Το βίντεο που ακολουθεί έχει τίτλο Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΛΗΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ. Είχε ανέβει στο YouTube εδώ και 14 μήνες και είχε πάνω από 20.000 views.Ξαφνικά όμως στις 31 Δεκεμβρίου το βίντεο αυτό με την έρευνα της ΕΟΕ κατέβηκε και εξαφανίστηκε χωρίς καμία ενημέρωση από το YouTube.Φυσικά εμείς στείλαμε και mail και επιστολή αλλά και φαξ στο ίδιο το YouTube για να ενημερωθούμε για ποιο λόγο κατέβηκε. Απάντηση δεν είχαμε. Πριν βιαστούν κάποια πουλάκια να βγουν και να μιλήσουν για copyright σας αναφέρουμε πως το ίδιο βίντεο υπάρχει και εδώ http://www.youtube.com/watch?v=P41J34... από διαφορετικό χρήστη ανεβασμένο και δεν έχει πειραχτεί. Εμείς ξανανεβάζουμε το βίντεο και ζητάμε από όλους εσάς να μας βοηθήσετε να ξεπεράσει σε views το προηγούμενο. Τα συμπεράσματα δικά σας. ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΟΕ
Ας είναι όμορφο και φωτεινό το ταξίδι της ζωής που για τον καθένα αποτελεί είτε μια πρόκληση είτε μια ευκαιρία για να επιτύχουμε στόχους ή ακόμα για να εκπληρώσουμε όνειρα. Για άλλους αποτελεί ένα ταξίδι όμορφο και φωτεινό άσχετα με τα εμπόδια και τις δυσκολίες που μπορεί να εμφανιστούν στο δρόμο.
Ειδικά στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε είναι σημαντικό να βρούμε μέσα μας τον δυνατό και τον όμορφο πυρήνα της προσωπικότητας που κρύβουμε και να αναδείξουμε την πεμπτουσία του εαυτού μας, το καλύτερό απόσταγμα του συναισθηματικού μας αποθέματος, την καλύτερη & αυθεντική εκδοχή του Εαυτού μας.
του Λάσκαρη Κωνσταντίνου
Σταδιακά θα παρατηρούμε ότι θα αυξάνεται ο βαθμός αυτοεκτίμησης και αυτοσεβασμού, θα νιώθουμε εσωτερική πληρότητα και την ευτυχία να μας πλημμυρίζει καθώς εσωτερική αρμονία μας, βελτιώνοντας ταυτόχρονα την εσωτερική μας ισορροπία, ποιότητα και βάθος, τα οποία και αυτά με την σειρά τους θα Κάνουν ποιοτικοτερεσ & πιο ουσιώδει & πιο αυθεντικές τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους και γύρω μας, αφού και οι ίδιοι θα αντιλαμβάνονται τις αλματώδη και εντυπωσιακή αλλαγή που θα σημειώνετε και θα γίνονται μάρτυρες ενός "θαύματος" που θα συντελείται μέσα σας. Η μεταμόρφωση σας!
Προϋπόθεση για να συμβούν όλα αυτά τα θαυμαστά είναι ...
1. Κάθε πρωί να λέτε έναν καλό "λόγο" στον Εαυτό σας.
Ναι, έτσι ακριβώς! Ξεκινήστε τη μέρα σας με έναν καλό λόγο προς τον εαυτό σας! Να είστε γαλαντόμοι στα κοπλιμέντα απέναντι στον εαυτό σας, δεν στοιχίζει. Απεναντίας, το κομπλιμέντο μπορεί να είναι η επιβράβευση για το ότι καταφέρατε να διεκπεραιώσετε μια δύσκολη δουλειά, ότι δώσατε μια καλή συμβουλή σε φίλο σας και τον βοηθήσατε σε κάποιο πρόβλημα που αντιμετώπιζε. Δεν έχει σημασία αν μικρό ή μεγάλο, αρκεί να είναι κάτι θετικό!
Με αυτή τη θετική συναισθηματική στάση ζωής, θα αισθάνεστε καλύτερα για τον εαυτό σας και θα έχετε την τάση να αντιμετωπίζετε τους άλλους όχι ως μέσο αλλά ως σκοπό.
2. Σταματήστε να ενοχοποιείτε τους άλλους για το πώς αισθάνεστε εσείς
Σταματήστε να αναζητάτε το συνέβαλλαν οι άλλοι γύρω σας για να νιώθετε εσείς άσχημα. Με αυτό τον τρόπο το μόνο που καταφέρνετε είναι να βρίσκετε σε κατάσταση σύγχυσης, συναισθηματικού αποσυντονισμού & κατάπτωσης, να είστε σκυθρωποί & κακόθυμοι και να νιώθετε γενικά βαρύθυμοι, κατηφείς και κακοδιάθετοι. Μερικές φορές, δεν αντιλέγω, καθένας έχει βάσιμους λόγους να θυμώνει και να εκνευρίζετε με κάτι άσχημο που του έκανε ο/η σύζυγος, ο προϊστάμενος, η φίλη, το παιδί του, κλπ.
Ακόμα και αν έχετε δίκαιο, το να δίνετε στο άλλο άτομο τα ηνία να καθορίζει το πώς θα νιώθετε εσείς είναι ήττα! Προτού μπείτε στη διαδικασία να αναζητήσετε τα σφάλματα των άλλων, αναγνωρίστε πρωτίστως τα δικά σας λάθη ή τη δική σας συμβολή στην άσχημη συμπεριφορά των άλλων. Αφήστε τα όλα αυτά πίσω σας και επικεντρωθείτε στο πώς θα κάνετε τη ζωή σας πιο όμορφη, χωρίς να την εξαρτάται από το πώς θα φερθεί ή θα σας αντιμετωπίσει κάποιος άλλος. Η γαλατική αβρότητα σπανίζει στις μέρες μας και αυτό θα πρέπει να το συνειδητοποιούμε και να μην μας εκπλήσσει το γεγονός ότι ακόμα και τα πλέον αγαπημένα πρόσωπα ενδέχεται να μας εποφθαλμιούν, να μας επιβουλεύονται, να θέλουν το κακό μας με απλά λόγια είτε από ιδιοτέλεια, είτε από υστεροβουλία ή για οποιοδήποτε λόγο σε επίπεδο προσωπικού οφέλους.
Η γνώση ότι ουδείς "ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος αχάριστου", ότι δηλαδή η προδοσία, η υπονόμευση ή και άσχημη συμπεριφορά ενδέχεται να προέλθει κυρίως, από πρόσωπα που αγαπάμε, που πιστεύουμε, που εμπιστευόμαστε, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει αλλά ούτε βέβαια και να μην μας στενοχωρεί. Θα είναι καίριο το πλήγμα. Απλά θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε και να το γνωρίζουμε καλά ότι θα δεχτούμε και βέλη εξ' οικείων. Τότε είναι που πρέπει να οπλιστούμε με θάρρος για να μην είναι το "τραύμα" βαθύ και ο "πόνος" διαρκής και αβάσταχτος !
3. Σταματήστε να εκνευρίζεστε και να θυμώνετε με το παραμικρό
Ο θυμός είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα, όπου το άτομο αντιλαμβάνεται ότι κάτι δυσάρεστο και περίεργο συμβαίνει. Όταν όμως κανείς θυμώνει και εκνευρίζεται με το παραμικρό, εκκρίνεται στον οργανισμό του κορτιζόλη και άλλες ορμόνες του στρες, με αποτέλεσμα να στρεσάρεται και να κάνει κακό στην ψυχική και τη σωματική του υγεία.
Ο θυμός, η αγανάκτηση ενθαρρύνει την εκδήλωση ανάρμοστης, ανεξέλεκτης και απρεπούς συμπεριφοράς, δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να λαμβάνει σωστές αποφάσεις, θολώνει η κρίση του δεν τον αφήνει να εκτιμήσει τα όμορφα πράγματα στη ζωή του και να αισθανθεί ήρεμος και ειρηνικός. Επιπρόσθετα να σημειώσουμε ότι το να μην συγκρατείς την οργή σου είναι ένδειξη έλλειψης παιδείας καθώς κάτι φοβερό και γελοίο, μας διδάσκει ο Πλούταρχος(Πολλά εστι του θυμού φοβερά, πολλά δε και γελοία).
4. Μάθετε να συγχωρείτε
Η συγχώρεση έχει μεγάλη δύναμη, επειδή βοηθάει στο να αφήσει κανείς πίσω του κάτι δυσάρεστο και στενόχωρο που μας προκάλεσε θλίψη, πόνο και οδύνη. Όταν κάποιος συγχωρεί δε σημαίνει ότι ξεχνάει, αλλά ότι επιλέγει να μην εμπλέκεται συναισθηματικά στην άσχημη κατάσταση. Μερικές φορές η συγχώρεση έχει την έννοια της εξιλέωσης, του να συγχωρήσει κανείς τον ίδιο του τον εαυτό, για τα λάθη του, τα παραπτώματα του, για τις κακές επιλογές του, για το παρελθόν του. Συγχωρώντας κανείς τον ίδιο του τον εαυτό στην ουσία τον απεγκλωβίζει από τον αρνητισμό και τις άσχημες εμπειρίες του παρελθόντος.
5. Να είστε ειλικρινής
Η ειλικρίνεια αποτελεί έναν από τους θεμέλιους λίθους σε κάθε σχέση, ερωτική, οικογενειακή, ή επαγγελματική. Πείτε την αλήθεια, με σαφή, ειλικρινή, ευθύ τρόπο, χωρίς να προσβάλλετε ή να θίγετε τον άλλον. Δείξτε ευθύτητα και αμεσότητα και πέστε αυτό που επιθυμείτε με ευγένεια και ειλικρινή μεταμέλεια.
Μάθετε να επικοινωνείτε τις σκέψεις, τις ιδέες αλλά και τα συναισθήματά σας. Όταν κρύβετε αυτό που νιώθετε ή αυτό που σκέφτεστε δεν είστε ειλικρινής με τον συνομιλητή σας, του δίνετε ψεύτικες πληροφορίες και είναι πολύ πιθανό ότι στο τέλος ούτε εσείς ούτε το άλλο άτομο θα είστε ικανοποιημένοι από τη συνάντηση ή τη συνομιλία σας, από την επικοινωσία σας.
6. Βοηθήστε
Δείτε πέρα από τον εαυτό σας και τις ανάγκες σας και βοηθήστε κάποιον άλλον με οποιονδήποτε τρόπο: δώστε τη θέση σας στο λεωφορείο σε κάποιον που την έχει ανάγκη, κρατήστε την πόρτα ανοιχτή γι’ αυτόν που μπαίνει μέσα μετά από εσάς, βοηθήστε τη μητέρα με το καρότσι της, δώστε μια πληροφορία, μία ελεημοσύνη... Το να προσφέρετε κάποιο είδος βοήθειας, όσο μικρή και αν είναι, αποτελεί έναν από τους καλύτερους τρόπους για να γίνετε εσείς καλύτερος άνθρωπος!
7. Ακούστε
Μάθετε να ακούτε τον συνομιλητή σας προσεχτικά: αυτό σημαίνει ότι εκείνη τη στιγμή οτι είστε ενεργητικός και προσεκτικός ακροατής, δεν στρέφετε τη προσοχή σας σε δικά σας προβλήματα & έγνοιες, αλλά ούτε επίσης ετοιμάζετε την απάντησή σας την ωρα που ακούτε να μιλά ο συνομιλητής σας. Μαθαίνοντας να ακούτε τους άλλους τους γνωρίζετε καλύτερα, ανακαλύπτετε νέους ανθρώπους, νέες ιδέες και νέες εμπειρίες. Να θυμάστε ότι ακούγοντας προσεκτικά τι έχει να σας πει ο άλλος του κάνετε ένα δώρο, ενώ παράλληλα δείχνετε τον καλύτερο εαυτό σας και κερδίζετε κάτι από τη συνομιλία!
8. Κάνετε κάτι που σας ευχαριστεί
Ο καλύτερος εαυτό σας αναδύεται πολύ εύκολα όταν κάνετε κάτι που αγαπάτε! Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι με τα καθήκοντα και τις καθημερινές πιέσεις θεωρούν ‘πολυτέλεια’ το να κάνουν κάτι για τον εαυτό τους ή φοβούνται ότι οι άλλοι θα τους πουν εγωιστές. Αυτό είναι εντελώς λάθος! Αφιερώνοντας χρόνο στον εαυτό σας και κάνοντας πράγματα που αγαπάτε φέρνετε στην επιφάνεια τον καλύτερο εαυτό σας και έτσι εμπλουτίζετε όχι μόνο τη δική σας, αλλά και τη ζωή των αγαπημένων σας προσώπων!
9. Ευγένεια
Θυμάστε τα απλά και βασικά «ευχαριστώ» και «παρακαλώ» ή είστε τόσο αγχωμένοι και βιαστικοί που τα θεωρείτε δεδομένα και δεν τα έχετε συμπεριλάβει στο καθημερινό σας λεξιλόγιο; Αν ναι, αναθεωρήστε και υιοθετήστε βασικούστερα κανόνες καλης συμπεριφοράς. Μια μικρή δόση ευγένειας, ένα χαμόγελο, μια καλή κουβέντα φτιάχνουν τη διάθεση του άλλου, αλλά και τη δική σας. Μη μου πείτε «μα αν ο άλλος...». Το τι κάνει ο άλλος είναι δική του υπόθεση. Το τι επιλέγετε να κάνετε εσείς είναι αποκλειστικά δική σας υπόθεση και δε νομίζω να θέλετε να δώσετε σε κάποιον άλλον τη δύναμη να καθορίζει το πώς θα φερθείτε εσείς!
10. Αυθεντικότητα
Ή, πιο απλά, να είστε ο εαυτός σας! Να θυμάστε ποιες είναι οι αξίες σας, οι πεποιθήσεις σας, τα σημαντικά πράγματα στη ζωή και να φέρεστε με βάση αυτά. Μην κρύβεστε, μην υποκρίνεστε, μην προσποιειστε και μην προσπαθείτε να δείξετε κάτι που δεν είστε. Βρείτε την προσωπική σας ταυτότητα και υπογραφή και με το κεφάλι ψηλά δείξτε στους άλλους ποιος πραγματικά είστε.
11. Να είστε ανοιχτοί στην αλλαγή
Κάθε φορά που λέτε «ναι» σε κάτι διαφορετικό, σε μια αλλαγή στη ρουτίνα σας, διευρύνετε τον ορίζοντα των εμπειριών σας και καλλιεργείτε την προσωπική ανάπτυξη και την αυτοβελτίωσή σας. Η αλλαγή μπορεί να είναι κάτι τόσο μικρό όσο το να μαγειρέψετε ή να δοκιμάσετε ένα νέο φαγητό, να πάτε σε ένα άλλο μπαρ, να κάνετε ένα ταξίδι, να δείτε μια παράσταση, να δοκιμάσετε μια δραστηριότητα ή σπορ ή να κάνετε κάτι που σας φόβιζε ως τώρα. Η ανοιχτή προς την αλλαγή στάση ζωής σας, η πρόκληση, η γνωριμία με το άγνωστο βοηθάει να αποκτήσετε νέες εμπειρίες και αυτοπεποίθηση.
12. Δείξτε σεβασμό
Ξέρετε τι είναι ο σεβασμός; Το συναίσθημα ή η αξιολόγηση ότι κάτι είναι σημαντικό, σπουδαίο, χρήσιμο, όμορφο... Ο σεβασμός λοιπόν δεν είναι κάτι τυπικό, ούτε κάτι γενικό και αόριστο τύπου «να σέβεσαι τους μεγαλύτερους» (καλό είναι να σεβόμαστε μικρούς και μεγάλους!). Ο σεβασμός είναι στάση ζωής, όταν αναγνωρίζουμε το αξιόλογο. Όπως θέλουμε να σέβονται οι άλλοι πχ τον κόπο μας, έτσι κι εμείς οφείλουμε να δείχνουμε σεβασμό στη φύση, στο χρόνο των άλλων ανθρώπων, στις σκέψεις, στα συναισθήματά τους, στον τρόπο ζωής τους... Δείχνουμε σεβασμό ακόμα και αν δε συμφωνούμε, αλλά αφήνουμε χώρο στον άλλον να συνυπάρξει μαζί μας.
13. Μάθετε να βλέπετε το θετικό και να το λέτε
Οι περισσότεροι άνθρωποι, ειδικά στις δύσκολες μέρες που διανύουμε, έχουν την τάση να βλέπουν σχεδόν αποκλειστικά τα στραβά και τα ανάποδα γύρω τους. Ακόμα χειρότερα, εκνευρίζονται, θυμώνουν, στρεσάρονται, αγχώνονται, κάνουν απαισιόδοξες προβλέψεις, υποπτεύονται και κατηγορούν τους άλλους... Μια τέτοια στάση ζωής όμως το μόνο που φέρνει είναι περισσότερο αρνητισμό και ψυχική μιζέρια. Μάθετε να εντοπίζετε γύρω σας, σε ανθρώπους, καταστάσεις και πράγματα το θετικό και το ωραίο! Πέστε το! Δείξτε ότι το εκτιμάτε! Πέστε έναν καλό λόγο, κάντε ένα κομπλιμέντο, μοιραστείτε το ωραίο!
14. Ζω για να μαθαίνω
Υιοθετήστε μια ανοιχτή στάση ζωής, τύπου ‘ζω για να μαθαίνω’ και όχι ‘εγώ τα ξέρω όλα και έχω δίκαιο’. Διαβάστε βιβλία, άρθρα για αντικείμενα που σας ενδιαφέρουν ή για κάτι που δεν το γνωρίζετε, ανταλλάξτε απόψεις με φίλους και γνωστούς, ακούστε διαφορετικές τοποθετήσεις από τη δική σας (αλλά μη διαφωνήσετε!), προσπαθήστε να κατανοήσετε τη θέση κάποιου άλλου και να δείτε τα πράγματα από τη δική του οπτική γωνία (χωρίς να πρέπει να συμφωνήσετε). Μαθαίνοντας κάτι καινούργιο έρχεστε σε επαφή με άλλους ανθρώπους, τους διδάσκετε κι εσείς κατορθώνετε να εξωτερικεύσετε τον καλύτερο εαυτό σας!
15. Κάντε μια ευχάριστη έκπληξη
Ποια ήταν η τελευταία φορά που κάποιος σας έκανε μια μικρή ή μεγάλη έκπληξη και χαμογελάσατε μέσα από την ψυχή σας; Το θυμάστε αυτό το συναίσθημα; Κάντε μικροεκπλήξεις στους γύρω σας και θα παρατηρήσετε ότι σιγά-σιγά θα αρχίσουν να σας το ανταποδίδουν με κάποιον τρόπο. Ακόμα και το χαμόγελό τους ή το ευχαριστώ που θα σας πουν θα σας κάνει να νιώσετε ιδιαίτερα όμορφα.
Και να θυμάστε, ότι... Για να κάνεις μεγάλα πράγματα, δεν είναι ανάγκη να είσαι μεγαλοφυΐα. Δεν είναι ανάγκη να είσαι πάνω από τους άλλους ανθρώπους. Πρέπει να είσαι μαζί τους (Μοντεσκιέ).
Η Μόσχα κατηγορεί ευθέως τον Μπαράκ Ομπάμα πως «προσπαθεί να περιπλέξει την κατάσταση πριν αναλάβει ο Τραμπ»
Η Μόσχα αντιμετωπίζει ως «εχθρική ενέργεια» την απόφαση των ΗΠΑ να χαλαρώσουν τους περιορισμούς στην προμήθεια όπλων στους σύρους αντικαθεστωτικούς, όπως ανέφερε το ρωσικό υπουργείο Άμυνας. Το ρωσικό υπουργείο υποστήριξε πως η κυβέρνηση Ομπάμα «επιχειρεί να περιπλέξει την κατάσταση στον κόσμο προτού αναλάβει την προεδρία των ΗΠΑ ο Ντόναλντ Τραμπ τον Ιανουάριο». Ο Ομπάμα ήρε ορισμένους περιορισμούς στην προμήθεια όπλων προς τους σύρους αντάρτες νωρίτερα μέσα στο μήνα. Το Κρεμλίνο, οι αεροπορικές δυνάμεις του οποίου υποστηρίζουν την κυβέρνηση του προέδρου Μπασάρ αλ-Ασαντ, υποστήριξε ότι η απόφαση αυτή είναι παρακινδυνευμένη και ότι τα όπλα μπορούν να καταλήξουν «στα χέρια τρομοκρατών».In.gr
Καραμανλής: "Φτωχικά Χριστούγεννα στο Κοπαόνικ Σερβίας. Σαλέ, ξεσκίσημο στο φαγητό, κολλητοί και…
Και αυτά τα Χριστούγεννα ο Κώστας Καραμανλής και η οικογένειά του θα τα περνούν στη Σερβία, στο χιονοδρομικό κέντρο του Κοπαόνικ, όπως και πέρυσι.
Ο Καραμανλής έφτασε το Σάββατο, ενώ από την Παρασκευή βρίσκονται εκεί οι οικογένειες Στυλιανίδη και Σκρέκα.
Κάθε χρόνο στο Κοπαόνικ η οικογένεια του Καραμανλή περνά όμορφες στιγμές κάνοντας σκι, ενώ ο ίδιος ο Κώστας Καραμανλής «ξεσκίζεται» στο καλό φαγητό με τους κολλητούς του.
Ο Κώστας Σκρέκας, μάλιστα, κανόνισε για άλλη μια χρονά το ταξίδι.
Ο γαμπρός του βουλευτή Τρικάλων και συνέταιρος του σε διάφορες επιχειρήσεις Άλεξανδρος Κρομμύδας έχει στην πιο «in» περιοχή για χειμερινά σπορ της Σερβίας, στο βουνό Κοπαόνικ, ένα υπέροχο ξενοδοχείο – θέρετρο.
Ο Άλεξανδρος Κρομμύδας είναι ιδιοκτήτης της αντιπροσωπείας Red Bull Hellas και ιδιοκτήτης του Junior Hotel. O Κώστας Σκρέκας είναι μέλος της Fortis A.E., μέσω της οποίας δραστηριοποιείται από δεκαπενταετίας στον κλάδο της εμπορίας ποιοτικών καταναλωτικών προϊόντων. Η εταιρεία αντιπροσωπεύει τρεις από τους μεγαλύτερους πολυεθνικούς ομίλους της Ευρώπης και έχει συνάψει συμφωνίες συνεργασίας με μεγάλους ομίλους στον χώρο των τροφίμων και των ποτών.
Στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της εισάγει το ισοτονικό ποτό «Red Bull», γνωστό παγκοσμίως αλλά και στην Ελλάδα με το διαφημιστικό σλόγκαν «Δίνει φτερά».
Το συγκρότημα Junior Hotel παρέχει όλες τις ανέσεις ενω βρίσκεται σε ενα από τα πιο όμορφα σημεία του βουνού, σε υψόμετρο περίπου 2.000 μέτρα.
Μάλιστα στην είσοδο του ξενοδοχείου κυματίζει η ελληνική σημαία μαζί με αυτή της Σερβίας.
To Κοπαόνικ πρόκειται για ένα βουνό με πυκνά δάση, ιαματικά νερά, μοναστήρια και κάστρα. Είναι το μεγαλύτερο βουνό της Σερβίας και η ψηλότερη κορυφή του είναι το Πάνσιτς.
Η απαράμιλλη φυσική ομορφιά του και ο μεγάλος ορυκτός πλούτος του έχουν καταστήσει το βουνό σε ένα χαρισματικό τόπο στα Βαλκάνια.
Στο Κοπαόνικ είναι το μεγαλύτερο χιονοδρομικό κέντρο στην Σερβία και ένας από τους ομορφότερους ορεινούς όγκους της χώρας.
Διαθέτει άρτια οργανωμένες πίστες σε υψόμετρο 1650 έως 2010 μέτρων συνολικού μήκους 44 χιλιομέτρων για αλπικό σκι και πίστες 20 χιλιομέτρων για κλασικό σκι και πάρκο για σνόουμπορντ, όπου διεξάγονται αγώνες τοπικού και διεθνούς χαρακτήρα.
Υπάρχουν τρεις πίστες για σλάλομ, γιγαντιαίο σλάλομ και κατάβασης.
Όλες οι πίστες είναι συνδεδεμένες με σύστημα τελεφερίκ και αναβατήρων δυναμικότητας 26.800 ατόμων ανά ώρα.
Στα τουριστικά θέρετρα, στην τοποθεσία Ράβνι Κοπαόνικ και στο χωριό Μπρζετσε, στην ανατολική πλαγιά του όρους, υπάρχουν πολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες, καφέ μπαρ, εστιατόρια και νυχτερινά κέντρα διασκέδασης.
Η περιοχή ήταν μεταλλευτικό κέντρο στη διάρκεια του μεσαίωνα. Εκτός από εκκλησίες και μονές μεσαιωνικά και προμεσαιωνικά φρούρια χτίστηκαν στην περιοχή από τις σερβικές δυναστείες.
Το κοντινότερο μεσαιωνικό κάστρο είναι το Μάγκλιτς. Το εθνικό πάρκο στο Κοπαόνικ, τόπος κατοικίας σπάνιων ειδών ζώων και πουλιών και σπάνια χλωρίδα, ιδρύθηκε το 1981.
Το φυσικο τοπιο ειναι εφαμιλλο του Μπανσκο (στο βουνο). Απλα ειναι διαφορετικα στημενο σε σχεση με το Μπανσκο. Υπαρχει τ κεντρικο συγκροτημα ξενοδοχειων μπροστα στα λιφτ (ski in-out) και μαγαζακια, καφε εστιατορια, υπαρχει ενας οικισμος απο μικρους ξενωνες στα 4 χλμ. και υπαρχει ενα χωριο στα 16 χλμ. οπου επισης υπαρχουν ξενοδοχεια και συνδεεται με λιφτ με το κυριως χιονοδρομικο.
Το Kopaonik απέχει 440 χλμ. από τα σύνορα (Εύζωνοι ) και 270 χλμ. από το Βελιγράδι. Η διαδρομη ειναι 7 ώρες απο Θεσσαλονίκη, και ο δρόμος ειναι καλός σε γενικες γραμμές και ασφαλής (μέσω Σκοπιων).
Στα περίχωρα της πόλης ο επισκέπτης, μπορεί να πάει σε μια σειρά από τουριστικά αξιοθέατα, όπως τα: Novi Pazar περίπου 29 χμ., Kláster Studenica περίπου 32 χμ., Divcibare περίπου 112 χμ., Stari Ras περίπου 36 χμ., Κοιλάδα των Βασιλέων, Κοιλάδα Ibarské, Sandzak περίπου 16 χμ., Ορεινή ορεινό όγκο Goc περίπου 29 χμ., Εκκλησία των Αγίων. Πέτρα περίπου 27 χμ., Kláster Gradac περίπου 24 χμ., Εθνική πάρκο Kopaonik περίπου 1 χμ., Pancicev περίπου 2 χμ.
Φορώντας στους ώμους του την ελληνική σημαία… εμφανίστηκε στη σκηνή του ΟΑΚΑ, ο Τζορτζ Μάικλ, στις 26 Ιουλίου του 2007. Η χώρα μας ήταν ο τελευταίος του σταθμός στο πλαίσιο της πανευρωπαϊκής περιοδείας για τα 25 χρόνια του στη μουσική σκηνή. Η ελληνική σημαία δεν ήταν όμως το μόνο συγκινητικό γεγονός εκείνης της βραδιάς. Λίγο μετά… ευχαρίστησε το κοινό της Αθήνας στα ελληνικά, λέγοντας «Ευχαριστώ για αυτά τα 25 χρόνια». STAR.gr
Το Ελληνικό «Τριέσπερον» ή Ηλιούγεννα | Το χειμερινό Ηλιοστάσιο 22-25 Δεκεμβρίου | Η παγανιστική γιορτή των Χριστουγέννων –
Η 25η Δεκεμβρίου ήταν στην αρχαιότητα μια πολύ σημαντική ημέρα αφιερωμένη στη λατρεία του ήλιου και των διάφορων ηλιακών θεοτήτων. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγεται και ο Μίθρας του οποίου τα γενέθλια εορτάζονταν στις 25 Δεκεμβρίου.
Η χριστιανική εκκλησία καπηλεύθηκε την ημερομηνία αυτή εξ αιτίας της τεράστιας δημοφιλίας της και απλώς άλλαξε το περιεχόμενο της προχριστιανικής αυτής εορτής. Άλλωστε κατά την διάρκεια των πρώτων αιώνων της χριστιανικής χρονολόγησης τα γενέθλια του Ιησού εορτάζονταν σε διάφορες ημερομηνίες, όπως η 15η Απριλίου η 20η Μαΐου η 17η Νοεμβρίου και η 6η Ιανουαρίου. Η ημερομηνία γέννησης του Ιησού (εάν πράγματι υπήρξε, καθότι δεν είναι ιστορικά διαπιστωμένη η ύπαρξη του) είναι αμφιλεγόμενη και σίγουρα πάντως όχι γνωστή.
Σύμφωνα με τους Ευαγγελιστές Λουκά και Ματθαίο ο Ιησούς γεννήθηκε τον καιρό που ο Ηρώδης ήταν βασιλιάς της Ιουδαίας και ο Κυρήνιος κυβερνήτης της Συρίας. Ο Ηρώδης όμως πέθανε το έτος 4 π.Χ. ενώ ο Κυρήνιος δεν ανακηρύχθηκε κυβερνήτης πριν από το 10 μ.Χ… Η γενέθλια μέρα του Ιησού ορίστικε τελικώς ως η 25η Δεκεμβρίου στη Ρώμη και στα μέσα του 4ου αιώνα από τον πάπα Ιούλιο τον Α΄
Μωσαϊκό στη Συναγωγή Beth Alpha (Ισραήλ) που αναπαριστάνει τον ζωδιακό κύκλο |Τοιχογραφία 17ου αιώνα στον καθεδρικό ναό της Pillar (Γεωργία) – χριστιανική αντιγραφή του πρώτου.
Ποια είναι η πραγματική καταγωγή του Χριστουγέννων;
Οι εορτασμοί των ημερών των Χριστουγέννων ειναι κατά πολύ παλαιότεροι του Ιησού. Παλαιοτέρα και από τον Μίθρα στην Αίγυπτο εορτάζονταν με μεγάλες τιμές η γέννηση του Θεού Όσιρη. Σε ότι αφορά το περιεχόμενο και το νόημα των «Χριστουγέννων», πρέπει κανείς να ανατρέξει στην ελληνορωμαϊκή παράδοση και τους εορτασμούς των Κρονίων κατά τη διάρκεια των οποίων οι άνθρωποι άναβαν κεριά, απελευθέρωναν δούλους, ξεχνούσαν πάθη και μίση και αντάλλασσαν δώρα μεταξύ τους.
Αρχικά η εορτή ελάμβανε χώρα στις 17 Δεκεμβρίου αλλά από το 400 π.Χ. περίπου μεταφέρθηκε μια εβδομάδα αργότερα. Έτσι συνέπεσε να εορτάζεται με την μεγάλη γιορτή του Ηλίου (Μίθρα) στις 25 Δεκεμβρίου. Η χριστιανική εκκλησία καπηλεύτηκε την γιορτή αυτή και την μετέτρεψε σε χριστιανική ονομάζοντάς την «Χριστούγεννα»
Έχουν το χριστουγεννιάτικο δένδρο και η βασιλόπιτα χριστιανική καταγωγή;
Το έθιμο του στολισμένου δένδρου δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον Ιησού αλλά και το χριστιανισμό γενικότερα. Στον Ελληνικό χώρο, από τα Ομηρικά κιόλας χρόνια, οι άνθρωποι τιμούσαν τα Κρόνια, στολίζοντας δένδρα με στολίδια και πορτοκάλια, τιμώντας έτσι τον αναγεννώμενο ήλιο.
Στις βόρειες παραδόσεις σημειώνονται αντιστοίχως παρόμοιοι στολισμοί με παρόμοιο νοηματικό περιεχόμενο. Στους σύγχρονους καιρούς, μόλις την τελευταία εκατονταετία το έθιμο αυτό γνώρισε την καθολικότητα που παρατηρούμε σήμερα. Γενικότερα πάντως, πρέπει να σημειωθεί ότι το πάντα πράσινο (ever green) δένδρο αναγνωριζόταν ως σύμβολο γονιμότητας και αθανασίας. Τόσο η γονιμότητα, όσο και η αθανασία της φύσης αποτελούν συστατικά στοιχεία όλων σχεδόν των προχριστιανικών κοσμολατρευτικών παραδόσεων και θρησκειών.
Το κόψιμο της βασιλόπιτας αποτελεί εξέλιξη του αρχαιοελληνικού εθίμου του εορταστικού άρτου, το οποίο οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν στους θεούς, σε μεγάλες αγροτικές γιορτές, όπως τα Θαλύσια και τα Θεσμοφόρια.
Αφιέρωμα του Νεοπτόλεμου απο το Δήμο Μελίτης. Σπήλαιο (φάτνη) του Πάνα όπου ο Ερμής παραδίδει το μικρό Διόνυσο στις Νύμφες (330 Π.Χ)
Το Ελληνικό «Τριέσπερον» ή Ηλιούγεννα
Στη θέση των «Χριστουγέννων», οι Αρχαίοι Έλληνες εώρταζαν το λεγόμενο«Τριέσπερον», μία εορτή η οποία γενικεύεται από τους ελληνιστικούς χρόνους κι εντεύθεν, προς τιμήν των πυρφόρων και ηλιακών θεοτήτων Ηρακλέους (ο οποίος κατά τον Κορνούτο ορίζεται ως «ο εν τοίς όλοις Λόγος καθ’όν η Φύσις ισχυρά και κραταιά εστί και απεριγένητος ούσα, μεταδοτικός ισχύος και τοίς κατά μέρος και αλκής υπάρχων») και Ηλίου. Το «Τριέσπερον» ξεκινούσε με το Χειμερινό Ηλιοστάσιο (τη νύκτα της 21ης προς την 22α του Δεκεμβρίου, τη μεγαλύτερη δηλαδή νύκτα του έτους) και κορυφωνόταν με την αναγέννηση του φωτοδότη Ηλίου (τη νύκτα της 24ης προς 25η, όταν η ημέρα έχει ήδη μείνει «στάσιμη» επί 3 ημέρες μετά το Ηλιοστάσιο και αρχίζει πλέον να μεγαλώνει).
Αργότερα, με την επιβολή της κρατικής ηλιολατρίας από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αυρηλιανό, το ελληνικό «Τριέσπερον» επισκιάσθηκε (κατά μίμηση της παρσικής λατρείας του Θεού Μίθρα που εώρταζε και αυτή την γέννηση του Θεού στις 25 Δεκεμβρίου) από την «επίσημη» ρωμαϊκή εορτή του «Ανίκητου Ήλιου» («Sol Invictus»). Η «Ημέρα της Γεννήσεως του Ανίκητου Ηλίου» («Dies Natalis Solis Invicti»), η στιγμή δηλαδή που ο ακατάβλητος Ήλιος, έχοντας θριαμβεύσει επάνω στο σκοτάδι της «bruma» (βλέπε κατωτέρω), αρχίζει να ανέρχεται δυναμικά και υπερήφανα στον ουράνιο θόλο, είχε, φυσικά, ως προεόρτιο τη νύκτα του Χειμερινού Ηλιοστασίου, όταν ετιμάτο σιωπηρώς η Θεά του Κάτω Κόσμου Αντζερόνα (Angerona, Dea Tacita), προστάτις των νεκρών και προσωποποίηση της Θελήσεως, της Εσωτερικής Φωνής, της Ενοράσεως και της Σιωπής, στα λεγόμενα «Ντιβάλια» ή «Αντζερονάλια» («Divalia» ή «Angeronalia», βλ. Claudio Rutilio, «Η Θεολογία των Ρωμαίων»). Τα «Divalia» έκλειναν τις λεγόμενες «σύντομες ημέρες» («brevissimi dies», «bruma») που σηματοδοτούσαν την ολοκλήρωση της ηλιακής διαδρομής μέσα στον ενιαυτό.
Ο Sol «Invictus» συνέχισε να λατρεύεται ως Ανώτατος Θεός και καθοδηγητής της οργανωμένης κοινωνίας και των Ρωμαίων αυτοκρατόρων μέχρι την εποχή του Κωνσταντίνου, ο οποίος άρχισε την βασιλεία του ως τυπικός ηλιολάτρης. Υπάρχουν νομίσματα ως το 324 μ.α.χ.χ. που εμφανίζουν τον Κωνσταντίνο να δοξάζει τον Sol ως «Πηγή της Αυτοκρατορικής Δυνάμεως», μόνον δε κατά τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του οι αναφορές στον Sol και τις άλλες εθνικές θεότητες εξαφανίσθηκαν από τα νομίσματα. Η εορτή πάντως του «Sol Invictus» επικαλύφθηκε με τη σειρά της αμέσως μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού (4ος αιώνας, με απόφαση του Πάπα Ιουλίου) από τα γνωστά μας «Χριστούγεννα» (που έως τότε υπολογίζονταν στις 6 Ιανουαρίου -ημερομηνία που στην Ανατολή παρέμεινε μέχρι τουλάχιστον τη βασιλεία του αυτοκράτορα Γιουτπράβδα, ελληνιστί Ιουστινιανού-, ή στις 19 Απριλίου, ή στις 20 Μαϊου κατ’άλλους, ενώ στο «Pascha Compustus» του 243 μ.α.χ.χ. η «γέννηση» του Τζεσουά ορίζεται στις 28 Μαρτίου). Η μετέπειτα χυδαία ιδιοποίηση του ελληνικού «Τριεσπέρου» δεν εμπόδισε φυσικά τους πιο σκληροπυρηνικούς απολογητές της νέας Θρησκείας να περιγελούν τους Εθνικούς, κατά την προσφιλή τους πρακτική, ακόμη και κατά τον 3ο αιώνα μ.α.χ.χ. (!!), ως τάχα… ανόητους που εόρταζαν γενέθλια Θεών (Αρνόβιος, περίπου 296 μ.α.χ.χ.).
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΕΟΡΤΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ
Τα Χριστούγεννα η εορτή της ανάμνησης της γεννήσεως του Ιησού Χριστού δηλαδή, αποτελούν την μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού, αποτελώντας ημέρες χαράς για όλον τον Χριστιανικό κόσμο. Λόγω βέβαια της «οικονομικής εκμετάλλευσης» και του τεράστιου «οικονομικού τζίρου της εορτής» τα Χριστούγεννα εορτάζονται πλέον σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Ιχνηλατώντας την ιστορικότητα της εορτής ο μελετητής ανακαλύπτει ενδιαφέροντα στοιχεία που αφορούν την ημερομηνία της εορτής, αλλά και συσχετίσεις με συνήθειες στον αρχαίο κόσμο.
Αναζητώντας την ακριβή ημερομηνία γενέσεως του Ιησού ο μελετητής ανακαλύπτει ότι αφενός στην καινή Διαθήκη δεν γίνεται αναφορά για την εορτή Χριστουγέννων και αφετέρου ότι κανείς από τους Αποστόλους δεν τήρησε την 25η Δεκεμβρίου ως γενέθλια ημέρα του Σωτήρα. Στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός, (υπολογίζεται πως γεννήθηκε μεταξύ του 6 – 2 π. X.) Υπάρχουν όμως ενδείξεις που συνηγορούν στην Φθινοπωρινή γέννηση του, και όχι στην χειμερινή. Το εδάφιο από το Ευαγγέλιο του Λουκά παραδείγματος χάριν αναφέρει: «Οι ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοις αγροίς, και φυλάττοντες φύλακας της νυκτός επί το ποίμνιον αυτών»
Η φράση αυτή έρχεται σε αντίθεση με τις πρακτικές των βοσκών καθώς τον χειμώνα λόγω του ψύχους οι ποιμένες δεν διανυκτερεύουν στους αγρούς. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η γέννηση του Ιησού δεν έγινε το Δεκέμβριο αλλά το Φθινόπωρο εφόσον τα κοπάδια δεν ήταν στις στάνες. Γνωρίζουμε επίσης ότι η γέννηση συνέπεσε, με την απογραφή, που συνήθως γινόταν μετά την συγκομιδή, κατά τις αρχές Οκτωβρίου. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης επίσης συσχετίζει την γέννηση του Ιησού Χριστού με την εορτή της «Σκηνοπηγίας», η οποία γινόταν τον Οκτώβρη.
Στην Αγία Γραφή γενέθλιες και ονομαστικές εορτές δεν συνιστούνται. Στην πραγματικότητα τα Χριστούγεννα δεν συμπεριλαμβάνονται στις αρχαίες γιορτές της Χριστιανικής Εκκλησίας, και μάλιστα η τήρηση των γενεθλίων καταδικάζονταν σαν ένα ειδωλολατρικό έθιμο απεχθές στους Χριστιανούς. Ημέρα μνήμης των αγίων και μαρτύρων όριζαν αυτή του θανάτου. Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια αναφέρει σχετικά : «Τα Χριστούγεννα δεν ήταν ανάμεσα στις πρώτες εορτές της Εκκλησίας. Ο Ειρηναίος και ο Τερτυλλιανός την παραλείπουν από τους καταλόγους των εορτών» .
Έτσι Τα Χριστούγεννα ως εορτή των γενεθλίων του Σωτήρα δεν γιορτάζονταν τα πρώτα 300 χρόνια. Η καθιέρωση της 25ης Δεκεμβρίου ως ημέρα των Χριστουγέννων έγινε στη Ρώμη από τον Πάπα Ιούλιο τον Α, τον 4ο μ.χ. αιώνα, μετά από έρευνα που έγινε στα αρχεία της Ρώμης για την χρονιά επί Αυγούστου απογραφής, και κατόπιν υπολογισμών βάση των Ευαγγελίων. Ένα στοιχείο που λήφθηκε υπόψιν είναι το η φράση από το κατ’ Ιωάννη γ’30 «Εκείνον δει αυξάνειν, εμέ ελατούσθαι»
Στην πραγματικότητα όμως αυτό συνέβη διότι η συγκεκριμένη ημερομηνία συνέπεφτε με τις ειδωλολατρικές εορτές του Χειμερινού Ηλιοστασίου και την «Επιστροφή» του Ηλίου. Έκτοτε ο Χριστός όφειλε να είναι ο Ήλιος ο δίδων το φως εις τον κόσμο. Πριν εορταζόταν στις 6 Ιανουαρίου μαζί με τη βάπτιση του Ιησού (Θεοφάνια). Αργότερα το έθιμο πιθανολογείται ότι μεταφέρθηκε στην Ανατολή, πιθανόν από τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό το 378-381 περίπου μ.Χ. Ο Ιωάννης Χρυσόστομος (345-407 μ.Χ.) σε ομιλία του για τη γέννηση του Χριστού, αναφέρει ότι είχε αρχίσει στην Αντιόχεια να γιορτάζονται τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου. Το σίγουρο είναι ότι την εποχή του Ιουστινιανού, τον 6ο αιώνα, ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου είχε εξαπλωθεί σχεδόν σε όλη την Ανατολή.
Τι όμως εόρταζαν οι ειδωλολάτρες με τόση ευλάβεια που κατέστη αδύνατο από τους Χριστιανούς να απαγορέψουν. (Είναι χαρακτηριστικό δε ότι οι πρώτοι Χριστιανοί κατά αντιστοιχία με την παγανιστική τελετουργία της λατρείας του Θεού Ήλιου, δεν προσεύχονταν ποτέ αν δεν γύριζαν προς την Ανατολή του ήλιου, ενώ και ναοί τους είχαν μέτωπο προς τον ανατέλλοντα Ήλιο, αλλά και όλοι οι ναοί είχαν μέτωπο προς τον ανατέλλοντα Ήλιο). Και αυτό βέβαια όταν ο απόστολος Παύλος αναφέρει στη Β΄ Κορινθίους 6:14 & 17: «Μη ομοζυγείτε με τούς απίστους, διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; Τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος; Δια τούτο εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε, λέγει ο Κύριος, και μη εγγίσητε ακάθαρτον και εγώ θέλω σας δεχθή».
Η γένηση του Μίθρα (θεού του ήλιου ) – Μουσείο Βατικανού – Ρώμη
Η απάντηση είναι ο Ήλιος, τον οποίο οι αρχαίοι λαοί είχαν θεοποιήσει. Οι αρχαίοι λαοί αναπαριστούσαν την κίνηση του ήλιου με την ζωή ενός ανθρώπου που γεννιόταν κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου που μεγάλωνε βαθμιαία καθώς αυξάνονταν και οι ώρες που ο ήλιος φωταγωγούσε την Γη, και πέθαινε ή ανασταίνονταν τον Μάρτιο την ημέρα της Εαρινής Ισημερίας, συμβολίζοντας με αυτόν τον τρόπο την αναγέννηση του φυτικού βασιλείου μέσα από την μήτρα της Γης. Το χειμερινό Ηλιοστάσιο 22-25 Δεκεμβρίου σημαίνει την αρχή του χειμώνα, και ο αρχίζει βαθμιαία να αυξάνει η ημέρα έως ότου εξισωθεί με την νύχτα, κατά την Ιση-μερία τον Μάρτιο. Τότε ο Ήλιος νικά το σκοτάδι, και έρχεται η άνοιξη η εποχή της αναγέννησης για την φύση Οι Αιγύπτιοι στις 25 Δεκεμβρίου εόρταζαν την γέννηση του θεού-ήλιου Όσιρη.
Μετά την δολοφονία του ένα δένδρο ξεφύτρωσε στο οποίο Ίσις κάθε επέτειο της γέννησης του στις 25 Δεκεμβρίου άφηνε δώρα γύρω από το δένδρο. Οι Βαβυλώνιοι, και οι Φοίνικες ονόμαζαν το θεό-ήλιο Βαάλ , οι Πέρσες λάτρευαν τη γέννηση του Αήττητου-ήλιου και θεού Μίθρα Βασιλιά, ενώ οι Βραχμάνοι στην γέννηση του ψάλλουν: «Εγέρσου ω βασιλιά του κόσμου, έλα σε μας από τις σκηνές σου».
Οι αρχαίοι Έλληνες κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου γιόρταζαν την γέννηση του Διονύσου. Ο Διόνυσος αποκαλούταν «σωτήρ» και θείο «βρέφος», το οποίο γεννήθηκε από την παρθένο Σέμελη. Ήταν ο καλός «Ποιμήν», του οποίου οι ιερείς κρατούν την ποιμενική ράβδο, όπως συνέβαινε και με τον Όσιρη. Τον χειμώνα θρηνούσαν το σκοτωμό του Διονύσου από τους Τιτάνες, αλλά στις 30 Δεκεμβρίου εόρταζαν την αναγέννησή του. Οι γυναίκες-ιέρειες ανέβαιναν στην κορυφή του ιερού βουνού και κρατώντας ένα νεογέννητο βρέφος φώναζαν «ο Διόνυσος ξαναγεννήθηκε. Ο Διόνυσος ζει» , ενώ σε επιγραφή αφιερωμένη στον Διόνυσο αναγράφεται: «Εγώ είμαι που σε προστατεύω και σε οδηγώ, εγώ είμαι το Άλφα και το Ωμέγα».
Η εορτή αυτή πέρασε και στην αρχαία Ρώμη με τις δημοφιλείς γιορτές των Σατουρναλίων, προς τιμήν του Κρόνου τον Δεκέμβριο αλλά και της θεάς Δήμητρας, γι΄ αυτό και έκαναν θυσίες χοίρων για την ευφορία της γης . Τα Σατουρνάλια ήταν από τις σημαντικότερες ονομάζονταν « DIES INVICTI SOLIS «, «Ημέρα του αήττητου ήλιου», και άρχιζαν στις 17 Δεκεμβρίου και διαρκούσαν επτά ήμερες. Στην εορτή αυτή αντάλλασσαν δώρα, συνήθως λαμπάδες και στα παιδία έδιναν πήλινες κούκλες και γλυκά σε σχήμα βρέφους για να θυμίζουν το Κρόνο, που τρώει τα παιδιά του.
Σταδιακά λοιπόν τα γενέθλια του θεού Ήλιου μετατράπηκαν σε γενέθλια του Υιού του Θεού. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι «εθνικοί-ειδωλολάτρες» αποκαλούσαν την Πρώτη Ημέρα της εβδομάδας Ημέρα του θεού-Κυρίου Ήλιου, ορολογία την οποία αργότερα χρησιμοποίησαν και οι εκκλησιαστικοί Πατέρες για λόγους σκοπιμότητας ίσως. Κάτι που διασώζεται έως σήμερα στα Αγγλικά ως SUN-DAY, στα Γερμανικά SONN-TAG. Ο Ιουστίνος ο μάρτυς (114-165 μ.Χ.) γράφει στη 2η απολογία του για τον Ιησού: «...σταυρώθηκε, πριν το Σάββατο, ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ “ΚΡΟΝΟΥ” και την επόμενη ημέρα ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ (θεού) “ΗΛΙΟΥ” και η οποία μετονομάσθηκε σε ΚΥΡΙΑΚΗ, αναστήθηκε και εμφανίσθηκε στους μαθητές Του…»
Εκτός όμως της ημέρας της γέννησης και πολλές από τις παραδόσεις που συνδέονται με τα Χριστούγεννα, όπως ανταλλαγή δώρων, στολισμοί, κάλαντα, Χριστουγεννιάτικο δέντρο, έχουν τις ρίζες τους σε παλαιότερες θρησκείες.
Πιο συγκεκριμένα τα κάλαντα τα οποία πήραν τ’ όνομά τους από τις αρχαίες Ρωμαϊκές καλένδες του Γεναρίου, ήταν μία ρωμαϊκή εορτή κατά την οποία οι Ρωμαίοι ξεχύνονταν στους δρόμους και στις πλατείες με τραγούδια, φωνές και λαϊκά ξεφαντώματα για να γιορτάσουν το διπρόσωπο θεό Ιανό.(απ’ αυτόν πήρε το όνομα του ο μήνας Ιανουάριος). Πίσω όμως από τα κάλαντα κρύβεται ένα αρχαίο Ελληνικό έθιμο με το όνομα Ειρεσιώνη, που αναφέρεται ήδη από τον Όμηρο, ο οποίος ευρισκόμενος στην Σάμο, σκάρωσε διάφορα τραγούδια τα οποία μαζί με μια ομάδα παιδιών τα τραγουδούσαν στα σπίτια των πλουσίων ευχόμενοι πλούτο, χαρά και ειρήνη. Συμβόλιζε την ευφορία και γονιμότητα της γης και εορτάζονταν δυο φορές το χρόνο, μια την άνοιξη με σκοπό την παράκληση των ανθρώπων προς τους θεούς κυρίως του Απόλλωνος-ήλιου και των Ωρών για προστασία της σποράς και μια το φθινόπωρο, για να τους ευχαριστήσουν για την συγκομιδή των καρπών. Ταυτόχρονα με τις ευχαριστίες προς τους θεούς, έδιναν ευχές και στους συνάνθρωπους. Τα παιδιά γύριζαν από σπίτι σε σπίτι, κρατώντας ελιάς ή δάφνης στολισμένα με μαλλί (σύμβολο υγείας και ομορφιάς) και καρπούς κάθε λογής, τραγουδώντας για καλύτερη τύχη και γονιμότητα της γης. Πολλά από τα παιδιά έφεραν τον κλάδο σπίτι τους και τον κρεμούσαν στην πόρτα όπου έμενε όλο το έτος.(κάτι που συνηθίζουμε να κάνουμε σήμερα την Πρωτομαγιά).
Οι ευχές και τα τραγούδια περνώντας από γενιά σε γενιά, κληρονομήθηκαν στα Ρωμαϊκά Χρόνια με τις Καλένδες, απ’ τις οποίες έλαβαν τη μορφή που απαντάμε σήμερα, από τα Πρωτοχριστιανικά κιόλας χρόνια. Ένα άλλο Χριστουγεννιάτικο έθιμο αυτό του Χριστουγεννιάτικου δένδρου όπως είδαμε έχει τις ρίζες του στην αρχαία Αίγυπτο.
Σύμφωνα με την παράδοση αυτός που καθιέρωσε το έλατο ως «χριστουγεννιάτικο δέντρο» ήταν ο Άγιος Βονιφάτιος, που θέλησε να αντικαταστήσει την ιερότητα που απέδιδαν οι ειδωλολάτρες στη δρυ, και αυτό παρότι στον Ιερεμία 10: 2-4 αναφέρεται :«Μη μανθάνετε την οδόν των εθνών.. Διότι τα έθνη πτοούνται εις αυτά. Διότι τα νόμιμα των λαών είναι μάταια. Διότι κόπτουσιν ξύλον εκ του δάσους, έργον χειρών τέκτονος με τον πέλεκυν. Καλλωπίζουσιν αυτό με άργυρον και χρυσόν. Στερεόνουσιν αυτό με καρφία και με σφύρας δια να μη κινείται».
Το χριστουγεννιάτικο δέντρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία στο τέλος του 16ου, αλλά έως τις αρχές του 19ου αιώνα δεν ήταν διαδεδομένο ευρέως – τοποθετούνταν μόνο στις εκκλησίες. Το δέντρο ως Χριστιανικό σύμβολο, συμβολίζει την ευτυχία που κρύβει για τον άνθρωπο η γέννηση του Χριστού. Σταδιακά το δένδρο άρχισε να γεμίζει με διάφορα χρήσιμα είδη- κυρίως φαγώσιμα κι αργότερα ρούχα κι άλλα είδη καθημερινής χρήσης, (κάτι που γινόταν στους αρχαίους Ελληνικούς ναούς) συμβολίζοντας την προσφορά των Θείων Δώρων. Στην σύγχρονη Ελλάδα το έθιμο το εισήγαγαν οι Βαυαροί με τον στολισμό στα ανάκτορα του Όθωνα το 1833. Μετά τον το Β’ παγκόσμιο πόλεμο το δέντρο με τις πολύχρωμες μπάλες μπήκε σε όλα τα ελληνικά σπίτια.
Τέλος το κόψιμο της βασιλόπιτας αποτελεί εξέλιξη του αρχαιο Ελληνικού εθίμου του εορταστικού άρτου, τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν στους θεούς σε μεγάλες αγροτικές γιορτές, όπως τα Θαλύσια και τα Θεσμοφόρια.
Η ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Η 25η Δεκεμβρίου συμπίπτει παραδοσιακά με το χειμερινό ηλιοστάσιο, δηλαδή με τη νύχτα με τη μεγαλύτερη διάρκεια. Η επόμενη νύχτα είναι θεωρητικά μικρότερη για κάποια δευτερόλεπτα, καθώς ο ήλιος ανατέλλει νωρίτερα και δύει αργότερα, ενώ μέχρι την ημερομηνία αυτή συμβαίνει το αντίθετο (λόγω όμως των εκατοντάδων χρόνων που έχουν περάσει από την καθιέρωση της ημερομηνίας αυτής, αυτή δεν είναι πια σωστή, καθώς μετακινείται αργά ¾η ακριβής ημερομηνία του χειμερινού ηλιοστασίου του 1999 είναι το ξημέρωμα της 22ης Δεκεμβρίου).
Όλοι οι πολιτισμοί είχαν καθιερώσει γιορτές για αυτή την ημερομηνία, καθώς πίστευαν πως είναι η μέρα της ανάστασης του ηλιακού θεού.
Η αρχαιότερη απόδειξη της σημαντικότητας της ημερομηνίας αυτής για τους αρχαίους λαούς είναι το μεγαλιθικό μνημείο του Newgrange στην Ιρλανδία, το οποίο θεωρείται παλιότερο από τις πυραμίδες και είναι μια κυκλικό πέτρινο κτίριο απίστευτης τεχνικής. Κατασκευασμένο, υποτίθεται, από πρωτόγονους, είναι παρόλα αυτά έτσι χτισμένο που ο κεντρικός του θάλαμος φωτίζεται κάθε χειμερινό ηλιοστάσιο και μόνο. Η ακτίνα του ήλιου περνά μέσα από πολλά μέτρα πέτρας και φωτίζει μια λεκάνη στολισμένη με ηλιακά σύμβολα και σπείρες. Σήμερα δε γνωρίζουμε ποιο σκοπό εξυπηρετούσε και τον τρόπο με τον οποίο κατασκευάστηκε.
Οι Σουμέριοι και οι Μεσοποτάμιοι γιόρταζαν το ηλιοστάσιο σαν την ημέρα της μάχης του Μαρντούκ με τις δυνάμεις του Χάους. Επειδή, μάλιστα, η παράδοση απαιτούσε την αυτοκτονία του βασιλιά τους για να «μεταφερθεί» στο πλευρό του Μαρντούκ και να τον βοηθήσει, ανακήρυτταν βασιλιά τους για την περίοδο του δωδεκαήμερου κάποιον τυχαίο και, αφού του πρόσφεραν βασιλικές τιμές, τον έσφαζαν τη δωδέκατη μέρα τελετουργικά.
Οι Βαβυλώνιοι και οι Πέρσες εκτελούσαν την ίδια περίοδο παρόμοιους εορτασμούς, στους οποίους οι άρχοντες και οι δούλοι άλλαζαν τίτλους.
Οι Σκανδιναβοί, που αντιμετώπιζαν νύχτες μεγαλύτερες από 25 ώρες(!), γιόρταζαν το Yuletide, κατά το οποίο οι κυνηγοί έφευγαν στα ψηλά βουνά για να δουν πρώτοι την επιστροφή του Ήλιου που είχε χαθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο πρώτος που θα την αντίκριζε έφερνε τα καλά νέα στους καταυλισμούς και ήταν επικεφαλής στο πλούσιο γλέντι που διοργανωνόταν στην επιστροφή του. Στα ίδια μέρη του Βορρά, έδεναν μήλα στα κλαδιά των δέντρων για να υπενθυμίζουν πως η άνοιξη θα γυρίσει, ξεκινώντας ίσως έτσι την παράδοση του χριστουγεννιάτικου δέντρου.
Δεν ήταν μόνο ο Χριστός και ο μιθραϊκός ηλιακός θεός που λέγεται πως γεννήθηκαν τη μέρα αυτή, αλλά και ο Όσιρις, ο Ώρος, ο Διόνυσος, ο Άδωνις, ο Δίας και ο Jupiter, ο Tammuz, ο Ηρακλής και όλοι οι ηλιακοί ημίθεοι. Η περσική μυστηριακή θρησκεία του Μίθρα, που μέχρι την επίσημη καθιέρωση του χριστιανισμού ήταν η βασική θρησκεία των Ρωμαίων στρατιωτών, την ονόμαζε «Ημέρα της Γέννησης του Ήλιου».
Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι γιόρταζαν την περίοδο αυτή τα Σατουρνάλια και τα Κρόνια, τις γιορτές που ήταν αφιερωμένες στο χθόνιο θεό της γης, τον Κρόνο. Οι εορτάζοντες φώναζαν στους δρόμους «Ιώ Σατουρνάλια!», αντάλλασσαν δώρα και γλυκά και διοργάνωναν γλέντια με φαγητό. Θεωρούσαν πως η εποχή της κυριαρχίας του Κρόνου ήταν η Χρυσή Εποχή της ζωής, μια παραδείσια κατάσταση ευδαιμονίας, που την έκλεψε και τη σταμάτησε ο Δίας, όταν μαχαίρωσε τον Κρόνο για να του αποσπάσει την εξουσία.
Σαν χθόνιος θεός, ο Κρόνος ήταν ταυτόχρονα και θεός του θανάτου και του σκότους. Έτσι, οι εκδηλώσεις είχαν αρκετά σκοτεινά σημεία. Σε συνδυασμό με τους εορτασμούς του Βάκχου Διόνυσου που γίνονταν την ίδια εποχή, πολλοί «μετατρέπονταν» σε σάτυρους και κρατώντας τεράστιους φαλλούς, επιτίθονταν στους περαστικούς με σκοπό να τους τρομοκρατήσουν. Η υποχρεωτική δωροδοκία ήταν ο κανόνας, για να τους αφήσουν τελικά στην ησυχία τους. Ο σάτυρος, που μιμούνταν τον Βάκχο, υποδυόταν την εμφάνιση που σήμερα θεωρούμε μορφή του διαβόλου: φορούσε κέρατα, τριχωτά ενδύματα, προβιές και οπλές κατσίκας.
Η «τραγωδία», τα τραγούδια των τράγων δηλαδή, ήταν στην πρώτη τους μορφή μέρη των πρωτόγονων αυτών εορτασμών. Αν νομίζετε πως τελικά εξαφανίστηκαν με την έλευση του χριστιανισμού, έχετε μεγάλο λάθος! Θα σας περιγράψω το τυπικό που ακολουθούσαν πχ. έξω από τη Θεσσαλονίκη, στα Κουφάλια μέχρι πρόσφατα, το 1950: Τις μέρες των Χριστουγέννων, τα παιδιά έπαιρναν ξύλα στα χέρια τους και έβγαιναν στους δρόμους φωνάζοντας «Κόλιντα!» (Κόλεντα ή Κόλεντα ονομάζονταν και οι σλάβικες τελετές προς τιμή του Τρίγκλαβ, που σημαίνει Τρικέφαλος). Μετά χτυπούσαν τις πόρτες των σπιτιών και απαιτούσαν φιλοδώρημα, απειλώντας τους σπιτονοικοκύρηδες με το ποιηματάκι αυτό: «Δώσε μπάμπω μια κουρούδα (μπισκότο ή κουλούρι ή γλύκισμα) μη σε βγάλ’ απ’ την καμινούδα (καμινάδα)», που φυσικά συσχετίζεται με την δοξασία πως η καμινάδα κρύβει μια μαγική είσοδο-έξοδο. Μετά όμως οι μεγαλύτεροι σε ηλικία εκδικούνταν τα παιδιά, καθώς ντύνονταν «καμήλες», φορούσαν κακομούτσουνες στολές με δερμάτινες μάσκες και κουδούνια και τρομοκρατούσαν τα μικρά παιδιά, απαιτώντας χρήματα. Παρόμοιες παραδόσεις κρατούσαν σε όλη την Ευρώπη σε κάθε τόπο, παραδόσεις που σταμάτησαν ξαφνικά καθώς τα Χριστούγεννα μετατράπηκαν στην αμερικανική έκδοσή τους, που είναι στο μεγαλύτερο μέρος της κατασκευασμένη για εμπορικούς σκοπούς.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος, που επέβαλε το χριστιανισμό έχοντας αρκετούς πολιτικούς σκοπούς (βλέπε «εν τούτω νίκα»), στην προσπάθειά του να σιγάσει τους εορτασμούς του Μίθρα που συνεχίζονταν κρυφά και μετά την επιβολή του χριστιανισμού, διέταξε το 336 μ.Χ. τον επίσκοπο της Ρώμης, Ιούλιο Α΄, να επιβάλει την 25η Δεκεμβρίου σαν τη μέρα των Χριστουγέννων. Ο σκοπός του ήταν να «υπεξαιρέσει» τους εορτασμούς των Μιθραϊστών και των υπόλοιπων παγανιστών, επειδή δεν μπορούσε να τους σταματήσει με άλλο τρόπο.
