Γιατί θερίζει ο καρκίνος στην Ελλάδα;

ΓΙΑΤΙ ΘΕΡΙΖΕΙ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;
TI MAΣ ΚΡΥΒΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ;
ΣΕ ΜΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΧΑΘΕΙ 1.000.000 ΕΛΛΗΝΕΣ…
24.000 άνθρωποι χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους από καρκίνο στην Ελλάδα, ενώ 37.000 άνθρωποι προσβάλλονται από κάποια μορφή της νόσου, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του IARC (International Agency for Research on Cancer).
Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ), αυξητική είναι η τάση του καρκίνου σε όλο τον κόσμο, και οι θάνατοι από 7,6 εκατομμύρια που ήταν το 2008, αναμένεται να φτάσουν τα 13,1 εκατομμύρια, μέχρι το 2030.

Σταθερά αυξητική είναι η τάση στη χώρα μας, σε αντίθεση με τις αναπτυγμένες χώρες που οι τάσεις είναι σταθερά πτωτικές από τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Το 70% όλων των θανάτων από καρκίνο συμβαίνει σε χώρες με χαμηλό και μεσαίο εισόδημα, ενώ περίπου το 30% των θανάτων οφείλονται σε διατροφικούς και παράγοντες όπως το κάπνισμα κ.λ.π.

Σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ. πάνω από το 30% των θανάτων από καρκίνο θα μπορούσε να προληφθεί με την τροποποίηση ή την αποφυγή των βασικών παραγόντων κινδύνου που είναι: το κάπνισμα, η χρήση του αλκοόλ, διαιτητικοί παράγοντες, το υπερβολικό βάρος, παράλληλα με την έλλειψη σωματικής άσκησης και τη μειωμένη κατανάλωση φρούτων και λαχανικών, οι λοιμώξεις (Ηπατίτιδα Β, C ο HPV κ.α.), η ρύπανση του περιβάλλοντος, η επαγγελματική έκθεση σε καρκινογόνα, η ακτινοβολία UV και ειδικότερα η υπεριώδης ακτινοβολία από τον ήλιο χωρίς προστασία.

Οι στρατηγικές πρόληψης κατευθύνονται στο να μειωθεί η έκθεση του πληθυσμού στους παραπάνω παράγοντες κινδύνου, με δράσεις για τη διακοπή του καπνίσματος, εμβολιασμούς, έλεγχο επαγγελματικών κινδύνων κλπ. Σημαντικό κομμάτι στην πρόληψη ορισμένων καρκίνων, όπως του μαστού, του τραχήλου της μήτρας, του λάρυγγα, του δέρματος, του παχέος εντέρου και του ορθού αποτελεί η έγκαιρη διάγνωση (screening).
Η έγκαιρη διάγνωση χρησιμοποιεί διάφορες εξετάσεις για να εντοπίσει εγκαίρως τα άτομα που δεν έχουν συμπτώματα μεν, αλλά έχουν την νόσο. Τέτοιες εξετάσεις είναι για παράδειγμα το PAP test και η μαστογραφία.
Κρίνεται λοιπόν αναγκαίο να υπάρχει σε κάθε χώρα ένα Εθνικό Πρόγραμμα για τον καρκίνο που θα δίνει έμφαση στην πρόληψη και την έγκαιρη διάγνωση ώστε να μπορεί η νόσος να θεραπευτεί, αλλά και να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής των πασχόντων.

Όταν διαβάζεις τέτοιες ειδήσεις από τα ειδησιογραφικά πρακτορεία, τις οποίες παίρνουν πακέτο και τις αναδημοσιεύουν χωρίς έρευνα και κρίση, είναι να σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, και δεν κινδυνεύεις τότε από καρκίνο αλλά από εγκεφαλικό!!!

Ποιο κάπνισμα, ποιο αλκοόλ και πιο υπερβολικό βάρος; Και ποια ακτινοβολία χωρίς ηλιοπροστασία;

Πρώτον: Ο ένας στους δυο Έλληνες πάσχει από έλλειψη βιταμίνης D λόγω της ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΜΕΙΩΜΕΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΗΛΙΟΦΑΝΕΙΑΣ!!! Ποιος θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί τον Έλληνα με τέτοιο σύμπτωμα; Εμείς που έχουμε (είχαμε) τόσο ήλιο! Η ηλιόλουστη Ελλάδα… αν θυμάται κανείς αυτή τη φράση, ανήκει στο παρελθόν, γιατί από τότε που άρχισαν να μας ψεκάζουν και μάλιστα… να μας καρά-ψεκάζουν (από τον ΓΑΠ και μετά 2009) ακόμα κι αυτή η απαλή θολούρα και ασπρίλα που βλέπουμε στον ουρανό, μπορεί μεν να ανεβάζει το θερμόμετρο και να δημιουργεί καύσωνα, αλλά δεν αφήνει την -απαραίτητη για όλους τους ζωντανούς οργανισμούς- ακτινοβολία να φτάσει σε μας.

Όπως λένε και οι ειδικοί, αν είσαι πίσω από ένα παράθυρο, θα νιώσεις τη ζέστη του ήλιου, αλλά ακόμα κι ένα απλό τζάμι, είναι αρκετό να σου φιλτράρει τις UV.

Δεύτερον: Τα ίδια τα αντιλιακά, ΟΛΑ τα αντιλιακά, είναι από μόνα τους καρκινογόνα! Δεν χρειάζεται να πάθεις καρκίνο από τον ήλιο, μόνο να πασαλείβεσαι μ” αυτά φτάνει!

Τρίτον: Τα χημικά που πέφτουν πια ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ στους ουρανούς έρχονται να ενωθούν μ” εκείνα που υπάρχουν ΣΕ ΟΛΕΣ ΠΛΕΟΝ τις τροφές μας. π.χ. Τα σούπερ μάρκετ για να εξοικονομήσουν χρήματα με μείωση υπαλλήλων αυξάνουν την προώθηση πωλήσεων σε έτοιμα πακέτα: τυρί σε πλαστικό, αλλαντικά σε πλαστικό κ.λ.π., ΟΛΑ αυτά είναι γεμάτα συντηρητικά και χημικές ουσίες. Κι όσο η παραγωγή τροφής ξεφεύγει από τα παλιά ελληνικά παραδοσιακά πρότυπα κι ακολουθεί τα πανευρωπαϊκά ή γενικώς δυτικού τύπου, τόσο η ποιότητα πέφτει και η τροφή δηλητηριάζεται. Τι δουλειά έχει το διοξειδίου του τιτανίου σετσίχλα ελληνική με γεύση μαστίχας;

Τέταρτον: Τα εμβόλια που επιβάλλουν με το ζόρι στα παιδιά ή εκβιαστικά και τρομοκρατικά σε κάποιες ομάδες είναι πιο καρκινογόνα από τις ασθένειες που υποτίθεται προστατεύουν.

Πέμπτον: «Σταθερά αυξητική είναι η τάση στη χώρα μας, σε αντίθεση με τις αναπτυγμένες χώρες που οι τάσεις είναι σταθερά πτωτικές από τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Το 70% όλων των θανάτων από καρκίνο συμβαίνει σε χώρες με χαμηλό και μεσαίο εισόδημα». Αυτό από μόνο του λέει πολλά. Είναι η απάντηση στο “μαζί τα φάγαμε”, αλλά.. εσείς παθαίνετε καρκίνο. Εσείς που τρώτε δεύτερης ποιότητας τροφή, ζείτε σε υποβαθμισμένο περιβάλλον, δουλεύετε παραπάνω απ” όσο μπορείτε να αντέξετε για να τα βγάλετε πέρα και δεν έχετε σωστή περίθαλψη.
Έκτον: Ανεξέλεκτα κι επιθετικά έχει μπει τα τελευταία χρόνια στη ζωή μας η ηλεκτρομαγνητική μόλυνση. Παρόλη την κρίση, η μόνη “ανάπτυξη” που βλέπουμε είναι στην κινητή τηλεφωνία, στην ψηφιακή τηλεόραση κι όπου να’ναι έρχονται και οι “εξυπνοι μετρητές”. Πόσο όλα αυτά τα “γκατζετάκια” μαζί με τα κομπιούτερ επιβαρύνουν τη ζωή μας; Σύντομα στις οθόνες σας…

Ναι, κρίνεται αναγκαίο να υπάρχει Εθνικό Πρόγραμμα έγκυρης πρόγνωσης και πρόληψης, αλλά κρίνεται ΑΚΡΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΚΑΙ ΜΕ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ να σταματήσουν να μας ψεκάζουν μέρα νύχτα, να μας ηλεκτρομαγνητίζουν με το HAARP, να γίνει ενημέρωση κι επιμόρφωση των παιδιών, αλλά και των ενηλίκων, για τη σωστή χρήση των κινητών και των κομπιούτερ, καθώς και σωστός έλεγχος όλου του δικτύου κινητής τηλεφωνίας. Και φυσικά, να γυρίσουμε στις παλιές καλές διατροφικές συνήθειες και τρόπους παραγωγής.

Σε μια δεκαετία θα έχουν “χαθεί” ένα εκατομμύριο Έλληνες, σύμφωνα με την ΕΛ-ΣΤΑΤ.

Ο καρκίνος φαίνεται πως «προτιμά» κάποιες περιοχές της Ελλάδας περισσότερο από κάποιες άλλες…

Η Δράμα μαζί με το Κιλκίς, την Καρδίτσα και τα Γρεβενά, καταλαμβάνουν τις τέσσερις πρώτες θέσεις σε θνησιμότητα από καρκίνο, επισημαίνει ο παθολογοανατόμος και πρόεδρος της Ελληνικής Επιστημονικής Εταιρείας «Η Δράμα ενάντια στον Καρκίνο» Σάββας Παπαδόπουλος, επικαλούμενος στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας. «Η Δράμα μαζί με τις Σέρρες και το Κιλκίς είναι οι περιοχές της Ελλάδας με την υψηλότερη θνησιμότητα αλλά και με τον υψηλότερο δείκτη γήρανσης του πληθυσμού (23%) μαζί με τις Σέρρες (26%) τη στιγμή που στην Ξάνθη ο δείκτης είναι μόνο 15%» Αυξητική τάση του καρκίνου έχει παρατηρήσει περισσότερο στη Δράμα και λιγότερο στη Ξάνθη και την Καβάλα ο καθηγητής Υγιεινής στην Ιατρική Σχολή του ΔΠΘ, Θεόδωρος Κωνσταντινίδης, ο οποίος θα παρουσιάσει στο συνέδριο τα επιδημιολογικά δεδομένα του καρκίνου στην Ανατολική Μακεδονία.

Ο ίδιος πιθανολογεί ότι η αυξητική τάση του καρκίνου στη Δράμα μπορεί: Πρώτον να είναι ένα δημογραφικό φαινόμενο που σχετίζεται με τη μετανάστευση των Δραμινών κατά τη δεκαετία του ΄60 στη Δυτική Γερμανία, όπου εκτέθηκαν σε καρκινογόνους παράγοντες και στη συνέχεια επέστρεψαν έχοντας επηρεαστεί από αυτούς. Δεύτερον να έχουν επηρεαστεί οι κάτοικοι της περιοχής από φυτοφάρμακα ή από τους υπάρχοντες περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως π.χ. το ραδόνιο, το οποίο σε κάποιες περιοχές της Δράμας υπάρχει σε υψηλότερα ποσοστά. Τρίτον να οφείλεται σε ρύπους που παράγει η γειτονική Βουλγαρία και μεταφέρονται στην Ελλάδα με τα νερά του Νέστου ή ακόμη και στη διαρροή ραδιενέργειας από τον πυρηνικό σταθμό του Κοζλοντούι, όπου είχε συμβεί ατύχημα το 2006.

ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ

Νίκος Παπανδρέου 

ΕΠΙΣΤΡΟΦΉ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ

✅ «Ο πρόεδρος εκλέγεται άμεσα από τα Μέλη και τους Φίλους του Κινήματος κάθε τέσσερα χρόνια». Αυτό αναφέρει κατά γράμμα το άρθρο 41 στο καταστατικό του ΠΑΣΟΚ. Όσοι προσπαθούν να αποσιωπήσουν τούτο το δεδομένο ή να βρουν διαδικαστικά τερτίπια για να αποφύγουν ανοικτές εκλογές μόνο κακό στο κόμμα κάνουν. Αλλοιώνουν την γνήσια δημοκρατική παράδοση της παράταξης. Και φυσικά, καταστρατηγείται το ίδιο το καταστατικό και καθιστά την όποια άλλη οδό ως μη νόμιμη. Μπορεί, δηλαδή, οποιοσδήποτε μέλος να προσφύγει στην δικαιοσύνη σε περίπτωση αλλοίωσης του καταστατικού και φυσικά θα δικαιωθεί πανηγυρικά.

✅ Η εκλογή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ από την βάση εφαρμόστηκε από το 2004 και μετά. Ήταν μια καινοτομία στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, μία διαδικασία, που έφερε μια νέα πνοή στο πολιτικό σύστημα. Αν θέλετε, άλλαξε το ρου της ιστορίας, εφόσον στην συνέχεια υιοθετήθηκε και από την Νέα Δημοκρατία. Έφερε έτσι τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο προσκήνιο και τελικά τον έκανε και σημερινό πρωθυπουργό. Τούτο το δημοκρατικό εγχείρημα απορρίφθηκε από το ΣΥΡΙΖΑ. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ο αρχηγός του δικαιολόγησε την θέση αυτή λέγοντας ότι «δεν αισθάνομαι ότι χρειάζομαι καμία εκλογή για να αποκτήσω κύρος ηγεσίας.»

✅Το να θέλουν ορισμένοι να αποφύγουμε τις εκλογές του ΠΑΣΟΚ από την βάση είναι ένα βήμα προς τα πίσω, μια οπισθοδρόμηση στις πραγματικές μας αξίες. Αν δεν γίνουν εκλογές όπως ορίζει το καταστατικό, το κόμμα θα μπει σε μια ανώφελη και επικίνδυνη εσωστρέφεια που θα συρρικνώσει και άλλο την όποια απήχηση έχει ακόμη στον κόσμο.

✅ Για να ανοίξει τα «φτερά» του, το ΠΑΣΟΚ πρέπει - και αυτό είναι το μάθημα της Δημοκρατίας αλλά και του Ανδρέα – να έρθει και πάλι κοντά στον λαό. «Μαγειρέματα» πίσω από κλειστές πόρτες με επιχειρήματα που προσβάλλουν την νοημοσύνη των προοδευτικών πολιτών, θυμίζουν τακτικές κλειστών και αυταρχικών κομμάτων παλιότερης εποχής. Άρα κατόπιν συνεδρίου, εκλογές. Έτσι θα αποκτήσουμε τον σωστό «αέρα» για την πορεία προς τα εμπρός.

✅ Ο υποψήφιος/υποψήφια πρόεδρος έχει ένα θέμα να απαντήσει σε αυτές τις εκλογές: θα συνεχίσει το ΠΑΣΟΚ να υφίσταται ως κόμμα ή όχι; Φυσικά όποιος κατέβει για αρχηγός πρέπει να πιστεύει στο ΠΑΣΟΚ! Η προσπάθεια «αποπασοκοποίησης» έγινε με μία σειρά αποτυχημένων εγχειρημάτων όπως η «Ελιά», η «Δημοκρατική Συμπαράταξη» και εν τέλει και το «Κίνημα Αλλαγής». Αυτό το μήνυμα αποκόμισα απ’ τα ταξίδια μου ανά την Ελλάδα ως υποψήφιος ευρωβουλευτής. Και όχι μόνο εγώ: το ίδιο μήνυμα αποκόμισαν όλοι οι υποψήφιοι στις ευρωεκλογές αλλά και στις εθνικές εκλογές. Είδαν ότι ο κόσμος συγκινείται, συσπειρώνεται και συμμετέχει μόνο με αναφορές στο ΠΑΣΟΚ και στον ιδρυτή του.

✅ Είδα επίσης διάφορους υποψηφίους που μέχρι πριν λίγο καιρό απέφευγαν να κάνουν οποιαδήποτε αναφορά στο ΠΑΣΟΚ, να σηκώνουν την σημαία του (!), να θυμούνται ξαφνικά ότι η μεγάλη παράδοση της δημοκρατικής παράταξης συνεχίζεται ως ΠΑΣΟΚ, να μεταλλάσσονται μπροστά στα έντονα αιτήματα του κόσμου, να ανακαλύπτουν τη δύναμη του λαού στο ΠΑΣΟΚ (οι ίδιοι που μιλούσαν για το τέλος του). Δεν γίνεται να πετάμε στον κάδο της ιστορίας τα σύμβολά του, επειδή κάποιοι έχουν ενοχικό σύνδρομο για τα όποια λάθη του παρελθόντος. Το μήνυμα στις προηγούμενες εκλογές το έδωσε ο ίδιος ο λαός, και το ακούσαμε όλοι μας: ΠΑΣΟΚ και μόνο ΠΑΣΟΚ.

✅ Το επικείμενο συνέδριο του κόμματος τον Δεκέμβριο έχει μόνο ένα θέμα να αναδείξει: Το αίτημα για το «όλον ΠΑΣΟΚ.» ΚΙΝΑΛ, ΚΙΔΗΣΟ, απομεινάρια του ΔΗΜΑΡ, και λοιπές κινήσεις και τάσεις, όταν έρθει η στιγμή, να ενταχθούν όλα στο ΠΑΣΟΚ.

✅ Άλλωστε το συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής τον Μάρτιο δεν πέτυχε τον σκοπό του, δηλαδή την ομογενοποίηση των κομμάτων. Τα κόμματα κάτω από την «ομπρέλα» του ΚΙΝΑΛ υπάρχουν ακόμη και βγάζουν μάλιστα και τις δικές τους ανακοινώσεις. Παράλογο δε αλλά αληθινό μεν, ότι άτομα που είχαν πρωτοστατήσει στην αλλαγή του φορέα και εκείνοι εμμέσως αποδέχονται ότι ήταν λάθος και ζητούν επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ...

✅Η παράταξη με την μεγάλη δημοκρατική παράδοση πρέπει και οφείλει στον κόσμο της να αναγεννηθεί. Εάν ξαναγίνουμε ΠΑΣΟΚ, τότε η απήχηση μας και ο ρόλος μας στα πολιτικά δρώμενα της χώρας είναι δεδομένη. Αυτό πρέπει να είναι το διακύβευμα στο επερχόμενο συνέδριο αλλά και για τις ανοικτές εκλογές για ανάδειξη αρχηγού του ΠΑΣΟΚ. . Τι ζητάμε? Όχι επιστροφή στο παρελθόν αλλά επιστροφή στις πραγματικές αξίας του ΠΑΣΟΚ, εκείνες του σοσιαλισμού. Με ανοικτές διαδικασίες!

Εξορκισμός: Ύπαγε οπίσω Σατανά

Τι είναι και τι περιλαμβάνει η διαδικασία εκδίωξης των δαιμόνων; Ποια η επίσημη θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας; Πότε θεωρείται ένα άτομο δαιμονισμένο και πόσο ευδιάκριτα είναι τα όρια με την ψυχοπάθεια; Φυσικές και μεταφυσικές απαντήσεις για το αμφιλεγόμενο ζήτημα του εξορκισμού.

του Νικόλα Γεωργιακώδη

24 Σεπτεμβρίου 1975, Γερμανία. Ο επίσκοπος Josef Stangl εξουσιοδοτεί τον Πατέρα Renz να ξεκινήσει τον εξορκισμό της νεαρής φοιτήτριας Anneliese Michel. Το νεαρό κορίτσι υπέφερε από κατάθλιψη και άκουγε φωνές, οι οποίες της έλεγαν ότι ήταν «καταραμένη» και ότι θα «σάπιζε στην Κόλαση». Ο εξορκισμός διαρκεί αρκετές ημέρες, κατά την διάρκεια των οποίων η υγεία της Michel επιδεινώνεται. Την 1η Ιουλίου του 1976, το κορίτσι πεθαίνει στο σπίτι της από αφυδάτωση και υποσιτισμό κατά την διάρκεια του εξορκισμού.

H πολιτεία κατηγορεί τους γονείς της άτυχης κοπέλας και τους κληρικούς Ernst Alt και Arnold Renz για ανθρωποκτονία εξ’ αμελείας. Κατά την διάρκεια της δίκης, παίχτηκαν κασέτες από τους εξορκισμούς, στις οποίες η κοπέλα μοιάζει να «συνομιλεί» με τον εαυτό της για το ποιος δαίμονας θα έπρεπε να φύγει από το σώμα της, ενώ ένας από αυτούς τους δαίμονες αποκαλούσε τον εαυτό του Χίτλερ. Το δικαστήριο καταδικάζει τους γονείς και τους δύο εξορκιστές για ανθρωποκτονία εξ’ αμελείας σε φυλάκιση έξι μηνών, ενώ αργότερα μια επιτροπή της Γερμανικής Εκκλησίας έβγαλε το πόρισμα πως η Anneliese δεν ήταν δαιμονισμένη.

Πρόκειται για το πιο «διάσημο» και αμφιλεγόμενο περιστατικό εξορκισμού στην σύγχρονη ιστορία, μιας πρακτικής η οποία, αρχαία ως προς τις ρίζες της, αποτελεί μέχρι σήμερα τμήμα του συστήματος πεποιθήσεων σε πολλές θρησκείες. Ας πάρουμε όμως, τα πράγματα από την αρχή.

Δαιμονισμός: Μια… τριφορούμενη έννοια
Τι εννοούμε όταν λέμε ότι ένας άνθρωπος είναι δαιμονισμένος; Ο κ. Γιώργος Ιωαννίδης, Ψυχολόγος – Ψυχαναλυτής, αρχισυντάκτης του περιοδικού “Mystery” και συγγραφέας του βιβλίου «Δαίμονες: Οι Σκοτεινοί Άγγελοι», αναλύει τις τρεις περιπτώσεις, οι οποίες κατ' αυτόν συνδέονται με τον δαιμονισμό ενός ατόμου.

«Μπορεί να πρόκειται για ένα άτομο, του οποίου ο ψυχικός κόσμος είναι γεμάτος από απωθημένα και δεν έχει βρει άλλον τρόπο να τα εκδηλώσει. Έτσι υιοθετεί ακραίες θρησκευτικές συμπεριφορές. Για παράδειγμα στα περισσότερα περιστατικά εξορκισμού τα άτομα βρίζουν, σκίζουν τα ρούχα τους και λένε πράγματα που έχουν να κάνουν με το σεξ. Αν δούμε το ιστορικό τους, πρόκειται για άτομα στερημένα σεξουαλικά, τα οποία χρησιμοποιούν ασυνείδητα μια κοινωνικά αποδεκτή ασθένεια για να εκφορτίσουν τα απωθημένα τους. Δηλαδή πολύ απλά λένε δεν φταίω εγώ, φταίει ο Διάβολος», εξηγεί ο κ. Ιωαννίδης.

Η δεύτερη περίπτωση αφορά καθαρά ψυχιατρικά περιστατικά, όπως η σχιζοφρένεια. Σε αυτή την περίπτωση ένας Ψυχίατρος μπορεί να κάνει την καλύτερη διάγνωση.

Η τρίτη περίπτωση τώρα, είναι το άτομο να είναι όντως "δαιμονισμένο". Τι γίνεται τότε; «Ο μόνος τρόπος για να ξεχωρίσουμε έναν σχιζοφρενή από έναν δαιμονισμένο πλέον, είναι το κριτήριο της Παραψυχολογίας. Έτσι, αν μια περίπτωση δαιμονισμού συνοδεύεται από ακουστικά και κινητικά φαινόμενα, όπως η αιώρηση ή άλλες δυσεξήγητες εκδηλώσεις, όπως το άτομο να μπορεί να πει κάτι το οποίο δεν θα έπρεπε να ξέρει, τότε και μόνο τότε θα πρέπει να αναζητήσουμε απαντήσεις στην πνευματική διάσταση του όλου θέματος», λέει ο κ. Ιωαννίδης.



Ο εξορκισμός στην σύγχρονη ιστορία
Η λέξη «εξορκισμός» σημαίνει «ωθώ κάποιον να ορκιστεί» και αναφέρεται κυρίως στον εξορκιστή, ο οποίος εξαναγκάζει κάποιο υποτιθέμενο πνεύμα να υπακούσει κάποια υποτιθέμενη ανώτερη δύναμη. Ο εξορκιστής είναι συχνά κάποιος ιερέας, ή άτομο υποτίθεται προικισμένο με ειδικές δυνάμεις και δεξιότητες, ενώ χρησιμοποιεί ένα συνδυασμό μαγικών και θρησκευτικών ιεροπραξιών, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται η προσευχή, οι κινήσεις οι εικόνες και τα φυλακτά.

Μάλιστα είτε το… θέλαμε είτε όχι, όλοι όσοι βαπτιστήκαμε «περάσαμε» από εξορκισμό. Συγκεκριμένα, εξορκισμοί διαβάζονται κατά την ακολουθία «εις το ποιήσαι κατηχούμενον», η οποία προηγείται της βάπτισης. Σύμφωνα με την Εκκλησία, ο Διάβολος εμφανίζεται να έχει τεράστια εξουσία ενώπιον του βαπτιζόμενου και έτσι το μυστήριο της βάπτισης έχει, μεταξύ άλλων, στόχο την απόταξη του Σατανά και την απομάκρυνση του πιστού από κάθε τι σατανικό.

Η πρακτική του εξορκισμού έχει χάσει την αρχική της σημασία για τις περισσότερες θρησκευτικές ομάδες σήμερα, ενώ η άσκηση του έχει μειωθεί αρκετά. Αιτία της μείωσης αυτής είναι κατά κύριο λόγο η κατανόηση της ψυχολογίας, της λειτουργίας δηλαδή και της δομής του ανθρώπινου νου, μέσα από την ανάπτυξη επιστημών όπως η Ψυχιατρική. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι περιστατικά εξορκισμού δεν συνεχίζουν να υπάρχουν σε χώρες του εξωτερικού.

Στις αρχές του μήνα μάλιστα, η καθολική επισκοπή του Μιλάνου αναγκάστηκε να… διπλασιάσει τον αριθμό των ιερέων που κάνουν εξορκισμούς, αλλά και να στήσει τηλεφωνική υπηρεσία βοηθείας για να ανταποκριθεί στον όγκο των αιτημάτων. Οι ιερείς – εξορκιστές έγιναν από έξι δώδεκα και η εκκλησία δημοσίευσε τους αριθμούς των κινητών τηλεφώνων τους στο διαδίκτυο.

Εξορκισμοί στην Ελλάδα
«Εξορκισμοί στην Ελλάδα γίνονταν από την αρχαιότητα, όμως σε σχέση με το εξωτερικό υπάρχει μια ιδιαιτερότητα: η κοινωνία εδώ είναι πολύ πιο κλειστή οπότε τέτοια ζητήματα προσπαθεί ο κόσμος να τα κρατά κρυφά. Υπάρχουν πάρα πολλές οικογένειες οι οποίες θα πάνε σε έναν πνευματικό για δαιμονισμό, αλλά θα το κρύψουν», αναφέρει ο κ. Ιωαννίδης και προσθέτει: «Στην Ελλάδα επίσης, η Εκκλησία είναι περισσότερο πνευματικός οδηγός, ενώ στο εξωτερικό η Καθολική Εκκλησία παρενέβαινε και ρύθμιζε κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής».

Ακόμα μια διαφορά της Ελλάδας σε σχέση με της χώρες του εξωτερικού και κυρίως του δυτικού κόσμου είναι και η έννοια του Κακού. «Στην Ελλάδα, η σχέση του ανθρώπου με το κακό έχει να κάνει με τις παραδόσεις. Τα ήθη και τα έθιμα στην Ελλάδα ήταν και είναι πολύ ζωντανά. Στις ΗΠΑ αντίθετα, δεν έχουν τόσες παραδόσεις έτσι ώστε να έρθουν σε επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων, του παραφυσικού. Ως εκ τούτου η Καθολική Εκκλησία χρησιμοποιεί μια πιο νομοτελειακή σχέση», αναφέρει σχετικά και εξηγεί: «Η σχέση του ανθρώπου με τον πνευματικό κόσμο καθορίζεται μέσα από αυστηρούς νόμους όπου κυριαρχεί ο ιερέας. Οπότε η σχέση του ανθρώπου με το Κακό πραγματώνεται δια μέσου της Εκκλησίας. Σε υλιστικές κοινωνίες που έχουν απομακρυνθεί από τις παραδόσεις, όπως είναι ορισμένες Δυτικές, υπάρχει μια απόσταση ανάμεσα στον καθημερινό άνθρωπο και την πνευματική ζωή, επομένως η Εκκλησία έρχεται να δώσει απάντηση».

Στην Ελλάδα, η σχέση με τον πνευματικό κόσμο δεν γίνεται αυστηρά και πάντα μέσω της Εκκλησίας, αλλά μέσω των εθίμων. «Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το ξεμάτιασμα, το οποίο αποτελεί την πιο απλή μορφή εξορκισμού», σημειώνει ο κ. Ιωαννίδης, «Όταν κάποιος ματιάζεται δεν θα πάει αναγκαστικά σε έναν ιερέα, αλλά θα απευθυνθεί στην γειτόνισσα, την μητέρα, την γιαγιά και αυτή θα κάνει τον εξορκισμό. Στην Ελλάδα έχουμε πολύ περισσότερα 'όπλα' ενάντια στο Κακό σε σχέση με το εξωτερικό».

Ο εξορκισμός σαν πρακτική αναγνωρίζεται από την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, όμως υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, όπως φαίνεται μέσα από την απόφαση της Ιεράς Συνόδου. Δηλαδή, θα πρέπει να έχει εξακριβωθεί ότι το άτομο πάσχει από κακά πνεύματα και δεν είναι κάτι το οποίο χρήζει ψυχολογικής διάγνωσης. Τότε διεξάγεται εξορκισμός με ανάγνωση των ευχών του Αγίου Βασιλείου και του Αγίου Χρυσοστόμου, μόνο μετά την άδεια του οικείου επισκόπου, η οποία εκδίδεται αφού πιστοποιηθεί με στοιχεία ότι ο πάσχων βρίσκεται υπό την επίδραση ακαθάρτων πνευμάτων.

Σύμφωνα με τον κ. Ιωαννίδη οι εξορκισμοί στην Ελλάδα γίνονταν συνήθως σε απομονωμένες περιοχές, σε μοναστήρια εκτός πόλεων. Συγκεκριμένα, ορισμένες μονές και εκκλησίες όπου μέχρι και πρόσφατα τελούνταν εξορκισμοί είναι η μονή του Αγίου Γερασίμου στην Κεφαλονιά, η μονή του Θεολόγου στην Πάτμο, η εκκλησία του Ταξιάρχη στο Μανταμάδο της Λέσβου, ενώ στην Αθήνα τα γνωστά «καταφύγια» των δαιμονισμένων ήταν στον Άγιο Γεώργιο τον Καρέα και στη Μονή του Αγίου Κυπριανού και Ιουστίνης στη Φυλή.

Η διαδικασία του εξορκισμού
Την έχουμε δει ξανά και ξανά σε ταινίες όπως ο «Εξορκιστής» και η αλήθεια είναι πως η διαδικασία του εξορκισμού, δεν διαφέρει και πολύ από τον τρόπο με τον οποίο την παρουσιάζει η έβδομη τέχνη. Απλά, τα αληθινά περιστατικά είναι λιγότερο εντυπωσιακά σε σχέση με το πώς τα παρουσιάζει ο κινηματογράφος.
Σε πρώτο στάδιο, όπως μας πληροφορεί ο κ. Ιωαννίδης, το άτομο πρέπει να περιοριστεί σε ασφαλές σημείο για το ίδιο και για του γύρω του. Σε αρκετές περιπτώσεις η βοήθεια από άλλα άτομα ίσως κριθεί αναγκαία. Ύστερα ο ιερέας διαβάζει τον ιερό λόγο, από όποιο βιβλίο και αν είναι αυτός (Βίβλος, Κοράνι κτλ.), μιας και ο εξορκισμός δεν απαντάται μόνο στον Χριστιανισμό.

Μέρος του λόγου αυτού, στην Καθολική Εκκλησία, αποτελεί ο παρακάτω τύπος εξορκισμού, ο οποίος προέρχεται από χειρόγραφο του 1415:

"Crux sancta sit mihi lux / Non draco sit mihi dux
Vade retro satana / Nunquam suade mihi vana
Sunt mala quae libas / Ipse venena bibas"

«Είθε ο Άγιος Σταυρός να είναι το Φως μου / Ας μη με καθοδηγεί ο δράκοντας
Ύπαγε οπίσω Σατανά / Μην με ωθείς στον πειρασμό ποτέ με μάταια πράγματα
Αυτό που μου προσφέρεις είναι το κακό / Πιες εσύ το δηλητήριο».
«Σε αυτή τη φάση συνήθως, ζητείται το όνομα της οντότητας», αναφέρει σχετικά ο κ. Ιωαννίδης. «Γνωρίζοντας το όνομα της οντότητας μπορείς να ασκήσεις έλεγχο. Εκείνη τη στιγμή και οι δύο πλευρές εκπροσωπούν μια ανώτερη δύναμη. Ο ιερέας τον ίδιο το Θεό και ο δαιμονισμένος τον εκάστοτε δαίμονα. Έτσι ο ιερέας ‘ορκίζει’ τον δαίμονα να σταματήσει την επιρροή του ατόμου και γι’ αυτό είναι σημαντικό να ξέρει το όνομα του δαίμονα. Αυτός που ξέρει το όνομα μπορεί να ασκεί δύναμη. Το όνομα είναι οι συντεταγμένες του κάθε ανθρώπου, το ίδιο ισχύει και για τους δαίμονες», εξηγεί.

Δεν είναι τυχαίο ότι στην χριστιανική παράδοση, υπάρχουν συγκεκριμένες λίστες με ονόματα δαιμόνων, πηγή των οποίων είναι είτε η Βιβλική παράδοση είτε η Γριμοριακή Γραμματεία, δηλαδή βιβλία μαγείας του Μεσαίωνα. Το πιο δημοφιλές… λεξικό με ονόματα δαιμόνων, είναι το Dictionnaire Infernal του 1818.
«Έτσι, ο ιερέας ζητά δύναμη διαμέσω του Κυρίου και επιτάσσει την οντότητα να εγκαταλείψει την επιρροή από το άτομο. Αυτό μπορεί να χρειαστεί ώρες, μέρες, ακόμα και εβδομάδες, ανάλογα με τον περιστατικό. Πόσο δυνατή είναι η οντότητα, πόσο δυνατό είναι το άτομο που κάνει τον εξορκισμό και κατά πόσο ο "δαιμονισμένος" είναι πραγματικά δαιμονισμένος ή κατά φαντασίαν ασθενής», λέει ο κ. Ιωαννίδης και επισημαίνει πως υπήρξαν κατά καιρούς περιστατικά από ψυχιάτρους, οι οποίοι χρησιμοποίησαν την μέθοδο του εξορκισμού για ψυχοθεραπευτικούς λόγους, έχοντας αποτελέσματα. Χρησιμοποίησαν δηλαδή, το σύστημα αξιών και συμβόλων του ατόμου και το θεράπευσαν με την μέθοδο placebo.

H Δαιμονοπληξία
Σύμφωνα με τον κ. Ιωαννίδη, η δαιμονοπληξία αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει εξορκισμός. Τι είναι όμως; Ο όρος αφορά την «κατάληψη» του ατόμου από κάποια οντότητα. Η «κατάληψη» αυτή μπορεί να γίνει με δύο τρόπους.«Η πιο συνήθης άποψη είναι ότι κάποια οντότητα ή δύναμη μπαίνει στο σώμα κάποιου δυστυχή. Η άλλη άποψη, είναι ότι η οντότητα αυτή δεν μπαίνει μέσα μας, αλλά ασκεί μια ‘ μαγνητική’ επίδραση, όπως ακριβώς τα τηλεκατευθυνόμενα», λέει.

Γιατί γίνεται αυτό; Ένας λόγος φέρεται να είναι ότι το ίδιο το άτομο προσκάλεσε την δαιμονική επιρροή λόγω της ηθικής του. «Ένα άτομο το οποίο είναι βουτηγμένο στην αμαρτία, δίνει χώρο στο πονηρό για να μπει», αναφέρει σχετικά ο κ. Ιωαννίδης και προσθέτει: «Μια άλλη άποψη λέει ότι ένα άτομο με ευάλωτη ψυχολογία είναι πολύ πιο επιρρεπές στο να μαγνητίσει οντότητες από τον πνευματικό κόσμο, οι οποίες ‘κολλάνε’ πάνω του. Μια θεωρία λέει ότι το κάνουν αυτό για να παίξουν ή για να τραφούν. Η πιο ενδιαφέρουσα θεωρία όμως, είναι η περίπτωση του Ιωβ».

Ποια είναι αυτή; «Στην βιβλική περίπτωση του Ιωβ, ο ίδιος ο Θεός επιτρέπει στον Διάβολο να περιπαίξει με αυτόν καταστρέφοντας την ζωή του για να τον δοκιμάσει. Επομένως εδώ τίθεται ένα άλλο ζήτημα. Το γιατί ο Θεός επιτρέπει να δαιμονιστεί ο άνθρωπος είναι τροφή για σκέψη. Θεολογική μεν, αλλά τροφή για σκέψη».

Η Ρωσία πανηγύρισε επίσημα την ήττα του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία

Η 30ή Αυγούστου είναι η μεγαλύτερη εθνική εορτή της Τουρκίας, με εκδηλώσεις σε όλη την τουρκική επικράτεια και στις τουρκικές διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό.

Είναι η ημερομηνία της τελικής επίθεσης των δυνάμεων του Κεμάλ Ατατούρκ κατά του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία, η οποία έληξε με νίκη των Τούρκων, την οπισθοχώρηση των ελληνικών δυνάμεων και στη συνέχεια την καταστροφή του μικρασιατικού ελληνισμού.

Αυτήν την ημερομηνία και την επέτειο τιμά η ρωσική ομοσπονδία του Βλαντίμιρ Πούτιν, αφού με επίσημη ανάρτηση στο Facebook χαιρετίζεται η νίκη της 30ής Αυγούστου και επισημαίνεται:

«Στις αρχές του 1920 οι δύο λαοί του νέου κράτους της Σοβιετικής Ρωσίας (σ.σ.: περίοδος Λένιν) και του τουρκικού λαού υπό την ηγεσία του Μουσταφά Κεμάλ (σ.σ.: μετέπειτα Ατατούρκ) πολέμησαν στον Απελευθερωτικό Αγώνα τις κατοχικές δυνάμεις που απείλησαν την εθνική τους ανεξαρτησία.

»Ήταν σημαντικό το γεγονός ότι ο ένας λαός υποστήριξε τον άλλον.

»Η εμπιστοσύνη που καλλιεργήθηκε την περίοδο εκείνη προσέδωσε ώθηση στην ανάπτυξη των σχέσεών μας».

Η φιλοτουρκική αυτή έξαρση έρχεται να συμπληρώσει τη σταδιακή επιδείνωση των σχέσεων Μόσχας – Αθήνας, τα τελευταία χρόνια.

Η αρνητική πορεία των ελληνορωσικών σχέσεων άρχισε πολύ νωρίτερα και έλαβε διαστάσεις μετά την απέλαση Ρώσων διπλωματών και πολιτών από την Ελλάδα που κατηγορήθηκαν για κατασκοπεία και παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας (σ.σ.: περίοδος της Συμφωνίας των Πρεσπών).

Το μεγαλύτερο όμως «χτύπημα» στις ελληνορωσικές σχέσεις προήλθε από την παραχώρηση «Αυτοκεφάλου» στην ορθόδοξη εκκλησία της Ουκρανίας από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως.

Αν και είναι αναφαίρετο δικαίωμα τόσο των Ουκρανών ορθοδόξων όσο και του Πατριαρχείου να ζητηθεί και να παραχωρηθεί το «Αυτοκέφαλον», εντούτοις τα σχέδια της Μόσχας για την υπαγωγή των Ουκρανών ορθοδόξων στο Πατριαρχείο πασών των Ρωσιών απέτυχαν.

Κατόπιν τούτου, το ρωσικό πατριαρχείο προχώρησε στη λήψη μέτρων κατά του Φαναρίου αλλά ακόμη και σε ίδρυση Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στα Κατεχόμενα της Κύπρου, ερχόμενο σε απευθείας σύγκρουση με την εκκλησιαστική οντότητα της ίδιας της Αρχιεπισκοπής Κύπρου.

Το τελευταίο σύμπτωμα, με την επίσημη ανάρτηση στο Facebook του γενικού προξενείου της Ρωσίας στην Κωνσταντινούπολη και άρα της ρωσικής διπλωματίας με τον χαιρετισμό της στρατιωτικής επιτυχίας των Τούρκων κατά του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία, σηματοδοτεί ένα νέο βήμα στην επιδείνωση των διμερών σχέσεων μεταξύ Αθήνας και Μόσχας και μάλιστα σε μία εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο όπου η Εγγύς και Μέση Ανατολή αντιμετωπίζει συνολικά μείζον πρόβλημα ασφαλείας και σταθερότητας.

Ωστόσο, να σημειωθεί, ότι είναι απολύτως αληθές ότι οι Σοβιετικοί βοήθησαν και με οπλισμό τους Τούρκους να νικήσουν τον ελληνικό στρατό στην Μικρά Ασία.

tribune

DEITE AKOMA

Εκκλησία της Ελλάδος: Κανονικό Δικαίωμα 

του Οικ. Πατριάρχη το Αυτοκέφαλο στην Ουκρανία

Επεισόδιο μεταξύ Αμαβρόσιου και βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ

Επεισοδιακά εξελίχθηκε η ορκωμοσία του νέου δημάρχου Αιγίου, Δημήτρη Καλογεροπούλου, καθώς σημειώθηκε φραστικό επεισόδιο μεταξύ του απερχόμενου μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιου και του βουλευτή Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστα Μάρκου.

Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια της ορκωμοσίας των νέων δημοτικών συμβούλων το βράδυ του Σαββάτου 31 Αυγούστου, ο παραιτηθείς μητροπολίτης έψαλλε το τροπάριο της Υψώσεως του Σταυρού λέγοντας «νίκας τοις βασιλεύσι».

Τότε, φέρεται να παρενέβη ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Μάρκου, ο οποίος τον διέκοψε και τον διόρθωσε λέγοντας στον μητροπολίτη ότι το σωστό είναι το «νίκας τοις ευσεβέσι».

Η διόρθωση αυτή, που έχει υιοθετηθεί πλέον από την Εκκλησία στο τροπάριο, δεν άρεσε στον ιεράρχη, ο οποίος με βάση τις ίδιες πηγές, απάντησε προς τον κ. Μάρκου «αφήστε με κύριε να κάνω τη δουλειά μου».

Ο Κώστας Μάρκου, ωστόσο απάντησε εκ νέου, λέγοντας στον Μητροπολίτη πως «δουλειά σου είναι να τα λες σωστά». Ο Αμβρόσιος δεν έδωσε συνέχεια  και το επεισόδιο έληξε εκεί.

Πηγή: Tempo24 

Εκκλησία της Ελλάδος: Κανονικό Δικαίωμα του Οικ. Πατριάρχη το Αυτοκέφαλο στην Ουκρανία

Στήριξη στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στο ζήτημα της αναγνώρισης της Εκκλησίας της Ουκρανίας παρείχε η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος που συνεδρίασε υπό την προεδρία του αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμου.
Ειδικότερα, όπως αναφέρεται στο ανακοινωθέν που εξεδόθη το μεσημέρι της Τετάρτης, μετά την ολοκλήρωση της διήμερης συνεδρίασης, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος «αναγνώρισε το κανονικό δικαίωμα του Οικουμενικού Πατριάρχου για την παραχώρηση του Αυτοκεφάλου, καθώς και το προνόμιο του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Ελλάδος να χειρισθεί περαιτέρω το ζήτημα της αναγνωρίσεως της Εκκλησίας της Ουκρανίας».
Tribune