«Μου δόθηκε να γράφω σε µια γλώσσα που µιλιέται µόνον από µερικά εκατοµµύρια ανθρώπων.
Παρ' όλα αυτά, µια γλώσσα που µιλιέται επί δυόµισι χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή και µε
ελάχιστες διαφορές. Η παράλογη αυτή, φαινοµενικά, διάσταση αντιστοιχεί και στην
υλικοπνευµατική οντότητα της χώρας µου. Που είναι µικρή σε έκταση χώρου και απέραντη σε
έκταση χρόνου. Και το αναφέρω όχι διόλου για να υπερηφανευθώ αλλά για να δείξω τις δυσκολίες
που αντιµετωπίζει ένας ποιητής όταν χρησιµοποιεί για τα πιο αγαπηµένα πράγµατα, τις ίδιες λέξεις
που χρησιµοποιούσαν µια Σαπφώ ή ένας Πίνδαρος π.χ. [...] Χωρίς να λησµονεί κανείς ότι στο
µάκρος τόσων αιώνων δεν υπήρξε ούτε ένας, επαναλαµβάνω ούτε ένας, που να µη γράφτηκε
ποίηση στην ελληνική γλώσσα. Να τι είναι το µεγάλο βάρος παράδοσης που το όργανο αυτό
σηκώνει. Το παρουσιάζει ανάγλυφα η νέα ελληνική ποίηση».
Οδυσσέας Ελύτης: Λόγος στην Ακαδηµία τής Στοκχόλµης
«Πρέπει να σπουδάσουµε «Γράφω τήν κοινή γλωσσά τοῦ λαού' όταν ή
καλήτερα τήν αρχαία δηµοτική µας δέν έχει µια λέξη πού
για νά καταλάβουµε µας χρειάζεται,παίρνω τη λέξη από
τήν ιστορική ἀξία . τήν αρχαία και προσπαθώ νά τὴν ταιριάξω
τῆς δημοτικῆς» με τὴ γραμματικὴ τοῦ λαοῦ».
Γιάννης Ψυχάρης: Το Ταξίδι µου
«Από τότε [7ο π.Χ αιώνα] η ελληνική γλώσσα αποκτά µια συνεχή παράδοση που φθάνει ώς την
εποχή µας. Υπήρχαν βέβαια αλλαγές, αλλά δεν δηµιουργήθηκε κάποιο ρήγµα στη συνέχεια,
όπως έγινε ανάµεσα στα Λατινικά και τις ροµανικές γλώσσες.
Τα Αρχαία Ελληνικά δεν αποτελούν ξένη γλώσσα για τον σηµερινό Έλληνα, όπως συµβαίνει µε
τα Αγγλοσαξονικά για τον σύγχρονο Άγγλο [...].
Η συνέχεια του λεξιλογικού της αποθέµατος [τής Ελληνικής] είναι εντυπωσιακή [...].
Και παρά το γεγονός ότι υπήρξαν πολλές ανακατατάξεις των µορφολογικών σχηµάτων, υπήρξε
και µεγάλη συνοχή- έτσι τα Ελληνικά αποτελούν, ακόµα και σήµερα, αρκετά εµφανώς έναν
αρχαϊκό, ινδοευρωπαϊκό τύπο γλώσσας, όπως τα Λατινικά ή τα Ρωσικά».
Robert Browning: Η Ελληνική Γλώσσα, Μεσαιωνική και Νέα
«Η θητεία µου στην αρχαία
ελληνική γλώσσα υπήρξε η
σπουδαιότερη πνευµατική µου
άσκηση. Στη γλώσσα αυτή
υπάρχει η πληρέστερη
αντιστοιχία ανάµεσα στη λέξη
και στο εννοιολογικό της
περιεχόµενο».
Werner Heisenberg: Αυτοβιογραφία
«Εκ των 4.900 περίπου λέξεων τής Καινής ∆ιαθήκης
σχεδόν ai ήµίσειαι,
ήτοι λέξεις 2.280, λέγονται και σήµερον έτι εν τη κοινή λαλιά- των δέ λοιπών ai
πλεϊσται µέν, 2.220, νοούνται καλώς υπό πάντων των Ελλήνων άναγιγνωσκόµεναι ή άκουόµεναι,
όλίγαι δέ µόνον, περί τάς 400, είναι αληθώς ακατανόητοι υπό τοῦ Ελληνικού λαοῦ».
Γεώργιος Χατζιδάκις:
Περί της ενότητας της ελληνικής γλώσσης
«Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά µία γλώσσα, η ενιαία γλώσσα, η Ελληνική, όπως εξελίχθηκε από
την Αρχαία, που έφτασε να είναι το µεγάλο καµάρι µας και το µεγάλο µας στήριγµα».
Οδυσσέας Ελύτης
«Ή ελληνική γλώσσα, o άνθρωπος, ή θάλασσα... Γιά
κοιτάξετε πόσο θαυµάσιο πράγµα είναι νά λογαριάζει
κανείς πώς, από τήν εποχή πού µίλησε o Όµηρος ώς τα
σήµερα, µιλούµε, ανασαίνουµε, καί τραγουδούµε µε τήν
ίδια γλώσσα. Κι αυτό δε σταµάτησε ποτέ, είτε σκεφτούµε
τήν Κλυταιµνήστρα πού µιλά στον Αγαµέµνονα, είτε τήν
Καινή ∆ιαθήκη, είτε τους ύµνους τού Ρωµανού καί τόν
∆ιγενή Ακρίτα, είτε τό Κρητικό Θέατρο καί τόν
Ερωτόκριτο, είτε τό δηµοτικό τραγούδι. ΚαΙ όλοι αυτοί,
ol µεγάλοι καί ol µικροί, πού σκέφτηκαν, µίλησαν,
µέτρησαν ελληνικά, δεν πρέπει να νοµίσετε πώς είναι σάν
ένας δρόµος, µιά σειρά Ιστορική, πού χάνεται στή νύχτα
τών περασµένων καί βρίσκεται έξω από σάς. Πρέπει νά
σκεφτείτε πώς όλα αυτά βρίσκουνται µέσα σας, τώρα,
βρίσκουνται µέσα σας όλα µαζί, πώς είναι τό µεδούλι τών
κοκάλων σας, καί πώς θά τά βρείτε άν σκάψετε αρκετά
βαθιά τόν εαυτό σας«.
Γ. Σεφέρης: ∆οκιµές Α
«Η όλη ελληνική γλώσσα παραβάλλεται προς αρχαίον
πολυσύνθετον µέγαρον όπερ, από τών αρχαίων χρόνων
όρθιον ίστάµενον, µεταρρυθµίσεις µόνον τινάς
κατά τάς εκάστοτε ανάγκας υφίστατο, εν τώ συνόλω όµως
τό αρχαίον σχέδιον ήτοι ή κλίσις καί αί λέξεις, διετηρήθη
καλώς. Πάσα δή άρα µελέτη αυτού δεν δύναται νά γένηται
άλλως ή ώς σύνολον καί πάσα άλλη εξέτασις δεν δύναται
άλλως ή ώς µεθοδικό ν σφάλµα νά χαρακτηρισθη«.
Γεώργιος Χατζιδάκις:
ΓλωσσολογικαίΈρευναι, τόµ. Α'
«Στην πραγµατικότητα αυτό που µας ενδιέφερε περισσότερο ήταν να δείξουµε πόσο η
ελληνική γλώσσα είναι κατάλληλη για να περιγράψει κι άλλους κόσµους εκτός απ' αυτόν µέσα
στον οποίο αναπτύχθηκε. Η κατανόηση της δικής µας γλώσσας, η εκ νέου ανακάλυψη της
ουσίας της· να ποια είναι η χρησιµότητα του να γνωρίζει κανείς τις ελληνικές ρίζες. Οι
ελληνικές ρίζες δίνουν στη γαλλική το πιο βαθύ στήριγµα της και συγχρόνως της παρέχουν την
πιο υψηλή δυνατότητα για αφαίρεση. Μακρινή πηγή του πολιτισµού µας, η Ελλάδα βρίσκεται
ζωντανή µέσα στις λέξεις που λέµε. Σχηµατίζει κάθε µέρα τη γλώσσα µας«.
Jean Bouffartigue-Anne-Marie Delrieu: Trésors des racines grecques
«Oυ µόνον ώς µέσον συνεννοήσεως σύµπαντος
τού ελληνικού καί ελληνίζοντος κόσµου είς τά
απώτατα αυτού µέρη καί είς διαφορώτατα φύλα
καί κοινότητας εχρησίµευεν ή ζώσα ελληνική
κοινή γλώσσα τών αλεξανδρεωτικών καί ρω-
µαϊκών χρόνων, άλλα ήτο καί ή γλώσσα τού
Ευαγγελίου, ή γλώσσα της διεθνούς
συγκοινωνίας τών βαρβάρων µετά τών Ελλήνων
καί τών Ρωµαίων, καί δή Kai τών βαρβάρων
προς αλλήλους, τελευταίον καί επίσηµος γλώσσα
τού κράτους, εν Ολίγαις λέξεσιν εξετέλει έργον
παγκοσµίου γλώσσης«.
Karl Krumbacher: Τό πρόβληµα τής νεωτέρας
γραφοµένης ελληνικής
«Ο ελληνικός θρίαµβος στον
πνευµατικό πολιτισµό είναι ότι έδωσε
τόσα πολλά σε τόσους πολλούς τοµείς
[...[. Τα επιτεύγµατα τους στον τοµέα
τής γλωσσολογίας όπου ήταν
εξαιρετικά δυνατοί [οι Ελληνες[,
δηλαδή στη θεωρία τής γραµµατικής
και στη γραµµατική περιγραφή τής
γλώσσας, είναι τόσο ισχυρά, ώστε και
να αξίζει να µελετηθούν και να
αντέχουν στην κριτική. Επίσης είναι
τέτοια που να εµπνέουν την
ευγνωµοσύνη και τον θαυµασµό µας«.
R.H. Robins: A short history of linguistics
«ΗΛατινική και η Ελληνική, ιδίως η Ελληνική, αποτελούν ανεξάντλητη πηγή υλικών
για τη δηµιουργία επιστηµονικών όρων«.
Webster's New International Dictionary
