EFHMERIS

Sunday, January 8, 2017

Τουρτουρίζει η Ελλάδα. Κλειστά λόγω κακοκαιρίας τα σχολεία στη Στερεά Ελλάδα - Προβλήματα και σε Θεσσαλία-Κρήτη

Κατά μία ή δύο μέρες θα παρατείνουν τις διακοπές τους οι μαθητές των σχολικών μονάδων Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, λόγω της κακοκαιρίας και των χαμηλών θερμοκρασιών.
Ήδη με αποφάσεις οι οποίες έχουν εκδοθεί μέχρι στιγμής, τα σχολεία στη Φθιώτιδα δεν πρόκειται να λειτουργήσουν αύριο.
Παρόμοια απόφαση κρατά κλειστά και τα σχολεία της Βοιωτίας.

Σε όλο τον νομό Εύβοιας τα σχολεία αύριο Δευτέρα θα παραμείνουν κλειστά, ενώ σε ορισμένες περιοχές δεν θα λειτουργήσουν ούτε την Τρίτη, όπως στον Δήμο Κύμης- Αλιβερίου.

Όσον αφορά την Ευρυτανία, στον Δήμο Καρπενησίου τα σχολεία θα μείνουν κλειστά αύριο ενώ στον Δήμο Αγράφων εκτός από την αυριανή μέρα θα μείνουν κλειστά και την Τρίτη.

Ωε προς τη Φωκίδα, σύμφωνα με το σχετικό τηλεγράφημα του Αθηναϊκού Πρακτορείου, αύριο θα παραμείνουν κλειστά όλα τα σχολεία.

Σημειώνεται ότι εν αναμονή του νέου κύματος κακοκαιρίας που αναμένεται να χτυπήσει και ορισμένες περιοχές της Στερεάς Ελλάδας, οι σχετικές αποφάσεις για τη λειτουργία των σχολικών μονάδων θα εξεταστούν εκ νέου την αυριανή μέρα και δεν αποκλείεται να εκδοθούν παρόμοιες αποφάσεις και για την Τρίτη.

Ο Βόλος

Κλειστά θα παραμείνουν στον Βόλο και την περιφέρειά του αύριο όλα τα σχολεία λόγω του χιονιού και του παγετού που επικρατούν στην περιοχή.

Με ανακοίνωσή του ο Δήμος Βόλου αναφέρει ότι «με απόφαση του Δήμου Βόλου δεν θα λειτουργήσουν αύριο, Δευτέρα, 9 Ιανουαρίου 2017, τα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, στην περιοχή ευθύνης του.

»Αύριο και μετά από νέα ενημέρωση, από πλευράς των αρμοδίων υπηρεσιών, θα υπάρξει επανεξέταση της κατάστασης, για τη λειτουργία ή μη των σχολείων, για την Τρίτη, 10 Ιανουαρίου, και έγκαιρη ενημέρωση με υπευθυνότητα και απόλυτο σεβασμό στους μαθητές, στους γονείς και τους εκπαιδευτικούς».

Το Ρέθυμνο
Βαρύς ο χιονιάς στο με το χιόνι να έχει καλύψει από την κορφή του Ψηλορείτη, των Ρεθεμνιώτικων μαδάρων έως και την παραλία της πρωτεύουσας με υψηλό κίνδυνο για ατυχήματα από την ολισθηρότητα των δρόμων τόσο λόγω του χιονιού, όσο και των παγίδων σε σημεία με παγετό.

Σε γενικές γραμμές προβλήματα δεν υπάρχουν δεδομένου ότι τόσο συνεργεία των δήμων όσο και η ΕΛΑΣ έχουν αναλάβει να συντονίζουν την κίνηση σε δύσκολα σημεία του οδικού δικτύου αλλά και προτρέπουν οδηγούς και πεζούς να λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας και φύλαξης.

Όπως ενημέρωσε το ΑΠΕ-ΜΠΕ το συντονιστικό της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ρεθύμνου, τα μόνα μικροπροβλήματα που δημιουργήθηκαν αφορούσαν καθαρά μέσα στην πόλη και είχαν να κάνουν με απεγκλωβισμούς σε ανελκυστήρες, κοπή ορισμένων δέντρων που είχαν σπάσει και εμπόδιζαν την κίνηση και τη μεταφορά κάποιων ατόμων που ζήτησαν τη συνδρομή της Υπηρεσίας.

Ο δήμαρχος Γιώργος Μαρινάκης στο Ρέθυμνο, κάνει λόγο για μία συντονισμένη ενέργεια ώστε όλοι οι δρόμοι να παραμείνουν ανοικτοί στον ευρύτερο δήμο χωρίς να υπάρχουν σοβαρά προβλήματα με τη βοήθεια τόσο των έξι μηχανημάτων της τοπικής αυτοδιοίκησης όσο και με μηχανήματα ιδιωτών.

Έκανε λόγο, μάλιστα, για την αποκλειστική διαχείριση του χιονιά από την τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου και δεύτερου βαθμού.

Τόσο η αντιπεριφεριάρχης Ρεθύμνου Μαίρη Λιονή όσο και ο δήμαρχος κ. Μαρινάκης ζητούν από τους πολίτες να μην προβαίνουν σε άσκοπες μετακινήσεις λόγω του ψύχους αλλά και της επικινδυνότητας στους δρόμους από τον παγετό.

Σε περιπτώσεις προβλημάτων υγείας η κ. Λιονή καλεί τους πολίτες να απευθύνονται στα τμήματα Πολιτικής Προστασίας τα οποία θα αναλαμβάνουν ενδεχόμενες μεταφορές.

Το Κέντρο Υγείας Ανωγείων λειτουργεί κανονικά ενώ όλοι οι κεντρικοί δρόμοι είναι ανοικτοί λόγω των αδιάκοπων προσπαθειών των συνεργείων δήμου και περιφέρειας ώστε να μην αποκλειστεί η ευρύτερη περιοχή και τα χωριά.

Σύμφωνα με τον δήμαρχο Ανωγείων Μανώλη Καλλέργη κάτοικοι και κτηνοτρόφοι είχαν προετοιμαστεί από μέρες για τον χιονιά ο οποίος είχε γνωστοποιηθεί από την ΕΜΥ με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν προβλήματα που να χρήζουν γενικότερης κινητοποίησης των αρμόδιων υπηρεσιών.

Από πλευράς τους οι πολίτες εφοδιάστηκαν με διάθεση και βαριά ρούχα και ξεχύθηκαν στους δρόμους όπου τα παιδιά είχαν την τιμητική τους, μιας και το χιόνι στο Ρέθυμνο και την Κρήτη εμφανίζεται στις πολύ ορεινές περιοχές και σπανίως σε πλατείες και σημεία του αστικού ιστού.

Σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θα παραμείνουν κλειστά για αύριο Δευτέρα ενώ η κυρίαρχη έκκληση από πλευράς της περιφέρειας και του συντονιστικού είναι να δοθεί μεγάλη προσοχή στις μετακινήσεις σε όλα τα οδικά δίκτυα κύρια, περιφερειακά και αγροτικά.

Η ιστορία μας.Ο Νίτσε για τους Ελληνες

Κανείς δεν μπόρεσε να βρει το δηλητήριο που θα τους καταστρέψει έγραφε το 1872 ο γερμανός φιλόσοφος

Πιο επίκαιρος από ποτέ ο Φρειδερίκος Νίτσε. Στο πρώτο του βιβλίο, με τίτλο "Η Γέννηση της Τραγωδίας" (1872) και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 15,ο Νίτσε κάνει μία ιδιαίτερα μνεία στο ελληνικό έθνος αποδεικνύοντας ότι ο Νίτσε είναι πολύ μπροστά από την εποχή του.

Διαβάστε το χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο:

«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.

Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.

Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας
από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ' αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.

Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 15/05/2012 Στο ΒΗΜΑ των ΑΘΗΝΩΝ.

ΣΗΜ.ΕFHMERIS:Ολόκληρο το βιβλίο ειναι ένας ύμνος για την ΕΛΛΑΔΑ,αλλα αυτό ελάχιστοι το γνωρίζουν. Ζητήστε το απο τους βιβλιοπώλες.

Ελλήνων Ιστορία. Νίκος Τεμπονερας

Ο Νίκος Τεμπονέρας (1953 - 1991) ήταν καθηγητής μαθηματικών σε Λύκειο της Πάτρας και στέλεχος του Εργατικού Αντιμπεριαλιστικού Μετώπου (ΕΑΜ). Το όνομά του έγινε γνωστό στο πανελλήνιο, όταν σκοτώθηκε από μέλη της ΟΝΝΕΔ, έπειτα από συμπλοκή σε Λύκειο της Πάτρας, κατά τη διάρκεια των μαθητικών κινητοποιήσεων της περιόδου 1990 - 1991.

Στα τέλη του 1990 τη χώρα κυβερνούσε η Νέα Δημοκρατία, με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και Υπουργό Παιδείας τον Βασίλη Κοντογιαννόπουλο. Ο χώρος της Παιδείας βρισκόταν σε αναβρασμό, εξαιτίας της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που προωθούσε η κυβέρνηση. Με το πολυνομοσχέδιο που θα έφερνε στη Βουλή ρυθμίζονταν θέματα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (κατάργηση αδικαιολόγητων απουσιών, επιβολή «ομοιόμορφης» ενδυμασίας και «πειθαρχικού ελέγχου» της εξωσχολικής ζωής, επανακαθιέρωση προσευχής, έπαρσης της σημαίας και εκκλησιασμού) και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ, περικοπές κοινωνικών παροχών σε φοιτητές κ.ά.). Το 70% των σχολείων βρισκόταν υπό κατάληψη, ενώ καθημερινό φαινόμενο ήταν οι διαδηλώσεις στις μεγάλες πόλεις της χώρας.Ανάμεσά στα σχολεία που βρίσκονταν υπό κατάληψη ήταν καιι το Πολυκλαδικό Λύκειο Αμπελοκήπων, με πρωτοστάτη τον 16χρονο μαθητή Αλέξη Τσίπρα (νυν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ).

Η κατάσταση ήταν έκρυθμη και πολιτικά οξυμένη, με την κυβέρνηση να δέχεται τα πυρά σύσσωμης της αντιπολίτευσης. Αγανακτισμένοι γονείς και κάποια δυναμικά στελέχη της νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας ζητούσαν τον τερματισμό των καταλήψεων, έστω και δια της βίας. Γύρω στις 10:30 μ.μ. της 8ης Ιανουαρίου 1991, μέλη της ΟΝΝΕΔ προσπάθησαν να ανακαταλάβουν το 3ο Γυμνάσιο - Λύκειο Πάτρας. Κατά τη διάρκεια συμπλοκής που επακολούθησε βρέθηκε νεκρός, χτυπημένος με σιδερολοστό στο κεφάλι, ο καθηγητής του σχολείου Νίκος Τεμπονέρας, που είχε προστρέξει να βοηθήσει τους καταληψίες μαθητές του.

Την επομένη, ο Υπουργός Παιδείας Βασίλης Κοντογιαννόπουλος υπέβαλε την παραίτησή του και θεωρήθηκε από τον Τύπο ως το εξιλαστήριο θύμα της κυβέρνησης για την εκτόνωση της κρίσης. Νωρίτερα, είχε κατηγορηθεί από τον Ανδρέα Παπανδρέου ως ηθικός αυτουργός της δολοφονίας Τεμπονέρα. (Τα επόμενο χρόνια, όταν η υπόθεση είχε καταλαγιάσει, ο Βασίλης Κοντογιαννόπουλος προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ και αναδείχθηκε στέλεχος των κυβερνήσεων Σημίτη). Στη θέση του στο Υπουργείο Παιδείας τοποθετήθηκε ο Γιώργος Σουφλιάς, ο οποίος ανακοίνωσε την απόσυρση όλων των επίμαχων νομοθετημάτων και την έναρξη διαλόγου για την παιδεία «από μηδενική βάση».
ΣΑΝ Σήμερα. gr

Saturday, January 7, 2017

Ιστορία Ελλήνων. Εκστρατεία στην Ουκρανία (Κριμαία)

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, με προτροπή των Γάλλων, αποστέλλει χιλιάδες έλληνες στρατιώτες στη μεσημβρινή Ρωσία (σημερινή Ουκρανία) στις αρχές του 1919, για να καταπνίξουν την επανάσταση των Μπολσεβίκων. Η επιχείρηση θα σημειώσει παταγώδη αποτυχία.

Την περίοδο εκείνη, στη Ρωσία μαινόταν ο Εμφύλιος Πόλεμος. Οι Μπολσεβίκοι είχαν υπό την κυριαρχία τους τις μεγάλες πόλεις (Πετρούπολη, Μόσχα κλπ), αλλά στην ύπαιθρο συναντούσαν ισχυρή αντίσταση από τις τσαρικές και εν γένει αντικομμουνιστικές δυνάμεις. Οι μεγάλες χώρες της Δύσης βρήκαν τότε την ευκαιρία να επέμβουν στο πλευρό των αντεπαναστατών, έχοντας ξεμπερδέψει από τον Α'

Στην περιοχή της Ουκρανίας, που μας αφορά, η κατάσταση ήταν αρκετά περίπλοκη. Ουκρανοί εθνικιστές, οπαδοί του Τσάρου, τοπικοί οπλαρχηγοί, στρατηγοί και πρίγκιπες με προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες, ένοπλες οργανώσεις, πολιτικοί και στρατιωτικοί σχηματισμοί των Μπολσεβίκων δημιουργούσαν μια κατάσταση γενικευμένης σύγχυσης. Μέτωπο δεν υπήρχε, ούτε κανείς γνώριζε ποιος είναι ακριβώς ο εχθρός.

Οι γαλλικές δυνάμεις ήταν παρούσες στην περιοχή από τις 5 Δεκεμβρίουτου 1918. Ο γάλλος πρωθυπουργός,Ζορζ Κλεμανσό, ζήτησε από τον ομόλογό του Ελευθέριο Βενιζέλο τη συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων στις επιχειρήσεις, με αντάλλαγμα την ευμενή στάση της χώρας του υπέρ των εθνικών διεκδικήσεων σε Ανατολική Θράκη και Μικρά Ασία στη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων. Ο Βενιζέλος ζύγισε την κατάσταση, καθώς στις περιοχές αυτές υπήρχε ισχυρή ελληνική παρουσία και προβλέψιμος ο κίνδυνος αντεκδικήσεων από τους Μπολσεβίκους, και απάντησε θετικά στο αίτημα του Κλεμανσό.

Την αποστολή θα έφερνε σε πέρας το Α' Σώμα Στρατού υπό τη διοίκηση του υποστράτηγου Κωνσταντίνου Νίδερ, που μόλις είχε ολοκληρώσει την αποστολή αποκατάστασης της ελληνικής κυριαρχίας στην Ανατολική Μακεδονία. Η μεταφορά των ελληνικών δυνάμεων (2η και 13η Μεραρχία) άρχισε στις 2 Ιανουαρίου1919, ενώ η 1η Μεραρχία παρέμεινε στην Καβάλα αναμένοντας διαταγές.

Οι πρώτοι έλληνες στρατιώτες άρχισαν να αποβιβάζονται στην Οδησσό στις 7 Ιανουαρίου και στο επόμενο διάστημα το εκστρατευτικό σώμα αριθμούσαν 23.551 άνδρες. Ανάμεσα στους διοικητές των μονάδων γνωστοί στρατιωτικοί, με σημαντικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας αργότερα, όπως ο συνταγματάρχης Αλέξανδρος Οθωναίος (επιτελάρχης του Α' Σώματος Στρατού) και οι αντισυνταγματάρχες Γεώργιος Κονδύλης (διοικητής του 3ου Συντάγματος Πεζικού) και Νικόλαος Πλαστήρας (διοικητής του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων).

Οι ελληνικές δυνάμεις τέθηκαν αμέσως υπό τη διοίκηση της Α' Συμμαχικής ομάδας μεραρχιών, δυνάμεως 70.000 ανδρών, την οποία διοικούσε ο γάλλος στρατηγός Ντ' Ανσέλμ. Οι Έλληνες ήταν το πιο αξιόμαχο τμήμα της συμμαχικής δύναμης, καθώς οι γάλλοι στρατιώτες ήταν εμφανώς καταπονημένοι από την περιπέτεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και πολλοί από αυτούς έβλεπαν με συμπάθεια το κομμουνιστικό καθεστώς του Λένιν. Κλήθηκαν, όμως, να συμμετάσχουν σ' έναν πόλεμο σκοπιμότητας, «αδικαιολόγητο και πρόχειρα προετοιμασμένο», σύμφωνα με μεγάλη μερίδα ιστορικών.

Εναντίον του συμμαχικού εκστρατευτικού σώματος, οι Σοβιετικοί διέθεσαν τρεις στρατιές, με δύναμη 217.000 ανδρών. Ο στρατός αυτός, αφού συνέτριψε το ουκρανικό αυτονομιστικό κίνημα τον Ιανουάριο του 1919, στράφηκε στη συνέχεια κατά των Συμμάχων στην Οδησσό και την Κριμαία. Με τη συντριπτική του υπεροχή τους ανάγκασε σε μάχες οπισθοφυλακών, στις οποίες οι ελληνικές δυνάμεις διακρίθηκαν για την αυταπάρνηση και την πειθαρχία τους.

Η πρώτη μάχη με την εμπλοκή ελληνικών δυνάμεων δόθηκε στις 25 Φεβρουαρίου, όταν το 1ο Σύνταγμα Πεζικού υπό τον αντισυνταγματάρχη Νικόλαο Ρόκα, απελευθέρωσε τη φρουρά της Χερσώνας, την οποία πολιορκούσε ο Κόκκινος Στρατός. Στη συνέχεια, οι έλληνες στρατιώτες έλαβαν μέρος σε πολλές μάχες, έως τις20 Μαρτίου 1919, όταν έπειτα από απόφαση των συμμάχων δόθηκε εντολή για το τέλος της εκστρατείας και την εκκένωση της Οδησσού.

Οι ελληνικές μονάδες υποχώρησαν με υποδειγματική τάξη και παρατάχθηκαν στη δυτική όχθη του ποταμού Δνείστερου για να υπερασπίσουν την περιοχή της Βεσσαραβίας (σημερινή Μολδαβία) από τις επιθέσεις του Κόκκινου Στρατού. Στην περιοχή της Κριμαίας παρέμεινε έως τις 14 Απριλίου 1919 το 2ο Σύνταγμα Πεζικού, όπου αντιμετώπισε αλλεπάλληλες επιθέσεις του Κόκκινου Στρατού και κατέστειλε την εξέγερση των εργατών της Σεβαστούπολης, ενισχυμένους με γάλλους ναύτες, οι οποίοι είχαν στασιάσει. Τον Ιούνιο του 1919 το Α' Σώμα Στρατού προωθήθηκε στη Σμύρνη, όπου ο ελληνικός στρατός επιχειρούσε από τον Μάιο. Οι συνολικές απώλειες του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στη μεσημβρινή Ρωσία ανήλθαν σε 398 νεκρούς και 657 τραυματίες.

Η επιλογή του Ελευθέριου Βενιζέλου για τη συμμετοχή της Ελλάδας στην εκστρατεία της Ουκρανίας δεν δικαιώθηκε από τα πράγματα. Οι εθνικές διεκδικήσεις σε Ανατολική Θράκη και Μικρά Ασία δεν ευοδώθηκαν, αφού μεσολάβησε η Μικρασιατική Καταστροφή, ενώ κόστισε βαρύτατα στις ελληνικές κοινότητες της νότιας Ρωσίας, που θεωρήθηκαν αμφίβολης νομιμοφροσύνης από τις σοβιετικές αρχές και πολλά μέλη της αναγκάσθηκαν να καταφύγουν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα.

Απο:Σαν Σήμερα.gr

Σαν Σήμερα .Το βαπόρι απ την Περσία. Β.Τσιτσάνης

Τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη, που βασίζεται σε πραγματικό περιστατικό. Είναι η τελευταία μεγάλη επιτυχία του σπουδαίου τραγουδοποιού του ρεμπέτικου.

Στις 7 Ιανουαρίου 1977, άνδρες του Λιμενικού επέδραμαν στο κυπριακό μότορσιπ «Γκλόρια», που έπλεε κοντά στα Ίσθμια και ανακάλυψαν στα αμπάρια του 11 τόνους χασίς, μία από τις μεγαλύτερες ποσότητες ναρκωτικών που είχαν ανακαλυφθεί έως τότε, όπως έγραψε ο Τύπος της εποχής. Το πλοίο είχε φορτώσει το «μυρωδάτο χασίσι» από λιμάνι του Λιβάνου και κατευθυνόταν προς την Αμβέρσα του Βελγίου.

Οι ελληνικές αρχές ήταν ενήμερες για το είδος του φορτίου, καθώς ο πλοίαρχος του «Γκλόρια», Νίκος Ξανθόπουλος, παλαιός ανανήψας λαθρέμπορος, συνεργαζόταν με την DEA, την αμερικανική υπηρεσία δίωξης ναρκωτικών. Με τηλέγραφημά του στις 23 Δεκεμβρίου 1976 είχε ενημερώσει τους έλληνες αρμόδιους ότι τις επόμενες ημέρες το πλοίο του θα μετέφερε φορτίο με σοκολάτες.

Οι δύο τούρκοι συνοδοί (τα μεμέτια)

Για την υπόθεση κατηγορήθηκαν οι δύο Τούρκοι (τα «μεμέτια» του τραγουδιού), που ήταν μέλη του πληρώματος και όπως αποδείχθηκε οι συνοδοί του παράνομου φορτίου. Ο καπετάνιος του «Γκλόρια» όχι μόνο αφέθηκε ελεύθερος, αλλά και εισέπραξε την αμοιβή του 1,5 εκατομμυρίου δραχμών.

O Τσιτσάνης πληροφορήθηκε το περιστατικό από μία φίλη του. «Βάζεις το χέρι στο βαγγέλιο ότι άκουσες καλά... Έντεκα τόννοι μαύρη! Πρωτοφανές!» της είπε. Σχεδόν αμέσως του ήρθε η έμπνευση και άρχισε να γράφει την πρώτη στροφή του τραγουδιού και το βράδυ άρχισε να το ντύνει με νότες. «Ήταν Σάββατο», θυμάται. «Πιάνω από δω, πιάνω από κει... Δεν μου άρεσε το τέμπο. Μετά έγραψα τη δεύτερη στροφή πίσω από ένα αγγελτήριο γάμου. Μετά μου ήρθαν στο νου οι μουσικές που γύρευα και όλα πήγαν ρολόι».

Μέσα στο Γενάρη το ηχογράφησε με τη Λιζέτα Νικολάου στα δεύτερα φωνητικά. Το τραγούδι κυκλοφόρησε τον Απρίλη του 1977 σε δίσκο 45 στροφών (σινγκλ). Στην άλλη πλευρά υπήρχε ένα παλιό του τραγούδι «της χρυσής αλανιάρικης εποχής της Σαλονίκης», το «Τάγμα Τηλεγραφητών». Ήταν η στρατιωτική μονάδα που πέρασε αλησμόνητες στιγμές, σύμφωνα με διήγησή του. Το «Βαπόρι απ’ την Περσία» ήταν η τελευταία μεγάλη επιτυχία του Τσιτσάνη, αν και δεν παιζόταν από τα ερτζιανά λόγω θέματος. Από τότε γνώρισε πολλές επανεκτελέσεις και αποτελεί μέρος του ρεπερτορίου στα λαϊκά μαγαζιά.

Λίγες ημέρες ημέρες μετά το θάνατο του Τσιτσάνη (18 Ιανουαρίου 1984) το «Βαπόρι απ’ την Περσία» επανήλθε στην επικαιρότητα για νομικούς λόγους. Ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Σπύρος Κανίνιας το άκουσε σε μία εκπομπή της ΕΡΤ στις 26 Δεκεμβρίου 1983 και με έγγραφό του στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών στις 2 Φεβρουαρίου 1984 ζήτησε να γίνουν όλες οι «νόμιμες ενέργειες», επειδή το τραγούδι είναι κακής ποιότητος (αντιβαίνει το άρθρο 12 παρ. 2 του Συντάγματος) και παραβαίνει το άρθρο 3 παρ. 6 του ν.δ. 743/70, που τιμωρεί όποιον συντελεί με οποιοδήποτε τρόπο στη διάδοση των ναρκωτικών.

Η υπόθεση ανατέθηκε στον εισαγγελέα Πρωτοδικών Δημήτριο Μαλακάση, ο οποίος διενήργησε προκαταρκτική εξέταση και στο πόρισμά του, που υποβλήθηκε στις 26 Ιουλίου 1984 στον Εισαγγελέα Εφετών της Αθήνας, ανάφερε ότι έθεσε τη δικογραφία στο αρχείο, επειδή το τραγούδι «δεν μπορεί να παρωθήσει στη χρήση και διάδοση ναρκωτικών». Στο ίδιο έγγραφο, ο εισαγγελικός λειτουργός χαρακτηρίζει το τραγούδι «από τα ατυχή του λαϊκού συνθέτη» και υποστηρίζει ότι «φρόνιμο θα είναι να μην εκπέμπεται από την τηλεόραση, γιατί τα μεταδιδόμενα από αυτή πρέπει να είναι ποιοτικής στάθμης».

Το βαπόρι από την Περσία

Μουσική-Στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης

Το βαπόρι απ’ την Περσία
πιάστηκε στην Κορινθία
Τόννοι έντεκα γεμάτο
με χασίσι μυρωδάτο

Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια

Βρε κουρνάζε μου τελώνη
τη ζημιά ποιος τη πληρώνει
Και σ’ αυτή την ιστορία
μπήκαν τα λιμεναρχεία

Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια

Ήταν προμελετημένοι
καρφωτοί και λαδωμένοι
Δυο μεμέτια, τα καημένα,
μεσ’ στο κόλπο ήταν μπλεγμένα

Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια.

Οργή "σταυρού" στα Τρίκαλα.. αρνούνταν να πεταχτεί στο νερό απο τον μητροπολίτη. Τον πέταξε ο φίλος του ..αντιπεριφεριάρχης.. Και πάλι ...έσπασε!!!

Με ενεργό συμμετοχή στον αγιασμό των υδάτων πετώντας τον σταυρό στον Ληθαίο ποταμό ο … Αντιπεριφερειάρχης Τρικάλων.

Όπως κατέγραψε το trikalanews.gr υπό …λιακάδα και ίσως στην πιο ζεστή ημέρα για Θεοφάνεια των τελευταίων δεκαετιών, χιλιάδες Τρικαλινοί περικύκλωσαν σήμερα τον Ληθαίο ποταμό για να παρακολουθήσουν την τελετή του Αγιασμού των υδάτων.

Στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου, τελέστηκε η Θεία Δοξολογία και εν συνεχεία το χριστεπώνυμο πλήθος της πόλης με Επικεφαλής τον Μητροπολίτη Τρίκκης και Σταγών κ. Χρυσόστομου, υπό την συνοδεία αγήματος της ΣΜΥ και υπό τους ήχους της Φιλαρμονικής του Δήμου Τρικκαίων, κατευθύνθηκε στην κεντρική πεζογέφυρα της πόλης για το τελετουργικό του Αγιασμού.

Εκεί 10 άνδρες και μία γυναίκα, είχαν πάρει θέσεις για να βουτήξουν στα νερά για να ανασύρουν τον Σταυρό.

Στην πρώτη ρίψη του Σταυρού υπήρξε απρόοπτο, το σχοινί είχε πρόβλημα και επενέβη ο Αντιπεριφερειάρχης Τρικάλων Χρήστος Μιχαλάκης που αφού ξέμπλεξε το σχοινί, πέταξε ο ίδιος (!) τον Σταυρό στα νερά του ποταμού…

Στην 3η ρίψη, έγινε η «μάχη» που ανέδειξε ως τυχερό της ημέρας τον 42χρονο Νίκο Γκανάση που κατάφερε να ανασύρει τον Σταυρό.

Εκεί υπήρξε το 2ο απρόοπτο καθώς ο Σταυρός έγινε δυο κομμάτια από το πλήθος που έσπευσε να φιλήσει το Ιερό Σύμβολο αλλά αυτό δεν εμπόδισε τον 42χρονο να παραλάβει από τον Μητροπολίτη ένα χρυσό σταυρό λαιμού και την ευλογία.

Το τελετουργικό ολοκληρώθηκε με τον σχηματισμό θρησκευτικής πομπής που επέστρεψε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου.

Πηγή: trikalanews

ΑΠΟΨΗ. Ο ΔΟΛ παραμένει... ΔΟΛ .Καρτερός Θανάσης στην ΑΥΓΗ

Καρτερός Θανάσης

Δημοσίευση: 04 Ιανουαρίου 2017 18:00 AΑΥΓΗ.gr

Αν έχετε υπομονή, αντοχή -και χιούμορ, απαξάπαντος... - δοκιμάστε μια βόλτα στις ηλεκτρονικές εκδόσεις των εφημερίδων του και θα εννοήσετε τι εννοώ. Ακόμα τρων και πίνουν και τον Τσίπρα φοβερίζουν. Ακόμα φωνάζουν -πέφτοντας!!- ότι πέφτει η κυβέρνηση. Ακόμα προπαγανδίζουν -σαράντα πέντε Γιάννηδες- τη γνώση τού... κοκόρου: ότι τελείωσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα η χώρα δοκιμάζεται σε κάθε τους δημοσιογραφική αράδα, όχι επειδή φορτώθηκε αμαρτίες δεκαετιών, αλλά επειδή η Αριστερά βρέθηκε στο τιμόνι. Ακόμα η απελπισία τρομπάρεται σε μεγάλες δόσεις, λες και η ήδη απελπισμένη κοινωνία χρειάζεται τη δολιότητά τους. Ακόμα ξορκίζουν τον Παππά και θυμιατίζουν τον Άδωνι.

Δεν ξέρω τι γίνεται στο παρασκήνιο για την υπόθεση του ΔΟΛ. Αλλά στο προσκήνιο ένα πράγμα είναι σίγουρο: Ο ΔΟΛ παραμένει... ΔΟΛ. Το Συγκρότημα που έκανε την εμπάθεια, τη συκοφαντία, το σχεδόν εμφύλιο μίσος κατά του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του στρατηγικό κανόνα, απαράβατη αρχή, οδηγό μιας δημοσιογραφίας τοξικής, εξακολουθεί να σερβίρει μαύρες γάτες. Να παρασκευάζει φαιοπράσινες σαλάτες. Να αναζητά πελάτες ανάμεσα στα πιο καθυστερημένα, αγριεμένα από την κρίση στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Και να βάζει πλάτες σε μια Δεξιά παρακμασμένη, κρεμασμένη από το παγερό χαμόγελο της Ντόρας και του Κυριάκου. Φανατική και καταστροφική.

Δεν αλλάζουν ρότα, δηλαδή. Ο φανατισμός, το βιτριόλι, η χημεία, που τους οδήγησαν ώς εδώ, ζουν και βασιλεύουν. Φταίει η «γραμμή», δηλαδή, θα πείτε, για το τέλος του ΔΟΛ, όπως τουλάχιστον τον γνωρίσαμε; Εμ, δεν φταίει ότι στήριξαν με φανατισμό κάθε τρόικα, και κάθε μέτρο, που «έπαιρνε μέτρα» στους πιο φτωχούς; Ότι πολέμησαν τη σημερινή κυβέρνηση με όλα τα μέσα, από τα οποία το εντιμότερο η συκοφαντία; Ότι έσπειραν φόβο, για να θερίσει η κοινωνία χειροπέδες; Ότι έχασαν κάθε ίχνος αξιοπιστίας, στηρίζοντας ακροδεξιές λύσεις; Ότι συμμάχησαν με τον διάβολο, μπας και σωθούν; Ότι έβγαλαν στις πρώτες σελίδες τους γάτες και σκυλιά και στήριξαν κάθε αλητεία κατά της Αριστεράς;

Και στη διαδρομή αυτή, που τελικώς τους έφαγε, δεν ήταν βέβαια μόνος ο Ψυχάρης. Ήταν και οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι τιτουλάριοι και σφουγκοκωλάριοι. Οι οποίοι, τώρα που το ταμείον είναι μείον, ανακάλυψαν -προχθές!- τις ευθύνες του κυρ-Σταύρου. Και χθες (!!!!) την εθνική ενότητα. Να χαθούν, να χάνονται, που έλεγε η θεία Μαρία...

Θα έστελνες το παιδί σου σε ένα σχολείο χωρίς δασκάλους, τάξεις κι εργασίες;

Αν και το ελεύθερο σχολείο Sudbury στις ΗΠΑ είναι ελάχιστο γνωστό στην Ελλάδα, λειτουργεί αρκετά χρόνια ακολουθώντας τις αρχές της δημοκρατικής εκπαίδευσης, της οποίας γνωστότερο εκπρόσωπο αποτελεί το σχολείο Summerhill στην Αγγλία.

Τα παιδιά είναι ελεύθερα να αξιοποιήσουν τον χρόνο τους, όπως επιθυμούν, παρακολουθώντας μαθήματα ή όχι, μαθαίνοντας με το δικό τους ρυθμό και τρόπο, ενώ αποφασίζουν τα ίδια για τους κανόνες λειτουργίες του σχολείου. Είναι άραγε ένα τέτοιο σχολείο αποτελεσματικό; Πώς λειτουργούν οι μαθητές του κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους αλλά και αργότερα στη μετέπειτα ζωή τους; Και εν τέλει τι κάνει ένα σχολείο αποτελεσματικό και πως πρέπει να κρίνουμε την αποτελεσματικότητα των σχολείων;

Σε αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να απαντήσει ο ψυχολόγος Peter Gray, ο οποίος ενδιαφέρθηκε ερευνητικά με το συγκεκριμένο σχολείο αλλά και τα δημοκρατικά σχολεία των Η.Π.Α. αφού έστειλε το παιδί του στο Sudbury.

Χωρίς δασκάλους, χωρίς τάξη, χωρίς εργασίες. Θα έστελνες το παιδί σου σε ένα τέτοιο σχολείο;

Στη αγροτική περιοχή της Μασαχουσέτης, όχι μακριά από την Βοστόνη, μία ομάδα 200 περίπου μαθητών όλων των ηλικιών είναι μέρος ενός ριζοσπαστικού πειράματος. Αυτοί οι μαθητές δεν παρακολουθούν κανένα μάθημα που δεν ζητούν ειδικά να διδαχθούν. Μπορούν να ξοδεύουν το χρόνο κάνοντας ότι θέλουν, εφόσον δεν είναι καταστροφικό ή εγκληματικό – να διαβάζουν, να παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια, να μαγειρεύουν, να ασχολούνται με την τέχνη. Υπάρχουν 11 ενήλικες, που ονομάζονται “μέλη του προσωπικού”. Κανείς τυπικά δεν έχει τον τίτλο του “δασκάλου”. Τα παιδιά καθιερώνουν τους κανόνες και επιβάλλουν τις τιμωρίες μέσω μίας δημοκρατικής διαδικασίας, στην οποίο κάθε μέλος της κοινότητας έχει μία ψήφο. Αυτό σημαίνει πως οι ενήλικες υστερούν αριθμητικά ως προς τα παιδιά σχεδόν 20 προς 1. Σε αντίθεση με τα περισσότερα ιδιωτικά σχολεία, οι μαθητές γίνονται δεκτοί ανεξάρτητα από τις ακαδημαϊκές τους επιδόσεις.

Αυτήν την άνοιξη το Sundbury Valley School θα βρεθεί στο επίκεντρο του βιβλίου του Peter Gray, ψυχολόγου και καθηγητή στο κολλέγιο του Boston, ο γιος του οποίου ήταν στο Sudbury Valley τη δεκαετία του 1980. Εκείνη την περίοδο ο Gray ήταν καθηγητής και ερευνητής νευροβιολογίας και η δουλειά του επικεντρωνόταν στα βασικά ένστικτα των θηλαστικών. Στο εργαστήριο του εργαζόταν με αρουραίους και ποντίκια. Η εμπειρία του νεαρού γιού του, ο οποίος δυσκολευόταν στο σχολείο, τον έπεισε να να αλλάξει εντελώς την πορεία της καριέρας του

“Ήταν σαφώς δυστυχισμένος στο σχολείο και πολύ αντιδραστικός” λέει ο Gray για τον γιο του σε μία τηλεφωνική συνέντευξη. Στην Δ’ τάξη ο γιός έπεισε τους γονείς του να τον στείλουν στον Sudbury. Ήταν φανερό από νωρίς πως το παιδί “ευδοκιμούσε” εκεί, αλλά ο πατέρας του “είχε αμφιβολίες για το αν μπορούσε κανείς να αποφοιτήσει από ένα τέτοιο ριζοσπαστικό σχολείο και να συνεχίσει στην ανώτατη εκπαίδευση”. Ο Gray ασχολήθηκε με την αναπτυξιακή και τη γνωστική ψυχολογία ώστε να κάνει μία έρευνα για τα αποτελέσματα του Sudbury. Τα αποτελέσματα τον εντυπωσίασαν. Ο Gray παρουσίασε το γιο του ως προικισμένο και με ευχέρεια λόγου. Το πρόβλημά του δεν ήταν πως να χειριστεί το υλικό, αλλά ο “χαμένος χρόνος” της κανονικής εκπαίδευσης με το ρυθμό του μέσου όρου και τις αυστηρές δομές, κατέληξε.

Αλλά δεν ήταν όλοι οι μαθητές και οι απόφοιτοι του Sudbury προικισμένοι μαθητές: “Κάποιοι είχαν διαγνωστεί με μαθησιακές δυσκολίες”. Και ενώ κάποιοι προέρχονταν από προνομιούχες οικογένειες με υποστηρικτικούς γονείς, οι οποίοι είχαν αναζητήσει μετά από σκέψη μία εναλλακτική εκπαίδευση, άλλοι γονείς ήταν απελπισμένοι. (Ο Gray σημειώνει πως όταν έκανε την έρευνά του οι περισσότεροι μαθητές έρχονταν από το δημόσιο σχολείο και όχι από ένα άλλο ιδιωτικό σχολείο). Αλλά φαινόταν πως οι περισσότεροι τα πήγαιναν καλά στο σχολείο και οι απόφοιτοι κατέγραφαν υψηλή ικανοποίηση αργότερα στη ζωή τους. Πώς οι μαθητές που ακολούθησαν ένα τέτοιο αλλοπρόσαλλο πρόγραμμα εμφανίζονται να είναι σχετικώς καλά προσαρμοσμένοι ενήλικες; Ο Gray άρχισε να ερευνά το γιατί.

***

Τίποτα δεν εξοργίζει περισσότερο τους γονείς από την ιδέα πως τα παιδιά τους θα μάθουν να κάνουν ή να λένε ή να σκέφτονται πράγματα με τα οποία δεν συμφωνούν από ανθρώπους που δεν εμπιστεύονται. Ωστόσο, όσο διαφορετικοί και αν είναι οι γονείς το πιθανότερο είναι ότι οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν σε μερικά πράγματα. Μερικοί θα συμφωνήσουν πως τα σχολεία πρέπει να διδάσκουν αξίες και συμπεριφορές, όπως το να μοιράζεσαι, να σκέφτεσαι κριτικά ή να κατανοείς τους άλλους, και όχι απλώς δεξιότητες. Οι περισσότεροι θα ανέκριναν ένα πρόγραμμα που θα διδάσκει την προσωπική υπευθυνότητα. Ένα πολύ μεγάλο μέρος πιθανότατα θα πει επίσης πως είναι σημαντικό να καλλιεργείται η δημιουργικότητα και να επιτρέπεται στους μαθητές να ανακαλύπτουν τα ενδιαφέροντα τους.

Υπάρχουν σχολεία που εμφανίζονται να διδάσκουν άμεσα ακριβώς αυτές τις αξίες. Ονομάζονται δημοκρατικά σχολεία και οι περισσότεροι γονείς δεν θα σκεφτόντουσαν ποτέ να στείλουν τα παιδιά τους εκεί. Και αυτό διότι λειτουργούν, σε μεγάλο βαθμό, από τα ίδια τα παιδιά.

Αν και τα δημοκρατικά σχολεία ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό, η βασική ιδέα είναι η ίδια. Όταν φτάνει το ζήτημα της διοίκησης του σχολείου – είτε αφορά το να αποφασίσουν τι μαθήματα θα διδαχθούν είτε να θέσει απαγόρευση κυκλοφορίας- ο κανόνας λήψης αποφάσεων είναι “ένα άτομο, μία ψήφος”. Η ψήφος του δασκάλου μετράει όσο και του μαθητή, είτε ο μαθητής είναι 6 είτε 16. Και εφόσον στα περισσότερα σχολεία το σώμα του προσωπικού είναι μικρότερο από το σώμα των μαθητών, τα παιδιά κυριαρχούν όταν έρχεται η ώρα να ληφθούν αποφάσεις.

Σήμερα το παλαιότερο από όλα τα δημοκρατικά σχολεία είναι το Summerhill, ένα σχολείο – μεικτό οικοτροφείο, που ιδρύθηκε το 1921 από τον Βρετανό παιδαγωγό A.S. Neill. Άνοιξε μία εποχή που πολλά πειράματα της μποέμικης εκπαίδευσης ξεπηδούσαν – και αποτύγχαναν – στην Αγγλία. Αλλά το Summerhill ακόμα ευδοκιμεί με γύρω στους 100 μαθητές και με ευρεία διεθνή γκάμα του πληθυσμού. Το σχολείο πέρασε μία σκληρή τροποποίηση (μεταρρύθμιση;) το 1999 και το 2000 όταν παραλίγο να κλείσει εξαιτίας της διαμάχης του με το Ofsted, το Εθνικό σώμα αδειοδότησης σχολείων στη Βρετανία, αναφορικά με αυτό που οι επιθεωρητές περιέγραψαν ως αγενής και παραβατική συμπεριφορά των μαθητών. Μετά από μία μακρά δικαστική διαμάχη το σχολείο σώθηκε και, από το 2007 είχε επικυρωθεί για πρώτη φορά στην ιστορία του. Οι επιθεωρητές παρέδωσαν μία έκθεση που επαινούσαν τους μαθητές ως “ολοκληρωμένους, με αυτοπεποίθηση και ώριμους”.

Το Sudbury Valley είναι ως ένα βαθμό το Summerhill της Αμερικής, αν και είναι λιγότερο γνωστό εδώ από ότι το βρετανικό αντίστοιχο του στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το κίνημα των “ελεύθερων σχολείων” στις Η.Π.Α. έφτασε στην κορύφωσή του στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και τη δεκαετία του 1970. Σε ένα μεγάλο βαθμό, τα ιδεώδη του συμπλέχθηκαν με τους στόχους του αντιπολεμικού κινήματος, του κινήματος των μαύρων και άλλες ιδεολογίες της εποχής. Το ίδιο έκανε η αντι-κουλτούρα των σχολείων, αόριστα αναρχική ατμόσφαιρα. Ήταν σε αυτό το πλαίσιο, το 1968, που ένας καθηγητής της ιστορίας της επιστήμης στο Columbia αποφάσισε να αφήσει την πανεπιστημιακή του θέση και να ιδρύσει ένα ελεύθερο σχολείο στην αγροτική Μασσαχουσέτη. Εδώ και πάνω από τέσσερις δεκαετίες δίνει αθόρυβα και αποτελεσματικά πτυχία σε γενιές μαθητών. Το σχολείο είναι ελάχιστα γνωστό έξω από τους εκπαιδευτικούς κύκλους, αλλά δημιουργήθηκαν περίπου 20 σχολεία σε όλο τον κόσμο που λειτουργούν με τις (δημοκρατικές) αρχές του Sudbury.

Όταν ο Gray ξεκίνησε να μελετάει το Sudbury, οι πρώτοι μαθητές του σχολείου είχαν εδώ και αρκετό καιρό αποφοιτήσει. Τα ευρήματα από την έρευνά του για το Sudbury, αν και περιορισμένα, ενέπνευσαν τον Gray να μετατοπίσει το ερευνητικό του ενδιαφέρον στη μάθηση, το παιχνίδι και την εκπαίδευση. Είχε γίνει ένα θερμός υποστηρικτής τόσο του κινήματος της αποσχολειοποίησης όσο και των σχολείων Sudbury, τα οποία κυριαρχούν και τα δύο στο βιβλίο του Free to Learn. Συγκεκριμένα, τονίζει την αξία των κοινοτήτων μεικτών ηλικιών των σχολείων Sudbury –όπου παιδιά ηλικίας από 4 ως 18 συχνά αλληλεπιδρούν. “Τα μικρά παιδιά μαθαίνουν από τα μεγαλύτερα. Μαθαίνουν να διαβάζουν παίζοντας παιχνίδια και εμπλέκουν το διάβασμα με μεγαλύτερα παιδιά που μπορούν να διαβάσουν. Παίζουν πολύπλοκα παιχνίδια με κάρτες που δε θα μπορούσαν ποτέ να παίξουν μόνα τους.” Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία μαθητές ωφελούνται επίσης: “Μαθαίνουν πως να νοιάζονται και να γαλουχούν. Παίρνουν μία αίσθηση της δικής τους ωριμότητας.”

Για τα μικρότερα παιδιά, οι μεικτές ηλικίες αντικαθιστούν τη δυναμική δασκάλου-παιδιών. Τόσο η παραδοσιακή εκπαίδευση όσο και το Sudbury δουλεύουν σε κάποιο βαθμό γιατί εκμεταλλεύονται τη “ζώνη της επικείμενης ανάπτυξης”: το σύνολο των πραγμάτων που ένα παιδί μπορεί να κάνει με βοήθεια αλλά όχι χωρίς βοήθεια. Τα παιδιά μαθαίνουν, σύμφωνα με κάποιες θεωρίες, όταν δουλεύουν με ένα πιο έμπειρο άτομο για να κατακτήσουν δεξιότητες στη δική τους ζώνη επικείμενης ανάπτυξής. Θεωρητικά, ένα σχολείο δε χρειάζεται να είναι δημοκρατικό για να επιτρέπει τις μεικτές ηλικίες, και μερικά μοντεσσοριανά σχολεία (για παράδειγμα) επιτρέπουν ένα περιορισμένο ποσοστό. Αλλά όπως ο Gray σημειώνει τα άκαμπτα, σύμφωνα με την ηλικία προγράμματα τα οποία χρησιμοποιούνται στα περισσότερα σχολεία κάνουν σχεδόν αδύνατη την ουσιαστική δημιουργία ομάδων παιδιών μεικτής ηλικίας. Αντιθέτως, ένα σχολείο Sudbury στο οποίο όλα τα παιδιά ήταν της ίδιας ηλικίας “απλά δε θα δούλευε”.

Κατά κάποιον τρόπο, είναι η δημοκρατική συνέλευση η οποία επιτρέπει στο σχολείο να λειτουργεί: Παίρνει ένα ενδεχόμενα άμορφο και χαοτικό στήσιμο και του δίνει δομή. Είναι ένας μηχανισμός για να αντιμετωπιστεί ο σχολικός εκφοβισμός (ο οποίος σχεδόν δεν υπάρχει στο Sudbury) και η διασπαστική συμπεριφορά όταν απλά μία προειδοποίηση από άλλο μαθητή δεν αποδίδει. Είναι επίσης, ένας τρόπος να εξελιχθούν πολύπλοκοι/εξεζητημένοι νόμοι για την κοινότητα. “Το σχολείο” λέει ο Gray “έχει ένα πολύ μεγάλο βιβλίο κανόνων”.

Δίνει και ένα παράδειγμα. “Πριν από μερικά χρόνια, υπήρχε ένας νεαρός έφηβος μαθητής που ερχόταν στο σχολείο με ένα μαύρο δερμάτινο μπουφάν με μία σβάστικα πάνω του. Και, επειδή ήταν προσβλητικό, οδήγησε στην επιθυμία να γίνει ένας κανόνας στη σχολική συνέλευση ο οποίος έλεγε ότι δε μπορούσες να έχεις μία σβάστικα πάνω στα ρούχα σου στο σχολείο”. Ο προτεινόμενος κανόνας ήταν η αφορμή για μία συζήτηση πάνω στα όρια της ελευθερίας του λόγου η οποία ήταν, κατά την άποψη του Gray, “ισάξια του Ανωτάτου Δικαστηρίου”.

Οι μαθητές/μαθήτριες γρήγορα έφτασαν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει διάσταση ανάμεσα στον περιορισμό του λόγου και στις δημοκρατικές αξίες του σχολείου. “Υπήρχαν πολλοί και διάφοροι που συμμετείχαν, περισσότερο έφηβοι και προσωπικό, αλλά κάθε λίγο και λιγάκι ένα μικρότερο παιδί θα έλεγε κάτι και αυτό. Και αυτοί που δε μιλούσαν άκουγαν, συνεπαρμένοι, μάθαιναν για την ιστορία, για το Ναζισμό, γιατί το να φοράς μία σβάστικα είναι ασυνήθιστο, και γιατί ίσως είναι διαφορετικό από το να φοράς το σφυροδρέπανο”. Η συνάντηση τελικά αποφάσισε να περάσει τον κανόνα και οδήγησε με το πέρασμα του χρόνου σε έναν γενικότερο κανόνα που απαγόρευε τον λόγο μίσους (hate speech) στο σχολείο, και αναγνώριζε τη διαφορά μεταξύ του λόγου μίσους και του απλού ρητορικού λόγου.

***

Τα περισσότερα από τα σημαντικότερα δημοκρατικά σχολεία, που υπάρχουν σήμερα, έχουν καταγράψει καλά αποτελέσματα. Οι ιδρυτές του Sudbury ήταν ανυπόμονοι στο να διαδώσουν την επιτυχία των μαθητών τους στις απαιτήσεις του “πραγματικού κόσμου”. Ο Gray μου λέει πως η έρευνά του δείχνει πως περίπου το 75% των απόφοιτων του Sudbury συνέχισε σπουδές στο κολέγιο και και αυτοί που δεν πήγαν ανέφεραν ότι έχουν ικανοποιημένες ζωές.

Το μέτρο της επιτυχίας εξαρτάται εν μέρει από το τι θεωρείται μία καλή ζωή. Όταν το Summerhill – το διάσημο βρετανικό ελεύθερο σχολείο – γιόρτασε τα 90 του χρόνια το 2011, η Guardian μάζεψε σκέψεις μιας χούφτας αποφοίτων του. (Οι Βρετανοί, οι οποίοι έχουν μία παράδοση στα αυστηρώς ιεραρχημένα σχολεία, εντυπωσιάστηκαν από το Summerhill πρακτικά από την ίδρυση του). Ανάμεσα στην ομάδα ήταν αρκετοί καλλιτέχνες, ένας οδοντογιατρός και ένας συγγραφέας και πολλοί σχολίαζαν πως η εκπαίδευσή τους τους έκανε “να αγαπούν να είναι ο εαυτός τους”.

Όπως παραδέχτηκε ο Gray στη συνέντευξή μας είναι δύσκολο να γνωρίζουμε ποιοι άλλοι παράγοντες πέρα από το σχολείο επέδρασαν στην επιτυχία αυτών των μαθητών. Οι γονείς, οι οποίοι μετά από έρευνα έστειλαν τα παιδιά τους σε ένα τέτοιο ασυνήθιστο σχολείο, πιθανότατα έδωσαν στα παιδιά τους ένα προβάδισμα σε σύγκριση με λιγότερο προσεκτικούς γονείς, οι οποίοι ξόδεψαν λίγη ενέργεια στην επιλογή του σχολείου ή είχαν λιγότερο χρόνο να εστιάσουν σε αυτό. Και με ετήσια δίδακτρα 7,800$ (ανάλογα και με τον αριθμό των παιδιών) πολλοί μαθητές που πήγαν στο Sudbury ήταν σχετικά προνομιούχοι οικονομικά.

Συγγραφείς, όπως ο Jonathan Kozol, έχουν ισχυριστεί πως τα παιδιά από οικογένειες με χαμηλότερα εισοδήματα έχουν επωφεληθεί από τις μεθόδους της εναλλακτικής εκπαίδευσης όσο και τα πλούσια. Ωστόσο, το ερώτημα της εφαρμογής είναι δύσκολο και τα δεδομένα της αποτελεσματικότητας των δημοκρατικών σχολείων είναι κυρίως ανεπίσημα και ως εκ τούτου υποκειμενικά. Εφόσον, η δημοκρατική εκπαίδευση δεν έχει ποτέ δοκιμαστεί σε ευρεία κλίμακα με παιδιά με μη προνομιούχα ή προβληματική προέλευση, είναι δύσκολο να γνωρίζουμε ακριβώς πως θα λειτουργούσε για αυτά.

Όπως και με όλη την εκπαίδευση, το αν η δημοκρατική εκπαίδευση ταιριάζει σε σένα μπορεί να εξαρτάται από τι ιεραρχείς ψηλότερα. Θα προτιμούσες το παιδί σου να προετοιμαστεί ώστε να γίνει οικονομικά και κοινωνικά επιτυχημένος ή προτιμάς να είναι ένας ιδιαίτερος στοχαστής; Θα δίδασκες το παιδί σου να λειτουργεί επιτυχώς στις γραφειοκρατικές δομές του πραγματικού κόσμου ή θα προτιμούσες να μάθει να συμμετέχει σε μία σχεδόν ουτοπική δημοκρατία; Δεν είναι μία επιλογή ή το ένα ή το άλλο, αλλά τα δημοκρατικά σχολεία προωθούν κυρίως τις τελευταίες αξίες. Ακόμα και μερικοί γονείς και δάσκαλοι, που θεωρούν τον εαυτό τους προοδευτικό, πιστεύουν πως από τα σχολεία λείπει η ισορροπία. Θα μπορούσε να ασκηθεί κριτική στο μοντέλο του Sudbury επειδή δεν διδάσκει στα παιδιά τα βασικά που χρειάζονται να μάθουν, ώστε να λειτουργούν ως ενήλικες. Ωστόσο, οι υποστηρικτές θα πουν ότι τα περισσότερα παιδιά θα καταλήξουν να μάθουν μόνα τους τις δεξιότητες που χρειάζονται για να λειτουργήσουν έτσι κι αλλιώς. Θα μπορούσαμε επίσης, να επιχειρηματολογήσουμε ότι, σε ένα πιο αφηρημένο επίπεδο, μία σίγουρη κοινή βασική γνώση μας βοηθά να γίνουμε άνθρωποι (ή Αμερικάνοι) και ότι οι μαθητές του Sudbury το χάνουν αυτό. (Αυτό είναι η κοινωνική ηθική πίσω από τα βασικά προγράμματα σπουδών στα πανεπιστήμια, για παράδειγμα, και ένα εντελώς αντίθετο στη φιλοσοφία του Sudbury).

Το Sudbury επιβίωσε αλλά τα περισσότερα δημοκρατικά σχολεία που ιδρύθηκαν στα 1960 και 1970 στις Η.Π.Α. απέτυχαν. Σε ένα άρθρο που ο Gray συνέγραψε το 1986, μαζί με το μέλος του προσωπικού του Sudbury, David Chanof, αναρωτήθηκαν το γιατί:

Είναι αλήθεια ότι πολλά αποκαλούμενα ελεύθερα σχολεία ξεκίνησαν το 1960 και 1970 και τα περισσότερα απέτυχαν ως ιδρύματα. …Οι άνθρωποι δεν ήθελαν να ρισκάρουν με τα παιδιά τους. Όταν οι γονείς και τα παιδιά βλέπουν αυτά τα παιδιά, γνήσια να τους δίνεται η ευκαιρία, δεν επιλέγουν να ασχολούνται με δραστηριότητες που όλοι θεωρούν ως “σχολικές δραστηριότητες” γίνονται δικαιολογημένα νευρικοί. “Τι θα γίνει αν το παιδί μου μείνει πίσω και δεν τα καταφέρει να αναπληρώσει το χαμένο έδαφος; Ίσως να γίνεται κακομαθημένο σε αυτό το σχολείο, να αναπτύσσει συνήθειες τεμπελιάς, απουσία πειθαρχίας. Ίσως να μην τα καταφέρει να μπει σε ένα κολέγιο, να πιάσει δουλειά. Η ζωή του ίσως να καταστραφεί.” Για πολλούς λόγους, το παραδοσιακό σχολικό σύστημα ίσως να μην είναι ελκυστικό, αλλά είναι γνωστό και το γνωστό είναι λιγότερο τρομακτικό από το άγνωστο. Το γεγονός είναι ότι στις Η.Π.Α. σήμερα έχουμε σχεδόν κανένα μοντέλο ανθρώπων που να τα έχουν “καταφέρει” χωρίς το παραδοσιακό σχολικό σύστημα. Συνεπώς, έχουμε μία βασανιστική αίσθηση ότι τέτοιο σχολικό σύστημα, ό,τι ελαττώματα κι αν έχει, πρέπει να είναι το ένα από τα απαραίτητα συστατικά της επιτυχίας. …

Και έτσι, όταν ένα εναλλακτικό σχολείο ξεκινά να μη μοιάζει σε τίποτα με σχολείο, (αυτό συμαβαίνει όταν γίνεται στην πραγματικότητα “εναλλακτικό”) εκλαμβάνεται από τους ενήλικες (και πολλά παιδιά, επίσης) ότι αποτυγχάνει και τότε ή κλείνει ή τροποποιείται.

Πολλοί συμφωνούν ότι η γενιά των Αμερικανών που είναι τώρα έφηβοι και στα 20 τους είχαν την πιο υπερ-επιτηρημένη και την πιο υπερ-δομημένη παιδική ηλικία στην ιστορία των Η.Π.Α. Θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε αν αυτές οι μόδες θα συνεχιστούν, ή αν αυτοί οι νέας γενιάς γονείς θα αντιδράσουν στην δική τους πειθαρχημένη ανατροφή με το να γίνουν περισσότερο μη παρεμβατικοί. Αν μεγαλώσουν απεχθανόμενοι τον τρόπο με τον οποίο ανατράφηκαν, τα δημοκρατικά σχολεία ίσως να φανούν πολύ ελκυστική επιλογή για τα παιδιά τους.

* Αναδημοσίευση από τοΔίκτυο Κριτικής στην Εκπαίδευση

Πηγή: No Teachers, No Class, No Homework; Would You Send Your Kids Here?

Ο Τραμπ «αθωώνει» τη Ρωσία: Καμία κυβερνοεπίθεση δεν επηρέασε τις εκλογές

Η δήλωση του εκλεγμένου προέδρου των ΗΠΑ μετά τη συνάντησή του με τους επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, δείχνει τις προθέσεις του

Ο Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε σήμερα ότι καμία κυβερνοεπίθεση δεν επηρέασε τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου στις ΗΠΑ, αφού οι επικεφαλής των υπηρεσιών πληροφοριών τον ενημέρωσαν σχετικά τα συμπεράσματά τους ότι η Ρωσία προέβη σε τέτοιους είδους παραβιάσεις κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.

Αφού νωρίτερα είχε απορρίψει αυτήν την αντιπαράθεση αυτή χαρακτηρίζοντάς την ένα «πολιτικό κυνήγι μαγισσών» ο μεγιστάνας εξέδωσε αργότερα μια ανακοίνωση, στόχος της οποίας φαίνεται πως ήταν να διαψεύσει κάθε σκέψη σχετικά με την νομιμότητα της νίκης του την 8η Νοεμβρίου του 2016 επί της Χίλαρι Κλίντον.

«Αν και η Ρωσία, η Κίνα, άλλες χώρες, οργανώσεις και πρόσωπα από το εξωτερικό επιχειρούν μονίμως να διεισδύσουν πάρανομα στις ηλεκτρονικές υποδομές των κυβερνητικών θεσμών μας, των επιχειρήσεών μας και οργανισμών όπως το Δημοκρατικό Κόμμα, δεν υπήρξε κανένας αντίκτυπος στα αποτελέσματα των εκλογών κι ιδίως δεν υπήρξε καμία νόθευση στις ηλεκτρονικές κάλπες» τόνισε ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ σε ένα δελτίο τύπου μετά τη συνάντηση που είχε με τους υψηλόβαθμους αξιωματούχους των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ στη Νέα Υόρκη.

Ο διάδοχος του Μπαράκ Ομπάμα δεν επέρριψε ευθύνες ειδικά στη Ρωσία για την ηλεκτρονική πειρατεία σε βάρος του Δημοκρατικού Κόμματος κι ενός συνεργάτη της Χίλαρι Κλίντον κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.

«Υπήρξαν απόπειρας παράνομης διείσδυσης στα συστήματα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, όμως το κόμμα είχε θέσει σε εφαρμογή ισχυρά συστήματα προστασίας από την πειρατεία και οι χάκερ απέτυχαν» συμπλήρωσε.

Ο Ντόναλντ Τραμπ, που θα αναλάβει επίσημα καθήκοντα την 20η Ιανουαρίου, υποσχέθηκε ότι θα παρουσιάσει ένα σχέδιο κατά της ηλεκτρονικής πειρατείας στις πρώτες 90 ημέρες της θητείας του.

Friday, January 6, 2017

Της ημέρας .ΜΉΝΥΜΑ ΣΩΡΡΑ :ΣΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ

Με πρωϊνό μήνυμά του από το Facebook και μετα την με κάθε μέσο επιθεση απο τα ΜΜΕ και τη σθεναρη αντίδραση των οπαδων του ο Αρτέμης Σώρρας ανάρτησε τα εξής.

ΆΡΤΕΜΙΣ ΣΩΡΡΑΣ

" ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ ΜΟΥ ΟΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΚΠΟΜΠΗ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΙΕΖΕΤΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΗΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΑΡΧΙΣΑΝ ΕΑΝ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΜΑΣΟΝΟΥΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ ΠΡΑΚΤΩΡΕΣ ΠΑΠΑΔΕΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ ΨΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΧΑΖΑΡΟΜΟΡΦΟΥΣ ΚΑΛΟΘΕΛΗΤΕΣ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΝΑ ΛΕΤΕ ΟΤΙ ΣΑΣ ΧΡΩΣΤΑΩ ΚΑΙ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΑΣ ΠΗΡΑ [ ΣΚΕΦΤΗΤΕ ΚΑΤΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΕΧΕΤΕ ]ΣΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΜΑΛΑΚΙΑ ΞΕΦΤΥΛΙΣΤΕ ΤΑ ΑΡΡΩΣΤΑ ΣΚΕΛΕΤΟΜΕΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΑ ΜΟΡΦΩΜΑΤΑ ΔΥΝΑΜΗ ΦΩΣ..".

Α.Σ

Αυτός είναι ο 26χρονος που σκόρπισε τον θάνατο στη Φλόριντα [εικόνες]

Ο 26χρονος Εστέμπαν Σαντιάγκο είναι αυτός που σκότωσε 5 ανθρώπους την Παρασκευή στην Φλόριντα.

Ο δράστης έχει συλληφθεί και έχει μεταφερθεί σε σημείο κράτησης.

Ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει αν πρόκειται για μέλος του ISIS, παρότι στο twitter κυκλοφορούν πληροφορίες ότι είχε σχέσεις με το Ισλαμικό Κράτος.

iefimerida.gr

Το Brexit βάζει λουκέτο σε 6 εστιατόρια του Tζέιμι Ολιβερ

Ο διάσημος σεφ Τζέιμι Όλιβερ κλείνει έξι από τα 42 εστιατόρια της αλυσίδας Jamie's Italian στο Ηνωμένο Βασίλειο κυρίως εξαιτίας του Brexit.

Όπως μετέδωσαν ΑΠΕ-ΜΠΕ,οι τιμές των υλικών που αγοράζει από την Ιταλία έχουν αυξηθεί εξαιτίας της πτώσης της αξίας της λίρας έναντι του ευρώ μετά το δημοψήφισμα στη χώρα για την έξοδο από την ΕΕ.

Τα εστιατόρια στο Αμπερντίν, το Τσέλτεναμ, το΄Εξετερ, το Τάνμπριτζ Γουελς και του Λονδίνου στο Λάντγκειτ και στο Ρίτσμοντ πρόκειται σύντομα να κλείσουν.

Η κίνηση αυτή θα επηρεάσει 120 εργαζόμενους-- λιγότερο από 5% του συνολικού αριθμού υπαλλήλων της αλυσίδας-- τους οποίους η εταιρεία ανακοίνωσε ότι θα τοποθετήσει σε άλλες θέσεις της ίδιας αλυσίδας.

Η εταιρεία υποστηρίζει ότι η αγορά είναι "σκληρή" και ότι η αβεβαιότητα που προκάλεσε το Brexit έχει αυξήσει τις πιέσεις.

Ο επικεφαλής της αλυσίδας Σάιμον Μπλάγκντεν δήλωσε ότι "όπως γνωρίζει κάθε ιδιοκτήτης εστιατορίου η αγορά αυτή είναι σκληρή και μετά το Brexit οι πιέσεις και η αβεβαιότητα την έχουν κάνει ακόμη σκληρότερη".

Ο ίδιος είπε ότι για να είναι κερδοφόρο το κάθε εστιατόριο της αλυσίδας χρειάζεται να προσελκύει 3.000 πελάτες την εβδομάδα.

Τα Jamie's Italian αριθμούν 28 εστιατόρια στο εξωτερικό και η εταιρεία είπε ότι σχεδιάζει να ανοίξει άλλα 22 εκτός του Ηνωμένου Βασιλείου.