Γ. Καπόπουλος : Οι τελευταίο Λεονταρισμοί Σόιμπλε για Ελλάδα και ΕΕ

Published on Jan 27, 2017

Η ανάγνωση των εξελίξεων στις Βρυξέλλες για το κλείσιμο της β΄ αξιολόγησης κατά τον αρθρογράφο του « ‘Εθνους» και αναλυτή διεθνών γεγονότων Γ.Καπόπουλο, είναι πως μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου , οπότε η αξιολόγηση θα πρέπει να κλείσει, αναζητείται μία διατύπωση όπου στην Ελλάδα δεν θα σημαίνει πρόσθετα μέτρα και στις θεσμούς τήρηση των συμφωνιών. Με μία Ε.Ε υπό πίεση από Τράμπ και Brexit, με εκλογικές αναμετρήσεις σε χώρες κλειδιά όπως η Γαλλία και η Ιταλία, αλλά και η Γερμανία, ζούμε απλά τους τελευταίους λεονταρισμούς Σόιμπλε, πριν την αλλαγή πολιτικής από την μονόπλευρη λιτότητα. Σε διαφορετική περίπτωση μετά τον Σεπτέμβριο η Ε.Ε. θα έχει διαλυθεί. Οπότε κατά τη γνώμη του, το τελευταίο που θα ήθελαν τώρα είναι να ανοίξουν θέμα εγκατάλειψης της Ελλάδας. Αμέσως θα ξηλώνονταν όλη η Ε.Ε. τόνισε.

GR80s.Τι ήταν για εσάς η δεκαετία του ’80 στην Ελλάδα;

Τι ήταν για εσάς η δεκαετία του ’80 στην Ελλάδα;Οι επιμελητές της έκθεσης GR80s παρουσιάζουν στοιχεία μιας δεκαετίας που αγαπήθηκε και παρεξηγήθηκε

Κείμενο: Άννα Ρούτση

Email: routsi@elculture.gr

3, 2, 1… πάμε πίσω ολοταχώς μήπως δούμε καθαρότερα το Τώρα: Σε λίγες μέρες όλα στην Τεχνόπολη θα δείχνουν eighties! 

H έκθεση «GR80s. Η Ελλάδα του Ογδόντα στην Τεχνόπολη», από τις 25 Ιανουαρίου έως τις 12 Μαρτίου 2017, θα εισάγει τον επισκέπτη στην ελληνική δεκαετία του ’80, μέσα από τέσσερις θεματικές κατηγορίες: την πολιτική, τις τέχνες, τον τρόπο ζωής και την τεχνολογία. 

Η διαδρομή αυτή θα αναπτυχθεί σε δεκατρία περίπτερα με θεματικές που εκτείνονται από πολιτική, ιδιωτικό και δημόσιο χώρο, ΜΜΕ, γλώσσα, τεχνολογία, αυτοκίνηση μέχρι κινηματογράφο, μόδα, εικαστικά, λαϊκή ζωή, βιβλίο, νεανικές κουλτούρες, μαζικό πολιτισμό και κατανάλωση.

Παράλληλα, διοργανώνονται εκθέσεις, συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, δρώμενα, ημερίδες και διαλέξεις, workshops, σε συνδιοργάνωση με τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Πριν από δύο περίπου μήνες είχαμε μιλήσει με τον καθηγητή Παναγή Παναγιωτόπουλο που επιμελείται την έκθεση, για το σκεπτικό, την προβληματική και τη σημασία των eighties πέρα από στερεότυπα και νοσταλγία.

Σήμερα ρωτάμε τους επιμελητές των περιπτέρων για τη δουλειά που επιμελούνται και για τη δική τους γεύση από τη θρυλική δεκαετία:


Ο Νικόλας Σεβαστάκης, συγγραφέας και καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, επιμελείται το περίπτερο Πολιτική-Ιδεολογία:

«Η ιδεολογία είναι ένα πεδίο ρευστό και αφηρημένο. Ιδιαίτερα μάλιστα σε εποχές όπου η πολιτική πράγματι φαίνεται να «αλλάζει τη ζωή» και μια ολόκληρη κοινωνία ανακαλύπτει νέες αξίες και τρόπους ζωής. 

Η δεκαετία του ’80 ήταν ένας τέτοιος καιρός. Αλλά από την απόσταση που έχουμε διανύσει υπάρχει ο κίνδυνος να τη δει κανείς σαν συγκόλληση στερεότυπων: ο λαϊκισμός, το κιτς, τα μπαράκια, ο καταναλωτισμός.

Η ελπίδα της αρχής και τα σκάνδαλα του τέλους, στο «βρώμικο» 1989. Για μένα το δύσκολο είναι να δείξει κανείς την ιδεολογική ποικιλία της περιόδου, αντλώντας στοιχεία και από τις δυο δεξαμενές: και από την πολιτική και από τον πολιτισμό, από τα επίσημα σχέδια αλλά και από την ευρύτερη κυκλοφορία ιδεών και συμβόλων.

Κάπως έτσι προσεγγίζω την ιδεολογία στο GR80s. Σαν ένα σύνολο αφηγήσεων που παρουσιάζουν τη χώρα και τη σχέση της με τον κόσμο κοιτάζοντας στο δυτικό παράδειγμα, αλλά με αμφιθυμία και πολλούς λογαριασμούς με το παρελθόν. Σημασία έχουν βέβαια οι μεγάλες ιδεολογικές τομές, αλλά και οι μικρές και συχνά υποτιμημένες μετατοπίσεις. Και αυτό το ανιχνεύεις καλύτερα στα πολιτισμικά αντικείμενα της περιόδου παρά στα ντοκουμέντα των κομμάτων».

Σπύρος Στάβερης

«Το ’80 ήταν για μένα ο χρόνος της νεότητας. Έρωτας, σπουδές, πολιτική, το νησί και η πόλη με το καράβι της γραμμής Πειραιάς/ Καρλόβασι.

Ξεχωρίζω τα χρόνια στην Πάντειο, ανάμεσα στο 1982 και στο ’87, όπου έμαθα να διαβάζω καινούρια πράγματα και συνάντησα ανθρώπους με διάθεση εξερεύνησης: καθόλου «φοιτητική ζωή» στην μπανάλ εκδοχή της, αλλά μια διαδρομή ανάμεσα στη γνώση και στη ζωή, στον τρόπο να ψάχνεις μια βιβλιογραφία και να χάνεσαι σε ένα δισκάδικο για ώρα, αδιαφορώντας για το “χάσιμο χρόνου”.

Κάτι ακόμα: προς το τέλος της δεκαετίας, ένα κακό προαίσθημα και μια μελαγχολική αίσθηση. Η δολοφονία του Μπακογιάννη από την 17 Νοέμβρη και τα πρωτοσέλιδα της Αυριανής στην έξαψη του «αυριανισμού», έμειναν στη μνήμη σαν σκοτεινοί χρησμοί για το μέλλον».



Ο Λεωνίδας Αντωνόπουλος, δημοσιογράφος – διευθυντής του Kosmos 93,6 & 107, επιμελείται τα περίπτερα Μόδα και ντίσκο και Νεανικές κουλτούρες:

«Θέλησα να αναδείξω τον τρόπο με τον οποίο οι νέοι της δεκαετίας του ’80 προσπαθήσαμε να αποκτήσουμε τις δικές μας ταυτότητες. Να τις κατασκευάσουμε με τα υλικά της εποχής, τα δικά μας υλικά, αντί να δανειστούμε προκάτ ταυτότητες όπως, εκ των πραγμάτων και με ελάχιστα περιθώρια διαφυγής, συνέβη στις προηγούμενες γενιές. Μέσα από τον τρόπο που αναδεικνύουμε τις «Νεανικές Υποκουλτούρες» της δεκαετίας του ’80 θέλουμε να προβάλλουμε δομημένες όψεις αυτής της, όχι πάντα επιτυχημένης, ενίοτε και φαιδρής, προσπάθειας να γίνουμε αυτό που φανταζόμασταν ότι είμαστε».

«Τι ήταν για μένα τα eighties; Ήταν η μουσική, οι φίλοι, τα ατελείωτα καλοκαίρια, η αιωνιότητα… Ήταν τα πάρτυ, η πολιτική, οι έρωτες, οι σπουδές, η δουλειά… όλα ανακατωμένα και σε χρόνο ενεστώτα. Προβάραμε πόζες, βγάζαμε φανταστικές φωτογραφίες και τις ταιριάζαμε με τις φανταστικές μας ταυτότητες, με τις οποίες περνούσαμε και ξαναπερνούσαμε τα αόρατα σύνορα του νέου καταναλωτικού κόσμου. Δεν τη συμπάθησα ιδιαίτερα τη δεκαετία του ’80, ίσως γιατί την έζησα πολύ, όσο περισσότερο μπορούσα. Και πάντοτε ήθελα να είναι (δηλαδή να είμαι) κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό. Αυτό δε σημαίνει «είμαι νέος»;


Το περίπτερο Μόδα και ντίσκο συνεπιμελείται η δημοσιογράφος Έφη Φαλίδα που σχολιάζει:

«Το περίπτερο της μόδας παρουσιάζει μία θεματική που παραπέμπει στη σημασία της βραδινής εξόδου με κατεύθυνση τους χώρους ντίσκο, δίνοντας έμφαση στο ύφος του γκλάμορ που χαρακτηρίζει στη μεγαλύτερη χρονική έκταση αυτή τη δεκαετία. Παράλληλα παρουσιάζονται και οι κατευθύνσεις μίας διεθνούς πρωτοπορίας που αναδύεται εκείνη την εποχή μέσα από τους σταρ σχεδιαστές μόδας.

Έτσι το στυλ γκλάμορ συνδιαλέγεται με το ριζοσπαστικό ύφος που εξελίσσει τη μόδα πέρα από το κιτς και τη χλιδή. Ωστόσο στην ελληνική επικράτεια ο χώρος της ντίσκο ήταν ένα πεδίο στιλιστικών αντιπαραθέσεων που ανταγωνίστηκε τις κοσμικές εκφάνσεις σε κέντρα νυχτερινής διασκέδασης (ο κομψός χαρακτηρισμός για τα κυριλέ μπουζούκια). Γι’ αυτό και η μείξη των δημιουργιών με ελληνική υπογραφή και των κομματιών από μπουτίκ περιοχών της Αθήνας ή από ελληνικές βιοτεχνίες συμπληρώνουν αυτόν τον χώρο στην Τεχνόπολη που συνενώνει παράξενες αναμνήσεις διαφορετικών κοινωνικών ομάδων.

Σε αυτήν λοιπόν την περίεργη ντίσκο η ατμόσφαιρα συμπληρώνεται χάρη στην παρουσία έργων τριών καλλιτεχνών. Η Ειρήνη Καραγιαννοπούλου δίνει πρόσωπα στις κούκλες ραπτικής όπου παρουσιάζονται τα ρούχα των Ελλήνων και ξένων σχεδιαστών (μεταξύ άλλων Vivienne Westwood, Yohji Yamamoto, Yves Saint Laurent, Λουκία, Παρθένης, Τσεκλένης, Λούης Γεράρδος, Ντίμης Κρίτσας, Τζέημς Γαλανός κ.α). Η Όλγα Μηλιαρέση-Φωκά «βαφτίζει» με τις φωτεινές επιγραφές της τη ντίσκο «iintendoletgo». Και η Μαρία Παπαδημητρίου με τα κολλάζ της ανασύρει εικόνες μόδας, διαφήμισης και χώρων συνθέτοντας τα ανοίκεια σώματα μίας περασμένης εποχής».

«Η δεκαετία του ’80 μοιάζει με ένα κουτί όπου μέσα σε αυτό φυλάσσονται εικόνες, σημειώσεις, μικροαντικείμενα φετίχ συναισθηματικής αξίας. Ένα κουτί που ο κάτοχός του αποφεύγει να ανοίξει όχι επειδή θα επικρατήσει η μελαγχολία της περασμένης νιότης, αλλά επειδή ανοίγοντάς το θα συνεχίσει να διαχειρίζεται το παρόν με γνώμονα το “τότε”. Ας δούμε αυτό που έχουμε τώρα γύρω μας και ας απολαύσουμε αυτήν τη ζωντανή συνθήκη που μεταβάλλεται. Καθώς η άγνωστη συνέχειά της μας ενεργοποιεί».

Η Κατερίνα Σχινά, μεταφράστρια και βιβλιοκριτικός, επιμελείται τη βιβλιοθήκη και το αναγνωστήριο του ’80:
«Το δικό μας περίπτερο είναι μια βιβλιοθήκη. Όχι η βιβλιοθήκη που θα έβρισκε κανείς τη δεκαετία του ’80 σ’ ένα σπίτι φιλαναγνώστη (γιατί αυτή αναπόφευκτα θα περιείχε και πολύ παλαιότερες εκδόσεις), αλλά μια βιβλιοθήκη αποτελούμενη αποκλειστικά από βιβλία που εκδόθηκαν ανάμεσα στο ’79 και το ’90, μια εποχή θολή, υποσχετική και συνάμα μετέωρη, που ταλαντευόταν ανάμεσα σ’ αυτό που υπήρξε και σ’ αυτό που θα ’ρχόταν, ανάμεσα στις φτηνές, γεμάτες τυπογραφικά λάθη, αδέξιες μεταφραστικά αλλοτινές εκδόσεις και σ’ εκείνες που είτε επένδυαν στο ανανεωμένο παράδειγμα ενός Φίλιππου Βλάχου (εκδόσεις Κείμενα), είτε σε μια γεμάτη αυτοπεποίθηση και νεανικό σφρίγος εφόρμηση προς ανεξερεύνητες οδούς.

Η βιβλιοθήκη που στήσαμε με τον Βαγγέλη Χατζηβασιλείου, περιέχει ελληνική ποίηση και πεζογραφία, δοκίμια, μελέτες, βιβλία φιλοσοφίας, ψυχανάλυσης, κοινωνιολογίας και πολιτικής και βέβαια πολλή ξένη λογοτεχνία μεταφρασμένη στα ελληνικά. Και επιχειρεί να αναδείξει τις μεμονωμένες προσπάθειες, τα τολμηρά βήματα (που τότε, ίσως και να έμοιαζαν με απονενοημένα διαβήματα), τους σπάνιους πρωτοπόρους, όσα, με άλλα λόγια, έβαλαν ένα πρώτο λιθαράκι για την εκδοτική έκρηξη που ζήσαμε στις δεκαετίες του ’90 και του 2000».

«Η δεκαετία του ’80 για μένα… Είναι η νιότη μου, κι αυτό τα λέει όλα, νομίζω. Όταν την σκέφτομαι, θυμάμαι ταξίδια, έρωτες, φίλους και βιβλία και βέβαια μια γνωριμία και μια συνεργασία που με έμαθε να βλέπω πιο καθαρά τον κόσμο: τη συνεργασία με τον Μάνο Χατζιδάκι στο περιοδικό «Το τέταρτο». Α, και τα χρόνια που πέρασα στην Αυγή, την εφημερίδα απ’ όπου ξεκίνησα, σε μια εποχή διαφορετική για τη δημοσιογραφία και, βεβαίως, για την Αριστερά».



Ο Λουκάς Κατσίκας, κριτικός κινηματογράφου και διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας, συνεπιμελείται το περίπτερο Κινηματογράφος και Ο/Α κουλτούρα:

«Το περίπτερο του κινηματογράφου αποτελείται από εμβληματικές ταινίες μυθοπλασίας, ντοκιμαντέρ, χαρακτηριστικά εμπορικά φιλμ και τηλεοπτικές εκπομπές της εποχής, όλα εγχώριας παραγωγής και συχνά πολύτιμης αρχειακής αξίας, τα οποία φιλοδοξούν μέσα από καθημερινές προβολές να χρησιμεύσουν αφενός ως εκθέματα ενός πρόσφατου παρελθόντος το οποίο χάθηκε ανεπιστρεπτί αλλά δε λησμονήθηκε, αφετέρου ως ένα οπτικοακουστικό ταξίδι που θα ανανεώνεται συνεχώς και θα προσφέρεται στο κοινό με διάθεση νοσταλγική, ενημερωτική και απολύτως ψυχαγωγική. Οι προβολές αυτές θα συνοδευτούν από ένα πρωτότυπο βίντεο συρραφής, μια λίστα με τις ταινίες-ορόσημο των eighties από το σύνολο του παγκόσμιου κινηματογράφου, σε συνεργασία με το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ, και από μια σειρά παράλληλων εκδηλώσεων (ομιλίες, workshops, masterclasses) που θα προσπαθήσουν να συμπληρώσουν περαιτέρω το ψηφιδωτό της δεκαετίας του ’80 και να φωτίσουν όσο το δυνατόν περισσότερες πολιτιστικές πτυχές της. Κάπως έτσι, το αμφιθέατρο του 9,84 θα μετατραπεί σε μία πολυφωνική και μαζί απροσδόκητη ταινιοθήκη και βιντεοθήκη, στην οποία δέκα χρόνια της εγχώριας και ξένης ποπ κουλτούρας θα παρελαύνουν μέσα από εικόνες, πρόσωπα και ήχους».

«Πέρα από την προφανή αδυναμία που τρέφω προσωπικά για τη συγκεκριμένη δεκαετία, δεδομένου ότι είναι άρρηκτα δεμένη με την εφηβεία μου και προετοίμασε το έδαφος για οτιδήποτε έμελλε να χαρακτηρίσει τη μετέπειτα ζωή μου, η εποχή του ’80 στέκει για μένα ως ένα τελευταίο προπύργιο αθωότητας, ξενοιασιάς, ηθελημένου παλιμπαιδισμού και πηγαίου ενθουσιασμού που οι επόμενες δεκαετίες έμελλε με τον κυνισμό και την απάθειά τους να εξαφανίσουν δια παντός. Θα κουβαλώ τα χρόνια του ’80 μέσα μου με τον ίδιο τρόπο που κουβαλώ στη μνήμη μου τις τότε εκπομπές του Γιάννη Πετρίδη στο ραδιόφωνο, την «Κινηματογραφική Λέσχη» του Γιάννη Μπακογιαννόπουλου στην ΕΡΤ, την πρώτη φορά που είδα τους «Κυνηγούς της Χαμένης Κιβωτού» και τον «Εξωγήινο» στη μεγάλη οθόνη (με ένα διαρκές χαμόγελο σχηματισμένο στο πρόσωπό μου) ή την τελευταία μέρα στο σχολείο. Ιδωμένες πλέον από μακριά, οι μέρες εκείνες μοιάζουν με κάτι συνοικιακά σινεμά στα οποία συχνάζαμε παλιά: στη θέση τους βρίσκονται σήμερα πολυκατοικίες ή σούπερ μάρκετ, μπορούμε να τα επισκεπτόμαστε για πάντα, ωστόσο, χάρη στη φαντασία και τη μνήμη μας.

Γιατί δεν θέλουμε να τα αποχωριστούμε. Είναι κομμάτι του εαυτού μας».

Το διαβάσαμε στο http://www.fatsimare.gr/

Κράτα το Κράτα το

Της Εβδομάδας."Γνήσια Ελληνική συνέπεια..8 Τούρκοι Ικέτες" Νίκος Καραβαζάκης

Ικέσιος Ζεύς

Συγκλονισμό στην ελληνική κοινωνία, στην Ευρώπη μα και στη διεθνή κοινότητα επιφέρει η χθεσινή απόφαση του Αρείου Πάγου, να μη εκδοθούν οι οκτώ ( 8 ) ικέτες Τούρκοι αξιωματικοί.

• Είναι μια παγκόσμιας ακτινοβολίας εκπομπή του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, του «Ικεσίου Διός».
• Είναι μια ιστορική πολιτική απόφαση για τον ελληνισμό στην Ελλάδα αφού πρώτη φορά μετά το 1922 (και μετά το 1974) αντιτάσσεται σε τουρκική απαίτηση και, αφού πρώτη φορά ελληνικός θεσμός εξουσίας, ενεργεί ανεξάρτητα και εκτός προαποφασισμένων πολιτικών πλαισίων.
• Είναι η δεύτερη πολιτική εκδήλωση βροντώδους ελληνικής άρνησης, έναντι της υποταγής και του ραγιαδισμού, μετά το «ΟΧΙ» της 5ης Ιουλίου 2015. Μάλιστα με την συστράτευση και συμπαράσταση της κοινής γνώμης, την οποία αφουγκράστηκαν εύστοχα οι δικαστές.
• Είναι μια πολιτική πράξη, σηματωρός, εν τω γίγνεσθαι των διαπραγματεύσεων για το κυπριακό στην Γενεύη.
• Και, είναι, μια πρωτοπόρα πολιτική πρωτοβουλία στο πλαίσιο των νέων γεωπολιτικών στρατηγικών  και ανακατατάξεων που εξελίσσονται μετά το Brexit και την εκλογή του D. Trump.

Ο ασθμαίνων, ταλαίπωρος και ποικιλοτρόπως αντιδρών και αντιστεκόμενος ελληνικός λαός στην μνημονιακή Κατοχή, βεβαίως και αισθάνεται απελευθερωτική ικανοποίηση από την συγκεκριμένη επιλογή της ανώτατης βαθμίδας των Ελλήνων δικαστών. Και, προσμένει, αυτοί να συνταχθούν μαζί του στα μεγάλα προβλήματα που τον καταδυναστεύουν.

Η δε Τουρκία, να προσέξει μη παγιδευτεί παρορμητικά και σε νέα εστία προστριβών και εντάσεων με τον έως τώρα «βολικό» δυτικό γείτονά της στο Αιγαίο, ο οποίος δείχνει να μην είναι και τόσο «δεδομένος» στις υπερφίαλες ανιστόρητες βλέψεις μα και στις βάρβαρες πράξεις της. Παράλληλα, οι διαπραγματεύσεις για το κυπριακό στην Γενεύη μπορεί να την εγκλωβίσουν στον διεθνή έλεγχο για την αξιοπιστία του πολιτικού πολιτισμού της και την θέση της στα πλαίσια της δημοκρατίας, της ειρήνης και του ανθρώπινου πολιτισμού. Όσο για την πιθανολογούμενη χρήση του «πυρηνικού» όπλου της, που είναι η λαθρομετανάστευση, κατά της Ελλάδας, μπορεί να το αχρηστεύει τελειωτικά και να χρησιμεύσει απελευθερωτικά, ποικιλοτρόπως, για την Ελλάδα.

Νίκος Καραβαζάκης

ΧΆΛΚΙΔΑ. 8 κληρονόμοι αναζητούν 12 σεντούκια με λίρες καί πεντολιρα

Η ιστορία ξεκινάει πριν απο περίπου 5 χρόνια. Λίγο πριν πεθάνει ο παππούς εκμυστηρεύτηκε το μυστικό με τον χάρτη και τα σημάδια στα εγγόνια του. Αρχικώς τα εγγόνια δεν δώσανε ιδιαίτερη σημασία καθότι το θεωρήσανε ως μύθο και ανοησίες. Πλην όμως, όταν ετυχε να βρίσκονται στην περιοχή είδανε ότι τα σημάδια είναι αληθινά! 

"Πρόκειται για έναν θησαυρό, από τους μεγαλύτερους στην Ελλάδα, ο οποίος δεν έχει βρεθεί", είπε ο δικηγόρος τον οποίο επισκέφτηκαν οι κληρονόμοι πριν από δύο χρόνια περίπου για έκδοση άδειας για να ψάξουν για το θησαυρό.

Σύμφωνα με τον ίδιο, υπάρχει ένα εμπόδιο: ο χώρος βρίσκεται σε χώρο που ανήκει της Ιεράς Μητρόπολης Χαλκίδας.

Οι 8 κληρονόμοι αναζητούν 12 σεντούκια με 24.000 λίρες ή πεντόλιρα το καθένα. Αυτά είναι στοιβαγμένα σε ένα χώρο, που είναι ένα μέτρο ύψος, δύο μέτρα μήκος και τρία μέτρο πλάτος. Η αξία δεν έγκειται στο χρυσό, αλλά στα διαμάντια τα οποία υπάρχουν και είναι αμύθητη!  

Μάλιστα, οι ισχυρισμοί των κληρονόμων θεωρούνται βάσιμοι καθώς ο προπροπαππούς τους ήταν ένας από τους εργάτες που βοήθησαν στην ταφή του θησαυρού! 

«Έχουμε όλες τις ενδείξεις ότι υπάρχει ο θησαυρός, ο χώρος ανήκει στην εκκλησία και πρέπει να πάρουμε άδεια για να ψάξουμε». Όπως είπε, έχουν βάλει ήδη άτομα να φυλάνε το χώρο… 

Σύμφωνα με το νόμο, το Ελληνικό Δημόσιο δικαιούται το 50%, καθότι πρόκειται για δημόσιο θησαυρό. 

Το σημείο βρίσκεται σε χώρο ο οποίος αποτελεί ιδιοκτησία της Ιεράς Μητροπόλεως Ιστιαίας, Χαλκίδος και Βορείων Σποράδων από την οποία έχουνε αιτηθεί τη συναίνεση προκειμένου να ακολουθηθεί η νόμιμη διαδικασία εκσκαφής με την έκδοση της άδειας από τον Δικηγόρο των 8«κληρονόμων» του μυστικού, προκειμένου να έρθει στην επιφάνεια ο αμύθητος θησαυρός.

NEWS.gr

Άδωνις Γεωργιάδης: Ζητώ συγγνώμη από τον Εβραϊκό λαό

Με μια μακροσκελή ανάρτηση στο facebook επέλεξε ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Αδωνις Γεωργιάδης, να ζητήσει συγγνώμη από τον Εβραϊκό λαό για τη στάση ανοχής που είχε δείξει απέναντι σε αντισημιτικές απόψεις στο παρελθόν.

Η ανάρτηση του βουλευτή έγινε με αφορμή την ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος.

«Με την ευκαιρία της Ημέρας Μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος, επιθυμώ να αποσαφηνίσω την ξεκάθαρη θέση μου σχετικά με τις απόψεις μου για τον αντισημιτισμό που αποτελεί καίρια απειλή κατά του Εβραϊκού λαού και πλήγμα στις αξίες της Δημοκρατίας μας και του Δυτικού πολιτισμού.

Στο παρελθόν είχα συνυπάρξει και ανεχτεί τις απόψεις ανθρώπων που έδειξαν ασέβεια στους εβραίους συμπατριώτες μου και γι αυτό το λόγο αισθάνομαι την ανάγκη να ζητήσω συγνώμη από την Εβραϊκή Κοινότητα.

Ακόμα περισσότερο λυπάμαι που υποστήριξα και προώθησα το υβριστικό για τους Εβραίους βιβλίο του Κώστα Πλέυρη.

Τα τελευταία όμως χρόνια έχω μάθει πολλά για τον Εβραϊκό λαό, την ιστορία του και την προσφορά των Ελλήνων Εβραίων στην χώρα μας και έχω προσπαθήσει πολύ και προσπαθώ να ενημερώσω όλους τους συμπολίτες μας για την συνεισφορά τους αυτή.

Πιστεύω ακράδαντα ότι ο αντισημιτισμός δεν έχει και δεν πρέπει να έχει θέση στη δημοκρατία μας και στον πολιτισμό μας.

Το ολοκαύτωμα του Εβραϊκού λαού αποτελεί το μεγαλύτερο αίσχος του σύγχρονου πολιτισμού μας και μέσω της θυσίας του ισχυροποιήθηκε η δημοκρατία, ο αντιρατσισμός, και η πίστη στην ισότητα και την ελευθερία των λαών.»

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝH.gr

ΕΥΚΟΛΗ ΣΥΝΤΑΓΗ. Τυρόπιτα με φέτα και γιαούρτι. Πεντανόστιμη

Μια πανεύκολη και απλή συνταγή, για αρχάριους, για να απολαύσετε μια πεντανόστιμη τυρόπιτα με τυρί φέτα και γιαούρτι. Μια συνταγή για μια υπέροχη τυρόπιτα για δεκατιανό, ορεκτικό, ή συνοδευτικό ή για ένα ελαφρύ γεύμα ή δείπνο με μια μεγάλη πράσινη σαλάτα.
Υλικά συνταγής
10 φύλλα κρούστας
320 γρ. φέτα
1 κεσεδάκι [200 γρ.] γιαούρτι
1 1/3 φλ. τσαγιού τριμμένο κίτρινο τυρί [ανάμεικτο με λίγη κεφαλογραβιέρα προαιρετικά]
2 φλ. τσαγιού γάλα
2 αυγά
λίγο πιπέρι
λίγο ξερό δυόσμο ή μοσχοκάρυδο τριμμένο [προαιρετικά]
3 κ.σ. + επιπλέον ελαιόλαδο για το άλειμμα
σουσάμι για πασπάλισμα
Εκτέλεση συνταγής

Βάζετε τη φέτα σε ένα μπολ και τη λιώνετε με ένα πιρούνι. Τρίβετε το κίτρινο τυρί στο χοντρό μέρος του τρίφτη και το βάζετε στο μπολ. Προσθέτετε το γιαούρτι, 3 κ.σ. ελαιόλαδο, 5-6 κ.σ. από το γάλα, λίγο πιπέρι, προαιρετικά δυόσμο και αλάτι αν απαιτείται.
Στρώνετε σε ένα λαδωμένο πυρέξ διαστάσεων 20X30 εκ. περίπου τα 4 φύλλα κρούστας, το ένα πάνω στο άλλο, λαδωμένα ένα ένα. Στρώνετε από πάνω τη μισή γέμιση τυριών και τη σκεπάζετε με 2 φύλλα κρούστας και πάλι λαδωμένα ένα ένα.
Απλώνετε από πάνω την υπόλοιπη μισή γέμιση τυριών και τελειώνετε καλύπτοντας με τα υπόλοιπα 4 φύλλα κρούστας, λαδωμένα ένα ένα. Κόβετε τα φύλλα που περισσεύουν και τα υπόλοιπα τα γυρίζετε προς τα μέσα τυλίγοντάς τα.
Σε ένα μπολ χτυπάτε τα αυγά, προσθέτετε το υπόλοιπο γάλα και ανακατεύετε ζωηρά να αναμειχθούν. Περιχύνετε τη πίτα με το μείγμα αυγών γάλακτος, χαράζετε τη πίτα με ένα κοφτερό, μυτερό μαχαιράκι και τη πασπαλίζετε με σουσάμι [προαιρετικά]. Σκεπάζετε το πυρέξ με μεμβράνη και το αφήνετε στο ψυγείο για 1 τουλάχιστον ώρα.
Προθερμαίνετε το φούρνο στους 180 βαθμούς για και ψήνετε για 45-50 λ μέχρι να πάρει η πίτα σας ένα ωραίο χρυσοκόκκινο χρώμα. Τη βγάζετε από το φούρνο, την αφήνετε να “σταθεί” για 15 λ, τη κόβετε σε κομμάτια και σερβίρετε.
Από newsredder.gr/

ΥΓΕΙΑ. Αυχενικό σύνδρομο: Mπορεί να προληφθεί; Του Λάμπρου Αθανασόπουλου

|| Γράφει ο Λάμπρος Αθανασόπουλος ||glyfadametropolitans.com

Πτυχιούχος φυσιοθεραπευτής του Πανεπιστημίου της Ρώμης με εξειδίκευση στην μέθοδο Ορθοστατικής Mezieres

Κάθε Τρίτη, ο Φυσιοθεραπευτής Λάμπρος Αθανασόπουλος, είναι “εδώ” μαζί μας και μας συμβουλεύει!

Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι 7 στους 10 μπορεί να εμφανίσουν πόνο στον αυχένα κάποια στιγμή στη ζωή τους. Έξι τρόποι για την αποφυγή των συμπτωμάτων.

Το αυχενικό σύνδρομο είναι κάτι που το ακούμε συχνά ή το… έχουμε. Η φύση κατασκεύασε τον αυχένα να έχει μια καμπυλότητα (λόρδωση). Πρόκειται για μια αρχιτεκτονική, η οποία, όταν διαταραχθεί (παρουσιαστεί, δηλαδή, ευθειασμός), τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται προβληματικά.

Με την πάροδο του χρόνου αυτή η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε φθορές ή παθήσεις, που αυξάνουν τα φορτία, που μπορεί να γίνουν ανεκτά από τη δομή και την υποδομή της σπονδυλικής στήλης.

Ο αυχένας αποτελεί ένα από τα συχνότερα βαλλόμενα μέρη του ανθρώπινου σώματος μυοσκελετικά, και όχι μόνο. Είναι ένα κομβικό σημείο, όπου αγγεία, νεύρα, ιστοί και οστά συναντιούνται και συντελούν στην αιμάτωση, στη νεύρωση του εγκεφάλου και των άνω άκρων, στη στήριξη του κεφαλιού, στις κινήσεις της καθημερινότητας, καθώς και στη σωστή λειτουργία της αναπνοής, της κατάποσης και πολλών άλλων λειτουργιών του ανθρώπινου οργανισμού.

Μυοσκελετικά, μια από τις συχνότερες καταστάσεις, η οποία είναι γνωστή σε όλους μας ως «πάθηση», αλλά στην ουσία δεν είναι, και απλώς εμπεριέχει σειρά δυσλειτουργιών που προκαλούν πόνο, δυσκαμψία, ζαλάδες, μουδιάσματα κ.α., αποκαλείται αυχενικό σύνδρομο».

Η πρώτη ακτινογραφία  πολλές φορές δεν δείχνει τίποτε. Κατ΄ αρχάς οι ειδικοί εξηγούν ότι η ακτινογραφία απεικονίζει τα οστά, τις οστικές βλάβες και την υφή των οστών. Η έκφραση, λοιπόν, «ουδέν παθολογικόν εκ των οστών» ή «οστικά ουδέν» σημαίνει ότι αυτά δεν έχουν κάποια βλάβη (όπως, π.χ., κατάγματα, αλλοιώσεις εκφυλιστικές κ.ά.).

Δίνει όμως, σημαντική πληροφόρηση για τη θέση, την καμπυλότητα (λόρδωση) και την απόσταση μεταξύ των σπονδυλικών σωμάτων του αυχένα.

Στην ουσία, μας δείχνει την αρχιτεκτονική των αυχενικών σπονδύλων σε σχέση με το κεφάλι και με το υπόλοιπο σώμα.

Η πιο συνήθης παθολογική περιγραφή της αλλαγής αυτής της εικόνας αποκαλείται ευθειασμός ή αναστροφή της φυσιολογικής λόρδωσης. Κυρίως η λέξη ευθειασμός – επειδή το «ευθύ» πιστεύουμε ότι είναι καλό – μπορεί να αποπροσανατολίσει τον ασθενή.

Συχνά, τόσο από τους ειδικούς, όσο και από τους λιγότερο σχετικούς, υποτιμάται αυτή η αλλαγή της εικόνας του αυχένα. Με την πάροδο του χρόνου όμως, αυτή η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε φθορές ή παθήσεις, που λόγω της αλλαγής στον αυχένα, αυξάνουν τα φορτία, που αυτός δεν μπορεί να αντέξει.

Το πρόβλημα στην ουσία είναι μηχανικό, διότι αλλάζει η στατική και η αντοχή των φορτίων της σπονδυλικής στήλης και των δομών της. Η επιβάρυνση είναι μεσο-μακροπρόθεσμη, δημιουργώντας έδαφος για φθορά και εκφυλισμό των δίσκων στον αυχένα (ιδιαίτερα των τελευταίων αυχενικών δίσκων), με αποτέλεσμα να δημιουργούνται κήλες στους δίσκους, οι οποίες με τη σειρά τους πιέζουν τα νεύρα και δίνουν συμπτώματα πόνου, μουδιάσματος, καθώς και αδυναμία στήριξης και κίνησης του κεφαλιού.

Επειδή σε κάθε πρόσθια κλίση του κεφαλιού ο αυχένας επιβαρύνεται διπλάσια, τριπλάσια κ.ο.κ., ο ευθειασμός δεν αποτελεί ένα απλό, αθώο εύρημα. Είναι βέβαιο ότι πίσω από αυτόν κρύβεται μια εν δυνάμει πάθηση, η οποία δεν έχει εκδηλωθεί ακόμα, αλλά είναι σίγουρο ότι σύντομα θα κάνει αισθητή την παρουσία της.

Είναι σημαντικό ο γιατρός και ο φυσικοθεραπευτής

να χτυπήσουν  το καμπανάκι του ελλοχεύοντος κινδύνου

Οπόνος στον αυχένα πολύ συχνά εμφανίζεται σαν πόνος στους ώμους.

• επηρεάζει το 45% των εργαζομένων

• εμφανίζεται αναλογικά σε 4 γυναίκες προς 3 άνδρες

Σύμφωνα με μια έρευνα  7 στους 10 μπορεί να εμφανίσουν πόνο στον αυχένα κάποια στιγμή στη ζωή τους.

Στατιστικά τα 7 πρώιμα συμπτώματα αυχενικού συνδρόμου είναι:

1. Μυϊκός πόνος

2. Μυϊκές συσπάσεις

3. Κεφαλαλγία

4. Αρθριτικός πόνος

5. Νευρικός πόνος

6. Αντανακλαστικός πόνος σε άλλα σημεία (χέρι, ώμος, δάκτυλα)

7. Οστικός πόνος

Σύμφωνα με την ίδια έρευνα οι αιτίες πρόκλησης δείχνουν να είναι:

1. Στρες

2. Κακός ύπνος (ποιοτικά και ποσοτικά)

3. Χρόνιες μυοσκελετικές παθήσεις

4. Κακή στάση σώματος

5. Παρατεταμένη άρση φορτίων

Από την 23ετή εμπειρία μου προτείνω τους παρακάτω τρόπους για την αποφυγή των συμπτωμάτων

1. Μην παραμένετε σε ίδια θέση για πολλή ώρα. Ασκηθείτε

2. Εφαρμόστε εργονομικές αλλαγές

3. Εάν φοράτε γυαλιά, κάντε τακτικά οφθαλμολογικό έλεγχο

4. Μην χρησιμοποιείται παραπάνω μαξιλάρια

5. Αναγνωρίστε τα όρια σας όσον αφορά στα σωματικά και στα ψυχικά φορτία

6. Κοιμηθείτε καλά το βράδυ

Φυσικά, στο μέλλον, λόγω του τρόπου εργασίας και ζωής (pc, κινητά, tablets, TV στην κρεβατοκάμαρα, κ.ά.) τα προβλήματα αυτά θα αυξάνονται και τα άτομα με αυχενικό σύνδρομο θα πολλαπλασιαστούν.

Για αυτό, λοιπόν, αν έχετε ευθειασμό, ζητήστε περισσότερες διευκρινίσεις από τον γιατρό και τον φυσικοθεραπευτή σας. Είναι μια καλή στιγμή χρονικά, για να αναστρέψετε τα πράγματα.

Υπάρχουν ειδικές ασκήσεις, τεχνικές και μέθοδοι, που όχι μόνο διορθώνουν, αλλά και σταθεροποιούν αυτή την κατάσταση. Οι ασκήσεις στάσης και η ολική διάταση των οπίσθιων μυών που επιτυγχάνεται με την μέθοδο Ορθοστατικής Mezieres (βλ.www.physiotherapy-center.gr)  καθώς και σωστό θεραπευτικό μασάζ από επαγγελματία, μπορούν να δώσουν λύση στο πρόβλημα.

Η σωστή στάση και θέση του αυχένα μπορεί να μας γλιτώσει από τους πόνους, τις ζαλάδες, την αδυναμία στήριξης του κεφαλιού, από τα «πιασίματα», τις μυϊκές συσπάσεις και ένα σωρό άλλες καταστάσεις. Η λύση συχνά είναι απλή, αλλά, ως γνωστόν, το απλό είναι δύσκολο και πολύπλοκο, όταν κάποιος το υποτιμά. Οι εξειδικευμένοι γιατροί και φυσικοθεραπευτές είμαστε σήμερα στη διάθεσή σας.

Εκμεταλλευτείτε τις γνώσεις και τα μέσα τους, που θα κρατήσουν το κεφάλι σας ψηλά και σωστά και αυτό ίσως να είναι η απαρχή της θεραπείας του αυχενικού συνδρόμου.

Μηχανή του Χρόνου: Η ακατάλληλη ταινία της Βουγιουκλάκη που έμεινε στο συρτάρι

Το 1966, ο Γιώργος Τζαβέλλας έγραψε τον «Αστερισμό της Παρθένου». Κοινωνικό δράμα, που έθιγε πολλά ευαίσθητα ζητήματα. Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας, είναι μια ιερόδουλη που αφηγείται πως έφτασε στο σημείο να βγει στο πεζοδρόμιο, για να καταφέρει να επιβιώσει. Για πρωταγωνίστρια ο Τζαβέλλας ήθελε την Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Της έκανε την πρόταση και εκείνη, ύστερα από πολύ σκέψη, δέχτηκε να κάνει στροφή στην καριέρα της. Στις 12 Ιουλίου 1966, δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες κοινή συνέντευξη των δυο που μιλούσαν για την συνεργασία τους.

Η Αλίκη, έδειχνε ενθουσιασμένη και ανυπόμονη: «Επί δέκα χρόνια τώρα νιαουρίζω. Έδωσα τον εαυτό μου σε αυτά τα νιαουρίσματα. Η Αλίκη ως «κατάλληλη» σταματάει», είχε δηλώσει στον Τύπο της εποχής

Όταν οι δημοσιογράφοι ρώτησαν τον Γιώργο Τζαβέλλα για τη νέα του ταινία, εκείνος τόνισε το πόσο πίστευε στο ταλέντο της Αλίκης Βουγιουκλάκη: «Σε αυτή την ταινία, η Αλίκη θα υποδύεται ένα απόβρασμα της κοινωνίας, μια γυναίκα του πεζοδρομίου». Η σκηνοθεσία ήταν του Γιάννη Δαλιανίδη και η μουσική του Μίμη Πλέσσα, για λογαριασμό της εταιρίας «Δαμασκηνός – Μιχαηλίδης».

Μέσα στον ενθουσιασμό, κρυβόταν κι ένας εκνευρισμός από την πλευρά της Βουγιουκλάκη, που ο σεναριογράφος την δικαιολόγησε λόγω της απειρίας της σε τέτοιου είδους ταινίες. Για εκείνη, ήταν η αρχή μια νέας καριέρας. Τελικά, η ταινία έμεινε στο συρτάρι. Η Αλίκη υπέκυψε στους φόβους της και δεν την ολοκλήρωσε ποτέ. Ήταν η δεύτερη φορά που έκανε πίσω σε ένα τολμηρό σενάριο. Παλαιότερα είχε αρνηθεί να παίξει στην «Κατήφορο» και τότε την σκυτάλη πήρε η νεαρή Ζωή Λάσκαρη που έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο. Η Ζωή έμελλε μια δεκαετία μετά να πάρει για δεύτερη φορά τον ρόλο που φοβήθηκε η Αλίκη.

Ο Τζαβέλλας στις αρχές της δεκαετίας του ’70 έδωσε το σενάριο στην Φίνος Φιλμ. Ο σεναριογράφος ήταν αδύνατον να σκηνοθετήσει. Είχε χάσει τη φωνή του, υστέρα από βαρύ εγκεφαλικό που υπέστη. Ετσι το έργο γυρίστηκε από τον Γιάννη Δαλιανίδη με πρωταγωνίστρια την Ζωή Λάσκαρη, η οποία πήρε τις καλύτερες κριτικές για το υποκριτικό της ταλέντο. Η ταινία κατάφερε να κόψει περισσότερα από 120.000 εισιτήρια, τον Δεκέμβριο του 1973. Ταξίδεψε και στο εξωτερικό με μεγάλη επιτυχία, ενώ στην τηλεόραση προβλήθηκε το 1979, ως ακατάλληλη.

XOΛΑΡΓΟ-ΠΑΠΑΓΟΥ. Πρόσκληση.Παρουσίαση της Ελληνιστικής και Πρωτο-Χριστιανικής ΣΥΡΙΑΣ.

Για όσους φίλους μένουν Χολαργό-Παπάγου και στη γύρω περιοχή, ή για όσους φίλους θα ήθελαν να δουν, να ξαναδούν ή να συστήσουν σε φίλους, την παρουσίαση της ΣΥΡΙΑΣ, με συνεχή ροή εικόνων. Οι  ελληνικοί πολιτισμικοί της θησαυροί, οι αρχαίες πόλεις και τα μοναδικά μνημεία,  ''Παρθενώνες'' στις ερήμους, που καταστρέφει σήμερα ο πόλεμος και χάνει η Ελλάδα.

Ελληνιστικό βασίλειο, Φάρος του Ελληνισμού, Ελληνόφωνη για 1000 χρόνια και πρωτεργάτης του Χριστιανισμού που ξεκίνησε από εκεί, όπου οι πρώτες χριστιανικές εκκλησίες, οι Μεγάλοι Πατέρες και οι Μεγάλοι Υμνωδοί.

Τα αρχαιολογικά ευρήματα των ξένων ανασκαφών που τεκμηριώνουν την Ιστορία και φανταστικές εικόνες που δεν θα ξαναδούμε ποτέ πιά. 

Ομιλήτρια  

ΠΟΤΑ ΓΡΗΓΟΡΑΚΟΥ

Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Παρισίων . Ερευνήτρια του Ελληνιστικού Πολιτισμού της Ανατολής,Καθηγήτρια στο Λαικό Πανεπιστημιο Αθηνών,Πρόεδρος των Πολιτιστικών Ομίλων ΠΑΛΜΥΡΑ και του CERCLE CULTUREL

Είσοδος Ελεύθερη.

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017, ώρα 6.30 μ.μ., Δημαρχείο Χολαργού-Παπάγου , Περικλέους 55, Αίθ. Μ. Μερκούρη

ΠΩΣ ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ "ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ" ΕΒΛΕΠΑΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ 60 π.Χ. ΠΕΡΙΠΟΥ..

Xρήστος Βαμπόύλας

Απο τον κ. Χρήστο Βαμπούλα (Φιλλίρα Τρικάλων) λάβαμε ένα υπέροχο κείμενο που απ ότι μας πληροφορεί πρόκειται για δημοσίευση του Δ. Κλαδάκη,.με τίτλο "Τι είπαν οι Ρωμαίοι για τους Έλληνες" είναι (εκπληκτικό)



Ο Ρωμαίος συγκλητικός Μενένιος Άπιος που έζησε στην Ελλάδα επί ρωμαιοκρατίας, έστειλε επιστολή στον ανθύπατο Ατίλιο Νάβιο, που τοποθετήθηκε στην Αχαΐα ως διοικητής, στην οποία επιστολή αναλύει τους χαρακτήρες των Ελλήνων για να τον διευκολύνει να τους διοικήσει καλύτερα.
Η επιστολή αυτή μεταφράστηκε από τα Λατινικά από τον Κωνσταντίνο Τσάτσο και επειδή δεν έχει χρονολογία γραφής, εικάζεται, ότι πρέπει να γράφτηκε στα προχριστιανικά χρόνια.

Κ.ΤΣΑΤΣΟΣ

Η πρώτη δημοσίευση έγινε στο περιοδικό Νέα Εστία, Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος αναδημοσίευσε το κείμενο στο βιβλίο του «Αφορισμοί και διαλογισμοί (β’ σειρά)» (Εστία, 2η έκδ. 1970, σελ. 243 κ.ε.)
Γράφει λοιπόν Μενένιος Άπιος στον Ατίλιο Νάβιο συνοπτικά:
«Είναι περίεργο, ότι μια πόλη, η Ρώμη, πως έφθασε να κυβερνά από τον Περσικό κόλπο έως τη Μαυριτανία, από τους Αιθίοπες ως την Καληδονία, δηλαδή από τη Βρετανία ως το Ιράκ, ως την Περσία, από την Αφρική έως και την Ευρώπη.
Όμως σ’ αυτούς τους λαούς έχουμε υποχρέωση να τους παρέχουμε ασφάλεια και ευημερία.
Ο πρώτος, που το εφάρμοσε αυτό, ήταν ο Αλέξανδρος. Ευτυχώς που πέθανε νέος, γιατί δε θα μπορούσαμε να κυριαρχήσουμε εμείς.
Πρέπει να κατασκευάζουμε υδραγωγεία, δρόμους, γέφυρες και τεχνικά έργα που κάνουν τη ζωή των ανθρώπων πιο άνετη.
Πρέπει ακόμα να προάγουμε τη μόρφωση, τη σοφία, την ποίηση και την τέχνη στις δυτικές επαρχίες, γιατί αλλού το έπραξαν και το πράττουν και τώρα ακόμα οι Έλληνες.
Μάθε φίλτατέ μου Ατίλιε, για να είμαστε κοσμοκράτορες πρέπει να είμαστε και ιππότες στη συμπεριφορά μας.
Οι Έλληνες είναι πιο εγωιστές από μας και από όλα τα έθνη.
Κατά το ρητό του Πρωταγόρα για τους Έλληνες «Πάντων χρημάτων μέτρον» και εννοούσε το Έλληνα.
Ο Έλληνας είναι άτομο αδέσμευτο, αυθαίρετο, ατίθασο και ελεύθερο. Υψώνει το εγώ του.
Αυτοί πρώτοι οι Έλληνες σκέφθηκαν πηγαία.
Χάρη σ’ αυτούς τους Έλληνες σκεφτόμαστε κι εμείς. Βλέπουμε με τα μάτια τα δικά τους.
Η σκέψη των Ελλήνων δεν μπαγιατεύει, είναι πάντα επίκαιρη και δροσερή.
Το μυαλό των Ελλήνων είναι η πηγή του καλού και του κακού. Το μυαλό τους δημιούργησε ιδανικά πολιτικά συστήματα, αλλά το εγώ τους καταστρέφει ακόμα και έργα και πολιτείες.
Ο Έλληνας με τον εγωισμό του καταπατεί και έργα τέχνης και ιδανικά έργα.
Τότε που ήταν οι Έλληνες στην καταστροφική τους τάση, τους κυριαρχήσαμε. Εμείς τους κατηγορούμε αλλά άδικα, αυτοί ήταν οι πρωτοπόροι του πολιτισμού.
Ο Έλληνας περιφρονεί το νόμο. Δεν παραδέχεται άλλη κρίση μόνο τη δικιά του. Δεν πιστεύει στο νόμο, παρά μόνο αν τον συμφέρει ατομικά. Αλλάζουν νόμους κάθε τόσο κι αν δεν μπορούν, τους αντιμετωπίζουν εχθρικά, μεταχειριζόμενοι τη βία ή το δόλο. Επινοούν σοφιστικούς λόγους και οι νόμοι τους γίνονται ράκη.
Ο Έλληνας έχει αδύναμη μνήμη στα δεινά των πολιτικών. Είναι ευκολόπιστος. Δεν είναι σταθερός. Είναι ανυπόμονος. Μόλις δυσκολέψουν λίγο τα πράγματα, κάνει μεταρρυθμίσεις στους νόμους.
Για να σαγηνεύσεις την εκκλησία του Δήμου μιας ελληνικής πόλης, δώσε υποσχέσεις και θα τους έχεις με το μέρος σου. Μ’ αυτές χορταίνουν οι Έλληνες. Ανάμεσα σε λίγους Έλληνες θα βρεις εύκολα ένα Αλκιβιάδη (εννοείται επιπόλαιο και αλλοπρόσαλλο) που επάνω από την πατρίδα του ο Έλληνας βάζει το εγώ του, το ατομικό του συμφέρον.
Οι Έλληνες λίγα πράγματα σέβονται. Δίκαιος είναι ένας νόμος, αν τους εξυπηρετεί. Την ολότητα, το συμφέρον της ολότητας δεν το λογαριάζουν.
Αλλά κι εμείς οι Ρωμαίοι φοβάμαι, ότι θα καταντήσουμε ατομιστές.
Όμως οι Έλληνες στο κατήφορο είναι πρωταγωνιστές δηλαδή προς το κακό σπεύδουν γρηγορότερα, ενώ προς το καλό οδοιπορούν αργά.
Καλέ μου Νάβιε, ο Έλληνας για το συμπολίτη του αδιαφορεί, αλλά αν το πράξει, το κάνει για να δείξει την υπεροχή του.
Όμως για τους ξένους ενδιαφέρεται για να δείξει τον ανώτερο πολιτισμό του.
Ποτέ ο Έλληνας δεν παραδέχεται την αξία του ομότεχνου του, αν δε του δοθεί η ευκαιρία, τον απαξιώνει.
Δεν χαίρεται για τον έπαινο των άλλων, όμως επιχαίρει για τον ψόγο του άλλου ή των άλλων.
Ο Έλληνας είναι εγωκεντρικός.
Όταν ένας συμπολίτης του δεν αναγνωρίζεται, αδιαφορεί με το σκεπτικό, ότι αφού δεν αναγνωρίζομαι εγώ, ας μείνει κι αυτός στην αφάνεια.
Ακόμα και τους νεκρούς τους αφήνουν ατίμητους οι Έλληνες.
Το μίσος για τους Έλληνες είναι ηδονισμός. Η συναδέλφωση στους Έλληνες γίνεται, όταν συμπίπτουν τα συμφέροντά τους.
Τώρα κι εμείς οι Ρωμαίοι βαδίζουμε προς το δρόμο των Ελλήνων. Και οι δικοί μας εγωισμοί γίνονται ωμότεροι και βιαιότεροι και θα σκεπάσουν στο μέλλον τη Ρώμη.
Ο Έλληνας εφεύρε τρόπους να εκδηλώνει το φθόνο του, να γκρεμίζει τον καλύτερό του. Από τη δολοφονία προτιμά τη συκοφαντία, είναι κι αυτός ένας φόνος διακριτικός. Του αρέσει η ατίμωση.
Οι Έλληνες είναι φιλότεχνοι, αλλά και δημιουργοί του καλού και του κακού λόγου. Μιλάνε υποθετικά για κείνον που θέλουν να διώξουν και τον σκοτώνουν χωρίς να το δολοφονούν.
Η συκοφαντία είναι το αγχέμαχο όπλο τους.
Ο Έλληνας πιστεύει μόνο στη δική του γνώμη, ο δε ηγέτης δε θέλει να ακούσει και τη γνώμη των άλλων που το έργο θα γίνει τελειότερο, διότι το έργο για να τελειωθεί, πρέπει να το δουλέψουν κι άλλοι, ενώ ο Έλληνας θέλει μόνο το δικό του όνομα να ταυτιστεί με το έργο. Σε πρώτη θέση μπαίνει το εγώ και σε δεύτερο το έργο.
Οι Έλληνες πάσχουν από εγωπάθεια γι’ αυτό κι εμείς οι Ρωμαίοι που ήμασταν κατώτεροί τους, καταφέραμε και πήραμε την εξουσία από τα χέριά τους, ενώ αυτοί ήταν κοσμοκράτορες.
Κάθε έργο πρέπει να είναι συλλογικό και σε διαδοχικές γενιές να τελειώνει για να έχει μακρόχρονη πνοή. Τα έργα πρέπει να είναι υπερπροσωπικά.
Η πολιτική σκέψη στην Ελλάδα λείπει. Ο ένας πολιτικός φθείρει τον άλλο μέχρι εξοντώσεως με συνεχή σύγκρουση.
Οι Έλληνες έχουν σκέψη δυνατή και αγωνιστική διάθεση. Όμως έχουν άρρωστο χαρακτήρα. Δεν ενώνονται για να γίνει ένα έργο, αυτοκαταστρέφονται.
Γι’ αυτό οι Έλληνες υπέφεραν δεινά και θα υποφέρουν στο μέλλον τα οποία οφείλονται στη φιλοπρωτία που είναι η νόμιμη θυγατέρα του εγωισμού τους.
Μήπως υπερβάλλω γι’ αυτά που λέω για το θαυμαστό γένος των Ελλήνων; Αλλά και αυτούς που διάβασα τον Αριστοφάνη, το Δημοσθένη, τον Ευριπίδη, το Θεόφραστο, τον Επίκουρο, το Ζήνωνα και το Χρύσιππο βεβαιώνουν περίπου τα ίδια, άρα δεν είμαι άδικος. Την ύβριν οι Έλληνες την ξέχασαν.
Όταν οι Έλληνες επιδιώκουν ισότητα δεν είναι, διότι θέλουν δικαιοσύνη, αλλά ο άλλος να μην υπερέχει απ’ αυτούς. Μια και εγώ δεν αξίζω να ανεβώ υψηλοτέρα, τότε να μην ανέβεις κι εσύ.
Ο Έλληνας γεννιέται με την τάση της υπεροχής.
Οι Έλληνες είναι αφεντάδες της γνώσης και καυχώνται πολύ. Επαινούν τη δικιά τους αρετή, το δικό τους προτέρημα και υποτιμούν τα κατορθώματα των άλλων ή τις αρετές των συμπολιτών τους.
Οι Έλληνες έχουν πάθη. Οι περισσότεροι δε διδάσκονται από τα λάθη των κυβερνητών και των πολιτικών ηγεμόνων της ιστορίας τους και κάνουν τα ίδια λάθη και θα συνεχίσουν να κάνουν.
Ο τόπος των Ελλήνων είναι μακάριος, όμως οι Έλληνες δεν αφήνουν τον ηγέτη να κυβερνήσει, αλλά θέλουν οι γύρω του εκ του αφανούς να κυβερνούν αυτοί.
Οι Έλληνες μπορεί να είναι εγωπαθείς, αλλά έχουν και καλές πλευρές. Έχουν προοδέψει στο λόγο, στη σοφία, στην ποίηση, στις τέχνες, στις επιστήμες, στο εμπόριο και στον πόλεμο ακόμα κι από όλα αυτά αναβλύζει η δόξα τους.
Εμένα οι Έλληνες με γοητεύουν, είναι οι δάσκαλοί μου. Όμως όσο ο χρόνος περνά η δόξα των Ελλήνων μικραίνει κι ακόμα εξ αιτίας των ελαττωμάτων τους θα μικραίνει.
Ο εγωισμός κάνει τους Έλληνες καλούς στρατιώτες, γενναίους, ριψοκίνδυνους και τολμηρούς, αλλά δεν εκμεταλλεύονται τη δόξα τους.
Μη νομίσεις Ατίλιε, ότι όλες αυτές οι κρίσεις που γράφω είναι δικές μου, τις διδάχτηκα από τον Επίκτητο.
Νέος άκουσα τον Επίκτητο να λέει, ότι οι Έλληνες κάποτε είχαν ένα κόσμο, την Ατλαντίδα που την κάλυψαν τα νερά του ωκεανού, ήταν κόσμος προοδευμένος.
Τους Έλληνες μην τους κατηγορείς μπροστά τους ή συνεχώς, γιατί, αν ξυπνήσει η περηφάνια τους, γίνονται αμείλικτοι διώκτες.
Οι Έλληνες έχουν υπεροψία, αλλά και φιλοτιμία πρωτοφανή. Τώρα είναι γκρεμισμένοι ευγενείς. Έχουν σωρεία αντιφάσεων.
Άλλες ώρες είναι Έλληνες κι άλλες γραικύλοι, τιποτένιοι, παράδοξοι.
Μη δώσεις ποτέ στον Έλληνα την εντύπωση, ότι του αφαίρεσες την ελευθερία. Άφησέ τον να φωνάζει, να θορυβεί, να εκφράζει την πολιτική του μανία, έως εκεί που δεν θίγονται τα συμφέροντα της αυτοκρατορίας μας. Να χρησιμοποιείς αυτούς που διαφωνούν εναντίον εκείνων που αντιδρούν.
Οι διαταγές προς τους Έλληνες δεν ωφελούν, χρησιμοποίησε το διάλογο. Δίνε την εντύπωση, ότι υποχωρείς. Μην απειλείς τους Έλληνες με τις λεγεώνες.
Μην κάνεις τον παλληκαρά στους ηγήτορες των πόλεων. Άφησέ τους να κάνουν μόνοι τους ελιγμούς. Ακόμα τρέφονται με την οπτασία των περασμένων μεγαλείων τους.
Μην πολύ επεμβαίνεις στα εσωτερικά των πόλεών τους.
Αυτά έγραψε στην επιστολή του ο Μενένιος Άπιος που ήταν προχωρημένης ηλικίας και ύπατος, προς τον νεότερο φίλο του, τον ανθύπατο Ατίλιο Νάβιο πιθανότατα δύο δεκαετίες πριν τη γέννησή του Χριστού, όταν πλέον όλος ο Ελληνισμός ήταν υπό την εξουσία της Ρώμης.
Το ότι έχουμε και σήμερα το 2015 μ.Χ. τα ίδια προτερήματα και τα ίδια ελαττώματα που μας κατέβασαν στο τελευταίο σκαλοπάτι της συρρίκνωσής μας σημαίνει, ότι είμαστε ακραιφνείς απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Όμως ας καταπολεμήσουμε τα ελαττώματά μας, διότι κινδυνεύουμε να φθάσουμε στον αφανισμό.
Αυτοκαταστραφήκαμε με τους Ρωμαίους από επιπολαιότητα, από αφέλεια μηδενιστήκαμε από τους Τούρκους.
Δυστυχώς δεν καταπολεμούμε τα ελαττώματά μας.
Το εγώ και ο ατομισμός μας είναι καρκίνωμα που συνεχίζουμε να το εκτρέφουμε συνεχώς.
Τέλειο!Δείτε περισσότερες αντιδράσειςΣχολιάστεΚοινοποιήστε