Έξι τραυματίες σε συμπλοκή Ελλήνων και Αλβανών σε παρκάκι στον Γέρακα

Άγρια συμπλοκή με έξι τραυματίες σημειώθηκε ανάμεσα σε Έλληνες και Αλβανούςλίγο πριν τις 02.00 τα ξημερώματα στον Γέρακα.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, η συμπλοκή σημειώθηκε σε ένα παρκάκι στη συμβολή των οδών Δομοκού και Γέρακα.

Στο σημείο, μάλιστα, βρέθηκε και ένα πιστόλι.

Οι τρεις από τους τραυματίες μεταφέρθηκαν στο Σισμανόγλειο και οι άλλοι τρεις στον Ερυθρό Σταυρό.

Αυτό που εξετάζουν οι αστυνομικοί ήταν αν επρόκειτο για «ραντεβού θανάτου» στη σκιά του φόνου του Κωνσταντίνου Κατσίφα στους Βουλιαράτες.

Περισσότερες πληροφορίες 

Σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών για οικονομικές διαφορές μεταξύ Αλβανών οφείλεται σύμφωνα με τα στοιχεία της προανάκρισης που διενεργεί η Ασφάλεια Αττικής, το αιματηρό επεισόδιο που σημειώθηκε τα ξημερώματα Δευτέρας στο Γέρακα, μεταξύ δύο ομάδων οπλισμένων με μαχαίρια και πιστόλια, κατά την οποία τραυματίστηκαν τρεις Έλληνες και τρεις Αλβανοί, όλοι νεαρής ηλικίας.

Σύμφωνα με αστυνομικές πηγές που επικαλείται το ΑΠΕ, το επεισόδιο ουδεμία σχέση έχει με το περιστατικό στις Βουλιαράτες της Νότιας Αλβανίας -όπου σκοτώθηκε χθες Κυριακή σε ένοπλη συμπλοκή με Αλβανούς αστυνομικούς ο 35χρονος Βορειοηπειρώτης Κωνσταντίνος Κατσίφας- αλλά ξεκίνησε από μια φιλονικία μεταξύ δύο Αλβανών για οικονομικές διαφορές.

Συγκεκριμένα, όπως προκύπτει από μαρτυρίες που έχουν συλλέξει οι αστυνομικοί της Ασφάλειας, χθες το μεσημέρι, ο ένας από τους Αλβανούς, μαζί με άλλους δύο, μετέβησαν σε κατάστημα στον Γέρακα για να πάρουν χρηματικό ποσό που του χρωστούσε ομοεθνής του, που εργάζεται εκεί.

Έγινε φιλονικία που κατέληξε σε καβγά, κατά τον οποίο οι τρεις Αλβανοί ξυλοκόπησαν τον ομοεθνή τους.

Τα ξημερώματα όμως, ο παθών, μαζί με συνεργούς του, συναντήθηκαν με τους δράστες του ξυλοδαρμού και άλλα άτομα, για να λύσουν τις διαφορές τους και συνεπλάκησαν με μαχαίρια και πιστόλια, στην συμβολή των οδών Δομοκού και Γέρακα.

Πολάκης τρολάρει Μαρέβα για το λιομάζωμα - Ποιο τραγούδι θυμήθηκε (Video & Photo)

Με τον δικό του τρόπο σχολίασε ο Παύλος Πολάκης την φωτογραφία της Μαρέβας να μαζεύει ελιές, με μια ανάρτηση στο Facebook.

Ο κ. Πολάκης αναφέρει ένα τραγούδι που θυμήθηκε βλέποντας την Μαρέβα Μητσοτάκη και μαλίστα την καλεί να μην ξεχάσει να ζητήσει και τη σχετική επιδότηση από τον ΟΠΕΚΕΠΕ. 

Δείτε την ανάρτηση του και διαβάστε τους στίχους του σκωπτικού τραγουδιού ...θυμήθηκε.

Δεν ξερω γιατι αλλα οταν είδα αυτη φωτογραφία (προϊόν "επικοινωνιολόγων της κακιάς ώρας) μουρθε στο μυαλό το τραγούδι του αείμνηστου πρωτομάστορα της κρητικής μουσικής "Μυλωνάδες και μαζωχτρες" 

,Κωστα Μουντάκη 
Κυρια Γκραμποβσκι, την επιδότηση μην ξεχάσεις ,να κανεις χαρτιά στον ΟΠΕΚΕΠΕ !!!

Διαβάστε τους στίχους και ακούστε το τραγούδι που θυμήθηκε ο Παύλος Πολάκης: 

Έφταξε ο καιρός καλέ που πέφτουν οι ελιές

και τα λιόφυτα θα πιάσουν πάλι οι κοπελιές

Μυλωνάδες και μαζώχτρες θα τα λέμε πότες-πότες

κι αφορμή θα 'ναι οι ελιές, να 'χουμε χρυσές δουλειές

Φύσηξε βοριά καλέ και ρίξε μια ψιλή βροχή

και για μας τους μυλωνάδες ήρθε τώρα εποχή

Να θωρούμε τις μαζώχτρες, να τα λέμε πότες-πότες

κι αφορμή θα 'ναι οι ελιές, να 'χουμε χρυσές δουλειές

Όλες οι γειτονοπούλες τα καλάθια θα βαστούν

και στη φάμπρικα θα μπαίνουν κάθε τόσο να ρωτούν

Και θα μας παρακαλούνε για τσ' ελιές τους ν' αλεστούνε

κι αναλόγως κάθε μια θα πληρώνει αλεστικά

Πάρε το καλάθι κι έλα όμορφή μου κοπελιά

κι εγώ θα βαστώ τη σκάλα ν' ανεβαίνεις στην ελιά

Σα γεμίσεις το καλάθι θα πιαστούμε στα φιλιά

και θα βγάλουμε το λάδι από κάτω στην ελιά.

Δια βίου μιζα .. Άρθρο του ΚΩΣΤΑ ΒΑΞΕΒΑΝΗ στο Documento

Ποιο αλήθεια είναι χειρότερο, ότι μας έκλεψε τον Γιάννο ή ότι μας κυβερνεί; Το χειρότερο είναι ότι μας κουνάει το δάχτυλο. Ο Γιάννος δεν είναι κλέφτης, ένας απλός κλέφτης, αλλά η σχέση με την κουλτούρα και την υπερφίαλη, με την βεβαιότητα της τάξης της υπεροχής και το χαμόγελο που εργάστηκε μπροστά σε οθόνες και κάμερες.

Ο Γιάννος δεν είναι μόνος του, είναι ένας από τους πολλούς στο σύστημα της συνειδητότητας που είναι έτοιμοι, ενεργοποιώντας τις αντανακλάσεις της επιβίωσης τους, να φωνάξουν ότι όλα είναι σκωρία, πολιτική δίωξη και εκδίκηση. Είναι έτοιμοι να δηλώσουν ότι οι αριθμοί των λογαριασμών της μίζας είναι αριθμοί τηλεφώνων και τα άδικα offshore επιχειρηματικά οχήματα που καβαλέσανε τυχαία στο δρόμο.

Όχι, το θέμα δεν είναι ο Γιάννος, γιατί αν πεις ότι είναι ο Γιάννος κάνεις την παραδοχή ότι όλα ήταν ένα στιγμιαίο λάθος, η κακιά η ώρα ή η κακιά (δεύτερη) γυναίκα, όπως διαβεβαιώνει με άφθονο σεξισμό στο Twitter ο Γιώργος Κύρτσος.

Ο Γιάννος είναι η φανταχτερή περικοκλάδα της Σημιτικής χλωρίδας, που κοπρίστηκε με όλα τα λύματα της εγχώριας διαφθοράς. Ένα από τα τέρατα της αιμομικτικής σχέσης των πολιτικών με τους κρυφούς χρηματοδότες τους. Είναι η διασταύρωση του Σημιτικού εκσυγχρονισμού με την υποκρισία, της δήθεν ανάπτυξης με τα εκβιαστικά διλήμματα που την παγίωναν. Ή θα κάνουμε Ολυμπιακούς Αγώνες ή θα καταστραφούμε, ή θα επιλέξουμε ευρώ ή θα διαλυθούμε, ή θα αγοράσουμε όπλα ή θα εξαφανιστούμε.

Ο Γιάννος είναι ένα από τα πολλά πρόσωπα του Σημίτη-Ιανού. Τα υπόλοιπα είναι ο Τσουκάτος, ο Μαντέλης, ο Στουρνάρας, ο Βενιζέλος, όλοι αυτοί που έβαλαν το χέρι στην τσέπη μας πριν μας βάλουν το μαχαίρι στον λαιμό.

Κοιτάξτε λίγο πίσω όλες αυτές τις συμπτώσεις και την αλληλουχία των σχέσεων. Ο Γιάννος ήταν το παιδί του Σημίτη, το καμάρι και το αντιστάθμισμα στη δική του πολιτική δυσλεξία. Ο Γιάννος επέλεξε να βάλει στο πλάι του τον άλλο Γιάννο, τον Στουρνάρα. Τον έβαλε στην πολιτική αλλά και τη ζωή του. Μεσοτοιχία ήταν οι βίλες τους στη Σύρο που αγοράστηκαν την ίδια εποχή, μετά τον χαμό στο χρηματιστήριο όπου και οι δυο τους έπαιζαν πρωταγωνιστικό ρόλο. Η βίλα του Παπαντωνίου αγοράστηκε με παρένθετο πρόσωπο τον ταμία του, Ανδρέα Μπάρδη, που τώρα τον κάρφωσε. Όταν ο Στουρνάρας τοποθετήθηκε ελέω Παπαντωνίου στην Εμπορική, στο ΔΣ της τράπεζας τον συνόδευε ο Γιώργος Κανδαλέπας, που σήμερα ερευνάται ως ο δεύτερος ταμίας του Γιάννου. Ολοι τους μια παρέα και κυρίως μια πολιτική.

Όταν η χώρα έπεσε στα βράχια της κρίσης όλοι τους –και ο Γιάννος που τα έφαγε και οι άλλοι που δεν ξέρουμε τι έκαναν αλλά σίγουρα έβρισκαν ευχάριστη την παρέα τους και αόρατη την κλεψιά– σήκωσαν το δάχτυλο και τα έβαλαν με τον κόσμο. Για τον Στουρνάρα χρειάζονταν περικοπές. Για τον Σημίτη θυσίες και για τον Γιάννο Παπαντωνίου να μάθει επιτέλους ο Ελληνας να πειθαρχεί. Ναι, σε συνέντευξή του στο Al Jazeera ο Γιάννος του Σημίτη είχε πει ότι για την κρίση φταίει ότι «η Ελλάδα δεν έχει δυνατότητα και κουλτούρα σταθερότητας και πειθαρχίας». Ο ίδιος είχε, στοιβάζοντας εκατομμύρια στις ελβετικές τράπεζες.

Όσοι ήταν με τα μπούνια στη διαφθορά ή όσοι τους δικαιολογούσαν και συγκυβερνούσαν μαζί τους έλεγαν ακριβώς τα ίδια πράγματα, κουνώντας με τον ίδιο τρόπο το δάχτυλο μπροστά στο πρόσωπο του κοσμάκη που είχε πέσει θύμα της ληστείας τους και με το χρηματιστήριο και με τους Ολυμπιακούς και με τους εξοπλισμούς.

Τον Μάρτιο του 2017 ο Κώστας Σημίτης, ο πρωθυπουργός που έβλεπε τις μίζες να περνούν, έδωσε συνέντευξη στη Σία Κοσιώνη και τον Παύλο Τσίμα ύστερα από 16 χρόνια σιωπής. Ηταν λίγες μέρες μετά την άσκηση δίωξης στον Γιάννο Παπαντωνίου. Ο πρώην πρωθυπουργός, που ως τότε δήλωνε οπαδός των σταθερών κυβερνήσεων, ξαφνικά είπε ότι πρέπει να πάμε σε εκλογές, ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι καταστροφική και επικίνδυνη για τη διαπραγμάτευση και ότι η καταπολέμηση της διαφοράς δεν γίνεται με εξεταστικές, γιατί έτσι καλλιεργείται η εχθρότητα. Χαρακτήρισε μάλιστα τη διαφθορά κοινωνικό φαινόμενο, κάτι δηλαδή σαν τα ναρκωτικά και τις μονογονεϊκές οικογένειες που θέλουν φροντίδα και αγάπη. Φυσικά οι δυο δημοσιογράφοι δεν τον ρώτησαν ούτε για τον διωκόμενο Γιάννο ούτε για τη διαφθορά που απλώθηκε στις μέρες του υπό την εποπτεία του, ενώ έπειτα από λίγες μέρες η Φώφη ζήτησε κι αυτή πρόωρες εκλογές.

O Γιάννος δεν είναι μόνος· έχει και συνένοχους και υποστηρικτές. Νέα Δημοκρατία και ΚΙΝΑΛ βιώνουν την αμηχανία μπροστά στο φαινόμενο του Γιάννου με χειροπέδες. Ζουν σε ένα πολιτικό πένθος που εκ των πραγμάτων τους ενοχοποιεί. Τις ημέρες που κλήθηκε να απολογηθεί στην ανακρίτρια με ανοιχτό το ενδεχόμενο της προφυλάκισής του η αφρόκρεμα του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα, με προεξάρχουσα τη σύμβουλο του Κυριάκου Μητσοτάκη Μιράντα Ξαφά, παρουσίασε το βιβλίο του Γιάννου «Αντιμέτωποι με το μέλλον». Στην πραγματικότητα ομολογούσαν ότι ο Γιάννος είναι το μέλλον, πρέπει να είναι το μέλλον σε αυτό που είχαν χαράξει μαζί. Το έδειχνε και ο ίδιος στην ανάκριση μαζί με τη σύζυγό του όταν χτύπαγαν τις πόρτες στο ανακριτικό γραφείο και δήλωναν με οίηση και αλαζονεία ότι δεν μπορούν να τους αγγίξουν. Σε αυτό ειδικά μοιάζουν όλοι της παρέας Γιάννου. Αλλά η Ιστορία δημιουργεί πάντα επαναλήψεις για να γελάει σε τέτοιες περιπτώσεις. Θυμάμαι όταν πριν από χρόνια έκανα ένα ντοκιμαντέρ για την πτώση και την εκτέλεση του Τσαουσέσκου, που οι στρατιώτες του εκτελεστικού αποσπάσματος μου έλεγαν ότι τους έκανε εντύπωση ότι όταν ο στρατηγός Βοϊβουλέσκου τους διέταξε να οπλίσουν και να σκοπεύσουν, ο Νικολάε Τσαουσέσκου και η Έλενα φώναζαν ότι άκουγαν τις φωνές του λαού που έρχεται να τους σώσει. Οι φίλοι του Γιάννου ακούνε φωνές. Ο καθένας για τον δικό του λόγο.
ΚΟΣΤΑ ΒΑΞΕΒΑΝΗΣ

Παρ΄ολίγον θύμα αεροπορικού ατυχήματος το πριγκιπικό ζεύγος Χάρι-Μέγκαν (βίντεο)

Ο πρίγκιπας Χάρι και η σύζυγός του Μέγκαν Μάρκλ πέρασαν στιγμές τρόμου όταν κατά τη διάρκεια της πτήσης τους από την Τόγκα στο Σίδνεϊ το αεροσκάφος στο οποίο επέβαιναν παραλίγο να συγκρουστεί με ένα άλλο.

Την τελευταία στιγμή ο πιλότος Νάιτζελ Ρόσελ έκανε ελιγμό στον αέρα και απέφυγε τη σύγκρουση με άλλο αεροσκάφος την τελευταία στιγμή.

Το πριγκιπικό ζεύγος, που σε λίγους μήνες θα αποκτήσει το πρώτο του παιδί, επιβιβάστηκε στην πτήση τσάρτερ της Qantas για να επιστρέψουν στο Σίδνεϊ.

Όλα πήγαιναν καλά μέχρι τη στιγμή που ο πιλότος του Boeing 737 αποφάσισε πως δεν μπορούσε να προσγειώσει το αεροπλάνο και εδώ είχε ήδη ξεκινήσει η διαδικασία προσγείωσης.

Δευτερόλεπτα πριν ακουμπήσει στο έδαφος το αεροπλάνο που μετέφερε τον πρίγκιπα Χάρι και τη Μέγκαν Μαρκλ, ο πιλότος αποφάσισε να το… σηκώσει ξανά καθώς κρίθηκε επικίνδυνη η παρουσία ενός άλλου αεροσκάφους στο διάδρομο προσγείωσης με το ενδεχόμενο ατυχήματος να είναι ορατό.

Να σημειωθεί ότι ο πιλότος Νάιτζελ Ρόσελ, εξήγησε από το μεγάφωνο να ακυρώσει την προσγείωση γιατί ένα άλλο αεροπλάνο στο διάδρομο κινούνταν αργά και τα δυο αεροσκάφη θα έρχονταν επικίνδυνα κοντά.

Το ΌΧΙ στη ΓΛΥΦΆΔΑ με πολύ... Μακεδονια

Θεσσαλονίκη. Και ο Ιταλός πρόεδρος θα παρακολουθήσει τη στρατιωτική παρέλαση

Παρουσία του προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου, θα πραγματοποιηθεί στις 11.00 το πρωί της Κυριακής 28ης Οκτωβρίου στην παραλιακή λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου η στρατιωτική παρέλαση.

Την παρέλαση θα παρακολουθήσει και ο πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας, Σέρτζιο Ματαρέλα.

Να σημειωθεί πως, μετά την ολοκλήρωση της παρέλασης θα ακολουθήσει αεροπορική επίδειξη από μαχητικό αεροσκάφος F-16 της Ομάδας «Ζευς»

ΔΕΙΤΕ ΖΩΝΤΑΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΤ ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ..

Σήμερα στη Λάρισα η κηδεία του Δημήτρη Τέγου εκ των ιδρυτών της RAPTEX A.E.

Έφυγε από την ζωή σε ηλικία 83 ετών ο Δημήτριος Τέγος, εκ των ιδρυτών της λαρισαϊκής βιοτεχνίας RAPTEX A.E.

Αφήνει πίσω του τη σύζυγό του Αικατερίνη και τα τρία παιδιά τους: Αλέξανδρο, Χρήστο και Παρασκευή.

Η κηδεία του θα τελεστεί σήμερα Κυριακή 28η ΟΚΤ.2018 στις 2 μ.μ. από τον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Αχιλλίου Λάρισας.

απο onlarissa.gr

Εν Αθηναις Εικόνες. .Ζήτω το ΌΧΙ. Με το Δημήτρη Παπαγεωργιου

Οι παρελάσεις στη Θεσσαλονικη για την απελευθέρωσή  της και του ΟΧΙ  , άρχισαν από τις 26 Οκτωβρίου, αλλα στη Αθήνα,τη Γλυφάδα,σε όλη την Ελλάδα και όπου στον κόσμο υπάρχουν Έλληνες οι γιορτασμοί για τους αφανείς ήρωες του40

συνεχίζονται ποικιλοτρόπως βοηθούσης και της καλοκαιρίας. 

Εντύπωση μου έκανε χθες βραδυ στην Άνω Γλυφάδα το πολύ αγαπητό ζευγάρι του κ Χρήστου και της κ.Μαρίας Κοκκινέλη όπου με την

αγαπημένη τους κόρη Στεφανία, ορθοπεδικό ιατρό ,λίγο πριν το έμπα της 28 ης Οκτωβρίου πραγματικά απόλαυσαν τα σπεσιαλιτέ του "Μερακλή "που οι αδελφοί Μάντζιου διευθύνουν κοντά στον Άγιο Τρύφωνα της Γλυφάδας. 

Ήδη τα φρέσκα μπαρμπούνια, και τα άλλα ψάρια ,τα φρέσκα αμπελοφασουλα με σκορδαλιά και τα 

 σπεσιαλιτέ που ο Παναγιωτης επιμελήθηκε μας άφησε να καταλάβουμε ότι σήμερα ανήμερα των αγώνων των συμπατριωτών μας του 40, θα τιμηθουν δεόντως.. σε ολόκληρη την επικράτεια. 

Να πούμε ακόμα ότι οι σημαίες που πωλούνται απο προχθες στην κάθε γωνιά της Αθήνας πρεπει να ξεπερνούν κάθε προηγούμενο ρεκόρ.

Αλλαγή ώρας.  Για οσους δεν αλλαξαν  τα ρολόγια τους,  από τις 4 τα χαράματα σήμερα Κυριακή  οι δειχτες πήγαν μία ώρα πίσω .  Με την αλλαγή ή Αθηνα με τη Μελβουρνη έχουν 9 ώρες διάφορα. Καλό χειμώνα λοιπον Ελλάδα και καλό καλοκαίρι Αυστραλία, έστω κι αν οι παραλίες της Γλυφαδας γεμίζουν καθημερινα απο χαρούμενους  κολυμβητες. Δ.

Από περασμενη εορταστική εκδήλωση στη Μελβούρνη. .

DEITE LIVE ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΟΠΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΙ Ο ΙΤΑΛΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ.

Οι ¨ΟΕΛΛΗΝΕΣ ποτέ δεν μίσησαν τους Ιταλούς στρατιώτες γιατι οι περισσότεροι ήταν απο τη ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ,παλιοί Έλληνες δηλαδή και όπως θα δείτε και στην ιστορία του Μπαρμπαντώνη ...άφηναν να τους πάρουν και τα όπλα..

ΗΠΑ.Πότε έφθασε η πρώτη Ελληνίδα στην Αμερική; ο Ρόλος της

Έλληνες. .χωρίς Ελλαδα

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Αθήνα.- Πολλά λέγονται και γράφονται για το πότε και ποιος ήτανε ο πρώτος Έλληνας που πάτησε το πόδι του στον «Νέα Γη», την Αμερική. Δεν αναφέρεται, όμως, το πότε έφτασε  εκεί η πρώτη Ελληνί­δα, και πήγε που; Έμεινε στη Νέα Υόρκη ή τράβηξε για το εσωτερικό;

Στο βιβλίο του αείμνηστου ομογενή Εκδότη, Μπάμπη Μαρκέτου, « «Οι Ελληνοαμερικανοί-Ιστορία του Απόδημου Ελληνισμού των Η.Π.Α» Εκδόσεις Παπαζήση, 2006.» υπάρχει ειδικό Κεφάλαιο (21-22-23) αφιερωμένο στην Ελληνοαμερικανίδα.

Μεταφέρουμε (με την ορθογραφία της εποχής) τα πλέον ενδιαφέροντα αποσπάσματα από τα κεφάλαια αυτά που αφορούν την παρουσία, τη ζωή και τη δράση της Ελληνίδας αρραβωνιαστικιάς, συζύγου, μάνας, γιαγιάς, απαρχής μέχρι και την τραγωδία της Κύπρου (1974) και μέχρι το 1977, που ολοκληρώθηκε από τον συγγραφέα το χειρόγραφο του βιβλίου.

Αναφέρει, λοιπόν, το συγκεκριμένο Κεφάλαιο του βιβλίου του Μπάμπη Μαρκέτου (ολόκληρο το βιβλίο δημοσιεύεται στην  www.panhellenicpost.com).

ΥΓ:Οι μεσότιτλοι του υπογράφοντος.

<<  

Ο Δρ. Α. Κόπαν σε μελέτη του αναφέρει πως η πρώτη ελληνίδα ήρθε στο Σικάγο τό 1885, λεγότανε Mrs. Peter Pooley (μα το ελληνικό της; χάθηκε κι’ αυτό;), και ο αείμνηστος Θ. Γιαννακούλης, πως με την πρώτη μαζική ελληνική μετανάστευση, το 1882, ήρθαν 125 άντρες  και μιά γυναίκα με ελληνικό διαβατήριο. Ίσως αυτή να είναι η πρώτη ελ­ληνίδα που ήρθε στο Νέο Κόσμο. Και ίσως η ίδια τρία χρόνια αργότερα –τό 1885– να ήρθε στο Σικάγο. Όπου και έμεινε, κι’ έδρασε αργότερα σ’ ελληνική κίνηση, όταν άρχι­σαν να ξεφορτώνουν τα πλοία και τα τραίνα τη μεγάλη μεταναστευτική μάζα των ομογενών μας. Στην τελευταία δεκαετία του περασμένου αιώνα, πού έγινε καταρράκτης με τα πρώτα χρόνια του αιώνα μας, το μεταναστευτικό ρεύμα.

Στην ξενιτιά

Η Ελληνίδα ανάστηνε μόνη της τα παιδιά της. Και χωρίς να έχει εδώ μάνα, αδερφή, πεθερά. “Ας είχα κάποια να μου δίνει ενα χέρι κι’ ας ήταν και μια στρίγκλα πεθερά,” έλεγαν. Και χωρίς να ξέρουν τη γλώσσα να πουν μιά κουβέντα με τη γειτόνισσα (“τι τα θέλαμε τ’ αγγλικά αφού σε κανα-δυό χρόνια θα φεύγαμε”;) να ελαφρώση λίγο η μοναξιά. Και χωρίς τηλέφωνο να τηλεφωνήσουν μια γνωστή τους Ελληνίδα σ’ άλλη άκρη της πόλης (γι’ αυτό και δημιουργήθηκαν εκείνα τα γκέτο, τα “Γκρήκ Τάουνς”, στη Νέα Υόρκη, στο Σικάγο, στο Σαν Φραντσίσκο –να βλέπωνται). Τα υπόμεναν όλα με την ελπίδα πως τον άλλο χρόνο θα ήταν πια στην πατρίδα.

Μερικές οικογένειες νοίκιαζαν κανένα δωμάτιο τους σε κανένα εργένη, συγγενή, κάποτε και σε δύο, και τρεις, είτε και συχωριανούς τους. Να περισσεύη μια πεντάρα παραπάνου. Έπλυναν οι γυναίκες και τα ρούχα των εργένηδων. Στη σκάφη. Πού πλυντήρες και στεγνωτήρια τότε! Και παραπολλές βγήκαν κι’ εργαζότανε και στα εργοστά­σια. Όλα για να κατορθώσουν να φύγουν μια ώρα αρχήτερα αυτές που ήρθαν με το πρώτο μεγάλο μεταναστευ­τικό ρεύμα, που ογκώθηκε στην αρχή της πρώτης δεκα­ετίας του αιώνα μας. Ωργανωμένη ελληνική ζωή δεν υπήρχε και οι κοινότητες στα σπάργανα. Και οι οικογε­νειάρχες, άλλα και κείνοι που δεν είχαν φέρει οικογένεια, δούλευαν  ξεθεωτικά,   “κρυφά απ’ το θεό,” όπως  έλεγαν.

Όταν άρχισε ο πόλεμος (ο πρώτος παγκόσμιος) έπε­σε χρήμα πολύ στην Αμερική. Βγήκαν και γυναίκες κι’ εργάστηκαν στην πολεμική βιομηχανία.

Ο πόλεμος εκείνος άφησε για αργότερα την επιστρο­φή. Κι’ όταν τέλειωσε, χτύπησε τήν Ελλάδα άλλη συμφο­ρά –η τραγωδία της Μικρασίας. Πάνω από ένα εκατομμύ­ριο προσφυγικός κόσμος στη γη της, που δε μπορούσε να θρέψη τον ντόπιο πληθυσμό της κι’ έφευγε στά πέρατα, και η μετανάστευση στην Αμερική κλειστή πια (ποιος να το φανταζότανε πως ο προσφυγικός πληθυσμός θα έφερ­νε κοσμογονία στην Ελλάδα –θα έκαμνε και κάποια κατσάβραχα να καρπίζουν).

Το όνειρο της επιστροφής δεν έσβυσε βέβαια, έμεινε γι’ αργότερα “να σιάξουν πρώτα τα πράγματα λίγο εκεί.” Κι’ άρχισαν οι έρανοι για τους ξεσπιτωμένους και πεινα­σμένους. Λίγες ακόμα οι Ελληνίδες στην Αμερική μα πή­ρανε μέρος δίπλα στον πρωτοπόρο ακούραστα ν’ ανακουφιστή ο προσφυγικός κόσμος.

Οι Νύφες

Αμέσως μετά εκείνον τον πόλεμο, αφού η κατάσταση εκεί δεν ήταν τέτοια που να ενθάρρυνε την επιστροφή, να κάνουν οικογένεια οι ανύπαντροι στά πατρογονικά τους χώματα (που ήρθανε παιδάκια στην αρχή του αιώνα και τώρα ήταν άντρες) άρχισαν να φέρνουν νύφες μέ φωτογραφία.

Οι νύφες της φωτογραφίας απαραίτητο να γνώριζαν να βάλουν την υπογραφή τους (οι πρωτοπόρες για υπο­γραφή έβαζαν σταυρό πολλές). Γιατί άπό το 1917 άρχισε να εφαρμόζεται ο νόμος Literary Test Law (για να περιοριστή η μετανάστευση), κάποιες τόσο μόνο γνώριζαν, άλλα με­ρικές έμαθαν μετά ελληνικά γράμματα από τις ελληνοαμερικανικές εφημερίδες, όπως και πολλοί πρωτοπόροι. Για τους απομονωμένους η μόνη επαφή τους ήταν η ελ­ληνική εφημερίδα με τον Ελληνισμό, και περίμεναν σα θεό τον ταχυδρόμο.

Το 1922 ψηφίστηκε ο νόμος των “εκατοστών” και σταμάτησαν να έρχωνται βαποριές-βαποριές οι νύφες. Που, αφού μετά τον πόλεμον είχαν σκοτωθεί εκεί οι άντρες, έπρεπε να βρουν σύζυγο στην Αμερική –που μάλιστα δε ζητούσε και προίκα.

Στο μεταξύ άρχισαν να μεγαλώνουν τα παιδιά αυτών που ήρθαν με τα πρώτα ρεύματα της μετανάστευσης, και το συλλογιόταν αν ήταν καλό να τα πάρουν και να φύ­γουν στο χωριό τους. Εδώ θα σπούδαζαν. Ας μεγάλωναν και κατόπι  έφευγαν –να το θέλουν καΐ τα ίδια να φύγουν από την πατρίδα όπου είδανε τον ήλιο …

Η οικονομική κρίση

Κι’ όταν ξέσπασε η μεγάλη οικονομική κρίση και τράν­ταξε συθέμελα την Αμερική, με δονήσεις σ’ όλο τον κό­σμο, άλλαξε ξάφνου η κατάσταση έτσι που δεν το περί­μενε κανείς, και για τον πρωτοπόρο έλληνα μετανάστη. Χάθηκαν περιουσίες, επιχειρήσεις μικρές και μεγάλες, 16 εκατομμύρια οι άνεργοι της χώρας. Στη μεγάλη ελληνική παροικία τότε, του Χώλστεντ και Χάρισον, στο Σικάγο, 15 χιλιάδες ομογενείς ζούσαν από τη βοήθεια που έδινε η Πολιτεία στις οικογένειες των ανέργων, και στα “σουπ λάϊνς” (soup lines), τα συσσίτια, όπου έτρωγαν μια σούπα οι μη οικο­γενειάρχες.

Εκείνο τον καιρό η Πολιτεία για να λιγοστέψη τον αριθμό αυτών που ζούσαν από τη βοήθεια της, πλή­ρωνε τα έξοδα να γυρίσουν στις πατρίδες τους οι άνεργοι με τις οικογένειες τους, αν ήθελαν, αλλά δε θα είχαν το δικαίωμα να ξαναγυρίσουν στην Αμερική. Μερικές οικογένειες το δέχτηκαν. Το θεώρησαν και μεγάλο ευτύχημα. Άλλα το μετανόησαν. Δεν ήταν εύκολο να προσαρμοστούν εκεί, και μάλιστα κάτω από τέτοιες συνθήκες: Απένταροι, και μαθημένοι, κυρίως τα παιδιά τους, στη ζωή της Αμερικής. Και τότε ωργανώθηκαν επιτροπές, στις όποιες πρωτοστατούσαν Ελληνίδες, να επιτραπή να ξαναγυρίσουν στην Αμερική, αλλά μόνο τα εδώ γεννημένα παιδιά τους μπορούσαν, που τότε καταστρεφόταν η οικογένεια. Όμως οί περισσότεροι άνεργοι απόρριψαν αυτή τη δελεαστική πρόταση. Προτίμησαν ν’ αγωνιστούν δίπλα στον άλλο αμερικανικό λαό για περισσότερη βοήθεια στους άνεργους, για τα “μπόνους” σε κείνους που πολέμησαν στον παγκό­σμιο πόλεμο κάτω από την αμερικανική σημαία, και πάνω απ’ όλα για κυβερνητικά έργα, στους δρόμους, στους κάμ­πους, να εργαστούν οί άνεργοι.

Σε κείνη την παράξενη αμερικάνικη εποχή, που πέθαι­ναν κάποιοι από την πείνα (και. τόσοι αυτοκτονούσαν –από κείνους που έχασαν μεγάλες περιουσίες) γιατί υπήρχε υπερπαραγωγή κι’ έκλεισαν τα εργοστάσια, και καίγανε τα  σιτηρά,   κατάστρεφαν  τα   ζωντανά,  η   Ελληνίδα,   που έμεινε στο σπιτικό της, προσαρμόστηκε στις νέες συνθήκες. Κι’ ενώ σ άντρας της στην απελπισία του μπορεί να άρπα­ξε ενα φορτηγό τραίνο και να πήγε σε άλλη πόλη με την ελπίδα πως ίσως να εύρισκε εκεί δουλειά, εκείνη έμαθε να μαγειρεύη με λάρδο τα διάφορα αμερικανικά φαγώ­σιμα που έδινε δωρεά στον άνεργο κόσμο η Πολιτεία, να απαιτή περισσότερο γάλα για τα παιδία της, κι’ όταν οι εταιρίες έκλειναν το ηλεκτρικό, το φωταέριο, γιατί ήταν απλήρωτο, να καλή την Επιτροπή Βοήθειας των Ανέργων να έρχεται με τα εργαλεία και να το ανοίγη. Κι’ αν πετούσε ο σπιτονοικοκύρης στο δρόμο τα έπιπλά της, γιατί δεν πλήρωσε μήνες νοίκι, να καλή την ίδια επιτροπή να τα βάζη μέσα (για να της γίνη δεύτερη έξωση έπρεπε ο σπιτονοικοκύρης να πάη πάλι δικαστικώς κι’ έπερνε μήνες η υπόθεση)-

Ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος

Πέρασε και εκείνη η περίοδος που για πολλούς το όνειρο της επιστροφής ξεχάστηκε ολότελα. Τώρα ο δεύτε­ρος Παγκόσμιος πόλεμος. Χρήμα με το τσουβάλι τώρα. Μα στρατεύσιμα τώρα τα παιδιά του πρωτοπόρου και της νύφης της φωτογραφίας. Και στέκεται πάλι στο πόστο της η Ελληνίδα, σα μάνα, σα γυναίκα. Καταλαβαίνει πως η πλευρά που άρχισε αυτό τον πόλεμο θα είναι ολέθριο αν τον κερδίση. Σ’ αυτό την κατατοπίζουν και οι εφημερίδες, οι ελληνικές, και σε κείνη που μπορεί να διαβάση αγγλι­κά. Έχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στην ελληνική εφημε­ρίδα. Χιλιάδες εργάζονται για τον Αμερικανικό Ερυθρό Σταυρό (εδώ κι’ 6 – 7 χρόνια ο Αμερικανικός Ερυθρός Σταυρός τίμησε σε τελετή την πρεσβυτέρα Πετράκη, μη­τέρα του ελληνοαμερικανού συγγραφέα Χάρυ Μαρκ Πε­τράκη για τις 10 χιλιάδες (δέκα χιλιάδες!) ώρες που ερ­γάστηκε στον Αμερικανικό Ερυθρό Σταυρό).

Φτιάχνουν επιδέσμους για τους λαβωμένους κι’ άλλα, δίνουν αίμα. Και για το Γκρηκ Γουώρ Ρελίφ ( Greek War Relief: Ελληνική Πολεμική Βοήθεια) βγάζουν από τα μπαούλα τους και τα κειμήλια τους να πουληθούν στα “Μπαζάρς” που οργάνωναν τότε για τη βοήθεια τών θυμάτων του πολέμου στην Ελλάδα. Κι’ όταν τελείωσε και κείνος ο πόλεμος, πολλές έμειναν με κείνα που φορούσαν, να στείλουν ρουχισμό, κι’ ό,τι άλλο μπορούσαν, σε συγγενείς και ξένους, ατομικά ή ομαδικά. Χιλιάδες-χιλιάδων δέματα, και πρωτοστατούσαν στους ερά­νους. Κι’ ανασκουμπώθηκαν και οι σημερινές, που τόσο διαφέρουν από τις μάνες και τις γιαγιές τους, και πρωτοστάτησαν στις Επιτροπές για τη βοήθεια της Κύπρου. Αλλά και σε κάθε ανάγκη της ελληνικής πα­τρίδας, ή κάποιου κλάδου του ελληνικού κορμού, θα πράξουν το καθήκον τους, το ανθρώπινο άλλωστε, και οι ση­μερινές, και οι αυριανές, κι’ ας δε θα είναι τόσο στενοί οι δεσμοί τους με την Ελλάδα όσο των πρωτοπόρων.

Συμπέρασμα

Τι ήταν εκείνο πού έκαμε αυτές τις πρωτοπόρες Ελληνίδες, τις τόσο άπλες κι’ αγράμματες, να σταθούν εξαί­ρετες σα σύζυγοι και μητέρες κι’ Ελληνίδες, ρωτούν πολ­λοί απ’ τους νεοφερμένους και τις νεοφερμένες. Και την ίδια ερώτηση κάνουν και τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Αγράμματες, να βγάλουν μια γενιά με τόση επίδοση στα γράμματα και τόσες επιτεύξεις!

Έχει λοιπόν γερές, καλές, καταβολάδες η νέα γενιά, η ελληνοαμερικανική. Μα το κυριώτερο κεφάλαιο της σε ξεχωριστή μόρφωση και πνευματικά ανεβάσματα, π’ ανοί­γουν το δρόμο και σ’ άλλες δραστηριότητες, ίσως να ήτανε η μεγάλη στοργή της ελληνίδας μάνας. Ποιον άλλον είχε δικό της δίπλα της στο μεγάλο ξένο κόσμο που βρέθηκε απ’ τα παιδιά της, και τον άντρα της που όμως λίγο τον έβλεπε! Η αγραμματωσύνη της και η επιμονή της να μη μάθη τη γλώσσα του τόπου, και να μη τη μιλάη με τά παιδιά της και γίνουν πιο ξένα με τις ρίζες τους στάθηκε ευεργετική γι’ αυτά.

"Εγώ είμαι ο ΠΡΏΤΟΣ" λέει ο Βαρθολομαίος

Νέες βόμβες εξαπέλυσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος με πολλούς αποδέκτες, με αφορμή την Αυτοκεφαλία στην Ουκρανία.

Ο κ. Βαρθολομαίος, διεμήνυσε πως «το Οικουμενικόν Πατριαρχείον είναι η πρώτη Εκκλησία και η αρχή όλων των νεοπαγών κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών». Εκανε λόγο για «εχθρούς» και για όλους αυτούς «οι οποίοι δεν δύνανται να ανεχθούν αυτήν την μεγάλην πραγματικότητα»

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης προχώρησε ακόμη πιο πέρα. Υποστήριξε ότι «πράττεται το βαρύτατον παράπτωμα της αντιποιήσεως αρχής, δηλαδή ωρισμένοι προσποιούνται τον Πρώτον δίχως να είναι, και λαμβάνουν πρωτοβουλίας δίχως να έχουν τοιούτον δικαίωμα». Τόνισε ακόμη ότι «δεν φοβούμεθα τας παροδικάς θυέλλας οι ορθόδοξοι Ρωμιοί, τας οποίας μετατρέπει εις γαλήνην ο περιπατών επί των υδάτων Κύριος, ενισχύων ημάς, όπως κάποτε τον λιποψυχήσαντα Απόστολον Πέτρον».

Ολα αυτά τα είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, κατά τη Θεία Λειτουργία που τελέστηκε στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Ξηροκρήνης (Κουρούτσεσμε). Αναφέρθηκε δε στην ιδιαίτερη τιμή που αποδίδει ο πιστός λαός στους Μεγαλομάρτυρες στρατιωτικούς Αγίους, για την ανυποχώρητη στάση τους, «προ των κινδύνων, προ του ψεύδους της ειδωλολατρείας και ειδωλομανίας». Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στον ‘Αγιο Μεγαλομάρτυρα Δημήτριο και στο σεβασμό με τον οποίο τον περιβάλλουν οι πιστοί στην Πόλη, τη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε όλο τον κόσμο.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, στη συνέχεια, αναφέρθηκε στη διακονία και τη μέγιστη ευθύνη της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως: «Είμεθα ολίγοι αλλά αμέτρητοι. Η δύναμις εξ άλλου της Μεγάλης Εκκλησίας δεν είναι κοσμική, ούτε αποδεικνύεται διά των αριθμών. Το Οικουμενικόν μας Πατριαρχείον είναι δυνατό διότι διαθέτει θυσιαστικήν αγάπην και πολιτεύεται διά της ταπεινώσεως και του Σταυρού. Η ιστορία του είναι γεμάτη από μαρτύριον και θυσίας υπέρ του κόσμου, υπέρ όλων των λαών και ‘’εις πάντα τα έθνη». Εις τα σωματεία και τους κοσμικούς οργανισμούς, ασφαλώς, λαμβάνεται υπ’ όψιν μόνον η δύναμις των αριθμών, των χρημάτων, της κοσμικής και πολιτικής εξουσίας, αλλ’ εις την Εκκλησίαν κυριαρχούν οι πνευματικοί νόμοι, οι Ιεροί Κανόνες, η ευσεβής του Γένους μας παράδοσις, τα ιερά και τα όσια των προγόνων μας, ο καταγεγραμμένος λόγος του Χριστού εν τω Ιερώ Ευαγγελίω. Η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, της οποίας πιστά τέκνα τυγχάνετε εσείς όλοι οι ευλαβείς προσκυνηταί, αποτελεί την ενσάρκωσιν της ελευθέρας αγάπης του Χριστού, η οποία δεν σταυρώνει, αλλά σταυρώνεται, θυσιάζουσα την ψυχήν της χάριν των φίλων αυτής, που είναι όλοι οι άνθρωποι. Θυσιάζει όμως και την ψυχήν αυτής χάριν των εχθρών της και όλων αυτών οι οποίοι δεν δύνανται να ανεχθούν αυτήν την μεγάλην πραγματικότητα: ότι, δηλαδή, το Οικουμενικόν Πατριαρχείον είναι η πρώτη Εκκλησία και η αρχή όλων των νεοπαγών κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών. Και αυτό διότι θυσιαστικώς ίδρυσε και ανεγνώρισεν όλας τας ανά τον κόσμον σήμερον Ορθοδόξους Αυτοκεφάλους Εκκλησίας».

Για το Αυτοκέφαλο στην Ουκρανία

Στη συνέχεια, ο Οικουμενικός Πατριάρχης διεμήνυσε, «η μεγίστη αύτη ευθύνη της Μητρός Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας δεν ήτο ασφαλώς με ημερομηνίαν λήξεως. Δι’ αυτό, όπως εδώσαμεν αυτοκεφαλίαν εις όλας τας τοπικάς Εκκλησίας, κατά τον ίδιον τρόπον η περί ημάς Αγία και Ιερά Σύνοδος αποφάσισε να εκχωρήση το Αυτοκέφαλον και εις την πολλαπλώς βασανισμένην Ουκρανίαν, διά να πορευθή και αυτή εντός του συστήματος των Ορθοδόξων εν ενότητι και εσωτερική ειρήνη. Αυτήν την υψίστην ευθύνην την έχει εκ των Θείων και Ιερών Κανόνων μόνον η πρωτόθρονος Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, αφού αυτής ο Προκαθήμενος είναι ο Πρώτος εις τους Ορθοδόξους. Οσάκις επιχειρείται να διαστραφή αυτή η βασική εκκλησιολογική αρχή, πράττεται το βαρύτατον παράπτωμα της αντιποιήσεως αρχής, δηλαδή ωρισμένοι προσποιούνται τον Πρώτον δίχως να είναι, και λαμβάνουν πρωτοβουλίας δίχως να έχουν τοιούτον δικαίωμα, λησμονούντες ότι το Οικουμενικόν Πατριαρχείον ασκεί το χρέος του διά της αγάπης, η οποία είναι θυσιαστική και ανιδιοτελής.

Το όντως καινόν αυτής της μοναδικής αγάπης, το οποίον αντιτίθεται εις κάθε ηθικισμόν και εις κάθε νεολογισμόν, ο οποίος επιχειρεί να εισαγάγη νέας ιδέας και φιλοσοφίας εις το σώμα της Εκκλησίας, είναι το ότι δεν διαχωρίζει τον ‘Αγιον Θεόν από τον αμαρτωλόν άνθρωπον, αλλά επιχειρεί να διδάξη και να πείση διά του κηρύγματός της ότι ο Θεός είναι ‘’ο φίλος των αμαρτωλών» (Λουκ. Ζ’, 34). Και η Εκκλησία μας είναι η Εκκλησία των αμαρτανόντων και των μετανοούντων και η της σωτηρίας των αναξίων και πενήτων.

Εάν», συνέχισε, «έχωμεν την αγάπην του Θεού και την ελπίδα μας εις Εκείνον, τότε έχομεν τα πάντα. Ο Θεός είχε πάντοτε την αγκαλιά του ανοικτήν εις εκείνον ο οποίος εισήρχετο πονεμένος και απογοητευμένος εις τον ταπεινόν τούτον ναόν του Αγίου Δημητρίου και εις όλους όσοι ελάμβαναν την χάριν του αγιάσματός του. Αλλά, ακόμη και σήμερον, συνεχίζεται η αγιαστική και θαυματουργική του δύναμις. Δεν φοβούμεθα, λοιπόν, τας παροδικάς θυέλλας οι ορθόδοξοι Ρωμιοί, τας οποίας μετατρέπει εις γαλήνην ο περιπατών επί των υδάτων Κύριος, ενισχύων ημάς, όπως κάποτε τον λιποψυχήσαντα Απόστολον Πέτρον».

Στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Ξηροκρήνης εκκλησιάστηκαν ‘Αρχοντες οφφικιάλιοι και πλήθος πιστών από την Πόλη, αλλά και την Ελλάδα και άλλες χώρες του εξωτερικού.

Πηγή: iefimerida.gr