Κατερίνα Παναγοπούλου Πρέσβειρα της Ελλάδος στο Συμβούλιο της Ευρώπης για τον Αθλητισμό
Κύριες και Κύριοι,
Αγαπητές φίλες*,
Είναι μεγάλη χαρά για μένα, να βρίσκομαι, εδώ, σήμερα, μαζί σας, κοντά σας, κοντά σε φίλες και αγαπημένα πρόσωπα.
Μου δίνεται, επίσης, η ευκαιρία να σας συγχαρώ, για το γεγονός, ότι με τις πρωτοβουλίες σας ενώνετε την εδώ ελληνική παροικία, προσφέροντας, άλλο ένα πνεύμονα για τον Ελληνισμό της Διασποράς.
Και είναι πολύ σημαντικό, ιδίως, στην εποχή που ζούμε, να υπάρχουν ενεργοί Έλληνες και Ελληνίδες, σε όλον τον κόσμο.
Εξάλλου, κάθε φορά, που βρίσκονται, μαζί, οι Έλληνες, σε κάθε γωνιά του κόσμου, γεννιούνται ωραίες, δημιουργικές και πολλές φορές, μεγάλες μεγάλες ιδέες.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η εθνική μας αναγέννηση ξεκίνησε από μία ομάδα από την Οδησσό, που με όραμα την Εθνική Ανεξαρτησία, δεν συσπείρωσε μόνο τον Ελληνισμό, αλλά και τη διεθνή κοινή γνώμη της εποχής.
Για μία Μεγάλη Ιδέα θέλω να σας μιλήσω και εγώ σήμερα.
Για μία Μεγάλη Ιδέα, που δεν αφορά, βέβαια, το μεγάλωμα των συνόρων της πατρίδας μας.
Για μία Μεγάλη Ιδέα, που δεν έχει καμία σχέση με εθνικούς ανταγωνισμούς, αλλά, που αφορά σίγουρα, στην Εθνική μας Αναγέννηση και την οριστική έξοδο της Ελλάδας από την κρίση.
Αρκεί, να συνειδητοποιήσουμε όλοι, ότι η έξοδος από την κρίση, χρειάζεται μία Μεγάλη Ιδέα.
Δεν αρκούν οι δημοσιονομικοί δείκτες, που σταδιακά βελτιώνονται.
Δεν φτάνουν οι επενδύσεις, που μπορεί να έρθουν.
Δεν είναι αρκετή, ακόμα, ούτε, μία πιθανή στο μέλλον, μείωση των φορολογικών βαρών για τη μέση ελληνική οικογένεια. Ο ελληνικός λαός χρειάζεται τις Αξίες, που θα τον συσπειρώσουν. Την κατεύθυνση, που θα του δώσει ελπίδα. Την προοπτική, που θα τον εμπνεύσει.
Χρειάζεται, επιτέλους, μία Μεγάλη Ιδέα, που θα λειτουργήσει, ως καταλύτης, για την Εθνική μας Ανασυγκρότηση, ως η βάση, πάνω στην οποία, θα χτίσουμε την νέα Εθνική μας Αυτοπεποίθηση.
Γιατί, κανείς και ποτέ, δεν άλλαξε το παρόν και το μέλλον του με το κεφάλι κάτω.
Κανείς και ποτέ, δεν μπόρεσε να φτάσει το στόχο, χωρίς, να γνωρίζει, ποιος είναι ο στόχος.
Και η Ελλάδα χρειάζεται, περισσότερο από τη βελτίωση των οικονομικών μεγεθών, τον Εθνικό Στόχο. Την Εθνική επανατοποθέτηση της χώρας, σε ένα κόσμο, σε μία εποχή, που αλλάζει ραγδαία και που δημιουργεί ζωτικές προκλήσεις, ευκαιρίες, αλλά και κινδύνους για το έθνος μας.
Πως μπορείς να πείσεις ένα λαό να σηκωθεί, όταν, δεν του έχεις εξηγήσει που πρέπει να πάει;
Πως ζητάς την ελπίδα, σε ένα λαό, που βρίσκεται σε βαθιά κατάθλιψη, όταν, δεν του έχεις μιλήσει, ποτέ, για όλα αυτά, που μπορεί να πετύχει, στην εποχή που ζούμε;
Πως, τέλος, θα στρέψουμε την ενέργεια των νέων παιδιών προς το μέλλον, τη δημιουργικότητα και την καινοτομία, όταν, αντί, για τη μεγάλη εικόνα και τις αληθινές προκλήσεις, τους προσφέρουμε, συνεχώς, ένα δημόσιο διάλογο, που κοιτάει στο παρελθόν και εστιάζει στο μικρό και το ασήμαντο;
Η Μεγάλη Ιδέα που παρουσιάζεται, ως ιστορική ευκαιρία, για την Ελλάδα του 21ου αιώνα, δεν είναι άλλη, από τον Ελληνισμό.
Γιατί, όσο και παράδοξο να ακούγεται, στην ίδια μας την ταυτότητα βρίσκεται η λύση, για την αναγέννηση μας. Στην ίδια μας την ταυτότητα βρίσκονται οι Αξίες, που μπορούν, να συσπειρώσουν και να εμπνεύσουν.
Οι κατευθύνσεις για τον παγκόσμιο προσανατολισμό και την αποστολή του έθνους μας. Η ενέργεια, για να αφήσουμε πίσω μας, την εποχή της εσωστρέφειας και να ξεκινήσουμε, πάλι, το ταξίδι μας, προς το φυσικό μας προορισμό, που δεν είναι άλλος, από τον παγκόσμιο χώρο.
Στο αντάμωμα με τις Αξίες και τις παρακαταθήκες, που έχει αφήσει η Εθνική μας ταυτότητα, βρίσκονται τα θεμέλια της Εθνικής μας αναγέννησης.
Γιατί, είμαστε, ίσως, το μοναδικό Έθνος στον κόσμο, όπου η έννοια Ελληνισμός, δεν αναφέρεται, απλώς, σε ένα Έθνος, που είναι διάσπαρτο, σε όλον τον κόσμο, αλλά και σε ένα σύστημα Αξιών. Σε ένα σύστημα Αξιών, που έχει οικουμενική διάσταση, αλλά και διαχρονική σημασία.
Γιατί, από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε, για να ξαναγράψουμε την Εθνική μας αφήγηση.
Γιατί, έχει ζωτική σημασία, να ενώσουμε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του λαού μας, έτσι ώστε, να βρούμε ξανά τη θέση μας, στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Γιατί, σε μία εποχή, όπου η κρίση έχει οδηγήσει την Εθνική μας αυτοπεποίθηση σε ένα ιστορικό ναδίρ, είναι επιτέλους καιρός, να συνειδητοποιήσουμε, ότι, δεν είμαστε, απλώς, Έλληνες.
Είμαστε η Δημοκρατία. Είμαστε Δημοκρατία, σε ένα κόσμο, που η εξουσία συγκεντρώνεται, ολοένα και περισσότερο, σε λιγότερα χέρια, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την αρχή της ισονομίας.
Είμαστε Ολυμπισμός. Είμαστε Ολυμπισμός, σε ένα κόσμο, που ο ανταγωνισμός, δείχνει, να μην υπολογίζει, πλέον, τις Aξίες της ευγενούς άμιλλας και της ειρηνικής συνύπαρξης.
Είμαστε Παιδεία. Είμαστε Παιδεία, σε ένα κόσμο, που χρειάζεται, τώρα,
περισσότερο, ίσως, από ποτέ, την ίση πρόσβαση στη γνώση και ανθρώπους, που σκέφτονται ελεύθερα και δρουν με συνείδηση.
Είμαστε Φιλοξενία. Είμαστε Φιλοξενία, σε ένα κόσμο, που χτίζει ξανά τείχη και που δείχνει, να φοβάται την αρμονική συνύπαρξη των διαφορετικών πολιτισμών.
Είμαστε το Μέτρο της Ζωής. Είμαστε το Μέτρο της Ζωής, σε ένα κόσμο, που κινείται ξέφρενα, στο ρυθμό του άκρατου καταναλωτισμού, συμπαρασύροντας, μαζί του, τα αγαθά της δημόσιας υγείας, καθώς και της οικολογικής βιωσιμότητας.
Ο Πολιτισμός της Ελλάδας, αγαπητές φίλες, οι Αξίες, που συνθέτουν την ταυτότητά μας, δεν είναι μουσειακά εκθέματα. Δεν ανήκουν, μόνο, στο παρελθόν. Είναι η περιουσία του Ελληνισμού, που είναι, ταυτόχρονα και κτήμα όλου του κόσμου.
Οι Αξίες του Ελληνισμού εξακολουθούν να εμπνέουν και να σηματοδοτούν την αληθινή πρόοδο.
Είναι οχήματα, που κινούν διαρκώς, την ανθρωπότητα, προς την καινοτομία και την αλλαγή.
Είναι οι Αξίες, που χτίζουν γέφυρες, μεταξύ, των ανθρώπων.
Οι Αξίες μας συνθέτουν μία κοινωνία, μία ανοιχτή κοινωνία στη γνώση, στο διαφορετικό, στην εξέλιξη.
Μία κοινωνία, που ανυψώνει την ανθρώπινη φύση και εξασφαλίζει, ότι θα ζούμε, μαζί, με ισονομία, αλληλεγγύη και δικαιοσύνη, σε μία πολιτεία ελεύθερων ανθρώπων, όπου ο σεβασμός στον άνθρωπο και τη φύση, θα είναι οι χρυσοί κανόνες.
Όσο, εξακολουθούμε, ως ανθρωπότητα και αντιμετωπίζουμε τις τραγικές επιπτώσεις της απληστίας, της αδιαφορίας και της αδικίας, τόσο, ο Ελληνισμός, θα εξακολουθήσει να παραμένει νέος, ανατρεπτικός, επίκαιρος, όσο, ήταν και 2,500 χρόνια πριν.
Η Μεγάλη Ιδέα, που έχω, να προτείνω, σήμερα, σε κάθε Έλληνα και σε κάθε Ελληνίδα, είναι, ότι είναι καιρός, επιτέλους, να κοιτάξουμε προς τα έξω και να καταστήσουμε το φυσικό λόγο, που έχει ο Ελληνισμός, για την εξέλιξη της ανθρωπότητας, μοχλό, για την ανασυγκρότηση της Πατρίδας μας.
Με τον Πολιτισμό μας, ως αφετηρία. Με τον Ελληνισμό της Διασποράς, ως δίκτυο επικοινωνίας με όλον τον κόσμο. Με εκατομμύρια πρεσβευτές, σε όλο τον κόσμο, που αγαπούν την Ελλάδα και ότι αυτή πρεσβεύει. Με τον τρόπο ζωής μας και τις Αξίες του ελληνικού λαού. Με τις ιδέες των νέων παιδιών μας. Με τα πιο ποιοτικά προϊόντα μας.
Ας εξάγουμε προς τον κόσμο, ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης και δράσης. «Τον ελληνικό τρόπο ζωής» και ας δημιουργήσουμε, γύρω, από τον ελληνικό τρόπο ζωής και τις Αξίες του, τους θεσμούς, τα δίκτυα συνεργασίας, τα προϊόντα και τις υπηρεσίες, που θα στρέψουν, με θετικό τρόπο, το διεθνές ενδιαφέρον για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό. Τον Ελληνισμό, που είναι πάντα επίκαιρος και ανατρεπτικός. Που είναι, σίγουρα, πιο ανθρωποκεντρικός, πιο χρήσιμος για τους ανθρώπους, που αναζητούν «το αγαθό της ισορροπίας και της ολοκληρωμένης ευτυχίας.
Για να μπορέσουμε, όμως, να συνδέσουμε τον Πολιτισμό μας, με την Εθνική μας Ανασυγκρότηση και με την αναπτυξιακή εξωστρέφεια της χώρας, χρειάζεται Εθνική Στρατηγική, που θα υπηρετηθεί, με στόχευση και συνέχεια.
Επιτρέψτε μου, στο σημείο αυτό, να μοιραστώ, μαζί σας, ορισμένες κρίσιμες τομές, δράσεις και πρωτοβουλίες, που μπορούν να συνθέσουν την στρατηγική της Ελλάδας, που φιλοδοξεί, να μετατρέψει την Εθνική μας ταυτότητα, σε καταλύτη ανάπτυξης και προόδου.
Πρώτα από όλα, πρέπει, να διατυπώσουμε, με σαφήνεια το στίγμα, την τοποθέτηση της χώρας μας, στον παγκόσμιο αναπτυξιακό χάρτη. Να συμφωνήσουμε, Πολιτεία, αγορά και κοινωνία, για το ποια είναι η βασική μας Εθνική φιλοδοξία, στη νέα οικουμενική εποχή.
Δεν είναι δυνατόν, να συνεχίσουμε, να ανακυκλώνουμε το μύθο,ότι η Ελλάδα, θα συνεχίσει να εξαρτάται από τη βαριά της βιομηχανία, τον τουρισμό. Δεν έχει μέλλον μία χώρα, σήμερα, όταν εξαντλεί την αναπτυξιακή της φιλοδοξία στον τουρισμό. Πόσο, μάλλον, όταν, δεν αναπτύσσει την τεχνογνωσία και τις υπηρεσίες, που θα της επιτρέψουν, να αναβαθμίσει «το τουριστικό της προϊόν»και να αυξήσει την αξία του. Οι προστιθέμενες αξίες, που δημιουργούν υπεραξίες και μετατρέπουν, τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, σε ανταγωνιστικά, βρίσκονται στη γνώση, στην τεχνογνωσία, στη δημιουργικότητα και στην καινοτομία.
Μόνο, με τη γνώση, μπορούμε να κάνουμε τα αναπτυξιακά άλματα, που χρειαζόμαστε και να δημιουργήσουμε πολλαπλασιαστές ανάπτυξης.
Ας συμφωνήσουμε, λοιπόν, ότι η Ελλάδα, δεν είναι, μόνο, τουριστική χώρα, αλλά, οφείλει να εξελιχθεί, σε μία δυναμική και ανταγωνιστική οικονομία της γνώσης και των υπηρεσιών, στους τομείς, βέβαια, που παρουσιάζει κρίσιμα, συγκριτικά πλεονεκτήματα, όπως, η Παιδεία, η ναυτοσύνη, η φιλοξενία, η διατροφή, η πολιτιστική Δημιουργία και οι Μεταφορές, ως απόρροια, της κρίσιμης γεωγραφικής της θέσης.
Σε, αυτούς, τους τομείς, οι υπηρεσίες που προσφέρουμε, πρέπει να γίνουν Πολιτισμός.
Να είμαστε, τόσο ποιοτικοί, τόσο ανταγωνιστικοί, τόσο καινοτόμοι, σε αυτό, που υπηρετούμε, έτσι ώστε, να κατακτήσουμε το μερίδιο, που μας ανήκει, στις παγκόσμιες αγορές και να αρχίσουμε, να αλλάζουμε, με έργα και όχι μόνο, με λόγια, τη διεθνή φήμη της Πατρίδας μας.
Σε αυτή τη διαδικασία, η ταυτότητα μας, ως Ελληνισμός, θα ανοίξει πόρτες. Θα προσελκύσει το ενδιαφέρον. Θα αξιοποιήσει τη μοναδική δεξαμενή αγάπης, που υπάρχει στην καρδιά εκατομμυρίων ανθρώπων, για την Ελλάδα. Ας μην λησμονούμε, εξάλλου, ότι μέρος της ταυτότητας και της παράδοσής μας, είναι ο Πολιτισμός της φιλοξενίας. Ο Πολιτισμός της διατροφής. Ο Πολιτισμός στην Παιδεία. Ο Πολιτισμός της ναυτοσύνης.
Το δεύτερο βήμα, που οφείλουμε να κάνουμε είναι, να συνθέσουμε μία αφήγηση, πάνω, σε αυτήν, τη θεμελιακή τοποθέτηση, πάνω, στο Εθνικό μας όραμα. Μια νέα αφήγηση, για το τι είναι, αυτό, που μπορούμε, να προσφέρουμε, στην παγκόσμια οικονομία, αλλά και στην παγκόσμια εξέλιξη.
Μία αφήγηση, όμως, που, δεν θα έχει, ως ακροατήριο, τους Έλληνες, αλλά, όλο τον κόσμο.
Μία αφήγηση, για το τι μπορεί να δώσει η Ελλάδα και ο Ελληνισμός, στον κόσμο. Είμαστε από τα λίγα έθνη στον κόσμο, που εξαιτίας των Αξιών, που μεταφέρουμε, από αιώνα σε αιώνα, έχουμε παγκόσμια γλώσσα.
Ας το αξιοποιήσουμε, επιτέλους, αυτό, το πλεονέκτημα, για να γίνουμε ελκυστικοί.
Ας σταματήσουμε την Εθνική γκρίνια, την εσωστρέφεια, τη συνωμοσιολογία, τη συμπεριφορά ενός μικρού παιδιού, που πιστεύει, ότι όλος ο κόσμος του χρωστάει.
Η Ελλάδα, δεν είναι ζητώ. Η Ελλάδα είναι προσφέρω.
Και κάποιος, επειγόντως, πρέπει να μιλήσει για την Ελλάδα, που μπορεί, να προσφέρει και πάλι, κερδίζοντας, με το σπαθί της, όπως πάντα, αυτό, που της αξίζει.
Ως Πρέσβυς της Ελλάδας στο Συμβούλιο της Ευρώπης, για τον Αθλητισμό, την Ανοχή και το Ευ Αγωνίζεσθαι, για Αξίες, δηλαδή, που γεννήθηκαν από Έλληνες, έκανα ένα μικρό, πρώτο βήμα, για τη σύνθεση, μίας ανάλογης Εθνικής Αφήγησης. Μίας Αφήγησης, για το, τι έχει να προσφέρει ο Ελληνισμός στον κόσμο του 21ου αιώνα.
Το επόμενο βήμα, για να μπορέσει η χώρα μας, να επανατοποθετηθεί στον παγκόσμιο αναπτυξιακό χάρτη, είναι, να προσαρμόσει τη γνώση και την Παιδεία που παρέχει στους νέους της, στα πολύτιμα συγκριτικά της πλεονεκτήματα και στην οικουμενικότητα του πολιτισμού της.
Είναι, σχεδόν, απίστευτο, ότι η Ελλάδα, δεν είναι το διεθνές κέντρο, για
Ολυμπιακές σπουδές στην αθλητική οικονομία.
Όπως επίσης, ότι στην χώρα μας, δεν υπάρχει το καλύτερο Πανεπιστήμιο στον κόσμο, για ναυτιλιακά ή τουριστικά επαγγέλματα.
Σε μία εποχή, που λόγω της κρίσης, χάνουμε τα παιδιά μας και τα καλύτερα μυαλά που διαθέτει ο τόπος, η μετεξέλιξη της Ελλάδας, σε διεθνές εκπαιδευτικό κέντρο, ισοδυναμεί, με την Εθνική επιβίωση.
Να εισάγουμε, πρέπει, λαμπρά μυαλά, ακόμα και ξένους, ειδικούς, στους τομείς, που μπορούμε να ξεχωρίσουμε και να εξασφαλίσουμε, ότι η γνώση και η έρευνα, θα συνδεθούν με την παραγωγή και την αγορά. Να εξασφαλίσουμε, ότι, θα κάνουμε τη χώρα μας, μία διεθνή δεξαμενή σκέψης, όπου, στην Παιδεία, την ναυτιλία, τον τουρισμό, την τέχνη, τη διατροφή και την ψυχαγωγία, θα παράγουμε, ότι πιο καινοτόμο υπάρχει, σε ιδέες, προϊόντα και υπηρεσίες.
Οφείλουμε, επίσης, να αλλάξουμε, ριζικά, τον τρόπο, με τον οποίο μεταδίδουμε τη γνώση στα παιδιά μας.
Να αφήσουμε, οριστικά, πίσω μας, την εποχή, που το ζητούμενο ήταν η αποστήθιση, η «βιομηχανική» παραγωγή κλειστών μυαλών και η διδασκαλία, μίας «επίσημης γνώσης» και να κάνουμε την έρευνα, τη δημιουργικότητα, την καινοτομία, βιωματικές εμπειρίες, από τα πρώτα σχολικά βήματα.
Η εποχή που ζούμε, δεν χρειάζεται μαθητές, που παίρνουν έτοιμη τη γνώση, για να εισαχθούν, οπωσδήποτε, σε κάποιο πανεπιστήμιο. Η εποχή μας χρειάζεται μαθητές, που δεν σταματούν να μαθαίνουν. Που ανακαλύπτουν, μόνοι τους, τη γνώση, που έχουν κριτική ικανότητα, που δεν τιμωρούνται, για το λάθος, τον πειραματισμό, την τόλμη.
Χρειαζόμαστε την Παιδεία, που δημιουργεί ελεύθερους ανθρώπους.
Χρειαζόμαστε, επίσης, την Παιδεία, που δημιουργεί κοινωνικά υπεύθυνους ανθρώπους και ενεργούς πολίτες. Την Παιδεία, που καλλιεργεί την εθελοντική συνείδηση και το Ευ Αγωνίζεσθαι, ως τρόπους ζωής.
Χρειαζόμαστε την Ολυμπιακή Παιδεία, την Παιδεία, αυτή, που είναι μέρος του εθνικού μας DNA, και να την καταστήσουμε βίωμα, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Γιατί, πάνω από όλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε, αγαπητές φίλες, ότι Εθνική Αναγέννηση και Eθνική Aνάπτυξη, δεν μπορoύν να υπάρξoυν, σε ένα, κοινωνικά, ασπόνδυλο Εθνικό Σώμα. Η βιώσιμη ανάπτυξη θέλει το ήθος της. Θέλει την ματιά των ανθρώπων, που έχουν όραμα μακροπρόθεσμο και αναφορά σε κοινωνικές Αξίες.
Το τέταρτο βήμα στην πορεία, μίας Εθνικής Ανασυγκρότησης, είναι η σύνδεση της καινοτομίας με την παραγωγή και την αγορά. Αυτή την στιγμή, υπάρχουν στην Ελλάδα, χιλιάδες άνθρωποι, με νέες ιδέες στην τεχνολογία και στην επιχειρηματικότητα. Ιδέες, που μπορεί να απογειώσουν την παραγωγική δυνατότητα της χώρας και να συμπαρασύρουν, όλη την κοινωνία μας, σε μία δυναμική καινοτομίας και εξωστρέφειας.Οι ιδέες, όμως, αυτές, μένουν μετέωρες, χωρίς, την υποστήριξη της Πολιτείας και ασύνδετες με τα επενδυτικά και τα χρηματοδοτικά εργαλεία, που προσφέρει η παγκόσμια αγορά.
Η καινοτομία, όμως, είναι η σπίθα, για την εθνική μας αναγέννηση, γιατί, προκαλεί ενέργεια δημιουργίας και αυτοπεποίθησης, για όλο το κοινωνικό σώμα. Oι πρόγονοί μας, λέγοντας, πράττοντας και δημιουργώντας, νέα πράγματα, έγραψαν στο παρελθόν ιστορία.
Πρέπει να κατανοήσουμε, ότι μόνο, εάν παράξουμε και εμείς, το δικό μας «νέο», μόνο τότε, θα ξαναδούμε το ξέφωτο της ιστορίας και θα εξασφαλίσουμε την Εθνική μας προκοπή, στον πιο ανταγωνιστικό κόσμο, που έχει γνωρίσει, μέχρι τώρα, η ανθρωπότητα. Η Ελλάδα μας, λοιπόν, χρειάζεται, επειγόντως, το δικό της Εθνικό Κέντρο Καινοτομίας. Εκεί, όπου τα νιάτα της Πατρίδας μας, που ονειρεύονται, ακόμα, θα βρουν ένα θύλακα φιλοξενίας και υποστήριξης των ιδεών τους.
Ένα Εθνικό Κέντρο Καινοτομίας, που θα στεγάσει τους νέους επιχειρηματίες και εφευρέτες και θα τους παρέχει συμβουλευτικές υπηρεσίες, συνδέοντάς τους, παράλληλα με τον Ελληνισμό της Διασποράς και με τα χρηματοδοτικά εργαλεία, που μπορούν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ιδέας τους. Όμως, περισσότερη καινοτομία χρειάζεται και η ανάδειξη του μοναδικού μας πολιτιστικού προϊόντος. Από τους εγκαταλελειμμένους αρχαιολογικούς χώρους και τη λογική, ότι η ιστορική μας κληρονομιά είναι ένα νεκρό μνημείο, πρέπει να περάσουμε στην εποχή, που ο Πολιτισμός μας γίνεται σύγχρονη βιομηχανία.
Στην εποχή του ψηφιοποιημένου πολιτιστικού προϊόντος.
Στην εποχή, που η ιστορική πραγματικότητα αναβιώνει, μπροστά, στα μάτια των επισκεπτών.
Στην εποχή, που η Ελλάδα παρεμβαίνει, με όχημα τον Πολιτισμό της, σε κρίσιμα διεθνή ζητήματα.
Στην εποχή που ο Πολιτισμός συμβάλλει, άμεσα, στη διεθνοποίηση του εκπαιδευτικού μας προϊόντος και στην προσέλκυση επενδύσεων στη χώρα μας.
Τέλος, πάνω σε αυτή τη βάση, δηλαδή, πάνω στη ζωντανή μας πολιτιστική κληρονομιά, πρέπει να οικοδομήσουμε θεσμούς και οργανισμούς, με διεθνή απήχηση, έτσι ώστε, να αποκτήσουμε διεθνή φωνή και λόγο στο διηνεκές.
Με την λογική αυτή, προχώρησα τον Αύγουστο του 2016, στην ίδρυση του Διεθνούς Κέντρου Επιστημών και Ελληνικών Αξιών στην Αρχαία Ολυμπία, παρουσία, του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου και του Α’ Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κυρίου Frans Timmermans.
Για να εξάγουμε τον Πολιτισμό μας στην οικουμένη και για να συσπειρώσουμε, όλους, όσους αγαπούν τον Ελληνισμό.
Για να επαναφέρουμε στο προσκήνιο την επικαιρότητα του Πολιτισμού μας.
Σίγουρα, όμως, η δική μου συμβολή, δεν είναι αρκετή. Χρειάζονται και άλλες, ανάλογες πρωτοβουλίες.
Γιατί, να μην είναι η Κρήτη το διεθνές εκθεσιακό κέντρο για τη μεσογειακή διατροφή;
Γιατί, ο Πειραιάς, δεν είναι, ήδη, το πιο ανταγωνιστικό διεθνές κέντρο στις ναυτιλιακές υπηρεσίες;
Γιατί, οι Δελφοί, δεν πρωταγωνιστούν, με ένα ετήσιο θεσμό, στο, ίσως, πιο κρίσιμο ζήτημα της εποχής μας, που είναι η αλληλοκατανόηση, μεταξύ, των Πολιτισμών του κόσμου;
Γιατί, η Αθήνα, κάθε χρόνο, δεν προσφέρει, το κορυφαίο στον κόσμο βραβείο, για τη Δημοκρατία και την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
Γιατί, τέλος, η Ελλάδα του ανθρωπισμού, δεν αξιοποιεί τα θαύματα, που έχουν πετύχει οι ιεραποστολικές αποστολές της Εκκλησίας στην Αφρική, για να μεταφέρει τον Πολιτισμό της, στην ήπειρο, που θα ξεχωρίσει τον 21ο αιώνα. Και πολλά, άλλα, βέβαια, μπορούμε να πούμε, αλλά, το σημαντικό βήμα αγαπητές φίλες, είναι το πρώτο βήμα.
Η ύπαρξη οράματος για την Ελλάδα, που θα ξαναγεννηθεί στον φυσικό της χώρο. Στον οικουμενικό χώρο. Δεν μπορώ, να σκεφτώ, άλλη, Μεγάλη Ιδέα, από, ότι το μέλλον μας βρίσκεται έξω από τα στενά μας Εθνικά σύνορα. Η Ελλάδα, θα αναγεννηθεί από τον Ελληνισμό. Από τον Πολιτισμό της. Από τις ιδέες και τα προϊόντα του Πολιτισμού της.
Και για όσους, μπορεί να σκεφτούν, ότι, αυτό, είναι ουτοπικό, ας σκεφτούν, διπλά, γιατί, δεν υπάρχει μεγαλύτερος ρεαλισμός, από το να χτίζεις πάνω στην υπεραξία σου και μεγαλύτερη ανοησία, από το να αγνοείς, εδώ και δεκαετίες, το πιο ισχυρό σου, συγκριτικό πλεονέκτημα. Να μην έχεις την ικανότητα ή το όραμα, να αξιοποιήσεις την υπεραξία, που ανοίγει πόρτες, χτίζει γέφυρες, δημιουργεί ένα παγκόσμιο κοινό, για αυτό, που έχεις να προσφέρεις στον κόσμο. Να μην αξιοποιείς προς όφελος της οικονομίας και της κοινωνικής ανάπτυξης του τόπου, τη μοναδικότητά σου και τον εθνικό πλούτο, που μπορεί να δημιουργήσει. Να μην αξιοποιείς, με σεβασμό και συνέχεια, ανθρώπους, που αγαπούν, πραγματικά, την Ελλάδα, θέλουν να συμβάλλουν, αλλά, δεν ξέρουν πως.
Ναι, λοιπόν, όταν, δεν υπάρχει όραμα, δεν υπάρχει και Μεγάλη Ιδέα.
Αλλά, όταν, δεν υπάρχει Μεγάλη Ιδέα, δεν υπάρχει και Εθνική φιλοδοξία.
Χωρίς, Εθνική φιλοδοξία και Εθνική αυτοπεποίθηση, δεν υπάρχει διέξοδος.
Και είναι πραγματικά, απορίας άξιο, για το δημόσιο βίο στην Ελλάδα, για ποιο λόγο, εδώ και δεκαετίες, οι πολίτες και ιδίως, τα νιάτα της χώρας, δεν έρχονται σε επαφή, με τη μεγάλη εικόνα και τις αληθινές προκλήσεις, που αντιμετωπίζουμε, ως κοινωνία. Γιατί, αναπαράγουμε στην ελληνική κοινωνία ένα χιλιοπαιγμένο και χρεωκοπημένο θίασο εσωστρέφειας και μιζέριας; Γιατί, ασχολούμαστε, συνεχώς, με το έλασσον και το μικροπολιτικό, αντί, να προτάξουμε, ως κυρίαρχη ατζέντα, τις καθοριστικές εθνικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε στην παγκόσμια εποχή;
Γιατί, τέλος, δεν έχουμε καταφέρει, ακόμα, να εξασφαλίσουμε, για τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας, το εκπαιδευτικό σύστημα, που θα εγγυηθεί την επιβίωση, αλλά και τη διάκριση του έθνους μας;
Ποιον συμφέρει, άραγε, να κρατά την κοινωνία μας, σε ένα διαρκές σκότος και σε μία διαρκή αφασία;
Ουτοπικό, αγαπητές φίλες, δεν είναι, να πιστεύει κάποιος, ότι πρέπει να ξαναχτίσουμε το σπίτι μας, πάνω στα θεμέλια του Πολιτισμού και της Παιδείας μας.
Ουτοπικό είναι, να πιστεύεις, ότι μπορείς να έχεις σπίτι, χωρίς, θεμέλια.
Αγαπητές φίλες,
Όπως γνωρίζετε, τα τελευταία χρόνια, έχω αφοσιωθεί στη διάδοση των Αξιών της Ολυμπιακής Παιδείας στον τόπο μας και στην υποστήριξη του εθελοντικού κινήματος.
Μόνιμη αγωνία και μέριμνά μου είναι, να συμβάλλω, στο μέτρο των δυνατοτήτων μου, για μία κοινωνία, με περισσότερη αλληλεγγύη, περισσότερη αλληλοκατανόηση και περισσότερη αυτοπεποίθηση.
Να βοηθήσω παιδιά και νέους, να ανακαλύψουν τον αθλητισμό, ως ένα από τα πλέον πολύτιμα στηρίγματα, που μπορεί να μας δώσει η ζωή.
Έχω, όμως, γυρίσει και τον κόσμο, προσπαθώντας, να διαδώσω τις Αξίες και τα μηνύματα του Πολιτισμού μας, αλλά και να συσπειρώσω δυνάμεις, για τον Ελληνισμό.
Στην Ελλάδα, όπου και να έχω βρεθεί, έχω συναντήσει ανθρώπους, που διψούν για συμμετοχή, για κοινή δράση. Ανθρώπους με ιδέες, για το πώς, θα μπορούσαμε να ξαναφτιάξουμε την Πατρίδα μας, ξεκινώντας από τις γειτονιές μας. Στον κόσμο, όποια πόρτα και εάν έχω χτυπήσει, συναντώ, συνεχώς, την αγάπη και τον θαυμασμό, για την Ελλάδα και πολλές προσδοκίες, για όλα αυτά, τα οποία, θα μπορούσαμε να πετύχουμε, ως Έθνος. Είναι καιρός, πλέον, να αξιοποιήσουμε το κοινωνικό και το διεθνές κεφάλαιο, που υπάρχει, εκεί και παραμένει ανενεργό, προς όφελος της Εθνικής μας αναγέννησης.
Είναι καιρός, πλέον, να αναλάβουμε, όλοι μας, το μερίδιο της ευθύνης, που μας αναλογεί και εάν χρειαστεί, να πάρουμε, μόνοι μας, την πρωτοβουλία.
Το μέλλον της Πατρίδας, δεν μπορεί να περιμένει, όσους, δεν μπορούν και όσους, δεν έχουν όραμα για τη θέση του Έθνους μας, στη νέα, παγκόσμια πραγματικότητα.
Χρειαζόμαστε, ένα δίκτυο περήφανων και ενεργών Ελλήνων, σε όλο τον κόσμο, για να μεταδώσουμε το μήνυμα, «ότι Ελλάδα, δεν είναι μόνο ζητάω», αλλά, ήταν, είναι και θα είναι, πάντα, προσφέρω.
Ότι, οι Αξίες που κυοφορούμε, ως έθνος, εδώ και χιλιετίες, είναι ζωτικά επίκαιρες, για τα διλήμματα, που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα στις αρχές του 21ου αιώνα,
Ότι, υπάρχει, εκεί, έξω, μία παγκόσμια αγορά, για οτιδήποτε ελληνικό.
Πιστέψτε με, όντως υπάρχει παγκόσμια ζήτηση, για ένα τρόπο ζωής, όπου, με τις Αξίες, τα προϊόντα και τις υπηρεσίες του, ευνοεί την υγεία και τον ισορροπημένο τρόπο ζωής.
Υποστηρίζει την συνεννόηση, μεταξύ, των Πολιτισμών.
Προτάσσει τον άνθρωπο και τις βαθύτερες ανάγκες του, ως το μέτρο της ζωής.
Αναγάγει την ολοκληρωμένη Παιδεία, ως το κύτταρο, της προόδου και της εξέλιξης.
Για, αυτό το λόγο, ο Πολιτισμός μας, εάν υπηρετηθεί, από μία Εθνική στρατηγική, μπορεί, να επανατοποθετήσει την Πατρίδα μας στο διεθνές περιβάλλον και να συμβάλλει καθοριστικά στην ανασυγκρότηση της Πατρίδας.
Μία σπίθα χρειαζόμαστε, απλώς, αγαπητές φίλες, για να προκαλέσουμε, ένα νέο παραγωγικό, Εθνικό ηλεκτρισμό.
Μία Μεγάλη Ιδέα, που θα σπρώξει, προς τα εμπρός, την πορεία της Εθνικής μας αναγέννησης.
Μία Μεγάλη Ιδέα, στην οποία, όλοι οι Έλληνες, θα μπορέσουν να δουν τη θέση και την αποστολή τους.
Αρκεί, να δημιουργήσουμε την αφήγηση και τα έργα, που θα καταστήσουν την Μεγάλη Ιδέα των Ελλήνων, αντικείμενο, παγκόσμιου ενδιαφέροντος.
Μία Μεγάλη Ιδέα, που θα μας ενώσει.
Γιατί, χωρίς, το αγαθό της Εθνικής ενότητας, δεν θα μπορέσουμε, να διεκδικήσουμε αυτό που μας αναλογεί, από την παγκόσμια εποχή.
Και δεν αρκεί να εξορκίζουμε, διαρκώς, τη μόνιμη πληγή του γένους μας,
που είναι ο διχασμός.
Για να ενώσεις τους Έλληνες χρειάζεται να τους προσφέρεις τη Μεγάλη Ιδέα. Την ιστορία που καλούνται να γράψουν. Και τότε, συνήθως, γίνονται θαύματα.
Σας καλώ λοιπόν, η καθεμία και ο καθένας από εμάς, να γράψει τη δική του λέξη, τη δική του παράγραφο, τη δική του σελίδα, στη νέα μας Εθνική ιστορία, στην ιστορία, που καλούμαστε να γράψουμε για το μέλλον.
Η Μεγάλη Ιδέα, που καταθέτω, σήμερα, εδώ, είναι απλή.
Να κάνουμε το Εθνικό μας Προϊόν Πολιτισμό και τον Πολιτισμό μας, προϊόν, που θα εμπνεύσει και πάλι, την ανθρωπότητα.
Αρκεί, να στοχεύσουμε, σωστά, στα κοινά, που είναι οι φυσικοί μας σύμμαχοι και να «πακετάρουμε», με φαντασία και καινοτομία το Προϊόν μας.
Αρκεί, να θυμηθούμε, σε τι είμαστε, ίσως, οι καλύτεροι στον κόσμο.
Είμαστε άριστοι, στο να εμπνέουμε.
Στο να δημιουργούμε και να αναδεικνύουμε πρότυπα και παραδείγματα ζωής, που αφορούν όλους.
Για αυτά που έχει δημιουργήσει ο Πολιτισμός μας, άνθρωποι από όλες τις φυλές τις θρησκείες και τα έθνη του κόσμου, έχουν ονειρευτεί, αγωνιστεί, έχουν θυσιαστεί.
Για τις Αξίες του Ελληνισμού, όπως, είναι ο Ολυμπισμός και η Δημοκρατία
άνθρωποι, από όλο τον κόσμο, εξακολουθούν και δακρύζουν με συγκίνηση.
Ας συνειδητοποιήσουμε, επιτέλους, πόση δύναμη κρύβει, αυτή, η αλήθεια.
Πόση ελπίδα κρύβει αυτή η αλήθεια, εάν στρέψουμε, αυτήν, την αλήθεια,
στο μέλλον και στον κόσμο και όχι βέβαια, εάν συνεχίσουμε να την κοιτάμε, με νοσταλγία και εσωστρέφεια. Η Ελλάδα, όμως, δεν μπορεί να περιμένει άλλο.
Οφείλουμε να εμπνεύσουμε το σύνολο των πολιτών, ώστε, να προχωρήσουμε, όλοι μαζί, με μεγάλο δρασκελισμό.Έχουμε χρέος να εφαρμόσουμε «την εντολή», που μας κληροδότησε, αυτή, η Πατρίδα. Είναι «εντολή», δεν είναι κληρονομιά!
Τώρα, είναι η ώρα, για να βγουν, μπροστά, οι αληθινοί πρωταγωνιστές. Όλοι, όσοι, μαγεύονται και κινητοποιούνται, από τις πράξεις και όχι, από τα λόγια.
Όλοι, όσοι, μας κάνουν περήφανους, σε κάθε γωνιά του κόσμου, με τα επιτεύγματά τους.
Όλοι, όσοι, αγαπούν την Ελλάδα και μπορούν να το αποδείξουν.
Αναλογιστείτε, τι μπορούμε να πετύχουμε, ως Έθνος, εάν ενώσουμε τις πιο δημιουργικές δυνάμεις μας.
Στην Πατρίδα μας, πλέον, δεν αρκεί η εθνική πρόσθεση. Δεν μας αρκεί, η πρόσθεση δυνάμεων και αλμάτων. Χρειαζόμαστε «τον εθνικό πολλαπλασιασμό». Από αυτήν την πράξη, θα ξεκινήσουμε και πάλι το ταξίδι μας!
Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.
*Oμιλία της Κατερίνας Παναγοπούλου στην Γενεύη (στον ελληνικό σύλλογο γυναικών)
