα αυτά θα λογοδοτήσουν στο λαό και την αγροτιά.
4) Όσο αφορά τον κ. Πετράκο ποτέ δεν έγινε κανένας τραμπουκισμός, ήταν στέλεχος της κυβέρνησης για πολύ καιρό και τα μπλόκα δεν θα γίνουν κολυμπήθρα του Σιλοάμ για να ξεπλένει της αμαρτίες του κανένας.

Aπό την πλευρά της η ΕΡΑ Ηρακλείου μετέδωσε: «Με το ενδιαφέρον στραμμένο στο παγκρήτιο αγροτικό συλλαλητήριο της ερχόμενης Πέμπτης, 4 Φεβρουαρίου, οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι του νησιού συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους ενάντια στα συζητούμενα ασφαλιστικά και φορολογικά μέτρα.

Στο Ηράκλειο σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας καλεί τους αγρότες το Σάββατο, στις 10 το πρωί, στο Γιόφυρο, η Πρωτοβουλία για την Ανασυγκρότηση του Αγροτικού Συλλόγου Ηρακλείου.
 Στα Χανιά τη Δευτέρα προγραμματίζεται από τους αγρότες προσυγκέντρωση στον Κλαδισσό, όπου θα αποφασίσουν ποιο σημείο θα αποκλείσουν, με πιθανότερη την Αντιπεριφέρεια Χανίων».

Τέλος, η ΕΡΑ Ζακύνθου παρουσίασε την ανακοίνωση του ΕΚΖ, που αναφέρει ότι: «Το Εργατικό Κέντρο Ζακύνθου χαιρετίζει τον αγώνα των αγροτών τοπικά και πανελλαδικά, τονίζοντας ότι πρόκειται για αγώνα επιβίωση απέναντι στα σχέδια Κυβέρνησης-ΕΕ για να μην ξεκληριστούν». Το συνδικαλιστικό όργανο, δηλώνει ότι είναι στο πλευρό των αγροτών, μαζί με τα τοπικά σωματεία-μέλη του-και καλεί όλους σε κοινό αγώνα ενάντια στο αντιασφαλιστικό-όπως το χαρακτηρίζει-νομοσχέδιο.

«Μπορούμε με την συμμαχία μας και τον αγώνα μας, να βάλουμε φρένο στην ολομέτωπη επίθεση κυβέρνησης, Ε.Ε, μεγάλου κεφαλαίου, αλλά και να περάσουμε στην αντεπίθεση διεκδικώντας εμείς να κάνουμε κουμάντο στον τόπο μας και να οργανώσουμε την οικονομία με στόχο την ικανοποίηση όλων των αναγκών της εργατικής τάξης, της φτωχής αγροτιάς και των μικρών ΕΒΕ και όχι τα κέρδη των καπιταλιστών» επισημαίνει το τοπικό Εργατικό Κέντρο.

ERT.gr

Σχετικές ειδήσεις:
Αγροτικές κινητοποιήσεις και μπλόκα σε εθνικές οδούς και τελωνεία (vid)

Β. Αποστόλου: Οι αγρότες δεν έχουν σχέση με τα επεισόδια – Πρόσκληση στο τραπέζι του διαλόγου

Η αρχαιοελληνική τεχνολογία στις μεγαλύτερες πόλεις της Ευρώπης

Η ανάδειξη μιας σχετικά άγνωστης πτυχής του πολιτισμού των αρχαίων Ελλήνων και η απόδειξη ότι η αρχαιοελληνική τεχνολογία λίγο πριν το τέλος του αρχαιοελληνικού κόσμου ήταν συγκλονιστικά όμοια με τις απαρχές της σύγχρονης τεχνολογίας μας αποτελούν το στόχο της περιοδεύουσας έκθεσης του Μουσείου Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας «Κώστας Κοτσανάς» με τίτλο «The Hi-Tec inventions of ancient Greece-The origins of our modern technology» που ταξιδεύει σε όλη την Ευρώπη, με μοναδική επιτυχία.

Το Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας «Κώστας Κοτσανάς» λειτουργεί στο Κατάκολο και την Αρχαία Ολυμπία (ως Μουσείο Αρχιμήδη) με ελεύθερη είσοδο (στο πλαίσιο του εθελοντισμού) και χωρίς καμιά επιχορήγηση από οποιοδήποτε δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα.

Στην περιοδεία παρουσιάζονται 50 εξαιρετικά εκθέματα-παγκόσμιες καινοτομίες των αρχαίων Ελλήνων όπως το «ρομπότ-υπηρέτρια» του Φίλωνος (3ος αι. πΧ), ο υπολογιστικός μηχανισμός των Αντικυθήρων (2ος αι. πΧ), ο «κινηματογράφος» του Φίλωνος (3ος αι. πΧ), η ύδραυλις του Κτησιβίου (3ος αι. πΧ), το «αυτοκίνητο-κουκλοθέατρο» του Ήρωνος (1ος αι. μΧ), το υδραυλικό ωρολόγιο του Κτησιβίου (3ος αι. πΧ), ο αυτόματος πωλητής του Ήρωνος, η ιπτάμενη περιστερά του Αρχύτα (5ος αι. πΧ), η πυροσβεστική αντλία του Κτησιβίου (3ος αι. πΧ), κ.ά.

Ήδη, έχει παρουσιαστεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Βαρέζε (Ιταλία), το Ευρωπαϊκό Γραφείο Ευρεσιτεχνιών της Χάγης (Ολλανδία), το Ευρωπαϊκό Γραφείο Ευρεσιτεχνιών της Βιένης (Αυστρία) και από τις 20-11-2015 έως τις 31-1-2016 παρουσιάζεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Βασιλείας (Ελβετία). Επόμενος σταθμός είναι το Μόναχο και μετά το Βερολίνο,

Όπως αναφέρει ο κ. Κοτσανάς στο ΑΠΕ σκοπός της περιοδεύουσας έκθεσης και του Μουσείου είναι Για παράδειγμα, επισημαίνει, οι κοχλίες και τα περικόχλια, οι οδοντωτοί τροχοί και οι κανόνες, οι τροχαλίες και οι ιμάντες, οι αλυσοτροχοί και οι αλυσίδες, τα έμβολα και οι κύλινδροι, οι υδραυλικοί ελεγκτές και οι βαλβίδες, οι προγραμματιστές και οι αυτόματοι πλοηγοί (εξαρτήματα της μηχανής ενός σύγχρονου αυτοκινήτου) είναι μόνο μερικά από τα εφευρήματα των αρχαίων Ελλήνων που αποτέλεσαν τους θεμέλιους λίθους της πολύπλοκης τεχνολογίας τους. Αυτά τα κληροδοτήματα, ίδια και αναντικατάστατα, εξακολουθούν, προσθέτει, και σήμερα να αποτελούν τα δομικά στοιχεία της σύγχρονης τεχνολογίας μας, η εξέλιξη της οποίας θα ήταν αμφίβολη χωρίς την ανέξοδη και απροβλημάτιστη υιοθέτησή τους.

Απλά, χρειάστηκε πάνω από μία χιλιετία ωρίμανσης για να επανακτήσει η ανθρωπότητα αυτήν την αξιοθαύμαστη λησμονημένη τεχνολογία. Η εξερεύνηση αυτής της εποχής που η τεχνολογία αιχμής δεν κατοχυρωνόταν αποδεικνύει περίτρανα πόσα περισσότερα (από όσα νομίζουμε) χρωστά ο σύγχρονος δυτικός τεχνολογικός πολιτισμός στους Έλληνες.

Μοναστηράκι: Συμπλοκή Γερμανών ακροδεξιών με Ελληνες αντιεξουσιαστές

Σε ρινγκ μετατράπηκε χθες το βράδυ η πλατεία στο Μοναστηράκι, όταν πιάστηκαν στα χέρια Γερμανοί ακροδεξιοί με Ελληνες αντιεξουσιαστές.  

Σύμφωνα με πληροφορίες η ομάδα των Γερμανών ακροδεξιών, που βρίσκεται στην Ελλάδα προκειμένου να συμμετάσχει στην αυριανή εκδήλωση της Χρυσής Αυγής για τα Ιμια, έκανε βόλτα στο Μοναστηράκι χθες το βράδυ, όταν τους εντόπισαν αντιεξουσιαστές και άρχισε το ξύλο. 

Από την συμπλοκή τραυματίστηκαν 5 άτομα τα οποία μεταφέρθηκαν στον Ερυθρό Σταυρό για τις πρώτες βοήθειες. 

Εντωμεταξύ, στην Κατεχάκη γίνονται απανωτές συσκέψεις για τα μέτρα που θα ληφθούν αύριο καθώς η Χρυσή Αυγή έχει προγραμματίσει εκδήλωση για τα Ιμια στο κέντρο της Αθήνας με τους αντιεξουσιαστές να δηλώνουν ότι θα βρίσκονται την ίδια ώρα στο ίδιο σημείο. 

Ανακοίνωση για το θεμα εξέδωσε το ΠΟΤΑΜΙ σημειώνοντας ότι η  παρουσία Γερμανών νεο-ναζί στην Αθήνα κατόπιν πρόσκλησης της Χρυσής Αυγής επιβάλλει την αφύπνιση όλων μας.

«Η συνεργασία της Χρυσής Αυγής με τους Γερμανούς νεοναζί επιβεβαιώνεται για μία ακόμη φορά.
Πρόκειται γι αυτούς που έχουν κάψει ζωντανούς πρόσφυγες και μετανάστες στη Γερμανία και πρωτοστατούν σε επιθέσεις του είδους που η κοινωνία μας βίωσε πρόσφατα. Το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή τόλμησε, εν μέσω της δίκης για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, να φέρει στην Αθήνα τους Γερμανούς νέο-ναζί αποδεικνύει ότι η επαγρύπνησή μας πρέπει να είναι διαρκής. Και οι θεσμοί της Δημοκρατίας σε επιφυλακή. Και για πρόληψη και για καταστολή».

efimerida.gr

ΑΠΟΨΕΙΣ.Ο Όμηρος Αλεξάνδρου τα λέει ¨"έξω από τα δόντια "Η Focus, o Φoύλλης και o Ανδρούλλης

Θαυμάστε καπάρτισμα και παρουσιαστικό των πιο κάτω ανθρωποειδών που θέλουν να παρουσιάζονται και να ονομάζονται πολιτικοί αρχηγοί των δύο μεγαλύτερων κομμάτων της δύσμοιρης Κύπρου. Τους βλέπεις και σε πιάνει το γελόκλαμα

 

Ο Γενικός Εισαγγελέας έδωσε σήμερα στην δημοσιότητα το Πόρισμα του σε σχέση με τον χρηματισμό, που το πρώην αφεντικό της πτωχεύσασας Λαϊκής Τράπεζας Ανδρέας Βγενόπουλος, έκανε μέσω της Εταιρείας Focus στα κόμματα των δύο πιο πάνω πολιτικάντηδων. Ο Γενικός Εισαγγελέας αποφάνθηκε ότι δεν υπάρχει ποινικό αδίκημα η κάτι το κολάσιμο στον αδιαμφισβήτητο χρηματισμό τους.  

Με δηλώσεις τους τα πιο πάνω ανθρωπάκια αντί να απολογηθούν και να ζητήσουν συγνώμη από τον κυπριακό λαό, περηφανεύονται και από πάνω ότι δεν διέπραξαν κάποιο ποινικό αδίκημα, οχυρωμένοι πίσω από το Πόρισμα του Γενικού...Καταστροφέα της Κυπριακής Δικαιοσύνης. Κάνουν χαρά αυτά τα ρεμάλια γιατί όπως ανέφερε ο Γενικός Εισαγγελέας, τα ποσά των 600 και 881 χιλιάδων αντίστοιχα, με τα οποία η Εταιρεία Focus τους χρημάτισε, δεν μπήκαν κατ’ ευθείαν στα ταμεία των κομμάτων τους αλλά έμμεσα, αφού όπως είναι γνωστό πληρώθηκαν ταξιδιωτικά γραφεία για να μεταφέρουν οπαδούς τους από το εξωτερικό για να ψηφίσουν στις Προεδρικές εκλογές του 2008.

Το γεγονός ότι τους χρημάτισε ο Βγενόπουλος για να έχει τις δικές τους πλάτες και να καταστρέψουν από κοινού την οικονομία της Κύπρου, κατ’ αυτούς και τον Γενικό Εισαγγελέα δεν αποτελεί αδίκημα. Πόσο τυχαίο είναι νομίζετε που ο Βγενόπουλος δεν έχει διωχθεί ακόμη από την λεγόμενη Κυπριακή Δικαιοσύνη; Να είστε βέβαιοι ότι ο Βγενόπουλος δεν θα καταδικαστεί ποτέ γιατί τους έχει όλους στο χέρι και τους πολιτικούς και την Δικαιοσύνη.

Το γεγονός ότι, όπως δήλωσε ο πρώην Βουλευτής του ΔΗΣΥ Χρίστος Πουργουρίδης από ραδιοφώνου, τα κόμμάτα τους ΔΗ.ΣΥ και ΑΚΕΛ δεν τα πήραν μόνο από την Focus αλλά χρηματίζονται και από τον υπόκοσμο και πάλιν δεν είναι κάτι το κολάσιμο.

Το γεγονός ότι η Ομάδα Κρατών του Συμβουλίου της Ευρώπης Κατά της Διαφθοράς (Greco), αποφάνθηκε ότι η εκάστοτε κυβέρνηση και τα κυπριακά κόμματα δέχονται εισφορές από εταιρείες και ιδιώτες του εξωτερικού και πάλιν δεν είναι κάτι το κολάσιμο.

Τα πιο πάνω ποσά η εταιρεία Focus τα δανείστηκε από την Λαϊκή τράπεζα με σκοπό να μην τα επιστρέψει ποτέ όπως και έγινε γιατί θα κατέληγαν στα πιο πάνω κόμματα. Η Λαϊκή Τράπεζα πτώχευσε και ο Διαχειριστής της δεν μπορεί να τα ανακτήσει άρα έμμεσα επιβαρύνουν το κύπριο φορολογούμενο και άρα λογικά θα πρέπει να αφαιρεθούν από την κρατική χορηγία των 10εκ. που θα παραχωρηθεί σύντομα σ’ όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα συμπεριλαμβανομένων και των πιο πάνω κομμάτων. Αν αυτό δεν το κάνετε βρε δοσίλογοι τότε ο κυπριακός λαός πρέπει να σας θεωρεί κοινούς εγκληματίας και απατεώνες και να σας φερθεί ανάλογα, η μήπως κάνω λάθος;

Και αφού δεν τα επιστρέφετε, και συνεχίζω από το τέλος της πιο πάνω παραγράφου, βρε κοινοί απατεώνες, πώς μπορεί να σας εμπιστευεί ο λαός που συνεργαζόμενοι θα τον καλέσετε σύντομα να υπογράψει την συνθήκη παράδοσης της Κυπριακής Δημοκρατίας στη Τουρκία στην βάση της αντιδημοκρατικής και ρατσιστικής λύσης της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας; Δεν νομιμοποιούμε βρε προδότες της πατρίδας να μην έχω καμία πλέον αμφιβολία ότι μπορεί να τα παίρνετε και από την Τουρκία;

Για όσους θα βιαστούν πάλιν να με κρίνουν ότι χρησιμοποιώ βαριούς χαρακτηρισμούς σε βάρος των πολιτικών έχω να τους πώ τούτο: Στην καθημερινή μου ζωή αυτό που με χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο και σαν επαγγελματία Λογιστή – Ελεγκτή είναι ο επαγγελματισμός η ευγένεια η καλοσύνη και η αλληλεγγύη στο απλό άνθρωπο που έχει πέσει θύμα των πιο πάνω κοινών εγκληματιών. Προκαλώ όποιο δήποτε να μου πει πώς και με ποίον τρόπο τον έβλαψα η του φέρθηκα ποτέ άσχημα. Το μεγάλο μου πρόβλημα καθημερινά είναι όταν αντιμετωπίσω παράπονα φίλων και αναγνωστών μου που δεν έχω χρόνο να κάνω παρέα μαζί τους. Τους λείπει όπως οι ίδιοι μου λένε το πηγαίο μου χιούμορ που τους κάνει να ξεχνούν τα προβλήματα τους.

Τι νόμισαν κάποιοι ότι εγώ τρελάθηκα μια μέρα πριν από κάποια χρόνια και άρχισα να τα βάζω με το κατεστημένο χωρίς λόγο και αιτία; Εγώ θα συνεχίσω να τους απαξιώνω και να τους αποδομώ γιατί είναι απαξιώσιμοι και είναι το λιγότερο που πρέπει να τους κάνουμε. Κάποιοι πρέπει να καταλάβουν ότι έχει και η Πατρίδα μας κάποια δικαιώματα και δεν ήρθαμε σε αυτήν για να τρώγομε και να τις χέζουμε μόνο.

Σήμερα βιώνουμε μια εμπόλεμη κατάσταση και ο εχθρός μας δεν είναι ούτε οι Τούρκοι, ούτε οι Εγγλέζοι, ούτε οι Αμερικάνοι αλλά βρίσκεται εντός των πυλών. Ο μεγαλύτερος μας εχθρός είναι οι πάνω κοινοί εγκληματίες και τα κόμματα τους που έχουν αποκτηνωθεί όχι μόνον εξ’ αιτίας της χειραγωγημένης και πουλημένης Κυπριακής Δικαιοσύνης, αλλά εξ’ αιτίας της δικής μας απάθειας. Θέλω επίσης να σας πω ότι, εμένα δεν με αρκεί που τους γρατζουνίζω καθημερινά με την γραφή μου. Εγώ θέλω να τους φερθώ όπως ένας γνήσιος έλληνας πατριώτης φέρεται στους εχθρούς της πατρίδας του την ώρά της μάχης γι’ αυτό ζητώ την δική σας έμπρακτη στήριξη και συμπόρευση. Όπως είπε και ο στοχαστής Χρήστος Γιανναράς ‘’Μας λείπει η Επαναστατική Ορμή’’ και όσο αυτή μας λείπει δεν πρόκειται να απαλλαγούμε από τους εσωτερικούς εχθρούς της Πατρίδας.

Όμηρος Αλεξάνδρου

Οι απόψεις των ανγνωστων μας δεν εκφράζουν πάντα τις απόψεις της "ΕΦΗΜΕΡΙΣ"

Ki άλλη υπόγεια Ορθόδοξη εκκλησία παρουσίασε η Τουρκία και προωθεί τον τουρισμό της.. Εμείς;

Και άλλη σκαλισμένη στον τοίχο, υπόγεια Ορθόδοξη Εκκλησία ανακαλύφθηκε στην Καππαδοκία. Τι δείχνουν οι τοιχογραφίες( ΦΩΤΟ)

Με την ανακάλυψη - και την σχετική προβολή - άλλης μιας ιστορικής ορθόδοξης εκκλησίας στην Καππαδοκία φιλοδοξεί η Αγκυρα να ενισχύσει τον θρησκευτικό τουρισμό από την Ελλάδα και τις άλλες Ορθόδοξες χώρες αλλά και μα εμφανιστεί ως ''προστάτιδα'' όλων των θρησκειών, την ώρα που ο Ερντογάν στήνει ένα σκληρό ισλαμιστικό θεοκρατικό κράτος!

Την νέα Ορθόδοξη Εκκλησία αναδεικνύει η αγγλόφωνη τουρκική εφημερίδα Hurriyet Daily News, με δημοσιευμα με τον τίτλο: «Historic church discovered in Turkey’s Nevşehir ‘could change history of Orthodoxy’» τονίζοντας ότι οι ειδικοί λένε ότι οι τοιχογραφίες θα αλλάξουν την ιστορία της Ορθοδοξίας. Αλλά φυσικά δεν λέει τίποτα από τις επιθέσεις που έχουν δεχθεί ακόμα και σχετικά πρόσφατα Εκκλησίες στην Τουρκία , αλλά και απειλές ή και πράξεις προς την κατεύθυνση μετατροπής Εκκλησιών σε Τζαμιά ή και Εκκλησιών που είχαν χαρακτηριστεί Μουσεία, επίσης σε Τζαμιά!

Η σκαλισμένη στον τοίχο, υπόγεια εκκλησία αποτελούσε μέρος της υπόγειας πόλης, έκτασης 360,000 τετραγωνικών μέτρων, στον αρχαιολογικό χώρο του Κάστρου του Νέβσεχίρ.  Οι τοιχογραφίες 

Ο Δήμαρχος του Νέβσεχιρ, κ. Χασάν Ουνβέρ δήλωσε ότι οι τοιχογραφίες της Εκκλησίας δείχνουν την ανάληψη του Ιησού Χριστού στους Ουρανούς. «Γνωρίζουμε ότι αυτές οι τοιχογραφίες δεν έχουν υπάρξει σε καμία άλλη Εκκλησία», δήλωσε και πρόσθεσε ότι πιθανολογείται ότι χρονολογείται τον 5ο αιώνα μ.Χ.

«Το μέρος είναι μεγαλύτερο από οποιαδήποτε άλλη ιστορική εκκλησία στην Καππαδοκία. Χτίστηκε υπογείως και οι αυθεντικές τοιχογραφίες σώζονται μέχρι σήμερα», δήλωσε. Και πρόσθεσε «ορισμένες τοιχογραφίες είναι μοναδικές. Υπάρχουν απεικονίσεις όπως ψάρια που πέφτουν από τα χέρια του Ιησού Χριστού, ο ίδιος να υψώνεται στον ουρανό και η θανάτωση των κακών ψυχών. Όταν ολοκληρωθούν οι εργασίες της Εκκλησίας, η Καππαδοκία θα μπορέσει να καταστεί ακόμα μεγαλύτερο προσκυνηματικό κέντρο για την Ορθοδοξία».

Το μεγαλύτερο μέρος του ναού είναι υπόγειο

O Αρχαιολόγος κ. İstanbulluoğlu, ο οποίος ηγείται των εργασιών στο υπόγειο της πόλης και την Εκκλησία, είπε ότι τα λεπτά τοιχώματα της εκκλησίας κατέρρευσαν λόγω του χιονιού και της βροχής.Είπε ότι η εκκλησία ήταν γεμάτη με χώμα και τα κομμάτια των τοιχογραφιών έπρεπε να συλλεχθούν ένα προς ένα."Η δομή βρέθηκε πριν από λίγο καιρό. Οι τοιχογραφίες στους τοίχους θα επιστρέψουν στην αρχική τους εμφάνιση μετά την αποκατάσταση και τον καθαρισμό εργασία ", πρόσθεσε. Συνεργάτης αρχαιολόγος μίλησε για τα προβλήματα με την υγρασία στην εκκλησία:

"Έχουμε σταματήσει την εργασία, προκειμένου να προστατευθούν οι τοιχογραφίες και η Εκκλησία. Όταν ο καιρός ζεσταίνει την άνοιξη, θα περιμένουμε για την υγρασία να εξατμιστεί και στη συνέχεια θα ξεκινήσουμε την αφαίρεση του χώματος », είπε. Πρόσθεσε ότι τα πλευρικά τοιχώματα της εκκλησίας ήταν ακόμα υπόγεια και οι τοιχογραφίες εκεί μπορεί να είναι ακόμα άθικτες. Υπάρχουν σημαντικά έργα ζωγραφικής στο μπροστινό μέρος του ναού δείχνει τη σταύρωση του Ιησού και την ανάληψή του στον ουρανό. Υπάρχουν επίσης τοιχογραφίες που δείχνουν Αποστόλους, Αγίους και άλλους

Η πολιτική του Θρησκευτικού Τουρισμού

Εμεις να σημειώσουμε ότι είναι πολύ πιθανό  η κίνηση ανάδειξης του ευρήματος ανεξάρτητα από την ιστορικότητα ή την αρχαιολογική αξια  , πίσω από αυτή στην ουσία να  είναι ένας σχεδιασμό τουριστικής εκμετάλλευσης με με την ώθηση τόσο τοπικών  παραγόντων όσο και κεντρικής πολιτικής.

 Όπως φυσικά και ελεγχόμενης και με το σταγονόμετρο επίδειξη δήθεν ανοχής σε άλλες θρησκείες.  Ωστόσο το βασικό είναι ότι άνθρωποι της Τοπικής Αυτοδιοικησης βλέπουν τα κέρδη από τα πλήθη Ορθόδοξων και άλλων Χριστιανών που πάνε να προσκυνήσουν ιστορικά και θρησκευτικά Μνημεία και επιδιώκουν επέκταση και διεύρυνση των τουριστικών εκθεμάτων- και αυτής της κατηγορίας

Στην κατεύθυνση αυτή η  Τουρκία, ήδη από 2-3 χρόνια,  έχει εξαγγείλει ενόψει του 2023 μια φιλόδοξη στρατηγική, η οποία, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει και τους εξής στόχους:

-Αύξηση του εισοδήματος από τον τουρισμό από τα 28 δις δολάρια (2010) στα 70 δις δολάρια

-Υλοποίηση επενδύσεων ύψους 24 δις δολαρίων προς την επίτευξη του στόχου αυτού

-Επιλογή 10 πόλεων στις οποίες θα δοθεί ιδιαίτερο βάρος όσον αφορά την τουριστική τους υποδομή και την ανάδειξη της πολιτιστικής τους κληρονομιάς

- Προβολή επιλεγμένων πόλεων στο πλαίσιο μιας διαφοροποιημένης τουριστικής στρατηγικής ώστε να δοθεί νέα ώθηση σε διαφορετικά είδη τουρισμού πχ θρησκευτικός, συνεδριακός, χειμερινός

-Υλοποίηση έργων υποδομής (αεροδρόμια, λιμάνια, μαρίνες).

Ανεξαρτήτως της επιστημονικής άξιας των ευρημάτων στην Καππαδοκία,  δεν ειναι άσχετη με την τουρκική πολιτική για τον θρησκευτικό τουρισμό και η προηγηθείσα είδηση για την Εκκλησιά. .

 PRONEWS.GR